...Ron... voorspelt Jeroen's gevoel bij een Multistrada 950:
...die andere ben je ook na 900 mtr zat...
...als een soepele boxer eenmaal onder je huid zit, wordt het met zo'n Italiaan niet zo gauw wat...
Wegens een afgegeven Code Geel voor morgen, is het plan van mijn maat Ingmar om woensdag een stukje te sturen met een Multistrada 950 in overleg met de Doekaatie dealer te Amsterdam "Motortoer" geheten, gewijzigd naar vandaag.
In eerste instantie zag het er naar uit dat het een frisse maar droge rit zou worden, het werd fris en nat, maar vooruit, dat beetje vocht mocht de pret niet drukken.
In ieder geval was het zodanig nat bij vertrek dat ik besloot de RS toch maar op stal te houden in tegenstelling tot mijn originele plan
zodat Ingmar bij het wisselen der fietsen halverwege dat proefritje nog weer eens het "zoet" van een nieuwerwetse RS kon smaken . . ..
Want zeg nou zelf: staat ze er niet zo goed als in showroom conditie bij?
De RT was toch al smerig
dus die kon nog wel wat vuil pakken
Op naar de Ducati dealer, daar stond dan een fiets die zelfs viezer was dan die RT van mij:
zie je niet gek vaak, fietsen die smeriger zijn dan mijn RT . . . deze is zelfs smeriger dan de ST van Thijs-in-de-staat-van-voor-de-inbouw-en-onderhouds-beurt
Enfin er stond een hele rits Ducati's buiten op een rij, kon het niet laten die van mij daar naast te zetten voor het vergelijkend waren onderzoek:
Kan het niet helpen, maar die blauw-met-zilver fiets daar vooraan, die vinnik toch het mooist . . . Oh ja, die Ducati's zijn ook niet van de heel-erg-goedkope . . . Vandaar wellicht dat er ook een heel erg basic modelletje bij stond, je zou er zomaar langsheen kijken, om het u makkelijk te maken heb ik die fiets aangegeven met een gele pijl . . .
Enfin, mijn maat was er al en had voor de gelegenheid de Scrambler meegepakt waarvan het de bedoeling is dat zijn vriendin daar mee gaat rijden als die later dit jaar haar A rijbewijs heeft gehaald. Die Scrambler was destijds een oud-demo fiets, een traject dat hij mogelijk met deze hageltje nieuwe Multistrada 950 later dit jaar gaat herhalen:
Er stond nog geen 100 km op de teller... Enfin, ik hoorde tevreden commentaar over de intercom. Uiteindelijk mocht ik ook een stukje. Mijn conclusie: minder vervelende fiets dan die Multistrada 1200 waar ik ooit 600 meter mee heb gereden (ik meende dat het 900 meter was, maar volgens Ingmar was het slechts 600 meter . . . een kilometer is het in ieder geval niet geweest). Schakelt zeer soepel. Helder en groot scherm met veel informatie. De ABS en de tractie controle kunnen in allerlei standen worden gezet, in welke stand ze staan is voor mij net zonder leesbril te onderscheiden.
Het kleine broertje van de 1200 kost een klap minder, zo'n 16k ipv 21k. Dat is dan ook niet alleen omdat het blok kleiner is. Er zijn wat andere goodies opgeofferd. Zo heeft deze fiets standaard geen ESA, geen cruise control, geen middenbok, geen handvat verwarming en ook geen voorzieningen voor het monteren van zijkoffers of een topkoffer. Middels het aanschaffen van wat pakketten is er wel een en ander aan de fiets toe te voegen: toering pakket levert handvat verwarming, midden bok en zijkoffers op, een Urban pakket zorgt ervoor dat je een topkoffertje mee kan nemen. Die pakketten samen komen dan op €1.700,- in vergelijking met accessoires voor een BMW lijkt dat een vergelijkbare prijsstelling te zijn. Cruisecontrol zit er vooralsnog niet in voor deze fiets, dat geld ook voor ESA.
Wat krijg je dan wel met zo'n "mini" Multistrada?
- Een fiets met een fraai Italiaans uiterlijk.
- Een heerlijke "Pwaaoowphh Pwaaoowphh"geluid als je het gashendel open trekt
- Een fiets waar "Ducati" op staat
- Een fiets met erg veel karakter, met name in het toerengebied 2300-3200 RPM (ik zou het als "bokkig" willen omschrijven). Vlot optrekken maakt dat je maar kort in dit gebied hoeft te rijden
- Een Euro 4 fiets
- Een soepel schakelende bak
- Een ketting
- Een Full LCD scherm met daarop o.a. te zien in welke versnelling je rijdt en hoe koud het is.
Wat krijg je niet?
- Een fiets met het originele BMW GS uiterlijk. Mij bekruipt het gevoel dat de ontwerpers in Bologna een beetje mee willen liften op het succes dat die GS wereldwijd heeft geboekt en nog altijd boekt
- Een fiets met karakter zonder daarbij ergens bokkig te zijn, het karakter van een beemer boxer is overigens beduidend minder waarneembaar dan het karakter van een Duuk
- Een cardan. Ducati wil er nog niet aan.
- Shift Assist.....stiekem best jammer dat zo'n goodie d'r niet op zit
- Kleurtjes in het LCD scherm. Althans, niet bij normaal gebruik. Wellicht dat ie met rood kan komen als er iets niet lekker loopt?
Wat vond ik van de 5 kilometer die ik dit apparaat ongeveer heb mogen besturen? Een leuke fiets. Geen straf om op te rijden. Maar acht ik de kans bij mezelf aanwezig om nog voorbij het gevoel te komen van "geen straf om op te rijden"? Uhhm, nou, nee. Anders dan bij de eerste kennismaking met de R1150RS, de R1200ST, de R1200RT en de R1200RS was er op geen enkel ogenblik maar sprake van een sprankje verliefdheidsgevoel. Gewoon, een OK fiets. Prima stuureigenschappen. Leuk geluidje (waar ik mijn buurtgenoten overigens dan beduidend minder blij mee zou maken). Maar wat Ron al schreef: als zo'n boxer eenmaal onder je huid zit . . .
Als semi-objectief waarnemer langs de zijlijn denk ik wel dat Ducati er goed aan heeft gedaan deze telg aan haar familie toe te voegen. Er zit meer dan voldoende pit in het apparaat. Hoewel Ingar weet dat de kans levensgroot is dat hij rond september de gelukkige eigenaar van precies deze fiets gaat worden en de fiets nog bepaald niet was ingereden vanmiddag, heeft hij de gashandel behoorlijk weten te vinden. Ik moest goed mijn best doen om mijn DOHC in het spoor te houden. Maar dat kan te maken hebben met het feit dat, ondanks een cilinder inhoud van "slechts" 937 cc, er toch 113 pk uit het blok wordt geperst. Tegen 110 pk uit het DOHC blok. De MTS is 214 kg en de RT met valbeugels en zijkoffers loopt tegen de 270 kg... En heeft dan ook een plukje meer luchtweerstand...
Uiteindelijk lukte het me dan wel weer om zodanig dicht te naderen dat er flink wat modder op mijn ruit werd gespat door het achterwiel van de MTS . . . Enfin, op de terugreis regende het uiteindelijk zo verdrietig veel dat die meuk er bij thuiskomst te Lage Vuursche wel afgespoeld was.
6 liter per 100 km lust de MTS in deze fase van haar leven. De eerste 139 km van dat leven zullen zeer waarschijnlijk niet de zuinigste van haar leven blijken te zijn. Maar dat neemt niet weg dat ik ergens best trots op mijn Sidney ben. Die geeft aan 5.2 liter per 100 km te verbruiken. Uit betrouwbare bronnen kan ik u melden dat Schiphol-Lage Vuursche in 28 minuten is te doen. Daarbij de billen verwarmd en tevens de handjes. Laat ik het aan de rekenkundigen over of dit al dan niet een net verbruik is onder die omstandigheden. . . (Google Maps kan u bij die berekening wellicht van dienst zijn....)
Nog ff een foto van een mooie blauwe beemer met een Ducati vlag er pal achter:
Daarna Radler voor mij, koffie voor Ingmar bij Zandvoort gedaan met een lekker broodje er bij. Daar evalueerden wij de nieuw verworven ervaringen. Volgens mij voldeed de fiets wel aan de verwachtingen die Ingmar er vooraf van had. Bij de allereerste keer dat we samen hadden gevlogen had hij al aangegeven in de markt te zijn voor een Multistrada met een minder bruut blok. En hij lijkt op zijn wenken te zijn bediend. Dan maar geen ketting of ESA. Voor het bedrag waar hij aankomende september deze demo fiets mee naar huis mag rijden, koopt hij op zijn gunstigst een 3 jaar oude GS met een kilometertje of 40.000 op de teller. Krijgt ie dan wel weer een cardan aandrijving, ESA en cruise control voor terug, maar het is maar net waar je hart ligt hè...
Ondanks het druilerige weer een leuke motor dag gehad. Weer een Ducati ervaring rijker (dit was de 3e Duuk die ik heb mogen besturen). De liefde voor het setje fietsen dat alhier in de garage staat is er in ieder geval niet minder van geworden. Integendeel.