BMW R1200RT ervaringen e.d. Deel 15
- Onderwerp starter ootje
- Startdatum
BMW-Wouter
MF veteraan
Laatst bewerkt:
bert111
MF veteraan
doet echt pijn aan mijn ogen dit ....
ootje
Dolce far niente
- Onderwerp starter
- #6.108
Ik wil de global warming niet helemaal afkammen, maar er is ook nog zoiets als een natuurlijk proces.
Een 10 tal jaren terug waren wij met de met airco uitgeruste 4 cilinder turbodiesel met sleurhut op reis in Noorwegen. Twee kids op de achterbank.
Wij zijn o.a. naar het Breheimsenter geturbodieseld, een infocentrum over het Jostedal natuurcentrum met natuurlijk de Jostedalsbreen; de grootste gletsjer van Europa. Ook hier de foto's van vele jaren terug en de sterk slinkende gletjers.
De verklaring van de Noren over het slinken was een iets andere dan bij ons: hier geen CO2 uitstoot als schuldige.
De verklaring was indertijd dat de Jostedalsbreen onstaan is in de kleine ijstijd tussen de 15e en 19e eeuw. Daarvoor was er helemaal geen gletsjer daar. Ik vond dat een aannemelijke verklaring, daar ikzelf altijd al gevonden heb dat alleen de uitstoot en vervuiling als oorzaak van global warming gesteld wordt, natuurlijk een reden om allemaal belastingen te gaan heffen die zeker niet allemaal in het tegen gaan van vervuiling gestoken worden.
Vervolgens nog even doorgereden naar de Nigardsbreen en de auto geparkeerd op de parkeerplaats aan de voet van de gletsjer.
Leuk om even met de kids een paar ijsballen te gooien midden in de zomer.
In 2018 ben ik er nog eens naaRToe ge-RT-t. Inmiddels in het oude centrum afgefikt en vervangen door een nieuw, maar daar gaat het niet over. Ook even naar de parkeerplaats ge-RT_t en het viel me natuurlijk gelijk op hoever ge Nigardsbreen zich terug getrokken heeft. (klik) Het was inmiddels best een eindje lopen naar de koude massa.
Dat wist ik al: RT- Fiat Doblo was ook 0-1.
Alleen wat verfschade aan de koffeRTs.
En ja, dat had ook heel anders af kunnen lopen ........
Een 10 tal jaren terug waren wij met de met airco uitgeruste 4 cilinder turbodiesel met sleurhut op reis in Noorwegen. Twee kids op de achterbank.
Wij zijn o.a. naar het Breheimsenter geturbodieseld, een infocentrum over het Jostedal natuurcentrum met natuurlijk de Jostedalsbreen; de grootste gletsjer van Europa. Ook hier de foto's van vele jaren terug en de sterk slinkende gletjers.
De verklaring van de Noren over het slinken was een iets andere dan bij ons: hier geen CO2 uitstoot als schuldige.
De verklaring was indertijd dat de Jostedalsbreen onstaan is in de kleine ijstijd tussen de 15e en 19e eeuw. Daarvoor was er helemaal geen gletsjer daar. Ik vond dat een aannemelijke verklaring, daar ikzelf altijd al gevonden heb dat alleen de uitstoot en vervuiling als oorzaak van global warming gesteld wordt, natuurlijk een reden om allemaal belastingen te gaan heffen die zeker niet allemaal in het tegen gaan van vervuiling gestoken worden.
Vervolgens nog even doorgereden naar de Nigardsbreen en de auto geparkeerd op de parkeerplaats aan de voet van de gletsjer.
Leuk om even met de kids een paar ijsballen te gooien midden in de zomer.
In 2018 ben ik er nog eens naaRToe ge-RT-t. Inmiddels in het oude centrum afgefikt en vervangen door een nieuw, maar daar gaat het niet over. Ook even naar de parkeerplaats ge-RT_t en het viel me natuurlijk gelijk op hoever ge Nigardsbreen zich terug getrokken heeft. (klik) Het was inmiddels best een eindje lopen naar de koude massa.
...sterk spul zo'n boxer !...
Dat wist ik al: RT- Fiat Doblo was ook 0-1.
Alleen wat verfschade aan de koffeRTs.
En ja, dat had ook heel anders af kunnen lopen ........
Laatst bewerkt:
ootje
Dolce far niente
- Onderwerp starter
- #6.111
Een leuke anekdote daar was, dat de kids wel eens wilden raften. Dat kan daar op de Jostedalen.
Dus tochtje geregeld en na een wetsuit te hebben aangewurmd en helmpie op, samen met de kids en (Austrilische Gids) in de rubberboot gestapt van de jongens van Icetroll.
Een flimploeg reed ons achterna om een promotie filmpje te maken voor de omgeving.
Peddelend door water in de kleur van Ron's RT en temperatuur van net boven het vriespunt, zakten we de rivier af. De eerste zogenaamde rapids waren spannend, maar de gids vertelde dat aan het einde het wel spannend zou worden.
Dus met enige gereserveerdheid voeren we verder en genoten van het prachtige Noorse landschap.
De gids vertelde ons dat de grote stroomversnelling er aankwam en inderdaad stond de filmcrew al op een rots op de oever.
Gespannen en goed luisterend naar de gids gingen we de eerste stroomversnelling door en we zagen best wild water voor ons. Al een paar flinke golven te verwerken gehad (pappa en mamma zaten voorin op de rand; kids achterin op de rand)
Het was leuk en we werden flink nat en heen en weer geslingerd. Opeens bon de filmcrew te roepen en te gebaren. Geen idee wat ze bedoelden, maar toen ik omkeek was de gids verdwenen.
Gauw kroop ik naar achteren en zag de gids achter ons aanzwemmen. Ik heb hem een peddel toegestoken en hem weer aan boord getrokken.
Een eindje verder was de vaaRT ten einde en kwam de verklaring:
Voor de film wilde hij stoer doen.
Hij is achterop de raft gaan staan en met de peddel als gitaar vasthoudend wilde hij stoer op de film komen.
Echter een flinke golf die er aankwam heeft hem overboord gegooit, dus hij stond er mooi op, maar baalde enorm.
Helaas hebben wij die film nooit te zien gekregen ......
Dus tochtje geregeld en na een wetsuit te hebben aangewurmd en helmpie op, samen met de kids en (Austrilische Gids) in de rubberboot gestapt van de jongens van Icetroll.
Een flimploeg reed ons achterna om een promotie filmpje te maken voor de omgeving.
Peddelend door water in de kleur van Ron's RT en temperatuur van net boven het vriespunt, zakten we de rivier af. De eerste zogenaamde rapids waren spannend, maar de gids vertelde dat aan het einde het wel spannend zou worden.
Dus met enige gereserveerdheid voeren we verder en genoten van het prachtige Noorse landschap.
De gids vertelde ons dat de grote stroomversnelling er aankwam en inderdaad stond de filmcrew al op een rots op de oever.
Gespannen en goed luisterend naar de gids gingen we de eerste stroomversnelling door en we zagen best wild water voor ons. Al een paar flinke golven te verwerken gehad (pappa en mamma zaten voorin op de rand; kids achterin op de rand)
Het was leuk en we werden flink nat en heen en weer geslingerd. Opeens bon de filmcrew te roepen en te gebaren. Geen idee wat ze bedoelden, maar toen ik omkeek was de gids verdwenen.
Gauw kroop ik naar achteren en zag de gids achter ons aanzwemmen. Ik heb hem een peddel toegestoken en hem weer aan boord getrokken.
Een eindje verder was de vaaRT ten einde en kwam de verklaring:
Voor de film wilde hij stoer doen.
Hij is achterop de raft gaan staan en met de peddel als gitaar vasthoudend wilde hij stoer op de film komen.
Echter een flinke golf die er aankwam heeft hem overboord gegooit, dus hij stond er mooi op, maar baalde enorm.
Helaas hebben wij die film nooit te zien gekregen ......
ootje
Dolce far niente
- Onderwerp starter
- #6.113
Ook dat sooRT foto's komen bij mij terug in memory-lane.
Het gevolg van dit sooRT acties was dat ik meestal een paar minuten later boven het toilet hing.
Ooit eens vanaf de Humber met een leeg schip en noordenwind kracht 8 naar IJmuiden gevaren. De kapitein hield het schip lekker onder de kust. We reden de golven lekker af en ondergetekende was de brug aan het schoonmaken: soppen, koperpoetsen etc.
Op een bepaald ogenblik zei de kapitein dat ik de boel moest gaan opbergen, want we gingen 270 graden sturen om richting IJmuiden te tuffen. En aangezien als de kapitein iets zei het gelijk gebeurde kon ik nog net mijn emmeRTje sop grijpen voordat deze dwars door de stuurhut zou vliegen.
Gauw de boel opgeruimd en terug naar de brug, want het is natuurlijk spectaculair om met een leeg schip dwars op de golven de zee over te varen. We maakten klappen van 45 graden stuurboord naar 45 graden bakboord. Ik heb het zo'n 15 minuten volgehouden en helaas heb ik niet zulke foto's kunnen maken als Ron's vader.
"mijn" coaster in rustiger vaarwater.
Zo lig hij nu ergens in Suriname.
De achterste twee patrijspooRTen waren van mijn hut.
Het gevolg van dit sooRT acties was dat ik meestal een paar minuten later boven het toilet hing.
Ooit eens vanaf de Humber met een leeg schip en noordenwind kracht 8 naar IJmuiden gevaren. De kapitein hield het schip lekker onder de kust. We reden de golven lekker af en ondergetekende was de brug aan het schoonmaken: soppen, koperpoetsen etc.
Op een bepaald ogenblik zei de kapitein dat ik de boel moest gaan opbergen, want we gingen 270 graden sturen om richting IJmuiden te tuffen. En aangezien als de kapitein iets zei het gelijk gebeurde kon ik nog net mijn emmeRTje sop grijpen voordat deze dwars door de stuurhut zou vliegen.
Gauw de boel opgeruimd en terug naar de brug, want het is natuurlijk spectaculair om met een leeg schip dwars op de golven de zee over te varen. We maakten klappen van 45 graden stuurboord naar 45 graden bakboord. Ik heb het zo'n 15 minuten volgehouden en helaas heb ik niet zulke foto's kunnen maken als Ron's vader.
"mijn" coaster in rustiger vaarwater.
Zo lig hij nu ergens in Suriname.
De achterste twee patrijspooRTen waren van mijn hut.
BMW-Wouter
MF veteraan
Laatst bewerkt:
BMW-Wouter
MF veteraan
Laatst bewerkt:
ootje
Dolce far niente
- Onderwerp starter
- #6.120
@wouter: dat hadden wij allemaal niet op de brug hoor en zeker niet in de machinekamer.
Wij hadden alleen een radar (niet eens gyro gestabiliseerd) en een AP-navigator. Dat was indertijd niet voor de beroepsvaaRT, maar wel veel goedkoper als een 2e stuurman.
Ow ja, Marifoon en dieptemeter ook. (stond altijd uit)
@Ron: het is inderdaad een gevaarlijk beroep. Altijd uitkijken voor trossen, hijsen en lading.
Daarnaast zelf wel eens bijna geplet tussen twee coasters toen ondergetekende in het bijbootje de romp aan het schilderen was en zijn we ook bijna een keer naar de kelder gevaren door een IJslands vrachtschip wat niet goed uit keek. (en wij dus ook niet)
De IJslander, 2x zo groot als wij, pakte ons (gelukkig) bij de boeg waardoor de railing en het bakdek helemaal omkrulden aan SB.
Wij voeren geladen, dus dan was bij de achterkant van het kuildek het gangboord onder water. Had de IJslander ons daar geraakt, dan waren we linea recta richting bodem gegaan. (Verder zit er een heel verhaal achter, maar dat wordt wel langdradig.
Ook toen we bij die pier op de foto (zie kombuispraat) tapioka geladen hadden en de zee op voeren was het even spannend. Tapioka is een sooRT brinta, wat direkt verwijderd moet worden na het laden, anders wordt het net beton en ben je wel effe bezig om schoonschip te maken.
Dus dekwas slangen uitgerold en even naar de meester voor dekwas. In de machinekamer bij de meester aangekomen, maakte het schip een raar piepend geluid en het was net of we over een hobbeltje voeren; iets wat natuurlijk niet kan in de Nieuwe Waterweg, ter hoogte van Hoek van Holland. De meester keek geschrokken, dus ik vraag waarom. Hij vertelde dat dit soort geluiden vaker voorkwamen bij ondiep water en zo ondiep is de Waterweg nou ook niet.
Dus wij spoedden ons naar dek en zagen nog net hoe het schip wegdraide van de pier aldaar. We waren tussen de boei in de pier doorgevaren.
Ik heb een jaar gevaren en daarna mijn monsterboekje in de la gelegd meerdere keren meegemaakt dat er schade werd gevaren. Op de laatste reis gingen we lossen in Wivenhoe en ik stond met een aflosmatroos op de bak klaar om te gaan ankeren. Ik had de verhalen al een beetje verteld (hij vroeg natuurlijk naar het bijzondergevormde bakdek en railing en ik zei het enige wat ik nog niet meegemaakt heb is vastlopen.
5 minuten later had ik ook dat meegemaakt. Gelukkig was het eb, dus was het niet zo erg.
Wij hadden alleen een radar (niet eens gyro gestabiliseerd) en een AP-navigator. Dat was indertijd niet voor de beroepsvaaRT, maar wel veel goedkoper als een 2e stuurman.
Ow ja, Marifoon en dieptemeter ook. (stond altijd uit)
@Ron: het is inderdaad een gevaarlijk beroep. Altijd uitkijken voor trossen, hijsen en lading.
Daarnaast zelf wel eens bijna geplet tussen twee coasters toen ondergetekende in het bijbootje de romp aan het schilderen was en zijn we ook bijna een keer naar de kelder gevaren door een IJslands vrachtschip wat niet goed uit keek. (en wij dus ook niet)
De IJslander, 2x zo groot als wij, pakte ons (gelukkig) bij de boeg waardoor de railing en het bakdek helemaal omkrulden aan SB.
Wij voeren geladen, dus dan was bij de achterkant van het kuildek het gangboord onder water. Had de IJslander ons daar geraakt, dan waren we linea recta richting bodem gegaan. (Verder zit er een heel verhaal achter, maar dat wordt wel langdradig.
Ook toen we bij die pier op de foto (zie kombuispraat) tapioka geladen hadden en de zee op voeren was het even spannend. Tapioka is een sooRT brinta, wat direkt verwijderd moet worden na het laden, anders wordt het net beton en ben je wel effe bezig om schoonschip te maken.
Dus dekwas slangen uitgerold en even naar de meester voor dekwas. In de machinekamer bij de meester aangekomen, maakte het schip een raar piepend geluid en het was net of we over een hobbeltje voeren; iets wat natuurlijk niet kan in de Nieuwe Waterweg, ter hoogte van Hoek van Holland. De meester keek geschrokken, dus ik vraag waarom. Hij vertelde dat dit soort geluiden vaker voorkwamen bij ondiep water en zo ondiep is de Waterweg nou ook niet.
Dus wij spoedden ons naar dek en zagen nog net hoe het schip wegdraide van de pier aldaar. We waren tussen de boei in de pier doorgevaren.
Ik heb een jaar gevaren en daarna mijn monsterboekje in de la gelegd meerdere keren meegemaakt dat er schade werd gevaren. Op de laatste reis gingen we lossen in Wivenhoe en ik stond met een aflosmatroos op de bak klaar om te gaan ankeren. Ik had de verhalen al een beetje verteld (hij vroeg natuurlijk naar het bijzondergevormde bakdek en railing en ik zei het enige wat ik nog niet meegemaakt heb is vastlopen.
5 minuten later had ik ook dat meegemaakt. Gelukkig was het eb, dus was het niet zo erg.
BMW-Wouter
MF veteraan
Laatst bewerkt:
BMW-Wouter
MF veteraan
Laatst bewerkt:
BeRThenn
Die hard MF'er
bij ons in de familie is de naam Dammers geen vreemde. Mijn oma was een Dammers en haar moeder Opoe Dammers gingen we elk weekend even langs. kleine wereld
Laatst bewerkt:
BMW-Wouter
MF veteraan
Laatst bewerkt:
