2.500 km door Italie; van Garda naar Amalfi and back

[head02]

Voorbereiding

Op 3 juli zijn we vertrokken naar het Gardameer (Torbole). Wij zijn; vrouwlief en ik, auto en motor (BMW R1200 RT-LC) en een trailer. Ik weet dat een aantal rijders dit bijna als verraad beschouwen. Maar ons kamperen groot&gracieus en ons stond ca 2.500 km te wachten in Italië. Het is tenslotte leuker om daar te rijden dan benzine te verdampen en rubber te verslijten op de rechts of links Rheinische autobahn.
Zoals gezegd reden we zondagmiddag de grens over bij Heerlen met 28 graden op het dashboard. En volgens de weerberichten zou het op ons tussenstation nabij ULM 39 graden zijn. We klokte halverwege 40 graden. Sapperdeflap, het moet niet gekker worden.

Daags daarvoor reed ik nog met 31 graden naar Baarn in mijn gewone motorjas. Met de wetenschap dat het in zuid Italië wel eens warmer kon worden, repten we subiet naar de motorwinkel om zo’n kekke doorwaaijas te kopen. De kevlar spijkerbroek was al in ons bezit.

Twee maanden ervoor hebben we met Tyre de route uitgezet. Dit is leuk en draagt bij aan onze voorpret. Het idee was om binnen twee dagen naar de Amalfi kust te rijden en vandaar over de rug van de Apennijnen terug te gaan naar het Gardameer. Dus snel heen en langzaam terug. Die zelfde dag nog 7 hotelletjes geboekt en hoppa we waren klaar. Vrouwlief kwam na een paar dagen nog met het idee om als we toch op de heenreis in Oosterrijk overnachten, we nog even de Stelvio konden aandoen. En hoppa , weer kon een vinkje op de bucket list gezet worden.

 

[head02]

Stevio

De Stelvio “vielen we aan” door bij Spondigna rechts af te slaan en via de ss38 de route te vervolgen.
En ik moet zeggen, elk jaar als wij in Oostenrijk overnachten komt het met bakken naar beneden. Deze keer besloten de weergoden anders en was het voortreffelijk weer. We zaten om 9 uur fris en fruitig op de fiets. Het gras was groener dan gras en de lucht was blauwer dan ooit.
We reden over een zwitserse grens alwaar een ambtenaar in zijn tolpoortje zich stierlijk zat te vervelen. Ondanks dat een groot bord ons toeschreeuwde “Zoll”, knikte hij sjaggerijnig dat wij gratis en voor niks mochten doorrijden. Het zwitserleven gevoel groeide met de kilometer.

Bij het plaatsje Gomagoi gingen we links af en vandaar omhoog opweg naar de beroemde Stelvio pas. Op voorhand hadden we zoiets van ; dit zal qua rijden zowel letterlijk als letterlijk een hoogte puntje worden. later bleek dat de Stelvio niet meer een oefening was voorwat ons nog te wachten stond.

De haarspeltbochten begonnen al vrij direct aan het begin van de stelvio pas. Ik had de weg eigenlijk wat breder verwacht. Maar het weer was fraai, de weg was rustig en dus gaan met die banaan. Mijn RTje was net nieuw. De teller gaf nog een bijna maagdelijke 1.700 km aan en het blok snorde alsof het een krolse kat was. This is fun! Vrouwlief kraaide ook van plezier en met een handycam in haar handen werd alles ook nog een op het digitale doek vastgelegd.
Na de eerste haarspeltbochten genomen te hebben, reden we als snel boven de boomgrens. Rechts en links wat koeien passerend, schoten we door naar de volgende set haarspelbochten. In totaal zijn het er 48. We waren nog steeds de enige. Geen fietsers, geen auto’s, geen andere motorcoureurs. We hadden de weg helemaal voor ons zelf.
Boven aangekomen was het gezellig druk. Schijnbaar nemen veel berijders de andere kant van de Stelvio want onderweg heb ik ze niet gezien.
Oke, dit kan van de bucketlist af en de motor kan weer op de trailer.

 

[head02]

 

[head02]

 

[head02]

 

[head02]

Aan het Gardameer aangekomen snel de boel ontmantelen, ons kleine interim tentje opzetten voor de aankomende nacht en de brommeRT klaar maken voor de volgende dag. Die nacht gedroomd van scheurende italianen, maffia, cappuccino en de Amalfi kust.

De Amalfi kust is bij Nederlanders niet zo bekend. Op zich niet vreemd want vanaf Utrecht is het toch snel zo’n 2.000 kilometer. Maar het schijnt er bloedmooi te zijn. Velen zeggen dat het de mooiste kuststrook is van Italië. Het staat niet voor niets op de lijst van het wereld erfgoed. En ik geloofde het ook.
Volgende dag tentje afbouwen, ontbijten en op de brommeRT. S ’morgens reden we weg om 09.00 uur en allemachtig de temperatuurmeter gaf al 28 graden aan. Dat belooft wat voor die dag.
Bij Nago Torbole reden we omhoog. Achterom kijkend zagen we Gardameer langzaam verdwijnen. Echter dit uitzicht verveelt nooit.

Ik kom er al 9 jaar en elke keer als we hier naar beneden rijden wachten we vol spanning af wanneer we het Gardameer vanaf deze hoogte weer zouden zien, alsof het uitzicht elk jaar anders zou zijn. Maar goed, we reden nu de andere kant op. Het tussentijdse doel was Orvieto. Dit zouden we via de E22 naar Modena, de E45 naar Bologna en Firenze en de A1 naar Rome bereiken. De totale afstand voor deze dag was een slordige 450 kilometer. Bij Verona wees de boardcomputer al 32 graden aan. Nondedju. Gelukkig had ik een camelback op mijn rug. Die zou ik gedurende de reis hard nodig hebben. Van Verona naar Modena en Bologna is de snelweg behoorlijk saai. Voordeel is, het schiet wel lekker op. Aangezien het allemaal lekker ‘recht toe recht aan’ is heb ik tijd om de mede weggebruikers eens te bestuderen. Veel Italianen bellen als ze rijden. Dit gaat dan gepaard met wilde gebaren waarbij in de ene hand de telefoon vast gehouden wordt en de ander hand de vier vingers naar de duim gebracht wordt. Deze laatste hand beweegt men dan naar voren richting de vooruit en beweegt dan woedend heen en weer. Later blijkt dat ze dit niet alleen op rechte wegen doen. En het stuur gebruiken ze dan alleen als het echt maar dan ook echt nodig. Italianen rijden namelijk erg opportunistisch.
De snelweg van Bologna naar Firenze wordt interessanter. We komen Toscane binnen. En nu snap ik waarom veel goede motorcoureurs Italianen zijn. De snelweg hier lijkt wel op een race circuit. Om de 500 meter wordt gewaarschuwd voor een scherpe bocht waarbij de Tarzan bocht in Zandvoort verbleekt (oke, oke, oke , maar toch). De snelweg kronkelt als een Filistijnse Cobra en dat over een afstand van zeker 50 tot 75 kilometer. Tjemig dat stuurt lekker. Da’s wel even wat anders dan de A1 richting Amersfoort.
En ook de temperatuur werkt mee. Deze daalt naar een vriendelijke 23 graden en zowaar worden we besproeid door een heuse regenbui. Lekker fris. Om ons kekke spijkerbroek en kekke doorwaai jas een beetje droog te houden, stoppen we toch even bij een stazione di servizio, ofwel een tankstation.
Even tanken en even een cappuccino. In Duitsland is langs de autobahn de cappuccino niet te zuipen, in Nederland vaak ook niet. Maar hier langs de A1 staat een hippe barista uitgerust met een driegroeps halfautomaat en een flinke Mazzer molen voor 1 euro een waanzinnige cappuccino te maken. La vita e bella!.
De regen is veranderd in een lekker drup. Ons stappen weer op. Na Firenze wordt de weg wat minder bochtig, het is droog, de lucht is blauw en langzaam maar gestaag stijgt de temperatuur naar de 36 graden. Het is inmiddels 11 uur. Overigens schommelt de temperatuur. De ene keer is het 34 graden, dan weer 35, s6 of 37 graden. En het grappige is dat je elke graad meer of minder ook daadwerkelijk voelt. ik heb vaak op mijn boardcomputer de reikwijdte van mijn tank vermeld staan en dus niet de temperatuur. Maar je voelt het verschil echt.

 

[KwaSuz]

Leuk Italië, alleen daarvoor ben ik benieuwd naar het vervolg.
Graag meer plaatjes, omdat ik dit jaar niet kan/ga.

 

[SanderRS]

Staat dat BMW toerschip nu op een aanhanger

 

[MeanBlueMan]

Staat dat BMW toerschip nu op een aanhanger

En als ik goed kijk....dan zie je idd een aanhanger
En ik geef ze groot gelijk !!

Is toch heerlijk als je gewoon relaxt als je de 'verplichte rit' met de auto kunt doen en daar waar het mooi is op de motor verder te kunnen gaan ?

 

[Beekberger]

Is toch heerlijk als je gewoon relaxt als je de 'verplichte rit' met de auto kunt doen en daar waar het mooi is op de motor verder te kunnen gaan ?

Die noodzakelijke (snelweg)kilometers die je moet maken om lekker te kunnen rijden gewoon met de auto doen. Vaak gedaan en beviel prima. Niet met een klein prutstentje, maar gewoon een ruime tent met alle spullen die wilt hebben om comfortabel te camperen.

En dan die motor van die trailer en lekker rijden waar het wel tof is.

 

[Beekberger]

Mooi verhaal.

Niet om je zwitserleven gevoel om zeep te helpen, maar ZOLL betekend douane

Ja, bij "Maut" moet je dokken.

 

[Erwin_83]

Mooi verhaal.

Niet om je zwitserleven gevoel om zeep te helpen, maar ZOLL betekend douane

 

[funrider]

Leuk verhaal weer. Ik volg!

 

[pdv_moto]

Staat dat BMW toerschip nu op een aanhanger

ik zit ook net te grinniken: voor de Stelvio is de Beemer @1700km even van de trailer afgehaald voor een filmsessie.

Maar zonder gekheid:
@Head02 Leuk Verslag. Jullie hebben Genoten!
ik lees mee, tikje jaloers...

*gaat nog eens op zoek naar klusje in zuid Italie*

 

[EvN]

Ik volg ook, leest leuk weg. En wat betreft de trailer, mijn ding is het ook niet, maar goed ieder zijn ding, en als je maar plezier hebt daar gaat het om.

 

[head02]

Tja, de Stelvio was inderdaad even een tussendoortje. Zie het als een niet te missen gelegenheid als je in Nauders overnacht

En inderdaad Zoll is Douane

Ik zal dit weekend het volgende deel weg schrijven. Ik beloof jullie dat de foto''s alleen maar mooier gaan worden.

 

[bommes]

[afbeelding]

Die noodzakelijke (snelweg)kilometers die je moet maken om lekker te kunnen rijden gewoon met de auto doen. Vaak gedaan en beviel prima. Niet met een klein prutstentje, maar gewoon een ruime tent met alle spullen die wilt hebben om comfortabel te camperen.
[afbeelding]
En dan die motor van die trailer en lekker rijden waar het wel tof is.

Ik doe mee maar dan zonder tent en trailer:
Onze vorige camper:

Nu staat de vespa GTS binnen:

en is het campertje een maatje groter geworden:

Maar goed ik heb dan ook niet zo een "grote mannen motor"

Maar terug on-topic.
Ik volg dit draadje ff, volgend jaar gaan we 2 maanden op reis door Italië, Amalfi staat dan ook zeker op de planning.

 

[...Ron...]

head02 schreef...:

En nu snap ik waarom veel goede motorcoureurs Italianen zijn. De snelweg hier lijkt wel op een race circuit. Om de 500 meter wordt gewaarschuwd voor een scherpe bocht waarbij de Tarzan bocht in Zandvoort verbleekt (oke, oke, oke , maar toch). De snelweg kronkelt als een Filistijnse Cobra en dat over een afstand van zeker 50 tot 75 kilometer. Tjemig dat stuurt lekker.

Da’s wel even wat anders dan de A1 richting Amersfoort.

...en als je nou eens in Noord-Spanje bent, dan pak daar dan vanaf het vreselijke Bilbao de snelweg met nummertje A8, en dan kun je sturen tot je een ons weegt tot aan Vilalba...

...of te wel, langs de complete noordkust ligt zo'n kronkel-snelweg, met vaak bochten waar het al een hele prestatie is als je daar met 100 op de klok doorheen komt...

...moet wel zeggen dat we die snelweg een paar jaar geleden met de automobiel hebben gedaan...
...maar dan nog..., het blijft deftig sturen daar...

...wel oppassen voor de plaatselijke (snelweg) Politie daar..., want die zijn (proefondervindelijk) niet vriendelijk...

 

[Beekberger]

Maar terug on-topic.
Ik volg dit draadje ff, volgend jaar gaan we 2 maanden op reis door Italië, Amalfi staat dan ook zeker op de planning.

Nice, mijn motor is helaas te zwaar voor dat soort oplossingen terwijl mijn camper toch echt groot is. Maar wat je zegt, back on topic.
De Amalfikust is prachtig maar de S 163 (doorgaande weg aan de zuidkant) is voor caravans en campers verboden. Alleen tussen 00.00 en 06:30 mag je met je camper/caravan daar komen. Wij waren daar vorig jaar en de noordkant S 145 was vroeg in juni overdag al geen doorkomen aan en de S163 is beperkt toegangkelijk. Meer info op campingtrend.

 

[head02]

...en als je nou eens in Noord-Spanje bent, dan pak daar dan vanaf het vreselijke Bilbao de snelweg met nummertje A8, en dan kun je sturen tot je een ons weegt tot aan Vilalba...

...of te wel, langs de complete noordkust ligt zo'n kronkel-snelweg, met vaak bochten waar het al een hele prestatie is als je daar met 100 op de klok doorheen komt...

...moet wel zeggen dat we die snelweg een paar jaar geleden met de automobiel hebben gedaan...
...maar dan nog..., het blijft deftig sturen daar...

...wel oppassen voor de plaatselijke (snelweg) Politie daar..., want die zijn (proefondervindelijk) niet vriendelijk...

yep, been there done that.
7 jaar geleden in mijn uppie rondje spanje portugal gedaan. kleine tentje mee, slaapzak, brandertje en bestek. drie weken toeren langs de spaanse noordkust, westkust, portugal en via de zuid en oost kust weer terug. was erg leuk.

 

[head02]

Na 2 uur rijden is het tijd om de billen en benen te strekken en om de gevoelstemperatuur weer even op een aangename 25 graden te laten komen. De brommeRT mag dan bij een cruise snelheid van 130 km/u snorren als een krolse kater, het zadel is Kwalitatief Uitermate Teleurstellend. Na 2 uur is het echt einde oefening. Dan merk je dat zo’n zadel een sluitpost is op de begroting. Na de vakantie maar eens op zoek gaan naar een echt zadel.

We slaan af bij een stazione di servizio en parkeren in de schaduw onder een groot zonnepaneel dat dienst doet als een parasol. Kijk, dat doen ze handig in Italie. Het mes snijdt hier spreekwoordelijk aan twee kanten. Nagenoeg alle parkeerplaatsen hebben zo’n ‘afdak’. Ut zal niet goedkoop zijn maar je krijgt er wel wat voor terug.

Binnen is het een aangename 23 graden. De motorjack hangen we over de airco die op 1 meter hoogte via spleten in het meubilair koude lucht uitbraakt. Voor de rest staan we met armen en benen wijd even uit te dampen. 36 graden op de motor is geen kattenpis (of is het toch kattepis).
Binnen een half uur twee cola naar binnen geklokt, getoiletteerd en hup weer naar buiten via dezelfde weg. Dat denken we tenminste. In Italië is het gebruikelijk om logischerwijs via de voordeur naar binnen te gaan maar om dan via de achterdeur te vertrekken. Daar werden we even fijntjes in het Italiaans (no ho capito!!) op geattendeerd . Om de achterdeur te bereiken moet je eerst de gehele winkel door, daarna langs de speelgoed afdeling, vervolgens via de lokale lekkernijen en de lokalen wijnen en dan pas bereik je de achterdeur. Rare jongens die Romeinen.
Nog 1,5 rijden voordat we bij Orvieto de snelweg afslaan. Het hotelletje was geboekt via booking.com. Op internet zag het er erg fraai uit. In het echt is het een beetje vergane glorie. Vroeguh zal het mooi en modern zijn geweest. Nu niet meer. Maar goed; de afmetingen van de kamer zijn niet verkeerd, de douche is zeer verfrissend en de airco doet zijn werk. Beetje lawaaierig, maar toch. Tijd om Orvieto in te gaan.

 

[head02]

Orvieto is een kleine plaats gebouwd op een rots. Klinkt als Orvieto on the Rocks

We rijden de oprijlaan van het hotel af, één keer links, twee keer rechts en via een rechte weg rijden we naar “the Rock”. Na 4 kilometer moeten we rechts schuin omhoog, en ik bedoel echt schuin. Na 150 meter sta ik (nog steeds schuin) te wachten op een T-kruising om naar rechts te gaan. En in eens realiseer ik me ; ik heb Hill-Start control! Lijkt een beetje op een handrem maar klinkt anders. Even in de neutraal, handrem even hard inknijpen en los laten. Verrek het werkt! Zonder mijn remmen aan te raken blijft de fiets stil staan. Nu even in zijn 1 zetten en rijden maar. Tenminste, als je het goed doet. Twee keer slaat de fiets af. In een fractie van een aarde omwenteling is mijn Imago in Italië down the drain. Sta ik daar met 30 jaar motor ervaring, hippe outfit, kevlar spijkerbroek, kekke alpine star motorgympen te klootviolen als een beginneling. Schaamrood op mijn kaken. Gelukkig heb ik een helm op.
We rijden naar een parkeergarage alwaar een halflange slagboom de ingang verspert. Verrek, als die slagboom bij de uitgang ook halflang is kan ik zonder te betalen parkeren. We blijven hollanders, toch.
De parkeergarage is behoorlijk verlaten, we stallen de brommeRT en zoeken waar we eruit kunnen. En dan zien we iets wat we vaker hebben meegemaakt. Orvieto ligt dus op een rots. De parkeergarage ligt aan de voet van de rots. Hoe kom je dan omhoog de stad in, juist ja, middels een roltrap. En niet zo eentje van de V&D. Nee, minstens 2 keer zo lang en dan 5 stuks achter elkaar. Ons gaan dus in stijl omhoog zonder 1 druppeltje zweet en dat bij 37 graden boven nul. Slimme jongens, die Romeinen.

 

[head02]

Via nauwe maar zeer sfeervolle straatjes

bereiken we de hoofdstraat die ons leidt naar Palazzo dell’Opera dell Duomo. In gewoon Nederlands “het kerkplein”. De hoofdstraat Via Del Duomo is een gezellige authentieke winkelstraat maar dan zonder schreeuwende uithangborden van toeristenwinkels, Mac& burger kings en alles wat je toch niet nodig hebt. En Starsucks kennen ze daar ook niet. Maar wel met fantastische gelato shops waar ze ijs verkopen met smaken en kleuren waarvan je niet eens vermoedde dat ze bestonden, leuke restaurantjes en (belangrijk voor mijn vrouw) lederen tassen winkels.
Del Duomo is wel een dingetje.

Orvieto is niet al te groot maar van de kerk kan dit niet gezegd worden. Het is dezelfde architect als van de beroemde Duomo in Florence en Duomo in Sienna. Maar om deze kerk te betreden moet je dokken. Ik ben heel vaak vóór en na het zingen de kerk uitgegaan maar ik heb er nog nooit voor betaald. Noem het principieel weigeren. Niet horizontaal en zeker niet verticaal. We slaan het bezoek dus maar over.
We kiezen een restaurantje uit op basis van ligging en sfeer en we schieten midden in de roos. Ik moet toegeven, ik houd van lekker eten. Daarnaast meet ik mezelf het niveau aan van een redelijke amateur kok. Ik kan uren praten over eten. Ik volsta nu maar met de mededeling dat ik nog nooit zo’n lekkere toast, zoete donkerrode tomaat, buffalo mozarella, basilicum crème en 25 jaar oude balsamico azijn (die zoete!) heb gegeten.
Na alles weggespoeld te hebben met plat water, we moeten immers terug op de motor, rijden we onbetaald de parkeergarage uit richting het hotel. Het wordt al donker. De baliemedewerker maant me nog even om de motor achter het hotel uit het zicht te zetten. Attente kerel. Er stopt voor het hotel een touring car volgeladen met Chinezen. Die gasten zie je tegenwoordig ook overal. Wij sluiten onze ogen en dromen van wat er nog komen gaat.

 

[head02]

De Amalfikust is prachtig maar de S 163 (doorgaande weg aan de zuidkant) is voor caravans en campers verboden. Alleen tussen 00.00 en 06:30 mag je met je camper/caravan daar komen. . Meer info op campingtrend.

Amalfi kust is een apart verhaal. kom ik nog op terug. 1 tip ; ga daar nooit met je eigen auto naar toe. huren is het motto. En het is wonderschoon. foto's worden later toegevoegd

 

[head02]

Het is tijd voor ontbijt. Ontbijt is in Italië wel wat anders dan in NL. Het ontbijt bestaat uit cake, jam, chocolade croissant, een puddinkje en natuurlijk espresso. In Italië drinkt een echte kerel voor 9 uur s ’morgens espresso. Cappuccino is vóór 9 uur alleen voor…………Nu was mijn imago toch al naar de klote dus bestel ik maar een cappuccino. Espresso verdraag ik niet.
Het ontbijt is klaar. Ik breng de motor al vast naar de hoofdingang. Hoeven we immers niet zo ver te sjouwen met onze koffers. Na te hebben uitgecheckt ziet mijn vrouw de Chinezen van de vorige avond rondom mijn motor staan. Even handvat aanraken , doen alsof je op de motor stapt met het rechterbeen half omhoog en foto’s maken. Veel foto’s maken. Mijn vrouw stond al gelijk wild te zwaaien en te brullen :”blijf met je poten van die fiets af”. Maar ik weerhield haar daarvan want het zag er onschuldig uit. En Nederlands verstaan ze toch niet.
Ik stap naar buiten, fully dressed en wat blijkt; een halve bus met chinezen staat zich te vergapen aan de brommeRT. Met de helm op zie ik er niet onaardig uit en de Chinezen stoten elkaar aan en knikken : kijk, daar komt ie”. Ik voel me net een rock star. Ik maak mezelf wat breder, trek mijn buik in en als een heuse sjors kloenie stap ik op de menigte af en geef iedereen een hand. Waarom ik dat deed, geen flauw idee. Het leek me het meest passend om te doen. En die Chinezen vinden het prachtig, Het ene na het ander “ni hao” wordt me toe bedeeld. De handen worden gevouwen en lichte buiginkjes worden gemaakt. Het moet niet gekker worden.
Diverse dames willen natuurlijk met mij op de foto.

Een goed begin van de dag zal ik maar zeggen.
We rijden weg , worden door half China uitgezwaaid en we maken ons op voor weer een warme dag op de snelweg