Omdat ik al heel lang motor rijd, valt me al heel lang op dat de bestuurders van krachige en anderszins snelle motoren vaak beroerd rijden.
Dat zou op zichzelf niet zo bijzonder zijn, maar op een bochtig weggetje zoals een dijkje of een alpenpas, willen ze nog wel eens een duel aangaan en er dan steeds op de rechte stukken hard langskomen. Hierbij kan de snelheid oplopen tot het bedenkelijke nivo van vele keren de toegestane. En zelfs na tig, door hen allemaal, maar vergeefs, afgesneden bochten hebben ze nog niet door hoe de verhoudingen liggen, mogelijk door verregaande identificatie met hun voertuig. Of ze draaien de boel om, toen een GSXr 1100 rijder bij een stoplicht weer in beeld kwam, verweet hij mij, op mijn GS 500 pekelfietsje, van vals spel omdat die zoveel lichter zou zijn dan zijn superbike.
Andersom lijkt het wel of mensen op langzame fietsen het meer van het remmen en sturen moeten hebben, zelfs op circuits!
Om deze door mij veronderstelde wetmatigheid kracht bij te zetten nam ik vaak bij het flyover racen mijn ultieme wapen, de GS 500. Als je het dan wel eens een keer verliest, krijg je nog een welgemeend complimentje als: "ik wist niet dat die dingen zo plat konden" (ja, zonder middenbok wel).
Is dit herkenbaar en weet je ook een leuke anecdote (ik weet er nog wel een paar), of worden sommigen van jullie weer boos (ook leuk)?
Dat zou op zichzelf niet zo bijzonder zijn, maar op een bochtig weggetje zoals een dijkje of een alpenpas, willen ze nog wel eens een duel aangaan en er dan steeds op de rechte stukken hard langskomen. Hierbij kan de snelheid oplopen tot het bedenkelijke nivo van vele keren de toegestane. En zelfs na tig, door hen allemaal, maar vergeefs, afgesneden bochten hebben ze nog niet door hoe de verhoudingen liggen, mogelijk door verregaande identificatie met hun voertuig. Of ze draaien de boel om, toen een GSXr 1100 rijder bij een stoplicht weer in beeld kwam, verweet hij mij, op mijn GS 500 pekelfietsje, van vals spel omdat die zoveel lichter zou zijn dan zijn superbike.
Andersom lijkt het wel of mensen op langzame fietsen het meer van het remmen en sturen moeten hebben, zelfs op circuits!
Om deze door mij veronderstelde wetmatigheid kracht bij te zetten nam ik vaak bij het flyover racen mijn ultieme wapen, de GS 500. Als je het dan wel eens een keer verliest, krijg je nog een welgemeend complimentje als: "ik wist niet dat die dingen zo plat konden" (ja, zonder middenbok wel).
Is dit herkenbaar en weet je ook een leuke anecdote (ik weet er nog wel een paar), of worden sommigen van jullie weer boos (ook leuk)?
?
Meestal rijd ik wel vrij rustig, ondanks de supersport waar ik op rijd 
