Japanse Klassiekers (van voor 1970)

JET
1952-1956

Door Sanko Industries Co., Ltd. werden 2 modellen van de Jet gefabriceerd: de Jet J3 met 250cc en de Jet J4 met 150cc.

Folder 1953, model J3 en J4
full


De modellen waren op de cilinderinhoud na eigenlijk identiek. Beide modellen hadden een zijklep motor met een automatische vervroeger en bobine-ontsteking.

Folder 1954, model J5 en J7
full


Niet alleen hadden ze een automatische versnelling en een plunjer vering maar konden ook een keuze maken tussen hoge en lage gearing.
Om de inzet als gebruiksmachine nog verder te vergroten kon, indien de body van het frame werd opengeklapt, de motor worden ingezet als krachtbron bij bijv. de landbouw.

Folders 1955, model J5 en J7 (beiden in kleur)
full


full
 
Tohatsu
1962

De Tohatsu Runpet CA2 was een kleine gifkikker van 50cc.

full


full


Al heel snel werden het standaardtype aangepast voor wegraces

full


full


full


full


Het model was zo populair dat er van de fabrieksracer een modelbouwdoos op de markt is gekomen. De fabrieksracer heette niet meer CA2 maar CR50.

full
 
Laatst bewerkt:
Auto Line
1952

Auto Line, het merk. MN2 als type. 150cc uitvoering met OHV viertakt motor is hetgeen ik uit de folder haal. Daarna houdt voor mij de kennis op.

full
 
Laatst bewerkt:
Asahi
1938

Een ritje op een Asahi uit 1938
Welk type is mij op dit moment onbekend. De cilinderinhoud zal mijn inziens de 150cc niet overschrijden. Hij lijkt afschuwelijk veel op de tekening van het model AA uit 1933 zoals Guzzigek die in een post geplaatst heeft.
 
Laatst bewerkt:
Hosk
1953-1957

full


Ondanks het feit dat Hosk nog geen 5 jaar heeft bestaan is het toch een interessante fabrikant. Onder de naam Hosk werden motorfietsen geproduceerd met zowel op het tweetakt en viertakt principe. De cilinderinhoud varieerde van 195 tot 500cc.

full


Het belang van Hosk ontstaat eind 1956. Op dat moment kopieerde Hosk niet alleen de op dat moment erg modern gestylde Horex 500 SOHC. Zij maakten een motorfiets die duidelijk sneller was. Deze motor bleek echter te duur voor de Japanse markt en dat terwijl het hogere vermogen ten koste was gegaan van de betrouwbaarheid.
Hierdoor kwam Hosk in financieel zwaar weer en werd eind 1957 overgenomen door Showa.

full


Showa op zijn beurt wist in zeer korte tijd met de overgenomen Hosk ingenieurs de Hosk de betrouwbaarheid te verbeteren en zelfs door te ontwikkelen tot een motorfiets van 650cc. De motordivisie werd samen met de overgenomen ingenieurs door Showa in de eerste jaren zestig doorverkocht aan Yamaha. Deze stonden aan de wieg van de zeer succesvolle staande twin, de XS650 van Yamaha.

full
 
Laatst bewerkt:
Pointer
1949-1962

Naar Pointer Lassie

Kawanishi was een vliegtuigfabrikant die voor en tijdens de tweede wereldoorlog met name watervliegtuigen maakte. Met name de H8K Emily behoorde zelfs tot ver na de tweede wereld oorlog tot de betere watervliegtuigen.

full


Kort na de tweede wereldoorlog werd het bedrijf hernoemd in Shin Meiwa en vanaf 1950 werden tot in de jaren 80 onder die naam weer watervliegtuigen gemaakt.

Kawanishi zag direct na de oorlog, evenals Mitsubishi en Nakajima, zich geplaatst voor grote problemen om als bedrijf te overleven. Zij kozen echter een iets andere benadering. In plaats van zich direct te storten op de fabricage van motorfietsen en scooters begonnen zij met de realisatie van een 64 cc motorblok dat door meerdere fabrikanten gebruikt kon worden voor fietsen of lichte motorfietsen.
Toen in 1948 Kawanishi was omgevormd tot Shin Meiwa werd een eigen fabricage van motorfietsen overwogen. In 1949 verscheen een eerste motorfiets met een 142cc zijklepper.

Pointer advertentie uit 1953
full


Kort daarna introduceerde Shin Meiwa een tweede motorfiets met een 250cc OHV motorblok. Deze voor die tijd meer sportievere motorfiets werd Pointer genoemd. Het succes van juist deze fiets was aanleiding om de Pointer als merknaam aan te houden.

Pointer Ace Pa250 uit 1956
full


Het volgende model was de ACE250. Het motorblok van deze motorfiets behoorde tot een van de beste ontwikkelingen van kort na de oorlog. De motor had een dubbele uitlaat poort en leverde 12pk bij 5.500 toeren per minuut. In het aluminium carter bevond zich een meervoudige droge platen koppeling met 3 versnellingen.

Pointer Senia PE4 125cc uit 1956
full


Shin Meiwa stopte met de motorfietsproductie in 1962, of dit gebeurde te gunste van de vliegtuigbouw is mij niet bekend het gebeurde in ieder geval niet voor de vierwielers.
Mij is ook niet bekend of het hier beschreven Shin Meiwa iets te maken heeft met het Shin Meiwa wat heden ten dage filters maakt voor motorfietsen.

full
 
Laatst bewerkt:
Tohatsu
1950-1966

Tohatsu Corporation of Tokyo oftewel Tokyo Hatsudoki Japan is opgericht was 1922. Heden ten dage fabriceert Tohatsu naast buitenboordmotoren, zoals HAPO reeds in een andere post memoreerde, pleziervaartuigen, brandslangpompen en kleinere brandweerauto's.

full


Van origine heette de fabriek Takata Motor Research Institute, en produceerde spoorweg wagons, al dan niet aangedreven. Vlak voor en gedurende de tweede wereld oorlog diende de productie nuttig te zijn voor oorlogsdoeleinden.
In 1950 begon de productie en verkoop van motorfietsen. 1955 was een jaar waarin Tohatsu explosief groeide. Dit opende de mogelijkheid voor nieuwe fabrieken en machines. Een nieuwe lijn van motoren was het resultaat. In dat jaar werden diverse kantoren en fabriekshallen verspreid over Japan geopend.

full


Was Tohatsu in het begin nog hoodzakelijk motorblokfabrikant vanaf 1955 werd het roer omgegooid en stonden motorfietsproductie op de eerste plaats. Tohatsu produceerde vooral kleine tweetakten.
In 1962 introduceerde Tohatsu de Runpet Sport CA-2. Deze motorfiets werd gebruikt voor races op de weg als voor de motorcross. Het motorblok was een 49cc metende tweetakt met roterende inlaat dat bij 9.200 toeren 6 pk leverde.

full


full


Tohatsu bracht in 1964 de eerste Japanse Productie Racer racer op de markt, de Runpet Racer CR. Deze machine was zeer in Japanese races. Hij werd ook op het Europese continent ingezet. Het motorblok was een beperkt opgevoerde CA welke 6,8pk leverde bij 10.500 toeren.

full


Tohatsu was de eerste fabrikant die in 1964 een 2-cilinder 50cc fabrieksracer met roterende inlaat produceerde. De 2 kleine 25cc cilinders leverden 11pk bij 13.000 toeren.
Deze machine stond aan de basis van de watergekoelde 50cc twin van Bridgestone, de EJR-01.

full


In 1964 stopte Tohatsu de motorfiets productie. Het niet precies duidelijk of dat lag aan aan een overname van Bridgestone (de bandenfabrikant) of dat het merendeel van de tweetakt ingenieurs naar Bridgestone vertrok. Duidelijk is wel dat alle kennis naar Bridgestone was gegaan.

Het weekblad motor van 11 februari 1966 wijdde hier veel aandacht aan.
Kijk hier op de site van motorracehistorie naar het gescande artikel

In het weekend kan ik niets posten; ik ben met de motor op weekend
Misschien heeft iemand een mooie post; ik laat me verassen
 
Laatst bewerkt:
Center
1953

Onderstaande folder is van een Center CFA uit 1953 zoals gemaakt werd Center Works Co., Ltd. te Osaka Joto-ku.

full


Center Works was ook zo'n firma, zonder motorfiets traditie, die de motorblokken en overige motorfietsdelen inkocht en die samenstelde om dot een motorfiets te komen.
De CFA was voorzien van een 142cc eencilinder Meguro viertakt OHVmotorblok. met 3 versnellingen.
Op dit moment is mij niet duidelijk hoelang de firma heeft bestaan.
 
BSM Darling
1956

Onderstaand heb ik een tweetal folders. Het betreft de BSM Darling met een 70cc tweetakt motorblok met automatische versnelling dat 3pk levert.

Waar BSM voor staat, waar ze gemaakt werden, of nog andere modellen gemaakt werden is mij niet duidelijk.

full


full
 
Mitsubishi
1946-1960

naar Mitsubishi Silver Pigeon C-10

In 1870 wordt de firma Tsukumo Shokai opgericht welke haar naam reeds na 3 jaar wijzigt in Mitsubishi Shokai.
Al in 1887 wordt een scheepswerf van de Japanse overheid overgenomen. Het is 1893 als de naam verandert in Mitsubishi Goshi Kaisha. Door fusies en afsplitsingen verandert de naam via Kobe Mitsubishi Shipyard, ·Mitsubishi Shipyard en Mitsubishi Internal Combustion Engine Manufacturing in 1934 in Mitsubishi Heavy-Industries.

De hoofdtak van werkzaamheden lag al die jaren in de scheepsbouw. Doch met het oog op de naderende tweede wereld oorlog werden ook vierwielaangedreven auto's en vliegtuigen ontworpen en gemaakt. Een van de beroemdste of beruchtste creaties was de Mitshubishi A6M ZERO.

full


full


In 1946 rolt de driewieler Mizushima (XTM1) uit de fabriek. In 1955 wordt deze omgedoopt in Mitsubishi-Go. Ook wordt direct na de tweede wereldoorlog de productie van de reeds in 1932 ontwikkelde Fuson bus weer opgestart. 1946 is ook het jaar dat Mitsubishi de eerste scooter, de Silver Pigeon, (model C-10) lanceert.

full


Vanaf 1953 worden ook losse motorblokken doorverkocht. Voor zover ik weet is het enige motormerk dat de Mitsubishi motorblokken gebruikte Q-Rocket. Sommige vertalingen spreken van Quinn-Rocket en Queen-Rocket.

full


In 1960 brengt Mitsubishi haar eerste kompakte vierwielige auto uit: de Mitsubishi 500. Nadat in 1961 de Mitsubishi 360 Van en 360 pick-up volgen en in 1962 de Mitsubishi Colt 600 zijn opwachting maakt is het definitief gedaan met motorblok en scooterproductie.
 
Laatst bewerkt:
Meguro
1964

De Meguro SGT250 uit 1964 was het laatste model dat Meguro nog zelf ontwikkelde voordat het het werd overgenomen door Kawasaki.

full


Het model week compleet af van de klassieke lijnen die tot dan toe door Meguro waren gehanteerd. Geen druppeltank meer maar een voor die tijd sportief ( voor Meguro vooruitstrevend) model.

full


Deze eencilinder van 250cc leverde 18pk bij 7.000 toeren en bereikte een top van 130km/u.

full


full
 
MEGTON
?

Op mijn zoektocht kwam ik een paar foto's tegen van van een MEGTON, een symbiose van een Meguro motorblok in een Norton frame. Ik wilde het jullie niet onthouden.

Een mooi staaltje huisvlijt. Maar waarom de cilinderkop achterstevoren staat?

full


full


full
 
Laatst bewerkt:
Hoi Tsjedzoe,

Leuke topic, zoals je afgelopen zaterdag bij het kampvuur al vertelde... wat een merken...leuk om te lezen.
Vind wel dat ze in die tijd veel naar de europese merken hebben gekeken....

Gr. Sidebike
 
Mooi hoor. Die Liner is een Sunbeam S8, later is die door BSA overgenomen, daar zou dit wel een kopie van kunnen zijn. De nacelle is BSA/Triumph.
Ik vind de S7 mooier, maar die was net zo beroerd ontworpen, jammer.
De cilinderkop andersom is eigenlijk logisch. De stroming van de lucht gaat van voor naar achter. Met de open kelken heb je een prima vulling. Bij race tweetakten werd dit ook wel gedaan. In dat licht begrijp ik niet waarom de uitlaat eerst naar voren gaat Je zou verwachten dat hij onder het zitje doorgaat. Maar wel een mooie klassieke café racer.
 
Terug
Bovenaan Onderaan