De 500 Euro Challenge 2015! "Briks en Trips"

[LePensZeur]

Erg mooi en uitgebreid, ik lees nog even door

Dat is toch wel een kunst hoor, zo schrijven dat je het opnieuw beleefd

Zo af en toe zie ik ook weer een rits berichten op de whatsapp voorbij komen, ik denk dat ik 1 vd weinige ben die geen data bundel heeft

 

[Jottum!]

Er is een verslag met betrekking tot mijn zeer persoonlijke belevenissen tijdens de laatste dagen van de 500-euro-challenge. Het is, zoals gezegd, zeer persoonlijk.
het is t lezen op mijn web-site, in het motorlogboek, en te vinden onder deze link

500ecpro

Harmony,
Hans.

Mooi verhaal weer Hans! Mijn kant komt ook nog wel aan bod.

 

[Jottum!]

Erg mooi en uitgebreid, ik lees nog even door

Dat is toch wel een kunst hoor, zo schrijven dat je het opnieuw beleefd

Zo af en toe zie ik ook weer een rits berichten op de whatsapp voorbij komen, ik denk dat ik 1 vd weinige ben die geen data bundel heeft

Jij hebt tenminste Whatsapp! (wat dat dan ook is).

 

[Jottum!]

Dag 1, Zaterdag 20 juni. De pre-proloog

---

Ruim voor de wekker afgaat ben ik wakker. Die nacht heb ik weinig geslapen maar toch ben ik klaar wakker. Het is immers de dag dat de Challenge gaat beginnen. Gisteren alles gepakt. De motor staat klaar om weg te rijden, alleen nog maar de aanhanger er aan vastkoppelen. Na de vaste ochtendrituelen met koffie ben ik er klaar voor. De motor uit de schuur, aanhanger er aan vast. Intens afscheid nemen van Vrouwtje Jottum! en dan is het zover. Het indrukken van de startknop voelt aan als de start van de 500 Euro challenge.

Er is afgesproken dat de westerlingen zich zouden verzamelen in Ede bij LePensZeur waar ErikE, WimVlis, als eendagsrijder HansVersteegt en als tweedagsrijder Black-Mule zich zouden melden.
Het is nog vroeg en dus lekker rustig op de weg, geen vrachtverkeer dus lekker tuffen. Het duurt dan ook niet lang voordat ik het erf van LePensZeur op rijd. Daar word ik verwelkomt met een heerlijk koppie koffie en gevulde koek. Korte tijd later is iedereen er en begint het bij een ieder te kriebelen. Tijd om te gaan. Nog even een stop bij de benzinepomp en de groep vertrekt om later Borisz, Mitkah, Banzxr-Bas en Auke in Werl te ontmoeten.

HansVersteegt rijdt voorop. De Duitse grens wordt gepasseerd. Niet veel later belanden we in een Stau. Dit is een soort file waar ik de Duitsers van verdenk dat ze de Nederlandse motorrijder hiermee een lesje willen leren door te laten zien hoe erg het is om niet te mogen filerijden. HansVersteegt houd zich keurig aan de verkeersregels en sluit aan in de file. Ik zie mijn temperatuurmeter gestaag omhooglopen. Black-Mule, die achter mij rijdt, geeft aan dat er een waarschuwingslampje begint te branden omdat ook zijn motor te warm wordt. Over de vluchtstrook rijden we naar de eerste rustplek. Daar laten we de motoren afkoelen. Even later komt ook HansVersteegt aan, die de file gewoon uitgereden heeft. Niet veel later belanden we weer in een Stau. Ik kijk Black-Mule aan en wijs naar de tweede en derde rijbaan. Black-Mule knikt. Samen beginnen we aan filerijden. Als ik zo links en rechts kijk staat er aardig wat aan kapitaal op de weg. Mercedessen BMW’s uit diverse series, Porsches laag en hoog. Goed sturen is het devies. Later verteld Black-Mule me dat er af en toe maar een paar centimeter tussen mijn aanhanger en de auto’s overbleef. Maar goed dat ik niet alles zie. De rest, behalve HansVersteegt, volgt. Bij het eerste pompstation wachten we hem op.
Inmiddels is het tijdstip waarop we de “ noorderlingen” zouden ontmoeten benaderd en we moeten nog een uur rijden. Ik bel Borisz, die al in Werl is, op om te zeggen dat we wat later aankomen waarna we vertrekken. Black-Mule sip kijkend omdat hij geen tijd had voor een kop koffie. Al gauw verlaten we de autobahn om over de provinciale wegen Werl te bereiken. Bij het afgesproken tankstation zie ik de motoren staan. Een hartelijk welkom valt ons ten deel. De groep is compleet, de reis kan beginnen. Er worden een aantal groepsfoto’s genomen. Van HansVersteegt nemen we afscheid. Hij zou binnendoor weer naar huis gaan rijden. Later gaat hij ons tegemoet rijden met JiMi om vanaf Waldshut mee terug te rijden naar Nederland.

En wat een avontuur wordt het. Over een viertakt die eigenlijk tweetakt wil zijn, over schade aan een ego, over een tweede Paus die onbedoeld gekozen is, over een Italiaanse tweezitter die zich in de challenge boort, over… Nou ja, wait and see!

 

[jaap43]

Er is een verslag met betrekking tot mijn zeer persoonlijke belevenissen tijdens de laatste dagen van de 500-euro-challenge. Het is, zoals gezegd, zeer persoonlijk.
Hans.

Weer een heel erg mooi verhaal, ondanks dat je er soms tijdelijk door zat. Ik denk dat je ook door deze ervaringen weer de grens een eindje verder gelegd hebt. Ga zo door

 

[CXfan]

Verhalen schrijven kan Hans wel. Ik lees hem al jaren. Zijn verhalen zijn zelfs in boekvorm verschenen

 

[hansversteegt]

Verhalen schrijven kan Hans wel. Ik lees hem al jaren.

Ja, Ik ook.... Maar naast het schrijven van de eigen verhalen is het lezen van andermans/vrouw/persoons verhaal ook erg aangenaam. Vol spanning wacht ik op het verhaal van Borisz en dat van Jottum.

Haast je niet, dan duurt de voorpret langer.

Harmony,
Hans.
( morgen weer eens op de motor, misschien..... )

 

[Jottum!]

( morgen weer eens op de motor, misschien..... )

En? Nog op de motor gereden?

 

[hansversteegt]

En? Nog op de motor gereden?

Gistermiddag maar eens de stoute schoenen.... euh... motorlaarzen aangetrokken, en ook het motorpak, en een stukje gaan rijden.
Motortje doet het nog prima, de route was heerlijk rustig (stukje van een toertocht die ik aan het samenstellen ben) , en de zon scheen. Eigenlijk vond ik het best weer leuk om rustig een stukje te toeren....

Harmony,
Hans.
( die aardig bijgekomen is van de 500EC )

 

[jaap43]

@Hans

Je moet extremen meegemaakt hebben om te weten waar je grenzen liggen. En ik heb toch het idee dat je door de laatste belevenissen bezig bent om die op te rekken

 

[LePensZeur]

Een ieder hier ook gecondoleerd met Diekooi /Robert .

een korte omschrijving van de rit door de dolomieten heb ik even in het desbetreffende forum gezet, zeker herkenbaar voor Wim en Erik die de rit ook gereden hebben.

LePensZeur in "Het grote Dolomieten/ Noord Italie Topic"


Succes en sterkte iedereen, de komende dagen.

 

[borisz]

Dag 1, zaterdag 20 juni.

Over Witte Paarden, scramblers op de snelweg en een dorstige Beemert!

Route van vandaag: http/goo.gl/maps/kF1Dp

Eindelijk is het er dan weer van gekomen. Het waren een paar hectische weken zo vlak voor het vertrek. Motor nog steeds niet helemaal klaar, de verbouwing van de bijkeuken vergde nogal wat inspanning en een boel stress om de BMW van Mitkah weer rijdend te krijgen. Maar het is toch weer gelukt. Eergisteren is er een andere versnellingsbak gemonteerd en kon hij weer rijden

Het is half 8 en de mensen druppelen een voor een binnen bij mij in de straat. Eerst Tedje en Rico (meerijders voor 1 dag)toen Mitkah en last but not least Auke! Vreemd, Auke is eigenlijk degene die als eerste aanwezig is als we ergens heen moeten. Navraag leerde dat Auke het nodig vond om, tijdens het manoeuvreren in de smalle steeg, zijn Goldwing op de grond te leggen en er zelf met zijn poot onder te gaan liggen. Tja, hij heeft natuurlijk ook een hele eer op te houden. Als winnaar van de vorige edietie gooide hij ook te pas en te onpas zijn motor neer, een waardig vervanger van J. Clarkson!

Voor vertrek meldt Mitkah nog dat hij moet tanken. Na kort beraad over zijn kilometerstand en de hoeveelheid benzine die hij nog aan boord moet hebben gaan we er van uit dat we de eerste tankstop (Dedemsvaart) wel halen. Het immers maar een kleine 100km. We zwaaien de benen over de zadels en rijden de stad uit. Het is nog heerlijk rustig op deze vroege zaterdagochtend. Op de A32 heb ik ff de tijd om alles een beetje in richten: de stand van de navi ff aanpassen, de telefoonhouder zo draaien dat ik een blik op het scherm heb en ik zet de radio maar eens aan. Warempel, de muziek is nog goed te horen ook! Ik bedenk me dat dit voor mij eigenlijk de eerste keer is dat ik een wat langer stuk met de Silverwing op de snelweg zit. Het bevalt best, straks maar eens zien wat de Silverwing doet als de snelheid wat opgevoerd wordt, maar met dit gangetje van zo'n 110km/h gaat het allemaal best lekker.

Wel balen dat ik dit keer zonder aanhanger op pad ben. Ik had graag een vergelijk willen maken met de trekhaakcontructie van vorig jaar en de trekhaakconstructie die ik dit keer heb. Niet gehinderd door het bezit van enige kennis hadden Tuowe en ik maar iets in elkaar gelast. Het leek heel erg leuk, maar boven de 90km/h begon de aanhanger toch aardig te slingeren en ging de motor de slingerbeweging overnemen. Niet echt lekker dus voor de lange ritten. Dit jaar had ik het iets beter aangepakt. Een clublid van de CX500 club vertelde mij dat hij een trekhaakconstructie had gemaakt die stevig was. Na een kort bezoek in zijn klusruimte en een gedegen uitleg nam ik dus een stel buizen mee en wat stukken staal. Daar moest dus nog ff een trekhaakje van gemaakt worden. Toen ik alles eenmaal gemonteerd had en een proefritje wou doen met de aanhanger kwam ik er helaas achter dat de aanhanger een wat rammelend wiel had. Lagers had ik nog op voorraad liggen dus die ff opgezocht en het wiel eraf, naaf eraf en toen zag ik het................Het lager was nog goed, maar de as was ingesleten. Dat wordt dus dit jaar geen popup-tent en geen ruime stoel mee. AAAij.

Ik mijmer wat voor me uit en heb het best naar mijn zin. Mijn nieuwe doorwaaijas voldoet goed, ik voel een constante koude luchtstroom om mij heen. Op zich wel wat fris, maar uit ervaring weet ik dat het aan gene zijde van de Alpen wel eens 30+Graden kan worden. Op het moment dat ik geniet van het geluid van de V-Twin en het geluid van mijn on-board entertainment systeem zak ik weg in de vakantiemodus rijdt Auke ineens, wild gebarend, naast me. Hij gebaart om te stoppen op de vluchtstrook. Ik kijk in de spiegels en minder vaart. In de spiegel zie ik dat we niet meer compleet zijn. We missen Tedje en Mitkah. Rico meldt dat Mitkah ineens stilviel. Schrik slaat me wel een beetje om het hart. Hij zal toch niet weer versnellingsbakproblemen hebben??? Dat zou vervelend zijn, het heeft nogal wat stress en kostbare tijd gekost om alles met zijn BMW in orde te krijgen. Ondertussen draaien mijn hersens op volle toeren. Wat zijn de opties? Samen met Tedje naar huis, auto met aanhanger halen. Ik op mijn BMW en Mitkah op mijn Silverwing. Einde Challenge voor Mitkah. Mitkah met de auto mee op de challenge????

Via de telefoon wordt er gemeld dat de BMW weer loopt en ook meteen weer uitvalt. Het contact wordt verbroken en in de verte zien we na een paar minuten Tedje en Mitkah over de vluchtstrook aan komen rijden. Met een sukkelgangetje van een kilometrje of 30 komen ze dichterbij. Tedje duwt met zijn rechtervoet tegen de koffer van Mitkah en zo komen ze aan. Na de storing te hebben geanalyseerd en te hebben nagedacht kwamen we toch tot de conclusie dat er te weinig benzine in de tank zat. Er wordt al een flesje water leeggedronken en die wordt gevuld met benzine van mijn Silverwing. Een klein litertje gooien we erin. Dat moet genoeg zijn. We zijn vlakbij afrit Steenwijk Noord op de A32 en volgens de navigatie is er in Witte Paarden een pomp. Dus de boel maar weer gestart en op naar de pomp.

Er wordt snel getankt en we kunnen weer verder naar de echte tankstop in Dedemsvaart. Daar is Mitkah natuurlijk mikpunt geworden van allerlei plagerijen en denigrerende opmerkingen. Na een bak koffie snel het been weer over het zadel en Tedje en Rico besluiten om ook nog tot de grens met ons mee te rijden. We draaien wat rondjes in Dedemsvaart omdat de navis een beetje in de war zijn van afgesloten wegen en nieuw aangelegde mogelijkheden. Zelf dus maar eens gaan nadenken en na een kilometer zitten we weer goed, gas erop en gaan!!!!!!!

Bij het passeren van de grens leidt Tedje ons naar een parkeerplaats en neemt samen met Rico afscheid van ons. We krijgen allerlei tips mee als: rustig an doen, geniet van het uitzicht, hou Mitkah's tankgedrag in de gaten en ga zo maar door. Wij rijden verder en na een paar kilometer draaien we de Autobahn op en gaan we tempo maken. De ouwe Silverwing spint vrolijk verder met 130, geen opstandig geluid te horen. Bij een paar inhaalacties draait de teller al gauw naar de 170. Niet slecht voor zon lomp en zwaar barrel. In no time zijn we bij het meetingpoint.

We zijn gelukkig de eerste en kunnen uitgebreid gaan lunchen met koffie, bockwurst en broodjes. Nu nog ff wachten op de rest om de laatste 120KM samen door het Sauerland te gaan rijden. Na een klein half uur komt Banzxrbas in de verte aanrijden. Meteen herkenbaar aan de roffel van de dikke V4. Al gauw verdwijnt Banzxrbas richting koffie en broodjes en hebben wij ff de tijd om zijn machine te bewonderen. Best leuk nog, zeker als je bedenkt dat het een bult aan onderdelen was. Plotseling wordt ik gebeld door Jottum!. Team West heeft aardig vertraging opgelopen omdat er nogal wat files zijn onderweg. Dan nog maar een bak koffie, het is per slot van rekening vakantie!

Een uurtje later wordt het plotseling druk bij de pomp, de hele meute komt aan. Le Penszeur, Jottum, Wimvlis, ErikE en Jottum! komen werkelijk naar hier voor de Challenge. Black mule rijdt een paar dagen mee als deeltijd-support en er is natuurlijk ook nog HansV die tot deze pomp meerijdt als CX-vormig aanhangsel. Iedereen tanken, een bakje koffie, een peuk en een praatje en we vertrekken weer. We nemen afschid van Hans, die nog ter plekke een mooie groepsfoto neemt van de hele bende en we gaan weer. Het is nog maar 120km naar Arnold, waar we de eerste nacht zullen doorbrengen, en de weg slingert zich al lekker door de groene omgeving heen. Het is duidelijk te merken dat het landschap verandert en het wordt nu ook een stuk rustiger op de weg. Mooie bochten en fijne uitzichten wisselen elkaar af zodat we ongemerkt aankomen in Dodenau.

We worden naar een soort van binnentuin gedirigeerd en zetten de tenten op. De gedachte aan een fris biertje en de BBQ later op de avond geeft ons mooi wat energie. De stemming zit er in ieder geval goed in als we aan tafel zitten. Het lijkt hier wel een bourgondisch eetfestijn; met drie personen wordt er een soort van deur binnengedragen met de voorgerechtjes. Lekker hoor! Al gauw zijn we uitgegeten en nemen we nog een paar biertjes en dan snel onder de wol. Morgen weer een dag!!!!!!

 

[Jottum!]

Jaaaa, het verslag begint!

 

[Dindo]

jippie leesvoer!!!!!

 

[sjors078]

als van ouds leuk begin nu nog wachten op de rest

 

[ronaldt]

Hier wordt ook weer gelezen, mooie verhalen

 

[Jurgendb]

Next!!

 

[hansversteegt]

Een goed begin is het halve werk...... Vol verwachting klopt ons hart....

Harmony,
Hans.
( had ook een verhaaltje )

 

[zeepok]

Ik lees vol belangstelling weer mee. Leuk, laat maar komen die verhalen.

 

[sjors078]

Een goed begin is het halve werk...... Vol verwachting klopt ons hart....

Harmony,
Hans.
( had ook een verhaaltje )

klopt ook van genoten! leuk geschreven hans.

 

[Wimvlis]

Oma je wordt er ook niet knapper op...

Mijn 500 Euro challenge 2015 heeft zeg maar de virtuele eindstreep gehaald
Dit omdat mijn VF750S per vandaag een andere eigenaar heeft.
Kan alleen maar zeggen dat ik kan terugkijken op een mooie voorbereidingsperiode en op een meer dan fantastische motorvakantie.

Dus nogmaals alleen dank die hier een bijdrage aan hebben geleverd

Weet zeker dat volgend jaar er geen challenge mogelijk is voor mij, maar sluit zeker niet uit dat ik niet nogmaals aan zoiets wil mee doen

En voor degene die denken, dat wil ik ooit eens gaan doen: is er maar één advies: GEWOON DOEN. Want als je van sleutelen aan youngtimers houdt, voldoende vrije dagen hebt en enige budget kan ik je verzekeren dat je een hoop lol gaat beleven. Ik heb er zeker geen spijt van .

 

[Dindo]

het vervolg van jottums motor is hier te vinden :
gl500 silverwing into ??????

mooi om te horen dat jouw motor verkocht is wim ,de mijne staat nog steeds te koop op dit moment

 

[saabert]

sinds ik een Honda Pan European heb, heb ik helemaal niet meer op mijn SilverWing gereden. komende dagen maar eens kijken of-ie nog wel wil, na 3 maanden stilstaan.

wat ik er mee ga doen weet ik nog niet. verkopen of ombouwen naar b.v. een café-racer oid.

 

[borisz]

Dag 2, zondag 21 juni 2015

Bye bye Autobahn, hallo Bundesstrasse!

De route van vandaag: http/goo.gl/maps/y8UuA

Bij het krieken van de dag wordt ik wakker van een stel eksters. Ik zit gelijk rechtop, die beesten zitten werkelijk op een centimeter of 50 van mijn hoofd te krassen als opa's grammofoon op een stoffige plaat. Ik kijk op de klok en zie dat het pas 05:30 uur is. Ik denk nog aan de optie om alvast koffie te zetten maar zeil weer weg. Om half acht hoor ik meer geluiden. Het rammelen van potten en pannen en het brullen van een brander doen mij vermoeden dat Jottum! reeds ontwaakt is en aan de koffie zit. Tijd om eens poolshoogte te nemen.

Eenmaal buiten de tent komt de geur van koffie me tegemoet (I love the smell of napalm coffee in the morning) en schuif zonder te mokken aan met mijn koffiemok. De eerste morgen hakt er meteen in. Het laatste biertje van gisteravond klopt nog een beetje door in mijn hoofd. Gelukkig is het een frisse ochtend. Geen glorieuze ochtendzon, maar een grauwe sluier van laaghangende bewolking die de mooie omgeving van het Sauerland in een kille deken hult. De groene vergezichten worden aan het oog onttrokken, maar wakker wordt je er in ieder geval wel van.

Na de koffie volgt er een lichte opruimsessie en het ontbijt. Een flink ontbijt moet ik zeggen. Motorgaststättte Arnold heeft een flink ontbijt geserveerd: broodjes, muesli, yoghurt, eieren, kaas vleeswaren en spek.Het is allemaal aanwezig. Eenmaal terug op bij de motoren moet de dagelijkse routine er nog een inslijten. Ik merk zelf ook dat ik mijn motor niet helemaal jofel heb bepakt en wissel wat dingen om. Nu nog ff olie peilen en we kunnen. Helaas komt Jotuum! erachter dat zijn Silverwing wel een hele bult olie opgestookt heeft op de reis van huis naar Dodenau. Na enig beraad besluiten we om de Silverwing van Jottum! te verlossen van de aanhanger en die maar achter mijn Silverwing te knopen. Na enig heen en weer gehannes met aanhanger en motoren zijn we klaar en rijden we het pittoreske Dodenau uit.

De wollige grijze deken die om Dodenau hing baart me nu wel enige zorgen. Verderop in zuidelijke richting zie ik de bewolking steeds dikker en donkerder worden. Na een paar kilometer wordt het wat miezerig, de grijze lucht laat zijn lading los en vernevelt fijne regendruppels over ons heen. Niet echt vervelend, maar zon is natuurlijk prettiger. Ergens voordat we de snelweg opgaan is er een tankstop en de regenpakken komen bij een aantal mensen tevoorschijn. Ik vertrouw op de beschermende werking van mijn kuip en de waterdichtheid van mijn jas. De jas is net een week oud, dus die zal nog wel redelijk waterdicht zijn. Ik vermoed bovendien dat, als we eenmaal het Sauerland achter ons hebben gelaten en we dus een stukje gedaald zijn, dat de regen wel minder zal worden.

Na de tankstop draaien we al gauw de snelweg op en de lucht breekt open. Flarden blauw zien we door de wolken heen totdat we slechts flarden wolken op een blauwe achtergrond zien. De weg is snel droog en het tempo gaat wat omhoog. Het is een dikke anderhalf uur dat we op deze Autobahn zitten en na 5 minuten ben ik het al zat. Langzaamaan verhoog ik het tempo en weet dat ik hier verschrikkelijk de fout inga. Het is namelijk zo dat de Vmax voor een motorfiets met aanhanger slechts 60km/h is in Duitsland. Gekkenwerk natuurlijk om met 60 km/h op de Autobahn te gaan rijden. Het tempo gaat van 80 naar 90 naar 100. Altijd spannend omdat het altijd maar weer afwachten is hoe de combinatie zich gaat gedragen. Vorig jaar was 90 de max met de combinatie van toen. Nu gaat het een stuk stabieler, ik voel geen slinger in de motor en geen gewiebel achter me. Langzamerhand gaat het tempo hoger: 110, 120, 130. Ergens tussen de 120 en 130 wordt de combinatie een beetje onrustig. Ik besluit om maar ergens rond de 110 te blijven rijden.

Würzburg nadert eindelijk en we draaien de snelweg af: Adieu snelweg. tot over een dag of 13! Even de benen strekken bij de Shell in Kist, dat wil ik! Black Mule en Jottum! staan bij het koffiedrinken naast me en vertellen me dat het een spannende rit was, de aanhanger heeft onbedaarlijk van links naar rechts gestuiterd over de snelweg. Ik heb er niks van gevoeld aan de motor. Mijn conclusie is dus dat KuipWillem een goede constructie voor de trekhaak heeft gemaakt.

Het is lekker rijden als je eenmaal Kist gepasseerd bent. Lange bochten in een groen. heuvelig landschap nodigen uit tot lekker doorrijden. Het is zondag en het is opvallend rustig op de weg. Geen vrachtverkeer dus. Wat een genot om hier nog een uurtje of wat te mogen sturen naar onze bestemming van vandaag. Bij Rothenburg ob der Tauber belsuiten we een pauze te houden en rijden de binnenstad in. Er is een uitnodigend terrasje bij een Konditorei. De broodjes en de koffie smaken goed. We nemen de kleurenpracht van deze oude stad in ons op en maken ons daarna weer klaar om de laatste etappe naar Dinkelsbühl te rijden.

Voor we het goed en wel doorhebben zijn we op de camping. We hebben het hele campingveld voor onszelf. Heerlijk deze eerste echte campingdag. De tenten zijn rap opgezet, er wordt gedouched en ik zie op mijn telefoon dat ErikE ook onderweg is en dat hij al aardig vorderingen maakt. Erik had op zaterdagavond nog een bruiloft dus is hij op zondagochtend vertrokken naar Dinkelsbühl. Als de tenten zijn opgezet en de douches geinspecteerd zijn daalt de rust over de groep. Her en der zitten mensen met elkaar te kleppen en wat bij te komen van de dag. De rust wordt verstoord als Erik het campingveld op komt rijden. Er wordt kennisgemaakt de tent wordt opgezet en daarna wordt er besloten om het restaurant onveilig te maken. Het is Schnitzelzeit!!!!

Tijdens het eten vertelt Erik dat hij dikke vette regenbuien had bedwongen en dat er morgen ook een aantal buien onze kant opkomen. We zullen zien hoe het gaat komen. Later op de avond worden we gedwongen onder de tarp te zitten omdat het toch al gaat spetteren. Morgen maar eens verder kijken!!

 

[sjors078]

TOP! zoals gewoonlijk. wachten op dag 3 en de rest