Triple Power
Die hard MF'er
Doe mij maar British racing zwart.
Racen op een daytona 675(650)2006 en verder
Bitaktus_Snellus
MF veteraan
Laatst bewerkt:
Bitaktus_Snellus
MF veteraan
Vandaag aantal 675-jes gespot @ Assen. 
Triple Power
Die hard MF'er
Vandaag aantal 675-jes gespot @ Assen.
Toch wel met antivries?
Bitaktus_Snellus
MF veteraan
Whehe en een windscherm. Kooouuudd!
Motorgrover
Die hard MF'er
Het is groen, haha. 'In the flesh' en zeker met een zonnetje zie je dat het een mooie parelmoer racing green kleur is. Op foto's slaat het een beetje uit naar zwart.
Ben ook niet zo'n poetsert en dat scheelt ook wel een beetje
Flinkie
Die hard MF'er
Het is groen, haha. 'In the flesh' en zeker met een zonnetje zie je dat het een mooie parelmoer racing green kleur is. Op foto's slaat het een beetje uit naar zwart.
Ben ook niet zo'n poetsert en dat scheelt ook wel een beetje
Erg vette bike. Gaaf ook met dat goud op je tank. Heb je dat zo laten spuiten of zijn dat stickers onder de lak?
Motorgrover
Die hard MF'er
Thx! Heeft MotoBreda allemaal voor me geregeld. Ze hadden er al zo eentje staan en omdat ik de mijne moest (laten) oplappen was de keus snel gemaakt
downsider
Offerings to the God of Speed
- 30 mrt 2008
- 34.370
- 21.085
- Onderwerp starter
- #134
Mijn broer is net vertrokken richting assen voor een dagje vrij rijden,morgen,had naast hem moeten zitten 
(moet dit effe kwijt 
)
Goed nieuws is wel dat ik alle onderdelen nodig voor het herstel van mijn 675 bestelt heb en deze onderweg zijn
(moet dit effe kwijt )Goed nieuws is wel dat ik alle onderdelen nodig voor het herstel van mijn 675 bestelt heb en deze onderweg zijn
GuusFlater
MF veteraan
Je moet maar zo denken: je kan nog naast hem zitten en als je fiets weer klaar is ben je het weer snel vergeten.Veel suc6 
Pedro98
MF veteraan
- 21 jun 2008
- 14.991
- 0
Mijn broer is net vertrokken richting assen voor een dagje vrij rijden,morgen,had naast hem moeten zitten
Goed nieuws is wel dat ik alle onderdelen nodig voor het herstel van mijn 675 bestelt heb en deze onderweg zijn
Kijk aan dus kun je na de operatie lekker rustig aan de knutsel.
Flinkie
Die hard MF'er
Mocht iemand hier onverhoopt een aantal sessies over hebben voor SGT op 27/4 en er graag van af willen, wil je mij dan even pben? Ik zit verlegen..
Er was nochtans goed weer voorspeld voor afgelopen Goede Vrijdag. Weliswaar akelig koud in de ochtend, maar oplopende temperaturen tot een kleine 15˚C en volle bak zon. Dus Stug en ik hadden ons lekker last-minute ingeschreven voor een dagje racen op Croix-en-Ternois.
Eenmaal aangekomen in de paddock en al het spul geïnstalleerd, begon de dag wat stroefjes. Bij het indoen van mijn contactlenzen moet er nog een vleugje benzine aan mijn vingers gezeten hebben, met als gevolg dat mijn rechterlens zowat smolt. Daar kwam ik natuurlijk pas achter toen ik hem goed en wel in mijn oog aan ’t douwen was zodat de benzine ook nog even in mijn oog verspreid werd. Daardoor heb ik eigenlijk de rest van de dag als door de onderkant van een bierglas gezien. Nu heb ik dat in mijn leven toch al flink wat vaker gedaan, maar tijdens het racen was toch echt nieuw voor mij! Maar ach, gelukkig had ik links nog. Een vers setje lenzen had ik gelukkig weer wèl bij me…
Vlak voor aanvang van onze eerste sessie, het was nog zo’n 3 graden (bóven nul, dat wel), kwam ik erachter dat de bandenwarmer van de voorband volkomen koud was gebleven. Al snel had ik de oorzaak gevonden: in de binnenkant bleek een lus volledig doorgebrand. Daardoor was er zelfs een stuk rubber uit de band weggesmolten!
Enkele pogingen om het ter plekke te repareren bleken futiel, dus ik moest me voorlopig neerleggen bij een koude voorband. Verre van ideaal natuurlijk, bij zulke temperaturen! Nog maar even die van achter er vóór omgedaan en toch nog maar effe de baan op, kijken of het ging…
Nou, het ging ja, maar daar is meteen ook alles mee gezegd! Het is met slicks echt vreselijk vervelend rijden als ze niet op temperatuur zijn. Het lijkt wel alsof ze dan van hout gemaakt zijn! Zo gauw je de bocht in gaat sturen geven ze totaal geen gevoel en grip hoef je dan al helemaal niet te vragen! Tussen de oren zit het dan ook niet lekker en zodoende rijdt je echt als op eieren; een mooie paasgedachte, dat dan weer wél!
De enige manier om wat warmte in de voorband te krijgen is hard rechtop remmen, dan de rem los en dán pas insturen; iets wat normaalgesproken min of meer vloeiend in elkaar over gaat. Een compleet onnatuurlijke manier van rijden dus ook!
Daarna nog maar eens een rondje over de paddock gemaakt om eens te vragen of ik van iemand misschien een bandenwarmer kon lenen, maar geen succes, helaas. Zelfs het gebruiken van iemand’s warmer terwijl hij zelf aan ’t rijden was bleek teveel gevraagd. De spreekwoordelijke „esprit motard” van elkaar helpen in barre tijden was ver te zoeken…
De tweede sessie begon natuurlijk weer met het ritueel opwarmen van de voorband. Na ’n rondje of 8 à 10 begon ik erin te geloven dat de voorband op temperatuur was. Daarna kon ik een langzaam wat „normaler” en sneller beginnen te rijden. Toen bleek ook dat we eigenlijk in een veel te langzame groep ingedeeld waren: ik ben de hele dag niet ingehaald! Sommigen heb ik in één sessie zelfs 4x gelapt! Zodoende heb ik dus geen enkele „vrije” ronde gehad om eens een ronde op serieus tempo te rijden.
Na de middagpauze was het weer echt wel in orde, het was stralend weer, al was de asfalttemperatuur natuurlijk niet optimaal. Het was in ieder geval alleen maar beter geworden, gelukkig! Tijd voor de eerste middagsessie dus: opwarmen volgens het vaste recept. Plots had ik eens een ronde waarin ik wat minder last had van het verkeer; ik kon de meesten op relatief gunstige momenten passeren. Op mijn laptimer verscheen ook meteen een rondetijd van 0:59:80 ! Verbaasd als ik was, want dit was pas in de vierde ronde (meen ik) dus ik was nog bezig met warmte in de voorband te pompen. Toch al onder de minuut!
De volgende ronde kwam ik weer in de linkerbocht van bovenstaande foto. Ik moest nog iemand eruit remmen vóór de bocht, dus ik had weliswaar niet helemaal de ideale lijn te pakken, maar ik zat nog ruim voldoende hoog in de bocht. Aangezien ik nog de band aan ’t opwarmen was, had ik bij het insturen de rem al weer losgelaten. En opeens… tijdens het insturen (ik lag nog niet eens op m’n linkerknie) glijdt zó mijn voorwieltje onder me weg!!! SHIIIIIIIIIT! En dan dat vreselijke geluid: KRGGGGGGG!
Voor ik het weet glijd ik op m’n linkerzij/buik achter m’n motor aan richting grindbak! Al glijdend dacht ik nog: hoe kan dat nou, niks geks gedaan! Of er nou iets op de baan heeft gelegen, of dat toch mijn band nog niet warm zat was, of dat mijn voorband toch té oud was, waardoor het gripniveau allengs was gedegradeerd? Geen idee, maar in dat soort zaken moet ik de verklaring toch zoeken, want ik was écht nog niets uitzonderlijks van plan!
Mijn motor is onderuit op z’n linkerzijkant van de baan gegleden en daar met z’n wielen in het grind gehapt, waardoor hij omgeslagen is naar de rechterzijkant. Zo is hij tot rust gekomen, met mij er achteraan. Zodoende heeft eigenlijk heel de motor contact gemaakt met het grind, met flink wat lakschade tot gevolg.
Verder hebben alle beschermende delen (de valproppen voor het frame en door de assen en extra kunststof motordeksels) z’n werk goed gedaan. De enige dingen die echt kapot zijn gegaan zijn het kuipruitje en het potje van de remvloeistof.
Ik heb hem, puur op adrenaline, rechtgezet in het grind en langzaam eruit gereden. Eenmaal op ons plekkie aangekomen nog even rustig op de bokjes neergezet, alvorens erachter te komen dat ik wel erg veel pijn had bij het staan op mijn rechtervoet. Waarschijnlijk even omgezwikt bij het „happen” in het grind. Ook was mijn pak op de rand van de schouderprotector opengescheurd en zodoende zat op mijn schouder een vers lapje rosbief…
Toch maar even naar de dokter op ’t circuit; die dacht dat in mijn voet niks gebroken zou zijn, maar voegde er haastig aan toe dat ik thuis maar even een röntgenfoto moest laten maken! Een drukverband om de voet en enkel zou het zooitje wat moeten stabiliseren en de zwelling moeten voorkomen. Nadat hij een borrelglaasje azijn over mijn open schouderwond had gegooid en een stripje Paracetamol had overhandigd, kon ik weer terug en Stug inpakken (waarvoor drank!).
Eenmaal thuis ben ik de volgende ochtend toch maar naar ’t ziekenhuis gegaan, alwaar een foto uitwees dat er wellicht een scheurtje zou kunnen zitten in een van de voetwortelbeentjes. Daarom hebben ze me toch maar krukken meegegeven, waarvan ik er nu nog 1 gebruik. Een extra foto tijdens de controle volgende week zou er beter uitsluitsel over moeten geven. Inmiddels is de schaafwond op de schouder, ter grootte van een half bierviltje, droog en dicht, alles eronder is nog wel beurs.
In de komende tijd zal ik eerst mezelf even op de been krijgen en daarna zo snel mogelijk de motor weer in orde gaan brengen. Toch zonde, want ik was er erg groots mee, met die nieuwe Daytona! De lakschade zal ik voorlopig even laten voor wat hij is, want ik durf even niet terug naar de lakker (familie, aangetrouwd...)! Geeft de motor ook wat karakter, natuurlijk!
En niet te vergeten: op zoek naar bandenwarmers, en een kleermaker voor mijn pak! Suggesties hiervoor zijn welkom!
Eenmaal aangekomen in de paddock en al het spul geïnstalleerd, begon de dag wat stroefjes. Bij het indoen van mijn contactlenzen moet er nog een vleugje benzine aan mijn vingers gezeten hebben, met als gevolg dat mijn rechterlens zowat smolt. Daar kwam ik natuurlijk pas achter toen ik hem goed en wel in mijn oog aan ’t douwen was zodat de benzine ook nog even in mijn oog verspreid werd. Daardoor heb ik eigenlijk de rest van de dag als door de onderkant van een bierglas gezien. Nu heb ik dat in mijn leven toch al flink wat vaker gedaan, maar tijdens het racen was toch echt nieuw voor mij! Maar ach, gelukkig had ik links nog. Een vers setje lenzen had ik gelukkig weer wèl bij me…
Vlak voor aanvang van onze eerste sessie, het was nog zo’n 3 graden (bóven nul, dat wel), kwam ik erachter dat de bandenwarmer van de voorband volkomen koud was gebleven. Al snel had ik de oorzaak gevonden: in de binnenkant bleek een lus volledig doorgebrand. Daardoor was er zelfs een stuk rubber uit de band weggesmolten!
Enkele pogingen om het ter plekke te repareren bleken futiel, dus ik moest me voorlopig neerleggen bij een koude voorband. Verre van ideaal natuurlijk, bij zulke temperaturen! Nog maar even die van achter er vóór omgedaan en toch nog maar effe de baan op, kijken of het ging…
Nou, het ging ja, maar daar is meteen ook alles mee gezegd! Het is met slicks echt vreselijk vervelend rijden als ze niet op temperatuur zijn. Het lijkt wel alsof ze dan van hout gemaakt zijn! Zo gauw je de bocht in gaat sturen geven ze totaal geen gevoel en grip hoef je dan al helemaal niet te vragen! Tussen de oren zit het dan ook niet lekker en zodoende rijdt je echt als op eieren; een mooie paasgedachte, dat dan weer wél!
De enige manier om wat warmte in de voorband te krijgen is hard rechtop remmen, dan de rem los en dán pas insturen; iets wat normaalgesproken min of meer vloeiend in elkaar over gaat. Een compleet onnatuurlijke manier van rijden dus ook!
Daarna nog maar eens een rondje over de paddock gemaakt om eens te vragen of ik van iemand misschien een bandenwarmer kon lenen, maar geen succes, helaas. Zelfs het gebruiken van iemand’s warmer terwijl hij zelf aan ’t rijden was bleek teveel gevraagd. De spreekwoordelijke „esprit motard” van elkaar helpen in barre tijden was ver te zoeken…
De tweede sessie begon natuurlijk weer met het ritueel opwarmen van de voorband. Na ’n rondje of 8 à 10 begon ik erin te geloven dat de voorband op temperatuur was. Daarna kon ik een langzaam wat „normaler” en sneller beginnen te rijden. Toen bleek ook dat we eigenlijk in een veel te langzame groep ingedeeld waren: ik ben de hele dag niet ingehaald! Sommigen heb ik in één sessie zelfs 4x gelapt! Zodoende heb ik dus geen enkele „vrije” ronde gehad om eens een ronde op serieus tempo te rijden.
Na de middagpauze was het weer echt wel in orde, het was stralend weer, al was de asfalttemperatuur natuurlijk niet optimaal. Het was in ieder geval alleen maar beter geworden, gelukkig! Tijd voor de eerste middagsessie dus: opwarmen volgens het vaste recept. Plots had ik eens een ronde waarin ik wat minder last had van het verkeer; ik kon de meesten op relatief gunstige momenten passeren. Op mijn laptimer verscheen ook meteen een rondetijd van 0:59:80 ! Verbaasd als ik was, want dit was pas in de vierde ronde (meen ik) dus ik was nog bezig met warmte in de voorband te pompen. Toch al onder de minuut!
De volgende ronde kwam ik weer in de linkerbocht van bovenstaande foto. Ik moest nog iemand eruit remmen vóór de bocht, dus ik had weliswaar niet helemaal de ideale lijn te pakken, maar ik zat nog ruim voldoende hoog in de bocht. Aangezien ik nog de band aan ’t opwarmen was, had ik bij het insturen de rem al weer losgelaten. En opeens… tijdens het insturen (ik lag nog niet eens op m’n linkerknie) glijdt zó mijn voorwieltje onder me weg!!! SHIIIIIIIIIT! En dan dat vreselijke geluid: KRGGGGGGG!
Voor ik het weet glijd ik op m’n linkerzij/buik achter m’n motor aan richting grindbak! Al glijdend dacht ik nog: hoe kan dat nou, niks geks gedaan! Of er nou iets op de baan heeft gelegen, of dat toch mijn band nog niet warm zat was, of dat mijn voorband toch té oud was, waardoor het gripniveau allengs was gedegradeerd? Geen idee, maar in dat soort zaken moet ik de verklaring toch zoeken, want ik was écht nog niets uitzonderlijks van plan!
Mijn motor is onderuit op z’n linkerzijkant van de baan gegleden en daar met z’n wielen in het grind gehapt, waardoor hij omgeslagen is naar de rechterzijkant. Zo is hij tot rust gekomen, met mij er achteraan. Zodoende heeft eigenlijk heel de motor contact gemaakt met het grind, met flink wat lakschade tot gevolg.
Verder hebben alle beschermende delen (de valproppen voor het frame en door de assen en extra kunststof motordeksels) z’n werk goed gedaan. De enige dingen die echt kapot zijn gegaan zijn het kuipruitje en het potje van de remvloeistof.
Ik heb hem, puur op adrenaline, rechtgezet in het grind en langzaam eruit gereden. Eenmaal op ons plekkie aangekomen nog even rustig op de bokjes neergezet, alvorens erachter te komen dat ik wel erg veel pijn had bij het staan op mijn rechtervoet. Waarschijnlijk even omgezwikt bij het „happen” in het grind. Ook was mijn pak op de rand van de schouderprotector opengescheurd en zodoende zat op mijn schouder een vers lapje rosbief…
Toch maar even naar de dokter op ’t circuit; die dacht dat in mijn voet niks gebroken zou zijn, maar voegde er haastig aan toe dat ik thuis maar even een röntgenfoto moest laten maken! Een drukverband om de voet en enkel zou het zooitje wat moeten stabiliseren en de zwelling moeten voorkomen. Nadat hij een borrelglaasje azijn over mijn open schouderwond had gegooid en een stripje Paracetamol had overhandigd, kon ik weer terug en Stug inpakken (waarvoor drank!).
Eenmaal thuis ben ik de volgende ochtend toch maar naar ’t ziekenhuis gegaan, alwaar een foto uitwees dat er wellicht een scheurtje zou kunnen zitten in een van de voetwortelbeentjes. Daarom hebben ze me toch maar krukken meegegeven, waarvan ik er nu nog 1 gebruik. Een extra foto tijdens de controle volgende week zou er beter uitsluitsel over moeten geven. Inmiddels is de schaafwond op de schouder, ter grootte van een half bierviltje, droog en dicht, alles eronder is nog wel beurs.
In de komende tijd zal ik eerst mezelf even op de been krijgen en daarna zo snel mogelijk de motor weer in orde gaan brengen. Toch zonde, want ik was er erg groots mee, met die nieuwe Daytona! De lakschade zal ik voorlopig even laten voor wat hij is, want ik durf even niet terug naar de lakker (familie, aangetrouwd...)! Geeft de motor ook wat karakter, natuurlijk!
En niet te vergeten: op zoek naar bandenwarmers, en een kleermaker voor mijn pak! Suggesties hiervoor zijn welkom!
,hoop dat je lichamelijk er toch snel bovenop bent.
GuusFlater
MF veteraan
Wat een pech .Zonde van de motor maar je eigen gezondheid gaat voor alles.Ik weet niet waar je woont maar voor je pak kan je naar de zilverennaald in Veenendaal Prima prijs en keurig gemaakt.Banden warmers zag ik in het verkoop topic staan.Veel suc6 met je enkel
Ben wel benieuwd wat nu echt de reden is geweest.. maar wat een eikels dat ze niet ff een bandenwarmer willen uitlenen.. kleine moeite toch liefhebbers onderling.pedr
MF'er
Blijft zonde Marc, maar snel fit worden voor Ecuyers. Morgen je pak ff meenemen gaan we langs MJK, die zitten bij mij om de hoek. Uit dit verhaal blijkt maar weer dat we al die zooi niet voor nix meenemen (reserve bandenwarmers etc,erc...). Ook weer gezien op Val De Vienne, toen fikte een bandenwarmer van Koen af.
Triple Power
Die hard MF'er
Tja het bekende verhaal. Afgelopen woensdag was het ook erug koud, en later ook nat tijdens de eerste ZAC race in Assen. Zelfs met goed werkende bandenwarmers bleek er toch weinig grip. Het asfalt is gewoon te koud. Vooral in de linker ruskenhoek gingen er veel vanaf. Ook ik voelde het voorwiel al glijden daar. Dus maar rustig aan gedaan. We hebben nog een heel seizoen te gaan. Toch nog een 2e plaats gescoord in race 2.
Voor het complete verslag zie: http://triumph-zaanstad.nl/nl/bedrijf/triumphracing/
Voor het complete verslag zie: http://triumph-zaanstad.nl/nl/bedrijf/triumphracing/
Laatst bewerkt:
pedr
MF'er
Trouwens maandag 16 april de Triumphs ff uitlaten op CPZ met Moto Breda
