...Ron...
MF veteraan
'N leestip : gewoon elke avond voor het slapen gaan 1 deeltje lezen. Anders wordt het ècht een beetje te veel... 
Reisverslag : Frankrijk, Ardèche Augustus 2011.
ter info : foto klik = foto groot
(een kleine waarschuwing ; korte verhalen schrijven lukt mij gewoonweg niet, sorry…
Deel 1 : De Voorbereiding
Motor : BMW R1200RT![:]](/styles/motor-forum/smilies/crossy.gif "Crossy :]")
Wie : Ron und Jeannet
Wat een toestand zeg, elke keer weer die soort van 'strijd' in welk stukje van Europa we 'nu weer' ons rondje 'moeten' gaan doen...
Vrouwlief roept vanaf de bank iets over het Zwarte Woud, maar daar heb ik FF totaal geen zin in.
Leuk wel voor een vlot lang weekendje weg ofzo, dat Zwarte Woud-gebied, maar we hebben van de kindertjes 8 hele nachten (en dus 9 dagen !) verlof gekregen, en dan wil ik ook, als het even kan, graag iets min of meer onbekends zien.
Dat Donkere Woud is ook niet ver genoeg denk ik.
Want zo voelt het.
Ook worden die altijd toch wel geweldige Dolomieten genoemd, maar ik weet het niet deze keer.
We zitten nog maar 3 weken voor we daadwerkelijk kunnen vertrekken, en de weersverwachtingen zijn niet helemaal geweldig (als in : er wordt zelfs sneeuw verwacht…!) voor dat deel van Italië.
Een matige zongarantie deze keer, zeg maar.
Dus ik schuif ook die Dolomieten resoluut richting prullenbak en verder.
Ik roep : ‘ik wil wel een keer naar Frankrijk’…!
En vrouwlief schrikt !
Want ik heb altijd geroepen dat 't hele Frankrijk van mij niet zo hoeft, en zeker niet na die (auto)vakantie in 2006, in dat nogal (motor)saaie departement Vendée.
Dat departement met nummertje 85, stevig ingeklemd tussen de nummers 17, 44, 49, en 79.
Want die Fransen houden er voor deze Hollandse realist een nogal onlogische nummering op na. Want als ik het had mogen bedenken, dan was bij mij departement 62 (Pas de Calais) nummer 01 geworden.
Omdat het tenslotte helemaal bovenin Frankrijk zit…, maar goed…, ze zijn mij vergeten te bellen, dus nu zitten die gasten daar met de gebakken Franse peren.
Of nummers…
Nee meeleesvrienden…, ik roep nàdat ik Frankrijk geroepen heb, dat ik wel richting De Ardèche (en dat is dan weer departement 07…) wil.
Want iedereen roept altijd dat het daar zo mooi is…, en inderdaad als je een beetje ‘Googled’, dan ziet het er daar helemaal niet zo beroerd uit.
Oh ja, en die Ardèche is dan weer 'een onderdeel' van het behoorlijk heuvelachtige Rhône-Alps gebied.
<-- 't Rhône-Alps gebied
Maar…, nu komt mijn soort van persoonlijke kleine storing in dit hele Frankrijk verhaal… ; moi spreekt zo goed als geen Frans.
Vrouwlief trouwens nog minder...
Tuurlijk kan ik een brood, of een biertje bestellen in het Frans. Ik weet wat een bakker is, een verkeersbord lezen gaat ook allemaal wel, en ik weet ook wel dat poisson net FF wat anders is dan poison…
Alhoewel…, is dat laatste eigenlijk wel zo…?
Vrouwlief ziet die verre Ardèche ook wel zitten, en haar belangrijkste criterium van '...eh..., hoeveel kilometers is dat nou weer...?' wuif ik achteloos weg met het antwoord '…mwha, net zo ver als de Dolomieten…'.
En dat laatste (huis – Dolomieten) hebben we wel eens gereden in 1 dag, en dus krijg ik een fel groen licht om iets fijn Frans-slaapbaars te zoeken.
En wat is er dan makkelijker als je gaat zoeken naar een fijne slaapplek, naar zo'n plekje waar er 'gewoon' Nederlands gesproken wordt door de eigenaar.
En tot mijn stomme verbazing zitten er trouwens veel meer Nederlanders daarzo in de kamerverhuur dan dat ik vooraf gedacht had !
Want ik Google bijvoorbeeld op 'Ardèche Bed and Breakfast Nederlandse Eigenaar', en al surfend kom je dan heel gauw op o.a. deze site uit.
Keus genoeg dus ; vooral omdat ik er pas later achter kom (...qui, qui ; lang leve mijn povere Frans…) dat de term Bed and Breakfast ongeveer niet gebruikt wordt in dat Internationale Frankrijk.
Zo’n ding wordt daar heel eigenwijs als Chambres d’Hôtes aangeduid.
En met deze nieuw verworven wijsheid vergroot ik in 1 klap mijn zoekmogelijkheden…
Dus…, daar zit je dan met je nieuwe slimmigheid, en bijvoorbeeld ook nog deze sites : deze, en deze site is trouwens ook handig.
Ik zoek mij een Hollandse slag in de rondte, want ik wil graag iets van bergen om ons heen. En bochten. Als het even kan een zwembad(je), èn…, ook niet onbelangrijk ; ik wil graag dat de motoRT ergens binnen, of anderzijds veilig opgeborgen kan staan.
Plus natuurlijk het fijne gegeven, dat wij over 3 weken daar al minstens 8 nachten willen zitten (en liggen…)…, en dat het dus inmiddels hartstikke hoogseizoen is, en dat waarschijnlijk het gros aan ‘Lit et Petit Déjeuner’ als compleet volgeboekt aangemerkt kan worden…
Oh ja…, we hebben ook nog zoiets als 'soort van maximaal te besteden budget' bedacht.
Om het zoeken er nog nèt even wat makkelijker op te maken…
Ik vind een 'handje vol' plekjes die allemaal met enkele minnen en plussen binnen onze lijst van wensen passen, en ik begin met sturen van aanvragen naar de op de diverse B&B sites genoemde e-mail adressen.
Positief verrast ben ik, dat ik van (op 1 na !) alle aangeschreven vakantieadressen een keurig, en vlot antwoord terug ontvang.
Tegengesteld verrast ben ik echter, dat er bijna nergens meer plaats is…, en na de zoveelste afwijzing zakt mij de moed heel diep in de waterdichte Dainese motorlaarzen
En daarom oppert vrouwlief nogmaals dat Schwarzwald…
Misschien doet ze het ook wel om mij vreselijk te jennen…, ik zal dat straks eens navragen…
Dat Schwarzwald-geneuzel is voor mij trouwens gelijk een reden om nog Beter & Harder te zoeken naar een geschikte Chambres d’Hôtes.
Want mijn oude moeder zei, en zegt altijd : ...wie zoekt zal vinden...
En ik vond, en er was plaats !
Van de drie geselecteerden die plaats voor ons zouden kunnen hebben moet je dan een keus maken, en dan steekt er 1-tje (op basis van hun site-plaatjes) met kop en schouders boven uit !
En wel deze (!) : www.lesblancards.com
En nu gaat U zeggen : ...'allejeekus man, Ron…, is dat nou niet een beetje een hele zweverige toestand daarzo…?', en dan antwoord ik : …eh…, die gedachte hadden wij eerst ook…
Want ik lees op die site zomaar van dit soort dingen : Een Reiki 1 cursus bestaat uit vier dagdelen van ongeveer vier uur. Een vooropleiding is niet nodig. De cursus is voor iedereen die, via handoplegging, zichzelf en anderen wil laten helen door energie, door Reiki. Iedere cursist ontvangt inwijdingen in energie op fysiek, emotioneel, mentaal en spiritueel vlak. Tevens leer je de geschiedenis van Reiki, de elementaire handposities voor zelfbehandeling en de behandeling van anderen, en manieren om Reiki in het eigen leven te gebruiken.
Het samenzijn in een veilige, open en liefdevolle sfeer, samen oefenen, ervaringen uitwisselen, geven en ontvangen, delen, openstaan, loslaten, helen op alle facetten van je leven en dit alles door, met en in Reiki.
... ...
En daar moet ik als van oorsprong akelig nuchtere Groninger toch een beetje aan wennen ; aan zulke stukjes text…
Maar goed, we laten soms graag dingen op ons afkomen, er is een mooie 3-persoons kamer vrij, het e.e.a. valt binnen 't ons zelf bedachte budget, en je kunt lullen wat je wilt, maar het huis ziet er toch helemaal fantastisch uit ?!
Plus dat er uitermate correct, en netjes op mijn mail-aanvraag wordt gereageerd.
En of het nou echt zo 'zweverig' is weet ik niet, maar bijvoorbeeld de op Zoover geplaatste recensies zijn helemaal geweldig, en overdag zitten we toch op de motor.
Om van die toertjes te doen.
Dus…; who cares.
En…, tòch wijzen we het aanbod af…, en zoeken verder.
Want wij wijzen het logeeraanbod af omdat de aangeboden chambre geen eigen douche en geen eigen toilet heeft.
En dan schieten gelijk van die beelden door mij heen, met van die Franse camping toiletten, waar dan weer net een zweterige dikke Duitser heeft zitten poepen…, en meer van dat soort ellendige, en mogelijk trauma opwekkende voorstellingen.
U ziet het ook voor U…?
Is niet fijn hè ?!
We zeggen dus ‘nee’, en slapen er nog een nachtje (of ook wel twee) over.
Tis toch verdikkeme wel een mooi plekje zeg...
En die mening hebben we eigenlijk allebei.
Op de foto’s heeft het al sfeer. De kamers zijn mooi, de omgeving is mooi, de weersverwachting voor onze verblijfsdagen is helemaal tip-top voor elkaar, en we krijgen de verzekering dat het sanitair heel 'proper' is.
Mooi woord trouwens ; dat 'proper' !...
Beetje Belgisch.
…de toenmalige weersverwachting…
Op 20 Juli vraag ik heel bescheiden (tenminste zo voel ik mij op dat moment) of de kamer misschien tòch nog vrij is…, en we zetten met deze vraag 1 Heel Groot Principe van ons zelf overboord (slik)…, namelijk die van dat sanitair !
Op onze vraag wordt (voor ons toch wel gelukkig !) positief gereageerd, en amper 10 minuten later hebben wij '1 chambre pour deux' personen gereserveerd !
Zonder eigen douche, en zonder eigen toilet…
En weet je wat ; we zijn nog heel erg tevreden ook.
Omdat wij van mening zijn dat het plekje daar zo mooi is.
Ik kreeg bijvoorbeeld van iemand anders een aanbieding voor zo’n zelfde soort van feestelijk logeerpartijtje, en dan vraag je of de motor ergens goed gestald kan worden, en dan krijg je (echt waar !) als antwoord :…'wij wonen hier in een gehucht, en de motor kan wel bij de voordeur onder een boom staan…' !
Knetter fout antwoord natuurlijk…, want ik wil helemaal niet in een 'gehucht' zitten, en denkt er nou werkelijk iemand op deze simpele aardkloot dat ik de motoRT onder een zeer waarschijnlijk akelig pikkerige boom neerzet…?!
En dat er dan misschien wel een keer op een ochtend een heel naar, en erg kleverig vogelpoepje aan motor, en/of zadel kleeft…?
Dacht toch van niet ; no-way-José !
Oh…, en van dat ‘gehucht’ ; ik heb Google Earth gecheckt, en het was inderdaad ‘n compleet overleden stukje Frankrijk daarzo.
Pfffffff…, een boom…!
Wat een verstand zeg...
Nog twee weken !
Dan gaan we op vakantie.
Hiep & hoi enzo
En ik begin enthousiast met het maken van routes van huis naar daar, en ook andersom. En dan een ‘snelle’ route, en voor het gemak een ‘langzame’ route.
Eentje via de Autoroute, en eentje via diverse Route Nationale zeg maar.
Want dat laatste gaat lekker binnendoor, kost ons geen tol (...huh..., komen wij uit Zeeland ofzo...??), en ‘t schiet vaak ook gewoon goed op, en je ziet nog us wat anders onderweg dan het dapper onder de Michelin’s wegschietende snelweg asfalt.
Op zo’n N-weg daar in Frankrijk kun je ook heel goed, en net zo gemakkelijk gewoon een nette 110-120 km/h rijden.
Dat doen die Fransen tenslotte zelf ook, en vaak wordt de eventueel aanwezige flitscamera heel erg duidelijk van te voren aan U gemeld.
Eh…ook soms echter niet…
Ik download nog een X-aantal routes vanaf het altijd gezellige Interweb (bijvoorbeeld de site van broeder Gerrit Speek ; thanx Gerrit (!) is daarvoor altijd wel handig), en ik plak aan die routes een zg. ‘aanrijroute’.
Zo’n gezellig kronkelend roze navigatielijntje van ons mooie logeeradres, naar een punt in die gedownloade route ; en die meestal roze aan elkaar geplakte kronkel-mikmak druk ik daarna in die fijne Garmin.
<-- lekker stukkie sturen straks !
Ik check ruim op tijd, en dus voor vertrek de motor, regel de juiste bandenspanning, maak voor de zekerheid zo'n ‘old-skool’ papieren tanktas-route (vooruitziende blik blijkt achteraf...), en zorg ervoor dat we 'strakkies' met een tot op het bot, en koelrib gepoetst karretje in de (hele) vroege ochtend van Zaterdag 30 Juli op Zondag 31 Juli koers gaan zetten naar het toch wel redelijk Zuid-Franse Laurac-en-Vivarais.
Want je kunt je zaakjes maar beter op tijd voor elkaar hebben ; niet dan ?!…
(klik = groot)
…’old skool’ tanktas route ; just in case…
Tot later in deeltje 2 !
Reisverslag : Frankrijk, Ardèche Augustus 2011.
ter info : foto klik = foto groot
(een kleine waarschuwing ; korte verhalen schrijven lukt mij gewoonweg niet, sorry…
Deel 1 : De Voorbereiding
Motor : BMW R1200RT
Wie : Ron und Jeannet
Wat een toestand zeg, elke keer weer die soort van 'strijd' in welk stukje van Europa we 'nu weer' ons rondje 'moeten' gaan doen...
Vrouwlief roept vanaf de bank iets over het Zwarte Woud, maar daar heb ik FF totaal geen zin in.
Leuk wel voor een vlot lang weekendje weg ofzo, dat Zwarte Woud-gebied, maar we hebben van de kindertjes 8 hele nachten (en dus 9 dagen !) verlof gekregen, en dan wil ik ook, als het even kan, graag iets min of meer onbekends zien.
Dat Donkere Woud is ook niet ver genoeg denk ik.
Want zo voelt het.
Ook worden die altijd toch wel geweldige Dolomieten genoemd, maar ik weet het niet deze keer.
We zitten nog maar 3 weken voor we daadwerkelijk kunnen vertrekken, en de weersverwachtingen zijn niet helemaal geweldig (als in : er wordt zelfs sneeuw verwacht…!) voor dat deel van Italië.
Een matige zongarantie deze keer, zeg maar.
Dus ik schuif ook die Dolomieten resoluut richting prullenbak en verder.
Ik roep : ‘ik wil wel een keer naar Frankrijk’…!
En vrouwlief schrikt !
Want ik heb altijd geroepen dat 't hele Frankrijk van mij niet zo hoeft, en zeker niet na die (auto)vakantie in 2006, in dat nogal (motor)saaie departement Vendée.
Dat departement met nummertje 85, stevig ingeklemd tussen de nummers 17, 44, 49, en 79.
Want die Fransen houden er voor deze Hollandse realist een nogal onlogische nummering op na. Want als ik het had mogen bedenken, dan was bij mij departement 62 (Pas de Calais) nummer 01 geworden.
Omdat het tenslotte helemaal bovenin Frankrijk zit…, maar goed…, ze zijn mij vergeten te bellen, dus nu zitten die gasten daar met de gebakken Franse peren.
Of nummers…
Nee meeleesvrienden…, ik roep nàdat ik Frankrijk geroepen heb, dat ik wel richting De Ardèche (en dat is dan weer departement 07…) wil.
Want iedereen roept altijd dat het daar zo mooi is…, en inderdaad als je een beetje ‘Googled’, dan ziet het er daar helemaal niet zo beroerd uit.
Oh ja, en die Ardèche is dan weer 'een onderdeel' van het behoorlijk heuvelachtige Rhône-Alps gebied.
Maar…, nu komt mijn soort van persoonlijke kleine storing in dit hele Frankrijk verhaal… ; moi spreekt zo goed als geen Frans.
Vrouwlief trouwens nog minder...
Tuurlijk kan ik een brood, of een biertje bestellen in het Frans. Ik weet wat een bakker is, een verkeersbord lezen gaat ook allemaal wel, en ik weet ook wel dat poisson net FF wat anders is dan poison…
Alhoewel…, is dat laatste eigenlijk wel zo…?
Vrouwlief ziet die verre Ardèche ook wel zitten, en haar belangrijkste criterium van '...eh..., hoeveel kilometers is dat nou weer...?' wuif ik achteloos weg met het antwoord '…mwha, net zo ver als de Dolomieten…'.
En dat laatste (huis – Dolomieten) hebben we wel eens gereden in 1 dag, en dus krijg ik een fel groen licht om iets fijn Frans-slaapbaars te zoeken.
En wat is er dan makkelijker als je gaat zoeken naar een fijne slaapplek, naar zo'n plekje waar er 'gewoon' Nederlands gesproken wordt door de eigenaar.
En tot mijn stomme verbazing zitten er trouwens veel meer Nederlanders daarzo in de kamerverhuur dan dat ik vooraf gedacht had !
Want ik Google bijvoorbeeld op 'Ardèche Bed and Breakfast Nederlandse Eigenaar', en al surfend kom je dan heel gauw op o.a. deze site uit.
Keus genoeg dus ; vooral omdat ik er pas later achter kom (...qui, qui ; lang leve mijn povere Frans…) dat de term Bed and Breakfast ongeveer niet gebruikt wordt in dat Internationale Frankrijk.
Zo’n ding wordt daar heel eigenwijs als Chambres d’Hôtes aangeduid.
En met deze nieuw verworven wijsheid vergroot ik in 1 klap mijn zoekmogelijkheden…
Dus…, daar zit je dan met je nieuwe slimmigheid, en bijvoorbeeld ook nog deze sites : deze, en deze site is trouwens ook handig.
Ik zoek mij een Hollandse slag in de rondte, want ik wil graag iets van bergen om ons heen. En bochten. Als het even kan een zwembad(je), èn…, ook niet onbelangrijk ; ik wil graag dat de motoRT ergens binnen, of anderzijds veilig opgeborgen kan staan.
Plus natuurlijk het fijne gegeven, dat wij over 3 weken daar al minstens 8 nachten willen zitten (en liggen…)…, en dat het dus inmiddels hartstikke hoogseizoen is, en dat waarschijnlijk het gros aan ‘Lit et Petit Déjeuner’ als compleet volgeboekt aangemerkt kan worden…
Oh ja…, we hebben ook nog zoiets als 'soort van maximaal te besteden budget' bedacht.
Om het zoeken er nog nèt even wat makkelijker op te maken…
Ik vind een 'handje vol' plekjes die allemaal met enkele minnen en plussen binnen onze lijst van wensen passen, en ik begin met sturen van aanvragen naar de op de diverse B&B sites genoemde e-mail adressen.
Positief verrast ben ik, dat ik van (op 1 na !) alle aangeschreven vakantieadressen een keurig, en vlot antwoord terug ontvang.
Tegengesteld verrast ben ik echter, dat er bijna nergens meer plaats is…, en na de zoveelste afwijzing zakt mij de moed heel diep in de waterdichte Dainese motorlaarzen
En daarom oppert vrouwlief nogmaals dat Schwarzwald…
Misschien doet ze het ook wel om mij vreselijk te jennen…, ik zal dat straks eens navragen…
Dat Schwarzwald-geneuzel is voor mij trouwens gelijk een reden om nog Beter & Harder te zoeken naar een geschikte Chambres d’Hôtes.
Want mijn oude moeder zei, en zegt altijd : ...wie zoekt zal vinden...
En ik vond, en er was plaats !
Van de drie geselecteerden die plaats voor ons zouden kunnen hebben moet je dan een keus maken, en dan steekt er 1-tje (op basis van hun site-plaatjes) met kop en schouders boven uit !
En wel deze (!) : www.lesblancards.com
En nu gaat U zeggen : ...'allejeekus man, Ron…, is dat nou niet een beetje een hele zweverige toestand daarzo…?', en dan antwoord ik : …eh…, die gedachte hadden wij eerst ook…
Want ik lees op die site zomaar van dit soort dingen : Een Reiki 1 cursus bestaat uit vier dagdelen van ongeveer vier uur. Een vooropleiding is niet nodig. De cursus is voor iedereen die, via handoplegging, zichzelf en anderen wil laten helen door energie, door Reiki. Iedere cursist ontvangt inwijdingen in energie op fysiek, emotioneel, mentaal en spiritueel vlak. Tevens leer je de geschiedenis van Reiki, de elementaire handposities voor zelfbehandeling en de behandeling van anderen, en manieren om Reiki in het eigen leven te gebruiken.
Het samenzijn in een veilige, open en liefdevolle sfeer, samen oefenen, ervaringen uitwisselen, geven en ontvangen, delen, openstaan, loslaten, helen op alle facetten van je leven en dit alles door, met en in Reiki.
...
...En daar moet ik als van oorsprong akelig nuchtere Groninger toch een beetje aan wennen ; aan zulke stukjes text…
Maar goed, we laten soms graag dingen op ons afkomen, er is een mooie 3-persoons kamer vrij, het e.e.a. valt binnen 't ons zelf bedachte budget, en je kunt lullen wat je wilt, maar het huis ziet er toch helemaal fantastisch uit ?!
Plus dat er uitermate correct, en netjes op mijn mail-aanvraag wordt gereageerd.
En of het nou echt zo 'zweverig' is weet ik niet, maar bijvoorbeeld de op Zoover geplaatste recensies zijn helemaal geweldig, en overdag zitten we toch op de motor.
Om van die toertjes te doen.
Dus…; who cares.
En…, tòch wijzen we het aanbod af…, en zoeken verder.
Want wij wijzen het logeeraanbod af omdat de aangeboden chambre geen eigen douche en geen eigen toilet heeft.
En dan schieten gelijk van die beelden door mij heen, met van die Franse camping toiletten, waar dan weer net een zweterige dikke Duitser heeft zitten poepen…, en meer van dat soort ellendige, en mogelijk trauma opwekkende voorstellingen.
U ziet het ook voor U…?
Is niet fijn hè ?!
We zeggen dus ‘nee’, en slapen er nog een nachtje (of ook wel twee) over.
Tis toch verdikkeme wel een mooi plekje zeg...
En die mening hebben we eigenlijk allebei.
Op de foto’s heeft het al sfeer. De kamers zijn mooi, de omgeving is mooi, de weersverwachting voor onze verblijfsdagen is helemaal tip-top voor elkaar, en we krijgen de verzekering dat het sanitair heel 'proper' is.
Mooi woord trouwens ; dat 'proper' !...
Beetje Belgisch.
…de toenmalige weersverwachting…
Op 20 Juli vraag ik heel bescheiden (tenminste zo voel ik mij op dat moment) of de kamer misschien tòch nog vrij is…, en we zetten met deze vraag 1 Heel Groot Principe van ons zelf overboord (slik)…, namelijk die van dat sanitair !
Op onze vraag wordt (voor ons toch wel gelukkig !) positief gereageerd, en amper 10 minuten later hebben wij '1 chambre pour deux' personen gereserveerd !
Zonder eigen douche, en zonder eigen toilet…
En weet je wat ; we zijn nog heel erg tevreden ook.
Omdat wij van mening zijn dat het plekje daar zo mooi is.
Ik kreeg bijvoorbeeld van iemand anders een aanbieding voor zo’n zelfde soort van feestelijk logeerpartijtje, en dan vraag je of de motor ergens goed gestald kan worden, en dan krijg je (echt waar !) als antwoord :…'wij wonen hier in een gehucht, en de motor kan wel bij de voordeur onder een boom staan…' !
Knetter fout antwoord natuurlijk…, want ik wil helemaal niet in een 'gehucht' zitten, en denkt er nou werkelijk iemand op deze simpele aardkloot dat ik de motoRT onder een zeer waarschijnlijk akelig pikkerige boom neerzet…?!
En dat er dan misschien wel een keer op een ochtend een heel naar, en erg kleverig vogelpoepje aan motor, en/of zadel kleeft…?
Dacht toch van niet ; no-way-José !
Oh…, en van dat ‘gehucht’ ; ik heb Google Earth gecheckt, en het was inderdaad ‘n compleet overleden stukje Frankrijk daarzo.
Pfffffff…, een boom…!
Wat een verstand zeg...
Nog twee weken !
Dan gaan we op vakantie.
Hiep & hoi enzo
En ik begin enthousiast met het maken van routes van huis naar daar, en ook andersom. En dan een ‘snelle’ route, en voor het gemak een ‘langzame’ route.
Eentje via de Autoroute, en eentje via diverse Route Nationale zeg maar.
Want dat laatste gaat lekker binnendoor, kost ons geen tol (...huh..., komen wij uit Zeeland ofzo...??), en ‘t schiet vaak ook gewoon goed op, en je ziet nog us wat anders onderweg dan het dapper onder de Michelin’s wegschietende snelweg asfalt.
Op zo’n N-weg daar in Frankrijk kun je ook heel goed, en net zo gemakkelijk gewoon een nette 110-120 km/h rijden.
Dat doen die Fransen tenslotte zelf ook, en vaak wordt de eventueel aanwezige flitscamera heel erg duidelijk van te voren aan U gemeld.
Eh…ook soms echter niet…
Ik download nog een X-aantal routes vanaf het altijd gezellige Interweb (bijvoorbeeld de site van broeder Gerrit Speek ; thanx Gerrit (!) is daarvoor altijd wel handig), en ik plak aan die routes een zg. ‘aanrijroute’.
Zo’n gezellig kronkelend roze navigatielijntje van ons mooie logeeradres, naar een punt in die gedownloade route ; en die meestal roze aan elkaar geplakte kronkel-mikmak druk ik daarna in die fijne Garmin.
Ik check ruim op tijd, en dus voor vertrek de motor, regel de juiste bandenspanning, maak voor de zekerheid zo'n ‘old-skool’ papieren tanktas-route (vooruitziende blik blijkt achteraf...), en zorg ervoor dat we 'strakkies' met een tot op het bot, en koelrib gepoetst karretje in de (hele) vroege ochtend van Zaterdag 30 Juli op Zondag 31 Juli koers gaan zetten naar het toch wel redelijk Zuid-Franse Laurac-en-Vivarais.
Want je kunt je zaakjes maar beter op tijd voor elkaar hebben ; niet dan ?!…
(klik = groot)…’old skool’ tanktas route ; just in case…
Tot later in deeltje 2 !
Laatst bewerkt:
) en als een ander mens bent terug gekomen 
) 
Kan niet wachten op de volgende delen. Nou even niet 
)
