2 Girls, 2 Beamers, 6 days!

[AdventureGirl]

2 Girls, 2 Beamers, 6 Days!

Een verslag over een rondrit Vogezen, Jura, Vercors en Alpen.

Weer eens richting vive la France voor de verandering. Ik had al een route op de plank klaarliggen. Bomvol met heel veel onverhard en andere geinigheden. Ook een straffe afstand. Echter… dat moest even over een andere boeg. Dit jaar rij ik voor het eerst een zesdaagse motortoer met Caroline. We hebben wel vaker gereden, en ook wel meerdaagse dingetjes. Maar niet op de manier zoals ik tijdens de wat langere trips. Daarbij, de Supertenere is inmiddels ingeruild en de GS van haar man ook. Echter dat exemplaar is er nog en dus gaat de GS mee. En om de risico’s een beetje acceptabel te maken heb ik alle onverharde passen eruit gehaald. Vervolgens kon ik het toch niet laten om er bewust en onbewust weer wat in te sleutelen maar dat komt later wel.

Het wordt een rondje Vogezen, Vercors en Franse Alpen. We blijven ten Noorden van Gap. Dus geen voeten in de zee en ook geen Col dei Morti. Het heeft me wel wat moeite gekost om weer zoiets in elkaar te sleutelen dat ik er zelf ook weer enthousiast van werd. Caro had als wens de Lacets de Montvernier genoemd. Ik de Col dei Morti, maar die sneuvelde wegens de afstand in het plan. Eigenlijk ook omdat we de Vercors deze keer royaal aan bod komt. Maar met een heleboel zoeken en uren, uren en uren achter de kaart zitten en met mapsource zitten sleutelen dan toch komt er een totaalroute tot stand waar ik wel een glimlach van op het gezicht krijg. Daarnaast hebben we in een paar etappes de route nog zo verlegd dat we geen stap in Zwitserland zetten. Geen vignetje, geen dure lunch en ook geen fractioneel goedkopere benzine. Het is niet een principekwestie, maar gewoon zo opgetuigd.

We spreken af om woensdag 26 augustus te vertrekken om acht uur vanaf het AC restaurant bij Venlo. Jaren geleden kwamen we elkaar daar al eens per toeval tegen en een paar weken later ook per toeval weer. Dat was ook een aparte gewaarwording. Blijkbaar hielden we er allebei wel van om menig weekend met de motor in het buitenland door te brengen. En zo duurde het niet lang of we reden ook eens samen die kant op.


.... to be continued....

 

[DetoX]

 

[rocketheo]

 

[Robmw]

Benieuwd naar verslag, routes en evt. info.

2016 o.a. deze hoek in en nemen dan wel Colle dei Morti mee (colle Fauniere).
Bedoeling is trip van 2 wkn, dus daarna nog verder richting Pyrenees.
Zoals het er nu naar uit ziet zitten er dan minstens 200 cols in, maar eerst eind deze mnd Dollemieten

Maar evt. leuke route op viewpoint tips zijn altijd welkom!

 

[Paul4all]

Ga komend jaar ook richting Vogezen/Jura dus ben benieuwd.

 

[AdventureGirl]

Dag 1 (908 km Zeijen – Col de Bussang)

(255 km route, 650 km snelweg)

... Om 4.50 uur sta ik op. Het is donker. Ben ik al eens eerder zo vroeg opgestaan om met de motor weg te gaan? Ik trek de deur van Atlas (ons zoontje) zijn kamer dicht nadat ik hem toch stiekem een kusje heb gegeven. Dag jochie, mama gaat een paar dagen motorrijden. Ik douche, droog af en schiet in mijn motorkloffie. Het pak voor de komende dagen. Omdat het vroeg is heb ik er een longsleeve onder aan getrokken en ook de voering zit nog in het pak. Ik kan er later wel een laagje uit trekken. Even kijken wat het weer gaat doen.

Ik gooi de koelelementjes in de koelbox die het grootste gedeelte van mijn linkerzijkoffer in beslag neemt. Broodjes erbij, drie flesjes drinken. Ik kan gaan. Ed heeft de motor tussen de twee auto’s naar buiten geschoven en ik sta startklaar met de neus naar de straat. Om 5.20 uur rij ik in het donker de dam af. De navi geeft aan dat ik rond kwart over zeven in Venlo ben. Ik kan het dus rustig aan doen. Zo heel vroeg in de ochtend rijdt er ook niet veel. En ondanks het feit dat ik rustig aan doe loop ik toch zienderogen in op de estimated time of arrival.

Na Zwolle begint het langzamerhand licht te worden. Eindelijk, want zo bij Dwingeloo en omstreken tuur ik stevig naar de berm. Reeën lopen daar bij de vleet. Nu kan ik ze in ieder geval wat makkelijker zien.

Iets na zevenen rij ik bij het AC Restaurant van Venray de afrit op. Op mijn gemakje gooi ik de tank vol en haal een flinke bak cappuccino. Lekker hoor. Ik kijk wat naar de lucht om in te schatten wat het weer gaat doen. Het is zo’n beetje 20 graden en het gaat warmer worden onderweg. Als het nog gaat regenen dan is dat tussen Venray en de Eifel ergens. Zuidelijker verwacht ik het niet meer.

Caroline komt tegen acht uur aangereden. We zitten wat te rommelen met de connectie van twee helmpjes en hoera, het lukt weer. Kunnen we onderweg ook nog wat kwekken.

Om 8.15 zetten we vervolgens koers richting Duitsland. Bekende plekken volgen elkaar op. Knooppunt Jackerath waar ik wel vaker van de snelweg af ga om binnendoor naar de Eifel te rijden. Prum, Piesport, Wittlich… het komt allemaal voorbij. Ook leuk, maar deze zes dagen gaan zuidelijker.

We gooien onderweg de tank nog eens vol en drinken bij het tentje ernaast een bak koffie en eten een broodje. Even een goede stop voordat we weer verder rijden. Caroline rijdt circa 300 kilometer op een tank. Zij herkent de parkeerplaats van een van de trainingen die ze ooit gevolgd heeft. Op het parkeerterrein ging circa 2/3 op zijn plaat. Ik kan me er wel wat bij voorstellen. Als je weer eens oefeningen moet doen die je al heel lang niet meer gedaan heb dan voelt dat weer even onwennig. Zelf keer ik op de weg makkelijk linksom, maar rechtsom komt praktisch nooit voor.

Zo tegen 2 uur rijden we de Noordoost zijde van de Vogezen binnen. Hoera! We kunnen los! We starten routedeel 1. Dat begint zo’n beetje bij Saverne. In mijn Navi lopen er een heleboel lijnen dwars door elkaar.. Oh mai… wat is daar nu mee aan de hand. Geen idee. Thuis op de PC zag het er 100% uit.

Caroline ziet op haar funkelnagelneue Navigator V wat plausibelers in de display. En met het koppelen van haar info en mijn info komen we er wel uit. We rijden direct in de heuvels en we beginnen met mooie kleine weggetjes vol bochten door het bos.

We trappen een een keer op de rem als we weer wat raars in de display zien. Zegt de Navigator V van Caro nog Rechts op Rue du Hengst. Die van mij kopt mij zijn beperktere displaygrootte “rechts op hengst”. Het moet niet gekker worden.

Na 20 kilometer begint het avontuur. We gaan toch in ene onverhard. Die was niet gepland… althans, ik had niet het idee dat dat stuk onverhard zou zijn. We kijken elkaar eens aan… de route is ruim 250 km tot aan het hotel.


We gaan gewoon. Inkorten kan altijd wel (al haalt dat in de Vogezen lang niet altijd wat uit) maar dit weggetje is gewoon te leuk om te laten liggen. En is het te woest onverhard, dan draaien we weer om. Het blijkt in totaal een stuk van 15 kilometer onverhard door de bossen te zijn. Delen zijn erg makkelijk rijdbaar en soms is het wat meer werken. We hebben er echter wel heel veel plezier in. Het is even weer heel wat anders na de snelweg. Zeg maar gewoon, het tegenovergestelde.

(goed kijken.... rechts in de berm)

We worden ook nog getrakteerd op iets bijzonders. In het bos zien we langs de kant van de weg een vos staan. Hij blijft heel stil staan. En ik heb zelfs de tijd om mijn telefoon uit mijn binnenzak te pakken en een foto van het beestje te nemen. Vervolgens steekt het beestje over en verdwijnt tussen de bosjes. Bijzonder! Het geeft ons meteen ook de indruk dat ook al zullen we eventueel moeten omdraaien dat dit stuk gewoon de moeite waard was!

Na 15 kilometer en het zweet op de rug bereiken we weer de verharde wegen. De Zumo heeft inmiddels de route ook weer prima in het beeld staan, blijkbaar is het toch dat onverharde waar hij ook even het spoor kwijt was.

Het is voor vandaag gedaan met het onverharde werk en we rijden op een prettig tempo door. Ik heb de moeite genomen om veel klein werk in de route te prutsen en wat onbekendere pasjes erin te verwerken. We krijgen de ene col na de andere col. Het lijkt wel kermis. Elke keer raak. Het is supergoed sturen!

De aankomst tijd roept inmiddels 18.15 ah, prima toch.. mooie tijd. Ook mooi op tijd om nog even naar het thuisfront te bellen en even te kletsen met het kleine en grote kereltje thuis.

(jaja, raad maar.... bekend punt, Col de la Schlucht)

We rijden over een mooie snellere weg en vanuit mijn ooghoek zie ik het kleine kapelletje en de kaarsjes die er branden. Na de bocht roep ik naar Caro “stop maar even, even draaien”. Bij haar valt het kwartje heel snel, kaarsje branden. En ja, zeker, kaarsje branden.

En terwijl ik dat nooit gedacht had, sta ik daar dan toch, en brand ik een kaarsje. Voor Arno, wat is het moeilijk dat je er niet meer bent kerel. Wat had ik graag een avond met je zitten bomen over motoren en routes. Vooral al die oude verhalen die we uit de hoge hoed toverden. Wat hebben we veel meegemaakt met zijn allen en wat hebben we ook ongelofelijk veel lol gehad. Het is niet meer zo, en het is kaal bij tijden en heeft een leegte achtergelaten.

Uiteindelijk rijden we rond half zeven de dam van Hotel Col de Bussang op. Wat is het lang geleden dat ik bij Mark en Ietske was. Ook daar was Arno trouwens vroeger bij. En wat hebben we het er altijd leuk gehad. Het welkom is even warm als altijd. Caroline en ik gaan toch nog eerst even douchen voordat we op het terras gaan zitten. We hebben een kamer op de eerste verdieping gekregen. Een keer de trap op en meteen aan de linkerkant. Niet te ver sjouwen met de bagage. Caro heeft een tas achterop geknoopt en heeft de vario koffers thuisgelaten. Ik heb de metalen blikken er sowieso opzitten. Ik heb wel een tas maar daar red ik het net niet mee.

Het is zalig avondweer en opgefrist gaan we op het terras zitten. Van Mark krijgen we een biertje. Dat smaakt prima! We nemen even de tijd om te zitten en te genieten van het avondzonnetje en schuiven dan op een gegeven moment aan tafel. We drinken bij het eten in ieder geval een flinke karaf water leeg. Wnt het behoorlijk drinken is er vandaag toch een beetje bij in geschoten. Dat moet meer, en zeker met de warmte die eraan gaat komen. En, bij het voorgerecht en het hoofdgerecht krijgen we twee verschillende maar passende glazen wijn.

’s Avonds lopen Caroline en ik nog een stukje langs de bergwand. Mijn favoriete uitje hier is ’s avonds speuren naar gemzen op de bergwand. En we treffen het weer.. ze verraden zichzelf doordat er af en toe stenen naar beneden rollen. Als je dan een stuk hoger kijkt zie je ze staan. Het is altijd een geweldig gezicht. Soms is het maar moeilijk om in te schatten hoe groot ze zijn. Ze zijn namelijk best groot.

We maken weer een update op facebook van de dag van vandaag. We rapen wat foto’s bij elkaar en maken er een collage van. Een stukje tekst, en hopla we plaatsen het stukje op de GS girls afdeling van Facebook.

Later in de avond schuiven we aan bij Mark en Ietske om even bij te praten. Mark heeft nog een prachtige fles wit staan die ze willen proberen. Op het etiket prijkt “Les 4”. Een verwijzing naar 4 edele druivensoorten. De Riesling, Pinot Gris, Gewürztraminer en Muscat à Petits Grains worden beschouwd als de 'vier edele druiven' van de Elzas. Het is een lekkere frisse maar niet te makkelijke wijn. We genieten alle vier even veel van het glas. Leuk is dat.

Dan wordt het op een gegeven moment toch tijd om naar bed te gaan. Het is inmiddels ook royaal na elven. En dat is best laat voor de meters die we vandaag gemaakt hebben en morgen komt er meer aan.

Achteraf gezien is het nogal een aardig stuk aan colletjes dat we gereden hebben nadat we om half twee zo’n beetje van de snelweg kwamen. Ik dacht al, dat valt me mee, maar het zijn er nog meer dan ik eigenlijk dacht.

Foret Saverne (onverhard)
Rocher de Nutzkopf
Spitzberg
Col du Donon
Schirmeck
Col de la Charbonniere
Col de Steige
Col d’Urbeis
Col de Fouchy
Col de Hautribeauvillé
Col de Fréland
Col du Bonhomme
Route des Crêtes
Col du Calvaire
Collet du Linge
Col de la Schlucht
Col de Bramont
Col d’Oderen
Col du Page
Col de Bussang

Kortom.... wordt vervolgd.

 

[Beekberger]

Heerlijk geschreven verhaal, blijf ik volgen.

 

[Kato]

Zo....
... het begint.... op deze manier ben ik er toch een beetje bij...

 

[David_ZZR]

Leuk verhaal tot nu toe. Jammer dat je zo'n pispokkestuk over de snelweg moet. Dat offroadweggetje ziet er wel erg leuk uit!

 

[Paul4all]

Ga komend jaar ook richting Vogezen/Jura dus ben benieuwd.

Zou ik tzt de routefile kunnen krijgen?
Ziet er leuk uit.

 

[Robmw]

Zou ik tzt de routefile kunnen krijgen?
Ziet er leuk uit.

Ja voor mij ook m.b.t. stuk in Vogezen - ik kan bijv. dat onverharde weggetje niet traceren!?

Grtz,

Rob

 

[AdventureGirl]

Ja voor mij ook m.b.t. stuk in Vogezen - ik kan bijv. dat onverharde weggetje niet traceren!?

Grtz,

Rob

Misschien had ik erbij moeten zeggen dat er een bord bij stond.... verboden in te rijden.

 

[nielspaint]

op de col de bussang heb je een leuk motorhotel van een nederlander, echt een aanrader

 

[Robmw]

Misschien had ik erbij moeten zeggen dat er een bord bij stond.... verboden in te rijden.

hij is fijn !

Vermoedelijk hier dan .... N48.598252 E7.257019 !?

 

[leoniie]

Meer meer meer!!

 

[boxer64]

Leuk! Fijn dat we een stukje mee mogen rijden :-)

 

[AdventureMutzz]

Zo dan, hebben wij dat allemaal beleefd? Cool was het hè?


*note to self : nickname wijzigen*

 

[AdventureGirl]

Zo dan, hebben wij dat allemaal beleefd? Cool was het hè?


*note to self : nickname wijzigen*

En dat was alleen de eerste dag
Tekst dag twee heb ik gisterenavond geschreven... vanavond laatste hand aan leggen en de foto's er bij zoeken. Vanavond zet ik deeltje twee erop.

 

[Robmw]

Zo dan, hebben wij dat allemaal beleefd? Cool was het hè?


*note to self : nickname wijzigen*

Leuke nickname trouwens

 

[Hellracer]

Ik lees ook effe mee.

 

[Robertehv]

Ook ff meelezen, als het goed is over twee weken nog vijf dagen Vogezen tegoed.

 

[Nosmo King]

Leuk, ik ga ook even meelezen. Paar weken geleden daar ook met een vriendin rond gereden.

 

[AdventureGirl]

Dag 2, donderdag 27 augustus 2015
Van Col de Bussang naar Rencurel (607 km)

De wekker gaat om zeven uur. Ik ben al even wakker en sta op met een lichte hoofdpijn. Drank? Zoveel was het nu ook weer niet. Te weinig vocht binnengekregen de vorige dag. Met de hitte moeten we er echt beter om denken. Ik kijk uit het raam op de eerste verdieping. Eerst naar de lucht, goed zo… mooi weer, en eigenlijk verwacht ik niet anders. De weerberichten zagen er stabiel uit. Ik kijk richting de bergwand. Kijk aan… gemzen.. dicht bij pand. Ze staan met zijn vijven bij de struiken onder aan de bergwand. Caro is ook uit bed gesprongen, gemzen kijken. Beter dan tv zo’n uitzicht.

Ik stap onder de douche en hijs me vervolgens weer mijn motorpak in. Een paar nieuwe sokken. Ik heb nu niet echt voeten die twee dagen met een paar sokken kunnen. En daarbij, die Daytona’s.. ze zitten als pantoffels he, maar warm!
Terwijl Caro zich ook aankleed loop ik alvast naar beneden en denk bij mezelf “niet vergeten die koelelementen weer mee te nemen”. De vuile was kieper ik onder in de rechter koffer. Zo doe ik dat. Na een paar dagen heb ik amper meer een tasje om mee te nemen zo weinig is het. Onder in dezelfde koffer ligt ook de longsleeve en de regenvoering van mijn pak. Ik hoop ze de hele week niet meer nodig te hebben. Om 8.15 uur gaat het restaurant open. Mark is terug van het broodjes halen en Ietske heeft de tafel gedekt.

Lekker ontbijten. Stokbrood, kaas, vleeswaren, een paar glaasjes jus d’orange en twee koppen koffie. Daarmee moeten we een heel eind vooruit komen en ik het vochtgehalte in ieder geval redelijk aangevuld. We rekenen af en zeggen Mark en Ietske gedag. Wederom bedankt voor de fijne tijd!

We lopen naar buiten richting de motoren. Oordoppen in, verbinding aan, Navigatie aan en…. Ik loop weer naar binnen met de helm op mijn hoofd. Ietske… heb je voor mij de koelelementen? Was ik ze toch bijna al weer op de eerste dag van de trip vergeten! Het zou niet de eerste keer zijn.

We stappen op en het eerste dag Caro zegt…. “Ik ben een auto!”. De navigator V laat geen motortje zien vandaag maar een auto. Hoe kan dat nu? Het is puzzelen en stoeien maar we komen er niet 123 uit. Het ding is simpelweg ook te intelligent. Toch blijkt de oplossing later zeer eenvoudig te zijn. Alleen komen we daar pas op het begin van de laatste dag achter.

We rijden dezelfde kan terug. Dag Col de Bussang… tot weerziens. Vandaag hebben we weer een royaal stuk weg voor de boeg. Vanavond hebben we gereserveerd in Rencurel. Het is zo’n 600 km. En dat is veel. Ik heb er een tijd op zitten puzzelen maar na overleg hebben we daar 250 km snelweg ingeprakt. Even doorzetten en dan is dat ook weer voorbij. Het alternatief was helemaal binnendoor. Maar dan zouden er veel N-wegen in zitten en dat is niet prettig rijden. Liever een stuk Péage.

Het eerste stuk naar Belfort is echter binnendoor en we rijden rond negen uur over de Ballon d’Alsace. Leuk! Dan gaat het verder naar beneden richting Belfort waar we eerst bij een supermarkt stoppen. De eerste supermarkt is drie keer niets. Hoe kan het… meestal is het een walhalla in Frankrijk maar deze keer slaan we de plank gewoon mis.

Even later slagen we wel, we vinden een supermarkt met een kaasafdeling volgens het boekje, vers brood, een pak sinaasappelsap en lekkere vleeswaren.

Vervolgens draaien we de A36 richting Montbeliard op. Péage. We trekken een kaartje en 100 meter verderop bergen we het kaartje even goed in de jaszak op. De creditcard hebben we beiden ook paraat voor het betalen. Het eerste stuk gaat richting Montbeliard. Bij Dole kiezen we voor de A39 richting het Zuiden. Dan krijgen we bij Bourg en Bresse (met langs de snelweg die erorme kip) de A40 naar het Oosten. Het kwik is inmiddels ook stevig opgelopen. De snelweg komt ons al snel weer het strotje uit, maar we maken rap meters. We stoppen nog even om een slok water te drinken en een snelle Jelle naar binnen te werken. Het is nog ochtend, maar de zon staat er op te bakken. Een man komt de parkeerplaats opgereden en parkeert zijn veel te grote auto nogal lomp. Ik vraag me af waarom maar kan hiervoor echt geen reden verzinnen. Het zal wel.

Ik zie en passant wel dat er her en der glas ligt. Potverdorie. Het is ook duidelijk dat die TKC 70 aanmerkelijk meer rotzooi oppikt dan de Trail Attacks die Caroline erom heeft liggen. Na 250 km snelweg kunnen we eraf bij Nantua. We tikken bijna 15 euro de man af voor de Péage Hoera! Route!

We rijden door de Jura en rijden vervolgens het hele stuk binnendoor naar de Vercors. En niet langs de grote weg van Sassenage (bij Grenoble) via Villard de Lans naar de Vercors, maar we komen uit het Noorden. Deze route heb ik op die manier nog niet eerder gedaan. De keren ervoor kwam ik altijd vanuit Sassenage. Echter die opgang de berg op, da’s een doorgaande weg (maar als hij vrij is kan je daar echt wel huishouden op die dikke jetsers van bochten). Maar meestal is het er druk. En het stuk naar Villard de Lans is ook niet echt bijzonder te noemen. Vandaar dat ik ervoor gekozen heb om nu vanaf de Noordzijde de Vercors binnen te rijden.

De route is al hartstikke leuk. Zo is de afslag wel gekozen, niet te lang prutsen voordat je in goed bochtengebied bent. In eerste instantie rijden we een klein stukje langs het Lac de Seylans en vervolgens krijgen we direct een aantal Cols. Col de Berentin en Col de Cuvéry. En bij die laatste vinden we een perfecte plek om te stoppen. We hebben al een paar hele mooie uitzichtpunten gehad terwijl we een beetje zochten naar een lunchplek maar deze is top.

Met bankje en tafel en… zicht op de Mont Blanc in de verte. Wat een geweldige plek zeg. Het enige wat er aan ontbreekt is schaduw. We zitten gelukkig een klein beetje op hoogte dus het is niet te heet. Hoogstens lopen we een kleurtje op.

De tafel is ook een plateau met richtingen. Je kan precies aflezen welke bergtoppen je in de verte kan zien liggen. Het is leuk om daar even naar te kijken. Ik haal uit de koffer mijn snijplank, het mes, en uit de koelbox komen de kaas, vleeswaren en sinaasappelsap tevoorschijn. Twee kunststof bekers en een vers (maar dubbelgeknakt) stokbrood maken het plaatje compleet. Voor allebei zijn er twee royaal belegde stukken stokbrood en een paar glazen drinken. Goed drinken, ja niet vergeten. We nemen even flink de tijd om pauze te houden. Dan kunnen we er straks ook weer goed tegenaan.

De weg vervolgt naar Col de Richemont en dan naar het toppertje van de Jura, de Grand Colombier. Ook al is het allemaal niet zo hoog, het zijn over het algemeen wat smallere wegen en ramvol met bochten. Toch zit de route goed in elkaar. Iets smaller wisselt keurig af met wat sneller werk. Variatie. Da’s een toverwoord, maar soms moeilijk vooraf in te schatten. We stoppen nogmaals voor een prachtig uitzicht. Her en der maken we foto’s maar aan het fototarget van 100 kom ik dit jaar niet meer. Met de dagafstand van vandaag wordt is het ook wel een tikke doorrijden geblazen.

De Grand Colombier kent een prachtige afdeling richting Culoz. Een aantal hairpins vlak boven elkaar. Een heel leuk dingetje met een fantastisch uitzicht over het meer van Aix les Bains. We vervolgen nog even richting Col de la Crusille waarna we binnendoor richting Rives rijden.

We komen bij La Tour langs.... of is het onze tour.

We zijn er bijna, nog een klein stukje Route des Ecouges. Een bekende balkonweg. Het rijdt prachtig en na een stukje duiken we in een keer de aardedonkere tunnel in.

Geen verlichting, helemaal niets en geen licht aan het einde van de tunnel. Geweldig! Geen geplaveide zijkanten, nee dichtgesmeerd en dat was het. Het is een prachtig geval. En ondanks het feit dat het misschien allemaal niet zo slim of handig is nemen we toch even de tijd om er een plaatje van te schieten. Gelukkig komt er maar weinig verkeer door de tunnel. Het is nog een kort stukje rijden en dat rijden we tegen het motorhotel Le Marronnier aan. Dit hadden we gereserveerd en met geluk hadden we de laatste kamer!

Het zit vol. Er is van alles. Belgen, Fransen, Nederlanders en Engelsen. Zwemmen doe ik nu niet, wellicht morgenochtend even. Even onder het gemalen water doorlopen en een broek aantrekken. Ik loop op blote voeten naar beneden. Mijn schoenen losjes in de hand. De vuile was gaat meteen mee naar beneden naar de koffer. Weg is weg. We drinken eerst even een glaasje. Mijn voeten hebben wat meer tijd nodig om af te koelen van de hitte. Bij het eten drinken we een rosé. In de Vercors wordt overigens veel rosé gemaakt. Het eten smaakt goed en het zit gezellig daar op het terras onder de grote boom. De lampjes branden vrolijk en het is een leuk sfeertje. We gaan niet al te laat naar bed. Morgen weer een warme dag. We slapen met het raam wagenwijd open. Wat is dat lekker.

 

[Kato]

 

[pigmaat]

Respect dames, mooi om te lezen en inspiratie op te doen