2 Girls, 8 days, a Gorge(ou)s Adventure!

AdventureGirl

MF veteraan
7 jan 2005
21.686
1.065
Landelijk!
Juni
Omdat mijn Edgenoot acht dagen weg is op tour met maat Ronnie, gebruik ik de avonduren om er eens goed voor te zitten met de route voor dit jaar. Ergens voor in mijn agenda staat een lijstje met wat pasjes die ik ooit nog eens in een route moet verwerken. Dat lijstje hou ik in ieder geval even bij de hand. Verder heb ik natuurlijk de Denzel, mijn trouwe “bergpasjes-weggetjes om niet te missen”-bijbel, en dan bestaan er nog reisverslagen van anderen, een exceldocje met allerlei passen met linkjes en tips uit diverse hoeken en natuurlijk de kaart. Want dat, dat helpt me altijd een heel eind.
Nu moet ik wel zeggen dat de kaarten echt hun beste tijd hebben gehad. Ik heb er inmiddels zoveel op gekliederd, gearceerd, bijgeschreven etc. Ik weet dus ook welke stukken ik al wel heb gehad, maar zie soms door de bomen het bos niet meer.

Caroline gaf aan weer richting het Zuiden te willen gaan maar dan gaan we de boel wel enigszins verleggen. Een beetje van hetzelfde maar overwegend anders zeg maar. Nou, dat kan. Een tikkie overlap zal er wel inzitten maar dat maakt niet zoveel uit. Het beste pakken we gewoon nog een keer, want mooie stukken kan je nooit genoeg van hebben.

De oostelijke lus ben ik op dit moment nog niet overtuigd van. Wellicht gaan we te ver uitwaaieren waardoor het een onhaalbaar totaal dreigt te worden. Mijn terug of heenweg gaat nu over Zwitserland/Liechtenstein/Oostenrijk. Waarom? Omdat het weer even wat anders is en ik heb daar nog een kleine dingetje liggen dat ik nog niet ken en waar ik wel benieuwd naar ben. Maar of dat nu de moeite waard is om de omweg te maken? Nou… als ik dat hele stuk erg leuk maak dan wel hè? Een ding blijf je echter altijd tegenaan lopen… de Po-vlakte. Oplossing tot dusver is er gewoon een stuk snelweg in te leggen (250 km) en dan aan de oostzijde van het Lago Maggiore richting het Noorden te steken. Misschien vind ik dat stuk op de heenweg meer de moeite waard dan op de terugweg. Ik moet er in ieder geval nog eens goed over nadenken.

Verder heb ik dit jaar eens flink gebruik gemaakt van de site “dangerous roads”. Wat ik daaruit heb geplukt is in ieder geval verre van dangerous in mijn optiek, maar in ieder geval vermakelijk en blinkt her en der uit in mooie uitzichten en mooie locaties. Heel veel van dat spul heb ik vervolgens opgezocht met google maps en vervolgens als w-point opgenomen in mapsource (voor zover het binnen de mogelijkheden van de route lag). Een heel aantal punten lag net te ver buiten de route, maar een aantal punten lijkt weer met wat creatief denken binnen de route te liggen.

En zo gaat het langzamerhand verder met de route en wordt het steeds een tikje leuker en leuker en leuker. En terwijl ik er mee bezig ben krijg ik er steeds meer zin in. Ik verheug me erop. En als ik weer iets heel grappigs heb gevonden en eens ga kijken in Streetview of er ooit een autootje is geweest (en dat is er maar de helft van de tijd), dan app ik een screenshot naar Mutzz met het plaatje met het sneeuwkettingenbord bij een klein en smal weggetje dat ineens omhoog buigt vanaf de hoofdweg en dan roep ik in whatsapp…. We gaan het doen hoor!

Het is nu pas een week voor TT maar ik moet in ieder geval nog een nieuwe set banden laten monteren. Vorig jaar heb ik onderweg een keer over iets scherps gereden. Zo op het eerst gezicht ziet het eruit als een hoekje uit het profiel. Maar als je het losse flapje rubber optilt zie je wel degelijk dat het verder en dieper doorloopt dan je zou denken. Toen heb ik de band in La Bathie niet laten vervangen. We stonden daar toch omdat Caro een schroef in haar achterband had. Toen konden ze meteen even naar mijn band kijken. Eerlijk gezegd viel het me toen ook pas op. Ze vertelden met dat het wel kon. Het zat in de nop zelf. Inmiddels ben ik er ook al weer een weekend mee naar de Eifel geweest. Maar goed, om er nu die langere trip mee te rijden was ik niet echt van plan. Binnenkort maar eens bellen om te zorgen dat er een nieuw setje TKC70’s op komt.

We gaan dit jaar net als vorig jaar in september. Het is nog even de vraag welke week het wordt. De tweede of de derde week. Het hangt wat op deadlines, live gaan van klanten op IT-systemen en deadlines voor het indienen van dekkingsgraden van pensioenfondsen bij DNB en dat soort zaken. Credo, zo min mogelijk werk overdragen en zoveel mogelijk zelf afronden. We gaan het vanzelf helder krijgen. Net als vorig jaar ben ik dan net weer terug van de zomervakantie. Twee weken terug welteverstaan. Kortom, net als de laatste rijstkorrel doorgeslikt is ga ik over op stokbrood. Bon!
 
Juli
Zo, next step. We gaan even banden wisselen. 21 juli komen er nieuwe banden op mijn GSA en mijn man pakt mijn nog niet versleten set op zijn GSA. Daar kunnen nog wel de nodige kilometers op gereden worden echter die lap snelweg, met de route erna, wordt wellicht wat kritisch.

Zo.. de data hebben we bepaald, we gaan van zaterdag 16 september tot en met zaterdag 23 september op pad. Mijn echtgenoot heeft diensten geruild om de gaten op te vullen. De bandjes zijn inmiddels ook verwisseld. Thanx Ed, mooi gedaan.

De route is nu ook definitief of wat kleine schoonheidsfoutjes na. Ik heb de hele boel omgedraaid zodat we met de klok meerijden. Dat heeft een voordeel. De stukken die we echt willen rijden komen eerder aan bod. Stukken waar we nog wat uit kunnen schrappen blijven dan over. Beetje prioriteiten stellen zeg maar. Verder heb ik het hele stuk dat ik bedacht had richting Liechtenstein geschrapt. We gaan nu zuidwaarts naar het Aostadal net zoals vorig jaar. Dan buigen we niet naar het Westen naar de Col d’Arpy en de Grand Saint Bernard, maar gaan we richting het Oosten en dan naar het Zuiden. We pakken de doodlopende Colle del Nivolet mee. En met een klein beetje mazzel kunnen we in de daar in de omgeving overnachten. Het ziet er daar prachtig uit. Daarna gaan we weer richting de Grand Saint Bernard en vervolgen onze weg.

De oostelijke lus waarover ik eerder twijfels had is gesneuveld. Een aantal zaken komen het “ooit nog te rijden lijstje”.
 
Laatst bewerkt:
Een week voor tijd.
Terug van vakantie, de was weggewerkt (viel mee) en een volle werkweek achter de kiezen.
En passant nog langs het ziekenhuis vanwege een luchtweginfectie die zich niet op liet lossen door een korte antibioticakuur voor de vakantie. Zeewater en warm weer deden het trucje jammer genoeg ook niet. Dus longfoto’s laten maken, antibiotica en prednison en weer verder.

Zaterdag had ik mooi even tijd om voor de voorbereiding te gaan zitten. Mijn kaartmateriaal moest weer geüpdatet worden en via Garmin Express selecteer ik de juiste kaarten, kies voor de optie bijwerken pc en de Zumo… en gaan. Duurt wel even… ondertussen loop ik af en toe eens naar het kantoor en kijk hoever het met de update is. Na een uurtje zie ik de melding dat alles geüpdatet is. Mooi! De routes dupliceer ik en waar afwijkingen zijn zorg ik dat het weer goed komt te lopen. In routedeel 6 vind ik nog een stuk dat in ene onverhard is maar wat niet onverhard moet zijn. Dat corrigeer ik nog even en ik informeer Caroline daarover.

Dan is het tijd om de routes in de Zumo te zetten maar dat gaat niet werken. De Zumo reageert niet goed meer. Als ik op het menu kaart in tik, niets. Als ik op waar heen tik, licht de knop van instellingen op. Ellende, ellende. Resetten… niets, accu eruit en opnieuw erin … niets. Het kaartmateriaal overnieuw installeren.. ook niets. Ik ben uiteindelijk wel een beetje door de mogelijkheden.

Wat nu: twee mogelijkheden.. of een 550 zien te lenen of een nieuwe navi kopen.
Ik sla beide paden in. Op het GS-forum plaats ik een oproep of ik een exemplaar van iemand kan lenen met het Alpengebied erop en met recent kaartmateriaal. Dezelfde avond heb ik daarop een reactie van iemand in Zwolle, en dat wordt mijn uitwijkmogelijkheid.

Verder ben ik druk aan het whatsappen met Ronny. De maat van mijn echtgenoot Ed. Na druk whatsappverkeer met in eerste instantie zoeken naar 550’s buigt het gesprek zich om naar wat dan, een Zumo 590 of Zumo 595. Ronny gaat me helpen met het installeren van Basecamp.
Caroline stuurt me de routes die ze in Basecamp van mijn routes heeft gemaakt. En donderdag of vrijdag komt Ronny me helpen die routes over te zetten in de nieuwe navigatie die ik dan hopelijk heb. Wellicht heb ik de boel ook eerder.. misschien dinsdag al wel. We zullen zien. Maandag zijn de zaken gesloten, ik mik op dinsdag en als het snel kan heb ik dinsdagavond de boel werkend.

Een ding is zeker… wat een gedoe!
 
Laatst bewerkt:
Dinsdag voor vertrek.
Vanaf het werk bel ik met Waypoint of ze de Zumo 395 en de Zumo 595 travel edition op de plank hebben liggen. Dat is het geval. Ik wacht tot het verkeer beter doorstroomt. Vanaf mijn werkplek heb ik prima overzicht over de ring van Groningen die langzamerhand meer en meer verandert in de grote bouwput. En dat zal de komende vijf jaar alleen maar erger gaan worden. Om 11 uur rij ik naar Leek en bekijk de 395 en de 595. Op het eerste oog is de 395 veel helderder qua scherm. De 595 heeft allemaal opties die ik niet gebruik, maar wel een groter scherm, ook al is deze fletser. Na lang wikken en wegen en rekening houdend met Ed die wel veel met spotify doet (en die optie zit op de 595) neem ik de 595 mee. Met slot, extra cradle met kabelboom voor de GSA van Ed en tik af. Ik kan niet zeggen dat ik er veel plezier aan heb. Ik zit nog steeds te twijfelen tussen de 395 en de 595. Ik heb de deal gemaakt dat ik de boel eventueel morgen om kan ruilen voor een 395.

’s Avonds komt Ronny. We eten eerst even voordat we aan het werk gaan. Hij rijdt met de 590 en heeft geen problemen met het aflezen van het scherm. Dat geeft me eerlijk gezegd wel zoveel vertrouwens dat ik de overweging de 595 om te ruilen voor een 395 ter plekke laat vallen. Ronny vertelt wel over waar je tegenaan zou kunnen lopen en hoe je dingen eventueel oplost. Ik hoor het aan, sla het op en hoop dat ik de kennis nog paraat heb ik onderweg tegen geklooi aan loop.

Dan is het tijd voor actie. De pc had ik al opgestart en Basecamp moet op de computer gezet worden. Ik was het haast vergeten, maar dat had ik een jaar geleden al eens gedaan. Alsmede een keer een stuk van de handleiding doorneuzen. Dus Basecamp staat erop. Het pakket moet alleen geüpdatet worden en dat gebeurt. Vervolgens hangen we de 595 aan de pc, melden het toestel aan, registeren het en vervolgens krijgt het toestel de kaartupdate naar de meest recente versie.
Eerlijk gezegd loopt het als een zonnetje. Geen foutmeldingen, kaarten gaan er gewoon zonder morren op en Basecamp herkent zowel de 550 nog alsmede de 595. Hoe mooi is dat.

Terwijl de pc zijn best doen, loopt Ronny naar de GSA. Garagedeur open voor meer licht. Zaklamp bij de hand voor waar geen licht komt. De oude cradle van de 550 is er zo af. En de 500 was aangesloten op de canbus, dus die stekker komt makkelijk los. Die stekker moet nog wel even aan de nieuwe kabelboom gezet worden. Het valt overigens op dat de nieuwe kabelboom bestaat uit draad dat stukken dikker is. Ergens komt een point of no return en wordt de stekker afgeknipt. Dan solderen op de nieuwe kabelboom, krimpkous, vlammetje, tape erom, nog een stuk krimpkous, daar gebeurt niets meer mee. Bij het monteren van de bevestiging van de cradle gaat het toch even mis. Twee helften van de oude bevestiging vallen naar beneden en we vinden er maar 1 terug. Best een groot stuk. 20 minuten zoeken met een lamp op de grond, aan de binnenkant van de motor, overal. Je wordt er knettergek van. Waar kan zo’n lomp stuk metaal van een centimeter of 7 nu gebleven zijn! Het antwoord, tussen de garagedeur en de muur, rechtopstaand tussen het profiel. Verstoppertje spelen dus. Gelukkig ga ik dus niet rondrijden met rondslingerende metalen onderdelen.

Alles zit er uiteindelijk op en de pc is uitgerateld.
Vervolgens leer ik hoe ik nieuwe lijsten aan maak in basecamp en ik maak meteen een aantal handige subcategorieën aan zodat ik daar direct profijt van heb. Tip van Jip is ook routes die je wil wijzigen niet te kopiëren maar te dupliceren omdat basecamp wijzigingen in alle kopieen aan schijnt te brengen. Kortom, ik leer rap bij.

De tracks geef ik in basecamp direct een helder blauw kleurtje.
Vervolgens laden we de tracks en de routes in de 595 en stuk voor stuk ga ik ze aanvinken zodat ze op het scherm getoond worden.
Bij het verzenden naar de Zumo hebben we rekening gehouden met opmerkingen over vinkjes die je uit moet zetten. Het zou zo goed moeten zijn. We zullen het merken.
De job is done!

Tijd voor een biertje en dan gaat Ronny ruim na 22.00 weer op huis aan. En alle werk is gedaan. Hoogstens blijven er van mijn zijde nog vragen over, maar dat kan ook anders opgelost worden.
In ieder geval heb ik tijdens het rijden van de route de track ook in beeld, en daarmee zou ik gewaarschuwd zijn mocht de route toch van de track af gaan lopen.

Half elf ga ik naar bed… een stuk opgeluchter als aan het begin van de dag.
 
Zolang je er maar voor je vakantie mee begint.

Tijdens mijn afgelopen zomer maar eens gaan nadenken hoe de nieuwe rider werkt. Tenslotte rijd ik een hoop op de kaart en alleen als ik terug wil komen gaat de nav aan. Kost je een uurtje,m aar op vakantie heb ik toch de tijd :)

Ik haak in ieder geval aan met lezen!
 
Jongens, niet zeuren. Dit is opwarmen voor het echte verhaal.
Verhaalstijl en -tempo zijn nou juist weer uitstekend. Let the party begin
full


You go, girl. We genieten altijd van je reisverhalen.
 
Laatst bewerkt:
Dag 1.
Zaterdag, 16 september
Huis – Wehr (Schwarzwald)
Hotel Klosterhof Startseite
846 km. Rijtijd 8:25/Pauze 2:00


Vrijdags spreek ik Caroline nog en ze stelt voor om tegen 8.30 uur bij Venlo af te spreken. Aangezien ze pas eind van de middag uit Zweden teruggekomen is (dankzij de vertraging van KLM), stel ik een half uur later voor. We hebben de hele dag om in Wehr in het Zuidelijk Schwarzwald aan te komen en gaan deze dag wat minder binnendoor rijden. Mede ook omdat we afgesproken hebben met Priscilla, een mede GS-rijdster uit Zwitserland, die ook naar het hotel in Wehr komt. Priscilla hebben we al eens eerder getroffen tijdens een meet and greet met een paar andere GS-dames.

De vrijdag pak ik op mijn gemak de spullen bij elkaar. Uit de koffers van mijn man kan ik klakkeloos een aantal dingen overhevelen. Toch sta ik even raar te kijken.. ik haal er een fles olie uit, maar de viscositeit lijkt me wat raar. Omdat ik denk dat er iets toch niet klopt check ik het even op google.. en duik de kast in en neem een andere fles mee. 15W50. Dat moet hem zijn. Die andere fles olie zal nog van de K1200R geweest zijn oid. Handje tywraps met dank aan Ronny, ductape, paar sleutels en wat veters om banden te proppen. Caroline heeft de bandenplakset bij zich en dubbel hoeft niet.

21731185_1459163250833030_6187322210498616020_n-S.jpg


Ik vertrek rond zeven uur vanaf huis en zwaai naar Atlas en Ed die ik acht dagen toch zal missen. We bellen elke dag even.

Ed heeft me een regenjasje meegegeven. Niet zozeer tegen de regen alswel tegen de kou. Ik ben ontzettend tevreden met mijn Rallye II pak, echter het heeft een nadeel. Als het gaat regenen wordt de buitenste laag nat en daardoor koud. Zeker nu de kans op regen groter is en het wat koeler is, kan je daardoor op de lange stukken toch afkoelen. En om dat voor te zijn heb ik toch maar een regenjas meegenomen. Bij Hoogeveen is het al zover… een bui. Ik stop bij de pomp en trek de regenjas uit de koffer. Daarvan blijkt de rits echt kapot te zijn. Lekker begin. Ik hoop dat de bui snel overtrekt en dat het daar dan een beetje bij blijft. De vooruitzichten zijn in de loop van de week steeds beter geworden. Alleen vandaag en morgen verwacht ik de nodige regen.

De bui duurt gelukkig niet al te lang en bij Zwolle rij ik al weer droog. Het is inmiddels ook helemaal licht geworden en dat rijdt altijd stukken fijner. Van de Zumo tijd rij ik op de zaterdagochtend weer het nodige af en ik kom 20 minuten voor de afgesproken tijd aan. Past me wel. Ik gooi de tank even vol en zet de motor even bij het nog gesloten AC restaurant op de stoep.

DSC_1806-X3.jpg


Strak om 9 uur kom Caroline aangereden. Happy face, ook zij heeft zin een acht dagen sturen. Van het koppelen van de communicatie-set had ik even een foto gemaakt van de bewuste pagina uit de handleiding. Van vorig jaar weten we het ongeveer nog wel maar toch gaat het allemaal niet makkelijk. Vreemd. We krijgen de boel uiteindelijk wel aan de praat.

Even een reminder voor mezelf voor volgend jaar:
Eerst zet ik de helm aan en druk vervolgens op zoeken van telefoon (achterste knop (= zachter) +6 seconden) en vervolgens schakelt Caro helm in en bij niet direct oppikken via Universal intercom pairing. Voor jullie info… we rijden met een Cardo G4 en Sena SMH5.

We gaan het niet moeilijk doen vandaag… gas erop en naar het Zuiden afzakken. We nemen zoals gewoonlijk de 61 naar het Zuiden. Die weg is vaak goed te doen op twee plekken na.

DSC_1809-X3.jpg


DSC_1808-X3.jpg


We rijden lekker door en om half 11 is het ter hoogte van Niederzissen tijd om de tank weer eens vol te gooien en een bakkie cappuccino naar binnen te werken. De lucht is inmiddels strakblauw. Dat geheel in tegenstelling tot de verwachtingen. Die is in ieder geval binnen. Tot zover valt het met het weer hartstikke mee. We stappen na een kwartiertje weer op en rijden de volgende tank leeg.

IMG_4349-X3.jpg


IMG_4351-X3.jpg


IMG_4352-X3.jpg


DSC_1811-X3.jpg


DSC_1812-X3.jpg


Rond half twee zijn we een heel stuk verder met de volgende tank en het wordt ook wel tijd om een broodje naar binnen te werken. We stoppen daarom bij de Pomp in Baden Baden. We gooien de tank weer vol en we vinden een picknick bankje in de zon. Ik heb broodjes bij me en een fles water en heb genoeg om te delen. Met allebei een bolletje kaas, een slok water en afgetopt met een Mentos rijden we weer verder richting het Zuiden. We berichten voordat we opstappen nog even aan Priscilla dat we verwachtend rond half 5 bij het hotel te zijn.

DSC_1813-X3.jpg


Het regenjasje dat ik bij me heb gaat vrolijk de container in. Zonder werkende rits heb je er niets aan. Dus, dan maar zonder.

DSC_1816-X3.jpg


Tegen drie uur stoppen we langs de kant van de weg bij Freiambt zo’n 20 kilometer ten noorden van Freiburg. De route in de navi loopt schuin voor ons en precies daar zien we donkere wolken zich samenpakken. Het ziet eruit alsof we dat precies gaan raken. En dat gebeurd. En dan gaan we even gek doen en dat pakt weer niet goed uit. We besluiten gewoon naar het hotel te rijden en de route te laten voor wat het is. Jammer genoeg brengt ons dat midden in Freiburg tijdens een erg druk moment van de dag en midden in een wolkbreuk. Terwijl we het ene stoplicht naar het andere stoplicht op rood krijgen en het water ons ter plek over de voeten heen spoelt (lang leve de echt waterdichte Daytona’s) schiet het maar niet op. Het kost werkelijk bakken met tijd om door die stad te komen. En vervolgens belanden we op een weg aan de Zuidkant van de stad. Het wordt gelukkig droger. We rijden op de Schauinsland af maar die is in het weekend dicht voor motoren. Ik heb er in dit geval geen moeite mee en zou de weg oprijden, maar Caroline besluit het niet te doen. Er staat wel heel erg duidelijk met borden aangegeven dat deze weg in het weekend niet gereden mag worden. Dus we zoeken weer naar een alternatief en dat blijken kleinere weggetjes te zijn. We hebben een hoop lol in de kleine weggetjes maar de doortikkende klok zit ons iets in de weg en jaagt ons wat op. We willen gewoon niet te laat zijn voor een afspraak die we zelf gemaakt hebben.

Tien kilometer voordat we bij het hotel zijn krijgen we een splitsing. We hebben groen licht en Caroline draait naar rechts. Ik maak ook aanstalten om op te trekken en check op links en zie daar een auto met 80-90 km/ h aankomen en denk… gaat niet goedkomen. Omdat ik net inkantelend ben is er maar een ding. En ik weet dat het fout gaat. Rem in. Direct helt de motor naar rechts over en het eerste dat ik doe is rechtervoet omhoog en als tweede, motor uit. En ja, hij ligt op zijn rechter kant. Niets aan te doen, de valbeugel doet zijn werk. Ik baal, ben toch enigszins geschrokken van wat er gebeurd is, maar verder ook niet. Diverse mensen komen eraan. Ik zeg dat ze moeten wachten met helpen omdat die motor gewoonweg zwaar is. De standaard heb ik al uitgeklapt en ik vraag Caro om te staan aan de kant van de standaard. De motor wordt overeind gezet en een kleine inspectie verteld dat de valbeugel zijn werk prima deed. Wel baal ik verschrikkelijk. Hoe lang is dat wel niet geleden dat ik die motor neerlegde. Nou ja.. opstappen en verder gaan, we hebben een doel!

Uiteindelijk draaien we onder een stralend zonnetje om 17.15 uur de parkeerplaats van Hotel Klosterhof op. Een hotel dat we vorig jaar per toeval vonden maar prima bleek te zijn. Priscilla is er al. We verontschuldigen ons voor het late aankomen maar gelukkig is ze er pas een kwartiertje en zit met een alcoholvrij biertje op het terras.

DSC_1817-X3.jpg


IMG-20170917-WA0002-X2.jpg


(tegen de zon in hebben we alleen maar brakke foto’s gemaakt… sorry caro)

DSC_1818-X3.jpg


DSC_1822-X3.jpg


Caroline en ik hadden al afgesproken dat we ons na elkaar gingen omkleden. Dus ik neem meteen de tas mee naar boven en schiet snel in een spijkerbroek. Gympen aan, lekker warm vest, haar in de plooi en ik ga naar beneden. Dan wisselt Caroline me af. Het is ontzettend leuk om Priscilla weer te zien. Ze heeft sinds kort een nieuwe GS in Rallye kleuren. Wat een mooi ding is het. Die zou ik probleemloos zo mijn eigen garage inrollen. Met haar vorige GS is ze aangereden. En ze heeft ontzettend veel mazzel gehad. Ze is van links vol aangereden maar precies zo dat de valbeugels de klap hebben opgevangen en haar been niet geraakt was. Al met al was die nagelnieuwe GS in een klap total loss. Dus nu, na louter zwarte motoren te hebben gereden, rijdt ze op een kleurig exemplaar. En het blauw past precies in het rijtje, want ook Caroline en ik rijden een blauwe GS(Adventure).

Omdat er ’s avonds ook nog een groep in het hotel komt eten wordt ons verzocht daarvoor te eten. Dat komt ook prima uit, want het is inmiddels ook wel tijd voor wat eten. Lekker… ik verheug me erop. Acht dagen weer van de menukaart te eten. Ik vind dat altijd zo genieten. Niet weten wat je ’s avonds eet. Een verrassing. Caroline kiest de Schnitzel, ik kies voor kalfsvlees met een lekkere cognacsaus en Priscilla is de vegetariër in ons midden en ze krijgt echt de hoofdprijs. Een mooi opgemaakt bord met op smaakt gemaakte torentjes van rijst en groenten. En het ziet er absoluut prachtig uit. Als we het hadden geweten he…. We hebben een bijzonder gezellig avond en tegen half 10 stapt Priscilla op. Ze moet nog naar Zürich rijden en in het donker kiest ze toch maar voor de doorgaande wegen. Ik had niet anders gekozen. We werpen nog een blik op de motoren. Ze staan mooi onder dak vastgeketend aan elkaar. Alarm erop. Prima zo. Caroline en ik zetten daarna koers richting de kamer.
De intercoms setjes moeten nog aan de stekker, de Navi’s moeten nog genuld worden zodat we morgen aan het einde van de dag weer een idee hebben hoeveel we gereden hebben etc. Morgen verwachten we ook nog regen. Als we er afkomen zoals vandaag dan doe ik het ervoor.
 
Laatst bewerkt:
Goedzo! Na het vallen gewoon doorrijden! Het is maar materiaal tenslotte en het belangrijkste is dat je zelf niets hebt. En tsja die wegafsluitingen in Duitsland in de weekenden zijn voor mij een van de redenen om niet meer in dat land te komen. Vreselijk irritant als je van A naar B wil en je mag ergens niet in. Je reinste discriminatie.
 
Een regenjas met kapotte rits kan in geval van nood ook achterstevoren aangetrokken worden. Ziet er niet uit maar werkt wel goed.

Verder is het erg leuk om te zien hoe de lol van je foto's af spat, heerlijk.
 
Goedzo! Na het vallen gewoon doorrijden! Het is maar materiaal tenslotte en het belangrijkste is dat je zelf niets hebt. En tsja die wegafsluitingen in Duitsland in de weekenden zijn voor mij een van de redenen om niet meer in dat land te komen. Vreselijk irritant als je van A naar B wil en je mag ergens niet in. Je reinste discriminatie.

Daarom is dat in Nederland ook al gaande :)
Succes met emigreren })
 
Ik volg ook !. Ik bewonder het gedoe met jouw navigatie en routes. Uiteraard in de winter ideeen opdoen, maar op een pc oid ga ik dit niet uitwerken. Autoroute heen, Michelinkaart bekijken tijdens de stops, en tt ernaast.
Volgend jaar kopieer ik wel de bladzijden uit Denzel om mee te nemen voor het onverharde spul !.
 
Sorry van de regenjas.... wist niet dat de rits defect was.

Het wordt/is al weer een leuk leesbaar reisverslag... doe jij altijd goed. :t
 
Terug
Bovenaan Onderaan