Stella Alpina Treffen


030717-6.jpg
Picreaux-8-001.jpg

BARDONECCHIA, GRANDI APPUNTAMENTI PER GLI APPASSIONATI DI MOTO
 
Was een zeer geslaagde trip! Klein verslagje maak ik eerdaags wel even, was gisteravond om 22:00 uur thuis en om 05:00 ging de wekker weer want moest werken vandaag...

Maar het was top, eerste paar dagen erg heet, laatste paar dagen erg nat. Op de Stella was het redelijk weer, wel wat spatjes gehad maar dat mocht de pret niet drukken. Erg genoten!
 
Zoals beloofd zou ik even een verlagje plaatsen. Duurde even, druk druk druk, maar hier is het dan. Ik heb er geen uitgebreid verhaal van gemaakt, dus ik plaats het gewoon hier in het topic in plaats van een nieuw topic te openen. Is voor andere geïnteresseerden ook makkelijker terug te vinden.

Donderdag 6 juli, dag 1:

De 2e zondag van juli vindt op de Col du Sommeiller in de Italiaanse Alpen elk jaar het evenement Stella Alpina plaats. Voor mij de derde keer op rij dat ik die kant op ga. Maakten we er vorig jaar nog een echt korte trip van (vrijdag weg, dinsdag terug), dit jaar trekken we voor zowel de heen als de terugweg een dag langer uit zodat we nog wat mooie passen mee kunnen pakken. We gaan dit jaar met z’n 3en, ik op mijn XT660Z Tenere, samen met 2 collega’s op een XT1200 Super Tenere en een 1200 GSA.

Omdat we niet allemaal bij elkaar in de buurt wonen spreken we op donderdagochtend af bij een tankstation op de A2 bij Nieuwegein. Na een bakkie zetten we koers naar het zuiden, en zakken de hele A2 af, grens over naar België en na het centrum van Luik de E25 op. Bij Houffalize verlaten we de snelweg om verder alleen maar binnendoor te rijden. Wat oponthoud door wegwerkzaamheden (geloof het of niet, ze waren aan het asfalteren in België!), en onze poging tot omrijden via een onverharde route loopt uiteindelijk op niets uit. Terug naar het begin van de afsluiting, waar we uiteindelijk door de berm voorbij de asfaltwerkzaamheden mogen. Vriendelijk vragen helpt soms gewoon. We zakken verder af tot we bij Bouillon ook de grens van België achter ons laten. De temperaturen lopen inmiddels op tot ruim boven de 25 graden en naderen zelfs de 30. Via bekende namen als Sedan, Verdun en Bar-le-Duc vorderen we aardig snel. We hebben het tempo redelijk hoog liggen en stoppen alleen voor het hoognodige. Niet lullen maar rijden! In Gray, zo’n 50 kilometer voor Besançon is het mooi geweest en zoeken we een camping op. Het is inmiddels al 20:00 uur geweest en de teller tikt net de 800 kilometer niet aan. Geen slechte score voor de eerste dag. Na het opzetten van de tentjes, eten en douchen vinden we het al snel mooi geweest. Het was een lange warme dag, dus we zijn alle drie redelijk gaar.

Vrijdag 7 juli, dag 2:

De volgende ochtend staat de zon al weer op de tent te branden. De koffie gaat op het vuur en de verse croissants en broodjes gaan er goed in. We nemen het er even van, het is tenslotte vakantie en de grootste klap hebben we gisteren al gemaakt, dus die 2e bak koffie in de zon kan nog best. Iets voor half 11 stappen we weer op en zakken af naar de Jura. Net voor de afdaling naar Gex komt het meer van Geneve in zicht, met daar achter natuurlijk de Alpen. Via Annecy rijden we de Alpen in. Het is dik boven de 30 graden, dus lekker dat we even de hoogte opzoeken. Via de Col des Aravis en de Col des Saisies rijden we naar Beaufort, vanwaar we doorsteken naar de Cormet de Roselend. Voor mij bekende omgeving, ik was hier 2 weken geleden nog, maar moest tussendoor even terug naar huis. De anderen zijn hier voor het eerst. We genieten van de schitterende omgeving en de mooie wegen, het blijft geweldig, al kom je hier elke week. In Bourg Saint Maurice pakken we een camping en slaan in de naastgelegen supermarkt vlees voor de BBQ in. Bij een prachtige avond met volle maan genieten we nog even na van de dag.


Col de la Faucille, met het meer van Geneve op de achtergrond


Zaterdag 8 juli, dag 3

Na wederom verse croissants en een paar bakken koffie stappen we weer op en gaan richting Val d’Isere en Col de l ’Iseran. Na een prachtige rit over de Iseran en Col du Mont Cenis rijden we Italië binnen. Nu we weer zijn afgedaald loopt de temperatuur al snel op tot 35 graden en soms zelfs nog iets hoger. Dankzij wat gebarende collega motorrijders rijden we even buiten Susa op keurige snelheid langs de Carabinieri met lasergun en volgen de weg tot Bardonecchia. In het dorp is het zoals altijd dit weekend een komen en gaan van all/offroadmotoren. Door het extreem stoffige eerste deel van de route is het niet moeilijk te herkennen wie er al boven is geweest en wie er nog moet. In het dorp is gelijktijdig een sportevenement voor mindervaliden bezig (respect trouwens!), waardoor er de nodige wegen zijn afgesloten. We zetten de motoren even op het marktplein en zoeken lopend de supermarkt op. Boven is niets, dus we moeten het eten voor vanavond en morgenochtend nu meenemen. Na de bevoorrading gaan we de berg op en al snel zijn ook wij bedekt onder een dikke laag stof. Rond 16:00 uur bereiken we op ruim 2100 meter het basecamp waar het al gigantisch druk is. Het is gelukkig niet meer zo heet, maar de lucht begint inmiddels te betrekken en een onweersbui lijkt in aantocht. Vanwege de drukte is het nog lastig om een plekje te vinden. Veel van de vrije plekken zijn erg nat en modderig door stroompjes water. Diverse motoren rijden zicht vast in de zompige prut, maar iedereen helpt elkaar dus het zorgt eerder voor hilariteit dan voor problemen. We vinden uiteindelijk een vlak en droog plekje voor de tentjes, maar net voordat we die willen opzetten zet er een flinke wind op en begint het te regenen, hagelen en onweren. We gooien snel een zeiltje over ons heen en wachten de bui af, die gelukkig niet al te lang duurt. Na de bui kunnen we de tentjes opzetten waarna het ook al tijd is om wat te gaan eten. Na het eten zitten we onder het genot van een bakkie en daarna biertje nog wat te kletsen en lopen wat rond om motoren te kijken.



BMW en KTM hebben duidelijk het grootste aandeel, maar soms zitten er ook leuke en bijzondere creaties tussen. Erg leuk altijd om even rond te lopen. Slechts een enkele NL-kentekenplaat kunnen ontdekken, volgens mij de voorgaande jaren wel iets meer. Het weer is inmiddels een stuk beter en de lucht is al bijna weer helemaal opgeklaard. De zon gaat onder en de eerste sterren verschijnen, maar vanwege de volle maan helaas geen heldere sterrenhemel. Het blijft toch altijd een bijzondere ervaring om hier te zijn. De maan op de besneeuwde bergen, motorrijders onder elkaar, honderden tentjes en opstijgende wolkjes rook van de kampvuurtjes, en dat op een schitterende alpenweide. Wie nog twijfelt om een keer te gaan kan ik alleen maar aanraden te stoppen met twijfelen en gewoon te gaan!



Zondag 9 juli, dag 4:

Iedere keer verbaas ik me er weer over dat het ondanks een grote groep kamperende motorrijders toch redelijk rustig is, dus ik heb prima geslapen! Helaas blijkt dat de heldere lucht helaas weer plaats heeft gemaakt voor bewolking en motregen. Noodgedwongen ontbijten we in de tent, maar gelukkig houdt de regen niet zo heel lang aan. We wachten de ergste drukte en af gaan rond 11 uur op weg naar boven. Omdat het in het verleden op zondag altijd erg druk was gaan veel mensen nu al op zaterdag omhoog, met het gevolg dat het nu juist op zaterdag druk is. De slechte weersvoorspelling van vandaag zal daar ook wel iets aan meegeholpen hebben. We kunnen op ons gemakje naar boven rijden en van drukte is absoluut geen sprake. De andere rijders die we tegenkomen gaan hoofdzakelijk naar beneden. Helaas begint het onderweg weer een beetje te spatten, maar gelukkig zet de regen niet echt door. De route vanaf het basecamp begint redelijk goed, maar wordt steeds slechter. Hoe hoger je komt hoe meer grove keien we tegenkomen. De regen en smeltende sneeuw zorgt voor wat modder, maar het is nog prima te rijden. Tot mijn verbazing hebben ze de sneeuw op de route geruimd. Normaal gesproken deden ze dit niet waardoor het lang niet altijd mogelijk was om de top te bereiken. Vorig jaar heb ik nog een poging ondernomen maar liep ik al snel vast in de sneeuw. Deze keer kunnen we dus helemaal door naar de top, wat ondanks wat hulp door de sneeuwruimers toch wel weer een speciaal gevoel geeft. Op de top waait het flink en begint het steeds harder te regenen, waar we door de hitte van de afgelopen dagen niet echt op gekleed zijn.



Al snel krijgen we het vrij fris en zetten we de afdaling weer in. Het is inmiddels erg rustig geworden en er komt bijna niemand meer omhoog. We genieten ondanks de regen van de terugweg, en maken nog wat foto’s bij de doorwading van het riviertje (waar je overigens ook gewoon via een bruggetje overheen kan, maar dat is natuurlijk veel minder leuk). Terug in het basecamp staan er nog maar een handjevol tentjes. We duwen nog een broodje naar binnen en pakken de spullen weer in. Het grootste deel hadden we vanmorgen al gedaan, dus we zijn zo klaar. Helaas krijgen we weer een bui, maar gelukkig is het tussendoor ook regelmatig even droog.



We dalen vanuit het basecamp weer af naar Bardonecchia en stoppen even buiten het dorp op camping Bokki. Hier zetten we nauwelijks een uur nadat we alles hebben ingepakt de tentjes weer op. Gelukkig is het weer droog en wordt er zelfs wat blauw in de lucht zichtbaar. We zetten een bak koffie en eten wat we nog in voorraad hebben (nootjes, mueslirepen en koekjes). Rond een uur of 4 stappen we weer op en gaan terug naar Bardonecchia. De beklimming van de Monte Jafferau staat ook nog op het programma. Ook deze heb ik al een keer bedwongen, maar voor de anderen is het nieuw en ook voor de tweede keer blijft het schitterend. We pakken de normale route naar boven. De kant van de skipiste is erg steil en glibberig met dit weer, de tunnel aan de andere kant wordt door de afsluiting lastig met de brede GSA, dus we houden het op de makkelijke route. Deze is prima te rijden, voornamelijk gravel en nauwelijks grote stenen, maar door het slechte weer wel veel plassen. De tocht naar boven is schitterend en het uitzicht is eigenlijk veel mooier dan op de Sommeiller. Het is echt genieten! Boven spreken we nog wat Duitse offroaders, die zich er over verbazen dat we hier met de twee 1200’s zijn gekomen, respect! Voor mijn lichte 660 was het een makkie. We zakken weer af tot we weer asfalt onder de banden hebben, en zetten dan weer koers naar de camping. Het is inmiddels al tegen 8 uur voor we bij de tentjes aankomen. Eerst even lekker douchen, en daarna door naar het restaurantje tegenover de camping. We zijn ongeveer uitgehongerd, want veel eten hadden we niet mee vandaag. De borden pasta smaken perfect maar zijn helaas wat aan de kleine kant. Voor het dessert hoeven we dus niet lang na te denken, nog maar een bord pasta! Ook deze gaan er prima in en we sluiten nog af met een dubbele espresso. Ook de koffie smaakt perfect, dus we hoeven niet lang na te denken waar we morgen gaan ontbijten! Terug op de camping doen we nog een biertje/frisje in de bar en zoeken dan vermoeid ons bed op. Geweldige dag gehad!




Maandag 10 juli, dag 5:

Volgens schema pakken we de spullen op en nemen we zodra de deur van het restaurantje aan de overkant om 9 uur open gaat plaats op het terras. We zijn de enige, dus binnen een paar minuten zitten we aan de echte Italiaanse cappuccino met verse croissants en zoete broodjes. We sluiten af met een heerlijke espresso, voor we de motoren weer bestijgen en weer langzaam huiswaarts keren. Dit doen we natuurlijk wel via een mooie route passenroute. We zitten aan de voet van de Col de l‘Echelle en laten binnen een paar 100 meter Italië achter ons. Via Briançon steken we door naar de Col du Galibier en de Télégraphe. Na een stukje Route Nationale gaan we via de Lacets de Montvernier richting de Col du Joly. Na al een tijdje te zijn achtervolgd door donkere wolken krijgen we even voorbij de Col du Joly de eerste spatten, en daar blijft het helaas niet bij. We trekken snel de regenpakken aan en steken in de stromende regen via de onverharde verbinding langs de skipistes door naar de Col de la Madeleine. Even voorbij de col wordt het weer droog, en omdat het nog steeds erg warm is kiezen we er snel weer voor om de regenpakken weer uit te trekken. We pakken weer een stukje grote weg, en steken door naar de Col du Frêne en de Col de Leschaux. Wederom achtervolgd door donkere wolken komen we aan in Annecy, waar we even een stopje bij het meer maken. Normaal is het altijd wel even lekker om een duik te nemen, en dat zou gezien de temperatuur ook zeker niet verkeerd zijn, maar met het naderende onweer zien we er toch maar vanaf. We staan even te overleggen of we hier voor de bui losbarst een camping pakken of nog iets verder doorrijden. Dan barst het onweer los en komt de regen met bakken uit de hemel. Snel weten we nog de regenpakken aan te trekken en een schuilplek te zoeken. Omdat het toch niet meer lukt om droog een camping te zoeken besluiten we nog maar even verder te rijden. Het ergste van de bui is voorbij, maar het regent nog steeds flink door. We rijden nog een uurtje door en pakken dan een camping. We hebben een droog momentje om de tentjes op te zetten, maar al snel komt de regen weer terug. Een restaurantje is er niet in de buurt maar we hebben nog een paar zakken instant pasta en koken en eten noodgedwongen in de tent. Later op de avond klaart het gelukkig op.


(Col du Galibier)

Dinsdag 11 juli, dag 6:

De volgende ochtend ziet het weer er wat beter uit, en gaan we vol goede moed weer op pad. Ontbijt hebben we niet, dus even verderop stoppen we op een terrasje voor een ontbijtje en heerlijke espresso. Het zonnetje komt er weer door dus het is weer genieten. Vanaf Gex willen we richting de Col de la Faucille, maar onderaan worden we tegengehouden door de Gendarmerie. Er is een ongeluk gebeurd en we mogen niet naar boven. De agent wijst ons ook nog eens totaal de verkeerde kant op, maar gelukkig weet ik dat er een paar kilometer verderop nog een mogelijkheid is om omhoog te rijden. Die rijden scheuren we omhoog en rijden nog een stukje prachtig door de Jura. Omdat het toch ook tijd wordt om wat kilometers te gaan maken, en we het mooiste deel van de route nu toch wel gehad hebben, pakken we verder de iets grotere wegen. Via Besançon, Vittel en Bar le Duc steken we door naar Verdun. Tegen een uurtje of 6 stoppen we in Verdun op een camping maar slaan eerst nog wat boodschappen voor de bbq in. De zoektocht naar een wegwerp bbq loopt op niets uit waardoor het vlees uiteindelijk in de pan eindigt, maar het smaakt prima en is bovendien ook een stuk sneller. We nemen na het eten nog een duik in het zwembad op de camping, en op de glijbaan komt het kind in ons weer even boven. Na een gezellige laatste avond zoeken we ons tentje weer op.

Woensdag 12 juli, dag 7:

We worden wakker met regen op de tent, dat is nooit een goed teken. We pakken de boel in de stromende regen op en gaan daarna nog even ontbijten in het restaurantje van de camping. Het plan om nog door België binnendoor te rijden laten we door het slechte weer letterlijk varen. Ook voor Nederland is de weersvoorspelling extreem slecht, dus we maken ons op voor een drijfnatte dag. We rijden eerst nog een stukje langs de slagvelden van de eerste wereldoorlog. We maken een stop bij het monument Ossuaire de Douaumont nabij Verdun en besluiten toch even naar binnen te gaan. Het weer kan er hooguit beter op worden, en doordat we verder over de snelweg gaan hebben we toch tijd genoeg. Het blijft indrukwekkend om hier over de slagvelden en begraafplaatsen te kijken en de loopgraven en bomkraters overal te herkennen.
Als we na een uurtje weer buiten komen regent het zowaar iets minder hard en gaan we weer op weg. We selecteren de snelste weg naar huis op de Garmin maar vanwege het ontbreken aan snelwegen in deze regio rijden we eerst nog een stuk binnendoor. Ondanks het weer is het eigenlijk nog best prima rijden hier, en we genieten alsnog. Net over de grens in België stoppen we voor een tankbeurt, maar bij vertrek blijkt dat de Super Tenere er wel klaar mee is voor vandaag. Afgezien van een klik van het startrelais gebeurt er helemaal niets. We proberen hem aan te duwen, wat op een doorgaande weg met een loodzware motor in de inmiddels weer stromende regen niet echt een fijne situatie is. Na een aantal loze pogingen geeft de motor zich toch gewonnen en slaat gelukkig aan. We komen toch op de snelweg en kunnen wat kilometers gaan maken. Bij Bastogne moeten we toch even wat gaan eten en kunnen de motoren gelukkig op een helling parkeren. Bij vertrek wil de Super nog steeds niet op eigen kracht starten, maar met dank aan de helling heeft hij snelheid genoeg om direct aan te slaan. We gaan de snelweg weer op en hebben zowaar af en toe wat droge momenten. Via Luik rijden we snel Nederland weer in, Limburg door, en bij Eindhoven komt er na alle regen zowaar wat blauw in de lucht. Bij tankstation De Lucht langs de A2 komt toch het moment dat de bodem van de tank in zicht komt, dus de Super moet weer uit. De tanks weer vol, zelf een bakkie en een broodje, en de regenpakken kunnen eindelijk uit. Dan komt het onvermijdelijke moment dat we ons toch weer in het zweet moeten werken om de motor weer aan de gang te krijgen. Na ongeveer 10 pogingen besluiten we het al bijna op te geven en de ANWB te bellen. De omstanders vinden het behoorlijk grappig maar steken geen poot uit. Dan stopt er een andere auto waarvan de bestuurder ons wel meteen te hulp schiet (waarvoor dank!), en dat extra duwtje is net genoeg om de motor weer tot leven te wekken voor de laatste etappe. (Voor de geïnteresseerden, het blijkt later een kapot startrelais te zijn). We zeggen elkaar vast gedag want gaan straks ieder weer een eigen kant op. De laatste 100km verlopen op wat file op de A10 na prima en gelukkig droog. Rond 18:00 uur ben ik na een geslaagde trip weer thuis.

7 dagen, 2800km, het was soms zweten door de zon, en druipen door de regen, maar we hebben genoten. Voor mij de 3e Stella Alpina en het was weer top, hopelijk volgend jaar weer!
 
Ik zou er zo graag ook eens naartoe willen. Maar weet niet ik ik daar op een BMW R100RS met zijspan kan komen.

Wel een ontzettend mooi verslag Frazer. :} 'T maakt mij alleen maar hongeriger naar de Stella Alpina.
 
Laatst bewerkt:
Bedankt allen!

Ik zou er zo graag ook eens naartoe willen. Maar weet niet ik ik daar op een BMW R100RS met zijspan kan komen.

Wel een ontzettend mooi verslag Frazer. :} 'T maakt mij alleen maar hongeriger naar de Stella Alpina.

Tot het basecamp moet je sowieso wel lukken, dat is weliswaar een onverharde weg, maar daar is alles ook wel mee gezegd. Ze gaan daar ook met gewone motoren en auto's omhoog. Vanaf het basecamp richting top zal iets moeilijker worden, maar moet wel te doen zijn, er gaan genoeg zijspannen omhoog. Wordt op sommige smalle stukken alleen wat lastig als je een andere zijspan tegemoet komt. Ik ben er eerder met een kennis op een R100RT geweest, die kwam ook gewoon omhoog.

Je komt sowieso van alles tegen wat je niet direct zou verwachten. Zo kwam ik afgelopen keer een Ducati 848, Goldwing met aanhanger, FJR en R6 tegen. Eerder ook wel Harleys omhoog zien gaan. Je moet niet bang zijn voor een krasje, want dat risico loop je met onverhard natuurlijk altijd. En als het je te gek wordt, dan keer je gewoon weer om.
 
Laatst bewerkt:
Krasjes ben ik niet bang voor, die zitten d'r al genoeg op. Maar het is niet bepaald een avonturen span. Anderzijds in Bart er vorig jaar met zijn bakbrommer ook gekomen, dus 't zou mij ook moeten lukken.

We gaan 't zien als 't zover is. Al zal de top halen niet mogelijk zijn, ik ben een redelijk geoefend wandelaar. Dus de dikke schoenen aan een gaan met die tropische komkommer.
 
Laatst bewerkt:
En het hoeft ook allemaal niet hard te gaan, iedereen gaat lekker op zijn eigen tempo. Heelhouden is voor de meesten toch het belangrijkst, je moet er ook nog mee naar huis.
 
Ik zeg doen, is gewoon een leuk en ongedwongen "evenement" in een schitterende omgeving. Ik verwacht dit jaar ook wel weer die kant op te gaan.
 
Ik ben ook van plan om komend jaar naar de Stella Alpina te gaan en om nog wat meer onverharde passen in de Alpen af te rijden.
 
Laatst bewerkt:
gtswisard kunnen wij samen op rijden ? eventueel kan ik nog iets schuiven met
de datum... :Y
neem aan dat er nog meer van M-F die kant op gaan. :]
 
Terug
Bovenaan Onderaan