Aspencade
MF veteraan
ik las net dit stukje in de krant over een paar motorrijders, en die knapen zijn zo trots dat ze met hun gezicht in de krant staan.
ik denk dat het een beetje dom is om met je motor en je gezicht in de krant te staan.
Klaverbladracen’ op A1 en A35
'Politie flitst toch nooit in de bocht...'
HENGELO - Een motorrijder uit Hengelo moest vorige maand zowel motor als rijbewijs inleveren toen hij er aan het scheuren was. De bochten van de afslagen A35 en A1 zijn populair bij sportieve motorrijders. ‘De politie flitst toch nooit in de
Hij dacht even dat hij Valentino Rossi was. De stijl van de Hengelose motorrijder had wel wat weg van die van de Italiaanse wereldkampioen. In de lange bocht van A35 naar A1 kwam z’n knie zelfs aan de grond. Maar de Hengeloër had pech: hij werd gesnapt door een onopvallende politiesurveillance.
De bochten van A1 en A35 zijn populair bij motorrijders. Op mooie zomeravonden zijn de open uitlaten tot in de verre omtrek te horen. In het westen van het land heet het klaverbladracen, de Twentse variant ziet er als volgt uit: bij de oprit Deldenerstraat de A35 op richting Borne, gas erop voor de lange doorloper die A35 met A1 verbindt, afrit Bornsestraat (bij Van der Valk), viaduct over en vervolgens aan de andere kant de snelweg weer op, dan via lange ‘knijper’ weer van A1 naar A35, tot de Deldenerstraat. Dan begint het feest opnieuw.
Michel (Yamaha R1), Karel (Yamaha R1), Gert (Yamaha R1) en René (Honda Fireblade) kennen de bochten als hun broekzak. ‘Even een autobaantje pakken’, noemen ze het. Op de rechte einden rijden ze rustig, ‘140 of zo, maar in de bocht gaat het gas erop’, zegt Michel. ‘De politie flitst toch nooit in de bocht.’ Hoe hard het gaat? Gert vertelt dat-ie aan het eind van de lange doorloper die A35 met A1 verbindt 177 op de digitale snelheidsmeter had staan.
Ze houden van bochten, de Twentse motorvrienden. ‘Want iedereen kan hard rijden op een recht stuk.’ En ze houden van show. Een wheelie, een stoppie, een burn out. Gesneden koek voor motorrijders, maar voor wie het niet weet: bij een wheelie rijdt de motor op het achterwiel, bij een stoppie wordt met de voorrem zo hard geremd dat de achterkant van de motor omhoog komt en bij een burn out draait de achterband rokend rond terwijl de voorrem wordt ingetrokken. Als er een beetje publiek is, zoals deze woensdagavond bij ijssalon Van der Poel in Hengelo, vinden ze het helemaal mooi.
Maar hoe gek ze ook doen, altijd hebben ze een pak aan. Zelfs voor een kort stukje op de motor trekken ze de leren overall aan. René spreekt met afschuw over ‘die figuren’ die met korte broek en T-shirt op hun choppertjes zitten. ‘Dat zijn geen motorrijders.’
Steeds platter, steeds harder door de bocht. Michel kent de grenzen van zijn nieuwe motor nog niet helemaal. En het is nog steeds wennen. ‘Een paar jaar geleden heb ik bij een ongeluk drie ruggewervels gebroken. Eerst een paar weken plat, toen nog een tijd als een robot gelopen.’ Maar alles is weer goed gekomen. Behalve dat lef. Want zo hard als Gert de bochten pakt, nee dat houdt Michel niet bij. Nog niet. Michel prijst Gert om z’n wheelies. ‘Eerste, tweede en derde versnelling op het achterwiel’, zegt Gert met een grote glimlach.
Michel is regelmatig op het ‘klaverblad’ A1 en A35 te vinden. Soms alleen, soms met z’n maten. ‘En soms rij je op met andere motoren.’ Onder een ijsje gaan de gesprekken over vering, uitlaten of de nieuwste Bridgestone. Michel bekijkt zijn achterband. Net het allerlaatste randje van het profiel is nog maagdelijk. ‘Dat komt in Assen wel, ik ga circuitrijden.’
Allemaal zijn ze gek, ze zeggen het zelf. Ze weten dat het gevaarlijk is, ze weten dat de politie controleert. En ze weten dat de kans erin zit dat je je motor moet inleveren. En toch doen ze het, ‘omdat we gek zijn.’ Soms rijden ze in Nederland, vaak in Duitsland. ‘De wegen zijn mooier, de boetes zijn lager, je wordt van de voorkant geflitst en je kunt je rijbewijs er niet kwijtraken’, zegt René. Maar ooit, zo zegt René, komt er een dag dat ze te oud worden voor dit geknal. ‘Dan gaan we allemaal VFR800 rijden, dat is een toermotor...
ik denk dat het een beetje dom is om met je motor en je gezicht in de krant te staan.
Klaverbladracen’ op A1 en A35
'Politie flitst toch nooit in de bocht...'
HENGELO - Een motorrijder uit Hengelo moest vorige maand zowel motor als rijbewijs inleveren toen hij er aan het scheuren was. De bochten van de afslagen A35 en A1 zijn populair bij sportieve motorrijders. ‘De politie flitst toch nooit in de
Hij dacht even dat hij Valentino Rossi was. De stijl van de Hengelose motorrijder had wel wat weg van die van de Italiaanse wereldkampioen. In de lange bocht van A35 naar A1 kwam z’n knie zelfs aan de grond. Maar de Hengeloër had pech: hij werd gesnapt door een onopvallende politiesurveillance.
De bochten van A1 en A35 zijn populair bij motorrijders. Op mooie zomeravonden zijn de open uitlaten tot in de verre omtrek te horen. In het westen van het land heet het klaverbladracen, de Twentse variant ziet er als volgt uit: bij de oprit Deldenerstraat de A35 op richting Borne, gas erop voor de lange doorloper die A35 met A1 verbindt, afrit Bornsestraat (bij Van der Valk), viaduct over en vervolgens aan de andere kant de snelweg weer op, dan via lange ‘knijper’ weer van A1 naar A35, tot de Deldenerstraat. Dan begint het feest opnieuw.
Michel (Yamaha R1), Karel (Yamaha R1), Gert (Yamaha R1) en René (Honda Fireblade) kennen de bochten als hun broekzak. ‘Even een autobaantje pakken’, noemen ze het. Op de rechte einden rijden ze rustig, ‘140 of zo, maar in de bocht gaat het gas erop’, zegt Michel. ‘De politie flitst toch nooit in de bocht.’ Hoe hard het gaat? Gert vertelt dat-ie aan het eind van de lange doorloper die A35 met A1 verbindt 177 op de digitale snelheidsmeter had staan.
Ze houden van bochten, de Twentse motorvrienden. ‘Want iedereen kan hard rijden op een recht stuk.’ En ze houden van show. Een wheelie, een stoppie, een burn out. Gesneden koek voor motorrijders, maar voor wie het niet weet: bij een wheelie rijdt de motor op het achterwiel, bij een stoppie wordt met de voorrem zo hard geremd dat de achterkant van de motor omhoog komt en bij een burn out draait de achterband rokend rond terwijl de voorrem wordt ingetrokken. Als er een beetje publiek is, zoals deze woensdagavond bij ijssalon Van der Poel in Hengelo, vinden ze het helemaal mooi.
Maar hoe gek ze ook doen, altijd hebben ze een pak aan. Zelfs voor een kort stukje op de motor trekken ze de leren overall aan. René spreekt met afschuw over ‘die figuren’ die met korte broek en T-shirt op hun choppertjes zitten. ‘Dat zijn geen motorrijders.’
Steeds platter, steeds harder door de bocht. Michel kent de grenzen van zijn nieuwe motor nog niet helemaal. En het is nog steeds wennen. ‘Een paar jaar geleden heb ik bij een ongeluk drie ruggewervels gebroken. Eerst een paar weken plat, toen nog een tijd als een robot gelopen.’ Maar alles is weer goed gekomen. Behalve dat lef. Want zo hard als Gert de bochten pakt, nee dat houdt Michel niet bij. Nog niet. Michel prijst Gert om z’n wheelies. ‘Eerste, tweede en derde versnelling op het achterwiel’, zegt Gert met een grote glimlach.
Michel is regelmatig op het ‘klaverblad’ A1 en A35 te vinden. Soms alleen, soms met z’n maten. ‘En soms rij je op met andere motoren.’ Onder een ijsje gaan de gesprekken over vering, uitlaten of de nieuwste Bridgestone. Michel bekijkt zijn achterband. Net het allerlaatste randje van het profiel is nog maagdelijk. ‘Dat komt in Assen wel, ik ga circuitrijden.’
Allemaal zijn ze gek, ze zeggen het zelf. Ze weten dat het gevaarlijk is, ze weten dat de politie controleert. En ze weten dat de kans erin zit dat je je motor moet inleveren. En toch doen ze het, ‘omdat we gek zijn.’ Soms rijden ze in Nederland, vaak in Duitsland. ‘De wegen zijn mooier, de boetes zijn lager, je wordt van de voorkant geflitst en je kunt je rijbewijs er niet kwijtraken’, zegt René. Maar ooit, zo zegt René, komt er een dag dat ze te oud worden voor dit geknal. ‘Dan gaan we allemaal VFR800 rijden, dat is een toermotor...