4000+ Kilometer op een 36 jarige Italiaanse

David_ZZR

MF veteraan
4 mrt 2010
5.588
3.624
Kaaiendonk

De afgelopen 2 jaar ben ik, om het even lekker rustig aan te doen, met mijn Vespa P200E uit 1982 op vakantie gegaan. Ondanks dat het rijden op een machine uit 1982 met ouderwetse techniek en een vermogen van net 10 PK een stuk inspannender is dan het rijden op mijn in vergelijking moderne V-Strom koos ik er ook dit jaar er weer voor om op pad te gaan met dit heerlijke masjientje. Waar je met de Strom wegkomt met een redelijk standaard set gereedschap mag er met de Vespa wel iets meer mee. De kans op stukken is met een 36 jaar oude 2-takt Vespa namelijk wel ietsje groter.
De routes voor mijn zomertrip waren al bijna een half jaar in voorbereiding, voorpret noem ik dat, maar werden ook steeds weer aangepast. Een belangrijk onderdeel van het maken van deze routes was het vinden van geschikte en, in mijn ogen, leuke campings. En met leuk bedoel ik dan niet de aanwezigheid van een animatieteam of een dubbele waterglijbaan. Nee, warm stromend water in de vorm van een douche en schoon sanitair zijn voor mij meer dan voldoende. Is er ook nog iets te eten te krijgen in de buurt dan is dat helemaal mooi meegenomen. Verdere drukte van jankende kinderen, blaffende honden of rumoerig skottelbraaivolk zijn voor mij een No Go! De campingsite van ACSI bood redelijke uitkomst in deze zoektocht. Daarnaast had ik ook enkele campings in de route opgenomen waar ik eerder geweest was en welke mij toen ter tijd goed bevallen waren.
De route zou als eerste eindbestemming Lloret de Mar hebben waar mijn vriendin en haar kinderen zouden verblijven in het daar, in de bergen dus niet in de drukte, gelegen vakantiehuisje. Vanuit hier zou ik na bijna 2 weken weer terug naar Nederland rijden. Een zomervakantie van 4 weken dus! Ik had er zin in!



Dag 1 - Zaterdag 7 juli 2018

De eerste en laatste dag van de vakantie hebben over het algemeen gezien de meest saaie routes en zeker met een Vespa waar je het liefste niet mee de snelweg op wilt. Dwars door België heen wat, afgezien van de Ardennen, behoorlijk saai en druk is over slecht onderhouden wegen. Na alle zooi op de Vespa gebonden te hebben kon ik beginnen aan deze eerste etappe van 285 kilometer van Oosterhout naar Charleville-Mezières. Ik was net 1 kilometer onderweg en ik besefte me dat ik mijn Camelbag aan mijn kapstok had laten hangen. Mooi stom, zeker aangezien ik mijn sleutels door mijn brievenbus gegooid had en slechts een voordeursleutel bij had welke heel diep in mijn bagage verborgen zat. Snel langs mijn ouders dus om daar een reservesleutel te halen om zo alsnog de, in geval van hitte, zeer noodzakelijke Camelbag op te kunnen pikken. Met een kwartier vertraging was ik dan eindelijk goed onderweg. Al snel passeerde ik de grens met België, eerst een aantal keer in Baarle-Nassau en vervolgens op weg naar Turnhout. Dit eerste stuk viel nog wel mee maar vanaf Turnhout tot Namur zou het saai zijn. Pas bij het bereiken van de Maas werd de route weer mooier. Bekend terrein maar de weg langs de Maas naar het zuiden is erg mooi om te rijden. Net voor het passeren van de Franse grens was het voor mij hoogste tijd om te lunchen en aangezien ik nog net in België was deed ik dit in Onhaye bij Friterie “Au Vioulet”.

qwbpPRC.jpg


LT3enrg.jpg


Na nog een stukje door de bossen en langs de Maas en ik kwam aan in Charleville-Mézieres. Op de stadscamping welke ik eerder bezocht had en waar ik eerder dus tevreden over was schreef ik mezelf in. Ik bestelde alvast broodjes voor de volgende morgen welke ik na 9 uur op kon halen bij de receptie. Eigenlijk best laat, maar ach de route voor de zondag zou slechts een kilometer of 180 zijn. Bij het barretje naast de receptie bestelde ik een Oubliette Blonde, dronk deze op en zocht vervolgens een mooi plekje op de camping uit om mijn tent op te zetten.

GvWIos3.jpg


Aangezien het nog vroeg was ging ik de stad even in om even een rondje te lopen en op een terras een van mijn meegebrachte boeken te gaan lezen. Bij “Bar le Retro” plofte ik neer op het terras en bestelde daar een lokaal biertje. Het was net happy hour dus ik kreeg een halve liter… en er volgden er nog meer. Een man, die ook alleen op het terras zat, merkte op basis van mijn boek op dat ik ook Nederlander was. Of ik ook motorrijder was aangezien ik alleen aan het reizen was. Er volgde een gezellig gesprek onder het genot van nog meer biertjes. Rond een uur of half 10 merkte ik op dat ik nog steeds niet gegeten had. In uit eten gaan had ik gezien het “liquid diner” geen zin meer, maar de dönerzaak welke ik passeerde was wel heel erg aantrekkelijk.

ZNYuKH6.jpg


kLwnjCF.jpg


Na een broodje döner was het tijd om terug te gaan naar de camping. Echter de rest van de stad bleef nog doorfeesten tot een uur of half 5 in de ochtend. Dit ook op een manier dat de hele stad het kon horen. Van een goede nachtrust was dus absoluut geen sprake.


Dag 2 - Zondag 8 juli 2018

Na een brakke nacht werd ik rond een uur of half 8 wakker. Na even gedoucht te hebben zette ik een potje koffie op mijn Bialetti en was het tijd om mijn spullen in te pakken.

yGSHAFo.jpg


Om 9 uur liep ik rustig aan naar de receptie om mijn broodjes op te halen alleen deze was potdicht. Naast mij stonden nog meer geïrriteerde mensen te wachten op hun brood. Ik liep maar terug naar mijn tent en pakte de rest van mijn spullen in. Toen ik om kwart voor 10 een laatste plas wilde doen kwam daar eindelijk de beheerster van de receptie aangelopen zodat ik eindelijk mijn broodjes kon krijgen. Kwart voor 10 is immers ook na 9 uur, dus daar was niets over gelogen. Ik pakte de broodjes mee in en verliet de camping. Na een uur of anderhalf rijden begon mijn maag weer te knorren en stopte ik op een rustpunt langs de weg om daar mijn broodjes te eten.

M78WyRg.jpg


Ik vervolgde mijn weg tot ik op den duur bij het afremmen een vervelende rammel hoorde vanuit de Vespa. Een korte inspectie leerde mij dat een van de moertjes waar de standaard en het bagagerek mee vast zaten was losgetrild. De toolrol kon van de Vespa af, het moertje werd vast gedraaid en het probleem was opgelost.

2mtMEcc.jpg


De weg door de Champagne schoot goed op. Ik passeerde wat hennepvelden wat voor een Nederlander een beetje vreemd overkomt. Deze hennep wordt echter gebruikt voor de vezels en dus niet voor de toppen zoals in Nederland. Er zat dan ook zo goed als geen geur en geen enkele top aan deze planten.

g2mGxGm.jpg


Al snel belandde ik in Géraudot waar ik camping “Les rives du lac” uit had gezocht. Ook hier was ik een aantal keer eerder geweest en ik hoopte dat deze camping niet zoals die van de dag ervoor verandert was in een hel. Dit was gelukkig niet het geval. Ik werd vriendelijk ontvangen, mocht zelf een plaatsje uitkiezen en bij de receptie hadden ze koud bier. Na mijn tent opgezet te hebben kocht ik een paar biertjes en ging voor mijn tent mijn boekje zitten lezen. Dit afgewisseld met het wandelen naar de receptie voor wederom een koud biertje.

QrXAiOn.jpg


Ik wandelde naar het terras voor de camping om bij het “Pizza du lac” een pizza en enkele biertjes te nuttigen. De pizzeria had 2 locaties, een drukke aan het meer gelegen locatie en een rustigere 50 meter verderop. Ik koos voor de rustige locatie. Eenmaal terug op de camping was het genieten geblazen van het uitzicht over de velden naast de camping waar de avondzon schitterend overheen scheen.

5juYgGN.jpg


DIuu3FR.jpg


Toen de zon eenmaal onder was gegaan was het te donker om verder te lezen dus besloot ik lekker op tijd te gaan slapen.


Dag 3 - Maandag 9 juli 2018

Al vroeg was ik wakker en de Bialetti werd, nadat ik mezelf gedoucht had, aangeslingerd. Hier lag het bestelde brood wel op tijd klaar op de camping dus ik had een mooi compleet ontbijtje. De tent werd ingepakt en ik vervolgde mijn route door vanuit de Champagne naar de Bourgogne. Bij de eerste tankstop draaide ik mijn sleutel om de Vespa uit te zetten, echter er gebeurde niets en de Vespa bleef braaf doorlopen. Ik trok de bougiedop van de bougie af, okay het was even wat gepriel, maar de Vespa viel wel uit. Dit was duidelijk een zogenaamd “groene kabel probleem”. De draad die vanuit de cdi naar het contactslot loopt. Aangezien ik deze na eerdere problemen al vervangen had door een extra dik zwart exemplaar wist ik waar ik moest zoeken. Òf de kabel was losgetrild van het contactslot òf deze was losgetrild van de cdi. Aangezien de cdi het meest makkelijk te bereiken is op een volgepakte Vespa koos ik ervoor om dit als eerst te controleren en ik had gelijk! De stekker was losgetrild van de draad. Even een nieuw stekkertje knijpen aan de draad en het contactslot van de Vespa functioneerde weer. Dit spul had ik natuurlijk allemaal in mijn toolrol zitten.

zdaULwa.jpg


In de Bourgogne was het duidelijk oogsttijd. Overal op het land reden grote KLAAS machines rond om het graan te oogsten. Dit zorgde voor behoorlijke stofwolken in het landschap en ook ik werd steeds stoffiger.

oAbeWxz.jpg


Eenmaal op Camping Solange Sand in Montgivray was er geen beheerder aanwezig. Wel een briefje dat ik gewoon mijn tentje ergens op kon zetten en dat de beheerder er rond een uur of 6 wel weer zou zijn. Ook deze camping had ik eerder bezocht, zo’n 30 jaar geleden met mijn ouders. Er was niet veel verandert, het was er nog net zo rustig, er stond nu alleen een mooie nieuwe receptie met aangrenzend toiletgebouw. Het tentje werd opgezet en mijn Powerbank werd in het toiletgebouw opgeladen zodat ik de dag erna weer genoeg prik op Vespa had om mijn Garmin te voeden.

lRY6U7n.jpg


Op deze camping was niets te eten te krijgen dus reed ik op een lege, zonder bagage veel te stug afgeveerde, Vespa naar La Châtre. Bij de Intermarché deed ik wat boodschapjes en gooide de Vespa gelijk maar even vol. Zonder enige koeling bederft alles redelijk snel dus eenmaal terug op de camping besloot ik maar gelijk mijn avondmaal te maken. Eerst werd de Verse ravioli gekookt, een tomaatje werd gesneden, de saus ging bij de pasta en ik had iets te eten. Echter alleen pasta was wat saai. Ik had bij de slager van de Intermarché ook een mooi stuk biefstuk gekocht welke maar net in het pannetje paste. Ondanks dat het een supermarkt was smaakte het vlees beter dan van welke slager dan ook in Nederland.

3FWkVtq.jpg


5oOmAFl.jpg


FcS3ZA4.jpg


Na het eten wandelde ik een rondje om de camping om even bij het aangrenzende kasteeltje te kijken. Al redelijk vroeg scheerden de vleermuizen, die zich hier gehuisvest hadden, over de camping heen.
In het licht van de ondergaande zon ging ik verder met mijn boek onder het genot van een flesje rode wijn. Toen de zon eenmaal onder was had ik de fles ook leeg en was het tijd om te gaan slapen.

lioQbPk.jpg


oJ8Jmyc.jpg



wordt vervolgd...
 
Volgens mij heb ik David vorige week gespot op camping LeMartinet in St Claude, Frankrijk....
 
Hé zo ver ben ik nog niet in het verhaal! Maar inderdaad daar heb ik ook overnacht. In het verleden was ik er een keer geweest en toen was het zo goed als leeg, een ideale camping, nu was het echt overvol... Ik had echt een WTF gebeurt hier momentje door die drukte (vergeleken met al mijn andere campings).
 
Dag 4 - Dinsdag 10 juli 2018
Ik was al behoorlijk vroeg wakker en mijn tentje was nat van de dauw. Eerst maar eens douchen om goed wakker te worden en daarna een bak koffie, een peperkoekreep en wat fruit dat ik de dag ervoor gekocht had in de Intermarché. De bakker was immers nog niet geweest. Ondanks dat het tentje nog niet helemaal droog was pakte ik het toch maar in. De tijden dat tenten daar niet tegen konden zijn immers verleden tijd en 2 dagen nat ingepakt zijn daar kunnen moderne tentjes echt wel tegen. 2 dagen want de volgende tussenstop zou bij een vriend zijn die met zijn vriendin, kinderen en schoonouders een huis had gehuurd in de buurt van Cahors. Eenmaal ingepakt haalde in mijn broodjes op bij de receptie, stopte deze in mijn bagagerol en begon aan mijn route.
Het eerste gedeelte van de route ging door een rustig gedeelte van de Bourgogne welke op den duur overging in de Limousin. De Limousin is zo’n mooi stukje Frankrijk waar ze het toerisme nog niet hebben uitgevonden. Mooie kleine weggetjes waar je wel lekker op door kunt rijden door een leuk glooiend landschap.

6WnwZak.jpg


Rond het middaguur kwam ik eindelijk weer een dorpje binnengereden waar ik een terrasje zag. Mijn ontbijtbroodjes had ik al lang op en mijn maag begon weer te knorren. Helaas kon ik hier volgens de dame achter de bar van de Bar Tabac niets te eten krijgen. Wel een zakje chips… Ik raakte aan de praat met een Nederlands echtpaar wat hier in het dorp woonachtig was, de man wilde graag een foto van mijn Vespa maken en of dat mocht. Tuurlijk! Op den duur zag ik toch broodjes staan op de bar. Men zag dit schijnbaar niet als eten aangezien eten in Frankrijk altijd uitgebreid moet zijn. Na nog een cola en een behoorlijk droog broodje was het weer tijd om verder te rijden.
Vanuit de Limousin reed ik de Dordogne in welke eigenlijk bij mij bekend staat om de kleine kronkelweggetjes met volgens de GPS iedere 500 meter wel een afslag. Het tempo lag er dus echt uit maar het was er wel schitterend rijden.

UM40V62.jpg


Het laatste toetje van de dag was het weggetje door het dal van de Vers. Een erg smal stroompje dat in het plaatsje Vers uitmond in de Lot. Dit dal was echt supermooi om te rijden en gelukkig met veel schaduw wat erg fijn was gezien de hoge temperaturen. Vanuit Vers volgden er een aantal heerlijk smalle haarspeldbochten en ik kwam aan bij het huis van mijn vrienden.

YlsiBRd.jpg


Na een gezellig bij gekletst te hebben en een goede pastamaaltijd reden we met de auto naar het plaatsje Vers om daar bij het lokale hotel onder het genot van een biertje te zien hoe België (helaas) werd uitgeschakeld door de Fransen op het WK voetbal. Ik sliep in een heerlijk koele kamer, wel op mijn eigen luchtbedje, maar had een erg goede nachtrust in het heerlijk frisse huis.

fL2V54L.jpg


Dag 5 - Woensdag 11 juli 2018
Na een erg goede nachtrust friste ik mezelf op in de fatsoenlijke badkamer en pakte mijn spulletjes alvast in. De tafel werd gedekt en er stond een goed ontbijt voor me klaar. Na de zooi op de Vespa gebonden te hebben was het tijd om afscheid te nemen en weer te gaan rijden. Het eerste stukje van de route na Cahors was erg mooi om te rijden. Echter na een tijdje begon het saaier te worden, maar dat wist ik van te voren. Lange rechte wegen die dan weer wel goed opschoten. Een kilometer of 50 voor Lourdes werd in ingehaald door een dikke Tiger 1200 (man) met daarachter (heel stereotyperend) een V-Strom 650 (vrouw). Dikke tourfietsen die natuurlijk niet achter een Vespa aan konden blijven rijden. Iets met imago… Nadat ze mij ingehaald hadden bleef ik een kilometer of 30 achter ze aan hangen en was ze daarna kwijt. De Vespa trekt weliswaar niet zo snel op, echter meekomen in het verkeer gaat goed. Inhalen om het inhalen zonder er verder iets mee op te schieten omdat al het verkeer toch in hetzelfde tempo rijdt is (ook op mijn V-Strom) niet zo mijn ding. Gewoon meerijden met de flow. Sommige mensen moeten zichzelf bewijzen (denken ze) en zeker tegenover een Vespa van 36 jaar oud. Ditzelfde maak ik geregeld mee als ik voldoende afstand blijf houden tot mijn voorganger. Dit omdat de Vespa niet zulke goede remmen heeft. Mensen die achter je aan rijden voelen zich dan genoodzaakt mij in te halen om in dat gat te gaan rijden wat ik niet zonder reden wilde handhaven.. maar net om 1 plekje verder naar voren te rijden, je zou maar 10 seconden later op je werk zijn.
Zo’n 10 kilometer voor Lourdes waren de Tiger en V-Strom er weer. Ik moest natuurlijk weer ingehaald worden en tot in Lourdes bleef ik achter ze aan rijden. Lourdes is een kermis voor ultiem vrome mensen. De degelijkheid van de mensen die hier naar toe gaan op bedevaart straalt er van af terwijl het gewoon één grote commerciële kermis is.
Vanuit Lourdes reed ik naar Argelès-Gazost waar ik echt de Pyreneeën in reed. Ik had het vermoeden nog wel een pomp tegen te komen maar helaas… ik kwam aan op de camping met een ver lege tank. De volgende dag zou ik dus even terug moeten rijden naar Argelès-Gazost om daar de Vespa vol te gooien bij een pomp die net niet in mijn route lag.
Mijn tentje werd opgezet op Camping Mialanne in Arrens-Marsous. Een erg fijne en ook rustige camping. Tegenover de camping was een klein supermarktje waar ik een quiche haalde welke maar net in mijn pannetje paste. Wel was er een koelkast voor gemeenschappelijk gebruik waar ik mijn biertjes in gelegd had. Na die quiche gegeten te hebben liep ik een rondje over de camping en in de avond keek ik samen met wat Fransozen en een Brit, die net voor mij op de fiets op de camping was aangekomen, naar de wedstrijd Kroatië tegen England. Jammer voor de Brit want Kroatië won. Na het sixpackje bier sliep ik heerlijk.

nXAE0yy.jpg


yDhLnhW.jpg


JyRDemP.jpg


wordt vervolgd...
 
schiet wel op met dat vervolg, hahaha, leest weer heerlijk weg, supergaaf met de Vespa, mooie campings ook,
ik blijf wel lekker volgen, krijg gelijk weer zin om de tent er weer op te binden.
 
Voor de volgende etappes moet ik nog wat beeldmateriaal bewerken dat ik er in wil verwerken.
 
Leuk om mee te lezen! :t

Zelf net terug van tripje Alpen met 45 jaar oude kadett met 60 pk en volle belading, maar dit lijkt me nog meer onthaasten *D
 
en zoals altijd weer liters bier, mooi verhaal en mooi leven david :t
 
In de ochtend leest heerlijk ‘weg’....dus kom maar op met de volgende afleveringen... :+
 
Dag 6 - Donderdag 12 juli 2018
Nadat het ’s nachts een beetje gespetterd had was het ’s ochtends gelukkig weer droog. Ik was extreem vroeg wakker en op deze camping was er geen broodservice. Na gedoucht te hebben werd er dus weer een banaan tevoorschijn getoverd welke ik de dag ervoor in het supermarktje gekocht had. Samen met een ontbijtkoekreep en een goede bak koffie vormden deze mijn ontbijt. Het zou een relatief korte rit van zo’n 180 kilometer zijn. Echter qua bergpasjes was dit de koninginnerit. Voor ik de Col du Soulor op kon rijden moest ik eerst terug naar Argelès-Gazost om mijn tank vol te gooien bij de in het dorp gelegen Total. 5 kilometer terugrijden en wielrenners ontwijken die soms 4 man dik naast elkaar de pas op aan het rijden waren. Na getankt te hebben kon ik deze wielrenners weer in halen, echter er zat weer zo’n droplul voor me die het leuk vond om met een SRV wagen op vakantie te gaan. Op een recht stuk waar ik even zicht had langs deze Van Putten èn waar er even geen wielrenners over de weg aan het zwalken waren liet ik alle 10 de Italiaanse pony’s los en kroop ik langs de camper. Ik was er voorbij en had weer mooi zicht op de bergpas die voor me lag. Na een aantal mooie bochtencombi’s die zelfs met de kleine bandjes van de volgepakte Vespa erg leuk waren kwam ik aan op de top van de Col du Soulor. Bergtoppen zijn altijd redelijk druk maar het was hier ook druk met vogels. In de verte zag ik toch al snel een 30-tal vale gieren zitten. Dit zijn aaseters en al snel zag ik waar ze op afgekomen waren. Iets verderop lag een aangevreten paard. Het stonk gelukkig nog niet en ik vermoed dan ook dat het karkas kaal gegeten zou zijn door deze vogels voordat de echte verrotting zou beginnen.

PAARDENMEISJES EVEN SNEL DOORSCROLLEN NAAR BENEDEN: SHOCKING PICS!!!

Z8CDud9.jpg


kvZVeUv.jpg


VwpVyRP.jpg


En een video van de Col du Soulor:

Op dit punt van de pas kon ik kiezen om de Col d’Aubisque op te gaan of om de omweg te kiezen via Asson naar Bielle. De Aubisque was een aantal weken geleden ingestort mar volgens Viamichelin was deze al weer open. Ook stonden er borden dat de pas open was. Ik koos er dus voor om door te rijden. Het mooie aan deze pas is dat deze uit een schuine bergwand weggehapt is. Een erg mooie pas om te rijden, zelfs nu gezien het niet het mooiste weer was, maar dat is het nooit aan deze kant van de Pyreneeën. Toen ik op de top van de Col aankwam stond er dus wel een bord dat Gourette bereikbaar zou zijn, maar dat de pas verder dicht was door de aardverschuiving. Er zat niets anders op dan de pas terug te rijden tot het kruispunt. Gelukkig was ik gaan tanken en had ik niet de gok genomen om door te rijden tot Laruns, wat nog net mogelijk was geweest, want dat was nu dus niet meer gelukt. Op de terugweg kwam ik de Engelse fietser die bij mij op de camping zat al zwaaiend weer tegen. Ook hij zou om kunnen draaien, maar ook hij kon de Aubisque van zijn lijstje afstrepen.

w56GW3R.jpg


owpVXqk.jpg


8SQi63b.jpg


En een video van de Col d’Aubisque:

Via de omweg, die overigens ook erg mooi was reed ik naar Bielle om zo bij het volgende colletje van de dag uit te komen. De Col de Marie Blanque. Niet echt een spannend exemplaar omdat deze zo goed als helemaal door het bos heen ging, en hoe meer bomen, des te minder uitzicht. Vanuit Escot reed ik naar Bedous om daar de Col de Houratate op te rijden. Een colletje van slechts 1009 meter hoog maar wel vreselijk smal en bochtig. En aangezien er zo goed als niemand rijdt verwacht je ook niemand. De groep GS rijders die plots in een veel te hoog tempo op me af kwam had mij ook totaal niet verwacht en ik zag 5 motorrijders één voor één plotseling een geschrokken uitwijkmanoeuvre maken om mij niet te raken, en dat terwijl ik geheel rechts van het paadje reed. Een kwestie van domweg doorvlammen waar het niet goed kan.

Video van de Col de marie Blanque:

gT4sBWI.jpg


Video van de Col de Houratate:

Eenmaal boven ging dit colletje over in de Col de Labays welke door zou gaan tot 1354 meter hoogte. Een behoorlijk lang en smal kronkelpad door het bos met af en toe een geweldig uitzicht tussendoor. Eenmaal boven op de col kwam ik uit op een grotere weg wat de Col de la Pierre-st-Martin bleek te zijn. Gelukkig was deze een heel stuk breder maar deze col ging nog wel een heel stuk de hoogte en letterlijk de wolken in. Ik moest onder mijn zonnebril doorkijken om nog een beetje zicht te hebben en daarnaast was ik niet de enige weggebruiker. Hier liepen ook koeien, paarden en enkele schapen op de weg.

pGjAjIo.jpg


Video van de Col de la Pierre-st-Martin

Het bordje Spanje heb ik niet zien staan maar ik zag wel een welkomstbord voor de provincie Navarra staan. Ik had Spanje weer gehaald! Na enkele zeer mooie (maar frisse) kronkels werd het uitzicht Spanje in weer steeds zonniger. Het was inmiddels lunchtijd geworden en ook de Vespa had na de laatste tankstop al weer een kilometer of 100 gereden. Het eerste restaurantje op de bergpas was voor mij dan ook gelijk een reden om te stoppen. Ik liet de Vespa buiten uit het zicht staan en hoopte maar dat iedereen er van af zou blijven. Binnen in het restaurantje werd mij een plaats toegewezen en ik nam een klara en het Menu del Dia. Ook uit dit menu moest ik keuzes maken maar Google Translate bood uitkomst. Na een goede bodem gelegd te hebben kon ik aan de laatste kilometers van de dag beginnen. Via Isaba en Garde reed ik naar Ansó waar ik een kleinschalige camping uitgezocht had.

Video van het weggetje naar Ansó:
Road to Ansó on my Vespa P200E

Op de camping aangekomen dronk ik een biertje aan de bar en zette mijn tentje op. Na nog enkele biertjes maakte ik een wandeling door het dorpje Ansó wat eigenlijk erg mooi bleek te zijn, maar ook heel erg verlaten. Of het klaar was bussen toeristen te ontvangen. Wat me wel opviel is dat ik behoorlijk wat cannabisluchten rook. Het leek wel of het halve dorp aan het blowen was.

hni54sy.jpg


pAhAAFZ.jpg


Eenmaal terug op de camping pakte ik mijn boek weer en ging bij het barretje op het terras zitten om daar verder te lezen onder het genot van enkele biertjes. Toen op den duur het meisje van achter de bar het terras op begon te ruimen merkte ik op dat ze dit deed met een dikke joint in d’r mond. Ik las rustig verder en toen mijn maag me weer een teken van honger gaf en het frisser begon te worden ging ik maar binnen in het barretje zitten en bestelde het e.e.a. te eten. Ook hier was het eten erg lekker! Na nog een biertje was het tijd te gaan slapen.
 
Wat een inspirerend verhaal om met mijn scoot ook eens verder dan de Eiffel, Luxemburg en de Ardennen te gaan!
Erg goed geschreven. De praktische stukjes, route enz. zijn nuttig. Je hebt een aardig grote tent. Dus ook bij eventuele regen nog comfortabel.
Heb ook je verslagen op YT bekeken.
 
Vooralsnog blijft het even bij plaatjes kijken maar ik ga vanavond eens lezen. Alvast (wederom) diep respect, ik vind het stoer!!
Me too! :^

Maar 1 ding kan ik je wel al zeggen, goed frituurtje, en daar weten ze hoe de frietjes te bakken :9
 
Er gaat nog meer volgen hoor maar ik ben voor de volgende etappe nog niet klaar met de video's... En die horen er wel in thuis om het plaatje compleet te krijgen.
 
Dag 7 - Vrijdag 13 juli 2018
Ook op deze camping was ik weer vroeg wakker. Na gedoucht te hebben liep ik terug naar mijn tentje en vanuit de voortent van mijn degelijk ogende overburen kwam de geur van een vers gedraaide smeulende joint me al tegemoet. Ècht wat is er hier aan de hand op deze camping, of in dit dorp? Ben ik de enige die hier niet blowt? Ik hield het bij een goede kop koffie en een ontbijtkoekreep.
Mijn route had ik al een beetje aangepast. Volgens Google zou er in het dorpje Hecho, wat 10 kilometer ten oosten van Ansó ligt een tankstation zijn. Deze stond niet in mijn Garmin maar iets anders was, gezien het eind van mijn tank in zicht kwam, geen optie. Vanuit Ansó reed ik via een erg mooie weg naar Hecho. Hier aangekomen gooide ik de Vespa vol en dronk een cola aangezien het al erg vroeg heet begon te worden. De route schoot verder erg goed op en aangezien ik weinig tankstations tegen was gekomen op de dag ervoor gooide ik de Vespa in Jaca opnieuw maar weer vol. Na een saai stuk in de route begon deze vanzelf weer mooier te worden. De bergen werden ruiger en de uitzichten werden mooier. Toen ik een bordje zag met daarop een afbeelding van een fototoestel wist ik dat ik moest stoppen. Deze bordjes zetten ze niet voor niets weg in Spanje, dan is er ook daadwerkelijk iets moois te zien. In dit geval had ik het uitzicht over een erg mooi dal met een rivier en een oude houten hangbrug er over heen.

TIPnSNS.jpg


Videootje van het rijden in Huesca:

Een aantal jaar geleden was ik door een erg mooie kloof gereden in deze regio, de Cañón de Añisclo. Dit was een eenrichtingsweg. Ik had deze als een extra lusje in de route opgenomen. Aangezien ik nog tijd zat had besloot ik hier een kijkje te gaan nemen. Wat me al snel opviel was dat er auto’s vanuit de andere kant kwamen rijden. Dit hoorde niet… en al snel stond ik voor een slagboom. De kloof was gesloten in verband met té veel vallend gesteente, een te slechte weg, oftewel men was in gaan zien dat deze weg echt gevaarlijk geworden was. Helaas… ik kon weer terug rijden.

ISTUrAs.jpg


m3CVH9B.jpg


vZIfJtW.jpg


Videootje van het rijden naar de kloof:


Eenmaal terug in Aínsa-Sobrarbe zocht ik een restaurantje uit met een menu del dia bordje. Ik parkeerde mijn Vespa en ging lunchen. Het tentje dat ik uitgekozen had was een erg goede keus geweest. Vooraf Canelones, daarna een mooi stuk gestoofd hert met aardappeltjes en abrikoosjes. Als afsluiter, wat een beetje jammer was, een bakje voorverpakte turron.

2ujsQBn.jpg


svHk7FT.jpg


Nadat ik een erg goede bodem had gelegd voor de rest van de route reed ik verder op weg naar Camping Isábena. De wegen schoten goed op en het landschap was werkelijk schitterend! Al snel kwam ik aan op de camping waar ik een mooi plekje in de schaduw uitzocht. Hier zou ik 2 dagen blijven staan. Van mijn Duitse buurman op de camping, die een zelf geheel verbouwde BMW bij zich had, kreeg ik gelijk een koud pilsje aangeboden. Toen het tentje eenmaal stond was het tijd om te gaan relaxen.

Video van de schitterende weg naar Camping Isábena

1BQp4Xy.jpg


lZ3Ifcz.jpg


aqV6r1J.jpg


Na nog een aantal biertjes op het terras met mijn andere buren was het tijd om te gaan slapen.


Dag 8 - Zaterdag 14 juli 2018

Ondanks dat ik vandaag niets gepland had staan was ik toch redelijk op tijd wakker. Na een bak koffie en een ontbijtkoekreep reed ik even naar het nabijgelegen Roda de Isábena wat een mooi dorpje zou zijn. Ik parkeerde de Vespa op de parking van het dorpje en liep het oude plaatsje in. Naast dat het een leuk dorpje was om doorheem te wandelen lag het ook een stuk hoger dan de rest van de omgeving waardoor je een mooi uitzicht had. Echter het was er zo heet dat ik snel besloot terug te gaan naar de Vespa.

6yQGIUD.jpg


KcHOTSB.jpg


wqVLFUG.jpg


MK7QcKX.jpg


0WyzNSW.jpg


Vanuit de parking reed ik langs de camping naar het ca. 1 kilometer verder gelegen tankstation zodat ik de volgende dag met een volle tank zou vertrekken. In de supermarkt scoorde ik een beperkte lunch en een flesje rode wijn. De rest van de dag spendeerde ik bij de tent met de wijn en mijn boek en keek de verliezersfinale van het WK. Een heerlijke relaxdag dus.

322nsKA.jpg
 
Laatst bewerkt:
Terug
Bovenaan Onderaan