Weer opstappen na motorongeluk, hoe?

[JackyJ]

Beste allemaal,

Ben in januari gestart met motorrijlessen, met veel plezier en enthousiasme. Door een stomme manoeuvre van mezelf tijdens les 10 een ongeluk gehad, waarbij ikzelf (gelukkig) de meeste schade had. Fikse hersenschudding, schouder uit de kom en bont en blauw. Ik weet zelf niks meer van het ongeluk. Nu nog in herstel na 3 weken, maar over een paar weken wil ik weer opstappen.

Laten we zeggen dat mijn omgeving daar niet heel positief tegenover staat. Mijn antwoord: Als je valt met skiën stop je ook niet met skiën.

Paar vragen voor mensen die het meegemaakt hebben:
1. Hoe kan ik mijn eerste les het beste aanpakken? Ik heb het idee dat ik vooral de manoeuvre die ik fout deed tot in den treure wil oefenen (parkeren en vertrekken in druk verkeer), maar misschien een paar stappen terug? Heb zeker een maand niet gelest.
2. Welk effect had het ongeluk op jullie rijden? Banger? Of juist bewuster?.
3. Hoe gaan jullie om met het negatieve geluid van de omgeving?
4. Wat is voor jullie het criterium geweest om weer op te stappen? Ik ga nu uit van fysiek volledig in staat zijn aan het verkeer deel te nemen (schouder moet weer volledig functioneren en hersenen moeten alle prikkels van druk verkeer goed kunnen verwerken), maar wellicht zie ik iets over het hoofd!

Hoor het graag,
Jacky

 

[scheurschuimpje]

Rechterbeen over het zadel zwieren..........

Maar ff serieus, naar de rijschool stappen.
Eventueel een ander. En daar het uitleggen wat er is voorgevallen en helemaal opnieuw starten.
Beginnen met oefeningen op gesloten terrein, tot je de motor in bijna alle omstandigheden onder de knie heb. Niet fosseren! Daarna pas weer de openbare weg op. En dat oefenen op gesloten terrein is niet in 1 uurtje gedaan!

 

[blue falco]

je moet alleen opstappen als je het zelf wilt en niet omdat je vind dat het moet.
ach naar geluiden van de omgeving luister ik nooit .... mijn hobby dus ....

zou inderdaad beginnen op rustige wegen of afgesloten terrein, zodra je voelt dat je gespannen
wordt even stoppen en tot rust komen , geniet gewoon van het uurtje lessen en leg de focus niet op waar je was of wat er fout is gegaan en oooohhh ja .... keep the sticky side down

 

[Anoniempje313]

Beste allemaal,

Ben in januari gestart met motorrijlessen, met veel plezier en enthousiasme. Door een stomme manoeuvre van mezelf tijdens les 10 een ongeluk gehad, waarbij ikzelf (gelukkig) de meeste schade had. Fikse hersenschudding, schouder uit de kom en bont en blauw. Ik weet zelf niks meer van het ongeluk. Nu nog in herstel na 3 weken, maar over een paar weken wil ik weer opstappen.

Laten we zeggen dat mijn omgeving daar niet heel positief tegenover staat. Mijn antwoord: Als je valt met skiën stop je ook niet met skiën.

Paar vragen voor mensen die het meegemaakt hebben:
1. Hoe kan ik mijn eerste les het beste aanpakken? Ik heb het idee dat ik vooral de manoeuvre die ik fout deed tot in den treure wil oefenen (parkeren en vertrekken in druk verkeer), maar misschien een paar stappen terug? Heb zeker een maand niet gelest.
2. Welk effect had het ongeluk op jullie rijden? Banger? Of juist bewuster?.
3. Hoe gaan jullie om met het negatieve geluid van de omgeving?
4. Wat is voor jullie het criterium geweest om weer op te stappen? Ik ga nu uit van fysiek volledig in staat zijn aan het verkeer deel te nemen (schouder moet weer volledig functioneren en hersenen moeten alle prikkels van druk verkeer goed kunnen verwerken), maar wellicht zie ik iets over het hoofd!

Hoor het graag,
Jacky

Overleg het ook even mij de instructeur.

Ik denk dat het wel lekker is, om eerst weer even de feeling te krijgen van het rijden, sturen, hangen, gas geven, etc. En dan meteen combineren met de diverse onderdelen van het bijz verr examen. Heb je ook meteen iets om op te focussen.

Als het voor jouw lekker voelt, en de instructeur ziet dat je weer lekker in het zadel zit, dan een route rijden die je kent, of zo.

Maar het feit dat je op zoek bent naar praktische ips om het gewoon weer op te pakken, geeft mij het idee dat het wel goed komt

 

[Dhr. Bosso]

Beste allemaal,

Ben in januari gestart met motorrijlessen, met veel plezier en enthousiasme. Door een stomme manoeuvre van mezelf tijdens les 10 een ongeluk gehad, waarbij ikzelf (gelukkig) de meeste schade had. Fikse hersenschudding, schouder uit de kom en bont en blauw. Ik weet zelf niks meer van het ongeluk. Nu nog in herstel na 3 weken, maar over een paar weken wil ik weer opstappen.

Laten we zeggen dat mijn omgeving daar niet heel positief tegenover staat. Mijn antwoord: Als je valt met skiën stop je ook niet met skiën.

Paar vragen voor mensen die het meegemaakt hebben:
1. Hoe kan ik mijn eerste les het beste aanpakken? Ik heb het idee dat ik vooral de manoeuvre die ik fout deed tot in den treure wil oefenen (parkeren en vertrekken in druk verkeer), maar misschien een paar stappen terug? Heb zeker een maand niet gelest.
2. Welk effect had het ongeluk op jullie rijden? Banger? Of juist bewuster?.
3. Hoe gaan jullie om met het negatieve geluid van de omgeving?
4. Wat is voor jullie het criterium geweest om weer op te stappen? Ik ga nu uit van fysiek volledig in staat zijn aan het verkeer deel te nemen (schouder moet weer volledig functioneren en hersenen moeten alle prikkels van druk verkeer goed kunnen verwerken), maar wellicht zie ik iets over het hoofd!

Hoor het graag,
Jacky

Goed zo, dit is de juiste instelling. Net als in; "als je van de trap valt, stop je dan ook met traplopen?".


1) Goed idee toch? Even een stapje terugdoen, en weer opbouwen.

2) Bewuster, voor zolang het duurt.

3) Uitvergroten! Zo heb ik een tante die me al 35 jaar met de meest waanzinnige "kunstmatige rampen" aan m'n kop loopt te zeuren. Ga ik er overheen met nog meer onzin, reageert ze met "waarom neem je nou nooit serieus?" Daarvoor ben je met mijn oom getrouwd, dan mag jou serieus 'nemen' maar ik bedank voor de eer.
Zulke mensen zijn zo overtuigd van hun eigen gelijk, dat jij (of ik) geen gelijk mogen krijgen. Snap je? In het geval van mijn tante weet ik nu al dat ze van genot heel delft wakker krijst met"zie je nou wel, ik roep al 35 jaar dat het mis moet gaan".

4) Zorg er eerst voor dat je lichamelijk in orde ben, en dan dat het tussen jouw oren ook goed zit. Hou in de tussentijd wel contact met jouw rijschool, of je moet ze zelf niet meer vertrouwen. Kan ook hé?


Succes, jij moet jouw eigen leven lijden/leiden! En laat tzt weten hoe het verder gegaan is.

 

[Guzzi-Tim]

Beste allemaal,

Ben in januari gestart met motorrijlessen, met veel plezier en enthousiasme. Door een stomme manoeuvre van mezelf tijdens les 10 een ongeluk gehad, waarbij ikzelf (gelukkig) de meeste schade had.

Hoezo is dat gelukkig?

Maar goed, als je met veel plezier en enthousiasme op de motor stapte, dan zou ik zeker de lessen hervatten. Is natuurlijk wel gelijk een goede maar nare les geweest hoe makkelijk er iets flink verkeerd kan gaan. Kan mij voorstellen dat het zelfvertrouwen dan een beetje weg is, maar dat is voor iedereen anders.

 

[Super Blackbird]

Laten we zeggen dat mijn omgeving daar niet heel positief tegenover staat. Mijn antwoord: Als je valt met skiën stop je ook niet met skiën.

Jacky

Mijn vaste antwoord is het volgende:

"Als jij van de trap afvalt ga je toch ook niet in een bungalow wonen?"

En ik heb een paar flinke klappers gemaakt in de 37 jaar dat ik motoren berijd.

 

[Anoniempje118]

2. Welk effect had het ongeluk op jullie rijden? Banger?

Bij mij in de eerste instantie toch echt wel banger. Tijdens de regen onderuit gegaan in een gladde bocht. Heeft toch zeker een heel (regen)seizoen geduurd voor ik fatsoenlijk een afslag of scherpe bocht durfde te nemen.

 

[JackyJ]

Hoezo is dat gelukkig?

Ik heb een omstander geraakt en tegen een winkel aangereden met een fijne vaart op zaterdagmiddag 5 uur in de buurt van een winkelstraat. Omstander is met dikke zoen en dapperheidsdiploma uit de ambu gekomen, in de winkel waren kleine kinderen en een aantal omstanders konden wegspringen. Dat ik door mijn eigen stomme fout mezelf iets overkomt okay. Maar als ik het letsel van een ander op mijn geweten zou hebben, zou ik het daar zwaarder mee hebben. Vandaar "gelukkig". Al had ik liever weer op die motor gezeten zonder letsel!

 

[Guzzi-Tim]

Ik heb een omstander geraakt en tegen een winkel aangereden met een fijne vaart op zaterdagmiddag 5 uur in de buurt van een winkelstraat. Omstander is met dikke zoen en dapperheidsdiploma uit de ambu gekomen, in de winkel waren kleine kinderen en een aantal omstanders konden wegspringen. Dat ik door mijn eigen stomme fout mezelf iets overkomt okay. Maar als ik het letsel van een ander op mijn geweten zou hebben, zou ik het daar zwaarder mee hebben. Vandaar "gelukkig". Al had ik liever weer op die motor gezeten zonder letsel!

Duidelijk, ik dacht in de zin van "Ik lag in het ziekenhuis maar gelukkig had de motor geen schade".
Klinkt wel heftig allemaal.

 

[JackyJ]

Thanks voor de tips. Rijinstructeur is top. Toen ik bijkwam was het eerste wat ik hoorde mijn rijinstructeur die me afschermen tegen filmende en fotograferende idioten. Meegegaan naar ziekenhuis, daarna nog contact gehad via telefoon, app en mail, en afgesproken zodra ik eraan toe ben, even rond de tafel te gaan zitten wat de volgende stap gaat zijn. Ik heb alle vertrouwen in hem, daar zit geen issue. Ik merk dat ik, wellicht wat naief, gewoon weer op wil stappen met in de eerste les stapje terug (weer even op afgesloten terrein en betreffende manoeuvre oefenen) en dan weer verder.
Ook is het ongeluk door een bewakingscamera gefilmd. Ik heb niks met dat filmpje dat "goed zou zijn vomoor de verwerking". Helm heb ik gewoon weggekieperd, zonder afscheidsritueel (wat werd aanbevolem). Ik hoor overal "nou die klap komt nog wel". Is dat bangmakerij of ben ik nou echt zo naïef?

 

[Sylvia fb]

Ieder verwerkt het op zijn eigen manier. Ben ook wel eens gevallen, wie niet. Goed weliswaar niet met lessen maar vallen is vallen. Afscheidsritueel voor een helm? Moet allemaal niet gekker worden. Ik ben nogal nuchter. Gevallen, pech, de schade valt uiteindelijk mee dus gewoon weer verder. Maar toch was ik de eerste tijd weer wat voorzichtiger. Ben mij was de valpartij met regen op een kruispunt met veel tramrailsen en putdeksels. Heeft even geduurd voordat ik met regen weer gewoon reed als voorheen. Het is gewoon weer even vertrouwen opbouwen. Komt allemaal wel goed.

 

[Anoniempje313]

Thanks voor de tips. Rijinstructeur is top. Toen ik bijkwam was het eerste wat ik hoorde mijn rijinstructeur die me afschermen tegen filmende en fotograferende idioten. Meegegaan naar ziekenhuis, daarna nog contact gehad via telefoon, app en mail, en afgesproken zodra ik eraan toe ben, even rond de tafel te gaan zitten wat de volgende stap gaat zijn. Ik heb alle vertrouwen in hem, daar zit geen issue. Ik merk dat ik, wellicht wat naief, gewoon weer op wil stappen met in de eerste les stapje terug (weer even op afgesloten terrein en betreffende manoeuvre oefenen) en dan weer verder.
Ook is het ongeluk door een bewakingscamera gefilmd. Ik heb niks met dat filmpje dat "goed zou zijn vomoor de verwerking". Helm heb ik gewoon weggekieperd, zonder afscheidsritueel (wat werd aanbevolem). Ik hoor overal "nou die klap komt nog wel". Is dat bangmakerij of ben ik nou echt zo naïef?

Die goede relatie met je instructeur is wel top hoor. Daar kun je wel op bouwen.

Ik heb ook al een keer of vier op de grond gelegen. Schrik? Ja. Bang? Nee. Voorzichtiger op sommige punten? Jazeker

Ik denk dat je het moet gaan ervaren. Als het allemaal niet lekker gaat, of gewoon niet lukt, ben je daar rap genoeg achter.

 

[Okami_Xci]

Ik hoor overal "nou die klap komt nog wel". Is dat bangmakerij of ben ik nou echt zo naïef?

Neuh, iedereen verwerkt alles anders.

Ik zelf ben (als fietser) meerdere malen geschept door automobilisten die met iets anders bezig waren dan opletten.
Al eens onder een vrachtwagen gelegen omdat hij dacht nog wel voor mij te kunnen zijn, ondanks dat ik heel duidelijk door aan het fietsen was en er niet van uit ging dat hij voorrang ging "stelen" (ik rechtdoor op voorrangsweg, hij van links op kruisende weg).

Overigens, ik ben een nette fietser. Ik fiets wel hard maar hou mij aan de regels in tegenstelling tot veel andere fietsers.
(Tot ergernis van vrienden die eens 's nachts tegen de rij-richting in wilde fietsen en ik dus afstapte en op de stoep ging lopen... en ieder verkeerslicht netjes heb gewacht tot het groen was ook al kwam er niks aan om 3 uur 's nachts...)

En ja ik weet waar het mis gaat, veel automobilisten (voetgangers en andere fietsers ook overigens) denken niet dat een fietser ~25Km/u fietst op een mountainbike.

Als voetganger ook meerdere malen geschept door auto's die denken voor mij langs te kunnen schieten als ik oversteek op een zebrapad // rechtdoor zelfde weg gaat voor situatie.
(Laatste keer was zelfs een vrouw die zei mij gezien te hebben maar niet wist waar ze heen moest dus maar gas gaf)

Met de motor tijdens het lessen 2x op m'n bek gegaan... met noodstop.
1e keer een stoppie en m'n benen voor balans uit gegooid (FOUT!) en daarmee mijzelf opzij omgegooid.
1 les later weer een stoppie.... alleen met 75Km/u aan komen rijden (te hard voor de oefening) en ondanks dat ik m'n voorrem los liet op het moment dat het achterwiel omhoog kwam de motor met m'n knieën mee getrokken en een salto gemaakt (met motor erachteraan op mij).

En afgelopen december zijwaarts onderuit gegaan in de sneeuw dankzij een duwende automobilist achter mij, terwijl ik meerdere malen heb gebaart dat ie om mij heen moest gaan en niet gaan kleven.

Tsja.... moet ik mijzelf nu binnen opsluiten omdat het voor mij "gevaarlijk" is om in het verkeer te begeven?
Of de bangmakerij het ene oor in en het andere oor uit laten gaan en gewoon m'n ding doen en opletten zo goed als het kan.
Heb toch niet alles onder controle... als je in de auto zit kan er ook een 747 op je neerstorten... of een frontale botsing maken met een vrachtwagen omdat de bestuurder een dronken idioot is....

Ik heb ook al een keer of vier op de grond gelegen. Schrik? Ja. Bang? Nee. Voorzichtiger op sommige punten? Jazeker

"QFT" (Quoted for truth).

Overigens, wat was het?
Er zijn 2 soorten motorrijders, zij die gevallen zijn en zij die nog gaan vallen.

 

[MLC]

Ik ben ook tijdens mijn lessen gevallen.
Ik heb in Frankrijk gelest, daar legden ze vrij weinig nadruk op het belang van een goede bescherming. De regel was: helm is wettelijk verplicht, verder wou mijn instructeur een motorjas en handschoenen zien, en een spijkerbroek en dichte schoenen.
Schuiver in spijkerbroek en sneaker was geen pretje. Ben ook 1,5 maand niet verder gegaan met mijn lessen (ik kon mijn linker been amper buigen door de schaafwond).

Ik heb toen nooit gedacht om niet verder te gaan, en niemand in mijn omgeving.

Ik las hoger iets over misschien een andere rijschool te gaan vinden. Ik zou het niet doen. Ik neem aan dat je instructeur door heeft wat er gebeurt is en waarom, wie kan dan je beter verder helpen?

Ik zou eerst een paar stappen terug nemen om je vertrouwen op de motor terug te vinden. En als dat weer goed gaat kun je weer gaan oefenen op de manoeuvre dat mis ging.

In mijn geval was ik alerter, en ik blijf heel alert om niet in dezelfde situatie terug te komen als toen (noodstop op natte grond).

Toch is het me daarna nog twee keer gebeurt. Een keer op natte stenen in Parijs, en een keer, toen ik nog mijn vertrouwen aan het opbouwen was na het ongeluk en op een nieuwe motor, toen een auto door rood reed.
Nu ben ik ontzettend voorzichtig op natte grond, en (vooral als ik weet dat hard remmen gevaarlijk zal zijn) anticipeer ik stom gedrag van andere (door rood rijden, geen voorrang verlenen...)

Vertrouwen weer opbouwen, niets uitproberen wat niet ok voelt, en ik geloof dat je "wijzer" uit een ongeluk komt, in de zin dat je voor een volgende keer weet wat er kan gebeuren in een bepaalde situatie.

 

[RR.]

Ik heb een omstander geraakt en tegen een winkel aangereden met een fijne vaart op zaterdagmiddag 5 uur in de buurt van een winkelstraat. Omstander is met dikke zoen en dapperheidsdiploma uit de ambu gekomen, in de winkel waren kleine kinderen en een aantal omstanders konden wegspringen. Dat ik door mijn eigen stomme fout mezelf iets overkomt okay. Maar als ik het letsel van een ander op mijn geweten zou hebben, zou ik het daar zwaarder mee hebben. Vandaar "gelukkig". Al had ik liever weer op die motor gezeten zonder letsel!

Misschien is het toch beter om te stoppen.

 

[JackyJ]

Misschien is het toch beter om te stoppen.

Hé bedankt hè... Jij maakt vrienden!

 

[RR.]

Hé bedankt hè... Jij maakt vrienden!

Je beschrijft een bizar ongeluk en zegt daar schuld aan te hebben. Mijn advies is niet om vrienden te maken, maar gebaseerd op jouw verhaal (hoewel dat wel wat vragen open laat).

 

[Anoniempje728]

Een vrouw op zaterdag winkelstraat ,tja

Nee hoor, gewoon weer opstappen en misschien ff beginnen op een rustig plekje maar lat je vooral niet afstoppen door zoiets

 

[cmk]

Hoe harder je valt hoe sterker het verhaal op de camping. Ben zelf ook wel eens gevallen. Op mijn werk van de ladder, reultaat verbrijzelde hiel daardoor lopen met ijer in die voet. Met de motor, resultaat schedelbasisfrctuur. Vorig jaar juli een glycoom onder mijn hersenpan. Nu aan het herstellen van epileptie, Augustus vakantie gepland zuidFrankrijk, Dan ben ik weer beter ja. Ik ken maar een adiago opstaan en verder gaan. Tuurlijk rij ik iets voorzichtiger nu. Anticipeer bij de konijnen af. Er rijden al genoeg idioten rond Maar ben jarenlang vrachtautochaffeur geweest en weet nu onderhand wel waarop ik moet anticiperen. Vrachtwagen staat niet zo snel stil net als en motorfiets.
Zoek altijd een uitweg voor eventueel dat. En elke bocht hoeft geen kniebocht te zijn.
Nog een voorbeeld wat te denken gaf. Kwam vorig jaar terug van vakantie uit Frankrijk en reed met de caravan (ja, ik heb een vrouw) tussen Mons en Brussel toen een vrachtwagen mij in kwam halen, die werd weer ingehaald door een personenauto. Op he moment dat die auto ernaast reed kreeg de oplegger van die vrachtauto een klapband, Er zat een fikse deuk in de linkerzijde van die auto. Ik dach, weer iets om rekening mee te houden.
Maar niettemin als je valt is het de bedoeling dat je weer op stapt anders moet je thuis in bed blijven liggen.

 

[JBi]

Beste allemaal,

Ben in januari gestart met motorrijlessen, met veel plezier en enthousiasme. Door een stomme manoeuvre van mezelf tijdens les 10 een ongeluk gehad, waarbij ikzelf (gelukkig) de meeste schade had. Fikse hersenschudding, schouder uit de kom en bont en blauw. Ik weet zelf niks meer van het ongeluk. Nu nog in herstel na 3 weken, maar over een paar weken wil ik weer opstappen.

Laten we zeggen dat mijn omgeving daar niet heel positief tegenover staat. Mijn antwoord: Als je valt met skiën stop je ook niet met skiën.

Paar vragen voor mensen die het meegemaakt hebben:
1. Hoe kan ik mijn eerste les het beste aanpakken? Ik heb het idee dat ik vooral de manoeuvre die ik fout deed tot in den treure wil oefenen (parkeren en vertrekken in druk verkeer), maar misschien een paar stappen terug? Heb zeker een maand niet gelest.
2. Welk effect had het ongeluk op jullie rijden? Banger? Of juist bewuster?.
3. Hoe gaan jullie om met het negatieve geluid van de omgeving?
4. Wat is voor jullie het criterium geweest om weer op te stappen? Ik ga nu uit van fysiek volledig in staat zijn aan het verkeer deel te nemen (schouder moet weer volledig functioneren en hersenen moeten alle prikkels van druk verkeer goed kunnen verwerken), maar wellicht zie ik iets over het hoofd!

Hoor het graag,
Jacky

Wat bewuster, ben al meerdere keren onderuit gegaan maar nooit bang geweest om weer op de motor te stappen.

Laatste crash had ik ook een zware hersenschudding, geen idee hoe ik precies in de sloot ben beland (wel een idee hoe het gebeurd kan zijn) of hoe ik in het ziekenhuis ben beland. Pas een paar uur na de crash kwam ik weer een beetje bij zinnen, mocht de eerste dag ook doorbrengen op de IC. Tijdje later na de crash weer op (een andere) motor gestapt. Je krijgt wel wat onbegrip van sommige mensen maar anderen vonden het juist weer tof dat je weer relatief snel opstapt. De haters moet je gewoon negeren.

Met hersenschudding moet je wel oppassen dat je wel echt bij de les bent en regelmatig even pauze nemen. Had zelf ook wel is zelfs maanden na het ongeluk dat ik wat dromerig was, niet handig in het verkeer.

 

[Pietje1975]

TS, gewoon weer opstappen. Je weet nu in ieder geval hoe het niet moet. Tis een harde maar goede leerschool.

 

[Dhr. Bosso]

Hé bedankt hè... Jij maakt vrienden!

Het is slechts voor enkelen onder ons weggelegd om RR. te leren waarderen. Veelal duurt dat maar een jaartje of 5.

 

[JackyJ]

Het is slechts voor enkelen onder ons weggelegd om RR. te leren waarderen. Veelal duurt dat maar een jaartje of 5.

Mooi, nog 4 jaar en 364 dagen te gaan Gelukkig kan ik m wel hebben. Hij is niet de eerste die begint over de aantrekkingskracht van winkelstraten op vrouwen...

 

[PLR]

Lastig dit: iedereen geeft adviezen maar je moet het zelf doen.

Er zijn maar weinig motorrijders die niet ooit eens (goed) onderuit gegaan zijn.
Mijn teller staat na 25+ jaar op 5 keer, waarvan twee aanrijdingen.
Ja...dat maakt je even nerveus op het moment dat je weer in een zadel plaatsneemt, maar het feit dat je weer opstapt geeft aan dat je er nog niet klaar mee bent.
Voor mij persoonlijk geldt: als ik niet meer zou kunnen rijden mag je me wegbrengen..

Als je weer wilt beginnen, doe rustig aan en denk niet te lang aan wat er foutging..
Neem je tijd en leer ervan te genieten.
Zodra je merkt dat je bang bent op twee wielen..stoppen!