Marokko: foto's, informatie, adviezen, updates

[Rubboo]

Nou dan kan ik je snel uit je droom helpen.
Er komt er niet 1, niet 10 maar tig van die gasten op je af.
't Zijn net strontvliegen, hoeveel je er ook wegmaait, ze blijven komen.
Ik heb 't daar helemaal gezien. Kom er nooit meer!

Mei vorig jaar naar Marokko geweest en volkomen met bovenstaande eens! Van de honderd Marrokanen zijn er misschien 10 die het wel goed bedoelen, maar het overgrote deel zijn er alleen maar op uit om je en oor aan te naaien Echter qua landschap en cultuur is het een waaaanzinnig land.

 

[Bolski]

Mei vorig jaar naar Marokko geweest en volkomen met bovenstaande eens! Van de honderd Marrokanen zijn er misschien 10 die het wel goed bedoelen, maar het overgrote deel zijn er alleen maar op uit om je en oor aan te naaien Echter qua landschap en cultuur is het een waaaanzinnig land.

Meer naar het zuiden wordt het echt beter. Maar je staat versteld van het bord voor de kop dat ze hebben. Heb een amateurrally daar gereden. Staan we aan de startlijn met 30-40 motoren, echt iedereen klaar voor de start, en dan word je aangeklampt of je een fossiel of een tapijtje wilt kopen. En 29 man zegt nee, en ze lopen gewoon nog naar de 30e, want je weet maar nooit.

 

[Bolski]

Lang niks mee van me laten horen, sorry. Was druk met nieuwe plannen... in Spanje.
Ik heb daar een vallei gekocht van 67.000 m2 oppervlakte met in de hellingen 6 grotkamers. Daar gaan we half Mei beginnen met renoveren.
Als adventure biker ben je hier vanaf deze zomer welkom om te komen kamperen.
Er zijn nog geen faciliteiten maar dat komt geleidelijk aan wel. Zie het voorlopig als wild-kamperen maar dan op eigen grond.
Off-road reizen in Marokko blijven gewoon gaan zoals vanouds.
Je kan de ontwikkelingen ook volgens op <Peter Buitelaar Facebook> of stuur een mailtje naar pbuitelaar@gmail.com
Hier een foto van het grondstuk:

[afbeelding]

Ik heb hierop zitten zoeken maar niets gevonden. Is dit nou nog doorgegaan?

 

[LePensZeur]

Dat is ook niet vaak dat je iets leest wat je nog nooit eerder gehoord hebt.

Ik heb een vallei gekocht....

hoe gaaf is dat

 

[Bolski]

Ik heb zelf wel een valei.

 

[LePensZeur]

ik kan me voortellen dat je er 1 gecreëerd hebt met die rotklap in september....

misschien moet je wel dit soort rooksignalen gebruiken als je TS wil bereiken...

 

[mean-machine]

........wat voor rotzooi dan ook wilt kopen. En 29 man zegt nee, en ze lopen gewoon nog naar de 30e, want je weet maar nooit.

eeeeh.......Laat maar! (ik wilde een lelijk woord opschrijven)

 

[Randyfisherman]

Bij deze dan de tip: Niet gaan!

Op de wereld al heel wat buitenlanden gezien.
Nergens zo slecht naar mijn zin als in Marokko. Kom daar nooit meer!
(Ben ook in enkele (andere) Arabische landen geweest. Beviel al een stuk beter!)

Toch nog wat positief:
Maar als je dan toch gaat zou ik vanaf Bayonne(F) zoveel mogelijk de Spaanse noordkust volgen, Picos de Europa is mooi en daarna verder naar Santiago de Compostella. Vanaf Santiago naar beneden Porto-Aveiro-Lissabon en door naar de Algarve. Bij Gibraltar/ Algeciras dan oversteken. (wat ik dan weer niet zou doen)

Eigenlijk grofweg de kust van Iberica blijven volgen. Daar zijn iha de meest interessante plaatsen van Spanje/ Portugal. (zeevaarders-naties) Bekijk de reliefkaart maar eens goed. Zo gauw je in Spanje meer het binnenland in rijdt, kom je al heel snel in die oneindige kale vlaktes van midden Spanje. Goed voor veel snelle km's, maar daar is niet zo veel aan..........

Afgelopen november daar geweest, bijna drie weken als onderdeel van de Amsterdam Dakar Challenge. Ik heb het helemaal niet zo ervaren. Ik vond het er prachtig en de mensen vriendelijk. Ja, je hebt uitzonderingen, maar je weet mijns inziens al snel of iemand alleen geld aan je wil verdienen of je oprecht wil helpen, al heb ik geen hulp nodig gehad want alles is er, voor Afrikaanse begrippen, op zich prima geregeld.
Ik ben met name in het oosten en zuidoosten geweest, daarna via de Westelijke Sahara naar Mauretanie gegaan. Van Ceuta naar Fes, via Merzouga, Zagora, Foum Zguid naar Tan-Tan, maar aan die kant is er niets meer aan. Lekker in dat oosten/zuidoosten blijven. Prachtig!

 

[MajorFear]

Hallo Oma,

Het is toch bijna zover, komende vrijdag richting Sete en dan op de ferry naar Nador. Zin an!

 

[SamiR]

Hallo Oma,

Het is toch bijna zover, komende vrijdag richting Sete en dan op de ferry naar Nador. Zin an!

@MajorFear: Je maand Marokko zit er inmiddels wel op denk ik. Ik ben enorm benieuwd naar je bevindingen.
Kom maar op met je route - verhaal - foto's - tips.

 

[mean-machine]

Ik hoop voor iedereen een goede en mooie vakantie. Ook in Marrokko!
Echter......., Mij ga je daar niet meer zien!

 

[MajorFear]

@MajorFear: Je maand Marokko zit er inmiddels wel op denk ik. Ik ben enorm benieuwd naar je bevindingen.
Kom maar op met je route - verhaal - foto's - tips.

Ja ik ben een beetje in gebreke gebleven, maar ik zal mijn best doen dat snel goed te maken!

 

[MajorFear]

Op 31 maart zijn we vertrokken met de motoren op de aanhanger richting Zuid Frankrijk.

Na best wel een lange rit van 16 uur zijn we aangekomen in Vic La Gradiole een dorpje onder de rook van Sete. Hier hadden we stalling voor de aanhanger en de auto geregeld. Daarnaast in het hotel ook een kamer voor twee dagen zodat we eerst rustig nog een keer de belading kunnen nalopen en testen.

Het verblijf hier is prima en ligt maar een klein stukje van Sete. We hebben de weg naar de ferry terminal verkend om niet 's morgens vroeg voor verassingen te staan. Op maandag zijn we dan onderweg. We hebben onze sleutel ingeleverd en al om half zes naar de ferry. Daar aangekomen stonden de bekende volgeladen bussen al in grote getalen te wachten. Wat die mensen allemaal meeslepen niet te geloven.

Als de poorten open gaan blijken motoren gewoon te kunnen doorrijden. Daarna moet je naar de administratie om je ticket te bevestigen, strange maar het moet maar. Daar krijg je kleinere tickets in tweevoud. Dan terug naar de motoren en mag je door naar de douane, die wil slechts je paspoort zien. Vervolgens doorrijden naar de politie abri, weer je paspoort. Volgende halte wordt je gestopt en moet je wachten, we weten niet waarop. Maar we wachten maar.

Maar om 10:00 uur zijn we dan toch aan boord, nadat we eerst gesplit waren in Nador en Tangier en ze de helft van de tickets hebben ingenomen. Uiteindelijk vertrekt de ferry pas om 12:00 uur circa twee uur te laat.

De ferry doet er circa 32 uur over om naar Nador te varen, tijd zat om uit te rusten. Aan boord valt tegen als je de ferries naar de UK of Noorwegen bent geweest. Geen bandje, veel mensen met Marokkaanse roots die danwel terug naar huis gaan of familie bezoek. Beetje deprimerend, overal liggen mensen die kennelijk geen geld willen of kunnen uitgeven aan een cabin. Gelukkig hadden wij wel een cabin geboekt, dat is de 70 euro echt wel waard. Het eten hadden we bijgeboekt en was goed. Helaas waren er mensen die dachten voor één persoon eten te kopen en dan voor 4 mensen willen meenemen. Dat levert hilarische tafrelen op van mensen die heftig in discussie gaan met de kassière en later moet zelfs de bewaking er aan te pas komen. Het briefje dat je bij de restaurants tickets krijgt is toch heel duidelijk. Minder hilarisch is dit bij herhaling en je eten staat koud te worden.

Na het eten moet je twee dingen doen:
1. Stempel halen in je paspoort
2. "Invoeren" van je motorfiets in Marokko
Daarvoor zit personeel van Marokkaanse Politie en Douane aan boord. We zijn er achter gekomen dat je dit ook in deze volgorde moet doen anders verlies je zomaar twee uur. Om 21:30 hadden we het hele circus gedaan en waren we toch bekaf. Het schijnt nog erger te zijn als je dat in Nador nog moet doen. We slapen lekker en de volgende ochtend halen we ontbijtje, doen weer een dutje, halen koffie, doen weer een dutje, gaan lunchen, halen koffie enfin je snapt het wel. Rond 20:00 uur meren we aan in Nador. Daar moeten we een deel van het briefje inleveren, wordt je een keer of drie gecontroleerd maar dan ben je toch echt op pad. Wij hadden een hotel in Nador geboekt en daar waren we blij om. In donker de eerste nacht is toch best spannend (ondanks dat ik wel wat gewend ben). Het hotel is helemaal prima en nadat het inchecken gaan we toch echt op zoek naar een koude kletser om het succesje te vieren.

 

[MajorFear]

De tweede dag gaan we in het hotel aan het ontbijt. Daar is helemaal niets mis mee en we kijken uit over de Middellandse Zee. Na het uitchecken binden we onze hele chebeng weer op de motor en gaan eerst knoeten pinnen. Oja knoeten zijn buitenlands geld, in Marokko is dat Dirhan waar bij 1 euro grofweg 10 Dirhan is. Dat lukt met mijn ING pasje prima uit de ATM bij de bank tegenover het hotel. Daarna gaan we op de route richting Taza. Bij het route ontwerp heb ik het de eerste dag niet spannend gemaakt, eerst maar wennen aan andere weggebruikers en verkeersregels. An sich is dat prima, je ziet wel absurde acties maar over het algemeen kijkt men ondanks toch wel uit. Het landschap is in eerste instantie heuvelachtig en het wegdek komt overeen met België.

Het weer is goed en het landschap is mooi groen, het schijnt vorige maand goed geregend te hebben. Dat zien we ook terug in het landschap waar de regen diepe voren in het landschap heeft getrokken. Taza is een provincie stadje. Mijn maat is behoorlijk onder de indruk van de verkeersdrukte en de mensen die aan je trekken om met hun mee te gaan naar een hotel. Maar omdat ik van te voren al een hotel had geselecteerd slaan we die vriendelijk maar resoluut af. Een ding om rekening mee te houden dat bij hotels en andere gelegenheden zich mensen op houden waarvan het lijkt of ze bij het hotel horen maar dat is echter niet zo. Ze krijgen kickbacks van klanten die ze aanbrengen, maar hangen fantastische verhalen op als maar geld oplevert. Dus we laten ons niet onder druk zetten maar kijken zelf wat we willen. Soms moet je daar wat duidelijker in zijn.
's Avonds wandelen we eens stukje door het centrum en over de markt. We eten bij een restaurantje dat ons wel wat lijkt. Qua kosten komen we de eerste dag op circa 600 dirhan met tankstop et all.

 

[MajorFear]

Dag 3 op tijd gestart in Taza. Via allerlei binnendoor wegen de bergen in. Onderweg zijn we twee keer een mooi bergmeer gevolgt, echt highway hornets waardig. In de ochtend zijn we op 100 km slechts 2 dorpjes tegen gekomen. Pas in Sefrou 60 km van de finish konden we stoppen voor lunch. Wel apart want dat was een redelijke stad na dat je uren door de bergen hebt gereden. Lunch ging er wel in. Het weer is trouwens super! Vanuit Sefrou circa 30 km off-road gereden, dat is waarvoor we hier kwamen, heel erg mooi. In contrast de laatste 30 km over snaarstrak asfalt naar Ifrane. Een soort ski-oord, dat kan hier dus ook. Net lekker tajine gegeten, helaas geen bier hier voor ons maar dat mocht de pret niet drukken. Overigens laat de TV op een of andere manier alleen beelden van Mekka zien

 

[MajorFear]

We hebben alweer de derde route gereden. De dag begon met een klein stukje off-road en daarna een stuk door het Ceder bos een nationaal park. De weg was ooit geasfalteerd geweest maar daar was vaak weinig van te zien.

Nadat we in het wild gepauzeerd zijn we een een gravelweg op gereden. Mooie weg door het bos, wel voor ons een paar uitdagingen. Nogal wennen aan het off-road we hebben het tempo moeten aanpassen. Ergens waar het steil omhoog ging twijfelde even of we links of rechts moesten. Maar we kamen er snel achter dat stilstaan op een steile gravelweg niet gaat, gevolg is dat ik de motor even moest neerleggen. Krasje op de ego en de koffer.

Gerard gleed op het zelfde stuk met z'n achterwiel in een greppel maar hield de motor recht. Met vereende krachten weer de motor uit de greppel geholpen. Daarna rustig weer verder. Na ongeveer een uur kwamen we weer op het asfalt. We hebben daarna circa 30 km over een hoogvlakte gereden (2050 meter). Via de N weg verder gereden naar Middelt. Daar getankt en het stof even van de motor gespoten. Nu hebben we kamer in een Riad, helaas maar voor een nacht want alles zit vol hier voor het weekend. Vanavond couscous voor diner met Marokkaanse soep vooraf.

 

[MajorFear]

De vierde route is eigenlijk een verbindingsroute tussen Middelt en Erfoud. Erfoud ligt aan de rand van de Sahara. De route is geheel over de weg. Ook wel apart om te doen. We rijden over kaarsrechte wegen totdat er weer een stadje komt en onderweg gaan we nog over een pas.

Onderweg gaan we voor een bakkie troost stoppen bij een tankstation. Overal krijg je best wel goede koffie voor weinig. Daarvoor hoef je geen brandertje mee te nemen, en je kunt even in de schaduw zitten.

De weg brengt ons naar Errachidia waar we voor foto's bij een Moskee stoppen.

Terwijl wij foto's maken stoppen regelmatig Marokkanen die met ons op de foto willen. Dat is de laatste dagen vaker dat mensen met ons een praatje komen maken. Ik heb mijn beeld echt bij moeten stellen, de gemiddelde Marokaan is heel vriendelijk en trots dat we in zijn land op vakantie komen. Ze geven veel tips waar we zeker een bezoek aan moeten brengen. Vaak zijn het Marokkanen die in Nederland hebben gewerkt en spreken Nederlands.

In Errachidia nuttigen we ook de lunch, voor het eerst Shoarma, helaas is het niet gebruikelijk om hier knoflooksaus bij te serveren. Het smaakt er niet minder om, zeker als het weggespoeld wordt met een ijskoude cola. We rijden door naar Erfoud. Daar tanken we de motoren af, omdat we van plan zijn hier te overnachten. Tijdens het tanken komt er een Dakar Truck van van Vliet aanrijden. Vol bewondering zien we hem de woestijn in stuiven. De pomphouder legt ons uit dat dit een vriend van hem is die hier altijd zijn voertuigen test. Hij vraagt wat we van plan zijn. Na de uitleg vraagt hij of we al een hotel hebben geboekt. Maar we hebben niets geboekt. Hij blijkt ook een hotel te hebben aan de rand van de zandduinen van Erg Chebbi waar we kunnen overnachten voor 300 knoete inclusief ontbijt en avondeten. Dat lijkt ons wel wat en we nemen de invitatie aan. De route beschrijving is als volgt: Rij Erfoud in tot dat je de Bank Credit de Maroc ziet. Ga hier rechts af en volg de weg 30 km. Dan zie je een bord "Sahara Garden" ga hier links af de woestijn in en volg de richting voor zes kilometer. Dan kom je bij het hotel. Beetje vreemd maar we besluiten toch zijn aanwijzingen te volgen en zowaar komen we bij de Kashbah. Dit is echt een mooie ervaring en ligt inderdaad aan de rand van de duinen waar we een wandeling gaan maken.

Bij het avondeten ontmoeten we een Marokkaanse Man die blijkt de gids te zijn van een aantal Peugeot 205's van een school die de volgende dagen een tocht door de Sahara te maken. Hij biedt aan dat we ons bij zijn konvooi kunnen aansluiten. We kunnen dan onze belading in de auto mee vervoeren, hij raad af om zelfstandig te gaan. We slapen er een nachtje over.

 

[MajorFear]

Voor een stukje veiligheid maar ook voor een stukje interactie wilde ik het mogelijk maken om ons te kunnen volgen. Daarvoor heb ik een Raspberry Pi aangeschaft. De Pi (Raspberry Pi3) is een kleine computer ter grote van een spel kaarten maar bevat alle noodzakelijke componenten zelfs Wifi en Bluetooth. De Pi zoals ik hem heb gekocht kost circa 60 euro en gebruikt weinig stroom. De pi is eigenlijk bedoeld om scholieren enthousiast te maken voor computer techniek. Er zijn veel projecten die je zelf kunt doen, kijk maar eens op raspberrypi.org De Pi ligt in de trapkast naast der router.

Hierop heb ik Raspbian light geïnstalleerd, dit is een versie van Linux die speciaal voor de Pi is geconfigureerd. Vervolgens van het open-source project Traccar de traccar server voor Linux geïnstalleerd.

De juiste poortjes op de router geforward naar de Pi en als test de traccar client app op mijn telefoon geïnstalleerd. En zowaar alles functioneert zoals ik had verwacht. Voor de motoren heb ik nog GPS trackers besteld. Ook weer redelijk te betalen, de trackers kosten circa 20 euro per stuk.

Hier moet een GSM kaartje in en via de internet verbinding stuurt de tracker periodiek (instelbaar) zijn positie naar de server. Dit is dan prima te volgen op de server. Op de tracker kun door het sturen van een SMS ook een vibratie alarm aanzetten. Indien iemand je motorfiets verplaatst of rechtop zet stuurt de tracker een SMS naar je telefoon. De tracker zelf hebben we onder het zadel gelegd en aangesloten op de constante spanning maar met een stekker ertussen zodat we de spanning er af kunnen halen. De server software kan ook nog allerlei truukjes maar dat kun je lezen op traccar.org
Dit heeft op een enkele dag na goed gewerkt. Thuis had iemand de stekker eruit getrokken, dan doetie het niet.
Ik heb het KPN kaartje erin laten zitten en heb voor ongeveer 2 euro een maand lang elke 100 milliseconden een positie naar mijn server doorgegeven.

 

[WillyvD]

Leuke verhalen, gaaf om te lezen!

 

[MajorFear]

Na een nachtje er over geslapen te hebben besluiten we toch aan de sluiten bij de Fransen. We binden weer alles op de motor en volgen de stoet auto's naar het tankstation waar we nog een keer optoppen. Niet echt nodig maar beter zo. Brandstof is over het algemeen geen probleem, ik heb routes van 200 km max gepland die starten en stoppen in een stadje. Er zijn genoeg tankstations en de F650 GS Dakar kan meer dan 300Km op een tank rijden. Daarnaast hadden we voor de zekerheid nog ieder 5L in tankje bij ons, maar die hebben we niet nodig gehad. Bij het tankstation doen we de binnentassen van de koffers en het toptasje in de auto, dat scheelt een slok op een borrel in het zand. Dan gaat het nog een stukje over de weg naar Merzouga. Hier duiken we de offroad track op. We gaan in westelijke richting achter de gids aan. Het terrein is afwisselend zand en steen woestijn. De stukken in het zand zijn zwaar. Het stuur gaat alle kanten op en ik moet regelmatig een maximale krachtinspanning leveren om de banden onder te houden. Maar in een zandbedding van een drooggevallen rivier is er geen houden en twee keer moet ik uit het zand opstaan.

Hard gaat het niet en na een uur of twee ben ik behoorlijk uitgeput. Gelukkig zitten een paar van de 205jes hopeloos vast en krijg ik even de tijd om op adem te komen. Zonder de auto's had je meer je eigen tempo kunnen rijden. Rond lunchtijd zie ik de voorrijder links uit de flank gaan richting een boom. Ik vroeg me af wat gaat die nou doen, moet ik er achteraan? Maar ja de voorrijder heeft gelijk dus er achteraan, blijkt dat we gaan lunchen in de schaduw van de boom.

De auto's houden een race over de zoutvlakte, wij doen niet mee als je er met een 90-100 km per uur afgaat is het einde vakantie of erger en de wilde haren zijn al een beetje weg.

Tegen de avond stoppen we bij een Kashbah voor de overnachting. De Kashbah heeft ook een zwembad zodat we de core temperature wat omlaag kunnen brengen. Natuurlijk helpt bier ook.
De volgende dag doen we het allemaal nog een keer dit keer verlagen we de druk in de banden, waardoor de brommers in het zand zich beter gedragen.

In Zagora nemen we afscheid van onze Franse vrienden en betalen de gids. In Zagora maken we weer een tankstop met 298 gereden Km in de woestijn. Ook spuiten we het ergste stof van de motoren. Kuch Kuch

We zien een Golden Tulip Hotel en besluiten daar te overnachten. De motoren kunnen achterom achter slot en grendel staan helemaal goed. Eerst een koude kletser en daarna weer ff plonzen in het zwembad. We besluiten er een dagje Zagora aan vast te knopen en lopen een rondje door het centrum. We zien nog een paar NLDse motoren een paar BMW R80's en een Cagieva. In de hal van het hotel hangt een geschilderde landkaart.

 

[MajorFear]

We zijn alweer een week in Marokko en we hebben al veel gezien en ervaren. Zagora is een offroad Mekka. Het ligt eigenlijk in de Sahara en je 360 graden om Zagora door het terrein blerfen. Hier worden voorbereidingen getroffen voor Parijs-Dakar en er is natuurlijk de Merzouga ralley zelf. Veel Spanjaarden gaan voor een korte vakantie naar Zagora. Je kunt er ook KTMtjes huren, voor als je het keer zelf wilt ervaren. Wij gaan richting Foom zguid. De offroad piste van mijn kaart is echter geasfalteerd en we bereik onze bestemming al rond de lunch. Het hotel is echter volgeboekt en we besluiten door te rijden naar Tata. Mooie geasfalteerde weg door de woestijn. We passeren kleine gehuchten en stoppen rond twee uur voor een hapje in een dorpje.

Het worden Brochets met frites. Dat is een gebruikelijke lunch, of je kiest voor omelet. Tegen de avond bereiken we Tata, wederom is er geen plaats in het hotel dat ik van te voren heb bedacht maar even terug had ik ook een hotel gezien en daar blijkt plaats te zijn. We checken in en zetten motoren netjes op de aangewezen plek. Het kamertje is helemaal prima.

En dan is het natuurlijk eerst tijd voor een kouwe kletser

's Avonds zoeken we een winkeltje op en vullen onze voorraad water, cola en chips aan.
Rond negen uur schuiven we aan voor het avondeten, de lekkerste tajine die ik tot dan toe heb gegeten, helemaal goed en nog wat vocht bijvullen want we waren vandaag redelijk geföhnd.

 

[MajorFear]

Vanuit Tata gaan we de volgende dag richting Trafaout. Eerst stoppen we bij de flappentap om wat knoeten te tanken. Ik neem circa 2000 Dirham per keer op het afschrift zie ik dat dit overeenkomt met 192 euro. We betalen voornamelijk met cash, in de grotere hotels kun je met creditcard betalen. Het eerste stuk is mooi geasfalteerd.

Bij een dorpje gaan we van de R109 een ongenummerde weg op die wel geasfalteerd is maar smal genoeg om te moeten stoppen om een auto voorbij te laten. De vergezichten zijn adembenemend en we stoppen regelmatig voor wat foto's en gewoon om wat te drinken. Ondanks dat in onze jassen een camelbag is ingebouwd maken we hier geen gebruik van. Het water in de flessen op onze zijtassen blijft opmerkelijk koel door de rijwind.

Helaas was lunch vandaag weer optioneel, we hadden natuurlijk kunnen stoppen bij één van de vele winkeltjes maar je denkt dat er zometeen een restaurant is. Gelukkig beschik ik over een natuurlijke reserve Na een opmerking op Facebook maar ook foto's in de bebouwde kom gemaakt.

In Trafaout verblijven we in werkelijk een schitterend hotel boven op de heuvel. Van buiten ziet het er uit als een burcht. De Franse eigenaresse komt een praatje maken terwijl wij wat onderhoud aan de motoren doen.

Daarna lopen we het dorp in om een kleinigheid te snacken wat het avondeten is na negen uur. Het wordt weer een brochette en daarna lopen een beetje langs de shopjes. Trafaoute blijk de slipper hoofdstad te zijn. Flipflops zover als je kunt zien, hand gemaakt dat wel. Bij de lokale barbier laat ik mijn inmiddels behoorlijke baard kortwieken, ook weer een ervaring.

 

[MajorFear]

Dag 10 start met een frisse douche en daarna ontbijt. Bij het ontbijt kijken we naar een schitterend uitzicht.

Over zowel het landschap alsmede het ontbijt valt niets te klagen. We laten het ons smaken, stel je voor we vinden weer geen plek om te lunchen . Na het ontbijt checken we uit en zetten de motoren in de schaduw om op ons gemak de binnentas weer in de koffer te doen en alles weer goed vast te zetten.

Daarna vervolgen wij onze weg richting re R105. De R105 is werkelijk geweldig, diegene die die heeft aangelegd moet wel dronken zijn geweest, er zit geen recht stuk weg in .
We weg volgt de contouren van de bergen en slingert in Noordwestelijke richting. We zijn onderweg naar Agadir. Onderweg natuurlijk mooie vergezichten.

De laatste 30 Km naar Agadir zijn echter geen pretje. De N10 heeft lint bebouwing met veel verkeer en met name met de taxi's is het opletten geblazen. Die gaan zonder enige waarschuwing links of rechts uit flank als ze een ritje zien. Het trouwens heel normaal dat onderweg gestopt wordt om nog een passagier op te pikken terwijl er als zes in de taxi zitten. Veel vracht verkeer dat grote wolken roet uitbraakt en de belading puilt aan alle kanten over. Vaak vertrouw ik het niet en vergroot ik mijn afstand, maar ja een keer moet je er voorbij want anders schiet het niet op. Het hotel dat ik had uitgezocht blijkt geen ruimte te hebben er schijnt een belangrijke voetbal wedstrijd in de stad te zijn. Ojee, ze zijn helemaal voetbal gek in Marokko, ieder tweede winkeltje verkoopt voetbalshirts. Ik vroeg me al af hoeveel voetbal shirts kun je nu verkopen. Bij het strand zien we Hotel Royal Atlas. Voorzichtig vragen wij of er plek is, maar misschien nog belangrijker wat kost het. Ja ze hadden plek en de kosten vallen verhoudingsgewijs mee. Voor 140 euro hebben een kamer met luxe badkamer, ontbijt, gebruik van het zwembad en aan het strand. Echt vervelend plekje dit, we besluiten ons zelf te verwennen.

 

[KwaSuz]

Tot zover het beste en mooiste reisverslag dit jaar

 

[MajorFear]

Vandaag besluiten we niet nog een dag te choko-en, het is bewolkt en wat fun is that on the beach. We staan dus op tijd op want Marrakech is de bestemming voor vandaag. We gaan wel eerst gebruik maken van het uitgebreide lekkere ontbijt buffet. Dan pakken we onze spullen van de kamer en binden de boel weer op de motoren. Het wordt een lange rit want we gaan weer de Atlas in. Eerst moeten we weer een stuk over de N10, not funny. We tanken bij een groot Shell tankstation in Agadir de brommers nog nokkie vol. En dan vechten we ons door het verkeer van de N10, je krijgt er wel meer ervaring in, we proberen zolang mogelijk onze eigen lijn te blijven. En dan merk je dat ze toch wel opletten wat ze doen in het verkeer. Na ongeveer een uurtje of twee komen we bij de uitlopers van de Atlas. Zin in om weer lekker zwierend omhoog te rijden. Ook de temperatuur wordt dan aangenamer. Qua weer hebben niets te klagen gehad, nog geen drupje regen!. De temperatuur onder het rijden is aangenaam, bij een stop moet je wel een schaduw plekje opzoeken dat wel. De N10 gaat op een rare wijze over in de R203. Deze weg kronkelt zijn weg omhoog langs de contouren van de bergwand. Regelmatig zijn er plekken waar een zandverschuiving is geweest door de overvloedige regen van de vorig maand. Geen enkel probleem voor onze F650GS Dakar, een motorfiets die ik echt ben gaan waarderen. De weg blijft omhoog gaan en wordt ook steeds smaller. Rond koffie tijd stoppen we bij een klein winkeltje/restaurant waar een oud baasje zijn waren verkoopt. Ik had een koelkast met fris gezien en we bestellen een lekker koude cola en ik koop er een pakje koekjes bij, lekker. De oude baas knoopt een gesprekje aan en komt ook nog Marokkaanse whisky brengen (munt thee). Er stoppen ook twee Duiters met oude BMW R80GS'n kennelijk lekken ze regelmatig want één van de Duitsers zijn BMW Ralley pak zit helemaal onder de olie spetters. Zodra we de cola op heb geef ik de koekjes die we over hebben aan de kinderen die aan spelen zijn aan de overkant van de weg. Ik krijg een verlegen lachje terug. De Duitse rijders zitten aan de tajine als wij weer opstappen. Wij rijden rustig van de omgeving genietend weer verder. Het is goed uitkijken in de bochten waar de weg vaak door het water is weggespoeld. Nog geen half uur later komen de Duiters voorbij vliegen, nou ja dan "hals und bein bruch" maar. Wij rijden ons eigen tempo. Op 2100 meter is het hoogste punt bereikt en nu begint een constante daling.

Na ongeveer 200km stoppen we bij een tankstation om geen onnodig risico te lopen. Tevens nemen we daar een kleine pauze, ijsje er bij lekker! Al vlot komen we weer redelijk in de bewoonde wereld, dat is ook wel nodig want het wordt al aardig laat.

Rond 17:00 uur rijden we Marrakech binnen, het is erg druk. Het kaart materiaal is niet duidelijk en rijd het beoogde hotel voorbij. Dat wordt draaien maar dan draaien we toch de parkeerplaats van het hotel op. Het ziet er luxe uit, dat wordt genieten. We hebben geluk er is plek voor ons en we gaan de spullen van de motoren halen. We hebben voor twee nachten geboekt want we willen graag nog wat meer van de stad verkennen. We zijn al aardig geroutineerd, we brengen de spullen naar de kamer nadat de motoren goed hebben neergezet en met kettingsloten de motoren aan elkaar hebben vastgezet. Ook de reservebanden die we bij hebben hangen we vast met het kettingslot zodat we deze niet hoeven mee te nemen. De losse jerrycans gaan in de koffer die we leeg hebben gehaald. Oja we hebben binnentassen in onze zijkoffers. In één koffer zit alles wat ik nodig heb voor de nacht, inclusief laptop, verlengkabel en toiletspullen. Enkel schoenen en flipflops zitten in het tasje op de koffer, maar zitten al in de plastic tas die ik zo eruit kan pakken. Bij aankomst op de kamer doen we de motorpakken uit en hangen die ergens op. Onder het pak hebben we alleen het technisch ondergoed van BMW aan. Ook dat gaat uit om te douchen. Ik heb vloeibare zeep bij me en was het ondergoed ook bij het douchen even uit. Gezien de temperaturen droogt het snel genoeg. Dan gaan we in de korte boks op flipflops eerst een koude kletser in de bar halen. Je voelt gewoon het vocht opgenomen worden, heerlijk!

's Avonds gaan we een hapje eten bij één van de restaurantjes aan de boulevard waar het hotel is. Daarna lopen we een stukje richting het eind van de straat dat eindigt in verkeersplein waar 2 rijbanen de auto's 4 dik staan en daartussen laveren motortjes van Chinese makelij. Ook zie je hier veel een motor met een aan de achterkant een laadbak, zoals bij ons de bakfiets maar dan andersom. We blijven dus twee nachtjes en na nog een kouwe kletser of twee duiken we het bed in. De volgende ochtend gaat na het ontbijt de zwembroek aan en gaan we een poosje luieren en zwemmen.

In de namiddag gaan we richting de oude medina. Een medina is een oud stadsdeel dat je in veel plaatsen tegenkomt. Het bestaat uit smalle straatjes waar je over het algemeen slechts kan lopen, afgezien van hork met een scooter. Die mag dan meestal ook verwensingen van de locals tegenmoet zien, maar goed dat ik geen berber spreek. We gaan naar het Djeema el Fna plein, dit is wereldberoemd. We lopen over de markt waar we veel nieuwe vrienden ontmoeten die voor ons een goed prijs hebben . Er probeert iemand een schaal van aardewerk aan me te verkopen, ik vertel hem dat dat niet gaat op de motorfiets, zijn oplossing is: dan koop je een rugzak bij de buurman. De grapjas, nee dan maar wat duidelijker vertellen dat ik geen schaal wil. Na een uurtje zijn we wel uitgekeken en gaan op zoek naar wat te eten. Onderweg probeert een Syrisch meisje m'n fles cola af te pakken. Ik zeg dat ze wat mij betreft wat mag drinken, maar dat is kennelijk niet genoeg. Lastig als aan de fles nog een kerel van 98 kilo schoon aan de haak zit Ik laat er wat worstelen en haar moeder die een stukje verder aan het bedelen is raakt in beetje in paniek. Dat is ook weer niet de bedoeling dus ik laat het meisje winnen. Ze gaat er met haar buit vandoor, haar moeder komt me toch even bedanken. We eten shoarma met frites en lopen daarna terug naar het hotel. Dat is toch een flinke tippel, en we hebben aan het zwembad niet opgelet en mijn maat is redelijk verbrand, daar gaat hij nog plezier van krijgen.

Voordat we bij het hotel komen kopen we nog een eisje bij een shopje. In hotel toppen we dat nog op met een biertje. 's Avonds heb ik meestal op de kamer nog wat werk, ik moet de sd kaartjes van de actioncams nog leeg halen met de laptop en maken ter veiligheid nog een copy op een externe harde schijf. Ik post nog wat belevingen op facebook en douche me even. Nog even TV kijken en dan vallen de luiken dicht.