De 500 Euro Challenge 2017: David vs Goliath

Welke route heeft je voorkeur?

  • Oostroute

    Stemmen: 5 35,7%
  • Zuidroute

    Stemmen: 9 64,3%

  • Totaal aantal stemmers
    14
Kakzooi dat die foto-emmer niet meer werkt!!!

vooralsnog ga ik hier ook beginnen met het verhaal!!!
 
full

MF op telefoon = shit hey, poe..
 
Dag 0,
vrijdag 26 mei

Leeuwarden-Meerssen

Het is nog vroeg als de wekker gaat en ik spring uit mijn bed. Gauw een kop koffie, een broodje en binnen een half uurtje zit ik op mijn boodschappenbrommer richting mijn werkplaats om mijn Challengemotor op te halen. De venture staat reeds ingepakt op mij te wachten. Het enige wat mij nog rest is de motorkleding aan te doen en ik ben er klaar voor. Ik rij de werkplaats uit en rij naar het noorden van de stad. Ik stop nog eens bij mijn favoriete slijter om daar een lekker flesje whiskey te halen voor Thijs. Goede vriend Thijs woont in Oss en is net jarig als wij onderweg zijn. Om het leed van de gemiste verjaardag te verzachten heb ik besloten om hem en zijn gezin een bezoek te brengen. Ik neem gelijk maar twee flessen mee van de slijter, prop ze nog ergens in een koffer en vervolg mijn weg naar het verzamelpunt in Leeuwarden.

Aan de noordkant van de stad is het verzamelpunt voor de groep uit Leeuwarden. We worden bij Auke thuis uitgezwaaid door partners en vrienden. Na 2 bakken koffie, een koekje en wat foto's wordt het tijd om op te stappen. Bij het wegrijden beloven we nog dat we ons een beetje zullen gedragen de komende twee weken. We draaien de straat uit, toeteren nog een keer, testen de communicatiemiddelen en we zijn los!!!!! Bij het eerste stoplicht zie ik het verwarde gezicht van Auke. Ik stel hem gerust dat ik er helemaal niks van meende van het “We zullen ons een beetje gedragen”. Op slag verandert de Auke's geschrokken blik in het olijke gezicht van een 3e klasser die net te horen heeft gekregen dat de schoolreis naar de Eftelng gaat. Wat een feest!!!

Het is een prachtige dag, de zon schijnt er is geen vuiltje aan de lucht en het is niet al te warm. Een ideale dag om wat kilometers te maken. Op naar het eerste ontmoetingspunt waar Dindo zich bij ons zal voegen. Tien minuten later rijden we de stad uit. Ik ben benieuwd naar het moment dat we de snelweg opdraaien. De afgelopen dagen was ik toch nog veel bezig geweest met de Venture. De kilometertellerbak is compleet gedemonteerd geweest om het gehuil van de kilometerteller te verhelpen. Het ruitje van de kuip was niet meer te poetsen. Als oplossing voor dat probleem heb ik de Dremel genomen en een cetimeter of 15 van de kuipruit afgezaagd. Nu we eenmaal tempo maken kan ik dus concluderen dat de kilometerteller niet meer huilt en de naald ook niet meer zwabbert. De cruisecontrol werkt nu dus ook weer naar behoren. De truc met het ruitje heeft goed uitgepakt. Ik kan nu over het ruitje kijken zonder dat ik vol in de wind zit, heerlijk. De afgelopen paar weken had ik al een kleine 1000km met de Venture gereden en zodoende kon ik dus de laatste puntjes er uitfilteren. De zit is goed, dat kan ik heel lang volhouden op dit monster!!

Na een klein uurtje is het zover dat we bij het ontmoetingspunt zijn. We slaan af bij tankstation De Haerst en vullen onze tanken. Dindo staat al te wachten met zijn VFR-stickerbike. Hij heeft best veel bekijks met dat ding. Eerlijk gezegd is het ook wel een opvallende verschijning!! We begroeten elkaar, drinken een bakje koffie, eten een broodje en maken een plan de campagne. Ik rij naar Oss en Mitkah moet nog een tent scoren in Schijndel. We besluiten om allemaal richting Schijndel te rijden, ik sla af bij Oss en de rest rijdt door naar Schijndel. We treffen elkaar weer op de camping in Meerssen.

full



Bij het starten van Venture loop ik tegen een probleem aan. Het apparaat wil niet starten. De koppeling is ingetrokken, de jiffy is in maar verder geen kik. De kill-switch staat ook goed.........
Dat gaat lekker zo. Ik kijk nog eens of ik niet iets over het hoofd gezien heb. Ik zie ineens dat het neutraal lampje niet groen is terwijl de motor toch echt in zijn vrij staat. Ik zet de motor maar weer op de jiffy en zie dat het lampje weer aan gaat. Vreemd, zou er misschien niet genoeg olie in zitten? Dat eerst maar eens checken. Het oliepeil is ook goed. Na een paar minuten stap ik weer op en lijkt weer normaal: het neutraallampje doet het en de motor start weer alsof er niks aan de hand is. Ik besluit er voor dit moment niet al te veel aandacht aan te besteden en maar eens te kijken hoe het zich verder ontwikkeld. Ik stap op en de rest volgt richting het zuiden.

Bij Oss sla ik af en de volgers gaan rechtdoor richting Schijndel. Een blik op de benzinemeter leert me dat het eigenlijk wel handig is om de tank vol te gooien zodat ik straks in een ruk door kan rijden naar Meerssen. Bij het pompstation goii ik de tank andermaal vol en wil starten en.......helemaal niks!!!! Ik overzie mijn opties en kom tot de conclusie dat ik maar een optie heb: wachten tot de motor iets afgekoeld is. Na drie minuten wachten komt er weer leven in de brouwerij. Ik stap op en een paar minuten later schuif ik aan bij de lunch!!!


Na de lunch, het overhandigen van de whiskey en de nodige groeten zadel ik weer op voor de laatste etappe van de dag. Ik draai de A59 en na een paar km volg ik de A2. Best vervelend die snelweg, maar met een paar podcasts op de headset is het best goed te doen. Ik denk zo bij mezelf dat ik tot het eindpunt van vandaag wel alleen zal blijven rijden. Onderweg wordt ik nog gebeld door Werner Beinhart (Werner komt ons dit keer weer uitzwaaien) met de vraag of hij wel bij de juiste Camping is aangekomen. Er is nog helemaal niemand! Ik stel hem gerust met de mededeling dat wij nog onderweg zijn en we allemaal in kleine groepjes aan gaan komen.

full


Een uurtje later draai ik de oprijlaan van de camping op en bel Werner, die me feilloos naar de juiste plek loodst. Een aantal deelnemers zijn er al, maar nog niet iedereen is aanwezig. De zon schijnt en het is een prima dag voor het begin van een motorvakantie bedenk ik me zo. Auke zit al in de schaduw van een boom ziet het schouwspel van tent opzetten en uitpakken aan. Dat gaat uiteraard de eerste dag van de vkantie altjd wat klungelig, maar na een minuut of 20 ben ik helemaal geinstalleerd. De tent staat, ik zit op mijn stoel in de zon, heb een biertje in de hand en zie de deelnemers een voor een hun entree maken. Goede vrind Vincent komt ook nog aanwaaien (op de fiets, hij woont maar een km verderop) Na een tijdje zijn we compleet.

full


Als we er met zijn allen zijn is het tijd om de Camping-Pizza te proberen. We doen vandaag lekker makkelijk! Nog een paar biertjes om de pizza weg te spoelen en de stemming zit er goed in. Ik show nog even mijn Piece de Resistance (mijn Venture-Kerstboom) en zo rond een uur of elf gaat het licht een beetje uit en wordt het toch maar eens tijd om mijn bed op te zoeken. Morgen weer een snelwegdag van ongeveer 400km. Ik val in slaap met het geluid van Radio2 waar ik nog een paar flarden hoor van Donald Fagan's “New Frontier”. Het einde haal ik niet eens, bij “she's got a touch of Tuesday Weld” ben ik vertrokken.

full


full


full


full


full


full


full


full


full
 
Laatst bewerkt:
Mooi verhaal ben benieuwd naar de verdere verwikkelingen !





PS Thuis al gemeld dat 2019 ik weer een challenge wil rijden
:+
 
Dag 1, zaterdag 27 mei

Meerssen-Bulgneville


Het is een uur of acht als ik door het krassen van de kraaien wakker schrik. Het is al zeker al twee jaar geleden dat ik met een groep onderweg was en toch voelt het alsof ik het boek van de Challenge van 2015 gisteren heb gesloten en zonet weer heb opengeslagen. Ik zit meteen weer in het verhaal. Ergens in de verte hoor ik het markante geluid van Werner, iets dichterbij het koffiezetten van Jottum en naast mij hoor ik het bekende gesnurk van Mitkah. Wat kan het leven toch simpel zijn. Ik wurm me uit mijn slaapzak en begin meteen de spullen in de tent bij elkaar te zoeken. De kleding in de linker koffertas, Laptop en andere electronica in de rechter, slaapzak in de hoes, matje oprollen, kleren aan en hup naar buiten. Koffietijd!!

full


full

full




Jottum heeft voor zijn tent blijkbaar al een fanclub opgericht. Zo te zien zijn het een stelletje junks, cafeïne-junks! Het ziet eruit als goed gezelschap en sluit me aan bij de fanclub. Vandaag hebben we niet echt haast. We hebben afgesproken om rond 12:00 uur te vertrekken vanaf “de Nachtegaal” in Meerssen. ErikE komt zich daar bij ons voegen en waarschijnlijk zijn er daar ook nog wel wat uitzwaaiers. Tijd genoeg om na de koffie de zooi op te ruimen en een ontbijtje te gaan scoren in het centrum. Na een uurtje ben ik zover dat ik op kan zadelen en naar het centrum kan rijden. Eerst maar eens pinnen en dan maar eens naar de supermarkt. Even wat kleine dingen inslaan voor onderweg. De winkelmand vul ik met wat water, wat blikken tonijn, tomaat en komkommer. Een blikje espresso oploskoffie mag niet ontbreken natuurlijk.

full



Ik rij naar het meetingpoint en tref daar gelijk al een aantal van de campinggasten. Ondertussen waag ik me aan de koffie met vlaai. En het gebak in deze uitspanning is verukkelijk. Vincent komt ook weer aanfietsen en de rest van de campinggasten komt na de tankbeert ook aan. We zijn eigenlijk compleet op ErikE na. Zoals gewoonlijk had hij de avond vantevoren weer een bruiloft en is dus 's morgens pas vertrokken uit het westen van het land. Elles heeft wat uitzwaaiers meegenomen en last but not least komt Chef Lege Dozen (Ruben) ook nog langs.

full



Rond de klok van twaalven proberen we nog een groepsfoto te maken en wordt het toch echt tijd om te vertrekken. We rijden richting Meerssen en proberen daar op de A2/A79 op te rijden. Er is echter veel werk aan de weg en we worden een stuk door Maastricht geleid. Plots duiken we een tunnel in. De navigatie is van slag en het wordt hectisch. Ik hoor via de protofoon dat het achteraan in de groep niet goed gaat. Men staat stil voor een stoplicht, ik kan nergens een gaatje vinden om te stoppen. Ik besluit zo goed en zo kwaad als het kan maar door te rijden en de A2 weer op te zoeken. Na een tijdje lukt het om de A2 weer te vinden en ik rij langzaam met een paar volgelingen zuidwaarts. Bij tankstation Knuvelkes besluit ik om te stoppen en aan het begin van de oprit stil te gaan staan op de vluchtstrook. Zo kunnen we zien of de rest van de groep in aantocht is en zien ze ons ook staan.

Al met al duurt het best een tijd voordat we weer samen zijn. Ondertussen hoor ik steeds een oproep op de portofoon. Ik probeer contact te maken maar het signaal is zwak. Na een paar pogingen blijkt dat ik midden in een gesprek zit tusen een kraanmachinist en zijn grondwerker, Ik wacht maar even tot ik een duidelijker signaal ontvang. Een half uur later zijn we weer samen. Rap wordt er overlegd en we komen tot het besluit om in 2 groepen te gaan rijden, zoals we dat tijdens de PreMeet al hadden besloten. Groep 1 vertrekt en groep 2 vertekt 5 minuten later. We spreken af om door te rijden naar Luxemburg waar we Aire de Capellen een rendez-vous met Ram hebben gepland.

Het is prachtig weer voor een snelwegdag. Beetje bewolkt, niet al te warm. De concentratie zit er goed in en bij Luik fietsen we mooi door de heksenketel heen. In een vloek en een zucht rijden we behoorlijk heuvelop en duiken we nu echt de Ardennen in. Eigenlijk is het hier links en rechts van de snelweg veel leuker dan op de snelweg zelf. Vandaag zullen we genoegen moeten nemen met de snelweg. Kilometers maken is de komende dagen het devies. Stijf de kaken op elkaar en zorgen dat we morgen in de Vercors aankomen. Gelukkig is het hier op dit stuk snelweg niet al te druk dus is er tijd om een muziekje te luisteren. Het geluid van de muziekjes uit mijn jeugd schallen door de helm en voor ik het goed en wel door heb zijn we bij Air de Capellen. Dat wordt tanken met moeilijkheidsfactor 3. De Venture heeft namelijk nog steeds het euvel dat hij warm niet meer wil starten. Dus bij het vertrek van de camping heb ik de reservesleutel maar in de tankdop gedrukt zodat ik de motor kan laten lopen bij het tanken. Na het tanken kan ik dan meteen naar het loketje rijden en afrekenen. Het gaat allemaal volgens plan en na het betalen wordt het tijd voor een pauze. Eindelijk kennismaken met Ram en tijd voor een sanitaire stop en een koffiebreak!

full

full



Na de kennismaking rijden we gauw verder. Het is namelijk nog 200km naar de camping en voor de algehele rust in de groep is het wel handig dat we er een beetje op tijd komen. Groep 1 rijdt weg en na een minuut of 10 rijdt groep 2 ook wee. De vaart zit er aardig in,.......totdat ik plotseling via de porto hoor dat er toch iets niet helemaal in de haak is met de FJ1200 van ErikE. Mitkah laat weten dat we moeten stoppen. Ik zet de Venture aan de kant en loop naar ErikE om te informeren wat er aan de hand is. Terwijl ErikE de eerste zin uitspreekt hoor ik alleen maar “uitlaat”en “herrie” tussen het gebulder van de vrachtwagens door. Ik zie nu ook meteen wat er aan de hand is. De uitlaatcllector is gescheurd op de plek waar de linkerdemper aan de collector zit. We staan hier best op een linke plek. De auto's rijden rakelings langs ons met een kleine 130 per uur. Geen plek om lang te blijven hangen. Ik stel voor om de uitlaat maar provisorisch vast te zetten met een spanband en later op de camping maar een verder plan te trekken. Boven alles wil ik zo snel mogelijk van deze plek!!

https://youtu.be/Boqys3v7fWU

Als we eenmaal weer rijden vertelt Mitkah me dat het eigenlijk best wel meevalt met de herrie van de FJ1200. Een kleine geruststelling is dat wel. En gelukkig zijn de Fransozen niet zo heel moeilijk met een beetje extra uitlaatgeluid. We vorderen best vlot en in no-time verlaten we de snelweg bij Bulgnéville. We rijden het dorpje door, links en rechts zie ik diverse restaurants en hotels die het in de afgelopen jaren niet gered hebben. De crisis moet hier ook behoorlijk hebben huisgehouden! Aan het eind van het dorp rechtsaf richting de sportvelden en daar ligt links de camping. We melden ons bij de receptie en ik zet rap de tent op en probeer me het zo makkelijk mogelijk te maken. Eerst maar eens douchen, daarna een biertje op het terras, daarna een frietje met een burger en nog maar een biertje.

full

full



Als de bar gesloten is wordt er geknutseld aan de FJ1200 van ErikE. Tijdens de maaltijd is er besloten dat het waarschijnlijk beter is om de uitlaat op de volgende camping (motorcamping Le Moto) te repareren. Daar is er hoogstwaarschijnlijk wel een lasapparaat aanwezig. De uitlaat wordt iets beter vastgezet en daar moet ErikE het dan maar mee doen. We ouwehoeren nog wat na en na een whiskey of 2 besluit ik om mijn bed op te zoeken
 
Laatst bewerkt:
Dag 2, zondag 28 mei

Bulgnéville-Crest

Als ik mijn ogen open realiseer ik me ineens dat vandaag de laatste snelwegdag is. Ik kijk op mijn wekker en zie dat ik een kwartier eerder ben dan de wekker. Een goed teken, het vakantieritme komt er goed in. Na een kwartiertje wat aanrommelen heb ik de spullen ingepakt en de motor al bepakt. Nog een paar laatste kleine dingetjes wegfrommelen en ik ben er klaar voor. Ik hijs me in het motorpak en loop naar de receptie waar ik mijn ontbijt in ontvangst neem. Het is een eenvoudig Frans ontbijt: koffie, jus, stokbrood, croissant, jam, boter en wat smeerkaas. Simpel, maar doeltreffend. Op deze manier heb ik in ieder geval wat brandstof voor de eerste etappe.

full



Het plan van aanpak is als volgt: als iedereen klaar is voor vertrek rijden we eerst met z'n allen naar Contrexéville om daar te tanken. De weg naar Contrexéville is kort. Na 4 km zijn we bij de pomp en mik ik mijn tank vol. Ik rij van de pomp weg en stel me op zodat mijn mederijders kunnen aansluiten. Martell doet hetzelfde aan de andere kant van de weg. Ik zie als eerste Auke aan komen rijden en puur ter lering ende vermaeck ligt hij ineens op de grond naast me. Ik vraag nog of hij gevallen is, maar met een kort en bondig “nee, zo stap ik altijd af” geeft hij uitsluitsel over zijn grondwerkzaamheden. De Goldwing staat er wat verloren bij. Het vernuft van de Goldwing zit hem onder andere in het feit dat hij niet plat gaat. Zo'n fiets blijft op de valbeugels hangen zodat hij ook makkelijk weer rechtop te zetten is. Slecht een paar kleine krasjes ontsieren de valbeugels. De grootste schade van dit incident is de deuk in Auke's ego.

Ik vertrek met de eerste groep en na een paar minuten sta ik voor de poortjes van de Péage. Snel check ik of ik de tolbadge wel in mijn borstzak heb gedaan. Ik voel met mijn handschoen aan heel duidelijk het vierkante kastje zitten en rij rustig tot de tolpoort. Ik hoor een piep in mijn borstzak en vrijwel gelijktijdig gaat de slagboom omhoog. Rustig naar de rechterzijde rijden en een ruime plek zoeken zodat de anderen er straks ook bij kunnen staan. We hebben niet allemaal een tolbadge. Alleen Mitkah, Auke en ik hebben zo'n ding, de rest moet een kaartje trekken. Met het kaartje tussen de tanden rijdt de rest ook naar de rechterkant. Ik ben blij dat we met 2 groepen rijden, zeker omdat we straks ook een paar tolpoorten krijgen die in de doorgaande weg liggen. Met z'n vijfen is het toch een stuk makkelijker stoppen dan met z'n twaalven.

Het hele tafereel van kaartjes opruimen is na een minuut wel klaar en dan draaien we de Peage op. Het gas gaat erop en met een vaartje van 120/130km/h rijden we zuidwaarts. Het is maar net tien uur en het is redelijk fris. De zon verstopt zich nog wat achter het wolkendek. Op zich is dit voor mij wel het ideale tourweertje. Niet te warm, niet teveel zon. Lekker om door te kachelen. Ondertussen zie ik de dorpen en steden aan me voorbij trekken, de weg is leeg, het asfalt strak. Een ideale dag om een dik gemiddelde te rijden zonder hard te hoeven. Voor ik het goed en wel besef zijn we Dijon voorbij, hebben we al een keer getankt en wordt het alweer tijd voor de volgende stop. Ik neem de afrit, hoor van Tim dat we weer helemaal compleet zijn en rij naar de special motorparkeerplaat die hier is aangelegd. Das handig bedenk ik me als ik tussen twee paaltjes doorrij. Wel even opletten dat ik niet met het bankstel een paaltje raak.

Net als ik mijn jiffy uitklap hoor ik een doffe tik, gevolgd door een klap en ee motor die even hoog in de toeren vliegt. Een fractie van een seconde later zie ik een koffer voorbij rollen, gevolgd door zijn eigenaar die hevig vloekend het asfalt kust. Ik heb het voorval niet helemaal kunnen zien dus besluit ik om de flauwe grappen achterwege te laten en eerst maar eens te inventariseren wat er aan de hand is.

Nadat zijn VFR weer overeind staat komen we erachter dat Dindo waarschijnlijk dacht dat hij op een Solex onderweg was en dus vergeten was dat er ook nog koffers aan zijn motor hingen. Gelukkig is de schade weer te herstellen en met wat vakkundig buigen en slaan past de koffer ook weer. Gelukkig maar dat de Support-Crew mee is en zich weer van zijn beste kant laat zien.,......door lekker in de schaduw koffie te drinken!!!

FILMPJE!!


full



We rijden het laatste stuk op de péage en voordat ik het doorheb zijn we bij Valence. Tijd om voor de laatste keer door het tolpoortje te gaan. Ik rij aan en met een piep gaat de slagboom weer open. Plots zie ik daar een wild gebarende Martell. Ik zie eerst niet wat het probleem is, maar ineens zie ik hem naar de grond wijzen. Er ligt een grote plas die zo sterk naar diesel ruikt dat het eigenlijk niet anders zijn kan dan diesel. We rijden er behoedzaam omheen. Rechts van de weg staat de groep die eerder is vertrokken. ErikE had in deze groep de eer om vol door de diesel heen te rijden. Hij is dan ook druk doende om de banden te poetsen.

FILMPJE!!!


full

full



We nemen het er even een kwartiertje van en ik merk dat iedereen blij is dat de snelwegdagen nu voorbij zijn, nu wordt het tijd voor het echte werk! Als we weer verder rijden gaat ErikE heel erg behoedzaam over de eerste rotonde met zijn pas gepoetste banden. Zijn poetsactie heeft duidelijk vruchten afgeworpen want hij blijft gewoon overeind. Vanaf hier is het nog een uurtje rijden naar Camping Le Moto en uit ervaring weet ik dat het landschap vanaf nu heel snel gaat veranderen. We laten de stad Valence achter ons en rijden door een landbouwgebied. In de verte zie ik de bergruggen van de Vercors al duidelijk afsteken. Een mooi gevoel, weg van de snelweg en eindelijk bergen. De dorpen Chabeuil en Combovin laten we achter ons en we nemen de D732 die ons geleidelijk meeneemt het bos in en ons laat klimmen. Na een 45 minuten sla ik linksaf de parkeerplaats “Aire du Savel” op. Het laatste rustpuntje voor de camping en ook meteen een mooie kennismaking met het landschap van de Vercors.

full


full


Snel wat plaatjes schieten en weer door naar de camping. De camping ligt enigszins verscholen achter een rij bomen. Maarachter de bomen, aan het einde van de oprijlaan ligt dan ook werkelijk een paradijsje. Veel groen, mooie grasrijke plekken, een riviertje dat door de camping heen stroomt en een ruime bar met vriendelijke mensen die ons eerst trakteren op een koude versnapering. Dat is lekker! We laten ons voorlichten over het reilen en zeilen op deze camping door de eigenaresse, wij bestellen van de weeromstuit meteen maar het avondeten en daarna wordt het tijd om de tenten op te zetten. Ik rij mijn Venture naar het campeergedeelte en besef me dat we maar liefst twee nachten op deze plek zullen zitten. En dat is best lekker na een paar dagen snelweg!!!!

Het eten gaat erin als koek en we nemen er nog een paar. Langzamerhand verdwijnen we een voor een richting tent en rond een uur of 12 is iedereen in rust. Morgen een rustdag!!
 
Laatst bewerkt:
Rustdag me hoela, schitterende omgeving daar, kan je wel een week op de camping gaan staan :t

a3122e7f88425165355dcd870d0860cc.jpg
 
Laatst bewerkt:
Dag 03, maandag 29 mei

Rustdag Vercors

Bij het ontbijt worden er plannen gemaakt voor vandaag. Ik heb een route, weliswaar erg lang, gemaakt met eigenlijk alle highlights van dit gebied. En dat zijn er nogal wat: de prachtige en erg nauwe gorges, de beroemde “balcony roads” en een paar cols. Vooral de Col de la Bataille, is van west naar oost gereden, een prachtig stukje natuurschoon en vooral de Combe de Laval mag zeker niet vergeten worden. Ik besluit om me te richten op deze laatste twee highlights.

full

workshop "stuur vasthouden" van Martell

Maar allereerst is er werk aan de winkel. ErikE's uitlaat moet nog gefixt worden met het lasapparaat van de campingeigenaar. Gelukkig zijn er genoeg helpende handen om deze klus te klaren. En vooral bij het ontbreken van precies de juiste materialen en gereedschappen gaat dit al gauw een soort van “bak-en-braad lascursus” worden. Gelukkig houden ze het hoofd koel in het kleine werkplaatsje en na een anderhalf uur noeste arbeid ligt er een uitlaat op de grond die weer uit 1 stuk gemaakt lijkt. En weer een half uurtje later is het geheel weer gemonteerd.

full

full

full


Na het middaguur maak ik me klaar voor vertrek. Het plan is als volgt in elkaar gedraaid. We rijden de D70 af naar het noorden. Voor Ram maken we speciaal een stop voor zijn eerste Col: de Col de Bacchus. What's in a name vraag ik me dan af?!?! Daarna nemen we bij Leoncel de afslag rechts de D199 die ons bij de Col de la Bataille brengt, daarna de Col de la Machine en meteen daarna de Combe de Laval. Onderweg worden natuurlijk de obligate plaatjes geschoten bij de Col de Bachus.

full

full



Even later rijden we weer gestaag omhoog door het bos. We klimmen steeds hoger zonder dat je het merkt. Vlak voor de tunnel stop ik en deel ik mijn kompanen mee dat het nu tijd is om de camera's aan te zetten. Na de tunnel is het uitzicht adembenemend. Doordat je in het bos omhoogrijdt klim je behoorlijk. Het landschap lijkt toch niet echt spectaculair, maar eenmaal door de tunnel heen,.........
Links en rechts enorme uitzichten over de uitgestrekte dalen. Tijd om stil te staan en de frisse bergwind op te snuiven, om even te bezinnen.

full

full



Daarna stuiven we door naar de Col de la Machine waar we een versnapering nemen in het gelijknamige hotel. We nemen alvast een kijkje over de rand van de parkeerplaats en zien de weg die tegen de bergwand aangeplakt lijkt te zitten. Een scooterrijder heeft hetzelfde plan als wij. Hij kijkt eerst waar de weg heengaat en springt dan op zijn scooter om de Combe de Laval op te rijden. Mitkah en Ram mijmeren nog wat na over een scooter.

FILMPJE

full

full



Halverwege de Combe de Laval houden we stil en laten dit majestueuze landschap op ons inwerken. We zijn er stil van. Het enige wat we horen is het gepiep van onze digitale foto-apparatuur die hier overuren lijken te maken. Aan het van de Combe rijden we weer richting de camping. Er is nog activiteit in het zwembad waar de ene helft van de groep een biertje drinkt en de andere helft in het water ligt. Al gauw worden we gewenkt voor het avondeten en met een "1,2,3 in Godsnaam" storten we ons op de Lasagne. Niet iedereen eet in het restaurant. Een mensen zijn zelf aan het koken geslagen.
Er wordt nog wat nagepraat over de belevenissen van vandaag en al rap is het laat en echt tijd om te gaan slapen. Morgen weer een verplaatsingsdag naar de Gorges de Verdon!!
 
Laatst bewerkt:
Nou Boris het is weer een leuk verslag van een mooie trip :Y
En zag ik je nu aan het begin v/d trip op de foto met een intressante Whisky uit Leeuwarden? :9~ O-)
Danny :W :]
 
Dag 4,

Dinsdag 30 mei

Crest-Castellane

Het is rond een uur of tien dat we de camping afrijden. De eigenaars zwaaien ons nog even uit en daarna gaat het al rap linksaf de D93 op. Het ontbijt ging er goed in en daardoor kunnen we vandaag eerst eens flink wat kilomters maken voordat we ons druk gaan maken om tijdrovende zaken zoals voedsel en dergelijke. De stemming zit er weer goed in en we slingeren over de D93 richting Die, iedereen volgt goed en via de portofoon hoor ik dat achteraan ook alles lekker gaat.

full



Vandaag gaan we de echte doorsteek maken naar het Zuiden. We rijden door de Drome en de Hautes Alpes naar de Provence waar we ons kamp op gaan zetten op een camping in Castellane. Een korte afstand van slechts 236km. Door een paar mooie gebieden. De rustdag van gisteren heeft iedereen zichtbaar goed gedaan, de stemming zit er goed in, het weer is prachtig en het is lekker rustig op de weg.

Na een uurtje gereden te hebben komen we aan bij de Col de Cabra. Een niet al te hoog colletje. We stappen hier af om even een pauze te nemen en wat te eten en te drinken. Het is een typische stopplek voor veel mensen. Een fietser maakt een ssanitaire stop recht onder het uithangbord van de Col de Cabra en een wat ouder stel staat intiem te zoenen op de parkeerplaats. Mitkah doet een duit in het zakje door te roepen “Hey viespeuken, doe eens een beetje normaal”! Het manelijke deel van dit zoenende duo staat Mitkah in onvervalst nederlands te woord! Daar gaat je dekmantel van “toerist” Mitkah! Als Mitkah weer wat bijgekomen is van de schrik en wij van de slappe lach check ik de app “GPS tracking” om te zien waar de tweede groep zich bevind. Ik zie dat ze zich maar een paar km bij ons vandaan bevinden. We besluiten om nog even op deze groep te wachten en daarna weer verder te gaan.

full


full


full




In een poep en een zucht zijn ze er. Ze komen de bocht om en rijden verder, blijkbaar hebben ze net een stop gemaakt en rijden ze nog ff door. Wij spreken af om nog eens een uurtje door te rijden en in de buurt van Sisteron een supermarkt op te gaan zoeken om te lunchen. Na vijf minuten stappen we ook maar weer op en zetten ons in beweging richting het zuiden. De route glijdt langzaamaan onder onze wielen door. De gehele dag zitten we in een lekker vakantieritme in een mooi afwisselend landschap vol met groen en mooie heuvels.

Tijdens de lunchstop bij de SuperU wordt er eerst getankt en daarna worden de motoren in de schaduw gezet. Het is al met al weer behoorlijk warm geworden. Zolang we rijden valt het wel mee, maar als je stilstaat begint het toch aardig te broeien!! Allemaal ff snel de supermarkt in voor de broodnodige sanitaire stop en wat brood/beleg. Het sanitair is toch wel wat vreemd, niet dat het smerig is ofzo. Integendeel zelfs, maar waarom hangen ze die snikkeldroger zo dicht bij de deur. Hebben ze hier nog nooit van privacy gehoord ofzo?

full


Ik geniet van de kalmte van de supermarkt en van de schaduw op deze plek. Supermarktklanten lopen af en aan met hun winkelwagens vol boodschappen. Mensjeskijken blijft toch één van mijn favoriete bezigheden. En het kan ook heel goed als je als motorrijder op deze plek staat. Niemand neemt eigenlijk notie van je. De meesten zien je niet eens staan met je motorkleding en je bezwete hoofd. Een klein jongetje kijkt met grote ogen naar onze motoren en raakt helemaal betoverd. Zijn jonge moeder probeert hem uit de betovering te halen. Het gaat niet echt gemakkelijk. Ik spreek haar aan en vertel haar dat haar zoon betoverd is en dat hij straks waarschijnlijk ook gaat motorrijden. Ze zegt me dat ze hoopt van niet, motorrijden is immers veel te gevaarlijk. Ze tilt haar zoontje op en ze lopen samen weg, maar aan de blik in haar ogen zie ik dat ze de strijd nu verloren heeft,........haar zoon gaat over een jaar of 12 motorrijden!!

ErikE staat naast zijn Yamaha en is druk in de weer met zijn tanktas. Ik zie vanuit mijn ooghoek dat deze tanktas wel heel erg goed geordend is. een lust voor het oog. Normaal gesproken zien mijn tanktassen eruit alsof er een kernoorlog in heeft plaatsgevonden. Chaos en rotzooi voeren de boventoon, het zoeken van een bepaald item wordt een queste. Net alsof je een pinpas zoekt in een damestas. Niet bij ErikE, ErikE is geordend! Daar zouden we allemaal wat van kunnen leren!

https://youtu.be/WPnefXu0yhw


We zien op onze GPS app dat de tweede groep ons nog steeds voor is. Ik reken zo dat we ze straks wel weer ergens tegenkomen als ze ergens een rookpauze houden. We rijden door en houden vanaf nu de Route Napoleon aan. We verlaten de vallei van de Durance en trekken oostwaarts de bergen in. En dan zitten we ineens in een klein dorpje in een file, totaal onverwacht! Het dorp ligt een beetje in een dalletje en als ik voor me kijk zit het verkeer over een hele grote afstand vast. Ik besluit om de Franse methode toe te passen. We rijden langzaam langs de file totdat,.........er een grote vrachtwagen nadert op de ander weghelft. De weg is hier echter zo smal dat ik besluit om maar op de stoep te wachten. Als eenmaal de rij autos op de tegenoverliggende baan gepasseerd is rijden we weer verder. Gelukkig zijn we na een paar minuten bij het knelpunt waar we vlotjes door het verkeerslicht worden geloodst door de wegwerker. Pfff, toch nog stress op de vakantiedag.

Als we een half uurtje verder rijden nemen we een pauze op een kleine parkeerplek langs de N85. Een paar bankjes en wat bomen zijn genoeg om even tot rust te komen. En plotseling na een minuut of 5 is daar ineens de andere groep die hier ook maar besloten heeft om te stoppen. Een paar camperaars die hadden besloten om hier maar eens een tukje te gaan doen nemen het wijze besluit om dat maar ergens anders te gaan doen. Want het is best lawaaiig als beide groepen op een parkeerplaats staan.

He is nog een kippeeindje naar Castellane en als we het dorpje binnenrijden slaan we in het centrum rechtsaf en na honderd meter ligt de camping aan de linkerkant. Tijd voor rust!!! Tijd om ons kamp op te zetten en het er even van te nemen. En de plannen voor de komende dag te smeden. Plnnen zijn er genoeg: straks eten in het dorp, vanavond biertje drinken met Dindo die vandaag jarig is, morgen een rondje rijden om de Gorges de Verdon. Mogelijkheden te over om ons niet te vervelen. En voor degene die nog vuile handen willen maken,.........Jottums RF600 loopt niet helemaal lekker. Wie er zin in heeft kan zich dus uitleven op een koppeltje carburateurs. Na een paar uurtjes plannen en rust maken is het dus tijd voor de maaltijd in het dorp. Proost en gefeliciteerd Dindo!!!!

full



full



N afloop van de maaltijd besluit ik om samen met Mikah en Auke nog een afzakkertje te nemen in een cafe. Om de hoek bij de pinautomaat zit een klein dorpscafe. Ik besluit om hier maar een tafeltje op het terras te bemannen. Mitkah en Auke lopen nog enkele tientallen meters achter me. Het etablissement ziet eruit alsof de grootouders van de eigenaar de boel destijds hebben laten verbouwen en er nooit meer iets aan hebben gedaan. Vaalgele muren die doortrokken zijn van decennia sigarettenrook bieden me een kijkje in het verleden van deze zaak. De foto's aan de muur geven een indruk van het vervlogen goede leven van de plaatselijke notabelen en hun families.
Ik vraag aan de patron of hij nog geopend is. Met een vriendelijk “mais bien sure monsieur” biedt de beste man mij een stoel aan.

Ik ga zitten en schuif met een krassend geluid de stoel over het terras. De maltezer van mijn buren schrikt wakker en blaft mij venijnig toe. Ik kijk het beest en het stel aan, vang in een flits een paar woorden van hun conversatie op. Ze spreken Vlaams. Ik vraag aan de buurman of het veilig is met die waakhond van hem en of het beest al gegeten heeft. De man kijkt me met een dronken blik aan en met halfdubbele tong stelt de beste man mij gerust dat zijn hond “geen Ollanders bijt, daar wordt'ie ziek van”. Op dat moment komt Auke net bij de tafel en vraagt “huh, wat zegt'ie?”. De vrouw neemt het tafereel bliksemsnel in zich op, kijkt Auke en mij aan en na enige seconden vertwijfeling redt ze de situatie door te zeggen dat haar man “een raar grapje maakt en een beetje dronken is”. Ik moet er smakelijk om lachen, maar iets in mijn achterhoofd vertelt me dat deze vrouw al aardig wat ervaring heeft met haar man uit een hachelijke situaties redden. De mens blijft een zonderling verschijnsel!!

Na twee biertjes vinden we het welletjes, we laten onze Vlaamse buurman met zijn klaagzang over "den Ollanders" alleen en we lopen het laatste stukje terug naar de camping. Ik lig in mijn tent, luister nog wat muziek en ergens halverwege het nummer Crazy van Icehouse gaat het lampje uit
 
Laatst bewerkt:
Dag 5

woensdag 31 mei

Rustdag Castellane

De dag begint zoals gewoonlijk met een gang naar het sanitairgebouw. Deze morgen is niet anders. Ik had bewust geen wekker gezet omdat ik meende dat ik al wel in het normale dagritme zou zitten. Niets is minder waar. Ik wankel pas rond 09:30uur mijn tent uit, begeef me naar het toilet en zie dat daar al een aantal challengers druk bezig zijn bij de afwasbakken. Nieuwsgierig naar zoveel afwasbelangstelling besluit ik om maar eens een kijkje te gaan nemen bij mijn kompanen. Op ht moment dat ik bij het groepje aankom hebben zich ook al een aantal campinggasten aangesloten. Na enig duw- en trekwerk zie ik dat Elles en Jottum bezig zijn met een setje carburateurs van een 4-in-lijn. Ik concludeer dat het echt Jottum's carburateurs moeten zijn. De Suzuki van Jottum loopt de laatste dag niet echt lekker. En gisteravond is er besloten om de carbs er eens onder vandaan te halen en eens van binnen te inspecteren. Die vier carbbody's liggen op het aanrehtblad, en een aanzienlijke hoeveelheid onderdelen liggen naast de carbs. Ik zie dat een aantal van de campinggasten zich al zitten te verkneukelen. Ik zie ze denken “die motor gaat nooit weer lopen”. Gelukkig zijn we allemaal een stel prutsers van het ergste slag dus in een mum van tijd zijn de carbs doorgespoeld met een gezonde dosis remmenreinger en wordt alles weer in elkaar geschroefd.

full



Als ik weer terug loop van het sanitairgebouw zie ik dat het gesleutel bij de afwasbakken voorbij is. Ik zie dat Jottum zich al klaar maakt om zijn motor te starten. Een paar startpogingen later loopt de Suzuki alweer alsof er nooit aan zijn carbs is gesleuteld. Nu maar hopen dat het probleem ook echt opgelost is! Omdat het een rustdag is en er verder helemaal niks op het programma staat opper ik om een rondje om de Gorges te gaan rijden. Een aantal had dat idee ook al gehad en zijn al zover dat ze al klaar zijn om op te zadelen. Jottum en Mitkah besluiten om met mij mee het rondje te gaan rijden. Een ontbijtje en een uurtje later zijn we zover dat we echt op gaan stappen. Een aantal mensen blijft achter om het fort te bewaken (jaja, dat zal wel) en wat extra rust te nemen.

full

full

full




Mitkah, Jottum en ik vertrekken vanaf de camping richting het westen de D952 op. Het is gelijk raak, de weg is lekker, het is niet al te druk en de temperatuur is zeer aangenaam. We laten de portofoons met rust, met z'n drieen is het lekker overzichtelijk. Zonder porto is het ook lekker rustig in de helm. We slingeren leek langs de rivier de Verdon. Heerlijk landschap is dit en ofschoon ik hier best vaak geweest ben verveelt het nooit. De slingerende wegen, mooie bochten en steeds het zicht op de rivier maakt het een onvergetelijke plek. De kilometers tikken weg en af en toe nemen we een pauze, de ene keer een rookpauze, de andere keer een koffiepauze. En voor we het goed en wel doorhebben staan we alweer op het keerpunt van de route, bij de Pont du Galetas. Vanaf hier heb je een mooie uitkijk op de de ingang van de Gorge en de nodige fotos worden geschoten. Er is hier ook altijd wel wat leuks te zien, zo ook nu. Een jongeman zit met twee mooie dames in een waterfiets, maar wanneer ze te dicht in de buurt van een visser komen begint de visser amok te maken. Logisch, want ze komen wel heel dichtbij. De visser werpt steentjes naar het drietal, de jongeman reageert op de visser. Er volget een scheldkanonnade waar zelfs de honden geen brood van lusten. De jongeman windt zich enorm op en kan dit gescheld niet over zijn kant laten gaan, de jongen moet zich natuurlijk nog bewijzen. Helemaal met die twee dames erbij. Hij neemt een onwijs besluit en duikt van de boot en zwemt naar de visser. De dames in de boot zetten het op een trappen en maken afstand. De jongeman kijkt na een meter of 20 zwemmen achterom, ziet in dat dit eigenlijk niet goed voor hem gaat aflopen. Koppig als hij is zet hij door en vervolgt hij zijn weg naar de visser. Eenmaal aan de kant van het meer beseft de knaap dat hij in een wel zeer netelige positie zit. Hij kan de visser niet te lijf gaan. Als hij dat wel doet is de visser in de sterke positie aan de wal. Hij besluit vrede te sluiten met de visser en weer terug te zwemmen naar de dames op de waterfiets. Als een verslagen hond druipt hij af. Het wordt nu zaak om zijn ego te redden bij de dames. Ergens heb ik het idee dat hem dat niet meer gaat lukken!!!!

full

full

full



Na dit prachtig schouwspel rijden wij weer verder. De Suzuki van Jottum start moeilijk. Even schrikken we, maar dan slaat de motor aan en kunnen we verder met de reis. We hadden bij de stop bij de rug al besloten dat we echt iets moeten gaan eten en bij het eerste dorp, Aiguines, nemen we de gok door in een mooie bocht bij een hotel te proberen wat er op de kaart staat. Op de kaart staat niks, sterker nog: er is überhaupt geen kaart! We willen net weer weggaan als de patrone op ons afkomt en vraagt of we willen eten. We knikken beleefd en emen plaat op de, door haar aangewezen plaatsen. Ze verxcuseert zich voor de rommelige bedrijfsvoering en vertelt dat ze alleen maar een daghap hebben. Het is een Daube de Provence (Bouff Bourguignon op z'n Provencaals) en ik ben gelijk om. Jottum en Mitkah gelukkig ook. We laten het ons goed smaken en plotseling zien we LePensZuer en ErikE ook voorbij rijden. Onze dag is goed, er is lekker gereden, lekker gegeten en vrienden zwaaien ons in den vreemde vriendelijk toe. Wat zou een mens nog meer kunnen wensen?

full



Als de borden en de galzen leeg zijn en de kok gecomplimenteerd is gaan we weer verder. Het is een mooie kronkelige weg met asfalt wat erom vraagt om mishandeld te worden. Het gaat een paar kilometer heel erg lekkr omhoog. Ik moet oppassen dat ik mijn Venture niet teveel de hoek ingooi. Ik moet een beetje inhouden. Maar Godallemachtig wat kom je hier lekker in de flow!!!! Maar vlak na na de Col d'Illoire staan we plotseling stil. De Suzuki van Jottum loopt nu wel heel erg beroerd. We besluiten om ons een paar honderd meter naar beneden te laten rollen. Daar was een parkeerplaats waar we even rustig naar de motor kunnen kijken.

full

full



Het eerst wat mij opvalt is dat de Suzuki wel heel erg beroerd loopt en veel te rijk. We sleutelen wat aan de motor, halen de buddy en de zijkapjes eraf en kijken de boel eens aan. Ik stel voor om het luchtfilter er een uit te halen en t ekijken hoe de motor dan loopt. Na nog en paar schroeven gelost te hebben sta ik plotseling met een luchtfilter in mijn handen. Ik besluit om het goede stuk niet meteen in de canyon te flikkeren maar om het maar eerst eens op te bergen in mijn topkoffer, veilig naast de make-up spiegel. Na dit intermezzo rijden we wer vlot weg en de Suzuki lijkt ineens heel erg lekker te lopen. We zetten met gezwinde spoed de weg voort, en dat gaat best rap! We besluiten nog wat plaatjes te schieten bij een punt waar we mooi de canyon in kunnen kijken en blijven daar wat hangen. We genieten van het uitzicht en de flauwe grappen die we maken, life is good! We snellen verder naar de camping en alras zijn we weer in Castellane.

Eenmaal weer op de camping waar zien we een aantal van de challengers aan een tafeltje op het terras zitten. De tafel is bezaaid met blikken bier, het niveau van de gesprekken doen me het ergste vermoeden. Ik besluit om maar gauw ook een paar biertjes naar binnen te tikken om maar een beetje in de buurt van hun niveau te komen. Ik hoor dat ze er al de halve middag zitten en Auke heeft het hoogste woord. Martell is al even “een dutje” gaan doen: dat voorspeld niet veel goeds. Het is een jolige bende, er word een rondje bier gehaald, en nog een, en nog een. Plots lijkt Auke het een goed idee om kleding te wisselen met Miryam. En zo geschiedde het ook. Wij blijven vertwijfeld achter. Het wordt tijd om even bij te trekken en wat te gaan eten, want op deze manier komt het niet goed natuurlijk!

full

full



Als na een uurtje iedereen weer lijkt te zijn bijgetrokken wordt het tijd om eens wat vast voedsel tot ons te nemen. Het restaurant waar we gisteren zaten heeft nog een grote lege tafel. Met z'n allen stormen we op de tafel af, bestellen bier en eten en maken veel lawaai. Het lijkt wel vakantie! We raken aan de praat met een groepje nederlanders die aan de tafel naast ons zitten. Het is nog lang een jolige boel. En als we eindelijk afdruipen zijn al veel lichtjes op het dorpsplein uitgegaan. De camping lokt, mijn bed nog meer. Morgen moeten we weer verkassen, morgen gaan we naar de Middellandse zee!!!!

full
 
Laatst bewerkt:
Terug
Bovenaan Onderaan