David_ZZR
MF veteraan
- Onderwerp starter
- #26
Dag 9 - Zondag 15 juli 2018
Ook op Isábena was ik behoorlijk vroeg wakker. Na even goed gedoucht te hebben werkte ik mijn standaardontbijt wat bestond uit een ontbijtkoekreep, een banaan en een kop koffie naar binnen. De spullen werden ingepakt, de camping werd betaald en ik kon vertrekken. Het eerst stuk van de route ging door het dal van het riviertje de Isábena. Een erg mooie, vast en zeker zwaar door de EU gesubsidieerde, weg met schitterende uitzichten. Alles schoot weer heerlijk op. Op de grens met Catalunya stopte ik even om Tim, de vice-president van de Gaylordz Scooterclub uit Antwerpen, te bellen dat ik in de buurt was. Hij was met zijn gezin in Tremp op vakantie en had zijn moderne GTS 300 meegenomen. We zouden elkaar tegenkomen op de Coll de Montllobar, in de buurt van de Figols de Tremp.
Video van het eerste stukje weg na Isábena:
Video van de Figols de Tremp / Coll de Montllobar:
Bovenop deze col stopte ik nog even om wat plaatjes te schieten en tijdens de afdaling kwam ik Tim al tegemoet gereden. Toen we even stonden te kletsen kwamen er al snel tientallen vale gieren boven ons cirkelen. Helaas voor deze beesten waren wij nog in leven.
In Tremp werd mijn tank volgegooid en deden we een terrasje waar ik gelijk een tosti naar binnen werkte want mijn maag begon weer te rommelen.
Na even gepauzeerd te hebben was het weer tijd te gaan rijden. Tim zou nog een stukje met me mee rijden tot aan de kloof, dit werd uiteindelijk tot net na de kloof. En op dat punt begon mijn voorwiel te zwabberen en dat kon maar 1 ding betekenen, een lekke band. Gelukkig zat er bijna gelijk een parkeerplaats waar dit probleem verholpen kon worden. Het velgje werd losgehaald en vervangen door mijn reservevelg. Een klusje van niets bij een Vespa. Op de parking was een natuurlijke bron aanwezig die door vele locals gebruikt werd om hun privé drinkwatervoorraad aan te vullen. Oude 8 liter waterkannen uit de supermarkt werden hier hervuld. En ik moet zeggen, het water smaakte lekker voor zover water lekker kan smaken dan natuurlijk.
Video van het stukje sturen met Tim:
Tim reed terug naar zijn camping en ik vervolgde mijn route. Al snel had ik in de gaten dat mijn wegligging verre van optimaal was. Het euvel bleek ‘m te zitten in de goedkope prutsvelg van SIP. Deze trekken op den duur krom en sluiten niet mooi meer op elkaar aan. Ik had voor nu even geen andere oplossing dus ik moest het er maar mee doen. De weg door de Sierra del Montsec was heerlijk en het uitzicht over het stuwmeer was schitterend, maar gezien de velg deed ik het toch maar wat rustiger aan.
Video van het rijden door de Sierra del Montsec:
Bij Camarasa werd ik een smal weggetje opgestuurd door mijn GPS. Duidelijk een foutje bij het maken van de route maar ik volgde het maar. Ik reed door bloedhete graanvelden en kwam uit bij het plaatsje Cubells. Aangezien het behoorlijk heet was, was ik maar wat blij dat ik hierna een iets bredere en snellere weg gekozen had. Zowel ikzelf als de Vespa koelden hierdoor iets beter af. In de buurt van Berga begon het drukker te worden en op het weggetje langs het stuwmeer naar het noorden toe was het gewoon echt druk. Na de energiecentrale die bij het stuwmeer hoorde sloeg ik een rustiger weggetje in richting de camping. Hier was gelukkig nog plek zat. Mijn tentje werd opgezet en ik ging naar het barretje van de camping om de WK finale te kijken onder het genot van enkele biertjes.
Video van de C-26 naar Berga:
Hierna was het tijd om de prutsSIPvelg van de Vespa af te halen en de lekke band te repareren. Gelukkig had ik een binnenbandje bij dus ik hoefde alleen de kapotte binnenband uit de velg te halen en er een nieuwe in te leggen. De compressor van de campingeigenaar deed de rest.
Op het terras van het barretje bestelde ik een pizza en ik kreeg er een die vele malen beter was dan je in menig pizzeria kunt krijgen. Ik ging terug naar mijn tentje en viel als een blok in slaap.
Dag 10 – Maandag 16 juli 2018
Ik werd wakker van het getik van de regen op mijn tent. Gadverdamme! Dat werd dus weer een natte tent inpakken in de voorlopig laatste etappe. Ondanks dat het nog lichtjes spetterde ging ik lekker douchen in het geweldige sanitair wat camping El Bergueda heeft. Na mezelf opgefrist te hebben liep ik terug naar de tent en ondanks dat het nog steeds een beetje drupte zette ik mijn gasbrander buiten om een bak koffie te maken. Terwijl de brander z’n best deed de bialetti heet genoeg te stoken pakte ik alvast mijn spulletjes in. Na alweer een ontbijtkoekreep genuttigd te hebben met de bijbehorende kop koffie pakte ik mijn natte tent maar in.
Eenmaal op weg was het gelukkig droog echter aangekomen bij Berga keek ik even op een meteosite en zag dat er behoorlijk wat onweer boven de Pyreneeën hing. Het leek me geen goed idee hier doorheen te rijden, echter de weg naar het zuiden naar Manresa nemen was ook geen optie omdat dit dan een veel te lange omweg zou zijn. Ik besloot dus maar de origineel geplande route via Ripoll en Olot te volgen. De weg tussen Berga en Ripoll was iets meer dan 40 kilometer en daarna zou ik wel weer verder zien wat te doen. Het begon echter steeds donkerder te worden en toen er af en toe een druppel viel, tussen het donderen en bliksemen door, wist ik dat ik maar snel een plekje op moest zoeken waar ik droog kon staan om mijn regenoverall aan te trekken.
Na enkele kilometers was daar eindelijk een boerderij met een stal die open stond. Ik reed de Vespa tot aan de ingang van de stal, haalde mijn voorste bagagerol er af en haalde hier de regenoverall uit tevoorschijn. Het spetterde een beetje maar nog niet dermate dat je niet meer door kon rijden dus mijn gedachte was gewoon weer verder doorrijden tot Ripoll. Ik reed het erf af en vanaf een balkonnetje stond een oud boertje me aan te kijken en wuifde me vriendelijk gedag.
Ondanks dat het langzaamaan harder begon te regenen ging het rijden nog steeds goed. In Ripoll zat een Repsol waar ik de Vespa op een verse slok, kwalitatief goede, benzine trakteerde. Het was hier toch wel harder begonnen te regenen en naast het tankstation zat barretje. In mijn regenoverall ging ik daar maar naar binnen om samen met mijn gps om te kijken wat de slimste route zou zijn om te volgen. Na een kop koffie en een donut besloot ik dus lekker eigenwijs om toch maar de weg richting Olot te vervolgen. Ik mocht dus nog een mooi stukje door de Pyreneeën heen. Nu spetterde het slechts nog lichtjes dus wat kon er gebeuren. De weg naar Ripoll was schitterend. Overal hing laaghangende bewolking waar je dan op neer keek. Een schitterend gezicht, echter ik reed toch maar door en maakte er geen foto’s van. Hoe eerder ik in echt droog gebied was, des te beter.
Iets na Olot werd de hemel geheel zwart, druppels ter grote van grindsteentjes vielen en ik wist niet hoe snel ik een schuilplaats moest zoeken. Bij het tankstation waar ik stond te schuilen kwamen zelfs auto’s schuilen omdat ze het niet veilig meer vonden de weg, die inmiddels geheel ondergelopen was, op te gaan. Maarja, je moet iets als je verder wilt. En ik was het wachten wel even beu. Dus maar weer verder rijden… Ik was toch al nat en de regen was zo hard over mij heen gekomen dat deze via mijn nek mijn jas in was gekomen en ik was al tot aan mijn onderbroek nat.
De regen beukte als hagel in mijn gezicht maar ik wilde door en ik had nog slechts 70 kilometer te gaan vandaag. De weg was zeiknat en op rotondes stond soms zelfs meer dan 20 cm water maar de Vespa bleef braaf doorrijden. De C63 waar ik op reed ging op den duur over in een echte N weg. Volgens de GPS is dat geen snelweg echter in mijn ogen is een 4-baansweg met een vangrail in het midden waar je gewoon 120 mag echt wel een snelweg. Met een kilometer of 85 in het uur bleef ik netjes op de rechterbaan hangen. Ik werd op en neer gebeukt door de wind die ook nog eens met een kracht van ca 5 beaufort op mij in aan het beuken was. Dit gecombineerd met regendruppels ter grote van kiezels die nog steeds op mijn gezicht werden afgevuurd, had ik nu maar een integraal helm opgedaan… De afslag Vidreres kwam in zicht echter mijn GPS stuurde me er langs.. WTF… ik volgde ‘m braaf en ging er af bij Macanet del Selva waar ik op een rotonde om moest keren. Ik vervolgde weer braaf de C63 tot ik de afslag Lloret Blau zag staan. Wederom wilde mijn GPS me anders sturen. Echter vanaf hier kende ik de weg echt wel uit mijn hoofd. Bij het verlaten van de C63 stopte het spontaan met regenen. Ik reed door naar le Creu de Lloret en kwam aan bij het vakantiehuisje van de ouders van mijn vriendin waar zij en haar kinderen al aanwezig waren. Ik was toe aan wat eten en een warme douche…
Dag 11 t/m 21 - Dinsdag 17 t/m vrijdag 27 juli 2018
Mijn Vespa heeft gedurende deze periode droog in de garage van het vakantiehuisje gestaan. Ik had even een totaal andere vakantie dan de periode ervoor. Lekker hangen op het strand, natuurlijk verder gaan in de boeken die ik aan het lezen was, een dagje Barcelona èn klussen aan de Vespa van mijn vriendin die ze al 20 jaar stil had staan in Spanje. Dit is een ongoing project waar ik aan klus wanneer ik in Spanje ben.
Op de foto heb ik net de voorvork gereviseerd.
Ook op Isábena was ik behoorlijk vroeg wakker. Na even goed gedoucht te hebben werkte ik mijn standaardontbijt wat bestond uit een ontbijtkoekreep, een banaan en een kop koffie naar binnen. De spullen werden ingepakt, de camping werd betaald en ik kon vertrekken. Het eerst stuk van de route ging door het dal van het riviertje de Isábena. Een erg mooie, vast en zeker zwaar door de EU gesubsidieerde, weg met schitterende uitzichten. Alles schoot weer heerlijk op. Op de grens met Catalunya stopte ik even om Tim, de vice-president van de Gaylordz Scooterclub uit Antwerpen, te bellen dat ik in de buurt was. Hij was met zijn gezin in Tremp op vakantie en had zijn moderne GTS 300 meegenomen. We zouden elkaar tegenkomen op de Coll de Montllobar, in de buurt van de Figols de Tremp.
Video van het eerste stukje weg na Isábena:
Video van de Figols de Tremp / Coll de Montllobar:
Bovenop deze col stopte ik nog even om wat plaatjes te schieten en tijdens de afdaling kwam ik Tim al tegemoet gereden. Toen we even stonden te kletsen kwamen er al snel tientallen vale gieren boven ons cirkelen. Helaas voor deze beesten waren wij nog in leven.
In Tremp werd mijn tank volgegooid en deden we een terrasje waar ik gelijk een tosti naar binnen werkte want mijn maag begon weer te rommelen.
Na even gepauzeerd te hebben was het weer tijd te gaan rijden. Tim zou nog een stukje met me mee rijden tot aan de kloof, dit werd uiteindelijk tot net na de kloof. En op dat punt begon mijn voorwiel te zwabberen en dat kon maar 1 ding betekenen, een lekke band. Gelukkig zat er bijna gelijk een parkeerplaats waar dit probleem verholpen kon worden. Het velgje werd losgehaald en vervangen door mijn reservevelg. Een klusje van niets bij een Vespa. Op de parking was een natuurlijke bron aanwezig die door vele locals gebruikt werd om hun privé drinkwatervoorraad aan te vullen. Oude 8 liter waterkannen uit de supermarkt werden hier hervuld. En ik moet zeggen, het water smaakte lekker voor zover water lekker kan smaken dan natuurlijk.
Video van het stukje sturen met Tim:
Tim reed terug naar zijn camping en ik vervolgde mijn route. Al snel had ik in de gaten dat mijn wegligging verre van optimaal was. Het euvel bleek ‘m te zitten in de goedkope prutsvelg van SIP. Deze trekken op den duur krom en sluiten niet mooi meer op elkaar aan. Ik had voor nu even geen andere oplossing dus ik moest het er maar mee doen. De weg door de Sierra del Montsec was heerlijk en het uitzicht over het stuwmeer was schitterend, maar gezien de velg deed ik het toch maar wat rustiger aan.
Video van het rijden door de Sierra del Montsec:
Bij Camarasa werd ik een smal weggetje opgestuurd door mijn GPS. Duidelijk een foutje bij het maken van de route maar ik volgde het maar. Ik reed door bloedhete graanvelden en kwam uit bij het plaatsje Cubells. Aangezien het behoorlijk heet was, was ik maar wat blij dat ik hierna een iets bredere en snellere weg gekozen had. Zowel ikzelf als de Vespa koelden hierdoor iets beter af. In de buurt van Berga begon het drukker te worden en op het weggetje langs het stuwmeer naar het noorden toe was het gewoon echt druk. Na de energiecentrale die bij het stuwmeer hoorde sloeg ik een rustiger weggetje in richting de camping. Hier was gelukkig nog plek zat. Mijn tentje werd opgezet en ik ging naar het barretje van de camping om de WK finale te kijken onder het genot van enkele biertjes.
Video van de C-26 naar Berga:
Hierna was het tijd om de prutsSIPvelg van de Vespa af te halen en de lekke band te repareren. Gelukkig had ik een binnenbandje bij dus ik hoefde alleen de kapotte binnenband uit de velg te halen en er een nieuwe in te leggen. De compressor van de campingeigenaar deed de rest.
Op het terras van het barretje bestelde ik een pizza en ik kreeg er een die vele malen beter was dan je in menig pizzeria kunt krijgen. Ik ging terug naar mijn tentje en viel als een blok in slaap.
Dag 10 – Maandag 16 juli 2018
Ik werd wakker van het getik van de regen op mijn tent. Gadverdamme! Dat werd dus weer een natte tent inpakken in de voorlopig laatste etappe. Ondanks dat het nog lichtjes spetterde ging ik lekker douchen in het geweldige sanitair wat camping El Bergueda heeft. Na mezelf opgefrist te hebben liep ik terug naar de tent en ondanks dat het nog steeds een beetje drupte zette ik mijn gasbrander buiten om een bak koffie te maken. Terwijl de brander z’n best deed de bialetti heet genoeg te stoken pakte ik alvast mijn spulletjes in. Na alweer een ontbijtkoekreep genuttigd te hebben met de bijbehorende kop koffie pakte ik mijn natte tent maar in.
Eenmaal op weg was het gelukkig droog echter aangekomen bij Berga keek ik even op een meteosite en zag dat er behoorlijk wat onweer boven de Pyreneeën hing. Het leek me geen goed idee hier doorheen te rijden, echter de weg naar het zuiden naar Manresa nemen was ook geen optie omdat dit dan een veel te lange omweg zou zijn. Ik besloot dus maar de origineel geplande route via Ripoll en Olot te volgen. De weg tussen Berga en Ripoll was iets meer dan 40 kilometer en daarna zou ik wel weer verder zien wat te doen. Het begon echter steeds donkerder te worden en toen er af en toe een druppel viel, tussen het donderen en bliksemen door, wist ik dat ik maar snel een plekje op moest zoeken waar ik droog kon staan om mijn regenoverall aan te trekken.
Na enkele kilometers was daar eindelijk een boerderij met een stal die open stond. Ik reed de Vespa tot aan de ingang van de stal, haalde mijn voorste bagagerol er af en haalde hier de regenoverall uit tevoorschijn. Het spetterde een beetje maar nog niet dermate dat je niet meer door kon rijden dus mijn gedachte was gewoon weer verder doorrijden tot Ripoll. Ik reed het erf af en vanaf een balkonnetje stond een oud boertje me aan te kijken en wuifde me vriendelijk gedag.
Ondanks dat het langzaamaan harder begon te regenen ging het rijden nog steeds goed. In Ripoll zat een Repsol waar ik de Vespa op een verse slok, kwalitatief goede, benzine trakteerde. Het was hier toch wel harder begonnen te regenen en naast het tankstation zat barretje. In mijn regenoverall ging ik daar maar naar binnen om samen met mijn gps om te kijken wat de slimste route zou zijn om te volgen. Na een kop koffie en een donut besloot ik dus lekker eigenwijs om toch maar de weg richting Olot te vervolgen. Ik mocht dus nog een mooi stukje door de Pyreneeën heen. Nu spetterde het slechts nog lichtjes dus wat kon er gebeuren. De weg naar Ripoll was schitterend. Overal hing laaghangende bewolking waar je dan op neer keek. Een schitterend gezicht, echter ik reed toch maar door en maakte er geen foto’s van. Hoe eerder ik in echt droog gebied was, des te beter.
Iets na Olot werd de hemel geheel zwart, druppels ter grote van grindsteentjes vielen en ik wist niet hoe snel ik een schuilplaats moest zoeken. Bij het tankstation waar ik stond te schuilen kwamen zelfs auto’s schuilen omdat ze het niet veilig meer vonden de weg, die inmiddels geheel ondergelopen was, op te gaan. Maarja, je moet iets als je verder wilt. En ik was het wachten wel even beu. Dus maar weer verder rijden… Ik was toch al nat en de regen was zo hard over mij heen gekomen dat deze via mijn nek mijn jas in was gekomen en ik was al tot aan mijn onderbroek nat.
De regen beukte als hagel in mijn gezicht maar ik wilde door en ik had nog slechts 70 kilometer te gaan vandaag. De weg was zeiknat en op rotondes stond soms zelfs meer dan 20 cm water maar de Vespa bleef braaf doorrijden. De C63 waar ik op reed ging op den duur over in een echte N weg. Volgens de GPS is dat geen snelweg echter in mijn ogen is een 4-baansweg met een vangrail in het midden waar je gewoon 120 mag echt wel een snelweg. Met een kilometer of 85 in het uur bleef ik netjes op de rechterbaan hangen. Ik werd op en neer gebeukt door de wind die ook nog eens met een kracht van ca 5 beaufort op mij in aan het beuken was. Dit gecombineerd met regendruppels ter grote van kiezels die nog steeds op mijn gezicht werden afgevuurd, had ik nu maar een integraal helm opgedaan… De afslag Vidreres kwam in zicht echter mijn GPS stuurde me er langs.. WTF… ik volgde ‘m braaf en ging er af bij Macanet del Selva waar ik op een rotonde om moest keren. Ik vervolgde weer braaf de C63 tot ik de afslag Lloret Blau zag staan. Wederom wilde mijn GPS me anders sturen. Echter vanaf hier kende ik de weg echt wel uit mijn hoofd. Bij het verlaten van de C63 stopte het spontaan met regenen. Ik reed door naar le Creu de Lloret en kwam aan bij het vakantiehuisje van de ouders van mijn vriendin waar zij en haar kinderen al aanwezig waren. Ik was toe aan wat eten en een warme douche…
Dag 11 t/m 21 - Dinsdag 17 t/m vrijdag 27 juli 2018
Mijn Vespa heeft gedurende deze periode droog in de garage van het vakantiehuisje gestaan. Ik had even een totaal andere vakantie dan de periode ervoor. Lekker hangen op het strand, natuurlijk verder gaan in de boeken die ik aan het lezen was, een dagje Barcelona èn klussen aan de Vespa van mijn vriendin die ze al 20 jaar stil had staan in Spanje. Dit is een ongoing project waar ik aan klus wanneer ik in Spanje ben.
Op de foto heb ik net de voorvork gereviseerd.
![:]](/styles/motor-forum/smilies/crossy.gif "Crossy :]")
