Arckira
MF veteraan
Ik kwam een plaatje tegen van de nieuwe WK Endurance Suzuki (Team SERT) maar zag dat er geen eigen topic is, alleen wat losse dingen. Ik ga dit later aanvullen, nu eerst de Soes..
Oké, en alvast de wedstrijdkalender:
1) 18 april - Frankrijk, Le Mans 24 uur van Le Mans
2) 6 juni - Frankrijk, Magny-Cours 12 uur van Magny-Cours telt niet mee voor WK.
3) 26 juli - Japan, Suzuka 8 uur van Suzuka
4) 22 augustus- Duitsland, Oschersleben 8 uur van Oschersleben
5) 19 september - Frankrijk, Paul Ricard Bol d'Or (24 uur)
Bij het zien van de kalender viel me trouwens op dat Paul Ricard er weer op staat!
Van 1978 tot 1999 werd de Bol d'Or (één van de bekendste endurance races) op het roemruchte Paul Ricard verreden waarna de heer B. Ecclestone het circuit opkocht en er een testbaan van maakte (voornamelijk F1). De Bol d'Or verhuisde naar Magny Cours maar is nu dus weer terug. Gelukkig want ik vond dat toch echt de mooiste locatie. De wedstrijd op Magny Cours blijft dus bestaan maar is voortaan een 12-uurs race.
Zoals elke motorsportliefhebber wel weet gaat het bij Endurance racen (een tak van de motorsport/wegrace) vooral om het uithoudingsvermogen van mens en machine, én snel sleutelen. Endurance wedstrijden duren over het algemeen 6, 8 of 24 uur. In dit tijdsbestek moet een zo groot mogelijke afstand worden overbrugd. Duidelijk toch?
De start gaat vrijwel altijd volgens de Le Mans start. Hierbij steken de coureurs de baan over naar hun motor. Die wordt gestart (vroeger aanduwen) en de race begint. Een goede/snelle start is uiteraard van belang, maar natuurlijk is het minstens zo belangrijk om het materieel heel te houden, en om niet te crashen.
Een Endurance race wordt door een team meestal met twee of drie rijders gereden. Wisselingen van rijders vinden plaats tijdens de pitstop waarbij banden worden gewisseld en brandstof wordt bijgevuld. Uitgebreide reparaties tijdens een pitstop hoeven niet te leiden tot een slechte klassering aan het eind van de race. In het verleden konden zelfs 'relatief kansloze' deelnemers een redelijk resultaat halen door de langere duur van de wedstrijd. Tijdens hun rustperiodes slapen de coureurs tegenwoordig soms in de pit (of zelfs in rustcabines die geïsoleerd zijn). Vroeger was er een geïmproviseerde camping, waar in caravans of busjes werd geslapen. Ondanks de rust is met name een 24-uurs race een zware opgave, zeker tijdens de nachtelijke uren, en zeker als tijdens een race regent.
In de jaren zeventig waren prototypes toegestaan, waardoor in de Endurance allerlei innovatieve creaties reden zoals naaf- en fuseebesturing, onder het motorblok geplaatste brandstoftanks etc. Framebouwers zoals Nico Bakker, Bimota, Dresda, Martin, Egli, Paul Dunstall en Rickman Métisse experimenteerden met hun producten en testten ze in de Endurance races. Tegenwoordig worden supersportmotoren zodanig gebouwd, dat ze (zonder verlichting) geschikt zijn voor Superbike races en mét verlichting kunnen worden ingezet in de Endurance.
Eveneens in de jaren zeventig kreeg de sport een extra impuls door de deelname van de Japanse merken Honda en Kawasaki. Deze fabrieksteams maakten lange tijd de dienst uit, Honda met hun RCB 1000 en Kawasaki vooral met de door Godier & Genoud geprepareerde machines. Laverda bouwde zelfs een speciale Endurance V-6, die echter slechts eenmaal (1977) deelnam en daarbij uitviel. Toch profiteerden alle fabrikanten, ook de Europese, van de kennis en ervaring die door de enduranceteams werden opgedaan.
Sites om in de gaten te houden: Bol d'Or officièle en FIM EWC (en eventueel de officiële van de FIM)
Oké, en alvast de wedstrijdkalender:
Bij het zien van de kalender viel me trouwens op dat Paul Ricard er weer op staat!
Van 1978 tot 1999 werd de Bol d'Or (één van de bekendste endurance races) op het roemruchte Paul Ricard verreden waarna de heer B. Ecclestone het circuit opkocht en er een testbaan van maakte (voornamelijk F1). De Bol d'Or verhuisde naar Magny Cours maar is nu dus weer terug. Gelukkig want ik vond dat toch echt de mooiste locatie. De wedstrijd op Magny Cours blijft dus bestaan maar is voortaan een 12-uurs race.
Zoals elke motorsportliefhebber wel weet gaat het bij Endurance racen (een tak van de motorsport/wegrace) vooral om het uithoudingsvermogen van mens en machine, én snel sleutelen. Endurance wedstrijden duren over het algemeen 6, 8 of 24 uur. In dit tijdsbestek moet een zo groot mogelijke afstand worden overbrugd. Duidelijk toch?
De start gaat vrijwel altijd volgens de Le Mans start. Hierbij steken de coureurs de baan over naar hun motor. Die wordt gestart (vroeger aanduwen) en de race begint. Een goede/snelle start is uiteraard van belang, maar natuurlijk is het minstens zo belangrijk om het materieel heel te houden, en om niet te crashen.
Een Endurance race wordt door een team meestal met twee of drie rijders gereden. Wisselingen van rijders vinden plaats tijdens de pitstop waarbij banden worden gewisseld en brandstof wordt bijgevuld. Uitgebreide reparaties tijdens een pitstop hoeven niet te leiden tot een slechte klassering aan het eind van de race. In het verleden konden zelfs 'relatief kansloze' deelnemers een redelijk resultaat halen door de langere duur van de wedstrijd. Tijdens hun rustperiodes slapen de coureurs tegenwoordig soms in de pit (of zelfs in rustcabines die geïsoleerd zijn). Vroeger was er een geïmproviseerde camping, waar in caravans of busjes werd geslapen. Ondanks de rust is met name een 24-uurs race een zware opgave, zeker tijdens de nachtelijke uren, en zeker als tijdens een race regent.
In de jaren zeventig waren prototypes toegestaan, waardoor in de Endurance allerlei innovatieve creaties reden zoals naaf- en fuseebesturing, onder het motorblok geplaatste brandstoftanks etc. Framebouwers zoals Nico Bakker, Bimota, Dresda, Martin, Egli, Paul Dunstall en Rickman Métisse experimenteerden met hun producten en testten ze in de Endurance races. Tegenwoordig worden supersportmotoren zodanig gebouwd, dat ze (zonder verlichting) geschikt zijn voor Superbike races en mét verlichting kunnen worden ingezet in de Endurance.
Eveneens in de jaren zeventig kreeg de sport een extra impuls door de deelname van de Japanse merken Honda en Kawasaki. Deze fabrieksteams maakten lange tijd de dienst uit, Honda met hun RCB 1000 en Kawasaki vooral met de door Godier & Genoud geprepareerde machines. Laverda bouwde zelfs een speciale Endurance V-6, die echter slechts eenmaal (1977) deelnam en daarbij uitviel. Toch profiteerden alle fabrikanten, ook de Europese, van de kennis en ervaring die door de enduranceteams werden opgedaan.
Sites om in de gaten te houden: Bol d'Or officièle en FIM EWC (en eventueel de officiële van de FIM)
Laatst bewerkt: