Na jaren afwezigheid, maar weer eens ingelogd op het forum en wat zegt het me: Veteraan, ok dat ik bijna 40 ben ala, maar zo oud ben ik toch nog niet? Terwijl het lijf me anders verteld wel zo netjes om mezelf maar weer eens te herintroduceren.
Sommigen herkennen me vast nog wel van vrugerr, de naam is Martin Domburg. Al vele jaren 18 en geboren met twee wielen onder de kont. In het verleden was ik zeer actief op dit forum, vooral toen ik op mijn 18e in 2001 mijn motorrijbewijs behaalde en sindsdien dagelijks met mijn Suzuki SV de wegen onveilig maakte. Toen nog 25 kW maar dat duurde gelukkig niet lang. Toen maar 2 jaar.
In 2004 ben ik begonnen in de motorsport, eerst langs de zijlijn samen met de SV Contact Club in de SV Cub, maar in 2005 na mijn eerste circuitdag begon voor mij een leven als motorcoreur. In 2006 begonnen in de Cup maar het jaar erop stroomde ik al door naarhet ONK, aan de wieg van de Dutch Supersport. Het ging toen snel, samen met mijn vader streden we met de steun van Ten Kate in de Supersport waarbij ons team in 2009 Nederlands Kampioen werd. In 2010 kreeg ik een zware klapper te voorduren op Spa Francorchamps wat het begin werd van het einde van mijn carriere als aanstormend natuurtalent van de middenmoot. Ik overleefde een klap op het asfalt na een poging tot vliegen met 230 km/h met alleen een paar kneuzingen. Al leek het eerst dat ik doordat ik een kwartier roerloos bleef liggen het loodje had gelegd. Toen even later ook mijn teamgenoot Tristan zijn enorme klapper kreeg tijdens de Dutch TT was het voor mij even gedaan. De vrouw vond het wel welletjes geweest. De pijlen werden gericht om als teammanager in de EK Superstock ons team te leiden en ik heb het jaar erop naast dat onwijs gave avontuur nog een race gereden die ik wist te winnen.
Na mijn motorsport carriere een tijdje als motorsport trainer voor de KNMV dienst gedaan, echter kwam ik er snel achter wat een corrupte bende het in Arnhem is, dus op eigen houtje verder.
Na mijn sport carriere was ik wel even helemaal klaar met de motorsport en stortte ik mij op mijn oude jeugdliefde, modelspoor. Ik heb daar inmiddels een eigen bedrijf in en die loopt echt enorm goed. Ik bouw modelbanen in opdracht voor klanten en automatiseer deze met computers en tablets. Daarnaast hebben we een winkel, webshop, werkplaats, academy en nog meer items. Ook was ik afgelopen winter te bewonderen in De Grote Kleine Treinen Competitie met Andre van Duin (team Roze).
Ik hoor het mijn vrouw nog zo zeggen nadat mijn carrieren op het circuit stoptte: "Pak toch die treintjes weer op, is een stuk minder heftig als racen"
Maar lekker boeiend, wat doe ik nu weer hier? Nou mijn allergrootste liefde staat al ruim 5 jaar te verstoffen in de garage en daar gaat verandering in komen.
Mijn grootste passie, ja naast de vrouw en de kinderen natuurlijk....
Mijn Suzuki SV650R uit 1999, ja het is een S maar het was toendertijd erg stoer om er een R van te maken
In 2001 haalde ik mijn rijbewijs en begon met een Kawasaki GPZ500s, maar na een klein half jaar in februari 2002 deze beauty aangeschaft. Hij was nog origineel, maar dat duurde niet lang of ik had hem al verbouwd met bodykits en andere uitlaten. Inmiddels zit er een demper op uit de EK Superstock 1000 (fireblade) en diverse raceparts.
Deze bike is voor mij heel speciaal, hier heb ik alle speciale momenten in mijn leven mee beleeft. Van de eerste motortochten, valpartijen (2x), vakantie met de vriendin (nu vrouw) tot mijn eerste circuitervaring. Ik heb dit beestje al die tijd bewaard. En ik was er maar wat gek mee! Maar ik heb hem ook misbruikt bij het leven, ondanks dat ik hem echt schoon hield en onderhouden. Ik leerde er mijn eerste knie aan het asfalt te leggen, probeerde van snelle auto's te winnen bij het stoplicht, op het achterwiel te rijden, stoppies te maken. Ik was niet bepaald lief voor het beestje in mijn jonge jaren, en toch liet hij me nooit in de steek.
Sind ik begon met racen boeide al dat gestunt op de weg mijn niet meer zo. Mijn vrienden met de dikke 1000 paardjes hield ik makkelijk bij, en ik genoot meer van het rijden zelf. Ik werd zeg maar verstandiger, hoe ging dat cliche ook alweer? iets met komen met de jaren ofzo.
Maar het ging steeds slechter met de dikke soes. Tijdens een weekend van onze motorclub kreeg ik problemen met de accu, die ging spontaan dood. Kan gebeuren toch? Dat zelfde weekend brak ook de bout van de achterremklauw af tijdens het insturen van een bocht (ja ik bleef overeind) en ging de startinrichting kapot. Sindsdien is de soes nooit meer hetzelfde geworden. Ik bleef problemen houden met de elektra en na veel vervangen ligt het vermoeden op een draadbreuk in de kabelboom. (die ligt al klaar)
Maar het bedrijf werd succesvol, de kids gaan naar school, en deze jongen besloot de soes met vervroegd pensioen te sturen. Tijdelijk welliswaar, want ik kan geen afscheid nemen van deze geweldige motorfiets. Ondanks dat ik op vele exoten heb mogen rijden, blijft de SV de leukste bike waar ik ooit op heb gereden. De nummer 2 blijft een BMW HP2 sport, en de nummer 3 een VTR SP2 special.
Ik realiseer me dat ik de komende jaren nog geen tijd zal hebben om te rijden op het beestje en heb daarom besloten om de SV maar eens helemaal te gaan strippen en opnieuw op te gaan bouwen. Ik droom al vanaf dat ik hem heb ervan om er een SV Special van te maken en ik heb de vrouw nu zover dat ik er budget aan kan spenderen. Nee, ik ben geen motormonteur, ik ga dit doen op de ervaringen die ik heb opgedaan door de jaren heen. Gewoon doen, kan niet bestaat niet en kan ik niet een hele slechte smoes om ergens onderuit te komen.
Van de zomer ga ik de garage uitmesten en ombouwen tot een werkplaats en dan haal ik de Soes helemaal uit elkaar om hem vervolgens opnieuw op te bouwen. Ik heb er nu al zin in. Want ik heb een wenslijstje:
1. Voorkant upgraden met GSXR1000 USD voorpoten, remklauwen, wiel en kroonplaat (klikkerdeklik)
2. Ooit een SV gezien met een monoarm achterbrug, zeker de moeite waard te onderzoeken want dat was echt enorm gaaf om te zien
3. Dubbele uitlaat onder de kont
4. Bodykit upgrade
5. Motorblok opnieuw opbouwen en controleren op zwakke punten, ik heb een reserve blok in onderdelen liggen
6. Nieuwe kleurenschema op de kuip. Ik denk aan een replica van de oude racer.
Nou enorm ambitieus, of het me gaat lukken geen idee. Maar het is altijd beter dan de motor waar ik een groot deel van mijn leven, ontwikkeling en vorming aan te danken heb, mee te geven aan de oud-ijzer boer. Niet geschoten is altijd mis en zo hebben we toch weer wat lol met elkaar. En voor mij even wat anders dan die treintjes..... De komende jaren zal actief rijden nog niet gaan lukken, gewoon geen tijd nog voor. En niet geheel onbelangrijk, ik pas mijn pakken niet meer![:]](/styles/motor-forum/smilies/crossy.gif "Crossy :]")
Groetjes Martin
Sommigen herkennen me vast nog wel van vrugerr, de naam is Martin Domburg. Al vele jaren 18 en geboren met twee wielen onder de kont. In het verleden was ik zeer actief op dit forum, vooral toen ik op mijn 18e in 2001 mijn motorrijbewijs behaalde en sindsdien dagelijks met mijn Suzuki SV de wegen onveilig maakte. Toen nog 25 kW maar dat duurde gelukkig niet lang. Toen maar 2 jaar.
In 2004 ben ik begonnen in de motorsport, eerst langs de zijlijn samen met de SV Contact Club in de SV Cub, maar in 2005 na mijn eerste circuitdag begon voor mij een leven als motorcoreur. In 2006 begonnen in de Cup maar het jaar erop stroomde ik al door naarhet ONK, aan de wieg van de Dutch Supersport. Het ging toen snel, samen met mijn vader streden we met de steun van Ten Kate in de Supersport waarbij ons team in 2009 Nederlands Kampioen werd. In 2010 kreeg ik een zware klapper te voorduren op Spa Francorchamps wat het begin werd van het einde van mijn carriere als aanstormend natuurtalent van de middenmoot. Ik overleefde een klap op het asfalt na een poging tot vliegen met 230 km/h met alleen een paar kneuzingen. Al leek het eerst dat ik doordat ik een kwartier roerloos bleef liggen het loodje had gelegd. Toen even later ook mijn teamgenoot Tristan zijn enorme klapper kreeg tijdens de Dutch TT was het voor mij even gedaan. De vrouw vond het wel welletjes geweest. De pijlen werden gericht om als teammanager in de EK Superstock ons team te leiden en ik heb het jaar erop naast dat onwijs gave avontuur nog een race gereden die ik wist te winnen.
Na mijn motorsport carriere een tijdje als motorsport trainer voor de KNMV dienst gedaan, echter kwam ik er snel achter wat een corrupte bende het in Arnhem is, dus op eigen houtje verder.
Na mijn sport carriere was ik wel even helemaal klaar met de motorsport en stortte ik mij op mijn oude jeugdliefde, modelspoor. Ik heb daar inmiddels een eigen bedrijf in en die loopt echt enorm goed. Ik bouw modelbanen in opdracht voor klanten en automatiseer deze met computers en tablets. Daarnaast hebben we een winkel, webshop, werkplaats, academy en nog meer items. Ook was ik afgelopen winter te bewonderen in De Grote Kleine Treinen Competitie met Andre van Duin (team Roze).
Ik hoor het mijn vrouw nog zo zeggen nadat mijn carrieren op het circuit stoptte: "Pak toch die treintjes weer op, is een stuk minder heftig als racen"
Maar lekker boeiend, wat doe ik nu weer hier? Nou mijn allergrootste liefde staat al ruim 5 jaar te verstoffen in de garage en daar gaat verandering in komen.
Mijn grootste passie, ja naast de vrouw en de kinderen natuurlijk....
Mijn Suzuki SV650R uit 1999, ja het is een S maar het was toendertijd erg stoer om er een R van te maken
In 2001 haalde ik mijn rijbewijs en begon met een Kawasaki GPZ500s, maar na een klein half jaar in februari 2002 deze beauty aangeschaft. Hij was nog origineel, maar dat duurde niet lang of ik had hem al verbouwd met bodykits en andere uitlaten. Inmiddels zit er een demper op uit de EK Superstock 1000 (fireblade) en diverse raceparts.
Deze bike is voor mij heel speciaal, hier heb ik alle speciale momenten in mijn leven mee beleeft. Van de eerste motortochten, valpartijen (2x), vakantie met de vriendin (nu vrouw) tot mijn eerste circuitervaring. Ik heb dit beestje al die tijd bewaard. En ik was er maar wat gek mee! Maar ik heb hem ook misbruikt bij het leven, ondanks dat ik hem echt schoon hield en onderhouden. Ik leerde er mijn eerste knie aan het asfalt te leggen, probeerde van snelle auto's te winnen bij het stoplicht, op het achterwiel te rijden, stoppies te maken. Ik was niet bepaald lief voor het beestje in mijn jonge jaren, en toch liet hij me nooit in de steek.
Sind ik begon met racen boeide al dat gestunt op de weg mijn niet meer zo. Mijn vrienden met de dikke 1000 paardjes hield ik makkelijk bij, en ik genoot meer van het rijden zelf. Ik werd zeg maar verstandiger, hoe ging dat cliche ook alweer? iets met komen met de jaren ofzo.
Maar het ging steeds slechter met de dikke soes. Tijdens een weekend van onze motorclub kreeg ik problemen met de accu, die ging spontaan dood. Kan gebeuren toch? Dat zelfde weekend brak ook de bout van de achterremklauw af tijdens het insturen van een bocht (ja ik bleef overeind) en ging de startinrichting kapot. Sindsdien is de soes nooit meer hetzelfde geworden. Ik bleef problemen houden met de elektra en na veel vervangen ligt het vermoeden op een draadbreuk in de kabelboom. (die ligt al klaar)
Maar het bedrijf werd succesvol, de kids gaan naar school, en deze jongen besloot de soes met vervroegd pensioen te sturen. Tijdelijk welliswaar, want ik kan geen afscheid nemen van deze geweldige motorfiets. Ondanks dat ik op vele exoten heb mogen rijden, blijft de SV de leukste bike waar ik ooit op heb gereden. De nummer 2 blijft een BMW HP2 sport, en de nummer 3 een VTR SP2 special.
Ik realiseer me dat ik de komende jaren nog geen tijd zal hebben om te rijden op het beestje en heb daarom besloten om de SV maar eens helemaal te gaan strippen en opnieuw op te gaan bouwen. Ik droom al vanaf dat ik hem heb ervan om er een SV Special van te maken en ik heb de vrouw nu zover dat ik er budget aan kan spenderen. Nee, ik ben geen motormonteur, ik ga dit doen op de ervaringen die ik heb opgedaan door de jaren heen. Gewoon doen, kan niet bestaat niet en kan ik niet een hele slechte smoes om ergens onderuit te komen.
Van de zomer ga ik de garage uitmesten en ombouwen tot een werkplaats en dan haal ik de Soes helemaal uit elkaar om hem vervolgens opnieuw op te bouwen. Ik heb er nu al zin in. Want ik heb een wenslijstje:
1. Voorkant upgraden met GSXR1000 USD voorpoten, remklauwen, wiel en kroonplaat (klikkerdeklik)
2. Ooit een SV gezien met een monoarm achterbrug, zeker de moeite waard te onderzoeken want dat was echt enorm gaaf om te zien
3. Dubbele uitlaat onder de kont
4. Bodykit upgrade
5. Motorblok opnieuw opbouwen en controleren op zwakke punten, ik heb een reserve blok in onderdelen liggen
6. Nieuwe kleurenschema op de kuip. Ik denk aan een replica van de oude racer.
Nou enorm ambitieus, of het me gaat lukken geen idee. Maar het is altijd beter dan de motor waar ik een groot deel van mijn leven, ontwikkeling en vorming aan te danken heb, mee te geven aan de oud-ijzer boer. Niet geschoten is altijd mis en zo hebben we toch weer wat lol met elkaar. En voor mij even wat anders dan die treintjes..... De komende jaren zal actief rijden nog niet gaan lukken, gewoon geen tijd nog voor. En niet geheel onbelangrijk, ik pas mijn pakken niet meer
Groetjes Martin
(wel oude TL1000R poten i.p.v. nieuwe GSXR's)