Motorrijders praat-topic over handicap na ongeval

[The Wizzard]

Na een tijdje gelezen en deel genomen te hebben, ben ik tot de ontdekking gekomen dat er links en rechts behoorlijk wat leed en frustraties overgebleven is onder mede MFers, nadat zij een ongeluk gehad hebben!

We hebben al een topic waarin foto`s getoond kunnen worden van gecrashte motoren en gebroken ledematen.
Daar naast een topic over "zelfmoord"

Maar een topic over "omgaan met je handicap of frustraties na het meemaken van een motorongeluk" heb ik nog niet gezien?

Vandaar dat ik dit topic geopend heb.
Het is dus niet de bedoeling dat hier dadelijk foto`s van ledematen en gecrashte motoren komen te staan maar dat dit topic enkel gebruikt word voor revaliderende motorrijders of motorrijders die door hun handicap niet meer in staat zijn om nog te rijden (het zij tijdelijk, het zij voor goed)

Hopelijk kunnen we door ervaringen van elkaar leren.
Inzicht krijgen op wat er ons mogelijk nog te wachten staat in onze strijd met het opgelopen handicap.

Ik zelf ben daar een van de mansen van en na het lezen van het topic "zelfmoord" kwam ik tot de ontdekking dat het topic enigzinds van onderwerp aan het veranderen is, om dat te verkomen (rekening houdend met TS en overige) heb ik dit topic geopend.

Hopelijk geeft het betrokkenen een extra uitlaatklep en misschien meer handreikingen in hun eigen gevecht tegen hun handicap, omgeving en instanties.
En overige lezers , meer inzicht in wat er in het leven van betrokkenen af speelt zodat zij meer begrip en inzicht krijgen.

Nu kan ik een heel verhaal gaan afsteken over wat mij is overkomen en waar ik allemaal tegen op gelopen ben en nog dagelijks doe, maar beter dat ik even door verwijs naar motorongeval.nl. Daar kan je lezen over wie ik ben en wat mijn voorgeschiedenis is

LOTGENOTEN CONTACT:
Dit topic loopt nu al enkele jaren en er schijnt steeds vaker de behoefte naar boven te komen om te weten wie er bij elkaar in de buurt wonen. In het ene geval om elkaar eens privé te ontmoeten en het andere geval om iets te organiseren met meerdere lotgenoten. Vandaar dat hier een lijst gemaakt word met lotgenoten geselecteerd op provincie. Sta jij er nog niet bij en wil je jezelf toe laten voegen. Stuur me dan een PB met daar in "Nickname, Provincie, wel/niet in staat om motor te rijden", dan zorg ik dat je hier toegevoegd word !

Ik wens jullie allen een waanzinnige ontmoeting/kennismaking toe
LET WEL.... Alléén voor (ex)-motorrijders met een handicap !

Huidige aantal aanmeldingen; 11

GRONINGEN:

Ulco - Groningen - Auto én motor.

FRIESLAND:

DRENTHE:

OVERIJSSEL:

GSX-R Team - Olst - Momenteel niet motor, wel auto.

FLEVOLAND:

*Jet* - Lelystad - wel motorrijden.

GELDERLAND:

Mini me - Lingewaal - Auto én ...... YEAHhh inmiddels weer een nieuwe fiets !!

UTRECHT:

NOORD-HOLLAND:

ZUID-HOLLAND:

Chica78 - Schiedam - Momenteel geen vervoer.
KaWaRez - Den Haag - Wel motorrijden.
!PEPE! - Schiedam - Auto én motor.
robbert19702001 - Spijkenisse - Wel motorrijden.
Sloopkogel - Maassluis - Geen motor, geen auto, wel scootmobiel.

ZEELAND:

Aletta - Goes/Middelburg - Max 1 uurtje rijden.

NOORD-BRABANT:

Dexter - Tilburg - wel motorrijden.

LIMBURG:


HAVE FUN ALL en véél succes met evt herstel, therapieën én

PS: Kijk ook eens in het gebrokken botten topic

 

[Mack]

Goed initiatief

Ik vind dit alleen meer iets voor Algemene Motorpraat.

 

[The Wizzard]

sorry, dat komt doordat ik in off-topic aan het lezen was, indien hij omgezet kan worden naar algemeen, GRAAG

 

[Cathje]

heb

al ffies voor je gebruikt

 

[Duderuud]

-->ALG

 

[Mosseltje]

Hier het is eerste frustratie geval dan.

Ik rij nu zo'n 10 jaar motor of beter gezegt: ik stunt/vlieg/bagger nu 10 jaar op 2 wielen. Ik lig gemiddeld 2 x per maand naast of onder de motor. Ik heb een hele achtergrond van heftige valpartijen. Maar nooit ernstiger dan een dikke knie of enkel aan overgehouden.

De laatste 2 jaar word ik ouder van geest en ben ik het rustiger aan gaan doen. Het roekeloze is eraf en je ziet me niet meer stunten op de openbare weg. Maar het valt me op dat ik nu met "kleinere" ongelukjes meer letsel bij mezelf veroorzaak. Valpartijtje mer 20 km/u en ik loop twee weken met krukken.

1,5 maand terug een super suf ongelukje gehad. Met 60 km/u op rechte weg willen remmen en ik glij meteen onderuit. Resultaat een verbrijzelde linker elleboog. Is eerste keer in m'n leven dat ik iets breek.

Ik ben nu 1 week uit het gips maar ik kan niks met m'n linkerarm. Buigen en strekken gaat ongeveer 30 graden maar m'n hand draaien lukt niet. Elke dag merk ik dat ik iets verder kan strekken en buigen maar de draaibeweging met m'n arm blijft nul.

Maandag mag ik weer naar het ziekenhuis om voor de eerste keer fysio te krijgen maar ik ben er wel bang voor dat ik te horen krijg dat m'n elleboog zo beschadigd is dat ik de draaibeweging nooit meer maken kan.

Iemand hier wel eens zijn elleboog verbrijzeld? Hoelang duurt de revalidatie, hoe pijnlijk is zo iets en heb je er een blijvende handicap aan overgehouden?

 

[Cathje]

...

 

[The Wizzard]

Hier nog zo een
15 maanden verder en alleen maar gezeik met verzekeringen en overige instellingen.
Na 13 maanden eindelijk in revalidatie programma opgenomen.
vandaar ook dit topic

 

[sav]

De laatste 2 jaar word ik ouder van geest en ben ik het rustiger aan gaan doen. Het roekeloze is eraf en je ziet me niet meer stunten op de openbare weg. Maar het valt me op dat ik nu met "kleinere" ongelukjes meer letsel bij mezelf veroorzaak. Valpartijtje mer 20 km/u en ik loop twee weken met krukken.

Sorry, gelukkig is mijn elleboog in al die jaren heel gebleven.

Ik heb bijna twintig jaar terug een koekblik kort gereden. Gewoon zo'n gevalletje domweg-niet-achterom-kijken-maar-wel-invoegen.
Affijn, de auto was total-loss (drie maanden oud) en het scheen dat ik nergens last van had. Twee weken later kon ik letterlijk niet meer lopen, staan of zitten van de pijn in mijn rug.

Daarna kom je in de medische malle molen. Sorry voor de uitdrukking, vrijwel alle mensen die medisch bezig zijn doen goed werk, maar toch.

In mijn geval was het een beschadigde ruggewervel. Sorry, meneer, dat komt niet meer goed. In het gunstigste geval zal U er af en toe wat last van hebben, maar er zijn een aantal dingen die U voortaan kan vergeten.

Nu ben ik iemand die graag knutselt en dan te horen krijgen dat je blijvend rugletsel hebt, is niet leuk.
Tillen? dat zal niet lukken.
Hardlopen? voorlopig de eerste paar jaar niet, heel misschien later nog eens.
Motor rijden? doe maar niet.
Fietsen? ook maar even niet.

Goed, ik kreeg dus het adres van een fysiotherapeut en het advies mijzelf erop in te stellen dat ik het voortaan veel rustiger aan zou moeten doen.
Rustiger aan, met bijna 30 jaar..... doe dan ook gelijk maar een kasje met geraniums.

Ik ben vaak en regelmatig bij de fysiotherapeut geweest. Allerlei geheimzinnige handelingen waarbij het doel hoofdzakelijk bestond uit het recht maken van mijn kromme rug. En oefeningen. Heel erg veel oefeningen.
Tijdens een van die sessies heb ik de beste man gevraagd wat ik naast alle handelingen kon doen om de genezing te bespoedigen. Na wat heen en weer praten, kwam uit dat gesprek dat ik mijn rugspieren sterk en soepel moest krijgen en houden zodat mijn rug steun heeft van deze spieren. Zwemmen leek hem wel een goed idee.

En dus ging deze anti-water-rat baantjes zwemmen. Eerst tien baantjes en daarna uithijgen. Na een paar maanden merkte ik dat het beter ging. Ik kon langer aan een stuk autorijden zonder pijnaanvallen. Als ik om het half uur, drie kwartier even een pauze inlastte, kon ik gewoon mijn werk (automatiseerder, detachering) doen. Ik was dus niet 100% invalide, er zat verbetering in. Dat moment was een overwinningsmoment voor mij.

Vanaf dat moment is het een trage weg geweest van steeds een stapje meer. Nu kan ik redelijk normaal leven, maar sommige dingen lukt gewoonweg erg moeilijk. Een straatje betegelen bijvoorbeeld, dat gaat niet meer in een keer. Dat moet gewoonweg in stukjes van 2 - 3 m². Niet dat ik niet de kracht of de conditie heb om verder te gaan. Maar als ik meer van mijn rug vraag, laat mijn rug mij zelf wel weten dat het teveel is geweest.

Ik zwem nog steeds. En nog steeds is zwemmen voor mij therapie, geen sport. Als ik rugpijn heb, doe ik een avondje mee doe met het lokale trimzwemmen (voor senioren). Ik heb daar veel baat bij, mijn mede-zwemmers vinden de toevoeging "voor senioren" wat minder.

Er zijn een paar erg vervelende bijwerkingen van de medische mallemolen. De eerste is dat genezing heel erg veel tijd kost. En, naarmate je ouder wordt, heb je veel meer tijd nodig om te herstellen. Een andere factor is het zo goed als nieuw-effect. Denk dan aan een louche autohandelaar die je een zo goed als nieuwe auto wil aansmeren.
Ja, het autotje rijdt, maar vraag alstublieft niet waarom die dikke rookpluim erachter hangt.

Zo is het ook met doktoren. Ja, Uw knie (wintersport, afgelopen winter) is weer zo goed als nieuw. Maar, voor het ongelukje kon ik rustig een potje handballen, de laatste keer viel ik uit omdat mijn knie het weer begaf. Zo goed als nieuw.... my ass. Dat ding is gewoon kapot, daar zit nog jaren genezing aan vast voordat hij werkelijk zo goed als nieuw is.

En de narigheid met revalidatie is het drie stapjes vooruit, twee stapjes terug effect. Daar wordt je pas echt moedeloos van. Het ene moment kan je de hele wereld weer aan en twee tellen later loop je weer zo krom als een hoepeltje. Zo krom dat je alvast aan een kleurtje voor de rollator gaat denken. Dan is het zaak dat je moed blijft houden en dat je blijft proberen het oude, maar enige lijf weer op orde te krijgen. Volhouden, dat is de enige mogelijkheid.

 

[Zeroground]

verhaal

goed geschreven, mooi verwoord
als je rug het begeeft kan je altijd nog gaan schrijven

 

[The Wizzard]

Je humor is goed.
Want dat verzacht veel leed

Maar toch....
Mijn beste maat was vandaag jarig en wéér moest ik een feest gaan verlaten op het moment dat het net leuk werd, maar zat er gewoon niet meer in.
Dus maar weer bank hangen en hopen dat de pijn en vermoeidheid zakt.

Hij vond het waanzinnig dat ik toch even gekomen was, en natuurlijk doet je dat op dat moment wat, maar eenmaal thuis voel je je gewoon weer klote.
Want ik had er ook graag bij gebleven.
Ik had ook wel een biertje (of tig)willen nemen met mijn maat en tot diep in de nacht slap zitten ouwehoere en gein trappen.

Maar helaas.... zat er niet in

truste

 

[wyb]

na een schuivertje met 130 een pijnlijke schouder overgehouden (naast de deuk in mn ego ) 5 jaar lang allemaal vage klachten, toch maar eens naar laten kijken en 2 maand rust houden.
1 week weer gewerkt en szondags weer onderuit op mn linkerkant.
val proberen te breken met mn zwakke schouder, elleboog in mn ribben, gekneusde ribben dus, beide knieen ook en mn been bont en blauw
weer 4 maand thuis....
schouder is nu blijvend zwak, leer je wel mee leven..


..maar om dit nou een handicap te noemen gaat me eigenlijk wat te ver hoor, ik vind t meer een beperking

 

[sav]

schouder is nu blijvend zwak, leer je wel mee leven..

Yeah, that's the spirit.

Sommige gevolgen zijn blijvend. En dan heb je de keuze van het blijven janken dat de schouder niet meer mee wil doen of je zet de recalcitrante pet op en zegt: "als het niet rechtsom wil, dan moet het maar linksom".

Het is mijn ervaring dat iedereen uit mijn buurt meer aandacht heeft voor mijn rug dan ik zelf heb. Juist omdat je probeert die kwetsbare rug in te passen in een normaal en actief leven.

Als je ziet hoe sommige mensen in de kreukels hebben gelegen, dan is het verbazend dat deze mensen weer actief zijn. En je kent zelf misschien ook wel wat namen van coureurs die nu weer enthousiast meerijden. Die mensen moeten ook hun momenten van grote pijn hebben, maar ook zij gaan onstopbaar door.

 

[Biker Girl]

Goeie topic.
Niet dat ik zelf zoiets meegemaakt heb. Maar ik zie het wel bij een vriend van ons. Ook een heftig ongeluk met de motor gehad.... traktor stak opeens zomaar over.

En ja, hij heeft ook nog steeds beperkingen waar hij héél goed mee omgaat... maar toch.

Sterkte jullie!

 

[Motorfreak76]

Iemand hier wel eens zijn elleboog verbrijzeld? Hoelang duurt de revalidatie, hoe pijnlijk is zo iets en heb je er een blijvende handicap aan overgehouden?

Ik heb met een ongeluk 4 jaar geleden ook mijn linker elleboog en bovenarm verbrijzeld. Het heeft bij mij 3 jaar geduurd voordat alles weer aan elkaar was gegroeid. Dit is mede veroorzaakt doordat het bottransplantaat de eerste keer niet aansloeg en de brokstukken dus niet aan elkaar groeiden.

Dit had als gevolg dat de aangebrachte platen als gevolg van metaalmoeheid zijn gebroken en opnieuw aangebracht moesten worden. Dit is pas na ruim 2,5 jaar gebeurt. Er is toen ook weer een nieuw bottransplantaat toegevoegd en daaraan is een medisch goedje toegevoegd wat de genezig zou bevorderen. Dit heeft goed geholpen en na 3 jaar waren m'n arm en elleboog eindelijk weer aan elkaar gegroeid.

Ik heb een beperking in het kunnen strekken en buigen van mijn arm. De draaifunctie is bij mij gelukkig altijd goed gebleven.

De beperkingen die er bij mij nu zijn zullen ook altijd blijven, daar is niets aan te doen.

Heb je ook een speciaal apparaat gekregen om te revalideren??

Ik kreeg thuis een apparaat waarin ik mijn arm moest leggen. Deze werd dan onbelast gebogen en gestrekt, waarbij ook de draaibeweging werd geoefend. Aan dit apparaat heb ik veel hulp gehad omdat ik mijn arm totaal niet mocht belasten en hij anders ontzettend stijf zou worden.

Het pijnlijkste hieraan was dat de spieren heel erg stijf waren en keer op keer weer "opgerekt" moesten worden.

Aangezien je alleen spreek over je elleboog zal het herstel bij jou hopelijk sneller gaan. Mijn elleboog was ook veel sneller weer aan elkaar gegroeid dan mijn bovenarm.

Het verschilt natuurlijk van persoon tot persoon hoe het herstel zal verlopen. Ook de ernst en vorm van het letsel speelt hierin een grote rol.

Ik hoop voor je dat de draaibeweging zich uiteindelijk zal herstellen en dat je een niet te grote beperking in buigen en strekken overhoud.

Succes met het herstel en neem er de tijd voor, niets forceren.

 

[___Ray___]

Ik ben gelukkig dom (geluk is tenslotte met de dommen)
Ik heb op m'n 14e een Crossmotor omgetoverd tot stuiterbal (zo'n ding is toch zwaar als die van 5 meter hoogte boven op je valt ) toen ik 19 was heb ik een koekblik tot schroot gereden (o.a. over de hele lengte 20 cm smaller gemaakt, 2 krukstangen gebroken, 4 wielen krom, voorwielophanging kwijtgeraakt en eigenlijk kan ik beter typen wat nog heel was eigenlijk... de stoelen en het dashboard )
En in 2002 heb ik geprbeerd een BMW cabrio doormidden te rijden wat bijna gelukt is met als gevolg dat de bougies nog heel waren (of ze nog vonkten weet ik niet).
Allemaal zonder letsel, ik kreeg het alleen wel voor elkaar om met een contra salto op een minitrampoline op de LTS een whiplash te krijgen
Gevolg: Als ik me te druk maak op het werk bijvoorbeeld, of zoals van de week dat ik in de regen met de wind in de nek, dat ik 's avonds last van m'n nek heb met hoofdpijn die zo hevig is dat ik me geen houding weet aan te nemen, misselijk ben (soms zelfs moet overgeven) en de tranen in m'n ogen heb van de pijn.
Hoe ik ermee omga, ik vertik het om me gehandicapt te voelen of te gedragen en ik werk als een paard en doe net of er niets aan de hand is en verder accepteer ik dat ik soms een avond (minstens 1 keer per maand) liever dood ben om van die pijn af te zijn.
Shit happens maar ik laat m'n leven niet vergallen door (op slechte momenten wel 1 à 2 keer p/week) een avond helse pijn.
De herfst komt er weer aan dus stevige wind en natte kou op de motor en weer wat avondjes nekklachten en koppijn voor de boeg zonder pijnstillers want die werken om 1 of andere reden niet bij mij gaan we vrolijk door.
Ik ben geen Pepsi drinker maar hun slogan bevalt me wel.... Live life to the max

 

[The Wizzard]

Ik zou er alles voor geven om slechts 1 à 2 maal per maand een dag helemaal niets zou kunnen

Maar helaas word ik 24 uur per dag gekweld door pijn.
Zelfs lullig dagelijkse afwas doen zit er niet eens meer in want na 3 kopjes gedaan te hebben moet ik gaan liggen.
Eind van de dag probeer je terug te kijken en blijkt dat de helft je gewoon niet meer bij gebleven is.
Dan kijk je op de lijst van "To Do" voor die dag en blijkt weer dat je a\mper wat hebt kunnen realiseren van wat je je tevoren als doel gesteld hebt.

Om nog maar niet tespreken over mijn lees, schrijf en denk problemen.
Wil ik hier op het forum ergens op reageren moet ik dat bericht quoten en vervolgens deleten want onthouden kan ik niets
Een zin langer dan anderhalve regel word voormij een studie object omdat ik niet meer weet waar de zin over ging laatstaan wat er bedoeld word.
Nederlands komt op mij soms heel vreemd over, omdat als je woorden afzonderlijk gaat bekijken ze eigenlijk raar klinken dan wel vreemd geschreven worden.

Daar naast het inzakken op verjaardagen en andere leuke dingen omdat je lichaam het niet meer aan kan, en je halverwegen af moet haken etc. zijn vaak moeilijk verteerbaar.
In ondanks dat je het weet, blijft het telkens weer een teleurstelling als het gebeurd.

Kortom, ik zou willen dat het zich eens in de zoveel tijd vertaalde in hevige pijn met alles erop en eraan als moeheid en concentratie problemen.
Maar helaas zal dat er niet in zitten.

Men heeft me als een van die "associale" motorrijders (zoals letterlijk opgemerkt werd toen ik het ziekenhuis in gereden werd)behandeld.
En de volgende dag naar huis gestuurd.
Géén onderzoeken gedaan, de foto`s van mijn rug gaven aan dat mijn rug niet gebroken was en dat mijn klaplong herstellende was.
Ik moest enkel een week rustigaan doen en daarna verder doen zoals altijd.
Het heeft mij de kop gekost want na een heel jaar van hot naar haar gestuurd te zijn ben ik aangenomen voor behandeling in "Het Roessing"(revalidatie kliniek).
Zij komen na 4 weken onderzoek tot heel andere conclusies.

Ik lijd aan posttraumatisch stress cyndrome, zware gronische whiplash, mijn long functioneerd niet meer als voorheen, en ipv een hersen schudding een hersen kneuzing gehad waardoor mijn geestelijke gemissen veroorzaakt worden, Ik heb mijn gewrichten zwaar overbelast van knieen etc om mijn handicaps te ontzien, loop en sta niet zoals normaal omdat ik een bepaalde evenwichts coördinatie mis (hier word verder onderzoek gedaan)

Kortom een hoop zaken die bepalend zijn voor mijn dagelijkse welzijn.
Ik kom mijn dagen wel door maar kan geen normale deelnamen binnen de maatschappij bewerkstelligen.
Het UWV denkt daar geheel anders over omdat hun werk en denkwijze enkel gericht is op het uit de ziektewet en andere socilale voorzieningen te houden dan wel krijgen.

En aangezien je geen ledematen mist word je gewoon verplicht om passend werk te gaan zoeken, wetende dat het heel moeilijk voor jou is om aan te tonen dat je werkelijk wat mankeert en dat hun beslissing ten onrechte gedaan is.
Misbruik makende van het feit dat je geestelijk tot bijna niets in staat bent gezien je handicaps.

 

[FreddyB]

Ik heb ongeveer 13 jaar geleden bij een poging een paaltje omver te rijden mijn knieschijf in 8 stukken gereden. Na de operatie veel gezeik gehad met herstel waardoor het aangebrachte ijzerwerk in de knie er al na 6 maanden ipv 12 maanden weer uit moest. De eerste drie jaar na het ongeluk had ik 24/7 pijn tot op een niveau dat het storend was voor je levensvreugde. Die pijn is daarna langzaam aan verminderd. Alleen weet ik niet of dat komt omdat de pijn niet meer wordt geregistreerd door de bovenkamer, of omdat het gewoon minder is geworden. Voetbal een hobby tot dan toe is verleden tijd, net als hardlopen overigens. Het feit dat mijn ene been veel sterker is als het andere been zorgde mede doordat ik veel in de sportschool was te vinden voor rugklachten. En nu het laatste jaar hebben die rugklachten ism de knieklachten gezorgd voor een pijn in mijn heup. Dit alles met een baan waarin ik dakkappelen plaats, badkamers renoveer, keukens installeer, enz dus enige lichamelijke klachten deren mijn werk niet . Ik heb het gevoel (lees de wetenschap, maar ik ben nog in de ontkenningsfase) dat een kunstknie geen 15 jaar meer weg is. Toch voel ik mij niet gehandicapt in mijn dagelijks leven, het is dus maar hoe je er tegen aan kijkt.

Goed topic trouwens dit

 

[KaWaReZ]

heb dit topic gelezen, mag (voorlopig) nog van veel geluk spreken, gezien sommige verhalen hier.

2004 met brommer een vectra geknuffeld

frontaal erop in, met 80 van een helling, uit de bocht, vectra kwam met 60 omhoog.
gelukkig had ik een snelle beschermengel, die me van veel slechts heeft behoed.
blauwe plek op mn dij ter grootte van mn hand (had gebroken moeten zijn), geen rontgen van gemaakt, maar voel dr nix van. (heb wel mn linker stuurhelft van mn kroonplaat afgedijbeent :|)
met mn linkerpols tegen auto afgezet (dat hoekgeval tussen voorruit en zijruit).
geen fractuur oid, geen breuk, nix, alleen gekneusd.

en nog wat japen her en der (ook 1tje bij mn productiebedrijven, maar da was gelukkig nie ernstig).


linkerpols nog steeds last van af en toe, veel gekraak, merkbaar zwakker dan rechterpols...

(mgoed, nu rij ik met 950cc meer en 170kilo meer, dus jah, volgende knuffel zal wat harder worden )

voor de revaliderenden onder ons : veel beterschap en sterkte, al lijkt het zinloos

 

[smokeyzx6r]

vorige week woendag morgen afrit van de snelweg bij oudehaske (FR), eerste bocht ok toen weer naar links alleen gleed het voorwiel weg omdat er split lad GVD motor net 3 maand en 4 dagen oud, maar ja het is maar materiaal, gevolg 2 dagen IC en 4 dagen zieknhuis, zelf vier gebroken ribben, schouder gescheurd, ingeklapte long, elleboog zwaar gekneusd.

En de motor ttl

 

[The Wizzard]

Als ik zo je motorfiets zie, mag je denk ik erg van geluk spreken nog

Botbreuken herstellen wel maar hou jezelf goed in de gaten wat betreft je dicht geklapte long.
De arts van de traumaheli stelde direct een dicht geklapte long vast. (buiten de rest)
Maar dankzij onzorgvuldigheid van het ziekenhuis die mij als advies gaven 1 week rust houden en dan alles weer gaan doen, heb ik het nog steeds stervens benauwd op dagen als deze.
Daar naast raak ik oververmoeid van de minste of geringste inspanning.
Longkapaciteit links is minder dan 50% gebleven zo constateren ze nu na een jaar
Had niet zo geweest mits ik optijd de juiste behandeling en medicatie gekregen had een jaar terug

succes met herstel !!

 

[smokeyzx6r]

Als ik zo je motorfiets zie, mag je denk ik erg van geluk spreken nog

Botbreuken herstellen wel maar hou jezelf goed in de gaten wat betreft je dicht geklapte long.
De arts van de traumaheli stelde direct een dicht geklapte long vast. (buiten de rest)
Maar dankzij onzorgvuldigheid van het ziekenhuis die mij als advies gaven 1 week rust houden en dan alles weer gaan doen, heb ik het nog steeds stervens benauwd op dagen als deze.
Daar naast raak ik oververmoeid van de minste of geringste inspanning.
Longkapaciteit links is minder dan 50% gebleven zo constateren ze nu na een jaar
Had niet zo geweest mits ik optijd de juiste behandeling en medicatie gekregen had een jaar terug

succes met herstel !!

Maandag moet ik dus voor controle, en denk er toch hard over om toch maar ook een goede check van mijn rechter long te laten maken omdat ik zelf ook heel erg snel moe ben als ik me ook maar een beetje inzet.
Ik hoop voor jou dat alles er snel bovenop komt, en je mag op zich nog van geluk spreken dat je nog wat kan na je hersenkneuzing.
Maandag horen we meer, voor mij, en net zoals jij zei je wou al snel te veel en alle complicaties verdrukken, dat doe ik dus ook en wil zo snel mogelijk alles weer kunnen doen. Maybe is het toch maar beter rustig aan te doen en toch maar echt de rust te nemen die me is voor geschreven.

 

[The Wizzard]

Maandag moet ik dus voor controle, en denk er toch hard over om toch maar ook een goede check van mijn rechter long te laten maken omdat ik zelf ook heel erg snel moe ben als ik me ook maar een beetje inzet.
Ik hoop voor jou dat alles er snel bovenop komt, en je mag op zich nog van geluk spreken dat je nog wat kan na je hersenkneuzing.
Maandag horen we meer, voor mij, en net zoals jij zei je wou al snel te veel en alle complicaties verdrukken, dat doe ik dus ook en wil zo snel mogelijk alles weer kunnen doen. Maybe is het toch maar beter rustig aan te doen en toch maar echt de rust te nemen die me is voor geschreven.

Dat zou ik zeker maar doen, vooral voldoende rust houden en héél goed naar je lichaam luisteren.
Tweede wat ik wil zeggen, vertrouw je iets niet of krijg je een advies waarvan je ook maar enigzins twijfelt.....
Vraag meteen een seccond opinion (dat heb ik verzaakt te doen in mijn toenmalige staat), want als je het niet goed aanpakt blijf je de rest van je leven naar lucht snakken en onvoorspelbaar last van plotselinge oververmoeidheid houden.

Ik mag idd nog van veel geluk spreken al is dat soms niet even makkelijk om het zo te zien.
Maar gelukkig heb ik geen volledige uitval van ledematen, en dat is idd een gunst.
Van de andere kant is dat ook een extra handicap omdat je niet snel serieus genomen word, terwijl de functies erg beperkt en pijnlijk zijn.
En worden snel erger bij inspanning en/of moe zijn.
Daar en tegen, sta ik een stuk dichter bij "niet maatschappelijke" zaken als natuur ed, waardoor je op een veel diepgaandere manier geniet

Succes Maandag and take care !!

 

[aletta74]

Ik heb geen handicap die door een ongeluk is veroorzaakt, maar heb wel reuma. Ben dus dagelijks doodmoe, heb 24/7 pijn en weinig goede toekomstvooruitzichten. Doordat ik een bacterie-infectie gehad heb (streptokok) en daar bijna aan ben overleden ( drie weken lang boven de 42 graden koorts enzo) heb ik door de koorts een hersenbeschadiging opgelopen.

Door reuma verandert ook je persoonlijkheid. Die hersenbeschadiging doet daar nog wat bovenop. Veel mensen van vroeger herkennen de oude aletta niet meer. Moet zeggen dat de oude aletta door nieuwe medicijnen wel weer wat teruggekomen is.

Het is dan wel niet door een ongeluk, maar veel verhalen hier herken ik wel. Ik werk nu weer 40 uur, heb een heel erg leuke en drukke baan en het allerbelangrijkste voor mij.... ik rij (nog) motor!!!!! Geen supersport meer( reed vorige week op de zx6r van mijn man, maar aan het einde van de straat huilde ik al van de pijn in mijn handen.... toch nog 50 km, gereden met veel fun maar ook veel pijn....) maar ik rij nog!

 

[The Wizzard]

Ik heb geen handicap die door een ongeluk is veroorzaakt, maar heb wel reuma. Ben dus dagelijks doodmoe, heb 24/7 pijn en weinig goede toekomstvooruitzichten. Doordat ik een bacterie-infectie gehad heb (streptokok) en daar bijna aan ben overleden ( drie weken lang boven de 42 graden koorts enzo) heb ik door de koorts een hersenbeschadiging opgelopen.

Door reuma verandert ook je persoonlijkheid. Die hersenbeschadiging doet daar nog wat bovenop. Veel mensen van vroeger herkennen de oude aletta niet meer. Moet zeggen dat de oude aletta door nieuwe medicijnen wel weer wat teruggekomen is.

Het is dan wel niet door een ongeluk, maar veel verhalen hier herken ik wel. Ik werk nu weer 40 uur, heb een heel erg leuke en drukke baan en het allerbelangrijkste voor mij.... ik rij (nog) motor!!!!! Geen supersport meer( reed vorige week op de zx6r van mijn man, maar aan het einde van de straat huilde ik al van de pijn in mijn handen.... toch nog 50 km, gereden met veel fun maar ook veel pijn....) maar ik rij nog!

Geweldig Aletta !!
Vooral de leuke dingen blijven doen en voorop stellen !
Ik ben blij dat je ondanks de pijn, het fungehalte de boventoon hebt laten voeren.

Succes, en ehhh.

Jou bijdrage hier is zeer zeker gewenst.
Ik hebt het enkel op motorrijders toegespitst omdat het een MotorForum is, maar het gaat uiteraard over al je ervaringen met handicaps en dat ieder die een handicap ondervind, hier zijn/haar verhaal kan doen.
Zodat het praten er over bij kan dragen aan verwerking en om andere inzicht te geven zodat ze hun eigen strijd kunnen vergemakkelijken.
Of de strijd van hun naaste beter kunnen begrijpen, zodat ze beter steun kunnen geven.