2 Girls, 2 Beemers, 1 week!

Haha
Zag dat er gepost was in dit draadje...
Maar dit had ik niet verwacht...
Ga ook niets zeggen over op de pc zitten, ga alleen maar lachen.

Oeps, heb ik het toch gedaan

full
 
Blijk van waardering is meestal achteraf.
Er worden wel meer reisverhalen gepost. Als dan iedereen moet melden dat die meeleest.....?
Daarvan krijg ik dan een onbestemd gevoel in mijn maag. Azijn-pissen is dan een manier om de overdruk kwijt te raken!

Ik gebruik het zelf meestal als tvp (terug vind post).
Dan duikt het topic steeds op in het lijstje nog niet gelezen items.
Het lijkt me dat meerdere mensen dat doen.
En inderdaad... doorscrollen kan.
 
Ik ben halverwege gestopt. Vind het wat raar/verwarrend lezen qua zin opbouw. volgens mij mis ik wat context
 
mean-machine zit om aandacht verlegen...
Je snap 'm helemaal. Om te lezen is reageren zeker niet verplicht en nog minder gewenst!

Wat voor jou gewenst is kan voor een ander ongewenst zijn...
... dus als jij mee wil lezen en achteraf wenst te reageren... dan doe je dat.
Maar anderen bekritiseren om de manier waarop zij iets kenbaar willen maken...
.. draagt dat veel bij in het topic... :N

Dus... als ik jouw eigen posts moet geloven zien we jouw reaktie aan het eind wel verschijnen... :t
 
Ik
kan het
niet

onderdrukken.

MOET
het
zeggen.

Ik lees ook (weer) mee !!!!! *O* *O* *O*

En voor diegene die de zinsopbouw, context etc te ingewikkeld vinden, je mag vast wel gewoon, alleen plaatjes kijken :+

ofzo
 
Dag 2: dinsdag 6 September
St. Nicolas – Sauze di Cesana [Hotel Cima del Bosco]
Route 260 km


Hopla! Rise and shine, een strakblauwe lucht lacht me door de kieren van de gordijnen tegemoet. Dat is lekker opstaan. Ook het feit dat we nu in het Aostadal zijn is leuk. Italia! Toch altijd weer anders dan Duitsland (begrijp me niet verkeerd, ook daar kan ik van genieten). Maar het grootste contrast is het vooruitzicht in prachtige vergezichten met het mooie zonnige nazomerweer.

14581475_1126299900786035_8429295320871925702_n.jpg


Na het voltooien van het ochtendritueel loop ik alvast met het tasje naar beneden. Gooi de vuile was onder in de koffer, zet het tasje er boven op en ga eens buiten kijken. Potver… het blijft mooi zeg!

Tot onze grote verrassing zijn we bij lange na niet de enige gasten in het hotel. Zal de rest allemaal later zijn gekomen of buiten de deur hebben gegeten? Het is me een raadsel. Het ontbijt is prima. Er is in ieder geval koffie, een glaasje jus uit pak en broodjes. Daar redden we ons prima mee. En Caroline gaat weer voor het extra yoghurtje.

Vandaag krijgen we een dag waar ik wel naar uitkijk. We hebben de colle de Finestre en de Assietta Kammstrasse op het programma staan. Maar het duurt nog wel even voordat we daar zijn.

We rijden eerst kleine weggetjes richting het Westen naar beneden richting Morgex. Voor negen uur hebben we de eerste tien hairpins al weer te pakken. Leuk is dat. En we zitten nu weer zo anders op de motor. Zonnetje op de bol. De stemming zit erin.

14517628_1126299897452702_6861716477403493954_n.jpg


En dan hebben we het uitzicht op de Mont Blanc… wat steekt hij helder af tegen de staalblauwe lucht. Met foto’s maken altijd even wat lastig met zo’n helder verlicht object en dan de schaduw van de ochtend. Ach ja… we weten hoe het eruit ziet. En dat blijft wel bij.

En die intercom he… ik hoef je niet te vertellen we vrouwen zijn maar reken maar dat die intercom goed gebruikt wordt. Soms alleen praktisch. Dan gaat het al rijdende bijvoorbeeld als volgt…
“Nou vorige week GRIND…. Waren we bllalalala “TEGENLIGGER”… blalalala… SPOORTJE….etc etc etc. We maken er een gewoonte van elkaar te waarschuwen voor van alles. Gravillons, tegenliggers, fietsers op dezelfde rijbaan, stenen op de weg, oliesporen. Het is niet alleen om te waarschuwen maar ook om te laten zien, dat je het signaleert. Soms roepen we beiden hetzelfde tegelijkertijd. Het is een systeem dat bij ons bijzonder goed werkt. Niet storend. We zitten op 1 lijn.

Vanaf Morgex rijden we richting de Col du Petit Saint Bernard, maar dat gaat natuurlijk niet rechtstreeks omdat de Colle San Carlo heel makkelijk in de route te leggen was. Dus.. we rijden via de Colle San Carlo en komen bij La Thuile weer op de hoofdweg uit.
14615860_1126299894119369_6080612831255513004_o.jpg


14572900_1126299964119362_2443415874939479395_n.jpg


Daar volgen we de weg richting de Col du Petit Saint Bernard (D1090) waar we nog her en der stoppen. We rijden Frankrijk in. We komen af en toe nevel tegen, en met het zonnetje dat er zo schuin doorheen schijnt is het adembenemend mooi.

Caro valt weer als een blok voor de Saint Bernard beelden die er boven op de pas staan en moet daar natuurlijk mee op de foto. Even later komen we op de top van de berg en daar liggen in een hok een paar levende Saint Bernards. Op het gaas hangt een bordje, dat je niet je vingers door het gaas moet steken. Nou was ik dat niet van plan, maar toch.. het is maar dat je het weet.

De weg vervolgt naar beneden en voor Bourg Saint Maurice draaien we de rechts de D902 op richting Val d’Isere. Op zoek naar een supermarkt rijden verlaten we even de route voor een extra detour omdat we een plaats op de kaart zien liggen. Het wintersportgebied. Echter daar is praktisch alles gesloten en we koersen weer op de route af en komen bij de dam bij Lac du Chevril.

14542354_1126299970786028_138567104508621913_o.jpg


14556786_1126299977452694_1600106463021658166_o.jpg


Prachtig. En je kan hopla zo naar beneden kijken. Mijn maag draait zich een tikkie om maar toch kan ik genieten van het uitzicht. Wat een diepte. Er staat ook een bordje bij dat je vooral niets naar beneden mag mikken omdat er mensen onder aan de dam aan het werk kunnen zijn. Die zijn in dat geval ook amper zichtbaar zo in de schaduw en de diepte. Daarbij… waarom zou je.

14570786_1126300044119354_8844076662578957798_o.jpg


Even later zien we op de route een Spar supermarkt met daarbij een tankstation. We stappen af en lopen naar binnen. We staan voor de vitrine te lekkerbekken en nemen vleeswaren (Rosette) en Kaas mee (Comté). Een lekker formaatje baguette en een fles met vers sinaasappelsap. Ik zeg.. hopen op een prachtig lunchplekje in het zonnetje.

14524410_1126299987452693_3977836357767676095_o.jpg


We stappen weer op draaien de weg op en de volgende pas die we oprijden is de Col de l`Iseran. Eigenlijk een pas die wat meer credits verdiend. Hij is niet extreem bijzonder, maar qua uitzichten her en der zoals op de Gletscher en uitzichten de diepte in is het toch een bijzonder mooie pas. We stoppen op diverse plekken om even foto’s te maken.

14556542_1126300087452683_2209287880721764622_o.jpg


14492623_1126300120786013_5059582336316333400_n.jpg


14462968_1126300124119346_1999241062840633072_n.jpg


14572395_1126300174119341_1189818853890401608_n.jpg


14590042_1126300234119335_1596368004943561450_o.jpg


Vlak bij ons stopt een vent met een Zwitsers kenteken. Hij knoopt een praatje aan in smetteloos Engels. Na in eerste instantie iets terughoudend te zijn ontdooien we ook wel omdat we merken dat het gewoon iemand is die in zijn eentje onderweg is en om een praatje verlegen zit. Hij rijdt ook op een GS. De man is van origine een Brit, maar niet meer. Hij is sinds een week of twee genaturaliseerd tot Zwitser en verkent zijn omgeving. En zo krijgt de Brexit een gezicht. Een vriendelijk gezicht.

14590070_1126300250786000_2774466141747491076_o.jpg


14633381_1126300274119331_7123418525236050360_o.jpg


14524983_1126300277452664_4374946828848758130_o.jpg


14563379_1126301397452552_5403042802236705444_n.jpg


Hij rijdt verder, en wij even later ook. Niet veel later staan we weer ergens foto’s te maken en passeert hij ons weer. We zwaaien vrolijk. Met dit soort weer is het genieten.

Bij Lanslevillard rijden we richting Col de Mont Cenis. En als ik het helder blauwe water zie hou ik even in met de snelheid… ik weet dat we hier ook langs de Westzijde kunnen maar waar.. en dan zie ik een weggetje dat na een boerderij verder langs het meer loopt. Dat moet het zijn en dat is het ook.

14481777_1126302567452435_7762643753800382056_o.jpg


14492593_1126302590785766_7216181412583844465_n.jpg


We rijden langs het knetterblauwe water en het ziet er zo mooi uit. We sluiten direct kort dat we hier gaan lunchen. Weer stoppen we her en der om foto’s te maken. Ai ai.. wat een feestje voor de ogen. We weten niet exact wel pad we moeten volgen maar volgen het pad dat het dichtste langs het water loopt. Het is mooi gravel en het rijdt prima. Het stoft wel wat omdat het de laatste tijd erg droog is geweest. Er rijdt weinig.

14556585_1126302554119103_7595036109229949104_o.jpg


14543880_1126302560785769_986326415458380078_o.jpg


We zien af en toe een Landrover en er loopt een vrouw met haar hondjes. We vinden een mooie plek om te pauzeren met een dikke steen waarop we de baguette kunnen smeren. We kijken uit op het water.

14589757_1126302667452425_8603565999460803944_o.jpg


14479580_1126302680785757_9012704360931110295_n.jpg


14542451_1126302694119089_5230442381752660468_o.jpg


De vrouw met de hondjes komt langsgelopen en we maken een praatje. Ze maakt een foto van ons. Zo hebben we ook weer een foto samen. Het is heerlijk weer en de wind die er staat is aangenaam. We moeten er wel voor zorgen dat de vleeswaren niet wegwaaien. We zitten heerlijk te eten en beleggen de broodjes royaal.

De Brexit komt langsgereden en stopt even. Hij zegt dat hij ons aan de overkant zag rijden is omgekeerd omdat we een goed idee hadden. Hij is tevens enthousiast over het feit dat we zelf voor de lunch hebben gezorgd. We hebben hem op een idee gebracht. Hij vervolgt de onverharde weg en we zien hem verder niet weer.

14633315_1126302734119085_8188042856013110962_o.jpg


14567569_1126302767452415_8711521820610900451_o.jpg


14563547_1126302777452414_2567451590774607412_n.jpg


Na een royale pauze ruimen we de spullen weer op. Only leaving footprints. We rijden verder langs het meer totdat we een splitsing krijgen. Aangezien er meer op het programma staat rijden we niet het laatste lusje maar koersen richting de dam die er ligt. We zien campers op de dam, dus voor ons een reden om aan te nemen dat we daar ook wel langs kunnen rijden. Over de dam vervolgen we onze weg en rijden Italië in richting Susa. Daar ligt de toegang tot de Colle de Finestre. Die stond ook al een tijdje op het lijstje. We rijden de pas naar boven en dat is precies wat ik wil. De route loopt eerst een hele tijd door het bos. Het is erg stoffig en soms zanderig. Hoe lang geleden is het in hemelsnaam geweest dat er regen is gevallen?

14633319_1126302794119079_5847423109565204945_o.jpg


We slingeren langzaam omhoog. Veel verkeer is er niet. Heel af en toe wat motorrijders. Overwegend KTM’s op noppen en endurootjes. Het wordt op een gegeven moment wel werken met het zand in de bochten. De laatste bocht voor de top steek ik toch maar een keer. Better safe than sorry zeg maar. Onder het stof staan we boven op de berg! Check, done it!

14556493_1126302780785747_6280992312592397888_o.jpg


14525237_1126302844119074_7324803954271646207_o.jpg


14543837_1126302874119071_6003650912201204847_o.jpg


14601048_1126302900785735_201648407698326539_n.jpg


14633311_1126302904119068_8690617849477512304_o.jpg


14517620_1126302930785732_5069458914692017989_n.jpg


14633596_1126303020785723_366708656793024505_o.jpg


14560169_1126303057452386_2299678104660210484_o.jpg


Tussen al die KTM’etjes en Enduro’s lijken de GSA’s op dikke lompe tourbuffels. We worden wel aangekeken. De enige twee dames (behalve wandelaarsters en fietsters). We komen even op adem, koelen wat af en drinken een paar goed slokken water. Want dat is met deze hitte echt nodig. Na tien minuten pauze en het kijken naar onze ondergestofte brommers rijden we weer verder.

14615850_1126303054119053_4206780000054698977_o.jpg



Ik start de track van de Colle delle Assietta en zie deze rechts in beeld van me. We rijden er eigenlijk automatisch tegenaan. Het begin wordt gekenmerkt door een heleboel borden vooral van het type dat een beperking of verbod inhoudt. We zullen het zien.

14542599_1126303034119055_4143116607239125869_o.jpg


14542393_1126303114119047_6895131942115482794_o.jpg


14524445_1126303157452376_7009136478422031833_o.jpg


14566354_1126303170785708_6373786498991501227_o.jpg


14542453_1126303180785707_2227689315869268219_o.jpg



De Assietta Kammstrasse is met recht een kammstrasse. Aanvankelijk rijden we nog langs de flanken van de berg maar het moment komt dat we over de kam van de berg heen rijden en aan beiden zijden het dal in kunnen kijken. Het is redelijk vlak en het rijdt wel aardig. Het enige is dat door de droogte de hairpins weinig stenige ondergrond meer kennen, maar erg zanderig zijn. Ik kies eieren voor mij geld en af en toe steek ik de motor een keer de bocht door op het moment dat ik het niet vertrouw. Ik ben geen liefhebber van de edele sport van Adventure-rapen. Het is een enorm lang stuk. En we zijn er tijden mee bezig. Als we op een gegeven moment denken dat we de trend naar beneden te pakken hebben gaan we weer stijgen. Het gaat maar door. Het stoffige stenige pad loopt over de Colle Bourget en Colle Basset richting Sestriere.

14560099_1126303214119037_7600239531478172710_o.jpg


We stoppen niet meer maar blijven doorrijden. Geen foto’s meer. Doorduwen naar het einde. Het is ook al een stuk later op de dag geworden. En we hebben even geen idee hoe lang we hier nog mee bezig zijn. Inmiddels is er ook nog maar weinig volk op de bergpas te vinden zo aan het einde van de dag. Qua foto’s zou het trouwens wel briljant geweest zijn. Wat een gezicht. Het stof dat zo achter het achterwiel van Caro’s GSA omhoog stuift met het zonlicht erdoor. Als we van het onverharde pad weer het asfalt onder de wielen hebben pauzeren we even. Zo dan…phoe! Dit was wel even genoeg onverhard voor vandaag. En werkelijk alles zit onder het stof. Het knarst tussen de tanden, en mijn gezicht lijkt wel een korst te hebben.

14601128_1126303264119032_3754468538237430705_n.jpg


We rijden verder naar beneden en komen eerst aan in het lelijke Sestriere. Hier hebben we geen zin in. Een verlaten wintersportplaats met lelijke gebouwen. We hebben wel wat aardigers verdiend dan een doods gat. We rijden de berg verder af.

14570761_1126303274119031_3577051932696462477_o.jpg


We stoppen bij hotel Cima del Bosco in Sauze di Cesana dat aan de rechterkant van de weg ligt. Het ziet er wat prijzig uit maar we lopen toch even naar binnen. De ligging is hartstikke goed, het uitzicht ook. Een mega garage onder het hele gebouw door. Restaurant eronder, hotel erboven. De prijzen zijn nog goed ook. En we hebben een hele royale badkamer. We slepen het spul weer naar boven en dan stap ik onder de douche. Man oh man, het stof zit echt overal. Het voelt aan als een dikke laag plamuur op mijn hoofd. Het ziet er ook uit als een masker. Na tien minuten schrobben stap ik fris onder de douche vandaan en schiet mijn avondkloffie weer aan. Heerlijk!

Ik besteed even wat tijd aan het uitkloppen van mijn motorkleding en realiseer me als de stofwolk loskomt dat ik dat beter had kunnen doen vóórdat ik onder de douche stapte. Ook de laarzen trek ik even een natte doek over. De motor kijken we morgen wel even naar. Het stof moet in ieder geval even van de lak af op de plekken waar het snel beschadigd.

14479777_1126303367452355_5493493587178502247_n.jpg


Ik loop lekker even naar de bar en bestel al vast twee biertjes. Het wordt Nastro Azurro. We zitten natuurlijk in Rossi-land. Dus prima. Met de biertjes in de hand loop ik naar buiten en ga lekker in het avondzonnetje zitten. Hèhè…wat een dag zeg. Ik kan wel zeggen dat dit een dikke dag was met veel inspanning. Toch heb ik geen last van de bovenbenen. Wellicht door de vele squats en lunges die ik normaal gesproken in de sportschool doe.

14556667_1126303380785687_799257466788480370_o.jpg


14589854_1126303480785677_6398412263672630782_o.jpg


14543705_1126303387452353_1642899846714068891_o.jpg


Ik loop naar de straat om eens te kijken waar we beland zijn. Mooi hotel hoor. Het ziet er aan de buitenkant duurder uit en dat komt met name doordat het restaurant eronder qua looks er prijzig uit ziet. Staalblauwe lucht, geen vuiltje te zien.

14485152_1126303284119030_98905373733176399_n.jpg


14525185_1126303494119009_1127452013249933078_o.jpg


Bij de biertjes zijn nog wat nootjes en crackers neergezet. Caro komt ook op haar slippers naar beneden gelopen en we proosten op de geslaagde dag en het verleggen van de grenzen.

14520353_1126303287452363_5675645166532917895_n.jpg


14633169_1126303407452351_6624219668414854209_o.jpg


We eten ’s avonds in het restaurant onder het hotel. De buitenkant van het pand staat in contrast met de binnenkant. We hebben geen reuze honger en we gaan beiden in op het aanbod van een flinke plank anti pasti met een glaasje wijn. Er liggen veel lekkere hapjes op de plank. Van stukjes prosciutto tot geroosterde paprika met ansjovis, vitello tonato, kaas, olijven etc etc. Ik moet zeggen. Heel veel honger heb ik niet omdat we vrij laat in de middag gegeten hebben.

We gaan niet te laat richting het mandje. Morgen weer een mooie dag voor de boeg.

….. Midden in de nacht wordt ik wakker. Ik voel me niet goed. Het is rustig om me heen. Caroline is diep in slaap, geen geluiden van buiten, ook de vogels slapen. Ik adem een paar keer rustig in en wacht even af. Nee… ik denk niet dat dit goed gaat komen. Voorzichtig stap ik het donker in en loop via het kleine tussenhalletje naar de badkamer. Ik knip het licht aan en kijk even in de spiegel. Slaaphoofd.

Dan voel ik dat de misselijkheid doorzet en moet ik inderdaad overgeven. Pff… eruit is eruit. En nu weer naar bed. Lekker slapen. Maar dat was opportunistisch gedacht. Ik lig maar een paar minuten en voel al weer dat de volgende golf misselijkheid eraan komt. Zo gaat het met tussenpozen van een kwartier achter elkaar door. En net als ik denk dat het niet erger kan, krijg ik er acute buikloop bij. Het is werkelijk niet te doen. En zo sta ik midden in de nacht kotsmisselijk een badkamer schoon te maken en loop weer naar bed. Mijn speeksel durf ik amper door te slikken omdat dat onherroepelijk leidt tot de volgende golf van misselijkheid. Slaap krijg ik niet meer. Ik zit/lig de tijd uit en elke 15 minuten is het raak. Wanhopig kijk ik naar mijn lijf en roep in mezelf, wat wil je nou! Er zit NIETS meer in die maag. Alleen nog gal! Maar het helpt niet. Ik moet de ellende uitzitten. Het wordt langzaam licht.
 
Weer een mooi verhaal en dito plaatjes, ben benieuwd naar het vervolg zet de ziekte door of...... :t
Dag 2: dinsdag 6 September
St. Nicolas – Sauze di Cesana [Hotel Cima del Bosco]
Route 260 km


Hopla! Rise and shine, een strakblauwe lucht lacht me door de kieren van de gordijnen tegemoet. Dat is lekker opstaan. Ook het feit dat we nu in het Aostadal zijn is leuk. Italia! Toch altijd weer anders dan Duitsland (begrijp me niet verkeerd, ook daar kan ik van genieten). Maar het grootste contrast is het vooruitzicht in prachtige vergezichten met het mooie zonnige nazomerweer.

[afbeelding]

Na het voltooien van het ochtendritueel loop ik alvast met het tasje naar beneden. Gooi de vuile was onder in de koffer, zet het tasje er boven op en ga eens buiten kijken. Potver… het blijft mooi zeg!

Tot onze grote verrassing zijn we bij lange na niet de enige gasten in het hotel. Zal de rest allemaal later zijn gekomen of buiten de deur hebben gegeten? Het is me een raadsel. Het ontbijt is prima. Er is in ieder geval koffie, een glaasje jus uit pak en broodjes. Daar redden we ons prima mee. En Caroline gaat weer voor het extra yoghurtje.

Vandaag krijgen we een dag waar ik wel naar uitkijk. We hebben de colle de Finestre en de Assietta Kammstrasse op het programma staan. Maar het duurt nog wel even voordat we daar zijn.

We rijden eerst kleine weggetjes richting het Westen naar beneden richting Morgex. Voor negen uur hebben we de eerste tien hairpins al weer te pakken. Leuk is dat. En we zitten nu weer zo anders op de motor. Zonnetje op de bol. De stemming zit erin.

[afbeelding]

En dan hebben we het uitzicht op de Mont Blanc… wat steekt hij helder af tegen de staalblauwe lucht. Met foto’s maken altijd even wat lastig met zo’n helder verlicht object en dan de schaduw van de ochtend. Ach ja… we weten hoe het eruit ziet. En dat blijft wel bij.

En die intercom he… ik hoef je niet te vertellen we vrouwen zijn maar reken maar dat die intercom goed gebruikt wordt. Soms alleen praktisch. Dan gaat het al rijdende bijvoorbeeld als volgt…
“Nou vorige week GRIND…. Waren we bllalalala “TEGENLIGGER”… blalalala… SPOORTJE….etc etc etc. We maken er een gewoonte van elkaar te waarschuwen voor van alles. Gravillons, tegenliggers, fietsers op dezelfde rijbaan, stenen op de weg, oliesporen. Het is niet alleen om te waarschuwen maar ook om te laten zien, dat je het signaleert. Soms roepen we beiden hetzelfde tegelijkertijd. Het is een systeem dat bij ons bijzonder goed werkt. Niet storend. We zitten op 1 lijn.

Vanaf Morgex rijden we richting de Col du Petit Saint Bernard, maar dat gaat natuurlijk niet rechtstreeks omdat de Colle San Carlo heel makkelijk in de route te leggen was. Dus.. we rijden via de Colle San Carlo en komen bij La Thuile weer op de hoofdweg uit.
[afbeelding]

[afbeelding]

Daar volgen we de weg richting de Col du Petit Saint Bernard (D1090) waar we nog her en der stoppen. We rijden Frankrijk in. We komen af en toe nevel tegen, en met het zonnetje dat er zo schuin doorheen schijnt is het adembenemend mooi.

Caro valt weer als een blok voor de Saint Bernard beelden die er boven op de pas staan en moet daar natuurlijk mee op de foto. Even later komen we op de top van de berg en daar liggen in een hok een paar levende Saint Bernards. Op het gaas hangt een bordje, dat je niet je vingers door het gaas moet steken. Nou was ik dat niet van plan, maar toch.. het is maar dat je het weet.

De weg vervolgt naar beneden en voor Bourg Saint Maurice draaien we de rechts de D902 op richting Val d’Isere. Op zoek naar een supermarkt rijden verlaten we even de route voor een extra detour omdat we een plaats op de kaart zien liggen. Het wintersportgebied. Echter daar is praktisch alles gesloten en we koersen weer op de route af en komen bij de dam bij Lac du Chevril.

[afbeelding]

[afbeelding]

Prachtig. En je kan hopla zo naar beneden kijken. Mijn maag draait zich een tikkie om maar toch kan ik genieten van het uitzicht. Wat een diepte. Er staat ook een bordje bij dat je vooral niets naar beneden mag mikken omdat er mensen onder aan de dam aan het werk kunnen zijn. Die zijn in dat geval ook amper zichtbaar zo in de schaduw en de diepte. Daarbij… waarom zou je.

[afbeelding]

Even later zien we op de route een Spar supermarkt met daarbij een tankstation. We stappen af en lopen naar binnen. We staan voor de vitrine te lekkerbekken en nemen vleeswaren (Rosette) en Kaas mee (Comté). Een lekker formaatje baguette en een fles met vers sinaasappelsap. Ik zeg.. hopen op een prachtig lunchplekje in het zonnetje.

[afbeelding]

We stappen weer op draaien de weg op en de volgende pas die we oprijden is de Col de l`Iseran. Eigenlijk een pas die wat meer credits verdiend. Hij is niet extreem bijzonder, maar qua uitzichten her en der zoals op de Gletscher en uitzichten de diepte in is het toch een bijzonder mooie pas. We stoppen op diverse plekken om even foto’s te maken.

[afbeelding]

[afbeelding]

[afbeelding]

[afbeelding]

[afbeelding]

Vlak bij ons stopt een vent met een Zwitsers kenteken. Hij knoopt een praatje aan in smetteloos Engels. Na in eerste instantie iets terughoudend te zijn ontdooien we ook wel omdat we merken dat het gewoon iemand is die in zijn eentje onderweg is en om een praatje verlegen zit. Hij rijdt ook op een GS. De man is van origine een Brit, maar niet meer. Hij is sinds een week of twee genaturaliseerd tot Zwitser en verkent zijn omgeving. En zo krijgt de Brexit een gezicht. Een vriendelijk gezicht.

[afbeelding]

[afbeelding]

[afbeelding]

[afbeelding]

Hij rijdt verder, en wij even later ook. Niet veel later staan we weer ergens foto’s te maken en passeert hij ons weer. We zwaaien vrolijk. Met dit soort weer is het genieten.

Bij Lanslevillard rijden we richting Col de Mont Cenis. En als ik het helder blauwe water zie hou ik even in met de snelheid… ik weet dat we hier ook langs de Westzijde kunnen maar waar.. en dan zie ik een weggetje dat na een boerderij verder langs het meer loopt. Dat moet het zijn en dat is het ook.

[afbeelding]

[afbeelding]

We rijden langs het knetterblauwe water en het ziet er zo mooi uit. We sluiten direct kort dat we hier gaan lunchen. Weer stoppen we her en der om foto’s te maken. Ai ai.. wat een feestje voor de ogen. We weten niet exact wel pad we moeten volgen maar volgen het pad dat het dichtste langs het water loopt. Het is mooi gravel en het rijdt prima. Het stoft wel wat omdat het de laatste tijd erg droog is geweest. Er rijdt weinig.

[afbeelding]

[afbeelding]

We zien af en toe een Landrover en er loopt een vrouw met haar hondjes. We vinden een mooie plek om te pauzeren met een dikke steen waarop we de baguette kunnen smeren. We kijken uit op het water.

[afbeelding]

[afbeelding]

[afbeelding]

De vrouw met de hondjes komt langsgelopen en we maken een praatje. Ze maakt een foto van ons. Zo hebben we ook weer een foto samen. Het is heerlijk weer en de wind die er staat is aangenaam. We moeten er wel voor zorgen dat de vleeswaren niet wegwaaien. We zitten heerlijk te eten en beleggen de broodjes royaal.

De Brexit komt langsgereden en stopt even. Hij zegt dat hij ons aan de overkant zag rijden is omgekeerd omdat we een goed idee hadden. Hij is tevens enthousiast over het feit dat we zelf voor de lunch hebben gezorgd. We hebben hem op een idee gebracht. Hij vervolgt de onverharde weg en we zien hem verder niet weer.

[afbeelding]

[afbeelding]

[afbeelding]

Na een royale pauze ruimen we de spullen weer op. Only leaving footprints. We rijden verder langs het meer totdat we een splitsing krijgen. Aangezien er meer op het programma staat rijden we niet het laatste lusje maar koersen richting de dam die er ligt. We zien campers op de dam, dus voor ons een reden om aan te nemen dat we daar ook wel langs kunnen rijden. Over de dam vervolgen we onze weg en rijden Italië in richting Susa. Daar ligt de toegang tot de Colle de Finestre. Die stond ook al een tijdje op het lijstje. We rijden de pas naar boven en dat is precies wat ik wil. De route loopt eerst een hele tijd door het bos. Het is erg stoffig en soms zanderig. Hoe lang geleden is het in hemelsnaam geweest dat er regen is gevallen?

[afbeelding]

We slingeren langzaam omhoog. Veel verkeer is er niet. Heel af en toe wat motorrijders. Overwegend KTM’s op noppen en endurootjes. Het wordt op een gegeven moment wel werken met het zand in de bochten. De laatste bocht voor de top steek ik toch maar een keer. Better safe than sorry zeg maar. Onder het stof staan we boven op de berg! Check, done it!

[afbeelding]

[afbeelding]

[afbeelding]

[afbeelding]

[afbeelding]

[afbeelding]

[afbeelding]

[afbeelding]

Tussen al die KTM’etjes en Enduro’s lijken de GSA’s op dikke lompe tourbuffels. We worden wel aangekeken. De enige twee dames (behalve wandelaarsters en fietsters). We komen even op adem, koelen wat af en drinken een paar goed slokken water. Want dat is met deze hitte echt nodig. Na tien minuten pauze en het kijken naar onze ondergestofte brommers rijden we weer verder.

[afbeelding]


Ik start de track van de Colle delle Assietta en zie deze rechts in beeld van me. We rijden er eigenlijk automatisch tegenaan. Het begin wordt gekenmerkt door een heleboel borden vooral van het type dat een beperking of verbod inhoudt. We zullen het zien.

[afbeelding]

[afbeelding]

[afbeelding]

[afbeelding]

[afbeelding]


De Assietta Kammstrasse is met recht een kammstrasse. Aanvankelijk rijden we nog langs de flanken van de berg maar het moment komt dat we over de kam van de berg heen rijden en aan beiden zijden het dal in kunnen kijken. Het is redelijk vlak en het rijdt wel aardig. Het enige is dat door de droogte de hairpins weinig stenige ondergrond meer kennen, maar erg zanderig zijn. Ik kies eieren voor mij geld en af en toe steek ik de motor een keer de bocht door op het moment dat ik het niet vertrouw. Ik ben geen liefhebber van de edele sport van Adventure-rapen. Het is een enorm lang stuk. En we zijn er tijden mee bezig. Als we op een gegeven moment denken dat we de trend naar beneden te pakken hebben gaan we weer stijgen. Het gaat maar door. Het stoffige stenige pad loopt over de Colle Bourget en Colle Basset richting Sestriere.

[afbeelding]

We stoppen niet meer maar blijven doorrijden. Geen foto’s meer. Doorduwen naar het einde. Het is ook al een stuk later op de dag geworden. En we hebben even geen idee hoe lang we hier nog mee bezig zijn. Inmiddels is er ook nog maar weinig volk op de bergpas te vinden zo aan het einde van de dag. Qua foto’s zou het trouwens wel briljant geweest zijn. Wat een gezicht. Het stof dat zo achter het achterwiel van Caro’s GSA omhoog stuift met het zonlicht erdoor. Als we van het onverharde pad weer het asfalt onder de wielen hebben pauzeren we even. Zo dan…phoe! Dit was wel even genoeg onverhard voor vandaag. En werkelijk alles zit onder het stof. Het knarst tussen de tanden, en mijn gezicht lijkt wel een korst te hebben.

[afbeelding]

We rijden verder naar beneden en komen eerst aan in het lelijke Sestriere. Hier hebben we geen zin in. Een verlaten wintersportplaats met lelijke gebouwen. We hebben wel wat aardigers verdiend dan een doods gat. We rijden de berg verder af.

[afbeelding]

We stoppen bij hotel Cima del Bosco in Sauze di Cesana dat aan de rechterkant van de weg ligt. Het ziet er wat prijzig uit maar we lopen toch even naar binnen. De ligging is hartstikke goed, het uitzicht ook. Een mega garage onder het hele gebouw door. Restaurant eronder, hotel erboven. De prijzen zijn nog goed ook. En we hebben een hele royale badkamer. We slepen het spul weer naar boven en dan stap ik onder de douche. Man oh man, het stof zit echt overal. Het voelt aan als een dikke laag plamuur op mijn hoofd. Het ziet er ook uit als een masker. Na tien minuten schrobben stap ik fris onder de douche vandaan en schiet mijn avondkloffie weer aan. Heerlijk!

Ik besteed even wat tijd aan het uitkloppen van mijn motorkleding en realiseer me als de stofwolk loskomt dat ik dat beter had kunnen doen vóórdat ik onder de douche stapte. Ook de laarzen trek ik even een natte doek over. De motor kijken we morgen wel even naar. Het stof moet in ieder geval even van de lak af op de plekken waar het snel beschadigd.

[afbeelding]

Ik loop lekker even naar de bar en bestel al vast twee biertjes. Het wordt Nastro Azurro. We zitten natuurlijk in Rossi-land. Dus prima. Met de biertjes in de hand loop ik naar buiten en ga lekker in het avondzonnetje zitten. Hèhè…wat een dag zeg. Ik kan wel zeggen dat dit een dikke dag was met veel inspanning. Toch heb ik geen last van de bovenbenen. Wellicht door de vele squats en lunges die ik normaal gesproken in de sportschool doe.

[afbeelding]

[afbeelding]

[afbeelding]

Ik loop naar de straat om eens te kijken waar we beland zijn. Mooi hotel hoor. Het ziet er aan de buitenkant duurder uit en dat komt met name doordat het restaurant eronder qua looks er prijzig uit ziet. Staalblauwe lucht, geen vuiltje te zien.

[afbeelding]

[afbeelding]

Bij de biertjes zijn nog wat nootjes en crackers neergezet. Caro komt ook op haar slippers naar beneden gelopen en we proosten op de geslaagde dag en het verleggen van de grenzen.

[afbeelding]

[afbeelding]

We eten ’s avonds in het restaurant onder het hotel. De buitenkant van het pand staat in contrast met de binnenkant. We hebben geen reuze honger en we gaan beiden in op het aanbod van een flinke plank anti pasti met een glaasje wijn. Er liggen veel lekkere hapjes op de plank. Van stukjes prosciutto tot geroosterde paprika met ansjovis, vitello tonato, kaas, olijven etc etc. Ik moet zeggen. Heel veel honger heb ik niet omdat we vrij laat in de middag gegeten hebben.

We gaan niet te laat richting het mandje. Morgen weer een mooie dag voor de boeg.

….. Midden in de nacht wordt ik wakker. Ik voel me niet goed. Het is rustig om me heen. Caroline is diep in slaap, geen geluiden van buiten, ook de vogels slapen. Ik adem een paar keer rustig in en wacht even af. Nee… ik denk niet dat dit goed gaat komen. Voorzichtig stap ik het donker in en loop via het kleine tussenhalletje naar de badkamer. Ik knip het licht aan en kijk even in de spiegel. Slaaphoofd.

Dan voel ik dat de misselijkheid doorzet en moet ik inderdaad overgeven. Pff… eruit is eruit. En nu weer naar bed. Lekker slapen. Maar dat was opportunistisch gedacht. Ik lig maar een paar minuten en voel al weer dat de volgende golf misselijkheid eraan komt. Zo gaat het met tussenpozen van een kwartier achter elkaar door. En net als ik denk dat het niet erger kan, krijg ik er acute buikloop bij. Het is werkelijk niet te doen. En zo sta ik midden in de nacht kotsmisselijk een badkamer schoon te maken en loop weer naar bed. Mijn speeksel durf ik amper door te slikken omdat dat onherroepelijk leidt tot de volgende golf van misselijkheid. Slaap krijg ik niet meer. Ik zit/lig de tijd uit en elke 15 minuten is het raak. Wanhopig kijk ik naar mijn lijf en roep in mezelf, wat wil je nou! Er zit NIETS meer in die maag. Alleen nog gal! Maar het helpt niet. Ik moet de ellende uitzitten. Het wordt langzaam licht.
 
Leuk wakker worden zo met een up-date,
full

ik hoop dat je griep niet doorzet,en je je beter voelt vandaag. :W
 
Die Brexit bleek een geheim agent van Rusland en heeft jullie vergiftigd?
 
Waarom zou hij dat willen _O-

Of weet je meer dan ik weet?
Ze wist te veel. En in haar kenteken staat oa de letter-cijfer combinatie MH-17.
Maar laten we niet op de feiten vooruitlopen. Voorlopig is ze nog "druk" met schotsen, zoals dat netjes heet.
 
Ik bij jou ook slimmerik, een nieuwe zin begin je met een hoofdletter.
Je avatar is ook waardeloos.

Slecht geslapen vannacht? Of kan je niet tegen iemand anders z'n opmerking/mening?
Met normaal doen bereik je meer. *D
 
Dag 2: dinsdag 6 September
St. Nicolas – Sauze di Cesana [Hotel Cima del Bosco]
Route 260 km


.....Het wordt langzaam licht.

Leuk hoor! Aan jou is een profi motor journalist verloren gegaan :)

Leuk om te zien, al die plekken waar we het online een maand of 2 geleden ook al over hadden ;) :) :) :) :) :)

Geniet er maar van!
 
Leuk verhaal. Mooie foto's.

Ik hoop dat je het verhaal over het :r verzonnen hebt om het wat spannender te maken. Zo ja, dan is de doelstelling geslaagd. Zo niet: beterschap!
 
Wees blij dat het s nachts gebeurt dat het er aan alle kanten uitkomt, overdag/onderweg leg je het helemáál af.
 
Prachtige plaatjes.. De omgeving is bekend-touristisch maar daar is ook een reden voor..
Heb nu al zin om met m'n enfield die onverhardde bergpaadjes te pakken tussen de KTM's en ander spul...
 
Terug
Bovenaan Onderaan