Een reisverslag : Augustus 2011 Ardèche / Frankrijk

Leuk om te lezen hoe je over Marseille denkt ..... zeker omdat ik er zelf woon er de stad natuurlijk goed ken ..... je bent duidelijk niet op de juiste plaatsen geweest.
En dan te bedenken dat je met een motorpak hier op de motor gaat zitten of nog erger, door de stad gaat lopen. Motorpakken zijn hier in de zomer uit den boze. Op de snelweg en tijdens snelle tochtjes wil ik 'm nog wel eens aantrekken, maar in en rond de stad, no way ..... Veel te warm.
 
varkensmannetje met post uit Marseille !

Leuk om te lezen hoe je over Marseille denkt ..... zeker omdat ik er zelf woon er de stad natuurlijk goed ken ..... je bent duidelijk niet op de juiste plaatsen geweest.

En dan te bedenken dat je met een motorpak hier op de motor gaat zitten of nog erger, door de stad gaat lopen.

Motorpakken zijn hier in de zomer uit den boze. Op de snelweg en tijdens snelle tochtjes wil ik 'm nog wel eens aantrekken, maar in en rond de stad, no way ..... Veel te warm.
Klik om te vergroten...

Ha !
Dat is grappig ; post uit Marseille !! :W


Inderdaad was de 'keus' om in leren motorbroek (+ daaronder vochtopnemend lang ski ondergoed...) niet helemaal de juiste..., maar dat weet je dan ook maar weer achteraf... ;)

Had niet gedacht dat het daar zo snoei, en snoeiheet zou zijn.

Met andere woorden, een illusie armer, en een ervaring rijker.

Enne..., dat Marseille zal zonder twijfel een hele mooie stad zijn, maar veel, en veel te kort om alles op zijn waarde te kunnen beoordelen in die paar uurtjes dat we er zijn geweest.
Ook weer niet goed over nagedacht dus... :/

Eigenlijk wel jammer.





...ik begin zo aan deeltje negen..., een rustdag... :Z
 
Laatst bewerkt:
Reisverslag : Frankrijk, Ardèche Augustus 2011.


ter info : foto klik = foto groot


(een kleine waarschuwing ; korte verhalen schrijven lukt mij gewoonweg niet, sorry… ;)



Deel 9 : Zondag 07 Aug. 2011 ; ’n beetje onthaasten…



Motor : BMW R1200RT we geloven het wel vandaag... :z
Wie : Ron und Jeannet




Ja lekker zeg…, alweer zo’n slechte nacht... B|

’N hoge luchtvochtigheid, dus het is ongekend benauwd geweest ; en dat is minder goed voor dit jochie zijn, normaal gesproken, horizontale en nachtelijke ontstress-slaapje.

We doen, als we lekker op dreef zijn, in een vakantie niet veel aan planning, maar vandaag staat in ieder geval 1 ding zo vast als la tour Eiffel ; de motoRT komt niet van z’n plek !




...ja hoor, laat het ding maar lekker staan vandaag...



Morgenochtend, - middag, - avond, en Dinsdagochtend, dan ‘mogen’ we weer…, dan joekelen we in 1 langgetrokken streep naar huis, maar vandaag dus eventjes niet.

En…, omdat we vandaag toch niet ‘on toer’ gaan, hebben we gisteravond onze gastvrouw Aris al bijna jubelend blij gemaakt door te roepen dat we eigenlijk wel een keer een ontbijtje willen doen vanaf ongeveer 09.00 uur…, ipv 08.30 uur.
Omdat het Zondag is tenslotte ; en dan geldt er toch zo’n ongeschreven regel over uitslapen, enzo ?!

Daarom dus rond de klok van negen... ;)



Het is sowieso anders vandaag…, want voor de eerste keer ontbijt binnen !
Omdat het helemaal verkeerd weer is vanochtend ; het heeft geregend, de boel is behoorlijk vochtig rund ums Haus, en de dreiging van nog iets meer regen hangt behoorlijk boven ons tijdelijke logeergenot.

Het ontbijt doen we vandaag in een soort van über-sfeervolle gastenrelaxkamer.
Of hoe je het ook allemaal wenst te noemen.

Je kunt er daar bijvoorbeeld op een flink plat scherm en zelfs ongekend languit, je favoriete DVD kijken. Je kunt er uit een stel goed klinkende speakers een muziekje draaien.
Wil je daar een boek lezen ; ook geen probleem, want er staan er meer dan genoeg, en…, er staat een eettafel.

Ook wel grappig is een hele riedel aan old-skool LP’s, en omdat ik moeilijk mijn nieuwsgierigheid kan bedwingen als ik oude LP’s zie staan, trek ik er voorzichtig eentje uit de rij…, en het klopt precies…, want ik heb er gelijk eentje van Pink Floyd te pakken.

Ik denk dat Pink Floyd ook echt past bij onze gastheer ; bij hem past geen Jan Smit, of andere droevige Nederlandstalige, en vooral oortechnische verknetterij.

Pink Floyd past echter wel… :Y

Geweldige muziek trouwens ; en zo compleet mega-tijdloos !




…heerlijk rustgevend binnen ontbijten deze ochtend…



Het ontbijt doen wij deze ochtend in het prettige gezelschap van een Belgisch stel.
Jonge gasten.
Zij doet iets in het onderwijs, en hij rijdt vooral te hard.

En dan komt er een bijzonder verhaal.

Want onlangs is hij voor veel te hard rijden geflitst ; en dan krijg je een briefje thuis, en dan niet met een belastingaangifte mega-boete daaraan vastgeniet, en dan zo’n boete waarvan je spontaan met serieus verhoogde hartslag, en rondtollende oogbollen een achterwaartse dubbele flik-flak van gaat doen ; neen…, je mag dan heel fijntjes invullen wie er gereden heeft…, en die persoon mag dan, als het allemaal verkeerd voor hem/haar afloopt, het rijvaardigheidsbewijs komen inleveren…

En die geldstraf komt dan natuurlijk ook wel ; maar je RBW ben je in ieder geval een poosje kwijt.

En zo babbelen we wat voort.

Over dat ze vinden dat Nederland ongeveer het Walhalla op boodschappengebied is. Over dat de financiële vergoeding aan de gemeente t.b.v. het vuilophaalsysteem in België nogal bijzonder is, en nogal afwijkt van wat wij gewend zijn, enz.enz, en nog heel veel meer.

En zo tafelen we lang door. Je zou zelfs bekant gaan denken dat we aan het brunchen zijn…
En gastheer Loek brengt ons nog een koffie.

‘Blijf lekker zitten…’, zegt hij…, en terwijl wij daar zo aan het zitten zijn, klaart het buiten flink op.



Joepie ; wordt het toch nog een mooie dag ! *O*



En mooi wordt het inderdaad !
En warm.

Dus…, gauw een plekje in de zon opzoeken, en dat is dan wel gek. Want er zijn meer gasten in Les Blancards, maar omdat er zoveel van die relax-stekjes zijn, zie je eigenlijk gewoon helemaal niemand.
Je hoort ook nix ; tis daar zo ongekend stil, dat zelfs ik (eh…, ik durf het bijna niet te zeggen…) mij bijna ga storen aan het feit dat er iemand op een nogal luidruchtige twee-takt ergens door de nabij gelegen heuvels aan het rond knetteren is.

Neem dan in ieder geval een dikke 4-takt (iets van een fraaie gemoderniseerde, en gemeen op het gas reagerende midden jaren 80 Eddy Lawson Replica, of een dikke Spencer look a like fiets), als je dan toch van zins bent om die serene Franse zondagsrust definitief de strot om te draaien.


En in die iets verstoorde rust liggen we heerlijk, en rustgevend te lezen. Vrouwlief duikt in een magazine dat gaat over psychologie, en ikke vermaak mij met de glamourverhalen uit de Augustus editie van Top Gear Magazine.

En weet je…, het klinkt allemaal zeldzaam oubollig, ik weet het…, maar zo kom je de middag echt wel door !
En samen missen we de motor voor geen meter.

Ook opper ik nog iets over Nederland vaarwel zeggen, en vinden dat we compleet van de pot gerukt zijn in ons eigen land. Met z’n gehaast en gedoe.

Trouwens..., ik fluister deze zinnen ongeveer…, omdat je je aanpast aan de stilte…
En kijk daar zelf van op !

Huh..., gaat-tut nog wel goed met mij… :?




…en overal is het rustig…, het Theater hebben we trouwens nooit gevonden… ;)



…keihard in de zon, of op een bankje in de tuin…, plekjes genoeg om te relaxen…



En zo dommelen wij, en lezen wij wat van ons af. Bij tijd en wijle floddert een oogje iets verder dicht, èn ik los de zomervakantiepuzzel in MOTOR nog op ; een puzzel waar je 13 verschillen moet zien te ontdekken in 2 geplaatste foto’s.

Twaalf punten had ik zo, maar het 13e punt is toch lastiger…, maar uiteindelijk ontdek ik dat het piepkleine Arai stickertje op de helm van de coureur op de ene foto een witte achtergrond heeft, en op de andere foto een lichtgroene…

Ik puzzel gewoonlijk nooit…, zonde van de tijd vind ik dat normaal gesproken… :$



Morgen alweer terug naar huis…, en gastvrouw Aris is van mening dat we best kunnen blijven…, maar ja…, de jachtige plicht klopt alweer aan onze deur… :/




…in ’t begin van de middag nog een beetje bewolkt ; en vrouwlief overdenkt haar zonden…



…later op de middag gewoon schitterend weer ; MOTOR en Top Gear Magazine onder handbereik…



En terwijl ik daar zo lig weg te dutten snaait Jeannet er van door…, ik heb het amper meer in de gaten, maar als ze een poosje later terug is, staat er een bakje met bramen tussen ons in.
Heeft ze weer ergens geplukt die dingen, en normaal ben ik helemaal niet van dat bramenspul, want ik heb een complete schurft aan die rottige harde pitjes tussen de kiezen, maar deze dingen zijn toch wel zo overlekker zongerijpt, en met aangenaam zachte pitjes.




…net snoepgoed ; Zuid-Franse braampjes…



Dus die paarse natuurlijke bubbeltjesvrucht snoep je ook werkelijk weg als een zakje van die schuwdadig lekkere tumtummetjes…


Zelfs ik…


Tum-tum.jpg

…snoeilekker : tumtummetjes…



Rond een uur of half 4 (mwha ; kan ook maar zo later geweest zijn…), springt vrouwlief op vanuit haar hardhouten relaxstoel.
Of ik zin heb in een soort van gegrilde worstjes…, met ketchup… ?!

Nou ja…, daar hoef je mij maar 1 keer voor wakker te maken natuurlijk, en voordat ik het weet zitten we een krap kwartiertje later aan een bordje met Frankfurter-achtige worsten, waar de fabrikant een natuurlijk grill-smaakje aan gefabriekt heeft.

Tjessus…, nog lekker ook zeg.
En vijf van die worsten voor ons tweetjes schiet dan ook weer niet op natuurlijk…

Had er best nog eentje meer gelust… ;)



En met al dat ‘gevreet en geslik’ glijden we zomaar weer een zwoele avond in.
Mamamia ; de laatste avond alweer !

En ik weet het, het vlees is zwak…, maar ik maak toch nog een beetje de motor schoon, want ik heb tenslotte morgen geen zin om tegen een stelletje vieze tellers aan te kijken, en om door een vieze ruit heen te gluren.

Vrouwlief neemt nog een wijntje, ik nog een Frans biertje, en morgenochtend gewoon normale tijd aan het ontbijt.
Gewoon half negen, ondanks dat we nog zo'n eind moeten rijden...; want dat Oud Hollandse Haasten, dat komt ‘na morgen’ wel weer…


En bijtijds sluiten we deze avond onze oogjes ; want morgen wacht ons een lange dag !





:W
 
Laatst bewerkt:
Mooie verhalen, wij zijn aan het inpakken en rijden morgen richting Frankrijk. Dit verslag geeft wel stof tot nadenken.
 
Dan kan ik alleen maar zeggen : bon voyage !! :Y

Enne..., als je naar het Zuiden gaat, je hebt nog tijd vandaag om ergens van die doorwaaikleding te halen... ;)
 
Ik ben vorig jaar een paar daagjes in de Ardeche geweest, en heb voornamelijk in omgeving Vercors en Drome rondgereden. Toplocatie! Daar ga ik zeker nog eens naar toe, maar dan wat langer.

Leuk verslag overigens!
 
...Ron... zei:
1) ik zeg : dat kan geen toeval meer zijn... ;)

2) in theorie nog eentje inderdaad ; en dan zijn jullie weer van mij af... *O*
Klik om te vergroten...

Ik mis dat yoga en mediteer gebeuren nog een beetje, daar was je toch ook een beetje "bang" voor :?
Ik heb meer het idee dat het daar zo relaxed was dat je vanzelf gaat mijmeren en b.v. over een 1e of 2e huis in Zuid Frankrijk gaat nadenken....

Het blijft lezen als een spannend boek, harstikke leuk geschreven weer :}
 
damted over een beetje doorwerken...:

Ik mis dat yoga en mediteer gebeuren nog een beetje, daar was je toch ook een beetje "bang" voor :?
Klik om te vergroten...

...Ted, U loopt op de zaken vooruit..., er komt tenslotte nog een conclusie... ;)

...want een beetje verhaal is pas af, als er een conclusie aan vast zit...




...enne..., geen yoga dingen ; tis reiki...
...is wat anders dan yoga...
 
Meeleesvrienden ; als alles vlgs. plan verloopt, dan morgen deeltje 10.
Kep tenslotte vandaag ook Zondag ; dus een rustdag... ;)
 
Reisverslag : Frankrijk, Ardèche Augustus 2011.


ter info : foto klik = foto groot


(een kleine waarschuwing ; korte verhalen schrijven lukt mij gewoonweg niet, sorry… ;)



Deel 10 : Maandag 08 Aug. 2011, terug naar huis (1241 km)



Motor : BMW R1200RT *O*
Wie : Ron und Jeannet




Het is vanochtend kwart over negen, en voor de laatste keer (eh…, dit jaar in ieder geval…) zwaaien de houten deuren van de hoofdpoort van Les Blancards wijd voor ons open.

We zijn vanochtend marginaal eerder opgestaan, we hebben een frisse douche genomen, en daarna gewoon om half negen het ontbijt.
Niet van die ontzettende flauwekul van een half uurtje eerder eten, of andere gekkigheid, want een half uur meer of minder maakt tenslotte op zo’n afstand als welke we vandaag gaan proberen ‘weg te werken’ ook geen ene sikkepit uit.

Voor het ontbijt drukken we de volgestouwde binnentassen al in de top- en zijkoffers, en na het laatste gekookte eitje voor vandaag, nemen wij afscheid van de achterblijvende vakantievierders, voldoen de ‘Facture’, en we dragen keurig zorg voor de betaling van onze genuttigde biertjes en flesjes rosé.

Want daarvan krijgen wij een separaat bonnetje.

En dat we alsjeblieft voorzichtig doen, en een hele goede reis enzo ; en op die manier worden we uitgezwaaid.
En dan ook niet dat die hoofdpoort gelijk, zodra het laatste stukje topkoffer over de oude stenen drempel is verdwenen ; dat dan die poort met een ferme zwieper wordt dichtgeworpen.

Nee hoor, want in mijn spiegels kan ik zien dat we worden nagekeken totdat we echt de bocht om zijn.

Netjes ! :Y



Het is dus kwart over negen, en we gaan vandaag nog ‘even’ een stukje toeren. De 1 zal zeggen dat de vakantie er nu op zit, en ik vind dat we nog een mooie dag voor onze boeg hebben, en dat we die vooral zo goed mogelijk moeten benutten.

En dat goed mogelijk is dan vooral niet in 1 rechte lijn naar huis dampen.
Want dat zou natuurlijk veel te gemakkelijk zijn.



De tank zit mutvol. Het weer, en de temperatuur zijn meer dan prima. En ons navigatieapparaat heeft een slinger gekregen, en er zit een opdracht in om ons in ieder geval tot ongeveer aan Lyon te begeleiden.

Simpele route eigenlijk.

En dan een soort van simpelste manier zou zijn via Valence, en dan gewoon de bordjes naar het Noorden volgen, richting Lyon. Stelt niks voor.



Via een handjevol binnendoorwegen vanaf ons vertrekdorpje Laurac-en-Vivarais naar Lyon is het grofweg een kleine 200 kilometers.

Echter…, we gaan het anders doen.

Totaal anders.
Vooral tijdvretend anders... :/




…naar Lyon ; blauwe lijn is kort, rode lijn is omrijden. Wij gaan voor rood…



Amper uit ons dorp van vertrek, komen we weer door Montréal en Largentière, en dan is de meest eenvoudige route simpelweg die naar Aubenas.
En dat is dan op 't kaartje hierboven, onderaan in de blauwe lijn een beetje schuin rechts omhoog

Wij slaan echter net buiten het kasteeldorp Largentière, links af.
De D5 op.
En ja, ja..., ik weet het, daar kom ik weer met mijn suffe nummertjes, maar…, die D5 gaat later ‘naar links’ over in de D24.

Een ontzettend slingerende D24.

Alsof een stevig beschonken puber na een avondje flink stappen de vraag voorgeschoteld heeft gekregen of hij een soort van lijntje wilde krabbelen op iets dat voor hem op een landkaart leek.



Over het algemeen, en vooral de eerste 20 kilometers, een akelig slecht wegdek daar op die D24.
Het klappert en hobbelt dat het een lieve lust is... :r

De ESA2 vering constant op standje Comfort, en dan nog ben ik van mening dat het niet echt smoooooooth stuurt hier.

En dat laatste heeft dan weer minder met het buitengewoon pokdalige asfalt te maken, maar meer met de ESA2 vering an sich. Want zelfs in Comfort-mode zijn vering en demping bij lange na niet zo soepel als bij de ESA1 vering op de vorige generatie 1200RT-boxers.
ESA2 heeft een duidelijk straffere demping & vering meegekregen van de BMW-entwicklungs Abteilung.

Bij die vorige generatie RT-ESA was de stand Comfort eigenlijk wel het best te vergelijken met de bewegelijkheid van een rommelig gestabiliseerd waterbed.
Voordeel was wel, je voelde ook ongeveer niets meer in zadel en stuurhelften, terwijl het achterwiel toch echt als een dolle op en neer danste, en de binnenpoten van de voorvork zo'n beetje warm werden van de wrijving, opgewekt door de buitenpoten die in een constant en stevig ritmisch tempo op en neer werden gejengelt.

Nadeel ; het hele veer-, en dempingszaakje sloeg nog wel eens door, en de stuurprecisie was dan op die momenten ook niet helemaal ‘je-van-het’ meer.




…omhoog, dan links af de die slingerende D24 op, richting Loubaresse…




…dus die beschonken puber kreeg een roze stift, en mocht een lijntje trekken…



Mooie route over die D24, en hij brengt ons o.a. naar een uitzichtplekje op de Col de Meyrand.
Over het algemeen een colletje die gebruikt wordt in allerlei fietsroutes, want vandaar hobbel je zonder moeite, omdat het naar beneden gaat, naar Col du Bez, en hoppa…, zo weer omhoog naar Col du Pendu.

En die laatste heeft dan een hoogte van 1435 meter.

Col de Meyrand is maximaal ongeveer 1371 meter hoog. Niet heel spannend voor de gemiddelde motorrijder, en de moeilijkheidsgraad is ongeveer minus 3. Gewoon lekker doorrijden dus.

Bij het door de wegbeheerder bedachte uitzichtplekje, waar wij ook even stoppen, kijken we uit over Du Ravin Noir, en nou is mijn Frans niet zo heel goed, dat weet U, maar als je het een beetje bekijkt zou het maar zo De Zwarte Ravijn kunnen zijn.

En daar is geen woord van gelogen meeleesvrienden.
Behalve dan dat het groen is, in plaats van zwart.
Maar, en dat is dan wel weer waar, je kijkt wel serieus de diepte in.

Erg mooi !




…wat nou zwart…, tis hartstikke groen, Col de Meyrand, en de slingerende D24…




…eh…, best diep toch wel…; ik zeg : tijd voor 3D foto's... ;)



We kunnen hier natuurlijk wel de hele dag blijven hangen hier op die col, maar…, we hebben de afspraak met de kinderen dat we onderweg naar huis zijn.
Hoewel we wel duidelijk zijn geweest, dat als we het zat zijn voor vandaag, dat we dan op tijd stoppen, en ergens nog een nachtje gaan overnachten.

De kinderen vinden dat prima, en wij weten dat we dat toch niet doen, want ook al zitten we straks op ons tandvlees, doorrijden zullen we.
Want wij kennen onszelf… ;)



Na deze stop drukken we de toerbrommeRT door het losliggende grind de bult omhoog ; want Lyon staat tenslotte in ons programmaboekje als volgende 'doorheen-rij-punt'.



…mwha, dat stuurt toch stukken minder ; zulk losliggend grind…



En zo stijgen, dalen, en sturen wij verder naar een grote plaats die Saint-Étienne heet.
Terug de bewoonde wereld weer in, en tijd om een beetje snelheid te maken.

Want het gemiddelde reistempo ligt bedroevend laag op het moment. Bewuste keus, ik weet het, maar als we zo doorgaan, dan zijn we volgende week nog niet thuis…

Saint-Étienne schijnt ook weer een mooie stad te zijn, maar tijd om het met onze eigen ogen te bewonderen gunnen wij onszelf niet.



7cdfcdf7.jpg

…pfffffff…, nog maar een klein stukje te gaan…



Lyon is nog zo’n 60 kilometer rijden, en voor deze vorm van genot drukken wij de ijsblauwe toerer de N88 / A47 op.
Geweldig stukje weg. Lekker breed, 4, en soms 6-baans, geen tol, niet te druk, mooie doorlopende bochten, af en toe van het gas af omdat er een flitsding staat bij van die 10% afdalingen, maar verder : gewoon met zo’n 140/150 op de klok het snaarstrakke Franse asfalt lekker onder de Michelin's weg laten rollen.

En dan schiet het op, en voordat we het weten staan we in Lyon, en wij zorgen ervoor dat wij de bordjes Villefrance zo goed mogelijk blijven volgen.

En dat is niet helemaal een eenvoudige opgaaf blijkt…, en 1 afslag mis ik.
Verdorie.
Even omdraaien is een dikke ‘no go’ ; en daarom negeer ik sowieso de aanwijzingen van de Garmin, want dat digi-ding wil ons gewoon keihard terugsturen, en bedenk ik mij, dat als wij daarnet rechts af had gemoeten en ik ben rechtdoor gegaan, ik in ieder geval straks minstens 2x rechts af, en 1x links af moet, om op juiste weg weer te komen.

Appeltje, eitje... :Y

Nou..., niet dus…, Lyon is nou niet echt de meest eenvoudige stad om doorheen te rijden. Tis er druk, en waar ik denk dat er twee rijbanen rechtdoor gaan, gaat er 1 inderdaad rechtdoor (en dat is waar wij naar toe moeten…), en 1 blijkt over een bult naar links af te buigen…, en daar zitten wij dus op…, op die rijbaan…

Uiteraard komt het op den duur allemaal wel goed, en zo kan het maar zo zijn dat wij na 460 kilometer sturen en schakelen, nu toch maar eens de tank mogen gaan (bij)vullen.

En dat doen we in Longvic ; een voorstadje van het Bourgondische Dijon.



637c776e.jpg

…eerste keer tanken vandaag ; we hebben er nu 460 kilometer opzitten…



Ook wel een beetje nodig trouwens, dat tanken. Want vlgs. de geleerden en BMW zelf, gaat er 25 liter in het kunststof brandstof reservoir, en ik pers er 24.68 liter in !




…deze tankdop is 460 km. geleden voor het laatst open geweest…



Het tankbonnetje laat trouwens ook zien dat het inmiddels 16.32 uur is…, dus zijn we toch alweer ruim 7 uur-en-een-kwartier onderweg…, met een ontzettend laag reisgemiddelde…, dat blijkt wel !
Want we halen net een matige 63 reiskilometers gemiddeld per uur ongeveer.

Verder hebben we trouwens nergens last van, en vinden het dan ook niet nodig dan langer bij die onbemande Intermarché tankzuil te blijven plakken, dan dat het strikt tank-technisch noodzakelijk is.

De volgende pauze doen we wel over ongeveer een uur, en dan maken we daar gelijk een langere stop van, inclusief een hapje en drankje.



En die volgende stop bezigen wij in Langres. De navi doet trouwens allang niet meer mee, en ik volg gewoon de route in omgekeerde volgorde, zoals ik ‘m als heenrijroute met veel pijn en moeite onder het doorzichtige cellofaantje van de tanktas heb gefrot.
Want het frot niet makkelijk ; zo'n route onder het RT-tanktas-cellofaantje.

Die plaatsnaambordenvolgerij werkt overigens meer dan prima, ook omdat de bewegwijzering daar op die N-wegen in Frankrijk gewoon helemaal uitstekend is !



277da27a.jpg

…tijd voor een hapje en drankje in Langres…



Dat hapje en drankje doen we bij de plaatstelijke McDonalds. Want dat gaat daar altijd vlug, je weet wat je krijgt, het vult even, en het smaakt eigenlijk nergens naar.
Dus hoef je ook geen vragen te stellen.

Nou…, dat ‘vlug’ ging vanavond mooi niet op, want ik heb geen idee of het vlees voor op onze hamburgers nog gezellig en vrij in een wei rond(g)raast deze avond…, maar het duurt met gemak een minuut of twintig voordat onze stukje gemalen en platgemepte plakjes rund daadwerkelijk op de grillplaat liggen.

En zulke grappen komen het gemiddelde reistempo al helemaal niet ten goede.
We zijn nu iets minder dan op de helft van de terugreis, en we zijn ruim 8 uur onderweg.


Tellen we daar nog een 8 uur bij op, voor die iets meer dan die andere helft aan kilometers, dan zijn we om ongeveer 02.30 uur thuis.
En die boodschap SMS-sen we even naar de kinderen, want die vragen waar we zijn, en hoe laat we thuis zijn.

En ik maak een soort van grapje tegenover vrouwlief dat dan de oudste van de 2 meiden haar kleffe vriendje op tijd naar huis kan sturen… :/

Bij deze McDonalds opvallend veel Nederlanders ; als in : automobilisten met jengelende kinderen.
Gore tent trouwens ook.
Eet daar ook vooral niet van de vloer…, er ligt er dan wel meer dan genoeg, maar de kans dat je met het Spontane Franse Tongvirus thuiskomt, is groter dan dat 1 plus 1, twee is !



Na deze onnodig lange rustpauze, en na nog een bakje koffie, drukken wij onze fiets weer de D74 op, en vervolgen onze weg naar Verdun. Een plaats waar ik nog wel een keer wil rondlopen.
Want er is veel gebeurd hier in Verdun.
Beslist geen bewonderenswaardige dingen ; maar wel veel (heel veel !) historie.



53351e30.jpg

…jawel, de stijgende lijn zetten we voort ; Verdun…



Onderweg zwaaien we Frankrijk trouwens uit. België lonkt alweer, en het begint nu ook langzaamaan minder licht te worden buiten.
De zon gaat onder.




…samen met Bibendum zwaaien we Frankrijk uit ; en nu op naar België…



Het is trouwens nog steeds droog om ons heen. Het heeft wel enorm geregend her en der waar we komen, en de dreiging op het krijgen van een nat pak is er meerdere malen op een paar kilometer afstand van ons verwijderd, maar door de enorme hoeveelheid wind, waaien de regenwolken vlugger van ons vandaan, dan dat wij ze kunnen bereiken.

En dat is prima.

Wel een vieze motor dus, maar dat lossen we thuis wel weer op. En zo rollen we compleet ongemerkt Frankrijk uit, en het altijd rommelige België weer in.
We zijn weer, net als op de heenweg meer dan een week geleden, op weg naar Martelange.
Om daar weer minder duur te kunnen tanken.

Vlak voor Martelange een handgeschilderd bord langs de kant van de weg.
Friterie Chantal is (nog) open.

patat-friet_365x243.jpg
<- lekker !

Het is bijna 10 uur in de avond, al behoorlijk donker, en Chantal (als ze echt zo heet…) gooit met een oud en vermoeid gezicht 2 kroketjes, en voldoende van die bevroren stokkies voor 2 grote friet in de dampende frituurolie.

Lekker. Best wel zin in.
‘n Kroketje mayo ’s avonds glijdt altijd wel naar binnen. :9

Verder een beetje een morsig tentje, die snackhut.
Ooit een mobiel ding geweest, maar inmiddels compleet vastgekoekt aan de Belgische grond.

Zeker niet iets voor die clown van De Smaakpolitie, in ieder geval.
Want hij wordt daar van 'n afstand al 'niet vrolijk van'...



Ik vraag vrouwlief hoe het gaat, want mij valt ‘t zelf op dat ik nog steeds niet ook maar ergens een greintje last van heb.
Alsof ik in een soort van trance zit.

Alsof ik net pas onderweg ben.

Zij heeft ook, afgezien van een beetje stijve knieën, ook helemaal nergens last van.
Bijzonder.
Want we zijn toch inmiddels een kleine 830 kilometer, en 13 uur verder dan vanochtend.

De vettigheden smaken prima, en wij zijn in ieder geval niet de enige die op dit relatief late uur, en op deze beetje verlaten plek nog iets eetbaars haalt.
Het wordt zelfs zomaar een beetje druk, en de overduidelijke dochter van die vermoeide Chantal springt bij.

Pfhoe hé ; spitsuur op z’n Belgisch… ;)



Na het kroketje en ‘t frietje gooien we ongeveer 5 minuten rijden verderop de tank weer vol in dat stukje Luxemburg dat Martelange heet.
Er verdwijnt 18.17 liter in de tank, en ik ben positief verrast met betrekking tot de zuinigheid van ons brommerke.
Zo’n 380 kilometer, op net 18 liter. Bijna 1 op 21 !

Das netjes !

Het is inmiddels 22.35 uur.
En wij duiken nu echt de nacht in.

Nog ongeveer 400 kilometers te gaan.
En het is nog steeds droog.

Hoppa, richting Bastogne, en aansluitend Luik. Snelweg op, en nu opschieten geblazen, en dat doen we letterlijk, want de GPS laat een hoogst genoteerde snelheid van 187 km/h zien.
Ik doe dat trouwens maar eventjes, want ik heb van die Belgische gast in Les Blancards begrepen dat de boetes niet helemaal mals zijn in België tegenwoordig.

En dat je ‘m als Nederlander ook gewoon thuis gestuurd krijgt… :/
Die boete.



België verandert bijna onopgemerkt in Nederland, en het levensgrote verkeersbord met alle maximum snelheden die ons overgereguleerde landje rijk is staat langs de A2 fier overeind in de wind.
Want waaien dat doet het !

Het is trouwens rond 00.30 uur, en het is tijd voor een bakje leut, en bij het eerste de beste grote en verlichte benzinestation gooien we twee maal 1 Euro 50 in een automaat, en krijgen daarvoor twee bekers met een dampende bruine vloeistof.

Beetje flauw van smaak ; maar je kunt wel merken dat er een koffieboon naast het apparaat heeft gelegen…, omdat thee net even anders smaakt.
Dus moet het haast koffie zijn.

We doen iets van een kwartier pauze, en met dat we weer willen wegrijden, zie ik in het licht van een grote lantaarnpaal dat de regen met bakken uit de lucht komt zetten… :?

Huh..., hoe kan dat nou... :?
Daarnet was het nog zo droog als kurk, en nu deze ellende…

Potverdikke zeg, kan dat rottige regenpak toch nog aan vandaag… B|

En het regenpak gaat ook niet meer uit. Hoewel de regen achteraf mee valt. Hooguit een kwartiertje nattigheid, dus echt nodig was het waterwerende spul niet eens geweest, maar wij laten het maar aan. Want het koelt aardig af buiten (alsof er voor ons ook een binnen is…), en we rollen goed ingepakt verder door de nacht.

Het is stil op straat.
A2 – A73 – A50 – A28 en nog een stukje A32.

En zo rollen we probleemloos, en met een hevig knipperend display, want er moet weer getankt worden, om 03.00 uur ’s nachts ons opritje op.

Ha thuis !

Kwart over negen vanochtend vertrokken, en om 3 uur 's nachts thuis.
Dus zeg maar zo’n 17 uur en 3 kwartier onderweg geweest, en terwijl ons poezebeest ons al mauwend tegemoet komt vraag ik of vrouwlief moe is.

’Nee’ zegt ze.
‘Ik ook niet’, zeg ik, ‘…zou zo nog een stukje kunnen rijden…’ :/



Maar het is leuk geweest voor vandaag. Ik kan nog 14 kilometer rijden zegt dat knipperende display, dus is het ook eigenlijk sowieso wel tijd voor een pauze.

Een grote pauze deze keer, en om half 4 deze Dinsdagmorgen lig ik in bed... :Z



Mwha, maak ik in de loop van de middag de motor wel schoon…, daar heb ik nu ook geen zin meer in… :+





…begin en eindstand…; net niet 4000 deze vakantie...


En het verschil is dan :

c682d13b.jpg

…10185 minus 6387 = ….




Home sweet home, en 1241 kilometers weggestuurd vandaag.




:W




(…en nu denkt U ; pffffffff…, daar zijn we mooi vanaf, van dat oeverloze vakantiegeneuzel…, nee hoor vrienden…, er volgt nog een conclusie. Want elk verhaal eindigt met een conclusie…) ;)
 
Laatst bewerkt:
Het is een groot genoegen om je reisverhalen te lezen. Je kan geweldig schrijven :}

Ik ben benieuwd hoe de conclusie zal zijn. :W
 
Zonde dat je reisverslag van deze vakantie bijna afgelopen is. Heerlijk om te lezen. Ik heb wat gelachen tijdens het lezen. Mijn vraag aan Jou is dan ook: kun je niet tien weken op vakantie gaan? Het lijkt me geweldig om je nieuwe " vakantie avonturen" dan weer te lezen. Alvast heel erg bedankt voor het mee mogen beleven van je vakantie avonturen en je schrijfstijl. Héél véél veilige en gezonde (vakantie) kilometers toegewenst. Greetz Dirk
 
Motor-rijder leest gezellig mee...:

Kun je niet tien weken op vakantie gaan?
Héél véél veilige en gezonde (vakantie) kilometers toegewenst.
Klik om te vergroten...

Dank je wel Dirk !

Wat die 10 weken vakantie betreft..., ik heb min of meer tijd genoeg, dus daaraan hoeft het niet te liggen..., ben alleen dan wel bang dat het financieel gezien een tocht te voet gaat worden, en dan ook nog op water en brood... ;)


Ik bedoel dus eigenlijk te zeggen ; sponsors zijn meer dan welkom... :+
 
Laatst bewerkt:
Eindverslag : Frankrijk, Ardèche Augustus 2011.


ter info : foto klik = foto groot


(een kleine waarschuwing ; korte verhalen schrijven lukt mij gewoonweg niet, sorry… ;)



Deel 11 : the day after, en de conclusie



Motor : BMW R1200RT we pakken gewoon wel weer de fiets… :r
Wie : Ron und Jeannet





Ondanks de bijzonder frisse kijk op het leven die we vanochtend vroeg direct na thuiskomst nog hadden, hebben we toch meer dan prima geslapen eigenlijk, en ik begin de dag ergens later op de ochtend met een bruine boterham met pindakaas…

En dat smaakt na al die verwenontbijtjes daar in Frankrijk voor geen ene meter !
Een beetje van die vettige meuk, op een laffe boterham…, ik zeg : welkom thuis ! :/



Vrouwlief zorgt voor de plantjes, geeft 't soort van zielig kattebeest (vindt het harige apparaat, (en dan bedoel ik de kat), zelf…) een beetje meer dan gemiddeld aandacht, begint de wasmachine vol te douwen, en ze laat zien dat ze de baas is over de stofzuiger.

En ik…, ik bekijk de motoRT bij daglicht…, en het lood zakt mij diep in de pantoffels weg…
Van de ruim 1200 kilometers ruim 800 kilometers op natte land-, en binnendoorwegen. En zoiets laat serieus sporen na. En ja ; 'k word er bijna verdrietig van... '(

Waarom wordt een auto nooit zo vies van een tochtje ; waarom de motor altijd wel. En weet U wel hoeveel arbeid het kost om die vuiligheid netjes tussen de koelribben vandaan te krijgen ?!

En ik doe iets waar ik normaal gesproken een schurft hekel aan heb ; ik pak de leuk oranje gekleurde (toch nog iets van vrolijkheid vandaag…) tuinslang van een bekend merk, prik dat ding aan de schuurkraan, en spoel ons lichtblauwe tourmobiel fijntjes af met lekker warm water.

Want aan koude klauwen heb ik ook een hekel…, vandaar ‘t warme water…

Diverse soorten kwastjes erbij om het ergste vuil en zand weg te borstelen, en schuif het ding daarna naar binnen om er de volgende dag eens letterlijk bijtijds goed voor te gaan zitten, en indien nodig, voor te gaan liggen.

Want liggen, omdat bijvoorbeeld de onderkant van het blok ook van die gekke koelribben heeft, en ook daar gaat bij ranzig weer een hoop viezigheid tussen zitten.

Gelukkig heb ik een stukje vloerbedekking in mijn schuurtje liggen, dus dat ligt nog eens zo heel gek. En het voorkomt dat ik de geteisterde ruggenwervel, en aangrenzende botjes-, en spierenrommel de aankomende weken niet minstens 4x daags met iets van een vurige Tijgerbalsem-soort hoef in te vetten.

Want op het kille beton vat je een koudje ; op vloerbedekking is dat minder.

Tijd voor zo’n motorheftafel roep ik nog enthousiast tegen vrouwlief ; en zij roept terug ’dan verkoop je die Mini maar van je…, kan dat ding daar mooi staan…’

Ja…, eh…, weer duidelijk…, laat die heftafel ook maar zitten… :/




...mag ik ook zo'n heftafel...?



De volgende dag staat het stukje Duitse Betrouwbaarheid (kuch, kuch…) op twee wielen er 's avonds weer redelijk blitz-und-blank bij.

En dan is het tijd voor het grasmatje…, Grote Goden…, wat groeit dat spul zeg. Heb er verdikke 3x met de maaimasjien overheen moeten janken om het weer een beetje wat te laten lijken…
Ook nog een beetje met de bezem rond het huis, een beetje motorlaarzen poetsen, en een beetje met de vakantiefoto’s aan de hobby.

En weer een beetje in een huisje-boompje-beestje-ritme zien te komen.
Dus ook weer 5 van de 7 dagen aan die pot met pindakaas…



Pffff..., dat Frankrijk went eigenlijk best heel vlug !



Ons hebben het er in ieder geval bijzonder goed naar ons zin gehad, en de scepsis m.b.t. het niet hebben (in ons geval) van eigen sanitair op de kamer was achteraf geheel ongegrond !
Het douche-, en toiletwerk was gewoon tadeloos netjes voor elkaar, er hingen hele fijne, dikke badjassen in de slaapkamer, en je kon je zelfs nog uit de voeten maken in (voorverpakte !) witte slippertjes.
En verder kon je jezelf op je eigen kamertje gewoon opfrissen bij een nette wasbak.

Handdoeken in diverse maten in overvloed, en met 'n frequent wisselsysteem.

Ook de voorzichtige scepsis met betrekking tot de kreet Healingcenter, en het reiki gebeuren (want wat boer noit kent, da vred-de niet), ook daar hebben we niets van gemerkt.
En dat hoeft natuurlijk ook niet, want je kiest voor die behandelingen tenslotte zelf, en dat deden wij niet.

Onze keus lag puur bij die werkelijk schitterende locatie, vanwege de geweldige plaatjes die je van Les Blancards op het Internet tegenkomt, en de mogelijkheid van ‘t niet ‘verplicht’ weg te moeten wezen overdag, zoals je dat vaak wel tegenkomt bij iets dat puur en alleen op het aanbieden van de Bed & Breakfast formule is gestoeld.

Dan slaap je daar, je eet daar, en overdag ‘hoepel je maar op’.

Oh ja.., en die buitenkeuken (of zomerkeuken) is ook helemaal een uitvinding. Wat nou verplicht ’s avonds ergens uit eten gaan…?! :N



Vrouwlief heeft nog wel de mogelijkheid tot het verkrijgen van bijvoorbeeld een voetreflex-massage overwogen.
Want dat biedt gastvrouw Aris ook aan.
Dat gefröbel aan o.a. voeten, of rug.

voet.jpg
yummie…, fröbel-de-fröbel…



Hoe je het dus ook wendt of keert ; een geweldige logeer (of meer !) locatie, in een schitterend, en bijzonder afwisselend gebied.
En nix niet ‘zweverig’ daarzo ; waar wij als nuchtere Jut & Jul een beetje ‘angstig’ voor waren…

:/

Wij hebben ook altijd geroepen, ’…dat vakantiegedoe in Frankrijk hoeft voor ons niet zo nodig…’, maar zo hé..., is dat even een heftige vergissing geweest zeg !

Je kunt er, zeker in de ruime omtrek van waar wij zaten, helemaal geweldig motorrijden, en de gemiddelde Fransman, cq. -vrouw geeft je ook graag de ruimte om dat gesnor op twee wielen zo vlot mogelijk te blijven doen. Die gasten gaan voor je aan de kant, maken ruim baan voor je, en vinden het de normaalste zaak van de wereld dat jij graag gewoon een beetje wilt doorrijden.

Ik geloof dat we wel ‘om’ zijn vrienden, en we zijn in ieder geval nog lang niet uitgekeken daar die kant op.

Oké, tis min of meer een ‘rot eind’ rijden, en zoals wij het gedaan hebben hoef je het natuurlijk ook niet na te doen.
Maar…, en dat is mij wel opgevallen, wil je zo’n afstand verrijken met een nachtje extra slapen onderweg, dan regel het wel van te voren…, want een eenvoudige klop-maar-aan-de-deur ‘Chambre / Zimmer Frei / Kamer’ ding hebben wij onderweg maar 1x gezien !

Tis dus niet zo als in de meeste Duitstalige landen, of in Süd-Tirol/Italië, waar je om de klip-klap wel even zo’n ‘Kamer-Vrij’ bordje tegenkomt.



Tja…, en verder kan ik alleen maar zeggen : Beleef Het Zelf !
Wij wensen U alvast bon voyage !



<- klik = groot, U kent het inmiddels
…misschien mogen we van Aris nog een keertje terugkomen… ;)






Handige linkjes : (sorry…, we zijn geen camping-mensen…, dus die linkjes zult U moeten missen)


www.chambresdhoteswijzer.nl
handige zoeksite naar Chambres d’Hôtes van Nederlanse eigenaren

www.vakantiebijbelgen.com
idem, maar dan bij Belgen

www.101adressen.com/index.php?land=3&th=1
allemaal motorvriendelijk enzo

www.suedtirolprivat.com/de/privatvermieter.php
eh..., als je perse wel naar Süd-Tirol wilt…

www.aumoulindantan.com
ook geen gek adres ; en achteraf (erg verrassend) nog familie ook !!

www.leclou-france.com
hebben we ook overwogen

www.lesbessieux.com
idem

www.motorrijden.fr
wordt ook lekker Nederlands gesproken

en natuurlijk www.lesblancards.com



Dat was het vrienden.
Vakantieverslag Ardèche 2011.



Oh..., eh..., je kunt zeggen wat je wilt over al het bovenstaande, maar je kunt over de Ardèche en omgeving in ieder geval meer verhalen dan over een dagje met je schoonmoeder meubels kijken in Rotterdam... ;)











Een paar dagen na onze thuiskomst gaat de oudste van de twee meiden hier thuis zelf een weekje op vakantie.
Voor het eerst alleen auf urlaub.
Met het kleffe vriendje.

Vrouwlief is op het moment van vertrek van 't kroost alweer verplichtingen voor een werkgever aan het uitvoeren, dus ik zwaai die 2 vakantie-gasten uit.
Het vriendje geloof ik allemaal wel, maar het meisje omarm ik nog even, en we geven elkaar 3 zoenen op de wang.

Want dat gaat zo.
Altijd 3.
Waarom geen 2 ?

Maar eerlijk is eerlijk, zulke toestanden doe ik eigenlijk nooit.
En dat weet ook iedereen.

Stuurt ze een SMS naar vrouwlief met de tekst...'...wat is er met Ron gebeurd ???'





...zou zo'n healingcentrum dan toch ongemerkt iets met je doen... :? :? :?
...geeft in ieder geval stof tot nadenken...












Tot een volgend vakantieverhaal !
Baai-baai-zwaai-zwaai... :W
 
Laatst bewerkt:
Bedankt voor het delen vanje reiservaringen. Leuk om te lezen. :)

En als ik jou was zou ik voorlopig maar niet meer naar zo'n healing gebeuren gaan. Voor je het weet geef je dat kleffe vriendje ook 3 pakkerds op z'n wang :+
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer

Vergelijkbare onderwerpen

Galileo2
Ardèche/Provence
2 3
Reacties
52
Weergaven
4K
Theo de Zeeuw
Theo de Zeeuw
Rowi
Milieuzones Frankrijk
2
Reacties
48
Weergaven
2K
LePensZeur
LePensZeur
bommes
Blaf heet!! Frankrijk augustus 2023 ver- en onverhard
3 4 5
Reacties
115
Weergaven
10K
AdventureGirl
AdventureGirl
MotoRobin
Reisverslag 2023: Île de Corse
2 3
Reacties
55
Weergaven
6K
Parsiefey
Parsiefey
Kars
Reisverslag 2022: Zwitserland & Frankrijk (incl. video's)
2 3
Reacties
62
Weergaven
5K
jean-pie
jean-pie
Terug
Bovenaan Onderaan