Een natte poes, en meer randzaken (reisverslag Austria-2015)

[AdventureGirl]

Wat wel leuk is..... jullie zijn op de Grossglockner geweest.
Je foto met het uitzicht over de glooiende bergpas (twee onder je foto met het naambordje) daar staat een hotel op.
Dat is het Wallackhaus... daar heb ik een paar jaar geleden als eerste overnachting tijdens een tripje geslapen. Dat is een prima hotel... fijne bedjes, prima ontbijt en ook het eten smaakt prima. Wie weet... onthoud maar.

 

[...Ron...]

Yep, het Wallackhaus. Genoemd naar Franz Wallack, en hij was o.a. de drijvende kracht achter de aanleg van de Großglockner Hochalpstraße, maar o.a. ook de bedenker van die grote blauwe sneeuw-opruim-machines die je daar hebt staan.



...het Wallackhaus gezien vanaf de Hochtor...

 

[AdventureGirl]

Leuk is dat stukje geschiedenis. Dat was mij dus niet bekend. Zo leer ik weer wat.

Kato heeft afgelopen jaar trouwens overnacht in de Edelweishutte.... en terwijl jullie bediening niet zo gezellig was, was hij wel te spreken over de locatie.
Wellicht is de bediening met het verkeerde been uit bed gestapt.

 

[...Ron...]

AdventureGirl schreef...:

Leuk is dat stukje geschiedenis. Dat was mij dus niet bekend.
Zo leer ik weer wat.

Daar betaal je o.a. de 24.50 Euro voor. Voor die geschiedenis.
Op diverse plekken langs de Großglockner route kun je best leuke weetjes tegen komen.

Franz Wallack in plaatjes...

 

[...Ron...]

(waarschuwing : echt korte verhalen schrijven lukt mij meestal niet zo goed)



Deeltje 7 : een natte poes, ook nog regen, en wat nou treinreizen…?!



Wie : Ron en Jeannet
Motor : BMW R1200RT



Woensdag 22 juli 2015.

Ha
Bizar geweldig geslapen vannacht zeg !! Dat in tegengestelde richting in bed gaan liggen heeft blijkbaar een hoop lekkere vruchten afgeworpen, en ik schrik daarom ook pas om 08.20 uur klaarwakker.

En dat laatste is ook best wel weer even wennen…
Ondanks dat de nacht ronduit warm geweest is.

En met dikke opgedroogde korsten rond de oogbollen richting badkamertje, en direct daar achteraan voor de een-na-laatste keer richting het best sfeervolle ontbijtkamertje.



…en wij beginnen met het weer voor vandaag…

Terwijl wij relatief ‘laat’ zijn, zijn wij toch de eerste aan het ontbijt vanochtend. En dat is wel even een soort van lekker, want die twee kansloze herriekinderen hebben blijk- en zichtbaar ook nog geen benul van deze, wederom, mooie dag.

Weet je ; rustige ochtendrust is dan toch best lekker…



…voor de een-na-laatste keer ; en we zijn de eersten vanochtend…

Zoals te verwachten komen die 2 sloopstertjes met hun beide ouders niet lang na ons binnen, en heel eigenlijk zijn 3 van de 4 ook zo weer weg. En zoals altijd laten ze een kleine chaos achter.
De vader blijft zitten, en tot mijn stomme verbazing begint hij zomaar te praten tegen ons.

En dat voor eerste keer !

Zomaar…, en uit het verre niets zucht de man wat, en is van mening, en ventileert nu ook wat al vanaf moment 1 erg goed zichtbaar was, van dat het ‘ganz schön stressig ist’ om met ‘die Kinder’ op ‘Urlaub’ te gaan.

Nou vader…, dan heb ik nieuws voor je ; want dat ligt er maar net aan met wat voor kinderen je op pad gaat…
En deze 2 ongeleide projectielen heb jullie toch echt zelf zo gemaakt…

Uiteraard denken wij dat alleen, en vertellen hem dat logischerwijs niet…

Hij vertelt ook nog dat hij sinds kort ook weer een motor heeft. Hij zegt trouwens niet dat hij het ding ook rijdt, en om wat voor type fiets het gaat, dat blijft ook in een dikke mist gehuld, maar…, het is ‘kein schweres Motorrad’, vervolgt hij zijn stemmige ochtendgemopper.

Die pa schaamt zich denk ik. Hij draait heel duidelijk om het merk, model, en type heen. Maar…, hij vertelt nog wel dat hij het ding gekregen heeft van zijn vrouw, voor zijn verjaardag.

Kijk…, en dat is dan wel weer leuk.

Maar goed…, we hebben uiteraard (want zo zijn wij... ) de afgelopen dagen een behoorlijke indruk van die compleet opgedroogde en iets zurige wederhelft van hem gekregen, en het is van verre zichtbaar dat deze tante beslist geen smaak heeft.
En met die gedachte zou het ons niet heel erg verbazen dat de gezonnebrilde vader vanaf zijn meest recente verjaardag blij ‘moet’ zijn met een suffig tweewielig dingetje waar kraak nog smaak aan zit…

Maar…, en U begrijpt het ; ons twijfelt echter aan die bijna verplichte blijdschap van die pa…
Ik zeg het ; dat wordt op de lange duur helemaal niets met dat huwelijk…



…kaartje 1 - als in : ‘ fijn met de trijn’…

Wij zitten nog een lekker donker kopje koffie te doen in het buitenzonnetje, en vanwege het treurige feit dat wij morgen nog een kleine 1000 kilometer naar huis mogen afjakkeren, besluiten wij om vandaag met de trein (jawohl !) naar Salzburg te reizen.
Voor ons best een bekende stad, en daarom gewoon een beetje slenteren daar, een beetje wat drinken, en wat eten. En voor de rest geen toestanden.

Een niet al te moeilijke dag alstublieft, want morgen ‘mogen’ wij, met een aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid, weer lang genoeg in het zadel zitten om de teugels strak houden. En onze prairie heet morgen dan asfalt.

En daarom laten wij die dingen vandaag een beetje vieren. Die teugels.
Hoppa…, met de trein dus !

Wij vragen de mevrouw van de bio-boerderij naar tijden van vertrek, en meer van dat soort belangrijke randzaken, en in no-time zit ze voor ons te rammelen op een klap-computer.
Ook buiten.
Want op de boerderij is Wi-Fi.

Met mijn simpele verstand denk ik…, we pakken even de bus, rijden 5 kilometer verderop naar Lofer en pakken daar de trein naar Salzburg Hauptbahnhof.

Nou…, niet dus !
Omdat er simpelweg geen trein gaat van ‘daar’ naar ‘daar’…

Er ligt wel rails, maar die (reis)route bestaat niet…

Wij kunnen wel met de bus van Waidring naar Salzburg, maar…, dat duurt een ellendige 2 uur en een half uur !
Voor 50 kilometers bekend asfalt.
En een enkele reis kost ook gelijk een pittige 17 Euro per persoon.

Mwha…



…kaartje 2 : met de bus ; 2,5 uur reistijd, en in totaal 4x 17 = 68 Euro armer…

Willen wij echter met de trein, en dat willen wij vandaag, dan moeten wij eerst met de bus van Waidring naar Fieberbrunn (is trouwens gratis (!), omdat ons tenslotte hier een toeristen-gasten-kaart heeft gekregen), en daarna stappen wij over in een tweede bus.

En dat is die van Fieberbrunn naar Hochfilzen (kost geloof ik 1 Euro, dus…, dat valt ook mee), en pas vanaf dan kun je met een mega rondtrekkende beweging met de trein naar Salzburg (zie kaartje 1 ; en volg de blauwe lijn, dat is de treinroute...).

Oh ja…, en dat met de trein kost aan reistijd gemiddeld zo’n 2 en een half uur, en aan geld ben je meer dan 30 (!) Euries per persoon, tweede klas, enkele reis kwijt.
Iets van 34 Euro brabbelde de bio-boerderij-mevrouw.

Dussssz…, bus en trein is bij elkaar ruim 3 uur, is vice versa in totaal 6 uur reistijd, en met gemak tegen de 140 aan moeizaam bij elkaar geharkte Euries.

Oh, en de laatste bus terug naar onze slaapplek vertrekt vanuit Fieberbrunn om iets over 5 in de middag…, m.a.w., wil je die halen, dan moet je op je eindbestemming gelijk weer in de retour-trein stappen om heel rap terug te sporen.

Lang verhaal kort : laat maar zitten, die gasten sporen (woordgrapje… ) daar niet… ; we pakken de motor wel…
Dat lijkt ons voordeliger…

Sneller ook.

En dan klagen wij nu nog over het openbaar vervoer in Nederland…
Het kan dus nog veel gekker !

Kijk maar eens voor de grap ; hoeveel tijd er daar in een stukje treinen kan gaan zitten : boing !.



…met de toeristenkaart is deze busverbinding gratis ; dat dan weer wel !...

We hijsen ons in de motorkleding, trappen het ding aan, en zijn van plan om de brommert lekker in de koelte van de parkeergarage van Haubtbahnhof Salzburg te parkeren.
Zo’n station vind je tenslotte altijd wel terug, en je kunt je in een parkeergarage altijd even makkelijk omkleden.

<-- ook leuk voor op YouTube...



Want in een parkeergarage hangen tenslotte alleen maar camera’s, en dat wordt dan opgenomen, en dat komt dan alleen maar op YouTube te staan…

Dat langs de weg parkeren van de motor kan ook heel goed in Salzburg, maar dat omkleden op straat (in de hitte ; want het is al weer vreselijk warm !) zien wij allebei minder zitten.
Vooral ook omdat dan 'iedereen' je aan zit te gapen.

Dan maar liever de digitale knusheid van YouTube…



…11.37 uur. Wachten in de schaduw. Bloedheet. En deze tunnel zonder wegdek straks ook weer op de terugweg…

Salzburg Haubtbahnhof ligt behoorlijk in ‘n centrum achtig gebied, en om daar te komen koken wij met regelmaat weg voor stapels rode verkeerslichten. En dan helpt zelfs doorwaaikleding niets meer.

En wat denkt U…, staan we voor de ingang van de genoemde parkeergarage, is het ding hartstikke verboden (!!) voor motorfietsen.

Huh…

Nog nooit zoiets gezien. En om ons maar geen ellende op hete hals te halen keren wij om, en gaan wij op zoek naar een alternatieve parkeermogelijkheid.
En ondertussen is het een graad of 34…

Weer al die rode verkeerslichten (populair kleurtje daar vandaag…), en na een kwartiertje afzien en zweten vinden wij eindelijk een openbare parkeerruimte waar een motor niet gelijk de toegang geweigerd wordt.



…poging 2 ; het lijkt alsof wij er hier wel in mogen…

We rollen sterk naar beneden naar zo’n gele kaartjes-zuil, en daar blijkt dat de slagboom eigenlijk maar een heel kort dingetje is. En daar kan je best makkelijk met een motor omheen. Zonder zo'n betaal-kaartje te hoeven trekken, bedoel ik dan.

En aan die korte slagboom hangt o.a. een rond bordje, met rode rand, met daarop een motor. Hmmmm…, iets of wat een tikkie onduidelijk zo. Mogen wij nu wel, of niet naar binnen ? Of moeten wij nu wel, of niet betalen ?
Hier keren gaat in ieder geval never-nooit-niet lukken, dus…, dan maar niet betalen en voorzichtig om die slagboom manoeuvreren.

Wij rijden in die garage wat rond, en binnen staat er op 1 scootertje na, geen enkele motor.
Twijfel…, wel of niet doen ?
Ik heb geen zin aan een weggesleepte motor (want zulk soort gezellige bordjes hangen er ook…) of andere ellende, en wij rollen die parkeergarage eerst maar weer uit, om 10 minuten later dan toch maar de parkeer-gok te nemen…



…12.45 uur ; helmen en kleding in de koffers, en nu maar hopen dat het ding er straks nog steeds staat…

Op hoop van zegen ofzo. Moeten ze maar duidelijk(er) zijn. En wij laten de motor met een lichte knoop in de maag achter op een plek waar sowieso geen auto zou kunnen staan, en wij vervolgen onze weg op zomerse teenslippertjes .

Salzburg ; al wel vaker geweest. Ook wel met de kinderen enzo. Altijd druk daar, en dat gedoe om die Mozart, zijn geboortehuis, en die eetbare kogels met zijn naam er op, dat geloven wij inmiddels ook allemaal wel.

Busladingen vol met Chinezen en soortgelijke figuren hier. Camera’s klikken aan 1 stuk door, en om de haverklap loopt er iemand met een vlaggetje, en daarachter massa’s mensheid. En allemaal aan de rondleiding, en dan het liefst in een taal waar wij geen touw aan vast kunnen knopen.

En via de fraaie tuinen van slot Mirabell dreutelen wij door richting het oude centrum.




…slot Mirabell dus….

Netjes schoon en opgeruimd hier allemaal. Geen overlast van verkeer, en de stadsbussen zitten, net als in ons eigen kneuterige Arnhem aan ‘kabeltjes’. Salzburg is daarom ook compleet vergeven van dat niet te volgen stalen ’breiwerk’ hoog boven het asfalt.

Ook hele volksstammen lopen hier vandaag rond met van die mobiele telefoontjes op zo’n stok. Vroeger struikelde je hier alleen maar over de mensheid, maar tegenwoordig prikken ze je de ogen er nog bij uit ook…

En hun allemaal aan ‘de selfie’ natuurlijk.

Stok, prik, telefoon, klik, foto, Instagram, heleboel likes.

Of iets in die richting, want van al dat suffe Internet gedoe heb ik natuurlijk (ook al) geen verstand…

Maar…, ons willen graag modern zijn, en daarom maken wij ook een selfie…
Op de (onze…) ouderwetse manier.

Gewoon met een camera waar je trouwens niet eens mee kunt bellen…! En wij hebben ook geen gekke stok nodig, want…, heel lang geleden al, heb ik bij mijn geboorte twee handjes gekregen, en die dingen werken nog steeds Z.G.A.N…



…old skool : twee handen, winkelruit, spiegelbeeld, camera, klik, foto, Motor-Forum…

…oh…, en voor die likes, gewoon even hier drukken…

Dwars door Salzburg, dat weet U, stroom heel breed en heel grijsgroen de rivier met de naam Salzach. En om over dat water te komen kun je o.a. via de Makart Steg.

En daar op die brug is ook weer zoiets debiels aan de hand, want…, die brug zakt tegenwoordig bijna door z’n hoeven vanwege die duizenden, en duizenden onzinnige ‘liefdesslotjes’ die daar aan hangen (en dat mag daar trouwens, het stadsbestuur heeft er officieel toestemming voor gegeven !)

Sowieso een beetje een ‘enge’ brug, want deze huidige versie (gebouwd in 2001) ‘golft’ vreselijk. Het hele ding beweegt constant onder je, en dat loopt niet echt prettig (vind ik).



…duizenden, en duizenden liefdesslotjes aan de Makart Steg…

Wij duiken aan de ‘overkant’ het oude centrum in, nemen wat plaatjes (zoals die Chinezen dat daar ook allemaal doen…) en zorgen er eigenlijk gewoon zo vlug mogelijk voor dat wij aan de Max-Reinhardt-Platz ook zo vlug mogelijk aan het verkoelende bier zitten…



…’n paar plaatjes dus, mooie stad, maar zoooooooow warm vandaag…

…14.11 uur ; en dan is het tijd voor koel bier !...

Zoow…, dat komt wel even binnen dat spul. Lekker. En in een compleet lyrische bui bestel ik er nog eentje. Totaal even gauw een liter vocht, en dat kan best met deze hitte.
Vrouwlief houdt het na eentje voor gezien, en kiest voor een homp vreselijk lekkere tiramisu…

Wij maken nog een paar plaatjes, sjouwen nog wat rond, en gaan ook gewoon op een bankje in de schaduw het verkeer zitten kijken.
Bussen aan stokjes. Divers paard en koets-gedoe. Veel Porsches en ander duur automotive-blik. Motorrijders, en toeristen in grote volledig geclimatiseerde touringcars.



Zo langs het verkeer zitten wij tegenover de Mozartsteg, en dat is best een mooi bouwwerk uit 1903. Uit de tijd dat van ‘liefdesslotjes’ nog nooit een sterveling gehoord had. Vroeger had alleen een kuisheidsgordel een slotje, en voor de rest ongeveer niets.
Die brug met dikke klinknagels gemaakt, en geen centimeter laswerk.
Zo ging dat vroeger.

Hoeklijnen, strippen, en klinknagels.
Mooi, en voor de eeuwigheid gemaakt lijkt het wel.



…Mozartsteg uit 1903…

We doen nog een ander rondje stad, en vrouwlief is altijd wel van de kerken bekijken. En als pluspunt : ook lekker koel daar binnen vandaag.
Tijd voor een pauze, en vrouwlief is stellig van mening dat wij voor twee maal 50 Euro-centen twee kaarsjes aan moeten steken voor mijn ouders…

De zin (of onzin ?) van die kaarsjes-branderij heb ik nooit begrepen, maar…, op de 1 of andere manier voel ik toch iets van bezinning, ofzo.
De gedachten dwalen toch iets af. Hmmm…, bijzonder. Mijn ouders krijgen wij er niet mee terug, maar misschien dat het dan toch een hoger doel dient…



…kaarsjes, koelte, en bezinning ?…

Omdat wij natuurlijk niet kunnen wachten tot die kaarsjes helemaal opgefikt zijn, sjokken wij verder. Wij willen hier nog iets eten, en voor de rest geven wij ons gewoon over aan de stad en de zinderende hitte. Alsof het ook met het uur benauwder wordt.
Kan ook wel kloppen, want vanaf een uur of 6 is er regen en onweer voorspeld, en daarom moeten wij dus zorgen dat wij eigenlijk voor die tijd weer terug op de bio-boerderij zijn !



…Salzburg ; en we nemen allemaal dezelfde plaatjes…

Onwetend qua tijd, zitten wij rond half 6 aan een heerlijk bordje Italiaans georiënteerde slierten-mit-fleisch.
En aan een alcoholvrij biertje. Ten behoeve die vochtbalans, zeg maar.

Wij zitten op een terrasje in 1 van de doorgangen tussen de hoofdstraten. Heb je veel hier, van die doorgangen. En vaak met terrasjes. Megadruk ook, en een paar van die Amerikaanse mokkels die er ook zitten worden bijna met hele duidelijke woorden van het terras gebonjourd omdat ze heel aandoenlijk hun eigen meegenomen, en elders gekochte, drinken hier gaan zitten opdrinken.

Not done, zoiets…



…17.27 uur : lekker !...

…en ook redelijk betaalbaar voor ‘in-de-grote-stad’…

De bewolking komt van boven hard Salzburg binnendrijven, en de lucht trekt heel vlot grijs dicht. Weg is de zon, en de benauwdheid neemt nu helemaal rap toe.
Tijd dat wij de motor terug zien te vinden, en met nog een ‘stief’ kwartiertje lopen, vinden wij het ding, tot ons beider opluchting, exact daar terug op ook die plek waar wij 'm achtergelaten hebben.

Het scootertje staat er ook nog, en de Polo is weg. Ik heb geen bonnetje achter de ‘voorruit’ zitten, en eigenlijk lijkt er verder niets aan de hand.

Gratis geparkeerd ; ik heb geen idee of dat voor een motor ook de bedoeling is in deze parkeergarage, maar…, het kan hier dus wel.

Snel weer omkleden, en heel gauw weg hier uit deze snikhete stad, want de lucht boven ons begint nu ook wel heel erg grijs en dreigend te worden…



…bij het vliegveld (komen wij toch langs) nog even tanken, dan hoeft dat morgen ook niet gelijk als eerste…

En de tank zit nog niet vol, of de hel breekt ongeveer boven ons los. In de akelige nabijheid flitst het als een wilde, en de seconden latere onweersklappen tussen de bergen laten aan duidelijkheid weinig te vragen over.
Pfhoe…, dat wordt een heel erg nat pak !

Waren wij nu maar een uurtje eerder vertrokken, en wij kunnen nu twee dingen doen, of wachten tot wij een ons wegen en op drogere momenten, of de doorwaai-jassen als regenjack (…) gaan gebruiken.

Ons kiest voor mogelijkheid 2, en we rijden maar door. En eigenlijk vind ik het maar nix. Vooral die bliksem om ons heen zorgt voor een akelig gevoel.
Want iets van die bekende kooi van Faraday ontberen wij tenslotte.

Wij kunnen echter nu wel wetenschappelijk onderbouwen dat geperforeerde motorkleding niet geschikt is om regen ‘buiten de deur’ te houden, en met deze nieuw gevonden wijsheid, prak ik de natte brommert onder het afdak van een groot benzinestation.

Het is wel even goed geweest, en het lijkt wel avond om ons heen. En vanaf elke koelrib sijpelt het regenwater nu naar beneden…



…19.18 uur ; en het lijkt wel avond…

…en het ding was tot 10 minuten geleden nog zo mooi schoon gebleven…

Wij staan hier nu een kwartier uit te druppen, en benaderen het weer met een serieuze blik naar de wind, de wolken, de te verwachten rijrichting, en de ETA (Estimated time of arrival).
Doorrijden maar, want beter wordt het nog lang niet. Kouder en natter echter wel.

Gelukkig is een Michelin een goede regenband heb ik gehoord, en zo rollen wij over de best gladde en bochtige wegen toch nog met een redelijke snelheid door. Uiteraard (…) moeten wij door dat tunneltje waar geen wegdek maar zand ligt, en heb daarom ook binnen 100 meter de natte motor nu ook heel fijn onder het natte, grove scherpe zand zitten…



Even later, een 35 minuten ongeveer, staan wij bij een compleet droge bio-boerderij, en de bio-boer vraagt ‘ob es uns noch erwischt hat’, en hij wijst naar de lucht.
Ik wijs hem naar de kleding. De voorheen lichtgewicht, en lichtgrijze doorwaai-jasjes zijn nu zwaar en donkergrijs van het hemelvocht.

De helm is nat aan de binnenkant, en de doorwaaihandschoenen kunnen wij uitwringen.

Waidring heeft duidelijk geprofiteerd van de 18% kans op regen en onweer..., want zij zaten in de volle 82% droogte...

Fijn zo…, in ongeveer 50 kilometer rijden, ziet de motor er niet meer uit, en wij mogen morgen die natte zooi weer aan.
Want onze regenkleding lag natuurlijk heel leuk in onze kamer ; want dat hadden wij ‘even’ niet mee…

Gegeten hebben wij al, en ik maak de motor voor het gemakkelijke oog wat schoon. Hier schijnt de zon nog lekker, en wij drinken nog een kopje koffie op terras. Ook geen spoor van regen en onweer te zien hier trouwens.
En wat de motorspullen betreft, die moeten vannacht dan maar zoveel mogelijk droog zien te worden.



…en eigenlijk niets aan gelogen…

Zoals U inmiddels ook weet, heeft de mevrouw van de bio-boerderij een poes. Dat bewuste dingetje heeft donker, kort haar, en op het moment dat het gebeurt, wrijf ik zachtjes over die bewuste poes heen.
Want niets menselijks is mij tenslotte vreemd.

Poes vindt dat merkbaar prettig, en het dingetje kruipt nog iets dichter richting kruishoogte omhoog. En ik weet niet p’sies wat ik allemaal doe, maar blijkbaar wrijf ik poes naar een soort van hoogtepunt toe, want…, plotseling wordt het wel heel erg nat rond kruis en knieën, en ik ben in ieder geval niet degene die nu net even de broek (de mijne..) zit vol te ‘plassen’…

Ik sta op, en de tot voor kort gortdroge korte broek drijft aan de voorkant van het vocht, en het spul loopt mij langs de benen naar beneden.
Vrouwlief stikt nu bijna in haar koffie, en ik sta een beetje beteuterd te kijken.

Eh…, das een tweede natte broek vandaag…

Nou ruikt kattezeik vrij pittig, en dit spul ruikt echter naar helemaal niets. Het is gewoon nat, en verder nix. Raar. Geen idee wat het dan wel is, maar…, broek & baasje maar even richting douche nu…

Heb ik weer…, eerst van de katten besnuffeld worden, om dan ook nog even flink aangewaterd te worden.



Morgen naar huis. Morgen weer een dag. Morgen 1000 kilometers ongeveer. Morgen mooi weer, en morgen vast en zeker ook nog die natte handschoenen.

Nu eerst met een droge broek aan, omgekeerd naar bed.



Lekker slapen, en morgen gezond weer op !

 

[KwaSuz]

Het voelt als een echte vakantie.....

Gaan "we" morgen al weer naar huis ?

 

[...Ron...]

...sterker nog..., vandaag gaan 'we' al weer naar huis...

 

[KwaSuz]

Nou , dan ga ik maar eens inpakken.....

 

[...Ron...]

...doe maar ; want 'wij' vertrekken zo...

 

[...Ron...]

(waarschuwing : echt korte verhalen schrijven lukt mij meestal niet zo goed)



Deeltje 8 : en nu alleen nog maar even naar huis rijden…



Wie : Ron en Jeannet
Motor : BMW R1200RT



Donderdag 23 juli 2015

D-Day !
Game Over, en ga niet terug naar start. En zo voelt het ook ongeveer vanochtend.

Weer lekker omgekeerd geslapen, dat wel…, maar…, zo’n week is ook eigenlijk zo maar weer voorbij. En voordat wij voor de laatste keer een uitstekend ‘bio-ontbijtje’ doen, staat de motor al buiten, en zitten de volgepropte binnentassen al in de altijd gewillige buitenkoffers gedrukt.

Straks nog even de tanktas op het ding klikken, en dan kunnen we.

Wij rekenen af, laten een hele nette fooi achter, en wij worden keurig zo rond kwart over negen (09.15 uur) beleefd en vriendelijk uitgezwaaid door de bio-boerderij-mevrouw. De poesjes liggen al loom in het frisse ochtendzonnetje, de tank zit op die 50 kilometers rijden van gisteren na ook nog bijna vol, en de kilometers tot ergens aan een Duitse grensovergang zullen nog leuk binnendoor, en best kronkelig zijn.

Want wij hebben, en dat weet U, tenslotte nog steeds volop vakantie…



…voor de laatste keer deze week dit uitzicht, licht bewolkt, en een mooie temperatuur vanochtend…

…en aan de temperaturen hoeft het vandaag en onderweg ook niet te gaan liggen…

Het is redelijk rustig op de weg, en wij flodderen nog een keer langs bijvoorbeeld de Walchsee, en daar is het al weer mega-druk.
Zon en water gaan altijd goed samen, en dat zelfs op dit redelijk vroege uur !

Pas net voorbij Nußdorf drukken wij ons zwaarbeladen toergeval de Duitse Autobahn met nummertje 93 op.
Kunnen wij eindelijk een beetje doorrijden, want voor de zoveelste keer in deze afgelopen paar weken, hangen wij (deze keer) kilometers lang achter een net iets te langzaam rijdende Polizei Skoda…

Maar…, ook nu weer geen centje pijn met onze gele verlichting…



De natte kleding van gisteren is op de handschoenen na keurig opgedroogd, maar…, met de handvatverwarming op standje 2, zijn die dingen ook binnen een kilometer of 50 aanvaardbaar droog.

Tenminste…, pas nadat de handvatverwarming überhaubt aan wil gaan…, want net als met die startknop een paar dagen geleden, doet nu het knopje van de handvatverwarming het keihard niet !

Even boos worden op dat knopje, en na een keer of tig stevig drukken, floept het icoontje van de handvatverwarming in het display aan !
zie je nou wel…, deze motor repareert zichzelf…



…eerst nog fijn op z’n Oostenrijk krioelend binnendoor, en bij Nußdorf pas de 93 op…

Zo’n binnendooractie drukt zoals te verwachten het gemiddelde reistempo beheurlijck de verkeerde kant op, en wanneer je zoals toevallig vandaag een redelijk stukje mag wegboxeren, is het wellicht niet helemaal de meest logische manier van ‘rondjes’ rijden…, maar…, het moet ook nog wel een beetje leuk blijven tenslotte.

Wij hebben de tijd aan ons zelf, en op een half uurtje komt het allemaal ook niet aan.
Toch ?!

Wij draven een relatief filevrij München voorbij, en met een tempo van rond de 130 op de GPS laten wij vanochtend ook verder niemand schrikken.
De frisse ochtendtemperatuur is inmiddels voltooid verleden tijd, en hoewel ik altijd graag even een bakkie doe in Ingolstadt, cruisen wij gezellig nog een stukje verder.

Zes-en-twintig graden ondertussen, en het wordt nu toch echt tijd dat wij die softshell jasjes gaan opbergen in de koffers…, want die dingen aan is met deze temperatuur niet lekker meer.



…het mag ; de eerst pauze om 12.26 uur, een benauwde26 graden, de overjasjes in de tas, en graag even wat drinken & eten alstublieft…
…vrouwlief kijkt intens moeilijk, en heeft het warm…

Om ons heen is de omgeving nagenoeg vlak, en dat vakantiegevoel van een paar uur geleden ebt jammer genoeg veel te vlot van ons af. Geen bergen, en ook weinig groen te zien hier.
En ook het lange lint asfalt en betonplatenzooi geeft niet echt een heel veel positievere wending aan dat wegebbende gevoel...



…en als wij nu zouden opstappen, dan kunnen wij nog ruim op tijd thuis zijn voor het 8 uur Journaal…

Wij rollen gewoon lekker rustig door, en heel eerlijk gezegd, mag ik best graag over die Duitse Autobahnen rijden. Je hoeft er niet zo neurotisch op je kilometerteller te gluren als in Nederland, en er komt met regelmaat best heel leuk autotechnisch spul voorbij blaffen.

Bijvoorbeeld iets voorbij Ingolstadt duikt in mijn spiegel een priemend setje LED verlichting op. Van baan 3 verhuis ik vlotjes naar baan 2, en seconden later knalt een gitzwarte Audi R8 ons blafhard voorbij.
Het meest verse model, die met die vierkante uitlaten. Hij moet even afremmen voor een tragere broeder, maar…, zodra er weer ruimte is, werkt zijn gaspedaal als geluidsspeaker…, man, man, man…, wat een achterlijke hoeveelheid decibellen braakt het ding uit… (lekker ! )

En even later is de hoogtoerige V10 aan de licht glooiende horizon verdwenen.

En zulke 4-wielige gekkigheid mis je wel op een overvolle A1 in Nederland…



Onderweg een beetje file-spul, maar geen dramatische dingen. Beetje wegwerkzaamheden, en een beetje een vrachtwagen op z’n kant. Met een beetje een open gescheurde brandstoftank, en een beetje een cabine waar serieuze delen van missen.
Het ding ligt op z’n kant op de vangrail, en stukken vangrail steken door stukken vrachtwagen heen. En om ons heen hangt de penetrante geur van wegsijpelende dieselolie.

Een hoop volk daar op de been en op de baan, en de file achter dat stuk opengerukte blik en plastic is met gemak een kilometer of 15…
Drie rijbanen dik staat het muur- en muurvast. En…, die staan daar ook nog wel even…

Gelukkig zitten wij aan de schone kant van de vangrail, en hoeven wij eigenlijk alleen maar tussen de kijkers door te laveren.
Soms met moeite, maar vaak en gelukkig relatief makkelijk.



…13.44 uur ; en we tanken een tankje bij Geiselwind…

…en dit stuk hebben we nu gedaan ; Geiselwind is dat rode dingetje bovenaan…

Even pakken wij nog een paar regendruppels mee, maar het mag totaal geen naam hebben. Het is benauwd, bewolkt, een graad of 28, en in de verte zien wij dat het wel degelijk behoorlijk regent.
Wij ruiken de regen ook, maar wij blijven er gelukkig verder van verschoond.

Allemaal geen probleem, en wij keutelen op een Nederlands tempo verder. Na een kilometer of 200 weer even een stop, en voor de rest totaal geen drama.
Rustig aan, dan breekt het lijntje ook niet !

De ESA vering staat op standje SPORT, en de wegligging is op hogere snelheden simpel gezegd, gewoon ruk. Die achterband zorgt vooral in lange bochten voor een allerbelabberdste wegligging.
Alsof je op van dat gefreesde asfalt rijdt. In rechte lijn gaat het (nu) nog wel, maar zodra er iets een hellingshoek is, dan dweilt de achterkant als een kronkelende ringslang over het wegdek.

Wat een drama zo, die Michelin PilotRoad4GT.

Een beetje lafjes binnendoor rijden, en daar bochtjes nemen gaat allemaal nog net, maar zodra het tempo ook maar iets toeneemt haakt het ding af.
Troep is het !



Omdat er op de snelweg staat aangegeven dat er vanaf ‘daar-en-daar’, net voor Keulen 8 kilometer file staat, ben ik net op tijd om het toerding van de Autobahn te sturen, en voor de aardigheid gebruiken wij het centrum van die stad, om de file te ontwijken.
Wij rijden langs die megagrote Dom van Keulen, en rollen langs overvolle, en gezellig lijkende terrasjes.

‘Mooie stad’ vertellen wij elkaar, en terwijl wij voor een rood verkeerslicht staan te wachten spreken wij af dat deze stad op onze ‘toe doe’ list komt te staan.
Wij hadden de Obersalzberg er deze vakantie net vanaf gestreept, maar…, daarvoor in de plaats is dat documentatiecentrum dat daar staat er bij gekomen, en nu dus ook Keulen.

De aangekondigde file omzeilen wij met succes. Aan tijd scheelt het waarschijnlijk nix, maar…, dit is wel leuker zo.



Om 18.50 uur nog een keer tanken bij Solingen, en wij maken ook gelijk maar tijd voor ‘n calorierijke maaltijd uit de schappen van de Burger King. Van die lekkere dubbeldikke hamburger meuk, met grillsmaak.
En met frieten die lekkerder zijn dan de kleffe prut van McDonalds.

En over dat tanken…, zo'n appeltje-eitje is dat tegenwoordig ook niet meer…

Wij komen dus aanrijden, en bij dit overvolle tankstation een tankzuil waar een mevrouw geholpen wordt door de Duitse ANWB omdat ze haar oude Golf vol heeft gekieperd met nou net voor die automobiel een onjuiste brandstof…, en aan de andere kant van de rij zuilen, is er eentje helemaal vrij.

Ik zet daar de motor neer, en U herkent het. Handschoentjes uit. Helm af. Tanktas er af. Tankdop open. Slang richting tank, om er dan achter te komen..., dat...eh..., het ding ‘defect’ is…, en eigenlijk staat dat er ook wel op.

Aangegeven met een wel heel klein papiertje…



…18.50 uur ; eerst getankt, daarna wat gegeten…

Ik verhuis daarom de motor naar een volgende pomp, en ga achter een wit busje staan, waarvan de bestuurder al richting afrekenhok is.
En ik wacht, en wacht…, en…wacht…

Blijkt dat die gast van die bus op z’n dooie gemakje een broodje laat maken…, en terwijl ik zwaar geïrriteerd richting die bijrijder van hem loop (die al gewoon in die bus zit), beuk ik wat op het raam, en maak duidelijk dat die gast gauw moet maken dat hij wegkomt.

Het raam blijft omhoog, en het portier blijft dicht. En ik hoor hem zeggen dat hij geen ‘Führerschein’ heeft, en de sleutels van die bus zitten ook niet in het contact.
Anders geef ik dat ding zelf wel even een duwtje.

Ik denk dat wij daar met gemak een minuut of 10 voor 2 Jannen met de korte Achternamen hebben gestaan…
Maar nu nog in een andere rij gaan staan heeft ook geen zin, omdat het druk-druk-druk is…



…18.50 uur dus, en wij zijn nu bij Solingen…
…Geiselwind rechts onder, Solingen links boven…

Het is iets voor half 8 (19.30 uur), en maken ons op voor het laatste zuchtje naar huis. Het is nu niet ver meer, en de verkeersdrukte is al flink afgenomen.
Op het stuk van Oberhausen naarArnhem mag het boxertje nog even laten zien wat het ding waard is, en rijden samen op met een überdikke BMW X5.

Heel veel harder dan 200 moet het echter ook niet meer gaan, want inmiddels zorgt die band ook in rechte lijn voor een nogal avontuurlijk weggedrag zeg. Alsof je met te weinig lucht rijdt ofzo.
Constant schommelt de achterkant echt centimeters heen en weer, en dat is voer genoeg om het dan toch maar bij 130 te laten.



…het laatste zuchtje ; en rond 19.30 uur vertrokken bij die pomp in Solingen…

Nog even het zeldzaam saaie stuk van Arnhem naar Apeldoorn, en verder naar boven, en om 21.50 uur parkeren wij ons tweewielige stukje steun en toeverlaat op de oprit.

Thuis !

Vanochtend nog tussen de bergen, en iets meer dan 12 uurtjes later is het allemaal weer zoals wij het een week geleden achtergelaten hebben.

Met dat verschil dat het gras een flink aantal centimeters langer is geworden…



…A28 bij Staphorst, en vrouwlief beweegt mee op het ritme van de achterband, en drukt af ; we zijn bijna thuis…

Eigenlijk best lekker gereden vandaag, en vooral geen haast gehad. Geen al te lange opstoppingen onderweg tegengekomen, en ook niet op het tandvlees thuis arriveren.

Ons kattebeest is blij dat wij weer thuis zijn, de binnentassen pakken wij uit, nemen de post nog een beetje door, en drinken nog wat.
Morgen doen wij de rest wel. Zoals motor schoonmaken, en gras maaien.
Want onderschat U vooral ook dat laatste niet…



Tis allemaal weer leuk geweest voor de wat langere en kortere afstanden dit jaar.

Wij hadden de Classic Superbike Meeting in Uithoorn. Een lang weekend Sauerland. De Biker’s Classics op Francorchamps, en straks nog even de 90 jaar viering van de TT in Rolde.

Maar nu eerst sparen voor een nieuwe achterband.., en dan het liefst geen MPRoad4GT weer graag…, want van dat type ben ik wel enorm genezen…!



…kilometerstand bij thuiskomst…

…en de kilometerstand een weekje geleden…

Onze conclusie : Vergelijk het Salzburgerland zeker niet met het noorden van Italië. Ze spreken dan wel dezelfde taal, maar daar houdt het ook ongeveer mee op. Wil je jezelf de krampen sturen, stuur dan lekker voorbij Oostenrijk, en rijd nog even door naar en over de passen van de Dolomieten.

Of ga naar de Franse Ardèche omdat je daar ook werkelijk subliem kunt motorrijden ! En de afstand vanaf Nederland is ongeveer gelijk aan die naar de Dolomieten.

Wil je echter een beetje cultuur snuiven, of wandelingen maken, of ook nog wat mountainbiken, dan biedt het Salzburgerland je best een hele boel.
Treinreizen is daar duur, en een hoop attracties eigenlijk ook wel.

Rondom Lofer heb je best een hoop dingetjes te zien (diverse klammen bijvoorbeeld), en rondom Hallein kun je o.a. de zoutmijnen in.

De Obersalzberg mag je in die omgeving historie- en stuurtechnisch eigenlijk niet overslaan, en pak dan ook de Rossfeldstraße mee in uw programma. En ook die route over de genoemde Strubklamm is een hele fraaie.

En voor de rest gewoon lekker eten en drinken daar ; want dat is daar dan weer niet duur. Er hangt een beetje een Bourgondische manier van eten en drinken. Allemaal lekker dus.

En ben je toevallig in de buurt van Waidring, en hou je van enge hoogten, dan is de Steinplatte en omgeving nog wel een dingetje om te bezoeken.



…Steinplatte dus…

Wij hebben (vinden wij) een mooie last-minute vakantie gehad, en wij zijn (vinden wij) weer op fraaie plekjes geweest. Het weer was, op dat regenbuitje in deel 7 na, gewoon helemaal super, en het boxertje heeft ook deze keer weer geen klap verkeerd gegeven.
Zoals het ding de afgelopen 49.000 kilometers ook nog nooit gedaan heeft...

Af en toe met die hete temperaturen een drupje olie er bij, en voor de rest geen gezeur. Best een fijn fietsje voor dit soort afstanden eigenlijk.



Onderwijl ligt ons grasveldje er ook weer netjes bij, en die gele foliebende is weer van de koplamp af.
Eigenlijk is alles gewoon weer bij het oude ; huisje-boompje-motor-beestje…



…oh…, en het gras is weer gemaaid…

Well…that’s all folks !

 

[..Mike..]

Motor wel eerst wassen toch.........

 

[...Ron...]

Nope. Heb eerst het gras gedaan.
En een motor was ik nooit.

Een emmertje lauw water, en paar fijne vezeldoekjes zijn voldoende.
Beetje een kwastje, en vooral zorgen dat de rug en knieën nog een beetje soepel blijven...

 

[Robertehv]

Thx Ron, was weer een genoegen om te lezen.

 

[...Ron...]

...you're welcome !...

 

[vangoghnl]

Erg leuk om te lezen! Hebben ook veel van je tips gebruikt voor onze vakantie! Wel hoop ik dat de band iets meevalt heb namelijk dezelfde achterop zitten. Heb dan wel een fjr maarja. Lag die er bij jou al lang op toen je ging?

 

[...Ron...]

Band heeft nu 11.000 achter de kiezen, minus de 3000 van de vakantie = 8000 toen wij weggingen.
Maar, toen was het ding ook al behoorlijk gecupt, maar..., met deze 3000 erbij, is die band behoorlijk fout afgesleten.

Hiervoor 3x PilotRoad 3 gehad, en die banden cupten ook behoorlijk, maar..., omdat de 3 een soepeler karkas heeft, merk je dan van het cuppen stukken minder.
De 4 hobbelt nu bij mij echt als een soort noppenband door de bocht.

Geen type 4 weer dus !

De band bij 8000 km. Meer dan voldoende profiel, dat zie je wel, maar je ziet ook duidelijk een heel raar verval op de overgang van harder naar de zachtere rubbersoort (iets boven het midden van de foto - bij de rode pijl)

En hier zie je heel duidelijk het cuppen van de band (het zaagtand effect).

 

[KwaSuz]

Blij dat we weer veilig thuis zijn

Mooi verslag Ron, heb genoten van het verhaal en zeker de foto's.

Mijn worteltjes zitten nog daar nog een beetje in de grond zeg maar, niet direkt die omgeving waar jullie geweest zijn maar toch....

Mooi land oostenrijk en in mijn beleving, vriendelijke mensen. Maar wat ik zeg, ben een beetje bevooroordeelt

 

[vangoghnl]

Oke die van mij ligt er nu zo'n 1000km op. Maar vrees dus nu al! hiervoor altijd dunlop road smart 2 gehad zonder problemen.

Maar idd flink gecupt. Al een idee wat je er op gaat leggen?

 

[...Ron...]

KwaSuz haalt opgelucht adem...:

Blij dat we weer veilig thuis zijn
Mooi verslag Ron, heb genoten van het verhaal en zeker de foto's.

Mijn worteltjes zitten nog daar nog een beetje in de grond zeg maar, niet direkt die omgeving waar jullie geweest zijn maar toch....

Mooi land oostenrijk en in mijn beleving, vriendelijke mensen.
Maar wat ik zeg, ben een beetje bevooroordeelt

Ik heb dan verder geen groentetuin in Oostenrijk, maar ik deel de mening dat het gewoon een (voor de toerist, want ik kan het niet anders beoordelen) mooi verzorgd land is.

En daarom kom ik er ook graag...

 

[...Ron...]

vangoghnl breekt het klamme zweet al bijna uit...:

Oke die van mij ligt er nu zo'n 1000km op.
Maar vrees dus nu al! hiervoor altijd dunlop road smart 2 gehad zonder problemen.

Maar idd flink gecupt.
Al een idee wat je er op gaat leggen?

Vreest vooral niet. Heb ook al wel PilotRoad4GT banden bij collega RT-rijders gezien, waar niets mee aan de hand is. En dat zijn ook fietsen waar eigenlijk altijd met duo op wordt gereden.

Exemplarisch ?
Zeg het maar, ik weet het ook niet.

Voor de rest rijd ik eigenlijk nooit solo op de RT, en toen ik onlangs (solo) naar Francorchamps ben geweest, toen heb ik van ellende de vering maar op COMFORT gezet, want het viel mij op de band wel heel erg stug was (uiteraard de bandenspanning op solo gebruik gezet, dus 2.5 achter).

Kan maar zo zijn dat ik toch weer overstap op de PilotRoad3.

 

[Juudje39]

Wauw Ron !
Gaaf verhaal !
Wel een lange toer,zeg !
Best gedurft.
Ben nieuwsgierig naar de natte poes,als inwoner van Helmond .....

 

[bmwmuppet]

Dank je voor het prachtig en fijn leesbaar verslag.

 

[black_bull]

Fijn reisverhaal weer Ron!!!!
De Obersalzberg hebben we in onze route opgenomen

Zo ook de Rossfeldstraße.
De Strubklamm hebben we dan al gereden.
De Steinplatte zal op een nader te bepalen tijdstip worden bezocht. Als in 'ooit' en 'todo'...

PS: Die achterband had ik al lang vervangen voor een vers exemplaar van een nader te bepalen ander merk en ritueel afscheid genomen van de MPRGT4.
Als ik bij mij ook dergelijk onnodig profiel en uitstapjes ga merken dan is het "Goodbye Michelin". 'no remorse'...

 

[...Ron...]

Juudje39 schreef...:

Ben nieuwsgierig naar de natte poes, als inwoner van Helmond

...dan deeltje 7 nog een keer lezen...

 

[...Ron...]

black_bull schreef...:

Fijn reisverhaal weer Ron!!!!
De Obersalzberg hebben we in onze route opgenomen

[afbeelding]

Zo ook de Rossfeldstraße.
De Strubklamm hebben we dan al gereden.

...zul je allemaal geen spijt van krijgen ; het zijn dan wel geen Dolomiet-achtige passen, maar wel mooi rijdbare, met gewoon hele mooie vergezichten (vooral op de Rossfeld)...

...en als je over die Strubklamm heen rijdt, dan heb je rechts van je gewoon een strakke afgrond tot aan 200 meter diep...