Dit lijkt me een geval van dwaling, echter de dwalende heeft wel een onderzoeksplicht. Dit brengt met zich mee dat de dwaling voor rekening van de dwalende behoort te blijven (in dit geval de garagehouder), omdat deze niet aan zijn onderzoeksplicht heeft voldaan. Dit kan je afleiden uit een aantal arresten van de Hoge Raad. In een boek van mij over verbintenissenrecht wordt zelfs letterlijk een voorbeeld genoemd over het ongezien kopen van een auto. In dit geval kan de dwalende GEEN beroep doen op dwaling: hij had de gebreken door eigen onderzoek eenvoudig kunnen ontdekken. Dus laat die garagehouder maar kletsen, hij kan je niks maken!
Ik vind het sowieso 'vreemd' dat een dealer ('de professional') blind vertrouwd op het oordeel van zijn klant ('de leek'), terwijl algemeen bekend staat dat motor eigenaren de gewoonte hebben hun bezit duurder in te schatten dan eigenlijk reëel is.Nog een keer teruggaan om te proberen dit misverstand uit de wereld te praten en om je goede wil te tonen en als dat niet helpt heeft de dealer gewoon vette pech!
)
had ik zelfs de kans om tijdens werktijd er een klein blokje mee om te gaan 
