katja
MF'er
Ik ben inmiddels alweer een paar weken terug in Nederland maar besloot toch even een reisverslagje te maken, vind het altijd wel leuk om later terug te lezen. Ik dacht misschien is het wel leuk om het hier te delen
Dag 1
Na een kort nachtje (het blijft toch wel een beetje spannend, alleen met de motor op reis) en een snel ontbijt gooi ik mijn spullen op de motor. Het is elke keer weer een beetje puzzelen om mijn roltas stevig achterop te krijgen en het lijkt alsof ik meer mee heb dan de vorige 2 keer maar het lukt toch weer om alles mee te krijgen. Ik check nog een keer de route, de avond van tevoren heb ik besloten om richting Kroatië te rijden in plaats van de Pyreneeën. Ik prop de wegenkaart in het kaartvak van mijn tanktas, ik heb nog steeds niet de moeite genomen om een navigatie aan te schaffen, en krabbel de wegnummers op een blaadje. Ik check nog een laatste keer of ik alles mee heb, bedenk mij nog een keer waarom ik hier in vredesnaam aan begin en stap voor op mijn hornet voor onze derde ‘grote’ reis samen. Zodra ik voorbij Amsterdam ben komt het besef dat ik echt onderweg ben. Na een uur of twee stop ik nog even bij de Mac voor een tweede ontbijt en voor ik het weet ben ik de Duitse grens over. Ik had gewacht met tanken omdat de benzine in Duitsland net iets goedkoper is maar schijnbaar hadden meer mensen die gedachten. Na een kwartier wachten kon ik ook eindelijk mijn tank vol gooien. Na een korte pauze rij ik weer verder. De eerste dag wil ik zoveel mogelijk kilometers afleggen, verstand op nul, muziek aan en gewoon blijven zitten en gasgeven natuurlijk. Ik was gewaarschuwd voor veel wegwerkzaamheden en bijbehorende files maar het valt gelukkig erg mee. Voorbij Frankfurt besluit ik dat het mooi is geweest en kijk op Google maps voor een camping op de route (super handig dat je tegenwoordig overal internet hebt op de telefoon). Ik besluit naar campingplatz Uffenheim te rijden. Dit blijkt een mooie kleine camping te zijn met een prachtig buitenzwembad. De eigenaar is erg vriendelijk en wijst mij naar een klein plaatsje naast een overkapping waar mijn motor kan staan. Ik pak mijn spullen uit, zet mijn nieuwe tent met super handig quick-up systeem op (hij staat letterlijk binnen 5 minuten, ideaal) en trek mijn bikini aan om nog snel een duik te nemen. ’s avonds kook ik een pannetje water op mijn esbit brandertje voor een kommetje noedelsoep en dan zit de eerste dag er alweer op.
Dag 2
De volgende dag sta ik op tijd op en pak mijn spullen in. Het doel voor vandaag is om in de buurt van Passau te komen, hier is een vriendin van mij op vakantie en die ga ik natuurlijk even opzoeken. De eerste paar kilometer rij ik nog over de autobahn om ter hoogte van het Beierse woud binnendoor te rijden. Campings blijken hier dun gezaaid en ik eindig bij camping am national park, op de grens met het Beierse woud. Het is erg stil op de camping. Iemand verteld mij dat de eigenaar niet aanwezig is en ik gewoon een plekje kan zoeken, aanmelden kan later wel. Ik zet mijn tent op en ga nog een rondje rijden. Op de terugweg doe ik nog wat boodschappen. Eenmaal terug op de camping bel ik even met mijn vriendin en spreek af om de volgende dag langs te komen. Ik maak nog een korte boswandeling, kook een pannetje pasta, ga na het eten douchen en vroeg naar bed.
Dag 3
’s ochtends stuur ik mijn vriendin een berichtje dat ik eraan kom, en stap op de motor. Ik besluit binnendoor te rijden en dat blijkt een goede keuze, de wegen zijn prachtig met heerlijke bochten en er zijn nauwelijks dorpen te vinden, enkel bos. Na een kleine drie kwartier sturen kom ik aan in Hauzenberg, het is even zoeken maar uiteindelijk vind ik het hotel waar mijn vriendin zit met haar ouders en broertje. Er is hier geen mobiel bereik dus ik vraag in mijn beste Duits of de receptionist even naar de kamer kan bellen om te laten weten dat ik er ben. Eenmaal op de hotelkamer kan ik eindelijk mijn pak uittrekken (het is ruim 30 graden) om vervolgens met zijn allen in de auto te stappen om richting Passau te rijden. Na een rondje door de stad gelopen te hebben gaan we weer richting Hauzenberg, samen met mijn vriendin ga ik nog even zwemmen in een meertje vlakbij het hotel. Na het avondeten ga ik weer richting de camping, het begint inmiddels te schemeren. Het wordt sneller donker dan ik dacht en van straatverlichting hebben ze hier nog nooit gehoord. Het laatste half uur rij ik in het donker door het bos. Ik ben niet snel onder de indruk maar dit was geen aanrader, het zicht was echt minimaal. Ik was heel blij toen ik weer veilig op de camping was.
Dag 4 & 5
De vierde dag heb ik het rustig aan gedaan. Een klein rondje gereden, boodschappen gedaan en een rondje door het bos gelopen. Ik had er geen rekening mee gehouden dat het in het bos stikt van de muggen en in combinatie met een korte broek was dit geen succes. Op de vijfde dag besloot ik door te rijden naar Oostenrijk. Ik had besloten om in Oostenrijk alles binnendoor te rijden en had dus geen vignet gekocht. Hier had ik al snel spijt van, in het grensgebied met Duitsland is de bewegwijzering bijzonder slecht en de binnenwegen schieten niet op. Om een uur of 4 ben ik er wel klaar mee en besluit een camping te zoeken aan Attersee. Dit blijkt niet heel gemakkelijk, de eerste twee campings hadden geen plaats. Bij de derde camping (inselcamp) kon ik eindelijk mijn tent opzetten op het trekkers veldje. Het strandje van de camping was een stukje lopen en zat vol schreeuwende kinderen, maar ik kon in ieder geval even afkoelen. Attersee schijnt een aardig populaire vakantie bestemming te zijn, ook de pizzeria vlakbij de camping zat vol. Ik liep terug naar de camping om de motor te pakken en op zoek te gaan naar een andere pizzeria. Ook de tweede zat vol. Inmiddels was ik al een uur verder en toen ik weer terugging naar de eerste was deze vrijwel uitgestorven, maar ik kon eindelijk eten. Tegen de tijd dat ik terug op de camping was was het een uur 10 en ben ik meteen naar bed gegaan.
Dag 6 & 7
Ik kijk tijdens het ontbijt op de kaart voor een leuke route en besluit richting Postalm te rijden, één van de weinige passen in de omgeving. Eenmaal aangekomen bij de berg betaal ik enigszins verbaasd de 3,50 tol (sinds wanneer moet je tol betalen voor een bergpas? In Zwitserland hoefde dat nergens?) en rij de pas op. De kwaliteit van het asfalt is matig maar onderweg naar boven hoef ik maar één auto en een scooter in te halen. Het is een leuk weggetje en ik vermaak mij prima, al staat er af en toe een koe op de weg. Op de top neem ik een korte pauze en geniet van het uitzicht. De weg naar beneden is iets minder boeiend maar onderaan bij de slagbomen draai ik weer om om de pas nog een keer te rijden. Ik blijf immers een Hollander en ik heb ervoor betaald. Terug op de camping ga ik nog een uurtje aan het meer liggen. De volgende dag heb ik ook niet veel gedaan, alleen aan het meer gelegen en een poging gedaan om te waterskiën. De eerste poging was waardeloos maar de tweede ging best aardig, al is motorrijden toch meer mijn ding.
Postalm
Dag 8
In de avond en nacht heeft het aardig geregend. Ik wacht tot mijn tent een beetje is opgedroogd en pak mijn spullen in. Het plan is om verder te rijden richting Slovenië. Ter hoogte van Afritz am see zie ik een camping aan het meer. Het is nog vroeg maar het ziet er leuk uit en ze hadden plaats. Voor 10,- per nacht mocht ik mijn tentje opzetten. Er bleken erg veel Nederlanders aanwezig op de camping. Tegenover mij stond een Nederlands stel dat ook op vakantie was met de motor (en aanhanger). Zodra ik mijn tent had opgezet werd ik meteen uitgenodigd voor een kopje thee. Het bleken hele vriendelijke mensen en het was fijn om weer een beetje aanspraak te hebben.
Meer bij de camping
Dag 9 & 10
De volgende dag stond de bergpas bij Kranjska Gora in Slovenië op de planning (of nouja planning, de planning die ik de dag van tevoren gemaakt had). Na een klein uurtje rijden kom ik aan in het dorpje. Terwijl ik op een kruispunt sta te kijken waar ik naartoe moet komt er een Oostenrijker met een KTM 1290 superduke naast me staan. Hij vroeg waar ik naar zocht en ik gaf aan dat ik naar de pas wilde. Hij ging dezelfde kant op en ik ben achter hem aan naar boven gereden in een iets hoger tempo dan ik normaal zou doen. Het uitzicht was prachtig en tussen de haarspeldbochten met klinkers (wie heeft dat in vredesnaam bedacht) was de weg erg leuk. Halverwege was een stuk weg van een paar honderd meter opengebroken, dit stuk was onverhard met aardig wat kuilen en stenen. Voor iemand zonder offroad ervaring was het even slikken, maar toch wel erg leuk. Daarbij, als iemand met een gleodnieuwe superduke eroverheen durft moet ik ook niet zeuren. Op de top van de berg heb ik even een praatje gemaakt met de Oostenrijker. Hij wilde die dag dezelfde ronde rijden als ik en we hebben de rest van de dag samen gereden wat erg gezellig was. Hij bleek rij instructeur te zijn dus ik heb er ook nog wat van opgestoken met betrekking tot rijden in de bergen. Het was echt een prachtig rondje en ik heb heerlijk gereden die dag. Het tempo was soms wat uitdagend maar dat maakte het juist leuk. Slovenië was verrassend mooi en de wegen waren heel veel beter dan ik had verwacht. Tegen de avond begon het te regenen. We zijn samen wat gaan eten maar ook daarna kwam het nog met bakken uit de lucht. Het was inmiddels donker wat kaartlezen ook niet bepaald makkelijk maakt en hij bood aan met me mee te rijden naar de camping. Het had natuurlijk niet gehoeven maar achteraf was ik er erg dankbaar voor, in het donker met stromende regen was het zich echt nihil en ik was blij dat ik achter iemand aan kon rijden die de weg wist. Eenmaal aangekomen op de camping stopte het met regenen. Ik nam afscheid van mijn nieuwe vriend en moest beloven om weer langs te komen als ik terugkwam uit Kroatië. Alles in de tent was gelukkig nog droog en mijn overburen waren zo lief geweest om mijn was binnen te halen toen het begon te regenen. Douchen zat er die avond niet in, de stroom op de camping was uitgevallen. Bij de douches in het donker nog wel even gezellig staan kletsen met een Nederlandse vrouw, zij kwam al jaren op deze camping en gaf nog wat tips voor leuke weggetjes in de buurt. De volgende dag heb ik alleen een klein rondje gereden, boodschappen gedaan en de rest van de dag aan het meer gelegen.
Kranjska Gora
Kranjska Gora
Dag 11 t/m 14
Kroatië. Dat was de bestemming voor vandaag. Het was erg leuk om weer een beetje aanspraak te hebben maar na drie dagen was het wel weer tijd om verder te gaan. Ik nam afscheid van mijn buren en stapte op de motor richting Slovenië. Eenmaal in Slovenië pakte ik de snelweg. Na het tweede tolpoortje besloot ik toch maar eens op internet te kijken of je geen vignet nodig had, dit bleek wel het geval. Gelukkig verkochten ze deze bij het tankstation en ik ben gelukkig niet gecontroleerd. Nadat ik mijn vignet had aangeschaft moest ik na 50km de snelweg al af maargoed, ik moest ook nog terug. Het laatste stuk door Slovenië moest binnendoor. De kwaliteit van de weg was erg goed met mooie bochten. Na een zeer strenge paspoort controle *kuch* (2x paspoort laten zien maar dan ook echt alleen laten zien, er wordt niet in gekeken) mocht ik Kroatië binnenrijden. Na een km of 10 kwam ik bij een tolpoortje waar ik mijn handschoenen mocht uittrekken en mijn portemonnee kon zoeken om 5 rupa (82 eurocent) te betalen. Hierna kon ik mijn weg vervolgen op de E65, een prachtige weg langs de kust. Het moment dat je de zee ziet met alle eilanden die voor de kust liggen is erg indrukwekkend. Helaas stikt het aan de kust van de toeristen. De eerste drie campings waren dan ook vol en op de vierde camping, vlakbij Senj, kon ik een plekje vinden waar precies mijn tent paste. Maargoed, er was wel een strandje. Met heel veel zee-egels. Ik heb in Kroatië niet heel veel gereden. De kust was ontzettend druk, het was erg warm en in het binnenland waren de wegen voor de helft goed en voor de andere helft erg slecht. Ik heb vooral aan het strand gelegen, beetje gezwommen en en een dag de Plitvici meren bezocht. De meren zijn erg mooi om een keer te bezoeken maar het is ontzettend toeristisch en heeft een hoog efteling gehalte.
Binnenland Kroatië
Plitvici meren
Zonsondergang, elke avond ontzettend mooi
Dag 15
Na vier dagen had ik het wel gezien en ik besloot terug te rijden richting Oostenrijk. De Oostenrijker die ik had ontmoet had kaarten voor de motoGP en vroeg of ik het leuk vind om mee te gaan, dat wilde ik natuurlijk wel. Waar ik geen rekening mee had gehouden was dat het zaterdag was. En blijkbaar wil iedereen op zaterdag weg uit Kroatië. Tot aan de grens stond het stil. De volledige weg was enkelbaans met doorgetrokken streep en veel tegenliggers dus er voorbij was ook niet echt een optie, al heb ik dat wel een aantal stukken gedaan (tot ik een politie auto voorbij reed op een plaats waar dat niet de bedoeling was ). Na dik een uur afzien was ik eindelijk weer in Slovenië, vanaf daar schoot het weer aardig op. In de buurt van Klagenfurt heb ik een camping opgezocht (jammer dat de douches koud waren) en ben ik ’s avonds nog even met mijn Oostenrijkse vriend de stad in geweest, hier was één of ander evenement. Nadat we even een drankje hadden gedaan met zijn vrienden en weer richting huis/camping reden kwam ik erachter dat mijn motor wel erg heet werd. Ik was meegereden naar zijn huis om daar verder te kijken, eenmaal daar aangekomen was de meter volledig doorgeslagen. Het was al een uur of 12 dus hij heeft mij teruggebracht naar de camping en de volgende dag zou hij mij ophalen om naar Spielberg te rijden voor de motoGP.
Dag 16 & 17
Na een slapeloze nacht, de temperatuur ’s nachts was behoorlijk laag, ging om 5 uur de wekker. Om half 6 werd ik opgehaald en we vertrokken richting Spielberg. Het was ietwat pijnlijk om naar mijn eerste motoGP te gaan zonder eigen motor maargoed, als ik dan toch achterop moet kan het heel veel slechter dan een 1290 superduke. De motoGp hoef ik weinig over te vertellen denk ik, dat was natuurlijk erg gaaf. ’s avonds nog gezellig uit eten geweest en daarna weer netjes bij de camping afgezet. De volgende dag werd ik weer opgehaald om te kijken of we het koelings probleempje van mijn motor konden oplossen. We dachten eerst dat de ventilatorschakelaar stuk was maar er bleek ook geen koelvloeistof meer in te zitten. Eerst maar naar de dichtstbijzijnde motorzaak gereden voor nieuwe koelvloeistof en dit bleek inderdaad het probleem te zijn. Er zat aanslag op de radiator dop en in Kroatië heeft hij tijdens de file alle koelvloeistof eruit gegooid. De aanslag kon gelukkig makkelijk verwijder worden met een schuurpapiertje, ‘s middags konden we dus nog mooi een rondje rijden.
Dag 18 t/m 22
De volgende dag ben ik weer teruggereden naar Slovenië. Een vriend van me kwam onverwachts die kan op met de motor dus we konden mooi een paar dagen samen rijden. Na twee dagen Slovenië en een bezoekje aan Slap Kojak (waterval, heel erg mooi) zijn we doorgereden naar de Dolemieten. Vlakbij Arsie was een mooie camping aan een meer waar ik twee jaar geleden ook heb gestaan. Hier hebben we nog één dag samen gereden, toen ging de brandstofpomp van mijn vriend kapot. Bij een tankstation de KNMV gebeld en na een uur of twee wachten werd zijn motor opgehaald door een Italiaanse sleepwagen. De chauffeur sprak natuurlijk geen woord Engels en wij geen Italiaans. Ook bij de garage waar de motor heen werd gebracht sprak niemand Engels, uiteindelijk maar de KNMV gebeld voor een tolk. Lang verhaal kort, de garage repareerde geen motoren dus de motor moest naar een andere garage gebracht worden. Om het nog leuker te maken verstaat de KNMV onder vervangend vervoer een huurauto welke je dus niet kunt krijgen als je geen creditcard hebt. Een taxi kon gedeclareerd worden tot 75,- per dag. Kortom, een hoop gezeik. Ik moest zelf de volgende dag weer richting huis. In de ochtend heb ik nog even mijn motor uitgeleend zodat hij boodschappen kon doen maar daarna moest ik echt gaan. Hij heeft daar nog een dag of vier gezeten zonder motor, maar het is uiteindelijk opgelost. Ik ben doorgereden richting de Stelvio, hier in de buurt heb ik nog een nacht gekampeerd maar het was zo ontzettend koud dat ik zo snel mogelijk weer weg wilde. Daarnaast had ik de Stelvio al eens gereden dus ik vond het wel goed zo. Daarbij was mijn schokdemper, die bij vertrek al niet geweldig meer was, nu echt aan het overlijden. Het rijden zelf was dus ook niet heel leuk meer en ik vond het wel tijd om richting huis te gaan.
Slap Kozjak
Dolomieten
Dag 23 & 24
Op mijn laatste echte vakantiedag ben ik nog even langs geweest bij mijn vader, hij had een modelvliegwedstrijd in Duitsland in de buurt van Munchen. Bij deze wedstrijd worden rondes gevlogen tussen 3 gps punten. Er is een onderdeel waarbij zo snel mogelijk één ronde moet worden gevlogen en een onderdeel waarin zoveel mogelijk rondes binnen een bepaalde tijd moeten worden gevlogen. Best leuk om een keer te zien maar niet echt mijn ding, er wordt ook de hele dag allen maar over vliegtuigen gepraat. Het was evengoed erg gezellig maar ook hier was het erg koud ’s nachts en ik besloot te volgende dag weer naar huis te gaan.
Al met al heb ik een heerlijke vakantie gehad en het alleen reizen bevalt mij eigenlijk prima, al is met zijn tweeën wel gezelliger. Desondanks is het zeker voor herhaling vatbaar, op naar de volgende reis
Dag 1
Na een kort nachtje (het blijft toch wel een beetje spannend, alleen met de motor op reis) en een snel ontbijt gooi ik mijn spullen op de motor. Het is elke keer weer een beetje puzzelen om mijn roltas stevig achterop te krijgen en het lijkt alsof ik meer mee heb dan de vorige 2 keer maar het lukt toch weer om alles mee te krijgen. Ik check nog een keer de route, de avond van tevoren heb ik besloten om richting Kroatië te rijden in plaats van de Pyreneeën. Ik prop de wegenkaart in het kaartvak van mijn tanktas, ik heb nog steeds niet de moeite genomen om een navigatie aan te schaffen, en krabbel de wegnummers op een blaadje. Ik check nog een laatste keer of ik alles mee heb, bedenk mij nog een keer waarom ik hier in vredesnaam aan begin en stap voor op mijn hornet voor onze derde ‘grote’ reis samen. Zodra ik voorbij Amsterdam ben komt het besef dat ik echt onderweg ben. Na een uur of twee stop ik nog even bij de Mac voor een tweede ontbijt en voor ik het weet ben ik de Duitse grens over. Ik had gewacht met tanken omdat de benzine in Duitsland net iets goedkoper is maar schijnbaar hadden meer mensen die gedachten. Na een kwartier wachten kon ik ook eindelijk mijn tank vol gooien. Na een korte pauze rij ik weer verder. De eerste dag wil ik zoveel mogelijk kilometers afleggen, verstand op nul, muziek aan en gewoon blijven zitten en gasgeven natuurlijk. Ik was gewaarschuwd voor veel wegwerkzaamheden en bijbehorende files maar het valt gelukkig erg mee. Voorbij Frankfurt besluit ik dat het mooi is geweest en kijk op Google maps voor een camping op de route (super handig dat je tegenwoordig overal internet hebt op de telefoon). Ik besluit naar campingplatz Uffenheim te rijden. Dit blijkt een mooie kleine camping te zijn met een prachtig buitenzwembad. De eigenaar is erg vriendelijk en wijst mij naar een klein plaatsje naast een overkapping waar mijn motor kan staan. Ik pak mijn spullen uit, zet mijn nieuwe tent met super handig quick-up systeem op (hij staat letterlijk binnen 5 minuten, ideaal) en trek mijn bikini aan om nog snel een duik te nemen. ’s avonds kook ik een pannetje water op mijn esbit brandertje voor een kommetje noedelsoep en dan zit de eerste dag er alweer op.
Dag 2
De volgende dag sta ik op tijd op en pak mijn spullen in. Het doel voor vandaag is om in de buurt van Passau te komen, hier is een vriendin van mij op vakantie en die ga ik natuurlijk even opzoeken. De eerste paar kilometer rij ik nog over de autobahn om ter hoogte van het Beierse woud binnendoor te rijden. Campings blijken hier dun gezaaid en ik eindig bij camping am national park, op de grens met het Beierse woud. Het is erg stil op de camping. Iemand verteld mij dat de eigenaar niet aanwezig is en ik gewoon een plekje kan zoeken, aanmelden kan later wel. Ik zet mijn tent op en ga nog een rondje rijden. Op de terugweg doe ik nog wat boodschappen. Eenmaal terug op de camping bel ik even met mijn vriendin en spreek af om de volgende dag langs te komen. Ik maak nog een korte boswandeling, kook een pannetje pasta, ga na het eten douchen en vroeg naar bed.
Dag 3
’s ochtends stuur ik mijn vriendin een berichtje dat ik eraan kom, en stap op de motor. Ik besluit binnendoor te rijden en dat blijkt een goede keuze, de wegen zijn prachtig met heerlijke bochten en er zijn nauwelijks dorpen te vinden, enkel bos. Na een kleine drie kwartier sturen kom ik aan in Hauzenberg, het is even zoeken maar uiteindelijk vind ik het hotel waar mijn vriendin zit met haar ouders en broertje. Er is hier geen mobiel bereik dus ik vraag in mijn beste Duits of de receptionist even naar de kamer kan bellen om te laten weten dat ik er ben. Eenmaal op de hotelkamer kan ik eindelijk mijn pak uittrekken (het is ruim 30 graden) om vervolgens met zijn allen in de auto te stappen om richting Passau te rijden. Na een rondje door de stad gelopen te hebben gaan we weer richting Hauzenberg, samen met mijn vriendin ga ik nog even zwemmen in een meertje vlakbij het hotel. Na het avondeten ga ik weer richting de camping, het begint inmiddels te schemeren. Het wordt sneller donker dan ik dacht en van straatverlichting hebben ze hier nog nooit gehoord. Het laatste half uur rij ik in het donker door het bos. Ik ben niet snel onder de indruk maar dit was geen aanrader, het zicht was echt minimaal. Ik was heel blij toen ik weer veilig op de camping was.
Dag 4 & 5
De vierde dag heb ik het rustig aan gedaan. Een klein rondje gereden, boodschappen gedaan en een rondje door het bos gelopen. Ik had er geen rekening mee gehouden dat het in het bos stikt van de muggen en in combinatie met een korte broek was dit geen succes. Op de vijfde dag besloot ik door te rijden naar Oostenrijk. Ik had besloten om in Oostenrijk alles binnendoor te rijden en had dus geen vignet gekocht. Hier had ik al snel spijt van, in het grensgebied met Duitsland is de bewegwijzering bijzonder slecht en de binnenwegen schieten niet op. Om een uur of 4 ben ik er wel klaar mee en besluit een camping te zoeken aan Attersee. Dit blijkt niet heel gemakkelijk, de eerste twee campings hadden geen plaats. Bij de derde camping (inselcamp) kon ik eindelijk mijn tent opzetten op het trekkers veldje. Het strandje van de camping was een stukje lopen en zat vol schreeuwende kinderen, maar ik kon in ieder geval even afkoelen. Attersee schijnt een aardig populaire vakantie bestemming te zijn, ook de pizzeria vlakbij de camping zat vol. Ik liep terug naar de camping om de motor te pakken en op zoek te gaan naar een andere pizzeria. Ook de tweede zat vol. Inmiddels was ik al een uur verder en toen ik weer terugging naar de eerste was deze vrijwel uitgestorven, maar ik kon eindelijk eten. Tegen de tijd dat ik terug op de camping was was het een uur 10 en ben ik meteen naar bed gegaan.
Dag 6 & 7
Ik kijk tijdens het ontbijt op de kaart voor een leuke route en besluit richting Postalm te rijden, één van de weinige passen in de omgeving. Eenmaal aangekomen bij de berg betaal ik enigszins verbaasd de 3,50 tol (sinds wanneer moet je tol betalen voor een bergpas? In Zwitserland hoefde dat nergens?) en rij de pas op. De kwaliteit van het asfalt is matig maar onderweg naar boven hoef ik maar één auto en een scooter in te halen. Het is een leuk weggetje en ik vermaak mij prima, al staat er af en toe een koe op de weg. Op de top neem ik een korte pauze en geniet van het uitzicht. De weg naar beneden is iets minder boeiend maar onderaan bij de slagbomen draai ik weer om om de pas nog een keer te rijden. Ik blijf immers een Hollander en ik heb ervoor betaald. Terug op de camping ga ik nog een uurtje aan het meer liggen. De volgende dag heb ik ook niet veel gedaan, alleen aan het meer gelegen en een poging gedaan om te waterskiën. De eerste poging was waardeloos maar de tweede ging best aardig, al is motorrijden toch meer mijn ding.
Postalm
Dag 8
In de avond en nacht heeft het aardig geregend. Ik wacht tot mijn tent een beetje is opgedroogd en pak mijn spullen in. Het plan is om verder te rijden richting Slovenië. Ter hoogte van Afritz am see zie ik een camping aan het meer. Het is nog vroeg maar het ziet er leuk uit en ze hadden plaats. Voor 10,- per nacht mocht ik mijn tentje opzetten. Er bleken erg veel Nederlanders aanwezig op de camping. Tegenover mij stond een Nederlands stel dat ook op vakantie was met de motor (en aanhanger). Zodra ik mijn tent had opgezet werd ik meteen uitgenodigd voor een kopje thee. Het bleken hele vriendelijke mensen en het was fijn om weer een beetje aanspraak te hebben.
Meer bij de camping
Dag 9 & 10
De volgende dag stond de bergpas bij Kranjska Gora in Slovenië op de planning (of nouja planning, de planning die ik de dag van tevoren gemaakt had). Na een klein uurtje rijden kom ik aan in het dorpje. Terwijl ik op een kruispunt sta te kijken waar ik naartoe moet komt er een Oostenrijker met een KTM 1290 superduke naast me staan. Hij vroeg waar ik naar zocht en ik gaf aan dat ik naar de pas wilde. Hij ging dezelfde kant op en ik ben achter hem aan naar boven gereden in een iets hoger tempo dan ik normaal zou doen. Het uitzicht was prachtig en tussen de haarspeldbochten met klinkers (wie heeft dat in vredesnaam bedacht) was de weg erg leuk. Halverwege was een stuk weg van een paar honderd meter opengebroken, dit stuk was onverhard met aardig wat kuilen en stenen. Voor iemand zonder offroad ervaring was het even slikken, maar toch wel erg leuk. Daarbij, als iemand met een gleodnieuwe superduke eroverheen durft moet ik ook niet zeuren. Op de top van de berg heb ik even een praatje gemaakt met de Oostenrijker. Hij wilde die dag dezelfde ronde rijden als ik en we hebben de rest van de dag samen gereden wat erg gezellig was. Hij bleek rij instructeur te zijn dus ik heb er ook nog wat van opgestoken met betrekking tot rijden in de bergen. Het was echt een prachtig rondje en ik heb heerlijk gereden die dag. Het tempo was soms wat uitdagend maar dat maakte het juist leuk. Slovenië was verrassend mooi en de wegen waren heel veel beter dan ik had verwacht. Tegen de avond begon het te regenen. We zijn samen wat gaan eten maar ook daarna kwam het nog met bakken uit de lucht. Het was inmiddels donker wat kaartlezen ook niet bepaald makkelijk maakt en hij bood aan met me mee te rijden naar de camping. Het had natuurlijk niet gehoeven maar achteraf was ik er erg dankbaar voor, in het donker met stromende regen was het zich echt nihil en ik was blij dat ik achter iemand aan kon rijden die de weg wist. Eenmaal aangekomen op de camping stopte het met regenen. Ik nam afscheid van mijn nieuwe vriend en moest beloven om weer langs te komen als ik terugkwam uit Kroatië. Alles in de tent was gelukkig nog droog en mijn overburen waren zo lief geweest om mijn was binnen te halen toen het begon te regenen. Douchen zat er die avond niet in, de stroom op de camping was uitgevallen. Bij de douches in het donker nog wel even gezellig staan kletsen met een Nederlandse vrouw, zij kwam al jaren op deze camping en gaf nog wat tips voor leuke weggetjes in de buurt. De volgende dag heb ik alleen een klein rondje gereden, boodschappen gedaan en de rest van de dag aan het meer gelegen.
Kranjska Gora
Kranjska Gora
Dag 11 t/m 14
Kroatië. Dat was de bestemming voor vandaag. Het was erg leuk om weer een beetje aanspraak te hebben maar na drie dagen was het wel weer tijd om verder te gaan. Ik nam afscheid van mijn buren en stapte op de motor richting Slovenië. Eenmaal in Slovenië pakte ik de snelweg. Na het tweede tolpoortje besloot ik toch maar eens op internet te kijken of je geen vignet nodig had, dit bleek wel het geval. Gelukkig verkochten ze deze bij het tankstation en ik ben gelukkig niet gecontroleerd. Nadat ik mijn vignet had aangeschaft moest ik na 50km de snelweg al af maargoed, ik moest ook nog terug. Het laatste stuk door Slovenië moest binnendoor. De kwaliteit van de weg was erg goed met mooie bochten. Na een zeer strenge paspoort controle *kuch* (2x paspoort laten zien maar dan ook echt alleen laten zien, er wordt niet in gekeken) mocht ik Kroatië binnenrijden. Na een km of 10 kwam ik bij een tolpoortje waar ik mijn handschoenen mocht uittrekken en mijn portemonnee kon zoeken om 5 rupa (82 eurocent) te betalen. Hierna kon ik mijn weg vervolgen op de E65, een prachtige weg langs de kust. Het moment dat je de zee ziet met alle eilanden die voor de kust liggen is erg indrukwekkend. Helaas stikt het aan de kust van de toeristen. De eerste drie campings waren dan ook vol en op de vierde camping, vlakbij Senj, kon ik een plekje vinden waar precies mijn tent paste. Maargoed, er was wel een strandje. Met heel veel zee-egels. Ik heb in Kroatië niet heel veel gereden. De kust was ontzettend druk, het was erg warm en in het binnenland waren de wegen voor de helft goed en voor de andere helft erg slecht. Ik heb vooral aan het strand gelegen, beetje gezwommen en en een dag de Plitvici meren bezocht. De meren zijn erg mooi om een keer te bezoeken maar het is ontzettend toeristisch en heeft een hoog efteling gehalte.
Binnenland Kroatië
Plitvici meren
Zonsondergang, elke avond ontzettend mooi
Dag 15
Na vier dagen had ik het wel gezien en ik besloot terug te rijden richting Oostenrijk. De Oostenrijker die ik had ontmoet had kaarten voor de motoGP en vroeg of ik het leuk vind om mee te gaan, dat wilde ik natuurlijk wel. Waar ik geen rekening mee had gehouden was dat het zaterdag was. En blijkbaar wil iedereen op zaterdag weg uit Kroatië. Tot aan de grens stond het stil. De volledige weg was enkelbaans met doorgetrokken streep en veel tegenliggers dus er voorbij was ook niet echt een optie, al heb ik dat wel een aantal stukken gedaan (tot ik een politie auto voorbij reed op een plaats waar dat niet de bedoeling was ). Na dik een uur afzien was ik eindelijk weer in Slovenië, vanaf daar schoot het weer aardig op. In de buurt van Klagenfurt heb ik een camping opgezocht (jammer dat de douches koud waren) en ben ik ’s avonds nog even met mijn Oostenrijkse vriend de stad in geweest, hier was één of ander evenement. Nadat we even een drankje hadden gedaan met zijn vrienden en weer richting huis/camping reden kwam ik erachter dat mijn motor wel erg heet werd. Ik was meegereden naar zijn huis om daar verder te kijken, eenmaal daar aangekomen was de meter volledig doorgeslagen. Het was al een uur of 12 dus hij heeft mij teruggebracht naar de camping en de volgende dag zou hij mij ophalen om naar Spielberg te rijden voor de motoGP.
Dag 16 & 17
Na een slapeloze nacht, de temperatuur ’s nachts was behoorlijk laag, ging om 5 uur de wekker. Om half 6 werd ik opgehaald en we vertrokken richting Spielberg. Het was ietwat pijnlijk om naar mijn eerste motoGP te gaan zonder eigen motor maargoed, als ik dan toch achterop moet kan het heel veel slechter dan een 1290 superduke. De motoGp hoef ik weinig over te vertellen denk ik, dat was natuurlijk erg gaaf. ’s avonds nog gezellig uit eten geweest en daarna weer netjes bij de camping afgezet. De volgende dag werd ik weer opgehaald om te kijken of we het koelings probleempje van mijn motor konden oplossen. We dachten eerst dat de ventilatorschakelaar stuk was maar er bleek ook geen koelvloeistof meer in te zitten. Eerst maar naar de dichtstbijzijnde motorzaak gereden voor nieuwe koelvloeistof en dit bleek inderdaad het probleem te zijn. Er zat aanslag op de radiator dop en in Kroatië heeft hij tijdens de file alle koelvloeistof eruit gegooid. De aanslag kon gelukkig makkelijk verwijder worden met een schuurpapiertje, ‘s middags konden we dus nog mooi een rondje rijden.
Dag 18 t/m 22
De volgende dag ben ik weer teruggereden naar Slovenië. Een vriend van me kwam onverwachts die kan op met de motor dus we konden mooi een paar dagen samen rijden. Na twee dagen Slovenië en een bezoekje aan Slap Kojak (waterval, heel erg mooi) zijn we doorgereden naar de Dolemieten. Vlakbij Arsie was een mooie camping aan een meer waar ik twee jaar geleden ook heb gestaan. Hier hebben we nog één dag samen gereden, toen ging de brandstofpomp van mijn vriend kapot. Bij een tankstation de KNMV gebeld en na een uur of twee wachten werd zijn motor opgehaald door een Italiaanse sleepwagen. De chauffeur sprak natuurlijk geen woord Engels en wij geen Italiaans. Ook bij de garage waar de motor heen werd gebracht sprak niemand Engels, uiteindelijk maar de KNMV gebeld voor een tolk. Lang verhaal kort, de garage repareerde geen motoren dus de motor moest naar een andere garage gebracht worden. Om het nog leuker te maken verstaat de KNMV onder vervangend vervoer een huurauto welke je dus niet kunt krijgen als je geen creditcard hebt. Een taxi kon gedeclareerd worden tot 75,- per dag. Kortom, een hoop gezeik. Ik moest zelf de volgende dag weer richting huis. In de ochtend heb ik nog even mijn motor uitgeleend zodat hij boodschappen kon doen maar daarna moest ik echt gaan. Hij heeft daar nog een dag of vier gezeten zonder motor, maar het is uiteindelijk opgelost. Ik ben doorgereden richting de Stelvio, hier in de buurt heb ik nog een nacht gekampeerd maar het was zo ontzettend koud dat ik zo snel mogelijk weer weg wilde. Daarnaast had ik de Stelvio al eens gereden dus ik vond het wel goed zo. Daarbij was mijn schokdemper, die bij vertrek al niet geweldig meer was, nu echt aan het overlijden. Het rijden zelf was dus ook niet heel leuk meer en ik vond het wel tijd om richting huis te gaan.
Slap Kozjak
Dolomieten
Dag 23 & 24
Op mijn laatste echte vakantiedag ben ik nog even langs geweest bij mijn vader, hij had een modelvliegwedstrijd in Duitsland in de buurt van Munchen. Bij deze wedstrijd worden rondes gevlogen tussen 3 gps punten. Er is een onderdeel waarbij zo snel mogelijk één ronde moet worden gevlogen en een onderdeel waarin zoveel mogelijk rondes binnen een bepaalde tijd moeten worden gevlogen. Best leuk om een keer te zien maar niet echt mijn ding, er wordt ook de hele dag allen maar over vliegtuigen gepraat. Het was evengoed erg gezellig maar ook hier was het erg koud ’s nachts en ik besloot te volgende dag weer naar huis te gaan.
Al met al heb ik een heerlijke vakantie gehad en het alleen reizen bevalt mij eigenlijk prima, al is met zijn tweeën wel gezelliger. Desondanks is het zeker voor herhaling vatbaar, op naar de volgende reis