Rockert
MF veteraan
Ergens begin dit jaar kreeg ik een telefoontje: of ik nog geïnterreseerd was in het Dresda frame....Uiteraard was ik geïnterreseerd maar de pech was dat ik vlak daarop de beurs in Hardenberg had en daar behoorlijk voor had moeten investeren, saldo op mijn bankrekening was dus nagenoeg nul Ik zei dat ik het frame wel voor hem op mijn site zou zetten en links/rechts wat telefoontjes zou doen, jammer maar helaas. Ik wist dit frame al geruime tijd te staan maar de verkoper kon er niet echt afstand van nemen: ooit ga ik hem opbouwen....bekend verhaal? Maar goed, nu was het dus te koop en nadat ik verschillende reacties had gehad baalde ik dus nog meer. Dit was iets wat niet dagelijks voorbij komt dus eigenlijk wilde ik het zelf graag hebben, verwend ventje dat ik ben. Toen ik dus met een beetje treurige blik aan tafel schoof en het verhaal uit de doeken deed aan mevr Rocket zei ze tussen neus en lippen door:" dan pak je het geld toch van de spaarrrekening?" Tot dat moment heb ik eerlijk waar altijd mijn best gedaan om vrouwen te begrijpen, vanaf maart dit jaar doe ik geeneens meer moeite ervoor, zal wel nooit gaan gebeuren vermoed ik. Jarenlang kreeg ik te horen dat ik veel te lang in de schuur rommelde, dat het oude ijzer eens de deur uit moet etc etc, en nu dit...Gelijk de telefoon gepakt en de verkoper gebeld, na wat gepingel links en rechts kreeg ik het groene licht op voorwaarde dat het niet voor de doorverkoop zou zijn en het mooi zou opbouwen. Kan ik mee leven . Een andere voorwaarde van mevr. Rocket was dat het deze keer een tweepersoons zou worden, kan ik ook mee leven. Maar wat had ik nu werkelijk gekocht?