- Status
Hoi Fred lees al maanden mee ( en geniet er nog steeds van ) en ben zelf in Nam. geweest, ben van noord naar zuid getrokken met eigen Gids en driver( elke regio weer een andere gids en driver ). Wat ik bijzondeer vond dat er zoveel Russen waren en eigenlijk niet gewenst waren en dat men daar zoveel resorts voor aan het bouwen is/was. Ik heb aan diverse gidsen gevraagd of men daar gelukkig mee was echter nooit een antwoord gekregen. Ik heb toen ook aangegven kies je voor de Russen laat je de Europeaan lopen dit gaat niet samen, zij hadden liever de Europeaan echter het verleden?
Mijn vraag is wat merk jij hier van?
Mvgr en blijf schrijven,
Vincent
Mijn vraag is wat merk jij hier van?
Mvgr en blijf schrijven,
Vincent
FredVN
MF veteraan
- Onderwerp starter
- #378
Boeken
Je ziet in HCM in de backpackerswijk en ook rond Le Loi street veel boeken te koop. Vaak vrij goedkoop maar veel ervan, met name de reisgidsen, zijn gewoon gekopieerd. Ook zie je regelmatig winkeltjes waar je je boeken kunt ruilen of tweedehands kunt kopen.
In NL had De Slegte vroeger vrij veel reisboeken over Vietnam. Hoe dat nu is weet ik niet. Een nuttig boek voor wie meer over de cultuur en de gebruiken wil weten is bv. Culture shock Vietnam.
Voor informatie over Vietnam is trouwens ook WikiTravel zeer geschikt.
En nog wat foto's van Erich tijdens Tet 2011. Zelf vuurwerk afsteken is in heel Vietnam verboden. Wel wordt oa. tijdens Tet en enkele andere gelegenheden door de overheid een groot vuurwerk afgestoken.
Je ziet in HCM in de backpackerswijk en ook rond Le Loi street veel boeken te koop. Vaak vrij goedkoop maar veel ervan, met name de reisgidsen, zijn gewoon gekopieerd. Ook zie je regelmatig winkeltjes waar je je boeken kunt ruilen of tweedehands kunt kopen.
In NL had De Slegte vroeger vrij veel reisboeken over Vietnam. Hoe dat nu is weet ik niet. Een nuttig boek voor wie meer over de cultuur en de gebruiken wil weten is bv. Culture shock Vietnam.
Voor informatie over Vietnam is trouwens ook WikiTravel zeer geschikt.
En nog wat foto's van Erich tijdens Tet 2011. Zelf vuurwerk afsteken is in heel Vietnam verboden. Wel wordt oa. tijdens Tet en enkele andere gelegenheden door de overheid een groot vuurwerk afgestoken.
Zag net het volgende bericht in Telegraaf.
------------------------------------------------------
Nederlander komt om in Vietnam
DEN HAAG -
In Vietnam is zaterdagochtend een 26-jarige Nederlander omgekomen. Dat meldde een woordvoerder van het ministerie van Buitenlandse Zaken desgevraagd. Volgens Omroep Brabant gaat het om een man uit Eindhoven
De familie is zaterdagochtend ingelicht, zo liet het ministerie weten. Volgens de Vietnamese nieuwssite Tuoitre zou de Nederlander zijn verongelukt, toen hij op een motor zat. Hij botste op een tractor in het plaatsje Binh Long
----------------------------------------
Gevaar is er zeker in Vietnam en dit keer helaas met dodelijke afloop.
------------------------------------------------------
Nederlander komt om in Vietnam
DEN HAAG -
In Vietnam is zaterdagochtend een 26-jarige Nederlander omgekomen. Dat meldde een woordvoerder van het ministerie van Buitenlandse Zaken desgevraagd. Volgens Omroep Brabant gaat het om een man uit Eindhoven
De familie is zaterdagochtend ingelicht, zo liet het ministerie weten. Volgens de Vietnamese nieuwssite Tuoitre zou de Nederlander zijn verongelukt, toen hij op een motor zat. Hij botste op een tractor in het plaatsje Binh Long
----------------------------------------
Gevaar is er zeker in Vietnam en dit keer helaas met dodelijke afloop.
FredVN
MF veteraan
- Onderwerp starter
- #380
@Motriu. Bedankt. Niettemin is mijn inspiratie bijna op (writers block?).
Zelf heb ik nooit iets gemerkt van niet welkom zijn. Dat zal ergens ook voor de Russen gelden: ze brengen geld binnen en Vietnamezen zijn heel pragmatisch wat dat betreft. In het hotel waar ik vroeger altijd zat in Nha Trang zaten ook vaak Russen. Zelf had ik er eigenlijk nooit last van. Ze zijn wel erg stug en nemen heel veel plaats in de lift in. Als je op straat dan ook een massief blok toeristen (of blok massieve toeristen) ziet, zijn het Russen.
Resorts en hotels worden zowiezo erg veel gebouwd: toerisme is booming business en er valt (gemakkelijk) geld te verdienen. En dat is iets waar Vietnamezen op inspringen. Snel en vooral gemakkelijk rijk worden willen ze allemaal, voor mijn gevoel meer dan Europeanen. Ze zien daarbij wel vaak de grote winsten, maar niet de risico’s. Vooral heel veel korte-termijn-denken. Dat zelfde zie je trouwens ook bij Vietnamezen in Europa. Ik heb diverse verhalen daarover gehoord van vrienden en bekenden.
Zelf heb ik nooit iets gemerkt van niet welkom zijn. Dat zal ergens ook voor de Russen gelden: ze brengen geld binnen en Vietnamezen zijn heel pragmatisch wat dat betreft. In het hotel waar ik vroeger altijd zat in Nha Trang zaten ook vaak Russen. Zelf had ik er eigenlijk nooit last van. Ze zijn wel erg stug en nemen heel veel plaats in de lift in. Als je op straat dan ook een massief blok toeristen (of blok massieve toeristen) ziet, zijn het Russen.
Resorts en hotels worden zowiezo erg veel gebouwd: toerisme is booming business en er valt (gemakkelijk) geld te verdienen. En dat is iets waar Vietnamezen op inspringen. Snel en vooral gemakkelijk rijk worden willen ze allemaal, voor mijn gevoel meer dan Europeanen. Ze zien daarbij wel vaak de grote winsten, maar niet de risico’s. Vooral heel veel korte-termijn-denken. Dat zelfde zie je trouwens ook bij Vietnamezen in Europa. Ik heb diverse verhalen daarover gehoord van vrienden en bekenden.
FredVN
MF veteraan
- Onderwerp starter
- #381
@rico-r6
Ik ken deze situatie verder niet dus kan er ook niets over zeggen. Maar er is zeker gevaar in het verkeer. Ik heb er tijdens mijn boodschappenfietstochtje zojuist even over nagedacht en ik zal aan een artikel, dat ik al klaar heb liggen, nog wat toevoegen.
Ik ken deze situatie verder niet dus kan er ook niets over zeggen. Maar er is zeker gevaar in het verkeer. Ik heb er tijdens mijn boodschappenfietstochtje zojuist even over nagedacht en ik zal aan een artikel, dat ik al klaar heb liggen, nog wat toevoegen.
FredVN
MF veteraan
- Onderwerp starter
- #382
GPS
Ik heb zelf een eenvoudige GPS, de Garmin eTrex Vista waar ik een Vietnam-kaart van OpenStreetMaps op heb gezet. Probleem is dat ik dat natuurlijk niet gedocumenteerd heb dus ik moet binnenkort weer eens uit gaan zoeken hoe ik hem kan updaten.
Ik heb hem verder nog niet op de motor voor navigatie gebruikt, dus of het werkt? Ik heb er op de fiets in Nederland wel wat routes mee gevolgd en dat viel vaak niet mee. En dat was nog wel met een speciale fietskaart en niet zo snel rijden. Binnenkort maar eens wat proberen in de buurt. Ik heb zelf een metalen steun met rubber vering gemaakt en die op mijn stuur gemonteerd.
Op dit moment gebruik ik hem eigenlijk alleen om de gereden route nog eens op een kaart na te kunnen kijken. Wat op zich natuurlijk best leuk is.
De foto’s tonen een vissersdorp, iets ten noorden van Nha Trang. De boulevard afrijden naar het noorden en op de grote brug naar links kijken.
Ik heb zelf een eenvoudige GPS, de Garmin eTrex Vista waar ik een Vietnam-kaart van OpenStreetMaps op heb gezet. Probleem is dat ik dat natuurlijk niet gedocumenteerd heb dus ik moet binnenkort weer eens uit gaan zoeken hoe ik hem kan updaten.
Ik heb hem verder nog niet op de motor voor navigatie gebruikt, dus of het werkt? Ik heb er op de fiets in Nederland wel wat routes mee gevolgd en dat viel vaak niet mee. En dat was nog wel met een speciale fietskaart en niet zo snel rijden. Binnenkort maar eens wat proberen in de buurt. Ik heb zelf een metalen steun met rubber vering gemaakt en die op mijn stuur gemonteerd.
Op dit moment gebruik ik hem eigenlijk alleen om de gereden route nog eens op een kaart na te kunnen kijken. Wat op zich natuurlijk best leuk is.
De foto’s tonen een vissersdorp, iets ten noorden van Nha Trang. De boulevard afrijden naar het noorden en op de grote brug naar links kijken.
FredVN
MF veteraan
- Onderwerp starter
- #383
Morgen
Morgen ben ik al heel vroeg weg en ik weet niet hoe laat ik terug kom. Vandaar alvast de mededeling dat er morgen geen stukje is. Vast om te wennen aan volgende week.
Erich en ik gaan een wat langer dagtripje maken. De eerder beschreven route gaan we zeker rijden maar op dit moment moeten we beide tussen een aantal afspraken door manoevreren. Erich gaat ook binnenkort een weekje naar Hanoi want zijn favoriete club Arsenal (hij heeft in de buurt van het stadion van The Gunners gewoond) komt een wedstrijd spelen en hij heeft tickets gekregen. En dan is het al weer bijna eind juli en komen de bezoekers uit Europa weer langs. Als het tegenzit wordt het dus begin september. Maar wat in het vat zit....
Maar in ieder geval:
Morgen ben ik al heel vroeg weg en ik weet niet hoe laat ik terug kom. Vandaar alvast de mededeling dat er morgen geen stukje is. Vast om te wennen aan volgende week.
Erich en ik gaan een wat langer dagtripje maken. De eerder beschreven route gaan we zeker rijden maar op dit moment moeten we beide tussen een aantal afspraken door manoevreren. Erich gaat ook binnenkort een weekje naar Hanoi want zijn favoriete club Arsenal (hij heeft in de buurt van het stadion van The Gunners gewoond) komt een wedstrijd spelen en hij heeft tickets gekregen. En dan is het al weer bijna eind juli en komen de bezoekers uit Europa weer langs. Als het tegenzit wordt het dus begin september. Maar wat in het vat zit....
Maar in ieder geval:
Laatst bewerkt:
Ellan Vannin
MF veteraan
have fun Fred and take care
Hier in de Filipijnen was de taxichauffeur druk aan het vertellen dat er veel motorongelukken gebeuren door honden die oversteken... En dezelfde dag zagen we er voor ons eentje aangereden worden. Met lage snelheid, maar motor en berijder op de grond en hond mank...
Qua rijstijl en veiligheid nemen ze het allemaal erg ruim hier! Vietnam zal weinig anders zijn verwacht ik.
Qua rijstijl en veiligheid nemen ze het allemaal erg ruim hier! Vietnam zal weinig anders zijn verwacht ik.
FredVN
MF veteraan
- Onderwerp starter
- #389
Motortrip
Motortrip
Gisteren met Erich een leuke trip gemaakt. Ik ben er achter gekomen dat er boven Nha Trang naar het noorden een paar mooie bochtige wegen liggen waar je je lekker uit kunt leven.
Voor wie dit ook wil of gewoon een dagtochtje vanuit Nha Trang wil maken, zie het kaartje via de GPS en MapSource. De totale route van het kaartje is ca. 130 km. De route start op de boulevard bij de tourist-information, het foeilelijke gebouw dat een lotusbloem moet voorstellen. Boven Nha Trang start een nieuwe weg, breed, 4 baans, mooi wegdek (nog wel), doorgetrokken dubbele middenstreep en toen wij er reden: LEEG! Kort voor het punt waar de gele weg op het kaartje erbij komt is de pret over: eerst een vissersdorpje en dan ga je een drukke 2-baansweg op. Bij Ninh Hoa kun je rechtsaf het schiereiland op. Mooie omgeving. Onder Thuy Dam, waar de weg zich splitst (de onderste was de heenweg, de bovenste de terugweg) kun je aan het strand lekker vis eten. Het lijken wel chips, dunne plakjes, gebakken. Aanbevolen.
Vakantie
Erich kwam ook nog met een aardige observatie. Als je hier op vakantie bent of misschien op een niet te lang project als expat zit, dan weet je dat je verblijf hier maar kort is. Dat betekent, dat je heel anders naar bepaalde situaties kijkt. Motoren op het trottoir? Ach, daar loop je omheen. Motorfietsen, die je van de zebra racen? Tja, je doet even een stapje terug. Etc.
Zaken waar wij ons mateloos aan ergeren (en Erich en ik verschillen niet zoveel van elkaar daarin) merk je als toerist eigenlijk niet echt op. Het “hoort er gewoon bij”. Ik had het zelf eigelijk nooit zo bekeken, maar erover nadenkend moet ik hem wel een beetje gelijk geven. Kortom, lees mijn stukjes nog eens door met in het achterhoofd de gedachte dat je hier woont.
Motortrip
Gisteren met Erich een leuke trip gemaakt. Ik ben er achter gekomen dat er boven Nha Trang naar het noorden een paar mooie bochtige wegen liggen waar je je lekker uit kunt leven.
Voor wie dit ook wil of gewoon een dagtochtje vanuit Nha Trang wil maken, zie het kaartje via de GPS en MapSource. De totale route van het kaartje is ca. 130 km. De route start op de boulevard bij de tourist-information, het foeilelijke gebouw dat een lotusbloem moet voorstellen. Boven Nha Trang start een nieuwe weg, breed, 4 baans, mooi wegdek (nog wel), doorgetrokken dubbele middenstreep en toen wij er reden: LEEG! Kort voor het punt waar de gele weg op het kaartje erbij komt is de pret over: eerst een vissersdorpje en dan ga je een drukke 2-baansweg op. Bij Ninh Hoa kun je rechtsaf het schiereiland op. Mooie omgeving. Onder Thuy Dam, waar de weg zich splitst (de onderste was de heenweg, de bovenste de terugweg) kun je aan het strand lekker vis eten. Het lijken wel chips, dunne plakjes, gebakken. Aanbevolen.
Vakantie
Erich kwam ook nog met een aardige observatie. Als je hier op vakantie bent of misschien op een niet te lang project als expat zit, dan weet je dat je verblijf hier maar kort is. Dat betekent, dat je heel anders naar bepaalde situaties kijkt. Motoren op het trottoir? Ach, daar loop je omheen. Motorfietsen, die je van de zebra racen? Tja, je doet even een stapje terug. Etc.
Zaken waar wij ons mateloos aan ergeren (en Erich en ik verschillen niet zoveel van elkaar daarin) merk je als toerist eigenlijk niet echt op. Het “hoort er gewoon bij”. Ik had het zelf eigelijk nooit zo bekeken, maar erover nadenkend moet ik hem wel een beetje gelijk geven. Kortom, lees mijn stukjes nog eens door met in het achterhoofd de gedachte dat je hier woont.
Ellan Vannin
MF veteraan
dat over anders naar bepaalde situaties kijken heb je helemaal gelijk in, het is alleen soms zo verdomd moeilijk
FredVN
MF veteraan
- Onderwerp starter
- #393
Valt mee. Voor de komende zomer staat de teller voorlopig op 3 (gezinnen). En de mensen komen uiteraard om Vietnam te zien dus ze blijven hooguit een dagje, familie uitgezonderd. Want hier in de omgeving waar we wonen ben je in 1 dag uitgekeken. Mensen, die in Europa op een leuke plaats wonen, hebben over het algemeen veel meer "last" van langdurige bezoekers omdat de reis veel goedkoper is.
TheMauster
MF veteraan
aaah tis gewoon circuit rijden dus.. daarom kan ik dus altijd zo lekker aanpassen in azie aan het verkeer
FredVN
MF veteraan
- Onderwerp starter
- #395
Ik kan daar weinig tegen inbrengen..... op voorwaarde dat we het over stratencircuits hebben. Met bomen, lantaarnpalen, slechte stukken wegdek, overstekende voetgangers als je volgas op het rechte eind aan het blazen bent, alle raceklassen tegelijk gestart.....
Al eens overwogen om te emigreren? Hier is het circuitrijden gratis en dagelijks te beoefenen.
FredVN
MF veteraan
- Onderwerp starter
- #396
Bezoekers
Gisteren werd een vraag gesteld over bezoekers. Sinds wij hier wonen zijn dat een aantal goede vrienden, vriendinnen en oud-collega’s geweest. Dat waren bezoekjes van 1-2 dagen en dan trok men verder. Men kwam primair om Vietnam te zien en kwam dan vanuit het hotel in Nha Trang een dagje langs. Absoluut heel gezellig.
Het kan ook heel anders. Ik heb vorig jaar een stukje uit een nieuwsbrief voor Expats, die ik regelmatig ontving, gekopieerd. Ik heb het hieronder toegevoegd. Met nadruk, geen enkele beschreven situatie hebben wij meegemaakt. Ook, omdat dit verhalen zijn over mensen, die hun brood moeten verdienen in het buitenland. Niettemin leuk leesvoer, ook al gaat het niet over Vietnam.
Wat doe je met Nederlands bezoek als je in het buitenland woont? Ben je blij als ze komen, of zie je ze graag weer vertrekken? En andersom, verheug je je op je bezoek aan Nederland of zie dat als een verplichting? In deze speciale zomereditie van Expat aan het woord deze week: Claire Wilson in Maleisië.
Toen wij voor velen vrij plotseling uit Nederland vertrokken, hoorden we steeds 'we komen jullie vlug opzoeken'. En wij dachten: dat zal wel.
En ja hoor, niet lang daarop kwamen de eerste Nederlandse vakantiegangers een kijkje nemen. Ze bleven meteen 14 dagen want voor een weekje kwamen ze niet. Daarvoor was de prijs van een ticket veel te hoog. Ok, dachten wij, het zijn tenslotte goede vrienden.
Te moe voor uitstapjes
Na een paar dagen werd het ietwat moeilijk. Nee, ze wilden niets bekijken. 'We zijn zoooo moe, we gaan aan het zwembad liggen.' En dat deden ze ook. Ontbijt, lunch en avondeten, tussendoor boodschappen doen, wassen en strijken. De vraag of ze even een handje moesten helpen, was er zelden bij.
Na een paar dagen hadden wij een ernstige aanval van cabin fever. Wij dachten dat we stapelgek zouden worden tussen onze eigen vier muren met mensen die wij, als we behang hadden gehad, daar graag achter hadden geplakt.
Kip met rijst
Uit eten in Penang is heel laagdrempelig, dus stelden wij onze vrienden na een paar dagen voor om naar een restaurant te gaan. Zeker nu ze goed waren uitgerust van hun vliegreis.
Het werd een dagelijks tandenknarsend ritueel met opmerkingen als 'ah jakkes, da’s vies' en 'nee hoor, dat lust ik niet' of 'getsie, zijn die borden wel goed schoon gemaakt?' Onze 'goede vrienden' aten alleen maar kip met rijst want 'daar kunnen ze niks mee uithalen'.
Grote rotzooi
Het lang verwachte einde van de 14 daagse vakantie kwam in zicht. Wij stelden voor onze gasten naar het vliegveld te brengen, enkel en alleen om zeker te zijn dat ze het vliegtuig naar huis zouden halen.
Bij thuiskomst haalden wij blij en opgelucht adem. Ons huis was weer van ons. Die blijdschap verging ons al snel toen wij de gastenkamer met grote badkamer en suite en wc aanschouwden. Onze 'goede vrienden' hadden een zooitje achter gelaten.
Hotel met zwembad
Niet veel later ontvingen wij een e-mail van andere 'goede vrienden', of ze langs mochten komen en of we ze een nacht of twee, drie konden onder brengen. 'Natuurlijk', zeiden wij meteen, 'bij ons om de hoek is een heerlijk hotel, schitterende kamers, en suite badkamers en een enorm zwembad met een loopbrug over de weg naar het strand.'
'Gezellig dat jullie dan zo dichtbij komen te zitten, kunnen we leuke dingen doen', mailden wij ook nog.
We kregen een berichtje terug. 'Helaas, we hebben besloten om eerst eens Thailand te gaan verkennen. Jullie blijven toch in Maleisië wonen dus dat kan altijd nog.'
Welkomstglimlach
Ja hoor, wij blijven in Maleisië wonen en het hotel om de hoek blijft ook staan. Iedereen die nu zegt dat ze echt willen langskomen, verwijzen wij met een brede welkomstglimlach naar het hotel om de hoek. Echte vrienden zijn welkom, maar slapen doen ze ergens anders.
LOES MASSEREE IN TURKIJE: Handje meehelpen
'Naar aanleiding van de brief van Claire in Penang die 'vrienden' op bezoek kreeg die haar huis gebruikten als een hotel kan ik maar één ding zeggen: dat waren geen vrienden, dat waren users.
De meeste van mijn vrienden blijven een dag of vier en helpen altijd mee in de huishouding. En ze willen ook altijd betalen als we uitgaan, gewoon omdat ik al 'troep' van hen hebt. Natuurlijk woon ik niet zo ver van mijn vrienden, Turkije - Holland is nog te betalen en niet zo ver als Maleisië.
Mensen die vrienden opzoeken in een ver land, moeten niet op één plek blijven zitten. Ga eens naar een andere stad, doe eens iets zelf zonder de gastheer- of vrouw te belasten. Of ga zelf mee op vakantie. Ik heb drie weken met goede vrienden door Turkije gereisd. Zij waren blij omdat het makkelijker voor hen was (ik fungeerde als gids) en ik was blij dat ik drie weken met hen kon doorbrengen.
In Turkije wordt er niet gevraagd hoe lang je komt logeren. Je blijft zolang je wilt. Wat ook niet altijd in dank afgenomen wordt. Zoals mijn buurvrouw, die bijna waanzinnig wordt, als haar schoonouders uit hun dorp in de winter bij haar komen logeren. Zij blijven dan drie maanden.
Als ik zelf ga logeren in het dorp bij Bodrum waar ik vier jaar woonde, dan willen mijn Turkse vrienden altijd dat ik heel lang blijf. Maar ik blijf nooit langer dan een week en als langer blijf dan roteer ik tussen de diverse huishoudens. En, ik help altijd in de huishouding. In het begin mocht dat natuurlijk niet, maar nu zijn ze er aan gewend. Als ze protesteren tegen het feit dat ik de afwas wil doen, dan snoer ik ze de mond door te zeggen: Jullie zeggen toch dat ik familie ben, nou dan kan ik gewoon de afwas doen.'
BABS MOLLEMA IN FRANKRIJK: meebetalen
'Wij runnen sinds ruim 5 jaar een kleine familiecamping met 5 huisjes en 8 kampeerplaatsen in de Corrèze in Frankrijk en geven daar digitale-fotografievakanties.
Omdat we naar een boerengebied zijn vertrokken, hebben we ons afscheidsfeest destijds in stijl gevierd, iedereen was welkom in zijn/haar plattelandstenue. Tijdens het feest en natuurlijk ook al in de periode voorafgaand, riep iedereen graag langs te komen. Hetzij voor de fotocursus, hetzij voor een heerlijke vakantie.
Wij vonden het allemaal prima, goed voor de business en nog gezellig ook, vrienden die ons wilden bezoeken.
Maar nee ... het was niet de bedoeling dat men zou gaan betalen. Een gratis vakantie, inderdaad zoals velen schrijven, volledig verzorgd en wij in de bediening, dat was wat men voor ogen had.
Na een paar zeer vervelende aanvaringen, heeft het kaf zich van het koren gescheidem en mogen we inmiddels diverse 'oud'-klanten tot onze vernieuwde kennissenkring rekenen, aangevuld met die vrienden die wel begrepen dat wij er toch echt van moeten leven.
Wij leven onze droom op de berg in Frankrijk. Daar waar het leven goed is, de tijd soms letterlijk stil lijkt te staan en er genoeg ruimte is om een ieder zijn plek te geven.'
JOOST MEERHOFF EN ANNEMARIE VEEREL IN FRANKRIJK: Geen gratis vakantie
'Wat heerlijk herkenbaar, dat verhaal van Claire Wilson. Ik denk dat je een onderscheid kunt maken tussen expats die met pensioen zijn, voor hun werk bij een werkgever of als zelfstandige werken en expats die in de toeristensector een boterham willen verdienen zoals wij.
In 2006 kondigden wij bij vrienden en kennissen aan dat wij van plan waren naar Frankrijk te emigreren en de voorspelbare reactie was natuurlijk 'leuk, dan hebben we er een vakantieadresje bij'. Van het begin af aan hebben wij iedereen duidelijk gemaakt dat dat hartstikke gezellig is, maar dat wij ons brood moeten verdienen met onze 2 gîtes, 2 chambres en kleine camping.
Voor onze familie, vrienden en vage kennissen was het dus vanaf het begin duidelijk dat men gewoon moest betalen voor de accommodatie en voor eten en drinken. Een leuke reactie van een goede buur willen wij u niet onthouden: 'Heb je enig idee hoeveel benzine het me kost bij jullie te komen?'
Alles loopt nu probleemloos doordat wij duidelijk zijn geweest naar iedereen en de familie en vrienden die komen vragen zonder gemor om de rekening als ze vertrekken, geen gespannen gedoe, geen pijn in de buik van 'hoe reageren ze als we ze vragen te betalen'.
Sommige vage kennissen zijn nu echte vrienden geworden, maar de meesten hebben we nooit meer gezien! Ook om ons heen blijkt het voor 'lotgenoten' een dilemma dat veel kopzorgen oplevert. Ons devies is simpel: moeten wij de vakantie van anderen bekostigen, we dachten het niet.'
MIRJAM EN TIM IN FRANKRIJK: klusjes
'Gelukkig krijgen we vanaf het begin regelmatig vrienden over de vloer. Zonder de mentale en fysieke steun van vrienden en familie hadden we de verbouwing, die overigens na 10 jaar nog steeds niet af is, ook niet overleefd. We vragen altijd een dagelijkse bijdrage voor eten en drinken en daar heeft niemand een probleem mee.
Naast de gezelligheid en samen de omgeving verkennen is er door vrienden en familie heel wat werk verzet; dakpannen leggen, stuken, schilderen, onkruid wieden en hout hakken enzovoort. Vrienden van ons begonnen in het voorjaar hun camperreis van 2 jaar hier in Colombotte en hebben een maandje meegedraaid; was erg gezellig én de muur van de binnenplaats is gevoegd, 2 vliegen in één klap, mooi toch!'
H.CLAASSEN IN SPANJE: regels
'Al 20 jaar komen ze hier in Spanje langs en zonder problemen. Wij hebben nl. REGELS
1. Zij moeten zelf hun ontbijt en avondbrood klaarmaken. Er wordt géén tafel gedekt.
2. Zij halen zelf hun drankjes e.d. Er wordt niet bediend.
3. De warme lunch gebeurt buitenshuis en wordt gezamenlijk afgerekend. Ook zo met de boodschappen.
4. Voor vertrek worden eerst het gebruikte linnengoed gewassen en de bedden verschoond.
5. Er wordt een vergoeding voor de meid achtergelaten voor de schoonmaak van de logeerruimte.
Hun voordeel:
1. Zij hebben gratis inwoning met gebruik van zwembad en de ligstoelen in de zon.
2. Zij kunnen voor halfgeld golfen en zijn 4 km van het strand.
3. Zij hebben alle Nederlandse tv-kanalen en wifi voor hun laptop.
4. Gebruik van huiskamer en ruime veranda. wat een Hotel niet heeft
5. Zij kunnen één auto gebruiken om hun eigen gang te gaan als ze met het vliegtuig komen.
Mijn liefje, mijn liefje, wat wil je nog meer?'
BERTO ZIRKZEE: naturisten
'Ja hoor, wij hadden ook veel vrienden en collega's die ook wel eens langs wilden komen. Bij collega's was het dan tijd om te vertellen dat wij een naturistsch vakantieverblijf zouden beginnen in Spanje en dat ze dan toch ook echt uit de kleren zouden moeten. Het animo was dan doorgaans verdwenen.
Daarnaast hebben we al snel de regel ingevoerd dat wie door ons wordt uitgenodigd, hier gratis verblijft. Degenen die zichzelf uitnodigen, betalen de reguliere prijs. Voor vrienden is er natuurlijk altijd wel iets extra's, maar dat is onze keuze. Zo is het helder voor iedereen.
Het was aanvankelijk wel even wennen om geld te vragen aan vrienden, maar dat was alleen de eerste twee keer vreemd. Daarna zijn we het snel gewoon gaan vinden.'
ANKE KRUL IN SPANJE: duidelijk
'Wij wonen nu inmiddels al weer 6 jaar in Spanje aan de Costa Dorado met onze kinderen, Yose en Inez van 16 en 18 jaar. Ook wij krijgen regelmatig bezoek uit Nederland. Maar er is tot nu toe geen misverstand, discussie of ergernis geweest tussen ons en onze vrienden en familie. Wij verhuren huisjes en huizen en we zijn vanaf het begin duidelijk geweest naar iedereen. Tijdens het laag en een deel middenseizoen is iedereen welkom. En in het hoogseizoen betaal je huur, net als alle andere gasten.
Mijn zus komt over twee weken met man en kinderen en ze betalen net als iedereen de huur van het huisje. En we delen de kosten als we samen gaan eten. Ter vergelijking: Je stapt de slagerij van je broer ook niet binnen om elke dag gratis vlees te halen.
Wij hoeven geen gratis vakantie te verzorgen voor vrienden en familie. En zij willen dat ook niet. Ik kan adviseren duidelijk te zijn over wat je verwacht van je vrienden en familie. Die onderhuidse irritatie lijkt mij heel vervelend, en met duidelijkheid creëren zie je vanzelf wie je echte vrienden zijn.'
HANS EN INIA VAN BRAKEL IN FRANKRIJK: nooit problemen
'In juli 2005 zijn wij, Inia en Hans van Brakel, naar Zuid-Frankrijk vertrokken en hebben daar een beginnend Chambres & table d'hôtes overgenomen. Uiteraard werd er door onze familie en vrienden luidkeels geroepen dat 'ze zeker langs zouden komen'. Als iedereen die dat toen gezegd heeft, dat ook had gedaan, hadden we zeker drie maanden vol gezeten.
Gelukkig is dit niet het geval geweest. Onze beide ouders zijn een paar keer geweest, mijn broers een aantal keren, enkele goede vrienden en losse kennissen. Tegen iedereen hebben we gezegd dat ze welkom zijn, maar dat wij moeten werken en dus niet altijd tijd voor hen vrij konden maken.
Daarnaast hebben we duidelijk de afspraak gemaakt dat iedereen voor zijn verblijf, kamer, eten en drinken, betaalt. In de winter is het anders, dan komen ze gewoon bij ons logeren en wordt drank en eten hoofdelijk verrekend. Nooit hebben we daarover problemen gehad. Iedereen vond het logisch want wij moesten ervan leven en als zij kwamen, kon er niemand op die kamer slapen.
Nog steeds, na zes jaar komen ze langs. Met veel plezier ontvangen wij en vinden het 'jammer' als ze weggaan.'
STAN EN RIA VAAL IN FRANKRIJK: vriendenprijs
'Wat doe je met vrienden/familie'als je een Chambres d’Hotes hebt? Het verhaal van Claire Wilson uit Maleisië was heel herkenbaar. Alleen konden zij met een glimlach een hotel aanbevelen.
Maar wat doe je als je zelf kamers hebt die voor de verhuur zijn. Wij dachten dat iedereen dit wel zou begrijpen. Oké, familie en vrienden krijgen een vriendenprijs, maar toch ... ook dit kan te veel zijn, ondanks hun eigen goede banen/pensioenuitkeringen etc.
Dat wij nog moeten werken voor ons pensioen en hiervoor ook belasting moeten betalen, wordt dus niet gezien. Wel zien ze het grote huis, het landgoed en de vrijheid van volgens hen eigen baas zijn, en altijd het vakantiegevoel van buiten zijn.
Het is jammer dat er door sommige mensen niet verder wordt gekeken wat iedereen er voor moet doen, gedaan heeft en soms moet laten. Want er zijn natuurlijk ook vrienden en familie die dit wel begrijpen en die je toch achterlaat in Nederland. Ook zij hebben soms jouw steun nodig, die je dan alleen per telefoon kan geven en niet met de armen om elkaar heen.
Wij hebben geleerd wat nu echte vrienden en familie zijn: zij die komen en die je graag ziet komen.'
WWS. VAN DUYVENDIJK IN FRANKRIJK: etentje
'Wij waren vorig jaar op vakantie in Cuba en hadden in ons kleine reisgezelschap ook een aardig getrouwd stel dat wel met ons klikte. Vooral toen wij vertelden dat wij voor een groot deel van het jaar in de Franse Jura in onze oude woonboerderij woonden met boomgaard en natuurlijk wijngaard. Er werd gevraagd of er ook voor hun caravan plaats was wat uiteraard werd beaamd.
Toen ze dan ook ineens bij ons aanbelden, was dat op zich best leuk maar wat onverwacht. Dus wij eten koken en natuurlijk op een borrel getrakteerd en elektra, water enz. georganiseerd en later nogmaals eten en borrel.
Op hun vraag wat deze camping zou gaan kosten, stelden wij voor een keer uitgenodigd worden op een etentje in een klein restaurant en af en toe een glaasje wijn zou zeker voldoende zijn.
Na vier dagen, een etentje tijdens een wandeling en twee keer een glaasje wijn moesten ze weer verder. De douche die ze bij ons gebruikten, vonden ze snel koud worden, daar moesten we iets aan laten doen.
Zij vond het wel gezellig maar kon niet - zoals bij haar man - de boventoon voeren. Ze zouden nog iets van zich laten horen, alleen het jaar waarin werd niet vermeld. We zijn hierna toch wat terughoudender geworden in het uitnodigen.'
MARIANNE EN JOB DE BRAAK IN FRANKRIJK: tips
'Gelukkig hebben wij niet de ervaringen zoals Claire Wilson in Maleisië. Maar de eerste jaren in Frankrijk werden ook wij overspoeld door familie en vrienden en vooral door veel nieuwsgierige kennissen. We hadden zelfs geen tijd om het leuk te vinden: als de ene auto ons erf verliet moesten we naar binnen rennen om de logeerkamers weer op orde te brengen voor de volgende groep. Na het seizoen waren we doodmoe én blut!
Nu, na 14 jaar, zijn de bezoekers aantallen acceptabel. Nu krijgen we bezoek van onze dierbaren: kinderen, kleinkinderen, lieve familieleden en hele goede vrienden.
Ook hebben we nu voor onszelf de volgende regels ingevoerd:
• Bezoekperiode: van mei tot eind oktober
• Verblijfsduur: maximaal 3 nachten. We vinden het heel leuk om onze bezoekers 3 à 4 dagen te verwennen, ze hebben dan onze volledige aandacht, maar na die dagen willen we ons leven weer terug!
• Volpension: uiteraard, waarbij ik 2 x heel lekker kook en 1 x eenvoudig. Vaak nemen onze bezoekers ons 1 avond uit eten, maar dat is geen verplichting.
• 1 bezoek per maand, zodra een bezoek in de agenda staat, is die maand volgeboekt ... Zodoende kunnen we ons verheugen op het bezoek en blijft er voldoende ruimte voor ons lokale sociale leven hier.
Deze regels bevallen ons prima!'
Gisteren werd een vraag gesteld over bezoekers. Sinds wij hier wonen zijn dat een aantal goede vrienden, vriendinnen en oud-collega’s geweest. Dat waren bezoekjes van 1-2 dagen en dan trok men verder. Men kwam primair om Vietnam te zien en kwam dan vanuit het hotel in Nha Trang een dagje langs. Absoluut heel gezellig.
Het kan ook heel anders. Ik heb vorig jaar een stukje uit een nieuwsbrief voor Expats, die ik regelmatig ontving, gekopieerd. Ik heb het hieronder toegevoegd. Met nadruk, geen enkele beschreven situatie hebben wij meegemaakt. Ook, omdat dit verhalen zijn over mensen, die hun brood moeten verdienen in het buitenland. Niettemin leuk leesvoer, ook al gaat het niet over Vietnam.
******************************
Wat doe je met Nederlands bezoek als je in het buitenland woont? Ben je blij als ze komen, of zie je ze graag weer vertrekken? En andersom, verheug je je op je bezoek aan Nederland of zie dat als een verplichting? In deze speciale zomereditie van Expat aan het woord deze week: Claire Wilson in Maleisië.
Toen wij voor velen vrij plotseling uit Nederland vertrokken, hoorden we steeds 'we komen jullie vlug opzoeken'. En wij dachten: dat zal wel.
En ja hoor, niet lang daarop kwamen de eerste Nederlandse vakantiegangers een kijkje nemen. Ze bleven meteen 14 dagen want voor een weekje kwamen ze niet. Daarvoor was de prijs van een ticket veel te hoog. Ok, dachten wij, het zijn tenslotte goede vrienden.
Te moe voor uitstapjes
Na een paar dagen werd het ietwat moeilijk. Nee, ze wilden niets bekijken. 'We zijn zoooo moe, we gaan aan het zwembad liggen.' En dat deden ze ook. Ontbijt, lunch en avondeten, tussendoor boodschappen doen, wassen en strijken. De vraag of ze even een handje moesten helpen, was er zelden bij.
Na een paar dagen hadden wij een ernstige aanval van cabin fever. Wij dachten dat we stapelgek zouden worden tussen onze eigen vier muren met mensen die wij, als we behang hadden gehad, daar graag achter hadden geplakt.
Kip met rijst
Uit eten in Penang is heel laagdrempelig, dus stelden wij onze vrienden na een paar dagen voor om naar een restaurant te gaan. Zeker nu ze goed waren uitgerust van hun vliegreis.
Het werd een dagelijks tandenknarsend ritueel met opmerkingen als 'ah jakkes, da’s vies' en 'nee hoor, dat lust ik niet' of 'getsie, zijn die borden wel goed schoon gemaakt?' Onze 'goede vrienden' aten alleen maar kip met rijst want 'daar kunnen ze niks mee uithalen'.
Grote rotzooi
Het lang verwachte einde van de 14 daagse vakantie kwam in zicht. Wij stelden voor onze gasten naar het vliegveld te brengen, enkel en alleen om zeker te zijn dat ze het vliegtuig naar huis zouden halen.
Bij thuiskomst haalden wij blij en opgelucht adem. Ons huis was weer van ons. Die blijdschap verging ons al snel toen wij de gastenkamer met grote badkamer en suite en wc aanschouwden. Onze 'goede vrienden' hadden een zooitje achter gelaten.
Hotel met zwembad
Niet veel later ontvingen wij een e-mail van andere 'goede vrienden', of ze langs mochten komen en of we ze een nacht of twee, drie konden onder brengen. 'Natuurlijk', zeiden wij meteen, 'bij ons om de hoek is een heerlijk hotel, schitterende kamers, en suite badkamers en een enorm zwembad met een loopbrug over de weg naar het strand.'
'Gezellig dat jullie dan zo dichtbij komen te zitten, kunnen we leuke dingen doen', mailden wij ook nog.
We kregen een berichtje terug. 'Helaas, we hebben besloten om eerst eens Thailand te gaan verkennen. Jullie blijven toch in Maleisië wonen dus dat kan altijd nog.'
Welkomstglimlach
Ja hoor, wij blijven in Maleisië wonen en het hotel om de hoek blijft ook staan. Iedereen die nu zegt dat ze echt willen langskomen, verwijzen wij met een brede welkomstglimlach naar het hotel om de hoek. Echte vrienden zijn welkom, maar slapen doen ze ergens anders.
LOES MASSEREE IN TURKIJE: Handje meehelpen
'Naar aanleiding van de brief van Claire in Penang die 'vrienden' op bezoek kreeg die haar huis gebruikten als een hotel kan ik maar één ding zeggen: dat waren geen vrienden, dat waren users.
De meeste van mijn vrienden blijven een dag of vier en helpen altijd mee in de huishouding. En ze willen ook altijd betalen als we uitgaan, gewoon omdat ik al 'troep' van hen hebt. Natuurlijk woon ik niet zo ver van mijn vrienden, Turkije - Holland is nog te betalen en niet zo ver als Maleisië.
Mensen die vrienden opzoeken in een ver land, moeten niet op één plek blijven zitten. Ga eens naar een andere stad, doe eens iets zelf zonder de gastheer- of vrouw te belasten. Of ga zelf mee op vakantie. Ik heb drie weken met goede vrienden door Turkije gereisd. Zij waren blij omdat het makkelijker voor hen was (ik fungeerde als gids) en ik was blij dat ik drie weken met hen kon doorbrengen.
In Turkije wordt er niet gevraagd hoe lang je komt logeren. Je blijft zolang je wilt. Wat ook niet altijd in dank afgenomen wordt. Zoals mijn buurvrouw, die bijna waanzinnig wordt, als haar schoonouders uit hun dorp in de winter bij haar komen logeren. Zij blijven dan drie maanden.
Als ik zelf ga logeren in het dorp bij Bodrum waar ik vier jaar woonde, dan willen mijn Turkse vrienden altijd dat ik heel lang blijf. Maar ik blijf nooit langer dan een week en als langer blijf dan roteer ik tussen de diverse huishoudens. En, ik help altijd in de huishouding. In het begin mocht dat natuurlijk niet, maar nu zijn ze er aan gewend. Als ze protesteren tegen het feit dat ik de afwas wil doen, dan snoer ik ze de mond door te zeggen: Jullie zeggen toch dat ik familie ben, nou dan kan ik gewoon de afwas doen.'
BABS MOLLEMA IN FRANKRIJK: meebetalen
'Wij runnen sinds ruim 5 jaar een kleine familiecamping met 5 huisjes en 8 kampeerplaatsen in de Corrèze in Frankrijk en geven daar digitale-fotografievakanties.
Omdat we naar een boerengebied zijn vertrokken, hebben we ons afscheidsfeest destijds in stijl gevierd, iedereen was welkom in zijn/haar plattelandstenue. Tijdens het feest en natuurlijk ook al in de periode voorafgaand, riep iedereen graag langs te komen. Hetzij voor de fotocursus, hetzij voor een heerlijke vakantie.
Wij vonden het allemaal prima, goed voor de business en nog gezellig ook, vrienden die ons wilden bezoeken.
Maar nee ... het was niet de bedoeling dat men zou gaan betalen. Een gratis vakantie, inderdaad zoals velen schrijven, volledig verzorgd en wij in de bediening, dat was wat men voor ogen had.
Na een paar zeer vervelende aanvaringen, heeft het kaf zich van het koren gescheidem en mogen we inmiddels diverse 'oud'-klanten tot onze vernieuwde kennissenkring rekenen, aangevuld met die vrienden die wel begrepen dat wij er toch echt van moeten leven.
Wij leven onze droom op de berg in Frankrijk. Daar waar het leven goed is, de tijd soms letterlijk stil lijkt te staan en er genoeg ruimte is om een ieder zijn plek te geven.'
JOOST MEERHOFF EN ANNEMARIE VEEREL IN FRANKRIJK: Geen gratis vakantie
'Wat heerlijk herkenbaar, dat verhaal van Claire Wilson. Ik denk dat je een onderscheid kunt maken tussen expats die met pensioen zijn, voor hun werk bij een werkgever of als zelfstandige werken en expats die in de toeristensector een boterham willen verdienen zoals wij.
In 2006 kondigden wij bij vrienden en kennissen aan dat wij van plan waren naar Frankrijk te emigreren en de voorspelbare reactie was natuurlijk 'leuk, dan hebben we er een vakantieadresje bij'. Van het begin af aan hebben wij iedereen duidelijk gemaakt dat dat hartstikke gezellig is, maar dat wij ons brood moeten verdienen met onze 2 gîtes, 2 chambres en kleine camping.
Voor onze familie, vrienden en vage kennissen was het dus vanaf het begin duidelijk dat men gewoon moest betalen voor de accommodatie en voor eten en drinken. Een leuke reactie van een goede buur willen wij u niet onthouden: 'Heb je enig idee hoeveel benzine het me kost bij jullie te komen?'
Alles loopt nu probleemloos doordat wij duidelijk zijn geweest naar iedereen en de familie en vrienden die komen vragen zonder gemor om de rekening als ze vertrekken, geen gespannen gedoe, geen pijn in de buik van 'hoe reageren ze als we ze vragen te betalen'.
Sommige vage kennissen zijn nu echte vrienden geworden, maar de meesten hebben we nooit meer gezien! Ook om ons heen blijkt het voor 'lotgenoten' een dilemma dat veel kopzorgen oplevert. Ons devies is simpel: moeten wij de vakantie van anderen bekostigen, we dachten het niet.'
MIRJAM EN TIM IN FRANKRIJK: klusjes
'Gelukkig krijgen we vanaf het begin regelmatig vrienden over de vloer. Zonder de mentale en fysieke steun van vrienden en familie hadden we de verbouwing, die overigens na 10 jaar nog steeds niet af is, ook niet overleefd. We vragen altijd een dagelijkse bijdrage voor eten en drinken en daar heeft niemand een probleem mee.
Naast de gezelligheid en samen de omgeving verkennen is er door vrienden en familie heel wat werk verzet; dakpannen leggen, stuken, schilderen, onkruid wieden en hout hakken enzovoort. Vrienden van ons begonnen in het voorjaar hun camperreis van 2 jaar hier in Colombotte en hebben een maandje meegedraaid; was erg gezellig én de muur van de binnenplaats is gevoegd, 2 vliegen in één klap, mooi toch!'
H.CLAASSEN IN SPANJE: regels
'Al 20 jaar komen ze hier in Spanje langs en zonder problemen. Wij hebben nl. REGELS
1. Zij moeten zelf hun ontbijt en avondbrood klaarmaken. Er wordt géén tafel gedekt.
2. Zij halen zelf hun drankjes e.d. Er wordt niet bediend.
3. De warme lunch gebeurt buitenshuis en wordt gezamenlijk afgerekend. Ook zo met de boodschappen.
4. Voor vertrek worden eerst het gebruikte linnengoed gewassen en de bedden verschoond.
5. Er wordt een vergoeding voor de meid achtergelaten voor de schoonmaak van de logeerruimte.
Hun voordeel:
1. Zij hebben gratis inwoning met gebruik van zwembad en de ligstoelen in de zon.
2. Zij kunnen voor halfgeld golfen en zijn 4 km van het strand.
3. Zij hebben alle Nederlandse tv-kanalen en wifi voor hun laptop.
4. Gebruik van huiskamer en ruime veranda. wat een Hotel niet heeft
5. Zij kunnen één auto gebruiken om hun eigen gang te gaan als ze met het vliegtuig komen.
Mijn liefje, mijn liefje, wat wil je nog meer?'
BERTO ZIRKZEE: naturisten
'Ja hoor, wij hadden ook veel vrienden en collega's die ook wel eens langs wilden komen. Bij collega's was het dan tijd om te vertellen dat wij een naturistsch vakantieverblijf zouden beginnen in Spanje en dat ze dan toch ook echt uit de kleren zouden moeten. Het animo was dan doorgaans verdwenen.
Daarnaast hebben we al snel de regel ingevoerd dat wie door ons wordt uitgenodigd, hier gratis verblijft. Degenen die zichzelf uitnodigen, betalen de reguliere prijs. Voor vrienden is er natuurlijk altijd wel iets extra's, maar dat is onze keuze. Zo is het helder voor iedereen.
Het was aanvankelijk wel even wennen om geld te vragen aan vrienden, maar dat was alleen de eerste twee keer vreemd. Daarna zijn we het snel gewoon gaan vinden.'
ANKE KRUL IN SPANJE: duidelijk
'Wij wonen nu inmiddels al weer 6 jaar in Spanje aan de Costa Dorado met onze kinderen, Yose en Inez van 16 en 18 jaar. Ook wij krijgen regelmatig bezoek uit Nederland. Maar er is tot nu toe geen misverstand, discussie of ergernis geweest tussen ons en onze vrienden en familie. Wij verhuren huisjes en huizen en we zijn vanaf het begin duidelijk geweest naar iedereen. Tijdens het laag en een deel middenseizoen is iedereen welkom. En in het hoogseizoen betaal je huur, net als alle andere gasten.
Mijn zus komt over twee weken met man en kinderen en ze betalen net als iedereen de huur van het huisje. En we delen de kosten als we samen gaan eten. Ter vergelijking: Je stapt de slagerij van je broer ook niet binnen om elke dag gratis vlees te halen.
Wij hoeven geen gratis vakantie te verzorgen voor vrienden en familie. En zij willen dat ook niet. Ik kan adviseren duidelijk te zijn over wat je verwacht van je vrienden en familie. Die onderhuidse irritatie lijkt mij heel vervelend, en met duidelijkheid creëren zie je vanzelf wie je echte vrienden zijn.'
HANS EN INIA VAN BRAKEL IN FRANKRIJK: nooit problemen
'In juli 2005 zijn wij, Inia en Hans van Brakel, naar Zuid-Frankrijk vertrokken en hebben daar een beginnend Chambres & table d'hôtes overgenomen. Uiteraard werd er door onze familie en vrienden luidkeels geroepen dat 'ze zeker langs zouden komen'. Als iedereen die dat toen gezegd heeft, dat ook had gedaan, hadden we zeker drie maanden vol gezeten.
Gelukkig is dit niet het geval geweest. Onze beide ouders zijn een paar keer geweest, mijn broers een aantal keren, enkele goede vrienden en losse kennissen. Tegen iedereen hebben we gezegd dat ze welkom zijn, maar dat wij moeten werken en dus niet altijd tijd voor hen vrij konden maken.
Daarnaast hebben we duidelijk de afspraak gemaakt dat iedereen voor zijn verblijf, kamer, eten en drinken, betaalt. In de winter is het anders, dan komen ze gewoon bij ons logeren en wordt drank en eten hoofdelijk verrekend. Nooit hebben we daarover problemen gehad. Iedereen vond het logisch want wij moesten ervan leven en als zij kwamen, kon er niemand op die kamer slapen.
Nog steeds, na zes jaar komen ze langs. Met veel plezier ontvangen wij en vinden het 'jammer' als ze weggaan.'
STAN EN RIA VAAL IN FRANKRIJK: vriendenprijs
'Wat doe je met vrienden/familie'als je een Chambres d’Hotes hebt? Het verhaal van Claire Wilson uit Maleisië was heel herkenbaar. Alleen konden zij met een glimlach een hotel aanbevelen.
Maar wat doe je als je zelf kamers hebt die voor de verhuur zijn. Wij dachten dat iedereen dit wel zou begrijpen. Oké, familie en vrienden krijgen een vriendenprijs, maar toch ... ook dit kan te veel zijn, ondanks hun eigen goede banen/pensioenuitkeringen etc.
Dat wij nog moeten werken voor ons pensioen en hiervoor ook belasting moeten betalen, wordt dus niet gezien. Wel zien ze het grote huis, het landgoed en de vrijheid van volgens hen eigen baas zijn, en altijd het vakantiegevoel van buiten zijn.
Het is jammer dat er door sommige mensen niet verder wordt gekeken wat iedereen er voor moet doen, gedaan heeft en soms moet laten. Want er zijn natuurlijk ook vrienden en familie die dit wel begrijpen en die je toch achterlaat in Nederland. Ook zij hebben soms jouw steun nodig, die je dan alleen per telefoon kan geven en niet met de armen om elkaar heen.
Wij hebben geleerd wat nu echte vrienden en familie zijn: zij die komen en die je graag ziet komen.'
WWS. VAN DUYVENDIJK IN FRANKRIJK: etentje
'Wij waren vorig jaar op vakantie in Cuba en hadden in ons kleine reisgezelschap ook een aardig getrouwd stel dat wel met ons klikte. Vooral toen wij vertelden dat wij voor een groot deel van het jaar in de Franse Jura in onze oude woonboerderij woonden met boomgaard en natuurlijk wijngaard. Er werd gevraagd of er ook voor hun caravan plaats was wat uiteraard werd beaamd.
Toen ze dan ook ineens bij ons aanbelden, was dat op zich best leuk maar wat onverwacht. Dus wij eten koken en natuurlijk op een borrel getrakteerd en elektra, water enz. georganiseerd en later nogmaals eten en borrel.
Op hun vraag wat deze camping zou gaan kosten, stelden wij voor een keer uitgenodigd worden op een etentje in een klein restaurant en af en toe een glaasje wijn zou zeker voldoende zijn.
Na vier dagen, een etentje tijdens een wandeling en twee keer een glaasje wijn moesten ze weer verder. De douche die ze bij ons gebruikten, vonden ze snel koud worden, daar moesten we iets aan laten doen.
Zij vond het wel gezellig maar kon niet - zoals bij haar man - de boventoon voeren. Ze zouden nog iets van zich laten horen, alleen het jaar waarin werd niet vermeld. We zijn hierna toch wat terughoudender geworden in het uitnodigen.'
MARIANNE EN JOB DE BRAAK IN FRANKRIJK: tips
'Gelukkig hebben wij niet de ervaringen zoals Claire Wilson in Maleisië. Maar de eerste jaren in Frankrijk werden ook wij overspoeld door familie en vrienden en vooral door veel nieuwsgierige kennissen. We hadden zelfs geen tijd om het leuk te vinden: als de ene auto ons erf verliet moesten we naar binnen rennen om de logeerkamers weer op orde te brengen voor de volgende groep. Na het seizoen waren we doodmoe én blut!
Nu, na 14 jaar, zijn de bezoekers aantallen acceptabel. Nu krijgen we bezoek van onze dierbaren: kinderen, kleinkinderen, lieve familieleden en hele goede vrienden.
Ook hebben we nu voor onszelf de volgende regels ingevoerd:
• Bezoekperiode: van mei tot eind oktober
• Verblijfsduur: maximaal 3 nachten. We vinden het heel leuk om onze bezoekers 3 à 4 dagen te verwennen, ze hebben dan onze volledige aandacht, maar na die dagen willen we ons leven weer terug!
• Volpension: uiteraard, waarbij ik 2 x heel lekker kook en 1 x eenvoudig. Vaak nemen onze bezoekers ons 1 avond uit eten, maar dat is geen verplichting.
• 1 bezoek per maand, zodra een bezoek in de agenda staat, is die maand volgeboekt ... Zodoende kunnen we ons verheugen op het bezoek en blijft er voldoende ruimte voor ons lokale sociale leven hier.
Deze regels bevallen ons prima!'
FredVN
MF veteraan
- Onderwerp starter
- #398
Als je de mensen bedoelt, die gratis kamers en ontbijt-lunch-diner verwachten en dan klagen als dat niet kan, heb je volkomen gelijk.
Maar ik ben bang dat je de schrijvers van de artikelen bedoelt. De mensen, die van hun (laatste?) spaargeld iets in het buitenland hebben gekocht en nu trachten, daar een broodwinning mee op te bouwen. Wat op zich al een hele prestatie is en wat waanzinnig veel tijd en energie kost. En vervolgens een heel stel mensen uit NL moeten onderhouden omdat die als goede hollanders vinden dat het gratis moet omdat het bekenden zijn. En dus de kamers in beslag nemen, waar anders inkomsten uit kunnen komen.
Als je die bedoelt ben ik bang dat we het heftig oneens zijn.
sannemelman
Rookie
Hallo, ik zit nu in vietnam en heb een motor gehuurd via flamingo travel.
Niet heel goedkoop, maar goede service! Heb de motor gehuurd in hanoi en
lever hem weer in in Ho chi mingh city!
Niet heel goedkoop, maar goede service! Heb de motor gehuurd in hanoi en
lever hem weer in in Ho chi mingh city!
Mag ik vragen wat dat kost?
- Status
