30 juni t/m 2 juli 2017 Weekend toerrit Heimbach (Eifel)
- Onderwerp starter Boxertall
- Startdatum
Goede reis Ron, kan je weer een weekendje poetsen. 
Henk, van Harten met je zwangere koe. Dikke bak die GSA en genoeg toeters en bellen om een ICT nerd blij te maken. In dat opzicht is de Africa Twin maar een basic brommert........maar wel snel.
Henk, van Harten met je zwangere koe. Dikke bak die GSA en genoeg toeters en bellen om een ICT nerd blij te maken. In dat opzicht is de Africa Twin maar een basic brommert........maar wel snel.
Boxertall
MF veteraan
- Onderwerp starter
- #607
Tijdens het weekend over gesproken
Gister daad bij woord gevoegd
Per 1-8-2017 op de R1200GS LC Adventure![:]](/styles/motor-forum/smilies/crossy.gif "Crossy :]")
[afbeelding]
[afbeelding]
[afbeelding]
Zeer wijs besluit, maar verder zeg nix...
Ow, blijf je met all-road banden rijden of komen er weg banden op?
Als je all-road wil blijven rijden ff bij cluppie van Roelof kijken:
https://bmwmcnnl.nl/bandentesten-2016-deel-1-allroadbanden/
Zou ze de Anakee's lekker laten houden, zelf al met 3e setje Tourance Next bezig.
Jeroen1969
MF veteraan
Praatje Plaatje, Deel 2, Dag 2
Henk maait met zijn posting wel wat gras voor de voeten weg, want er komt een leuk voorspellend plaatje voorbij waarvan de voorspelling inmiddels reeds is uitgekomen
Enfin, geheel onverwacht kwam het hemelwater niet, maar bij het ontbijt toch wat beteuterde gezichtjes. Al ras ging men allerhande Wereld Wijde Web informatiebronnen bij langs om er achter te komen hoeveel water er nou hoe lang zou gaan vallen. Peter was in eerste instantie van plan wederom aan te haken bij Chris, Henk, ondergetekende en Anita. Maar zodra hij opving dat Anita zeer waarschijnlijk een pauze dag ging inlassen, nam hij voor het gemak maar ff aan dat Chris, Henk en ik dan ook zouden gaan afhaken. . . waar geen sprake van was, wij hadden reeds in goede harmonie besloten een Estimated Time of Departure te gaan hanteren van 11:00 LT. Ineens had Peter haast en was hij vertrokken met Roelof en Jannie, Jan en Marjan en Jeroen en Marthe (vast dat ik nog wat mensen uit die groep ben vergeten).
De Die Hard GS-clan gingen dagje shoppen, eerst naar Wunderlich en daarna na een andere motormeukhut waarvan mij reeds de naam ontschoten is.
Enfin, tikje voor 11-en draaiden wij als de 3 Musketiers de oprit af en gingen voor het Bochtige Wegen plan (tip ook van Petra, aangezien het niet heel aannemelijk was dat ik zoiets op de korte-middellange termijn met Karin zou kunnen gaan rijden EN er van uit kunnen gaan dat mijn huwelijk dat ook zou overleven, uiteraard, zoals zo vaak het geval met vrouwen is, bleek zij ook op dit punt EN een goed advies te hebben gegeven, want het bleek een absolute FUN rit te zijn EN het effect van genoemde route op mijn echtgenote inderdaad op voorhand best aardig te hebben ingeschat).
Tot onze grote en aangename verrassing bleef het langere tijd droog! De enige nattigheid kwam van het asfalt. We zwierden met brede glimlach op de snuit over de heerlijke bochtige wegen, de bandjes hielden het goed, stiekem ging het tempo best rap weer wat omhoog. Enfin, u weet inmiddels dat onze Chris zo nu en dan een heis aan een Nicotine Staaf moet nemen, dus toen er plotsklaps een "One-Eighty" gedraaid werd, wisten Henk en ik wel wat er ging gebeuren. Per ongeluk best een geinige hut:
"Wald Frieden" oftewel "Woud Vrede", een naam die behoorlijk wat Zen-gehalte heeft en niet geheel strookt met het karakter dat de uitbater van die toko aan zijn uitspanning geeft. Zo zijn er hier en daar wat hints te vinden dat het etablissement een warme band met de motor rijders heeft... Dat begint al voordat je binnen bent:
Eenmaal binnen struikel je werkelijk waar over allerhande motormeuk:
Enfin, ons lustte wel een warme Apfel Strudel. Ik nam hem "Ohne Sahne" en kreeg derhalve bonus ijs!
Niet gek veel later draaide Dirk en Shirley ook het terrein op. Uiteraard gaf ik ze meteen de tip over het bonus ijs gebeuren, Dirk nam dat met liefde ter harte onder de toevoeging van Shirley: "Denk om je sixpack!" Maar de sixpack bleek voor latere zorg.
En warempel, niet gek veel later draaide een donkere Mercedes het parkeergebeuren op! Gezellig, ff zitten ouwenelen met Ron en Jeanet. 2 clubjes motorrijders zien aankomen. Een Duitse club met machtig mooi oud spul:
Niet veel later gevolgd door een troep losgelaten Hollanders met een hoog GS gehalte (gave fiets hoor, jammer dat er 16 van in 1 dozijn zitten).
Die groep had de eer een fiets in het midden te hebben die geheel tegenovergesteld was aan die mooie groene BeeMer, allemachtig lelijk nieuw spul:
Zo van een afstandje valt het dan wel mee, maar u weet wat men zegt: "Mooi van verre is verre van Mooi!"
Het fietsje kan wel wat ...Ron... of Far liefde gebruiken zeg maar... En een nieuw voorbandje . . . . Ik was zo geschrokken van al dat roest daaronder die MTS dat ik thuisgekomen meteen mijn uitlaat van de RT ben gaan aanpakken....
En hup, op pad maar weer. Zoals al eerder gemeld, met een Benz vastgeplakt in het achterlicht. "Hoe doet die vent dat?" vroeg ik mij steeds maar af. En: "Dat kan toch haast niet lekker zijn? Wat zal Jeanet daar van vinden?" Gelukkig diende de achtervolging een goed doel, er werden actiefoto's gemaakt!
Bij het passeren van een bord dat melding maakte dat toegang uitsluitend voorbehouden was aan bosbewerkers, begon het beruchte gravel pad:
Tja, wat te doen? In ieder geval: "Tiet veur een pafke!". En "" Tiet veur een plaske!". Kijk nou, Henk tikt zijn aftapkraan net af, komt de zwarte Mercedes aan gereden! Jeanet wijst Henk nog fijntjes op het wildplas verbod en dat dit tot vervelende boetes kan leiden... Vervolgens stelt ze hem gerust door, met hoorbaar een kleine teleurstelling in de stem, te melden dat het net niet gelukt was het wildplassen vast te leggen voor het nageslacht. Waarvan Henk inmiddels ook tot in een volgende generatie is voorzien. Er werd zo wat vergadert . . .
.... tot er plotsklaps een gewone auto vanaf de overkant kwam aanrijden. Zoals ook al eerder vermeld, Chris zag kans om de man uit te horen over hoe en wat, dit nadat we een shuffle met rijdend materiaal hadden gedaan zodat de man daarna zijns weegs kon gaan. Die shuffle leverde wel alleraardigst beeldmateriaal op:
Ziet u die mooie fiets daar staan? Tja het gras stond er wel een tikje hoog en de distels kwamen volgens mij net niet tot op 3 meter . . . wacht ff, ik zoom een beetje in:
Kijk daar staat ze!
Ron keek bedenkelijk naar de staat van het gravel en besloot, geheel verstandig, dat pad maar rechts te laten liggen. Had Ron een trefkans willen hebben van wat Heimbach gangers, bleek later dat hij het pad links had moeten laten liggen. Vandaar dat het spreekwoord ook luidt: "Iets links laten liggen". Zo zie je maar weer dat er vaak best wat waarheid in die gekke oude wijsheden zit.
En weer was het heerlijk rijden. 1 klein technisch dingetje meegemaakt. Ontdekt dat een Africa Twin op die wat smallere banden die net geen noppen banden zijn, toch wat meer grip heeft op natte meuk die op de weg ligt net onder bomen... Chris kon de bocht mooi afmaken, ik ging glijden met voor en achterwiel. Richting rotswand. Impact leek "immenent". Nu heb ik in een vlaag van Geld Verspil Lust, vorig jaar november een rit gemaakt (samen met Roelof die zijn nieuwe fiets nodig moest inrijden) naar Bonn om daar de fiets van de fancy ABS Pro (oftewel "Cornering ABS") te laten voorzien. Je doet dat dan in de veronderstelling dat nooit nodig te hebben. Tot je dus in een bocht aan het glijden bent. En, wat die demo filmpjes van dit systeem tonen, het klopt! Ik kon remmen en toch mijn hoek houden. Het naderen van de rotswand stopte gelukkig (tot op 50 cm....). Heb ik er wat van geleerd? Ja wel. Iets meer afstand van Chris houden zodat je kan zien waar die man overheen rijdt. Bovendien wordt je daar minder vies van. Want die net-niet-noppen banden van hem schieten van allerlei meuk naar achteren..
En even later, u raadt het al, Tiet Veur een Pafke!
Had de RS chauffeur het naar de zin? Kijk en oordeelt u zelf:
Ondertussen . . . had Henk het ook erg naar de zin . . . vooral op de niet-verharde delen van de weg:
U ziet hem hier denken: "Whoowww, wat zou dit leuk zijn op een GSA!". Een man van vlot knopen doorhakken weten we nu inmiddels.
En weer ging het verder, en weer was het heerlijk! Ondertussen had ons goed de gang er in. De respectievelijke navigatie units voorspelden een aankomst van 16:30... Dat was wat aan de vroege kant. Tijd veur een Radler! In het bos verscholen vond Chris deze wat obscure hut die me de perfecte setting voor diverse horrorfilms leek:
Het toilet was "hinten im Wald". Vlak bij het eet gebeuren hingen ook A4-tjes met dergelijke tekst en pijlen die soort van in de goede richting wezen. Tot je het hoekje omging. Toen wezen de A4-tjes werkelijk alle kanten op. Hetgeen goed klopte voor hen die een leuke wildplasfestijn niet vrezen. Uiteindelijk vond ik het toilet alwaar ook doorgetrokken kan worden en nadien de handen gekuist:
Dat zeg ik, de perfecte setting voor een horror film. "Misery", kent u dat boek? Zou ook zomaar hier hebben kunnen gespeeld.
Enfin, Radler dus...
En "Strammer Max"
Er zat ook wat gezonds bij (een augurk) maar die zat al achter de kiezen.
Ons heeft hier leuk een poosje verpoosd. Bleek achteraf qua timing niet geheel ideaal te zijn, want we rijden nog geen 2 kilometer richting Diefenbach of de hemelsluizen gingen echt goed open.... Hier en daar nog wat geglibberd over modder en wat verloren diesel olie, maar de motor bleef rechtop. Bij aankomst hoorden we later dat Bob minder gelukkig was geweest op een rotonde. Het was die dag dus echt goed glad. Gelukkig waren we allemaal 's avonds nog zonder kwetsuren en genoten we allen van een eerlijke schnitzel (sommigen van iets meer schnitzel omdat Roelof aan zijn Sixpack denkt). Het was een gezellige avond en ons ging vol goede hoop op beter weer voor alweer de laatse dag van een tot dan toe al geweldig geslaagd weekend. Ondanks het ietwat mindere weer. De routes en het top gezelschap maakte een heleboel, zo niet ruimschoots al het hemelwater weer goed!
Henk maait met zijn posting wel wat gras voor de voeten weg, want er komt een leuk voorspellend plaatje voorbij waarvan de voorspelling inmiddels reeds is uitgekomen
Enfin, geheel onverwacht kwam het hemelwater niet, maar bij het ontbijt toch wat beteuterde gezichtjes. Al ras ging men allerhande Wereld Wijde Web informatiebronnen bij langs om er achter te komen hoeveel water er nou hoe lang zou gaan vallen. Peter was in eerste instantie van plan wederom aan te haken bij Chris, Henk, ondergetekende en Anita. Maar zodra hij opving dat Anita zeer waarschijnlijk een pauze dag ging inlassen, nam hij voor het gemak maar ff aan dat Chris, Henk en ik dan ook zouden gaan afhaken. . . waar geen sprake van was, wij hadden reeds in goede harmonie besloten een Estimated Time of Departure te gaan hanteren van 11:00 LT. Ineens had Peter haast en was hij vertrokken met Roelof en Jannie, Jan en Marjan en Jeroen en Marthe (vast dat ik nog wat mensen uit die groep ben vergeten).
De Die Hard GS-clan gingen dagje shoppen, eerst naar Wunderlich en daarna na een andere motormeukhut waarvan mij reeds de naam ontschoten is.
Enfin, tikje voor 11-en draaiden wij als de 3 Musketiers de oprit af en gingen voor het Bochtige Wegen plan (tip ook van Petra, aangezien het niet heel aannemelijk was dat ik zoiets op de korte-middellange termijn met Karin zou kunnen gaan rijden EN er van uit kunnen gaan dat mijn huwelijk dat ook zou overleven, uiteraard, zoals zo vaak het geval met vrouwen is, bleek zij ook op dit punt EN een goed advies te hebben gegeven, want het bleek een absolute FUN rit te zijn EN het effect van genoemde route op mijn echtgenote inderdaad op voorhand best aardig te hebben ingeschat).
Tot onze grote en aangename verrassing bleef het langere tijd droog! De enige nattigheid kwam van het asfalt. We zwierden met brede glimlach op de snuit over de heerlijke bochtige wegen, de bandjes hielden het goed, stiekem ging het tempo best rap weer wat omhoog. Enfin, u weet inmiddels dat onze Chris zo nu en dan een heis aan een Nicotine Staaf moet nemen, dus toen er plotsklaps een "One-Eighty" gedraaid werd, wisten Henk en ik wel wat er ging gebeuren. Per ongeluk best een geinige hut:
"Wald Frieden" oftewel "Woud Vrede", een naam die behoorlijk wat Zen-gehalte heeft en niet geheel strookt met het karakter dat de uitbater van die toko aan zijn uitspanning geeft. Zo zijn er hier en daar wat hints te vinden dat het etablissement een warme band met de motor rijders heeft... Dat begint al voordat je binnen bent:
Eenmaal binnen struikel je werkelijk waar over allerhande motormeuk:
Enfin, ons lustte wel een warme Apfel Strudel. Ik nam hem "Ohne Sahne" en kreeg derhalve bonus ijs!
Niet gek veel later draaide Dirk en Shirley ook het terrein op. Uiteraard gaf ik ze meteen de tip over het bonus ijs gebeuren, Dirk nam dat met liefde ter harte onder de toevoeging van Shirley: "Denk om je sixpack!" Maar de sixpack bleek voor latere zorg.
En warempel, niet gek veel later draaide een donkere Mercedes het parkeergebeuren op! Gezellig, ff zitten ouwenelen met Ron en Jeanet. 2 clubjes motorrijders zien aankomen. Een Duitse club met machtig mooi oud spul:
Niet veel later gevolgd door een troep losgelaten Hollanders met een hoog GS gehalte (gave fiets hoor, jammer dat er 16 van in 1 dozijn zitten).
Die groep had de eer een fiets in het midden te hebben die geheel tegenovergesteld was aan die mooie groene BeeMer, allemachtig lelijk nieuw spul:
Zo van een afstandje valt het dan wel mee, maar u weet wat men zegt: "Mooi van verre is verre van Mooi!"
Het fietsje kan wel wat ...Ron... of Far liefde gebruiken zeg maar... En een nieuw voorbandje . . . . Ik was zo geschrokken van al dat roest daaronder die MTS dat ik thuisgekomen meteen mijn uitlaat van de RT ben gaan aanpakken....
En hup, op pad maar weer. Zoals al eerder gemeld, met een Benz vastgeplakt in het achterlicht. "Hoe doet die vent dat?" vroeg ik mij steeds maar af. En: "Dat kan toch haast niet lekker zijn? Wat zal Jeanet daar van vinden?" Gelukkig diende de achtervolging een goed doel, er werden actiefoto's gemaakt!
Bij het passeren van een bord dat melding maakte dat toegang uitsluitend voorbehouden was aan bosbewerkers, begon het beruchte gravel pad:
Tja, wat te doen? In ieder geval: "Tiet veur een pafke!". En "" Tiet veur een plaske!". Kijk nou, Henk tikt zijn aftapkraan net af, komt de zwarte Mercedes aan gereden! Jeanet wijst Henk nog fijntjes op het wildplas verbod en dat dit tot vervelende boetes kan leiden... Vervolgens stelt ze hem gerust door, met hoorbaar een kleine teleurstelling in de stem, te melden dat het net niet gelukt was het wildplassen vast te leggen voor het nageslacht. Waarvan Henk inmiddels ook tot in een volgende generatie is voorzien. Er werd zo wat vergadert . . .
.... tot er plotsklaps een gewone auto vanaf de overkant kwam aanrijden. Zoals ook al eerder vermeld, Chris zag kans om de man uit te horen over hoe en wat, dit nadat we een shuffle met rijdend materiaal hadden gedaan zodat de man daarna zijns weegs kon gaan. Die shuffle leverde wel alleraardigst beeldmateriaal op:
Ziet u die mooie fiets daar staan? Tja het gras stond er wel een tikje hoog en de distels kwamen volgens mij net niet tot op 3 meter . . . wacht ff, ik zoom een beetje in:
Kijk daar staat ze!
Ron keek bedenkelijk naar de staat van het gravel en besloot, geheel verstandig, dat pad maar rechts te laten liggen. Had Ron een trefkans willen hebben van wat Heimbach gangers, bleek later dat hij het pad links had moeten laten liggen. Vandaar dat het spreekwoord ook luidt: "Iets links laten liggen". Zo zie je maar weer dat er vaak best wat waarheid in die gekke oude wijsheden zit.
En weer was het heerlijk rijden. 1 klein technisch dingetje meegemaakt. Ontdekt dat een Africa Twin op die wat smallere banden die net geen noppen banden zijn, toch wat meer grip heeft op natte meuk die op de weg ligt net onder bomen... Chris kon de bocht mooi afmaken, ik ging glijden met voor en achterwiel. Richting rotswand. Impact leek "immenent". Nu heb ik in een vlaag van Geld Verspil Lust, vorig jaar november een rit gemaakt (samen met Roelof die zijn nieuwe fiets nodig moest inrijden) naar Bonn om daar de fiets van de fancy ABS Pro (oftewel "Cornering ABS") te laten voorzien. Je doet dat dan in de veronderstelling dat nooit nodig te hebben. Tot je dus in een bocht aan het glijden bent. En, wat die demo filmpjes van dit systeem tonen, het klopt! Ik kon remmen en toch mijn hoek houden. Het naderen van de rotswand stopte gelukkig (tot op 50 cm....). Heb ik er wat van geleerd? Ja wel. Iets meer afstand van Chris houden zodat je kan zien waar die man overheen rijdt. Bovendien wordt je daar minder vies van. Want die net-niet-noppen banden van hem schieten van allerlei meuk naar achteren..
En even later, u raadt het al, Tiet Veur een Pafke!
Had de RS chauffeur het naar de zin? Kijk en oordeelt u zelf:
Ondertussen . . . had Henk het ook erg naar de zin . . . vooral op de niet-verharde delen van de weg:
U ziet hem hier denken: "Whoowww, wat zou dit leuk zijn op een GSA!". Een man van vlot knopen doorhakken weten we nu inmiddels.
En weer ging het verder, en weer was het heerlijk! Ondertussen had ons goed de gang er in. De respectievelijke navigatie units voorspelden een aankomst van 16:30... Dat was wat aan de vroege kant. Tijd veur een Radler! In het bos verscholen vond Chris deze wat obscure hut die me de perfecte setting voor diverse horrorfilms leek:
Het toilet was "hinten im Wald". Vlak bij het eet gebeuren hingen ook A4-tjes met dergelijke tekst en pijlen die soort van in de goede richting wezen. Tot je het hoekje omging. Toen wezen de A4-tjes werkelijk alle kanten op. Hetgeen goed klopte voor hen die een leuke wildplasfestijn niet vrezen. Uiteindelijk vond ik het toilet alwaar ook doorgetrokken kan worden en nadien de handen gekuist:
Dat zeg ik, de perfecte setting voor een horror film. "Misery", kent u dat boek? Zou ook zomaar hier hebben kunnen gespeeld.
Enfin, Radler dus...
En "Strammer Max"
Er zat ook wat gezonds bij (een augurk) maar die zat al achter de kiezen.
Ons heeft hier leuk een poosje verpoosd. Bleek achteraf qua timing niet geheel ideaal te zijn, want we rijden nog geen 2 kilometer richting Diefenbach of de hemelsluizen gingen echt goed open.... Hier en daar nog wat geglibberd over modder en wat verloren diesel olie, maar de motor bleef rechtop. Bij aankomst hoorden we later dat Bob minder gelukkig was geweest op een rotonde. Het was die dag dus echt goed glad. Gelukkig waren we allemaal 's avonds nog zonder kwetsuren en genoten we allen van een eerlijke schnitzel (sommigen van iets meer schnitzel omdat Roelof aan zijn Sixpack denkt). Het was een gezellige avond en ons ging vol goede hoop op beter weer voor alweer de laatse dag van een tot dan toe al geweldig geslaagd weekend. Ondanks het ietwat mindere weer. De routes en het top gezelschap maakte een heleboel, zo niet ruimschoots al het hemelwater weer goed!
Laatst bewerkt:
Jeroen1969
MF veteraan
DetoX over de groepsindeling:
Mooi verhaal Jeroen.Het was een feest om met jullie te mogen rijden, volgend jaar weer.
Was zeker een feest! Volgend jaar dus een GSA op je staart Chris. En of Peter ook een stukkie voorop mag. Foto's nemen doe ik komende september wel als ik met Kaatje op herhaling ga.
Plaatje - Praatje deel 3, dag 3 volgt nog...
Wel grappig te zien dat er meer mensen bij Haus Waldfrieden zijn gestopt voor een bakkie na die mooie ruime slingerweg. Het was natuurlijk wel een mooi punt in de route.
Die tweede stop hebben wij ook gezien, echter zijn we bij de italiaan geland voor een heerlijke pizza.
...nog nooit iemand zo snel een calzone zien verorberen..
Thijs 
Daar hadden Marthe en ik zelf moeite mee om bij te houden terwijl wij een pizza deelden!
Die tweede stop hebben wij ook gezien, echter zijn we bij de italiaan geland voor een heerlijke pizza.
...nog nooit iemand zo snel een calzone zien verorberen..
Thijs Daar hadden Marthe en ik zelf moeite mee om bij te houden terwijl wij een pizza deelden!
BoxerDame
Die hard MF'er
Als ik het filmpje van Marian bekijk was het best nat.
Ik heb die route al redelijk vaak gereden en in diverse versies. Het origineel van Ralf, Rob zijn versies, vanuit een ander hotel en vorige jaar zat er ook een gedeelte van in de zondagroute. En nog nooit ben ik Haus Waldfrieden tegen gekomen of Jeroen zijn Horrorhut en al helemaal geen onverhard stuk...
Ik vraag mij af wat Rob met die route gedaan heeft, moet deze versie de volgende keer toch ook maar rijden.
Gefeliciteerd Henk, daar ga je heel veel plezier mee beleven!
Ik heb die route al redelijk vaak gereden en in diverse versies. Het origineel van Ralf, Rob zijn versies, vanuit een ander hotel en vorige jaar zat er ook een gedeelte van in de zondagroute. En nog nooit ben ik Haus Waldfrieden tegen gekomen of Jeroen zijn Horrorhut en al helemaal geen onverhard stuk...
Ik vraag mij af wat Rob met die route gedaan heeft, moet deze versie de volgende keer toch ook maar rijden.
Gefeliciteerd Henk, daar ga je heel veel plezier mee beleven!
Thijs67
MF veteraan
Die tweede stop hebben wij ook gezien, echter zijn we bij de italiaan geland voor een heerlijke pizza.
...nog nooit iemand zo snel een calzone zien verorberen..
Daar hadden Marthe en ik zelf moeite mee om bij te houden terwijl wij een pizza deelden!
...maar toch vooral genoten!
far
MF veteraan
- 2 okt 2010
- 1.885
- 65
Jazeker en toen we met ca 185 km/h op de autobahn huiswaarts gingen, was Janny er stil van.....
Roelof.
Beekberger
MF veteraan
- 12 mei 2010
- 3.217
- 1.383
Henk, mooie motor 
Jeroen, komt er nog een dag 3? Kan niet wachten, vandaar dit heuen.
Jeroen, komt er nog een dag 3? Kan niet wachten, vandaar dit heuen.
Laatst bewerkt:
far
MF veteraan
- 2 okt 2010
- 1.885
- 65
Henk, mooie motor
Jeroen, komt er nog een dag 3? Kan niet wachten, vandaar dit heuen.
Jeroen gaat morgen de BMW fabriek in Berlijn bezoeken....Jammer dat onze motorclub de reis naar Berlijn moest afblazen...
Roelof.
BoxerDame
Die hard MF'er
Zo één heb ik nog gehad. Van 2008 tot 2012 rondgeknort in een A3, dat was een heerlijk bakkie. Enige dingetje dat deze wagen had was een kwetsbare linkerarm steun, verders perfect, ook na 160 dkm.
Ik heb vandaag mijn nieuwe Insignia in ontvangst genomen. Ik geloof dat ik één van de eersten in Nederland ben, maar zeker niet de laatste. Wat een geweldige auto tot dusver.
Ik heb vandaag mijn nieuwe Insignia in ontvangst genomen. Ik geloof dat ik één van de eersten in Nederland ben, maar zeker niet de laatste. Wat een geweldige auto tot dusver.
Beekberger
MF veteraan
- 12 mei 2010
- 3.217
- 1.383
motormaniac58
MF veteraan
Zo één heb ik nog gehad. Van 2008 tot 2012 rondgeknort in een A3, dat was een heerlijk bakkie. Enige dingetje dat deze wagen had was een kwetsbare linkerarm steun, verders perfect, ook na 160 dkm.
Ik heb vandaag mijn nieuwe Insignia in ontvangst genomen. Ik geloof dat ik één van de eersten in Nederland ben, maar zeker niet de laatste. Wat een geweldige auto tot dusver.
[afbeelding]
mooie kar Chris !!
