Assen crash : the weeks after!(mijmeringen)

Welke racer in 2005

  • Honda blade 1000

    Stemmen: 14 18,4%
  • Honda cbrr 600

    Stemmen: 4 5,3%
  • Yamaha r1

    Stemmen: 9 11,8%
  • Yamaha r6

    Stemmen: 8 10,5%
  • Duc 999s

    Stemmen: 6 7,9%
  • Suzuki gsxr 1000/750

    Stemmen: 10 13,2%
  • Suzuki gsxr 600

    Stemmen: 10 13,2%
  • Kawasaki r1000/zxrr6

    Stemmen: 15 19,7%

  • Totaal aantal stemmers
    76

spyro

MF veteraan
9 aug 2003
1.919
0
Beste collegae racers en vrienden,
De zee aan tijd waarover ik gedwongen beschik heeft mij aan het denken gezet!
Bij deze wil ik mijn relaas en ervaring met jullie delen, ook al is dit misschien de negatieve kant van het racen, het is realiteit en hoort er bij( maar ik wens het niemand toe).
Het schrijven van het topicje helpt mij ook om de vraag en opmerking die ik soms krijg te beantwoorden "ben ik nu abnormaal of is de rest duf?.
Een beetje back-ground en historie:
Zoals velen weten ben ik een broekie van 49 jaar van het sportieve type, een "normaal"privéleven met een dijk van een job in de internationale zaken wereld ( in de top 10 van Europa in 100000 koppig bedrijf), dit als achtergrond om mijn type te schetsen.
Sedert mijn 17e ben ik bezig met de racerij, echter tot 2001 geen praktische ervaring met motoren ( wel altijd interesse gehad).
Mijn racehistorie begon in 1972 in de U.K. met formule Ford en verliep via formule super Ford, formule 3, Europees toerwagen kampioenschap, GT kampioenchap, tot de positie van "gentleman driver"in Nationale kampioenschappen ( voornamelijk met G.T's) tot ik het voor gezien hield in 1996!
En daar begint eigenlijk alles!!
Ik miste iets, de kick, het gevoel, de andrenalinestoten, het racewereldje etc..
Na wat try outs met karten en andere sporten kwam ik in aanraking met "motormuizen" die"in in het bedrijf waar ik werkte collega's waren, dit alles begin 2000, een ritje op een R1 van een dezer jongens ( al had ik sedert 1973 slechts een maal op een motor gereden) deed bij mij de stoppen doorslaan en het virus zat in mijn bloed!
Het gevoel van kracht, snelheid en geluid deden me opfleuren, eindelijk het gevoel dat ik al 5 jaar kwijt was en zo erg miste!
Na wat twijfelen ( gelukkig kreeg ik een zetje van mijn vrienden), heb ik in het voorjaar 2001 en niewe SP1 aangeschaft ( dit na proefrijden van een Mille en een Duc), ik zat er goed op , had een goed gevoel met de SP!!
Het eerste seizoen heeft de motor met mij rondgereden i.p.v. ik met de motor, een joekel van een tankslapper bracht mij eventjes terug met mijn voetjes op de grond!!ik moest ervaring opdoen en wel zo snel mogelijk!
Gezien mijn historie wist ik dat dit alleen veilig kan op een circuit, een cursus in Lelystad was het gevolg en dat rijden op circuit beviel me prima!!
Na een jaartje "toeren en reizen" aan een associaal tempo ( ik had blijkbaar geen ingebouwde schrik, zal wel door het autoracen komen), heb ik me ingeschreven voor de "landelijke motordag" op het Assens circuit!
Jeetje, dat is het, dit had ik gezocht, eindelijk een surogaat voor mijn gemis!
Vanaf die tijd ben ik een totale circuitfreak geworden en heb de omzet van de organisatoren van circuitdagen tot ongekende hoogten gepushed!
Vanaf 2002 ca 25-30 circuitdagen per jaar op alle mogelijke plaatsen ( Assen, Zandvoort, Croix, Spa, Catalunya, Nurburg etc...).
Oefening baart kunst en mijn tijden doken naar beneden ( eerst keer op Assen : 1.55 en nu constant rond de 1.35 er's), ik voelde me ook goed op de motor en kreeg meer en meer Controle!
Het aanvoelen van de machiene verliep prima en ik reed naar mijn gevoel met een veilige marge ( op 80% van het potentieel van de motor en ver binnen mijn limieten).
Begin 2003 ( na x aantal boetes en kwijtraken van mijn rijbewijs) was ik de openbare weg zat en nam me voor enkel nog op het circuit te boenderen en gezien mijn historie wou ik wel wat competitiegevoel terug!!
Gevolg : motor compromisloos omgebouwd voor het circuit en de tom's cursus gedaan om te kunnen zaccen!!
Mijn eerste race zou op 16 september zijn en daar begint de "crash story"!
Voorbereiding en training zijn alles in de racerij dus, een max aan km rijden!!
Er was een ( naar mijn mening) te lange periode tusssen twee circuitdagen en door wat "kunst en vliegwerk" heb ik me toch nog kunnen inschrijven voor 19 juli met de "Holland motorsportschool"organisatie, waarvoor mijn dank aan peter den Heijer!
Maandag 19 september:
zondagavond alles op en ingeladen, mijn zoon ( Olivier, 12 jaar) ging voor het eerst mee dus wat praktische dingen geleerd aan hem zoals monteren bandenwarmers, bandendruk, opjacken motor et...
Vroeg vertokken ( 5.00hr) richting Soest (ophalen Lucas, mijn vriend en hulp voor die dag) en hoppa met z'n drietjes richting Assen, lol en het weer was goed ( droog).
In Assen aangekomen (ca 7.45hr) alles klaargemaakt, bandenwarmers erop zodat alles goed warm is voor de start van onze sessie om 9.00hr.
Administratief was alles rond, effe gedag zegge aan Moselman, Hans (gxr) en nog wat ander vrienden en kennisen, briefing en, gaan met die banaan!
Wat ik me herinner:
Banden ( zelfs velgen) zijn na een uur goed warm, ik heb er zin in en wil de maximale tijd benutten ( dus meteen wat ritme).
Ik rijdt de pitstraat in Zwaai effe naar de vrouwelijke baco die mij terugzwaaiend het circuit opstuurt! en dan....................... gaat het licht uit!!!!!!!!!!
Ik wordt wakker, shit waar ben ik, wat lig ik hier te doen in dit bed, vastgekluisterd in het halfdonker, ik probeer me met wat kabaal uit mijn situatie te bevrijden tot het moment dat een verpleegster me tot de orde roept en me uitlegt wat er aan de hand is!!!!!
Blijkbaar lig ik in het ziekenhuis oorzaak: gecrashed met de motor!!!!
Dit moment speelt zich af twee weken na de crash dus ik ben twee weken "geestelijk out"geweest!!
Een paar dagen later krijg ik van mijn echtgenote alles te horen:
- gecrashed op Assen ergens tussen duikersloot-meeuwenmeer, meer dan twee weken geestelijk out, heup gebroken, been uit de heupkom, linkerpols ,rechtervoet, sleutelbeen, zesde rib gebroken en een joekel van een hersenschudding, heel mijn lijf gekneusd anders alles o.k.!
Zo , bij deze wist ik waar ik het had, welcome back!!
Volgens haar heb ik me wat onnozel gedragen in de ziekenhuizen, lig nu in Gorinchem maar ben uit Assense ziekenhuis na 4 dagen overgebracht!
Zat constant te lullen ( zelfs tegen de ambulanciers die me naar het ziekenhuis in Assen brachten) dat ik terug moest rijden op 17-18 augustus en dat ik uit bed wilde anders haalde ik het niet!!!
Een paar weken na het ontwaken ( en ziekenhuis nr3 in Leerdam)kon ik wat nuchter nadenken : ik lig hier minstens 6 weken ( been lag in tractie) voor ik kan revalideren, gedver mijn seizoen is voorbij, naar de filestijnen!!zelfs de speedweek van Wilco mid november haal ik niet!!
Mooi was het bezoek van vele vrienden , de wenskaarten en de copy's van de mails en motoforum die mijn vrouw me bezorgde ( alhoewel ik met bezoek gesproken heb waar ik me niets van herinner).
Tijd zat nu om na te denken, wat is er gebeurd en hoe, heb ik een fout gemaakt of werd ik door anderen "geholpen" of was er een technisch probleem?
Het antwoord zal wel altijd onbeantwoord blijven of toch een deel ervan!
Nu bijna 3 maand later en vol in revalidatie ( en 15 kg lichter) kunnen we al lopen ( na rolstoel, looprek nu met krukken) en we zijn vol bezig naar volgend seizoen toe te leven alleen moet ik in Januari nog even onder het mes ( sleutelbeen)maar we hebben er zin in!
Mijn motor ( heb ik zaterdag voor het eerst gezien)heeft het "gedeeltlijk"gehad en ben druk bezig om iets anders aan te schaffen voor volgend seizoen ( de keuze is reuze),weet allen nog niet wat ( wel wat niet!!).
De opmerking van vele bezoekers "je gaat er nu wel mee stoppen zeker"? moet ik tot consternatie van velen beantwoorden als volgt : 'ik wil zo snel mogelijk weer racen, heb er nog meer dan vroeger zin in!" velen begrijpen dit niet, ik denk jullie lezers wel, ik heb het racen nodig, het virus blijft tot ik niet meer kan!
Ik wou dit ( ingekort) verhaal toch effe kwijt, al is het maar om bevestiging te geven/krijgen dat "het bloed kruipt waar het niet gaan kan"!
Tot volgend seizoen en als er iemand iets meer weet of gezien heeft van mijn crash, laat het effe weten, het blijft een raadsel!
Dank aan alle wellwishers en sympatysanten maar vooral mijn Sandra voor haar zorgen en begrip!!
Tot racens,
Spyro
 
Laatst bewerkt:
hé spyro, gedeeltelijk herkenbaar verhaal.

Ook ik ben dit jaar hard gecrashed met mijn ZX10r (op de openbare weg welliswaar). Daardoor ben ik nu nog steeds revaliderende en heb ik 8 weken niet kunnen werken. Ik heb ook een verantwoordelijke (directie) functie bij een prachtig bedrijf. Velen hebben mij de vraag gesteld, behalve mijn vriendin want die zal nooit van me vragen te stoppen :} , of ik nu eindelijk genezen ben van mijn haast puberale motorgekheid 8-) . Het antwoord is NEE, ik ben de ellende van het ziekenhuis eigenlijk alweer vergeten en wil het liefst zsm weer kunnen vlammen!

Ergens heb ik wel een schuldgevoel tav het bedrijf, omdat andere directieleden taken hebben moeten waarnemen. Ook de zorgen die mijn omgeving gehad heeft geeft me een gevoel van, kan ik ze dit aandoen alleen om mijn geluk. Aan de andere kant weet en wist iedereen dat motorrijden bij me hoort. Op dit moment kan ik alleen al bij het inleven van bepaalde ritjes of als ik de motoren vanuit de tuin over het klaverblad hoor gaan of het kijken naar motogp/superbike, kippevel krijgen...

Dus om op je verhaal terug te komen: Het bloed kruipt idd waar het niet gaan kan..... hoop dat we elkaar eens ontmoeten op het circuit in 2005 op onze nieuwe bikes!

sterkte met de revalidatie!
 
Laatst bewerkt:
Je bent een echte doorzetter :}
Dus we zien je volgend jaar weer bij de z.a.c?
welke klase reed je in ?
Was het ongeluk tijdens een zac race gebeurt?
 
Goed van je te horen :) en ik kan me voorstellen dat je snel weer op wilt stappen! Nogmaals sterkte met je revalidatie en ik hoop dat je volgend jaar weer op het circuit rijdt!
 
Bloed kruipt waar t niet gaan kan idd!!


Veel sterkte en ik hoop voor je dat je snel weer een 'pole' kan ryden })
 
En maat van mij reed achter jou toen je die crash kreeg. Het zien van jouw crash heeft bij hem denk ik meer schade aan gedaan (geestelijk) dan bij jouw :?
In ieder geval sterkte bij het herstel! En tot volgende jaar in de ZAC :)
 
ik wens je veel sterkte met de revalidatie en moge je volgend jaar het beter doen. Succes met het revalideren en het inhouden van de emotie virus :P :9 })
 
Ik had ook geen ander verhaal van je verwacht en voor de gelegenheid maar ff GSX-R aangevinkt in de poll ;)

Maar je hebt een behoorlijk stukkie film gemist, wat wellicht ook maar beter is. In ieder geval kun je volgend jaar weer rijden en zullen je bij de eerste ZAC wedstrijd verwelkomen.

Voor nu nog ff sterkte met revalideren :)

CU
 
ik heb mijn eigen voorkeur maar ff aagevinkt maar het is maar net wat je zelf het beste ligt :)



succes met de revalidatie.
 
Sterkte! Ik ben dit jaar twee keer hard gecrasht maar zelf helemaal niks opgelopen...sterkte man..Zie je wel volgend jaar on the tracks! Ik ben zelf helemaal verliefd op de cbr600rr (wel een beetje getuned dan.... ;)
 
He !!! lullo ! ;)

Ik heb echt veel respect voor je vastberadenheid ! ....

maar zoals ik je al schreef "koop een 600 !!" (liefst een GSX-R of een R6) en ik garandeer je dat je daar veel makkelijker snel mee bent als met een Twin of een dikke duizend en er snellere tijden mee zal rijden... (Mijn oude 2001 GSX-R600 liep even hard als een SP1 ! qua acceleratie en top dus zat vermogen !!....)


een 750 kan natuurlijk ook maar dat is voor de echte bikkels :P
 
Heey Spyro, je kan mijn bezoek toch nog wel herrineren? :X
Sterkte met het herstel verder! Ik zou als ik mocht kiezen voor de Duc gaan, maar das natuurlijk heel persoonlijk ;)
V-Twin for Life!

Enneh, ik zie je volgend jaar weer in Assen hè!
 
Je klinkt vastbesloten! :}
Ik kan gelukkig niet uit ervaring spreken, maar kan het me goed voorstellen dat je gewoon verder wilt racen, en 't liefst zo snel mogelijk weer.
Ik kan me niet voorstellen dat ik anders zou reageren, maar nogmaals, ik spreek niet uit ervaring en wilde eigenlijk proberen dat ook zo te houden. ;)

Heel veel succes met je revalidatie!
 
Inderdaad koop een 600 maar dan wel een opgepepte. Dus een Honda van Ten Kate, Yamaha van Hartelman, Kawa van Pajic of een Soes van Hoege. Lekker licht en bijna net zo snel als een 1000.

En de Kawa heeft een super geluid ;)
 
Met een beetje geluk heb ik van de 19e nog een foto van jou. Wat was de 19e jouw startnummer???
 
Wel een bikkel Spyro om op zo'n leeftijd terug te komen,heb ik ergens veel respect voor.
Je familie en "niet" motorvrienden begrijpen het niet dat je in 2005 opnieuw je rondjes wilt draaien,wij wel hoor ;)

Waar zou ik voor kiezen in 2005 :? ..........ZX10 *D ......of toch een R1 *D ............een Ten KateCBR is ook wel gaaffffffff *D ......ach............. als het maar hard gaat :]

Een "echte" motorrijder stopt pas als hij tussen 6 planken ligt of in zo'n potje zit,in je hart blijf je altijd rijden *D
 
Hey Spyro,

Goed te zien dat je er weer bent. In je verhaal herken ik heel veel van mezelf. K zo'n 25 jaar motorfiets gereden op de weg en na t eveneens kwijtraken van m'n rijbewijs en nog enkele andere overeenkomsten tussen ons (ben ook een broekie, 42 jaar, paar x onderuit gegaan), ben ik dit jaar begonnen met circuitrijden.

Ook bij mij heeft dit virus dus toegeslagen. Heb de TOMS gedaan en ga volgend jaar ZAC rijden. De SP1 gaat met pensioen of weg en heb een R1 gekocht. Heeft ONK Superstock gereden en is helemaal circuitklaar, dus geen gezeik en ik weet wie ermee gereden heeft en hoe ie onderhouden is. Ik stapte 2 weken geleden op die R1 om ff proef te rijden en voelde me direct thuis op dat ding.

T maakt volgens mij dus geen zak uit waar ik op rij want er zijn toch altijd snellere rijders dan de oude deeptone. K wil het alleen lekker naar m'n zin hebben en me telkens proberen te verbeteren :? (maar k wil niet achteraan rijden. zo ben ik ook wel weer). Aan m'n motorfiets zal t niet liggen want die rijdt ver onder de 1.30 op Assen. Dus ligt t aan mij. want 1.30 zit er niet snel in denk ik. Als ik bang wordt op de baan kap ik er direct mee, want dan wordt je een gevaar voor jezelf en de andere rijders.
Maar ik denk dus dat er weinig tot geen rijders zijn die ciruit- of wedstrijdrijden die angst hebben of er in elk geval niet aan denken.

Verder hoop ik dat je herstel voorspoedig verloopt, want je weet als je ouder wordt duurt t allemaal wat langer (k kan erover meepraten) en ik hoop je volgend jaar veel tegen te komen.

Aan mij zal t niet liggen. Ik ben van plan om heel veel te gaan rijden en af en toe een dag vrij te nemen om te werken O-)

Tot gauw

deeptone
 
Spyro, intrigerend verhaal kan me er helemaal in vinden en hoop je volgend seizoen weer aan het werk te zien *D (op een R1 want die heb ik vandaag ook gekocht)
groeten en beterschap clay
 
Hey Spyro,

Goed te zien dat je er weer bent. In je verhaal herken ik heel veel van mezelf. K zo'n 25 jaar motorfiets gereden op de weg en na t eveneens kwijtraken van m'n rijbewijs en nog enkele andere overeenkomsten tussen ons (ben ook een broekie, 42 jaar, paar x onderuit gegaan), ben ik dit jaar begonnen met circuitrijden.

Ook bij mij heeft dit virus dus toegeslagen. Heb de TOMS gedaan en ga volgend jaar ZAC rijden. De SP1 gaat met pensioen of weg en heb een R1 gekocht. Heeft ONK Superstock gereden en is helemaal circuitklaar, dus geen gezeik en ik weet wie ermee gereden heeft en hoe ie onderhouden is. Ik stapte 2 weken geleden op die R1 om ff proef te rijden en voelde me direct thuis op dat ding.

Tot gauw

deeptone
Zijn hier meer broekie's hoor van die leeftijd en jonger , waaronder ondergetekende :X

En die R1 die je hebt is een prachtige machine met voldoende power erin :}

Su6 volgend seizoen!!

En Spyro veel sterkte met je herstel!!!

ps En wij broekie's komen elkaar vast wel een keer tegen ! :+
 
Terug
Bovenaan Onderaan