David_ZZR
MF veteraan
Na in 2020 op vakantie te zijn geweest met de V-Strom was het dit jaar weer de beurt aan de Vespa om mij, en al mijn bepakking, door Europa te vervoeren. Zoals te lezen is in het topic (Vespa P200E projectje) dat ik gemaakt heb van al het onderhoud was de Vespa geheel klaar voor de trip. Routes werden gemaakt en ik verheugde me op een mooi stukje toeren door de Alpen om op de terugweg via centraal Frankrijk weer omhoog te gaan.
Helaas, in de week voor mijn vertrek bleek dat het weer in Zwitserland behoorlijk slecht zou zijn. Ik draaide de route grotendeels om en zou hier op de terugweg wel langs gaan, dacht ik.
Zaterdag 24 juli 2021
De Ardennen en Limburg waren inmiddels getroffen door een overstroming. Mijn eerste etappe zou naar Luxemburg gaan waar een aantal vrienden van mijn oude motorvereniging op de camping zaten. In mei had ik ook al een weekendje met hen gekampeerd en vannacht zou ik een nachtje aansluiten. De route die ik gemaakt had ging met een grote boog om Luik en Pepinster heen dus ik zou geen last hebben van afgesloten wegen, dacht ik. Het eerste en laatste stuk van de reis zijn altijd het vervelendste, namelijk binnendoor door het land waar men met de spaarpunten van een krat pils een rijbewijs krijgt en waar men wegenonderhoud doet met een kangoo. Ik heb het inderdaad over België, het land waar in het Vlaamse gedeelte alle dorpen in elkaar overlopen en waar het dus overal druk is. Gelukkig was het in dit drukke gedeelte nog droog. In het Waalse gedeelte, na het passeren van de Maas, welke weer laag stond, bij Huy begon het toch wat grijzer te worden en te spetten. In het verleden had ik geleerd om maar gelijk het regenpak tevoorschijn te halen want mijn katoenen spijkerbroek en jas drogen niet snel.
In de buurt van Durbuy begon het harder en harder te regenen en mijn zonnebril was geheel beslagen en de regen tetste flink hard in mijn gezicht. Redelijk op de tast wist ik het dorp te halen waar ik de Vespa het centrale plein opreed. Overal werden horeca-intereurs en apparatuur naar buiten gegooid in containers. Het had hier dus schijnbaar ook onder water gestaan. Bij de pizzeria die wel open was werd mij verteld dat het water een week eerder nog een meter hoog stond in het restaurant maar dat ze hard gewerkt hadden om zo snel mogelijk weer open te kunnen om gasten te ontvangen. Zo kon er weer omzet gegenereerd worden dus ik was meer dan welkom. Ik zat droog op het terras en de Vespa die werd nat. Echter na mijn pizza, cola en koffie bleek dat de bui maar heel langzaam naar het noorden zou trekken. Het was dus of nog anderhalf uur de bui uitzitten, of een kwartiertje doorperen en de bui voorbij zijn. Ik koos voor de tweede optie. Net na Durbuy hield het dus al op met regenen. Ik gooide de Vespa vol en begon aan de laatste 150 kilometer van de trip. In de Ardennen moest er natuurlijk nog even gestopt worden om een rolletje aan te duwen want dat hoort er immers bij.
Het was heerlijk om door Luxemburg te rijden met droog weer echter toen ik bijna bij mijn eindbestemming Berdorf was bleek dat daar de weg was afgesloten. Ik mocht in plaats van 4 kilometer nog 20 kilometer omrijden. Op camping Martbush was het gezellig, het eten was goed alleen het plekje was voor 6 tentjes wat klein, maar het paste. Ik kon alleen mijn scheerlijnen niet geheel mooi in de volledige lengte afspannen. Na een lekkere maaltijd in het campingrestaurant, wat biertjes en een aantal borrels bij de tent was het tijd om te gaan slapen.
Zondag 25 juli 2021
Mijn nieuwe Exped Synmat had me heerlijk laten slapen. Echter door het niet goed af kunnen spannen van de tent was de binnentent tegen de buitentent aan gekomen en dat was dus nat geworden. Ach, de tent was toch zeiknat en moest ingepakt worden. Een leermomentje voor de volgende keer. De Vespa werd weer opgepakt, de rest werd na een ontbijtje gedag gezegd en ik begon aan de tweede etappe van mijn trip.
Bij het verlaten van de camping moest ik er even rekening mee houden dat de weg die ik wilde nemen afgesloten was. Mijn Garmin houdt hier geen rekening mee dus het was effe zoeken hoe te rijden en weer naar de juiste route toe rijden. Dat herberekenen dat houdt in het type gps dat ik heb nog geen rekening met wegafsluitingen en al helemaal niet als ik er waypoints heb gelegd. In Luxemburg gooide ik de Vespa nog een keer vol en reed op den duur het volgende land in. Het land waar men het wegenonderhoud afgekeken heeft van de Belgen. Het land waar naast vreemdgaan het bumperkleven volkssport nummer 1 is. Het land waar je na lunchtijd even van de weg af moet zijn aangezien iedereen dan met een slok op aan het rijden is en tevens het land waar het peu in Peugot staat voor iets kleins wat men moet compenseren met een volslagen idiote rijstijl. Inderdaad, ik reed Frankrijk binnen.
Het noorden van Frankrijk is gelukkig een relatief rustig gebied dus dit schoot goed op en al snel kwam mijn eindbestemming in zicht. Onderweg stopte ik even om een nog in mijn rugzak zittende krentenbol naar binnen te werken.
Aangezien ik nog niet geluncht had besloot ik in Vitry de Vespa eerst nog even vol te gooien en daarna mezelf te trakteren op een rondje Mac. Deze kwam ik echter niet in en alleen de Mc Drive was open. Met een volgepakte Vespa door de Mc Drive en dan een beker cola aanpakken zag ik niet echt zitten. Het werd dus te voet door de Mc Drive. Dit was gelijk de traagste Mc Drive die ik ooit in mijn leven ervaren had. Na 10 minuten voor het raampje gestaan te hebben, met een claxonnerende menigte achter me, kreeg ik eindelijk mijn menuutje.
Na het menuutje naar binnen gemetseld te hebben begon ik aan de laatste kilometers naar Courdemanges. Ik werd door de eigenaresse van de camping gelijk herkend en mocht een plekje uitzoeken. Aangegeven plekjes heeft deze camping niet maar toch… Ik besloot lekker mijn boek te gaan lezen met een flesje bier en daarna een fles (door de camping) zelfgemaakte appelsap.
Eten was op deze camping niet te krijgen dus ik schakelde over op mijn noodrantsoen. Een zak pasta pesto welke eigenlijk nog heel goed te eten was.
Op tijd ging ik mijn bedje in en toen de kinderen op de camping uitgespeeld waren (hier spelen ze nog echt dus niet op tablets) viel ik in slaap.
Maandag 26 juli 2021
Mijn ontbijt bestond uit een kop koffie, een krentenbol en een koekreep. Het tentje werd ingepakt, de camping werd afgerekend en ik was weer onderweg.
De wegen door de Champagne schoten weer heerlijk op en net voor de Bourgogne trof ik een barretje waar ik eerder gezeten had. Toen ter tijd stond er een leuke dame achter de bar en nu, 5 jaar later, stond ze er nog steeds, echter vergezeld van een zeker 15 jaar oudere nors kijkende fransoos. Ik gokte dat hij Peugot rijder zou zijn. De Vespa parkeerde ik aan de overkant van de straat en ging zelf lekker op het terrasje zitten.
De wegen door de Bourgogne schoten ook goed op en voor ik het wist was ik er doorheen en in de Auvergne beland
Niet veel later arriveerde ik op Camping Moto Auvergne. Een relatief nieuwe motorcamping waar ik nog niet eerder geweest was. Een leuk kleinschalig plekje op een zeer rustige locatie. Het veldje lag er prima bij. Naast mij waren nog 3 andere motorrijders, van tegen de 70, aanwezig op de camping. De maaltijd was in buffetvorm maar erg goed en meer dan voldoende. Na nog wat biertjes en twee goede borrels was het tijd om te gaan slapen.
Dinsdag 27 juli 2021
Na een goede douche in het zeer propere sanitair van deze camping werd het tentje ingepakt. Ondertussen zette ik nog wel een bak koffie omdat het ontbijt pas om half 9 klaar zou staan. En tsja ik ben altijd nogal vroeg wakker. Toen de boel was ingepakt kon ik aanschuiven aan het ontbijtbuffet. Eindelijk een keer een goed ontbijtje met yoghurt en muesli gevolgd door een croissant.
Iedereen werd gedag gezegd en ik vertrok aan de volgende etappe van mijn trip. De eerste tussenstop zou in het dorpje Auzon zijn. Hier zit het Vespa museum. Helaas was dit gesloten. De dame van de VVV welke ernaast zat belde nog wel even met de eigenaar maar wilde er niet bij zeggen dat ik een mede Vespa-rijder was die uit Nederland hierheen gereden was.
De brug over de Allier was gesloten dus ik moest een flinke omweg maken. Natuurlijk liet ik mijn GPS niets herberekenen om de route intact te houden. In het plaatsje Brioude, wat niet oorspronkelijk in de route lag stopte ik even bij de bakker om een lunch te regelen. Een straat verderop stond een mooi kerkje waar ik even naar toe liep om een fotootje te schieten.
De wegen die volgden, met name de N122, schoten heerlijk op en op een parking langs een van deze wegen stopte ik even om de in Brioude gekochte broodjes en Cola naar binnen te werken.
Eenmaal aangekomen op le Camping Moto Dordogne was het als thuiskomen. Gezellige lui die ik kende van eerdere jaren, welkomstpilsje, een mooi plekje in de schaduw en ’s avonds een gezellige BBQ.
Woensdag 28 juli 2021
Vandaag had ik een rustdag gepland. Door de schaduw was ik later dan normaal wakker. Na een goede kop koffie en mijn verdere reguliere ontbijtje stelde ik de achterschokbreker van de Vespa iets bij zodat ik vandaag zonder bagage kon gaan rijden. Ik had een klein toertje in de omgeving gepland. Als eerste stopte ik bij l’Abbaye-Nouvelle. Een oude abdij die half ingestort was. Het kerkgedeelte stond nog wel overeind maar dit was gesloten. Een kleine sneak peak door het sleutelgat leerde me dat het er binnen nog wel mooi uitzag. Op de vloer lag echter wel behoorlijk wat omlaag gekomen rommel.
Aangezien mijn tank ver leeg was besloot ik een stukje van mijn route af te wijken en te gaan tanken in Gourdon. De Total waar ik wilde tanken ging net dicht en een extra kan 2-takt olie kopen zat er niet meer in. Enige behulpzaamheid van de dame die werkzaam was bij deze pomp zat er niet in. Ik had nog wel genoeg, en iets meer, om mijn tank af te vullen en de juiste smering te maken dus dat werd maar later terugkomen. Ik had voor de volgende etappe toch echt wel een nieuwe kan nodig. Vanuit Gourdon reed ik terug naar mijn route en reed naar het plaatsje Salviac en wandelde hier een klein rondje. Het is een mooi plaatsje maar net als alles in de Dordogne vergeven van de Hollanders die keer op keer de vraag blijven stellen of ik helemaal op dat ding hierheen gereden was. Het lag op mijn lippen om een keer te zeggen dat ik te voet was en de Vespa zelf met het vliegtuig gekomen was maar ik deed het maar niet. Iedereen probeert vriendelijk te zijn … alleen steeds dezelfde vraag… misschien lok ik het ook wel uit door deze manier van reizen.
Vanuit Salviac reed ik door naar een uitzichttoren die al van kilometers ver staat aangegeven. Het barretje wat er onder zat was natuurlijk gesloten. Het uitzicht vanaf de toren was niet echt heel spannend. Natuurlijk kon je ver kijken maar voornamelijk over de bossen heen.
Na nog wat andere plaatsjes reed ik terug naar Gourdon om de tank geheel af te vullen bij de Total zodat ik mijn volgende etappe in ieder geval met een volle tank zou beginnen. De laatste druppels olie uit mijn kannetje gingen in de tank erbij en ik zou binnen wel een nieuwe kan kopen. Helaas, geen 2-takt olie te krijgen bij deze pomp. Gelukkig zat er niet verderop een Bricomarché. Bij de bosmaaiers en grasmaaiers stond wel 2-takt maar deze is speciaal geschikt voor tuingereedschap. Na enige navraag werd ik doorverwezen aar een ander schap met automaterialen en ik trof daar zowaar de keuze uit 3 verschillende soorten 2-takt. Ik koos de Castrol die ik er nu ook al in had zitten.
Na een warme panini gegeten te hebben bij de bakker ging ik weer terug naar de camping. Hier verzamelde iedereen zich langzaam aan weer op het terras. Na een gezellige avond was het weer tijd om te gaan slapen.
Donderdag 29 juli 2021
De tent werd na een goede douche weer ingepakt, een kop koffie ging erin en na het verplichte fotomomentje begon ik aan mijn volgende etappe, deze keer op weg naar Spanje!
De wegen door de Dordogne waren heerlijk om te rijden en al snel reed ik rond in de Midi-Pyrenees. Ook wel het Franse Toscane genoemd. Leuke kleine dorpjes in een heuvelachtig landschap.
De wegen gingen voornamelijk rechtdoor dus het tempo zat er goed in. Op het moment dat ik bedacht te moeten gaan lunchen reed ik langs een restaurantje en besloot maar gelijk te stoppen. Een saladebuffet vooraf, Steak Tartare (zo goed als rauw) maar wel met warme pepersaus, aardappeltjes en witte boontje en een Crême Brulée na.
Met een goed gevulde maag vervolgde ik mijn weg tot ik plots een pijnscheut voelde op mijn borstkas. En daarna nog een… en even later lager nog een. Ik stopte direct en wist dat er een beest mijn shirt in was gevlogen. Zo snel mogelijk alles uitdoen en uitschudden. Het beest had 5 keer zijn angel in mijn torso getorpedeerd… de bitch.
Na het heuvelachtige landschap werd het plots vlak en daarna ineens een stuk stijler. Ik zat in de Pyreneeën. Via de Pont de Rei reed in Spanje in en al snel trof ik hier een Repsol station waar ik de Vespa voorzag van een nieuwe sloot kwaliteitspeut en mezelf tracteerde op een ijsco.
Met een volle tank vertrok ik weer en haalde bij een wegafzetting wat langzame vrachtwagens in die op bochtige wegen wel heel erg langzaam reden. En toen was daar de Tunnel de Viella. Een behoorlijk lange tunnel die toch best wel heel erg stijl omhoog bleek te lopen. De vrachwagens zaten achter mij maar de Vespa wilde door de hellingshoek niet harder dan 60 rijden. In zijn 4 had ik niet genoeg vermogen en in z’n 3 is 60 de max. In de stikdonkere tunnel (ik had mijn zonnebril nog op) zag ik de vrachtwagens toch langzaam naderen in mijn spiegels. Ik ging platter liggen maar dat hielp niet veel. Ik zat duidelijk nog met de asociale Franse bumperklevers in gedachten. Toen de vrachtwagens dichterbij naderden hielden ze gelukkig in en ineens wist ik weer dat ik in Spanje was waar men wel rekening houdt met (langzame) motoren op de weg.
Camping Isabena was nog een kilometer of 40 rijden dus in totaal had ik 70 kilometer gereden als ik op de camping aan zou komen. Ik zou de dag erna wel even de boel volgooien bij de eerste pomp die zou volgen. Het tentje werd opgezet en van mijn buren kreeg ik een eerste koude pint.
Na een frisse douche ging ik naar het terras om verder te lezen in mijn boek, wat te eten en vervolgens nog meer pintjes te drinken samen met twee Belgische motorrijders.
Wordt vervolgd!
Helaas, in de week voor mijn vertrek bleek dat het weer in Zwitserland behoorlijk slecht zou zijn. Ik draaide de route grotendeels om en zou hier op de terugweg wel langs gaan, dacht ik.
Zaterdag 24 juli 2021
De Ardennen en Limburg waren inmiddels getroffen door een overstroming. Mijn eerste etappe zou naar Luxemburg gaan waar een aantal vrienden van mijn oude motorvereniging op de camping zaten. In mei had ik ook al een weekendje met hen gekampeerd en vannacht zou ik een nachtje aansluiten. De route die ik gemaakt had ging met een grote boog om Luik en Pepinster heen dus ik zou geen last hebben van afgesloten wegen, dacht ik. Het eerste en laatste stuk van de reis zijn altijd het vervelendste, namelijk binnendoor door het land waar men met de spaarpunten van een krat pils een rijbewijs krijgt en waar men wegenonderhoud doet met een kangoo. Ik heb het inderdaad over België, het land waar in het Vlaamse gedeelte alle dorpen in elkaar overlopen en waar het dus overal druk is. Gelukkig was het in dit drukke gedeelte nog droog. In het Waalse gedeelte, na het passeren van de Maas, welke weer laag stond, bij Huy begon het toch wat grijzer te worden en te spetten. In het verleden had ik geleerd om maar gelijk het regenpak tevoorschijn te halen want mijn katoenen spijkerbroek en jas drogen niet snel.
In de buurt van Durbuy begon het harder en harder te regenen en mijn zonnebril was geheel beslagen en de regen tetste flink hard in mijn gezicht. Redelijk op de tast wist ik het dorp te halen waar ik de Vespa het centrale plein opreed. Overal werden horeca-intereurs en apparatuur naar buiten gegooid in containers. Het had hier dus schijnbaar ook onder water gestaan. Bij de pizzeria die wel open was werd mij verteld dat het water een week eerder nog een meter hoog stond in het restaurant maar dat ze hard gewerkt hadden om zo snel mogelijk weer open te kunnen om gasten te ontvangen. Zo kon er weer omzet gegenereerd worden dus ik was meer dan welkom. Ik zat droog op het terras en de Vespa die werd nat. Echter na mijn pizza, cola en koffie bleek dat de bui maar heel langzaam naar het noorden zou trekken. Het was dus of nog anderhalf uur de bui uitzitten, of een kwartiertje doorperen en de bui voorbij zijn. Ik koos voor de tweede optie. Net na Durbuy hield het dus al op met regenen. Ik gooide de Vespa vol en begon aan de laatste 150 kilometer van de trip. In de Ardennen moest er natuurlijk nog even gestopt worden om een rolletje aan te duwen want dat hoort er immers bij.
Het was heerlijk om door Luxemburg te rijden met droog weer echter toen ik bijna bij mijn eindbestemming Berdorf was bleek dat daar de weg was afgesloten. Ik mocht in plaats van 4 kilometer nog 20 kilometer omrijden. Op camping Martbush was het gezellig, het eten was goed alleen het plekje was voor 6 tentjes wat klein, maar het paste. Ik kon alleen mijn scheerlijnen niet geheel mooi in de volledige lengte afspannen. Na een lekkere maaltijd in het campingrestaurant, wat biertjes en een aantal borrels bij de tent was het tijd om te gaan slapen.
Zondag 25 juli 2021
Mijn nieuwe Exped Synmat had me heerlijk laten slapen. Echter door het niet goed af kunnen spannen van de tent was de binnentent tegen de buitentent aan gekomen en dat was dus nat geworden. Ach, de tent was toch zeiknat en moest ingepakt worden. Een leermomentje voor de volgende keer. De Vespa werd weer opgepakt, de rest werd na een ontbijtje gedag gezegd en ik begon aan de tweede etappe van mijn trip.
Bij het verlaten van de camping moest ik er even rekening mee houden dat de weg die ik wilde nemen afgesloten was. Mijn Garmin houdt hier geen rekening mee dus het was effe zoeken hoe te rijden en weer naar de juiste route toe rijden. Dat herberekenen dat houdt in het type gps dat ik heb nog geen rekening met wegafsluitingen en al helemaal niet als ik er waypoints heb gelegd. In Luxemburg gooide ik de Vespa nog een keer vol en reed op den duur het volgende land in. Het land waar men het wegenonderhoud afgekeken heeft van de Belgen. Het land waar naast vreemdgaan het bumperkleven volkssport nummer 1 is. Het land waar je na lunchtijd even van de weg af moet zijn aangezien iedereen dan met een slok op aan het rijden is en tevens het land waar het peu in Peugot staat voor iets kleins wat men moet compenseren met een volslagen idiote rijstijl. Inderdaad, ik reed Frankrijk binnen.
Het noorden van Frankrijk is gelukkig een relatief rustig gebied dus dit schoot goed op en al snel kwam mijn eindbestemming in zicht. Onderweg stopte ik even om een nog in mijn rugzak zittende krentenbol naar binnen te werken.
Aangezien ik nog niet geluncht had besloot ik in Vitry de Vespa eerst nog even vol te gooien en daarna mezelf te trakteren op een rondje Mac. Deze kwam ik echter niet in en alleen de Mc Drive was open. Met een volgepakte Vespa door de Mc Drive en dan een beker cola aanpakken zag ik niet echt zitten. Het werd dus te voet door de Mc Drive. Dit was gelijk de traagste Mc Drive die ik ooit in mijn leven ervaren had. Na 10 minuten voor het raampje gestaan te hebben, met een claxonnerende menigte achter me, kreeg ik eindelijk mijn menuutje.
Na het menuutje naar binnen gemetseld te hebben begon ik aan de laatste kilometers naar Courdemanges. Ik werd door de eigenaresse van de camping gelijk herkend en mocht een plekje uitzoeken. Aangegeven plekjes heeft deze camping niet maar toch… Ik besloot lekker mijn boek te gaan lezen met een flesje bier en daarna een fles (door de camping) zelfgemaakte appelsap.
Eten was op deze camping niet te krijgen dus ik schakelde over op mijn noodrantsoen. Een zak pasta pesto welke eigenlijk nog heel goed te eten was.
Op tijd ging ik mijn bedje in en toen de kinderen op de camping uitgespeeld waren (hier spelen ze nog echt dus niet op tablets) viel ik in slaap.
Maandag 26 juli 2021
Mijn ontbijt bestond uit een kop koffie, een krentenbol en een koekreep. Het tentje werd ingepakt, de camping werd afgerekend en ik was weer onderweg.
De wegen door de Champagne schoten weer heerlijk op en net voor de Bourgogne trof ik een barretje waar ik eerder gezeten had. Toen ter tijd stond er een leuke dame achter de bar en nu, 5 jaar later, stond ze er nog steeds, echter vergezeld van een zeker 15 jaar oudere nors kijkende fransoos. Ik gokte dat hij Peugot rijder zou zijn. De Vespa parkeerde ik aan de overkant van de straat en ging zelf lekker op het terrasje zitten.
De wegen door de Bourgogne schoten ook goed op en voor ik het wist was ik er doorheen en in de Auvergne beland
Niet veel later arriveerde ik op Camping Moto Auvergne. Een relatief nieuwe motorcamping waar ik nog niet eerder geweest was. Een leuk kleinschalig plekje op een zeer rustige locatie. Het veldje lag er prima bij. Naast mij waren nog 3 andere motorrijders, van tegen de 70, aanwezig op de camping. De maaltijd was in buffetvorm maar erg goed en meer dan voldoende. Na nog wat biertjes en twee goede borrels was het tijd om te gaan slapen.
Dinsdag 27 juli 2021
Na een goede douche in het zeer propere sanitair van deze camping werd het tentje ingepakt. Ondertussen zette ik nog wel een bak koffie omdat het ontbijt pas om half 9 klaar zou staan. En tsja ik ben altijd nogal vroeg wakker. Toen de boel was ingepakt kon ik aanschuiven aan het ontbijtbuffet. Eindelijk een keer een goed ontbijtje met yoghurt en muesli gevolgd door een croissant.
Iedereen werd gedag gezegd en ik vertrok aan de volgende etappe van mijn trip. De eerste tussenstop zou in het dorpje Auzon zijn. Hier zit het Vespa museum. Helaas was dit gesloten. De dame van de VVV welke ernaast zat belde nog wel even met de eigenaar maar wilde er niet bij zeggen dat ik een mede Vespa-rijder was die uit Nederland hierheen gereden was.
De brug over de Allier was gesloten dus ik moest een flinke omweg maken. Natuurlijk liet ik mijn GPS niets herberekenen om de route intact te houden. In het plaatsje Brioude, wat niet oorspronkelijk in de route lag stopte ik even bij de bakker om een lunch te regelen. Een straat verderop stond een mooi kerkje waar ik even naar toe liep om een fotootje te schieten.
De wegen die volgden, met name de N122, schoten heerlijk op en op een parking langs een van deze wegen stopte ik even om de in Brioude gekochte broodjes en Cola naar binnen te werken.
Eenmaal aangekomen op le Camping Moto Dordogne was het als thuiskomen. Gezellige lui die ik kende van eerdere jaren, welkomstpilsje, een mooi plekje in de schaduw en ’s avonds een gezellige BBQ.
Woensdag 28 juli 2021
Vandaag had ik een rustdag gepland. Door de schaduw was ik later dan normaal wakker. Na een goede kop koffie en mijn verdere reguliere ontbijtje stelde ik de achterschokbreker van de Vespa iets bij zodat ik vandaag zonder bagage kon gaan rijden. Ik had een klein toertje in de omgeving gepland. Als eerste stopte ik bij l’Abbaye-Nouvelle. Een oude abdij die half ingestort was. Het kerkgedeelte stond nog wel overeind maar dit was gesloten. Een kleine sneak peak door het sleutelgat leerde me dat het er binnen nog wel mooi uitzag. Op de vloer lag echter wel behoorlijk wat omlaag gekomen rommel.
Aangezien mijn tank ver leeg was besloot ik een stukje van mijn route af te wijken en te gaan tanken in Gourdon. De Total waar ik wilde tanken ging net dicht en een extra kan 2-takt olie kopen zat er niet meer in. Enige behulpzaamheid van de dame die werkzaam was bij deze pomp zat er niet in. Ik had nog wel genoeg, en iets meer, om mijn tank af te vullen en de juiste smering te maken dus dat werd maar later terugkomen. Ik had voor de volgende etappe toch echt wel een nieuwe kan nodig. Vanuit Gourdon reed ik terug naar mijn route en reed naar het plaatsje Salviac en wandelde hier een klein rondje. Het is een mooi plaatsje maar net als alles in de Dordogne vergeven van de Hollanders die keer op keer de vraag blijven stellen of ik helemaal op dat ding hierheen gereden was. Het lag op mijn lippen om een keer te zeggen dat ik te voet was en de Vespa zelf met het vliegtuig gekomen was maar ik deed het maar niet. Iedereen probeert vriendelijk te zijn … alleen steeds dezelfde vraag… misschien lok ik het ook wel uit door deze manier van reizen.
Vanuit Salviac reed ik door naar een uitzichttoren die al van kilometers ver staat aangegeven. Het barretje wat er onder zat was natuurlijk gesloten. Het uitzicht vanaf de toren was niet echt heel spannend. Natuurlijk kon je ver kijken maar voornamelijk over de bossen heen.
Na nog wat andere plaatsjes reed ik terug naar Gourdon om de tank geheel af te vullen bij de Total zodat ik mijn volgende etappe in ieder geval met een volle tank zou beginnen. De laatste druppels olie uit mijn kannetje gingen in de tank erbij en ik zou binnen wel een nieuwe kan kopen. Helaas, geen 2-takt olie te krijgen bij deze pomp. Gelukkig zat er niet verderop een Bricomarché. Bij de bosmaaiers en grasmaaiers stond wel 2-takt maar deze is speciaal geschikt voor tuingereedschap. Na enige navraag werd ik doorverwezen aar een ander schap met automaterialen en ik trof daar zowaar de keuze uit 3 verschillende soorten 2-takt. Ik koos de Castrol die ik er nu ook al in had zitten.
Na een warme panini gegeten te hebben bij de bakker ging ik weer terug naar de camping. Hier verzamelde iedereen zich langzaam aan weer op het terras. Na een gezellige avond was het weer tijd om te gaan slapen.
Donderdag 29 juli 2021
De tent werd na een goede douche weer ingepakt, een kop koffie ging erin en na het verplichte fotomomentje begon ik aan mijn volgende etappe, deze keer op weg naar Spanje!
De wegen door de Dordogne waren heerlijk om te rijden en al snel reed ik rond in de Midi-Pyrenees. Ook wel het Franse Toscane genoemd. Leuke kleine dorpjes in een heuvelachtig landschap.
De wegen gingen voornamelijk rechtdoor dus het tempo zat er goed in. Op het moment dat ik bedacht te moeten gaan lunchen reed ik langs een restaurantje en besloot maar gelijk te stoppen. Een saladebuffet vooraf, Steak Tartare (zo goed als rauw) maar wel met warme pepersaus, aardappeltjes en witte boontje en een Crême Brulée na.
Met een goed gevulde maag vervolgde ik mijn weg tot ik plots een pijnscheut voelde op mijn borstkas. En daarna nog een… en even later lager nog een. Ik stopte direct en wist dat er een beest mijn shirt in was gevlogen. Zo snel mogelijk alles uitdoen en uitschudden. Het beest had 5 keer zijn angel in mijn torso getorpedeerd… de bitch.
Na het heuvelachtige landschap werd het plots vlak en daarna ineens een stuk stijler. Ik zat in de Pyreneeën. Via de Pont de Rei reed in Spanje in en al snel trof ik hier een Repsol station waar ik de Vespa voorzag van een nieuwe sloot kwaliteitspeut en mezelf tracteerde op een ijsco.
Met een volle tank vertrok ik weer en haalde bij een wegafzetting wat langzame vrachtwagens in die op bochtige wegen wel heel erg langzaam reden. En toen was daar de Tunnel de Viella. Een behoorlijk lange tunnel die toch best wel heel erg stijl omhoog bleek te lopen. De vrachwagens zaten achter mij maar de Vespa wilde door de hellingshoek niet harder dan 60 rijden. In zijn 4 had ik niet genoeg vermogen en in z’n 3 is 60 de max. In de stikdonkere tunnel (ik had mijn zonnebril nog op) zag ik de vrachtwagens toch langzaam naderen in mijn spiegels. Ik ging platter liggen maar dat hielp niet veel. Ik zat duidelijk nog met de asociale Franse bumperklevers in gedachten. Toen de vrachtwagens dichterbij naderden hielden ze gelukkig in en ineens wist ik weer dat ik in Spanje was waar men wel rekening houdt met (langzame) motoren op de weg.
Camping Isabena was nog een kilometer of 40 rijden dus in totaal had ik 70 kilometer gereden als ik op de camping aan zou komen. Ik zou de dag erna wel even de boel volgooien bij de eerste pomp die zou volgen. Het tentje werd opgezet en van mijn buren kreeg ik een eerste koude pint.
Na een frisse douche ging ik naar het terras om verder te lezen in mijn boek, wat te eten en vervolgens nog meer pintjes te drinken samen met twee Belgische motorrijders.
Wordt vervolgd!
