Japanse Klassiekers (van voor 1970)

POINTA / POINTER
1946/1962

Hieronder staat de merknaam in het Japanse Katakana.
full


De 4 karakters staan voor de volgende klanken PO - I - N – TA.
Dit is de Japanse interpretatie c.q. fonetische weergave van het Engelse woord Pointer. Het moge duidelijk zijn dat het model “SuperLassie” en “Senior”, in Japan respectievelijk Suparasshi en Senia heten. Ik zal me verder beperken tot de Engelse benamingen.

De Pointer motorfietsen werden gebouwd van 1946 tot 1962. De firma Shin Meiwa welke gedurende de 2e WO met name vliegtuigen bouwde, bouwde op de ruïnes van Naruo Kawanishi aircraft een nieuwe fabriek genaamd Naruo Nishinomiya Factory. Hier werden niet alleen motorfietsen gebouwd maar ook driewie­lers onder de merknaam Akitsu, welke na verloop van tijd evolueerden in vierwielers met de merknaam Daihatsu.

full


De verkoopsuccessen, voor zover je van successen kunt spre­ken als je noodgedwongen moet stoppen, waren de 90 en125cc grote Superlassie en Lassie Let.

full


Met name op de vrouwelijke markt gericht was de 90cc grote Let. Er bestond ook een 50cc uitvoering, deze werd echter niet geëxporteerd. De 125cc uitvoering kon het tij, met een drooggewicht van 135Kg en maar 8Pk, de dames niet echt charmeren; 5 maanden na de lancering sloot de fabriek.

full


Het verkoopsucces van Pointer was met name de 90cc Super­ Lassie. Niet zozeer omdat hij ergens in uitblonk, maar omdat hij zeer sterk leek op een ander bestaand verkoopsucces: de Honda C110. Mocht je het beeld van een C110 niet meer voor ogen hebben heb ik hieronder een foto.
full


Je ziet overduidelijk dezelfde lijnen in de voorvering, het plastic voorspatbord, het geperst stalen achterspatbord, de rubber­ flap in het voorspatbord, ingebouwde koplamp, enz. Beide motorfietsen staan op 2.25 x 17 banden. Desondanks zijn beide fietsen volledig anders. De Pointer Su­perLassie heeft een 90cc tweetaktmotor terwijl de Honda over een 50cc OHV beschikt. Alhoewel zij beiden beschikken over een vergelijkbare omhoog lopende uitlaat en een voetbedien­de drie versnellingsbak, kan deze bij de Pointer doorgeschakeld worden. Met alle gevolgen van dien.......

full


De doorschakelende versnellingsbak was eind vijftiger jaren populair in Japan. Je kon blijven “opschakelen” van 0 naar 1, naar 2, naar 3, naar 0 dan weer naar de 1. Bij niet-Japanse mo­torfietsen was dit een onbekend verschijnsel. Op tempo van de 3 naar 0, omdat je dacht dat je nog in de 2 zat en dan nogmaals door­schakelen omdat je dacht de 3 niet getroffen te hebben, heeft menige versnellingsbak ge­kost. De Superlassie's die dit doorstaan hebben kregen op termijn met een definitief einde te maken. De tank was namelijk vast gelast aan c.q. In het frame. Was op een gege­ven moment de tank doorge­rot of beschadigd door een val, dan kon hij niet gerepareerd worden. Een blunder van formaat. Deze Pointers hebben derhalve een beperkte houdbaarheidsdatum/

full
 
Misima
1953-1956

Misima Departure Industrial Co., Ltd. gelegen in Misima was producent van het motormerk Misima. Ik heb folders ontdekt betrekking hebbende op de periode 1953-1956. Meer heb ik over dit merk nog niet kunnen vinden.

Ik heb de folders op volgorde gezet van jaar van verschijnen

full


full


full


full


full


full
 
Laatst bewerkt:
Empire
1953

Dit is de Empire WM-3. Een 150cc viertakt OHV motorfiets met 3 versnellingen. Verdere info moet ik voor nu jammer genoeg schuldig blijven.

full


.
 
Laatst bewerkt:
Honda
1967 ?

Bij een politiemuseum staat deze onderstaande motorfiets gepresenteerd als een Honda CB350P uit 1967. Volgens mijn bescheiden mening is dit echter het tweede politiemodel op basis van een 350cc twin, namelijk een CB350P4.
Waarom niet P2 maar P4? Heel simpel: gebaseerd op de CB350K4
Deze machine zou derhalve als bouwjaar 1971 of 1972 moeten hebben.

full


full


full


full


full


full
 
Laatst bewerkt:
Suzuki
1964-1979

full


De Suzuki S10 is een zeer succesvol werkfietsje geweest. Een motorfiets die 15 jaar in nagenoeg ongewijzigde staat geproduceerd werd.

Een 125cc sterke eencilinder tweetakt met twee uitlaten. De motor kon getankt worden met gewone benzine, daar deze vanaf het begin reeds voorzien was met geforceerd mengsysteem.

De S10
full


full


full


full


De S10 werd ook geleverd als een S10II. Dit was de versie met een duozadel.
De S10II met originele beenschilden
full


full


Optisch hetzelfde was de S32 en S32II. Alleen betrof het hier een 150cc sterke versie.

In 1969 verviel de naam ten gunste van een nieuwe aanduiding de K125 (een K150 als opvolger van de S32 is er nooit geweest)

full



In 1974 kwam een eerste optische wijziging: de tank
full


In 1979 kwam de volgende optische wijziging: de tank
full
 
Laatst bewerkt:
Meguro
1951

De Meguro Z2 is de opvolger van de direct na de 2e wereldoorlog gepresenteerde Meguro Z. Welke op zijn beurt de Z97 en Z98 als voorgangers had. Ook de Z2, als gevolg van een grote schaarste aan grondstoffen, borduurde nog steeds voor op vooroorlogse techniek.

Het motorblok was nog steeds het ongewijzigde blok uit de Z97. Uit de 500cc grote OHV eencilinder motor werden 13pk geperst bij 3.800 toeren. Hierdoor haalde de machine een top van 100km/u. De 3 versnellingen werden nog steeds middels een hendel bij de tank bedient.
Belangrijkste vernieuwing was de telescoopvoorvork welke afkomstig was uit de reeds na-oorlogse ontwikkelingen in de 250cc klasse van Meguro.

full


Gedurende de periode januari 1951 tot april 1952 werden 750 stuks geproduceerd, waarna deze machine werd opgevolgd door de Z3
Met name door zijn beperkte oplage is er maar weinig beeld materiaal van deze machine te vinden.
 
Laatst bewerkt:
De striping is van een 350 four, grijze versie (blauwe striping). Deze later ook terug gezien op een CB400f Politieversie....Dat maakt je verhaal (ook gezien de versie) aannemelijk , want deze kwam in '72

~[/b]
Honda
1967 ?

Bij een politiemuseum staat deze onderstaande motorfiets gepresenteerd als een Honda CB350P uit 1967. Volgens mijn bescheiden mening is dit echter het tweede politiemodel op basis van een 350cc twin, namelijk een CB350P4.
Waarom niet P2 maar P4? Heel simpel: gebaseerd op de CB350K4
Deze machine zou derhalve als bouwjaar 1971 of 1972 moeten hebben.

~[/quote]
 
Tashibana
1953

In de beginjaren 50 werd echt niet alleen gekopieerd, er waren genoeg eigen initiatieven. Zoals deze Tashibana Clipper met een 150cc sterke motor. Fabrikant was Hamajima Stores Ltd. te Nagoya Nakamura-ku.

In een tijd waarin vering niet zo normaal was werd nogal geëxperimenteerd. Alleen een geveerd zadel, plunjer achtervering en een springer voorvork waren al dan niet gemeenschappelijk op een fiets te vinden. De telescoopvoorvork deed zijn intrede.
Het bijzondere aan deze machine was de achtervering. Deze motorfiets had een monoshockframevering.
Het bedrijf maakte er reclame mee. Daar bagage er op dezelfde manier vervoerd werd als op een niet afgeveerde fiets werden er niet veel verkocht. Hoe innovatief ook het bedrijf ook was. Het motorfiets idee was geen lang leven beschoren.

full


full


Ik heb ook nog andere ontwerptekeningen gevonden. In hoeverre dit onderstaande ontwerp ooit de tekentafels heeft verlaten is mij op dit moment nog niet bekend.

full
 
Black Horse
1954

Het merk Black Horse werd gefabriceerd door Murai firm te Naka-ku, Nagoya. Het was een framebouwer welke gebruikt maakt van het motorblok van Mitsubishi. Dit is tweede merk, naast de Q-Rocket dat ik heb gevonden met het Mitsubishi blok.
Alhoewel het motorblok identiek lijkt betreft het hier een 175cc versie i.p.v. een 150cc

full
 
Bridgestone
1946-1970

naar BS Champion 3, Super 7
naar BS100GP uit 1970
naar BS175 Hurricane Scrambler fotoserie
naar BS350 GTR

De Bridgestone Bicycle Manufacturing Company als deel van de in 1933 gestarte Bridgestone Tire Company zag het levenslicht in 1945. De oprichter was Syojiro Ishibashi. De naam van de fabriek is een letterlijke Engelse vertaling van de naam van de oprichter. Ishi = stone, Bashi = bridge.
Tijdens de start een im- en export firma voor fietsonderdelen schakelde , door de geweldige vraag naar goedkoop transport, reeds in 1946 over naar fabricage van tweewielers. In 1949 werd de firma hernoemd in Bridgestone Cycle Company. Een jaar later werd een samenwerking aangegaan met Fuji Seimitsu Jogyo (Fuji Precision Machinely Co., Ltd. , heden ten dage een onderdeel Nissan Motor Co.) om te voorzien in separate power units (losse motorblokjes) voor bevestiging op Bridgestone (BS) fietsen.

full


Werden de blokjes in eerste instantie separaat verkocht vanaf 1952 werden ze ook compleet aangeboden. Het eerste model was de BS-21Bambi. Een 26cc grote tweetakt motor zorgde voor de aandrijving. De vergrootte versies waren de BS-31 met 38cc en de BS-41 met 49cc. Alle versies dreven het achterwiel via de velg aan. Door de betrouwbare kwaliteit werd de naam Bridgestone in Japan een begrip.

full


De eerste als motorfiets herkenbare serie was de Champion reeks welke startte in 1958. Al deze 50cc motorfietsen met een plaatstalen plaatframe hadden een geforceerde koeling en tweetakt motorblok met 3 versnellingen. De versie uit 1962 (Champion-III) werd, vanaf 1963 in de USA verkocht als "BS-Super 7", de zogenaamde BS Step-thru heette daar "BS-50 Homer".

full


Export naar Amerika startte in 1963, via Rockford Motors of Rockford, Illinois. De machines werden in het begin verkocht via de Catalogus-warenhuisketens Sears-Roebuck en Aldens uit Chicago

full


In de vroege zestiger jaren ging de Japanse motorfiets industrie door een zware periode. Menige fabrikant sloot de poorten of ging over op andere producten. Bridgestone wist te overleven, mede door de toevloed van ingenieurs van Lilac en Tohatsu, waar de motorfietsproductie op zijn einde liep. Juist door het nieuwe bloed resulteerde dit in een nieuwe range van motorfietsen.

full


Het starte in 1964 met de BS-90 gevolgd door de BS-50 en BS-175 in 1965. De BS-350 zag het levenslicht in 1967. In invloed van de ex-Lilac ingenieurs was in de styling zeer herkenbaar. De Tohatsu-ingenieurs met hun geweldige tweetaktkennis zorgden ervoor dat de Bridgestone kwalitatief tot het beste behoorden wat de Japanse markt voortbracht.
Het succes in de motorfietsdivisie had ook een nadeel. Bridgestone kon fysiek niet uitbreiden en dat terwijl de vraag naar Bridgestone motorfietsen alsmede Bridgestone banden steeds groter werd. De bandenproductie kreeg voorrang, temeer daar de winstmarge beduidend groter was als bij de motorfietsproductie.

full


De superieure kwaliteit van de motorfietsen nodigde uit om met weinig inzet toch een goed resultaat te bereiken. De bestaande motorblokken werden opgeboord. De 50cc werd 60, de 90 ging naar 100 en de 175 werd opgeboord naar 200cc
De milieulobby in de USA, het grote afzetgebied, was een grote bedreiging voor het op tweetakten gespecialiseerde Bridgestone. Daarnaast gaan de geruchten dat met name de andere grotere Japanse motorfietsfabrikanten Bridgestone voor de keus gesteld hebben: of banden voor ons, of motorfietsen voor jullie. Het resultaat was dat met de jaarwisseling van 1970/1971 de stekker uit de motorfietsproductie gehaald werd.

full


De rechten en mallen van de 60 en 100cc eencilinder modellen werd verkocht aan BS Tailung of Taiwan (geen relatie met Bridgestone). Deze firma produceerde nog tot 1975.
 
Laatst bewerkt:
Honda
1960

De Honda C110 Sports Cub uit 1960, 2 jaar nadat de C100 Super Cub werd gepresenteerd. Ook deze machine had een 50cc OHV viertaktmotorblok. Er bestond ook een C114. Her enigste verschil was de uitlaat.

full


full


full


full


full


full


full
 
Laatst bewerkt:
Lucky
1953-1957

Ik heb 3 folders gevonden van het motormerk Lucky. uit 1952 en 1953 over een nog extreem op een fiets lijkende tweewieler met een 90cc OHV viertakt motorblok. Volgens de folders beschikte het model over 2 versnellingen.

De derde folder betreft een 125cc eencilinder tweetakt uit 1957. Verder ben ik nog niets te weten gekomen.

full


full


full
 
Laatst bewerkt:
Lucky
1953-1957

Ik heb 3 folders gevonden van het motormerk Lucky. uit 1952 en 1953 over een nog extreem op een fiets lijkende tweewieler met een 90cc OHV viertakt motorblok. Volgens de folders beschikte het model over 2 versnellingen.

De derde folder betreft een 125cc eencilinder tweetakt uit 1957. Verder ben ik nog niets te weten gekomen.

[afbeelding]

[afbeelding]

[afbeelding]

Zou deze fabrikant iets te maken kunnen hebben met het elektronica bedrijf Lucky?
(Nu: Lucky Goldstar, LG)
 
Sorry, geen LG of Lucky Goldstar.
Leokki Geumseong (LG) is een Koreaans bedrijf. Net voor de tweede wereldoorlog gestart.

Zo gek was dat idee nog niet. Suzuki was in eerste instantie een fabriek voor weefmachines.
 
Laatst bewerkt:
SJK -Suzuki
1909-1958

De oprichter van de Suzuki Motor Company, is Michio Suzuki, zoon van een katoenboer. In 1909 construeerde hij zijn eerste pedaal aangedreven houten weefgetouw. Suzuki Loom Works werd opgericht. Nieuwe en gevraagde ontwikkelingen waren machines voor de zijde-industrie.
De zaken gingen zo goed, dat in 1920, het bedrijf een beursnotering kreeg. De start van de Suzuki Loom Manufacturing Company (Suzuki Jidosha Kogyo) in maart 1920 wordt gezien als de start van de Suzuki Motor Company, zoals we het heden ten dage kennen.

full


In 1922 behoorde Suzuki Jidosha Kogyo tot de grootste weefmachine fabrikanten in Japan. In 1926 werd een export naar zuid-oost Azië en India opgestart. Doch ook deze markt raakte weer verzadigd.

Om werk te hebben zocht Suzuki andere ontplooïngsgebieden: de voertuigenmarkt. Dit werd ingegeven door het feit dat de import van auto's in Japan vlak voor de tweede wereldoorlog de 20.000 te boven ging. In 1938 presenteerde Suzuki een eerste auto, gebaseerd op een Austin Seven. Doch de oorlog zette daar een streep door en meer als een presentatie werd het niet.

full


Gedurende en direct na de oorlog was er voor een korte tijd weer vrij veel vraag naar weef- en zijdemachines. Doch dit duurde niet lang en deze markt zakte weer in elkaar.
Het verhaal gaat dat Shunzo Suzuki, de zoon Michio Suzuki, gewoonweg om dat hij niets anders te doen had, tekeningen maakte om zijn fiets te motoriseren. Of dit waar is of niet is eigenlijk niet interessant. Feit is echter dat de opstart van fiets-motortjes Suzuki gered heeft van een ondergang.

Buitenkant folder 1956
full

Binnenkant
full


In november 1951 werd door de ingenieurs van Suzuki Loom Manufacturing Company gestart met de ontwerpen van een motor welke op bestaande fietsen gemonteerd kon worden. Het idee was verre van nieuw. Rond die tijd waren er zo'n 100 fabrieken en fabriekjes met dezelfde ideeën. Soichiro Honda was reeds in 1946 gestart met zijn Honda Technical Research Institute. Hier werden kleinere motoren welke gedurende de tweede wereldoorlog bij het Japanse leger in gebruik waren geweest, gerenoveerd en passend gemaakt voor fietsaandrijving. Het jaar daarop begon Honda met de productie van een eigen ontwikkeld motorblok.
Op het moment dat Suzuki met zijn eigen productie van het fietsmotortje begon bezat Honda (qua naam reeds getransformeerd tot Honda Motor Company) reeds 70% van de voertuigenmarkt.

full


Het eerste model, de Power-Free (36cc tweetakt), werd vrij snel opgevolgd door 60cc grote Daimond Free. Van dit laatste model werden 6.000 stuks per maand geproduceerd. In juni 1954 veranderde de naam van Suzuki Jidosha Kogyo naar Suzuki Motor Company. Elke verbinding met de voormalige hoofdactiviteit werd afgestoten. Er kwamen nieuwe modellijnen, zoals de Mini Free, de Porter Free, de Cox en Colleda (ST), doch door de naamsbekendheid van SJK en de angst voor een mogelijke terugval bleef op motorblokken en blokjes SJK als logo prijken.

full


In 1955 stond Suzuki qua productie op de 8e plaats. Het jaar daarop waren ze 5e. Pas in 1958 durfden ze het aan om het huidige Suzuki logo te gebruiken ten gunste van het SJK. De start van het nieuwe logo gebeurde alleen op nieuwe modellen. Bestaande SJK modellen bleven tot dat de productie van dat specifieke model stopte verstokt van het Suzuki logo (uitzonderingen bevestigen ook hier uiteraard de regel)

full
 
Laatst bewerkt:
Gaaf die Bridgestone, wat trouwens wel heel erg opvalt is dat bijna alle Japanse modellen tussen 1960 en 1969 gigantisch veel op elkaar lijken, vooral dit soort sport en scrambler modellen.

Enige uitzondering wil het blok dan zijn, wat bij Honda dan weer vaak (of uitsluitend) 4takt is, en bij de andere merken is het vaak (nog) 2takt.

Ik denk dat dat best wel de concurrentie slag van die jaren weergeeft :)
 
Kawasaki
1968

De Kawasaki 350 Avenger uit 1968
De A7 met lager uitlaten en de A7SS met de scrambler uitlaten

full


full

full


full


full


full


full
 
Laatst bewerkt:
Suzuki
1970

De Szuzuki T125 II Stinger uit 1970 met minieme wijzigingen op zijn voorganger leverde uit een tweecilinder tweetakt motortje 15,1 pk. Dit vermogen werd mede gegenereerd door 2 carburateurs. Het model had 5 versnellingen een separate olietank, om gewone benzine te kunnen tanken, en bereikte een topsnelheid 120km/u.

full


full


full


full


full


full


full


full
 
Terug
Bovenaan Onderaan