Nocer
MF veteraan
- 13 mrt 2006
- 34.248
- 5
Goede (?) morgen
Veel plezier Alex!
Of ik wat over heb gehouden ? Lichamelijk NIKS... letterlijk NIKS... niet verkouden NIKS.... mentaal is het alleen verbrijzeld ( niet dat ik elk moment voor de trein wil springen ), maar alles zit vol gepropt met schaamte.
Alles waar je zo lang voor gespaart hebt lag in die sloot.... hoe kon ik zo onvoorzichtig zijn ( sterker nog.... die motor was mijn liefste bezit ( materieel gezien ) daar zit echt veel emotie aan vast ).
Toch wel gek.... ik heb een ongeluk gehad.... maar ik heb het gevoel nog nooit zo gelukkig te zijn geweest ( rare zin, klopt grammaticaal wel ).
Zo een ongeval gehad te hebben.... en dan 's ochtends aan niks anders kunnen denken dan alles in je hoofd af te spelen terwijl je je krantenwijk ( daarom vroeg op ja ) aan het lopen bent.
Ik dacht een verstandige rijder te zijn... nooit laten opfocken, maar gewoon je eigen tempo.... ik had dit idee ook toen ik die bocht door ging....
Ik moest ook constant denken aan wat Mariecke zei.... je keek naar het gene waar je niet heen moest gaan... sja... dat is waar. Houden mijn hersenen mij voor de gek ? Ik kan me herinneren dat ik die bocht niet meer kon nemen ( naar mijn eigen gevoel ) en besloot hem recht op te zetten en te gaan remmen ( nee dat kon niet ).
Maar is dat wel zo.... kan je zoiets beslissen in die "split-second"... gek he hoe je hersenen je mischien wel zo erg voor de gek kunnen houden.
Het enige wat me rest is terug te kijken... en een glimlach te geven... met 60-70 km/u de sloot in duiken.... nu nog een Bob Saget stemmetje erover en het doet me denken aan America's funniest homevideo's....
Toch voelt het anders.
@Frisco, bedankt voor de steun, nieuw hier in 't Gooi topic ?
Veel plezier Alex!
Of ik wat over heb gehouden ? Lichamelijk NIKS... letterlijk NIKS... niet verkouden NIKS.... mentaal is het alleen verbrijzeld ( niet dat ik elk moment voor de trein wil springen ), maar alles zit vol gepropt met schaamte.
Alles waar je zo lang voor gespaart hebt lag in die sloot.... hoe kon ik zo onvoorzichtig zijn ( sterker nog.... die motor was mijn liefste bezit ( materieel gezien ) daar zit echt veel emotie aan vast ).
Toch wel gek.... ik heb een ongeluk gehad.... maar ik heb het gevoel nog nooit zo gelukkig te zijn geweest ( rare zin, klopt grammaticaal wel ).
Zo een ongeval gehad te hebben.... en dan 's ochtends aan niks anders kunnen denken dan alles in je hoofd af te spelen terwijl je je krantenwijk ( daarom vroeg op ja ) aan het lopen bent.
Ik dacht een verstandige rijder te zijn... nooit laten opfocken, maar gewoon je eigen tempo.... ik had dit idee ook toen ik die bocht door ging....
Ik moest ook constant denken aan wat Mariecke zei.... je keek naar het gene waar je niet heen moest gaan... sja... dat is waar. Houden mijn hersenen mij voor de gek ? Ik kan me herinneren dat ik die bocht niet meer kon nemen ( naar mijn eigen gevoel ) en besloot hem recht op te zetten en te gaan remmen ( nee dat kon niet ).
Maar is dat wel zo.... kan je zoiets beslissen in die "split-second"... gek he hoe je hersenen je mischien wel zo erg voor de gek kunnen houden.
Het enige wat me rest is terug te kijken... en een glimlach te geven... met 60-70 km/u de sloot in duiken.... nu nog een Bob Saget stemmetje erover en het doet me denken aan America's funniest homevideo's....
Toch voelt het anders.
@Frisco, bedankt voor de steun, nieuw hier in 't Gooi topic ?