...Ron...
MF veteraan
Reisverslag van 7 dagen Wales (en 2 reisdagen) - van dag tot dag ; elke dag een nieuw dagverslag
Let op : korte verhaaltjes schrijven lukt mij niet…, U bent gewaarschuwt !
Wie : ondergetekende, samen met de ‘eigenwijze echtgenote’
Motor : BMW R1200RT
Reisdoel : heel Wales
Foto’s : plaatje klik = plaatje groot
DAG 1 – Zaterdag 30 April 2011
Iets van een zelf bedachte en veroorzaakte traditie, of iets van zo’n vage strekking, die laatste paar dagen van April en de eerste week van Mei.
Om dan de kat thuis zielig & alleen (vindt het ding zelf…) achter te laten, de pubertjes dag te zeggen, en zelf rap-rap op de motor te klimmen, en naar (meestal) onbekende oorden te tuffen.
Al meerdere malen gewoon Buitenland, in 2009 het Peak District, in 2010 Zuid-Schotland, en dit voorjaar dus Wales.
Voor de derde maal, U had het al in de gaten, naar de overkant van het water. Omdat het ons goed bevalt daar in dat land van o.a. Fish & Chips, en omdat het allemaal net even wat anders is daarzo.
Wales dus dit jaar.
Via een ‘draadje’ in het Engelse Boxertrix-forum vraag ik of het überhaubt wel de moeite waard is om die kant op te joekelen, en op die vraag komen louter positieve reacties van die Britten.
En ook gelijk een linkje naar een adres in ongeveer het midden van dat gebied voor een Bed and Breakfast.
Met andere woorden ; de keus is gemaakt.
En vrouwlief vindt het prima, want zij is wat reizen betreft gauw tevreden.
Als het maar weg, en anders is, want de dagelijkse sleur vind je thuis wel.
Ik zoek een andere B&B omdat mij de gelinkte Bêd & Brochje niet direct lekker aanstaat, en na wat rondsnorren op het fijne Interweb, en wat rondmailen, kunnen wij voor onze gewenste duur van verblijf een prima lijkend plekje krijgen op een ‘working farm’ net buiten Builth Wells.
En dat Builth Wells (gelegen aan de zeer bochtenrijke A483) ligt dan gelijk mooi centraal gelegen in dat ogenschijnlijk fraaie Wales.
En…, ook niet helemaal zonder onbelangrijkheid in deze ; met die centrale ligging is het derhalve ook gelijk een uitstekend plekje om het hele Welsh gebied te ontdekken, en zoals achteraf zal blijken, in ons hart te sluiten.
Daags voor vertrek krijgt de recentelijk aan ons afgeleverde nieuwe toerbrommer zijn 1000-km-inspectiebeurt, en tijdig reserveer ik een plekje op een P&O Ferry, welke ons dan die Zaterdagavond en –nacht vanuit Europoort, naar Hull zal varen, alwaar wij hopen die Zondagochtend aan te komen klotsen.
Koninginnedag 2011
Voor ons vandaag geen oranje tompoes, en ook geen gezellig dagje biertje doen in Arnhem (bijvoorbeeld).
En terwijl die kat dus donders goed in zijn harige smiezen heeft dat wij iets aan het doen zijn wat normaal gesproken overdag niet zo is, drukken wij de met ‘allerlei toestanden’ gevulde binnentassen in de maagdelijke 'buitenkoffers', en rond een uur of iets na tienen in de ochtend reutelt de, met frisse motorolie gevulde, en glimmend opgepoetste boxer-masjien ons hofje uit.
En wij genieten nu al.
Want de zon schijnt.
Uitbundig zelfs.
De weersverwachting is helemaal goed, en ook Wales lijkt droog te blijven, en de motor loopt als een zonnetje.
Alleen wel veel wind…, dus voor de goede orde en zelf bedachte zekerheid, heb ik ook een paar extra spanbanden aangeschaft.
Just in case…
De ‘omrij-route’ van huis naar Europoort zit in de navidoos, en wij laten ons eigenlijk verrassen van wat wij allemaal tegenkomen.
Want hoewel wij Nederland best denken te kennen, geeft zo’n MapSource route soms toch net weer even wegen aan die ook voor ons totaal onbekend zijn.
Zo tuffen wij o.a. over die geweldig rustig Zomerdijk bij Elburg, hobbelen achter Doornspijk en Nunspeet door, pakken een stukje Harderwijk, en houden een eerste (lunch)stop langs een spoorlijn, ergens in de bochtige, en rustige binnenlanden tussen Ermelo en Nijkerk.
eerste stop voor een bolletje brood en een kartonnetje drinken
…en met de trein door datzelfde landschap knallen is lang zo leuk niet…
Via de achterafwegen van Amersfoort en Leusden rollen wij naar Doorn, alwaar wij in verband met dat vermaledijde Koninginnengeneuzel vreselijk worden omgeleid om naar het ons gewenste Gothen, en Wijk bij Duurstede te komen.
En vanaf daar rollen we de zwaarlijvige en toch extreem lichtvoetige toerfiets de Lekdijk-West op.
Normaal geen doen om daar te rijden op een vrije zaterdag, maar omdat dus ongeveer het grootste deel van Nederland de Koninginne-'nach' nog in de benen heeft, en de rest het nu ongeveer gaat vieren, is de verwachting groot dat de dijk welhaast leeg zal zijn.
En die gok bleek een juiste !
Op een verdwaalde fietser na ; geen hond, sterveling, of ander angstig vorm van gespuis te bekennen.
Dus zwieren en zwaaien wij dat het ons een lieve lust is.
Alleen die wind…, pffffffff…
Bij Culemborg nemen wij het pontje, en hobbelen wij (letterlijk ; want wat een verkeersdrempels daar op die dijken !) door naar het altijd drukke, en van de radio bekende Vianen.
…pontje bij Culemborg ; het begint nu ook serieus warm weer te worden trouwens…
We zien Lexmond aan ons voorbij trekken, en Ameide, om dan even bij de molens van Kinderdijk de rust in ons op te nemen.
Tevens ‘meren’ wij ‘aan’ bij Grand café De Klok, in de (goh…, hoe toepasselijk…) Molenstraat van dat toch wel iets drukke Kinderdijk, en laten daar tevreden 27 Euro en 30 cent achter voor o.a. 2x een loempia Speciaal…
En op onze vraag aan het puisterige ober-jong wat dan wel zo speciaal is aan hun loempia Speciaal, haalt hij diep adem, zucht een keer, en begint zijn verhaal met de vraag : ‘…eh…, U weet wat een loempia is…?’
Ik heb geantwoord met : ‘ja…ik geloof dat dat al wel lukt…’
Mensenkinderen ; ik zat al aan de loempia met sambal toen het jochie nog zijn luiers tot aan de elastieken plastic rand toe vol aan het poepen was…
Pfffffffff…
…even stoppen voor molentjes kijken in Kinderdijk…
…en voor een loempia Speciaal stoppen wij graag bij Grand Café De Klok…
En met de buik vol crossen wij door naar Hoogvliet en Spijkenisse, naar Geervliet en Heenvliet, door Zwartewaal, en door Brielle.
En in dat voor mij van oudsher bekende Brielle toch wel een soort van apart spektakel…
Let op : ik moet op een door verkeerslichten geregeld punt links af slaan, en twee van die fleurig geklede wielrenners worden geacht mij voorrang te geven, omdat hun verkeerslampje rood brandt.
Renner 1 stopt keurig, en leunt met zijn rechterhand tegen iets van een hekje. Renner 2 echter heeft geen hekje.
En ziet ook geen paal staan waar hij eventueel zijn linkerhand op kan leggen…
En met een beste dreun spettert deze ‘hobby Jan Jansen’ tegen het asfalt, net voor de stopstreep…
Want om stil te willen staan, is er dan zo’n soort van wielren-regel die schrijft dat je je voet voordat je die op het asfalt wenst te zetten, van dat racepedaaltje los dient te wrikken…
…echter…, deze regel had die hardrijder waarschijnlijk nog niet gelezen…
We hebben zelden iemand zo tegen het asfalt zien, en horen smakken…; met zijn beide voeten nog aan de pedalen vast…
...
...
Onze tocht gaat echter (bij ons wel overeind…) verder, over de Schrijversdijk, naar Oostvoorne.
En voordat wij het weten, en leuk keurig op tijd, rollen wij Europoort binnen.
…Europoort ; P&O Ferries, we zijn er…
Haven ‘weet ik veel wat’ ; maar in ieder geval daar, waar ‘onze’ Pride of Rotterdam ligt te wachten op ons.
Maar…, voordat wij ook maar 1 meter op die boot hebben gezet, wil de Marechaussee meneer toch wel graag even dat ik mijn helm af doe…, want vlgs. hem klopt mijn gezicht niet met de foto op de ID-kaart, of de ID-kaart klopt niet met mijn gezicht…
En dat klopt ook eigenlijk wel. Want op het plastic is een donker gekleurde snor zichtbaar, echter bij geopend visier is van haargroei onder de neusgaten geen sprake meer.
Nadat ik echter toch ben goedgekeurd, kan de RoyaleToerer de boot op, en kunnen wij eindelijk uit die warme motorklederdracht…
Want warm is het geworden vandaag…; ver in de twintig graden in ieder geval.
De brommeRT sjorren wij goed vast, want met een windkracht 6 wil het nog best een beetje schommelen op die drijvende staalkolos welke ferryboot heet.
…misschien overdreven, maar het stond in ieder geval ‘rock solid’ vast…
Na voor de zekerheid (...) de spanbandjes nog een keer gecontroleerd te hebben, vertrekken naar onze hut, duiken wij onder een heerlijk verkwikkende douche, en laten de zwoele avond, en schommelde nacht over ons heen komen.
…biertje en een rosé-tje erbij…, en dan kom je de avond best door…
…en terwijl iemand het licht boven Nederland uit doet ; laten wij Europoort voor wat is…
Zondagochtend 08.00 uur ( 08 AM, Engelse tijd) zijn wij in Hull.
Morgen weer een verhaaltje + foto's
Let op : korte verhaaltjes schrijven lukt mij niet…, U bent gewaarschuwt !
Wie : ondergetekende, samen met de ‘eigenwijze echtgenote’
Motor : BMW R1200RT
Reisdoel : heel Wales
Foto’s : plaatje klik = plaatje groot
DAG 1 – Zaterdag 30 April 2011
Iets van een zelf bedachte en veroorzaakte traditie, of iets van zo’n vage strekking, die laatste paar dagen van April en de eerste week van Mei.
Om dan de kat thuis zielig & alleen (vindt het ding zelf…) achter te laten, de pubertjes dag te zeggen, en zelf rap-rap op de motor te klimmen, en naar (meestal) onbekende oorden te tuffen.
Al meerdere malen gewoon Buitenland, in 2009 het Peak District, in 2010 Zuid-Schotland, en dit voorjaar dus Wales.
Voor de derde maal, U had het al in de gaten, naar de overkant van het water. Omdat het ons goed bevalt daar in dat land van o.a. Fish & Chips, en omdat het allemaal net even wat anders is daarzo.
Wales dus dit jaar.
Via een ‘draadje’ in het Engelse Boxertrix-forum vraag ik of het überhaubt wel de moeite waard is om die kant op te joekelen, en op die vraag komen louter positieve reacties van die Britten.
En ook gelijk een linkje naar een adres in ongeveer het midden van dat gebied voor een Bed and Breakfast.
Met andere woorden ; de keus is gemaakt.
En vrouwlief vindt het prima, want zij is wat reizen betreft gauw tevreden.
Als het maar weg, en anders is, want de dagelijkse sleur vind je thuis wel.
Ik zoek een andere B&B omdat mij de gelinkte Bêd & Brochje niet direct lekker aanstaat, en na wat rondsnorren op het fijne Interweb, en wat rondmailen, kunnen wij voor onze gewenste duur van verblijf een prima lijkend plekje krijgen op een ‘working farm’ net buiten Builth Wells.
En dat Builth Wells (gelegen aan de zeer bochtenrijke A483) ligt dan gelijk mooi centraal gelegen in dat ogenschijnlijk fraaie Wales.
En…, ook niet helemaal zonder onbelangrijkheid in deze ; met die centrale ligging is het derhalve ook gelijk een uitstekend plekje om het hele Welsh gebied te ontdekken, en zoals achteraf zal blijken, in ons hart te sluiten.
Daags voor vertrek krijgt de recentelijk aan ons afgeleverde nieuwe toerbrommer zijn 1000-km-inspectiebeurt, en tijdig reserveer ik een plekje op een P&O Ferry, welke ons dan die Zaterdagavond en –nacht vanuit Europoort, naar Hull zal varen, alwaar wij hopen die Zondagochtend aan te komen klotsen.
Koninginnedag 2011
Voor ons vandaag geen oranje tompoes, en ook geen gezellig dagje biertje doen in Arnhem (bijvoorbeeld).
En terwijl die kat dus donders goed in zijn harige smiezen heeft dat wij iets aan het doen zijn wat normaal gesproken overdag niet zo is, drukken wij de met ‘allerlei toestanden’ gevulde binnentassen in de maagdelijke 'buitenkoffers', en rond een uur of iets na tienen in de ochtend reutelt de, met frisse motorolie gevulde, en glimmend opgepoetste boxer-masjien ons hofje uit.
En wij genieten nu al.
Want de zon schijnt.
Uitbundig zelfs.
De weersverwachting is helemaal goed, en ook Wales lijkt droog te blijven, en de motor loopt als een zonnetje.
Alleen wel veel wind…, dus voor de goede orde en zelf bedachte zekerheid, heb ik ook een paar extra spanbanden aangeschaft.
Just in case…
De ‘omrij-route’ van huis naar Europoort zit in de navidoos, en wij laten ons eigenlijk verrassen van wat wij allemaal tegenkomen.
Want hoewel wij Nederland best denken te kennen, geeft zo’n MapSource route soms toch net weer even wegen aan die ook voor ons totaal onbekend zijn.
Zo tuffen wij o.a. over die geweldig rustig Zomerdijk bij Elburg, hobbelen achter Doornspijk en Nunspeet door, pakken een stukje Harderwijk, en houden een eerste (lunch)stop langs een spoorlijn, ergens in de bochtige, en rustige binnenlanden tussen Ermelo en Nijkerk.
eerste stop voor een bolletje brood en een kartonnetje drinken
…en met de trein door datzelfde landschap knallen is lang zo leuk niet…
Via de achterafwegen van Amersfoort en Leusden rollen wij naar Doorn, alwaar wij in verband met dat vermaledijde Koninginnengeneuzel vreselijk worden omgeleid om naar het ons gewenste Gothen, en Wijk bij Duurstede te komen.
En vanaf daar rollen we de zwaarlijvige en toch extreem lichtvoetige toerfiets de Lekdijk-West op.
Normaal geen doen om daar te rijden op een vrije zaterdag, maar omdat dus ongeveer het grootste deel van Nederland de Koninginne-'nach' nog in de benen heeft, en de rest het nu ongeveer gaat vieren, is de verwachting groot dat de dijk welhaast leeg zal zijn.
En die gok bleek een juiste !
Op een verdwaalde fietser na ; geen hond, sterveling, of ander angstig vorm van gespuis te bekennen.
Dus zwieren en zwaaien wij dat het ons een lieve lust is.
Alleen die wind…, pffffffff…
Bij Culemborg nemen wij het pontje, en hobbelen wij (letterlijk ; want wat een verkeersdrempels daar op die dijken !) door naar het altijd drukke, en van de radio bekende Vianen.
…pontje bij Culemborg ; het begint nu ook serieus warm weer te worden trouwens…
We zien Lexmond aan ons voorbij trekken, en Ameide, om dan even bij de molens van Kinderdijk de rust in ons op te nemen.
Tevens ‘meren’ wij ‘aan’ bij Grand café De Klok, in de (goh…, hoe toepasselijk…) Molenstraat van dat toch wel iets drukke Kinderdijk, en laten daar tevreden 27 Euro en 30 cent achter voor o.a. 2x een loempia Speciaal…
En op onze vraag aan het puisterige ober-jong wat dan wel zo speciaal is aan hun loempia Speciaal, haalt hij diep adem, zucht een keer, en begint zijn verhaal met de vraag : ‘…eh…, U weet wat een loempia is…?’
Ik heb geantwoord met : ‘ja…ik geloof dat dat al wel lukt…’
Mensenkinderen ; ik zat al aan de loempia met sambal toen het jochie nog zijn luiers tot aan de elastieken plastic rand toe vol aan het poepen was…
Pfffffffff…
…even stoppen voor molentjes kijken in Kinderdijk…
…en voor een loempia Speciaal stoppen wij graag bij Grand Café De Klok…
En met de buik vol crossen wij door naar Hoogvliet en Spijkenisse, naar Geervliet en Heenvliet, door Zwartewaal, en door Brielle.
En in dat voor mij van oudsher bekende Brielle toch wel een soort van apart spektakel…
Let op : ik moet op een door verkeerslichten geregeld punt links af slaan, en twee van die fleurig geklede wielrenners worden geacht mij voorrang te geven, omdat hun verkeerslampje rood brandt.
Renner 1 stopt keurig, en leunt met zijn rechterhand tegen iets van een hekje. Renner 2 echter heeft geen hekje.
En ziet ook geen paal staan waar hij eventueel zijn linkerhand op kan leggen…
En met een beste dreun spettert deze ‘hobby Jan Jansen’ tegen het asfalt, net voor de stopstreep…
Want om stil te willen staan, is er dan zo’n soort van wielren-regel die schrijft dat je je voet voordat je die op het asfalt wenst te zetten, van dat racepedaaltje los dient te wrikken…
…echter…, deze regel had die hardrijder waarschijnlijk nog niet gelezen…
We hebben zelden iemand zo tegen het asfalt zien, en horen smakken…; met zijn beide voeten nog aan de pedalen vast…
...
...Onze tocht gaat echter (bij ons wel overeind…) verder, over de Schrijversdijk, naar Oostvoorne.
En voordat wij het weten, en leuk keurig op tijd, rollen wij Europoort binnen.
…Europoort ; P&O Ferries, we zijn er…
Haven ‘weet ik veel wat’ ; maar in ieder geval daar, waar ‘onze’ Pride of Rotterdam ligt te wachten op ons.
Maar…, voordat wij ook maar 1 meter op die boot hebben gezet, wil de Marechaussee meneer toch wel graag even dat ik mijn helm af doe…, want vlgs. hem klopt mijn gezicht niet met de foto op de ID-kaart, of de ID-kaart klopt niet met mijn gezicht…
En dat klopt ook eigenlijk wel. Want op het plastic is een donker gekleurde snor zichtbaar, echter bij geopend visier is van haargroei onder de neusgaten geen sprake meer.
Nadat ik echter toch ben goedgekeurd, kan de RoyaleToerer de boot op, en kunnen wij eindelijk uit die warme motorklederdracht…
Want warm is het geworden vandaag…; ver in de twintig graden in ieder geval.
De brommeRT sjorren wij goed vast, want met een windkracht 6 wil het nog best een beetje schommelen op die drijvende staalkolos welke ferryboot heet.
…misschien overdreven, maar het stond in ieder geval ‘rock solid’ vast…
Na voor de zekerheid (...) de spanbandjes nog een keer gecontroleerd te hebben, vertrekken naar onze hut, duiken wij onder een heerlijk verkwikkende douche, en laten de zwoele avond, en schommelde nacht over ons heen komen.
…biertje en een rosé-tje erbij…, en dan kom je de avond best door…
…en terwijl iemand het licht boven Nederland uit doet ; laten wij Europoort voor wat is…
Zondagochtend 08.00 uur ( 08 AM, Engelse tijd) zijn wij in Hull.
Morgen weer een verhaaltje + foto's
Laatst bewerkt:
Ben er in 2009 geweest. Mooi verslagje, ik blijf het volgen!
