Eindelijk, Noorwegen!! (reisverslag 2013)
- Onderwerp starter SanderRS
- Startdatum
Of een hele lange carnaval!! 
Toch de carnaval denk ik! 
Treebouncer
Die hard MF'er
- 1 nov 2006
- 715
- 27
Of toch echt die carnavalskater.... 
SanderRS
MF veteraan
- Onderwerp starter
- #56
Het heeft even geduurd vanwege weinig tijd! Maar ik heb weer wat op papier gezet 
![:]](/styles/motor-forum/smilies/crossy.gif "Crossy :]")
Deel 5
Dag 16: 1 Juli
Vandaag gereden afstand 217km
Zo,vandaag een dagje lekker op het gemak! Het weer is top we eten een klein ontbijtje in het zonnetje, en rond 10.30 hangt alles aan de motor en rijden we richting Trondheim. Voordat we op de doorgaande weg komen moeten we eerst een dik half uur rijden op een zeer slechte kapot gereden weg. Misschien dat dit ooit een asfalt weg is geweest, maar nu in ieders geval verre van! Volgende vakantie gaat mijn motor in ieders geval een stuk minder zwaar beladen worden, want nu is het geen doen om een beetje snelheid te maken op de gravelwagen met dit gewicht achterop…
Maar goed, we rijden wat later Trondheim binnen, we tanken nog even bij een pompstation wat we tegenkomen, duwen nog een hotdog naar binnen en vervolgen onze weg, het centrum van Trondheim in. Voor ons idee parkeren we de motoren op een mooie plek vlak naast een groot plein. We trekken onze motorpakken uit, en gooien alles los op de motor. Zo zijn we het ondertussen gewend in Noorwegen!
In Trondheim is het te merken dat we in een stad met enige geschiedenis rondlopen. De straten zijn gevuld met diverse mooie oude gebouwen, en geven het gevoel in een echte stad rond te lopen, niet wat we tot nu toe gewend zijn geweest, dat 80% van de gebouwen van hout is. We stappen eerst het VVV-kantoor binnen, hier nemen we een foldertje mee van de stad zodat we een klein beetje weten wat alles is. Daarna zien we al snel de grote kathedraal, Nidarosdomen, verschijnen. Een indrukwekkend gebouw, met een zeer gedetailleerde voorgevel.
Achter de kathedraal stappen we een gratis !! (apart in Noorwegen) oorlogsmuseum binnen. Hier wordt vrij uitgebreid aandacht besteed aan de Noorse strijdkrachten en oorlogen door de jaren heen, waarbij ook veel wapentuig, kledingen en documenten zijn tentoongesteld. Zeker een aanrader om even binnen te stappen!
Daarna steken we de Nidelva (rivier) over over een blijkbaar zeer oude brug, maar wij kunnen er weinig bijzonders aan ontdekken buiten de oude huisjes overal. We vervolgen onze weg richting de Kristiansten Festning boven op de berg. Een fort of vesting bezoeken is altijd leuk, maar deze heeft weinig bijzonders te bieden. Behalve een leuk uitzicht over de stad.
Al met al zijn Jaap en ik beide niet echt mensen om een stad te bezoeken. Dus op de terug weg van het fort besluiten we richting de motoren te stappen. Maar eerst zoeken we nog een souvenirwinkeltje om wat Noorse trollen te kopen. Al met al zijn we vrij snel door Trondheim heen gegaan, maar terug gekomen bij de motoren bleek onze parkeerplek toch niet zo perfect als we in eerste instantie dachten…. Bij beide hangt een parkeerboete aan het stuur van 500 kronen… Achja ff slikken en weer doorgaan, dat bedrag kan er nog wel bij op de kosten van de hele vakantie. Achteraf thuis toch maar betaald.
We trekken onze motorpakken weer aan en rijden Trondheim weer uit. We vervolgen onze weg over de 65. De volgende locatie die op de agenda staat wordt de Atlantic Road. Het landschap waar we doorheen rijden is gewoon weer erg mooi. Er is hier weer mooi redelijk wat bebossing, dus een slaapplek zoeken moet niet zo moeilijk zijn vandaag.
Als we na een eindje rijden weer bij een pontje aankomen besluiten we daarna een slaapplek te zoeken. De handigheid hierin wordt steeds beter. Even een blik werpen op de Zumo, er loopt een mooi weggetje het in en de berg op. En na niet heel veel tijd zien we een zandpad als zijweg, na hier een paar 100 meter in gereden te zijn komen we uit op een soort van verlaten werkplek in het bos. Mooi vlak, met een harde bodem. Mijn tent staat zo overeind met m’n rotsharingen, Jaap heeft er wat meer moeite mee, in ipv haringen staat zijn tent nu voor de tweede nacht rechtop met behulp van stenen. Het voedsel bestaat weer uit het normale gebeuren, speklappen, met een zak kant en klaar zooi, een een sixpackje bier. Helaas worden de laatste blikken in de tent opgedronken, aangezien het rond 22.00 al begint te regenen. Aan de vroege kant, maar morgen hebben we een paar leuke dingen op de agenda, de Atlantic Road, Trollstigvegen, en we zullen eindigen op de camping bij het Geiranger fjord.
Dag 17: 2 Juli
Vandaag gereden afstand 245km
Toch blijft het een mooie ervaring, s’ochtends vroeg uit je tentje kruipen ergens midden in het bos. We slapen nu dan wel op een soort oude werkplek, maar als we 25 meter verder lopen staan we in een schitterend dicht bos waar je erg goed van de rust kunt genieten. Gisteravond begonnen we te merken dat we langzaamaan weer wat zuidelijker beginnen te komen, het begint rond middernacht weer een beetje te schemeren. We vervolgen onze weg naar Kristiansund, we bekijken de stad zelf niet, maar rijden meteen de tunnel in richting de Atlantic Road. In de tunnel zien we een soort pizza scootertje stil staan met een berg zooi achterop, veel aandacht besteden we er niet aan want we rijden door, de tunnel uit. Erg apart maar als we de tunnel uit rijden we weer een compleet ander landschap binnen, kaal en uitgestrekt met veel zicht op de zee.
De 64 die we nu volgen beloofd dus weer veel moois! Maar eerst stoppen we op de eerste parkeerplaats die we tegenkomen om een ontbijtje klaar te maken en een bak koffie te zetten. Als we hier een eindje zitten komt de gast op z’n scootertje aangereden. Jaap raakt ermee in gesprek en ik volg het een beetje half aangezien ik niet wil dat m’n ei aanbrand. Maar de kerel is van plan om met zijn pizzascootertje met wat bepakking achterop van Trondheim naar Oslo te rijden…. Toen wij hem in de tunnel passeerde vertelde hij dat hij z’n motor moest laten afkoelen, dus dat kan nog een flink zware trip worden voor z’n scootertje. We rijden verder door het mooie landschap, gelukkig is het weer redelijk lekker weer, want aan het landschap te zien kan het hier goed tekeer gaan.
Dan de Atlantic Road… met de voorbereidingen wilde ik perse deze weg in onze route opnemen, er werd niet voor niets zoveel over geschreven op internet. Maar nu ik er daadwerkelijk overheen ben gereden vind ik het eigenlijk aardig tegenvallen. De steile bruggen achter elkaar zien een leuk gezicht en een mooi staaltje wegenbouw kunst, maar nou niet zo bijzonder om er voor om te moeten rijden. Wel zou het me dan persoonlijk weer veel gaver lijken om hier met een flinke wind overheen te rijden als de golven er tegenaan klappen.
Het komt er dus op neer dat we weinig tijd verdoen bij de Atlantic Road, en rijden verder over de 64 gevolgd door de 63, met later op de 63 uiteraard de Trollstigvegen. Het is te merken dat we langzaam weer het binnenland van Noorwegen in rijden, langs de weg vormen zich weer dichte bossen en flinke bergen waar de weg zich mooi glooiend doorheen snijd. Het mooie in Noorwegen blijft dat bergen zich vaak ineens uit de grond boren, je hebt een dal van maximaal enkele honderden meters breed nagenoeg vlak, en aan de uiteinden schieten de bergen de grond uit.
De borden langs de weg beginnen de Trollstigen en Geiranger aan te geven, en langzaam begint de 63 een wat smallere weg te worden door een dal tussen twee bergruggen, na enkele kilometers doemt de Trollstigen voor ons op, een weg die voorzien van diverse haarspeld bochten mooi tegen de berg omhoog licht. We stoppen op het parkeerterrein onder aan de weg. Hier bekijken we even de informatie borden en schieten uiteraard wat foto’s.
Dan is het toch tijd om naar boven te gaan! Gezien het tijdstip 15.30 is het gelukkig vrij rustig op de weg, dus we kunnen met een leuk tempo naar boven rijden, en hebben de mogelijkheid onderweg nog een aantal auto’s te kunnen passeren. Boven gekomen lopen we een rondje langs de uitkijkpunten, op de toppen van de bergen hangt een dikke mist, wat een erg mooie en speciale sfeer geeft aan het geheel.
In ieder geval kan de Trollstigen nu ook worden afgestreept van m’n to-do lijstje met de motor. Maar na al het mooie wat ik deze vakantie al heb gezien valt het me toch een beetje tegen. Als we verder rijden, over de top van de berg, rijden we door een zeer ruig landschap met overal sneeuwresten, weinig begroeiing en slechts enkele meters boven ons hangt een dikke laag mist, maar o wat mooi! Ook als we langzaam de berg afrijden blijft het landschap zeer mooi. We rijden dan ook één van de meest toeristische regios van Noorwegen in, en mooi is het er zeker, maar het red het niet bij de regio boven in Noorwegen of de Lofoten.
Niet gek veel later rijden we langs de Gudbrandsjuvet ( een waterval). Het uitkijkpunt naar de waterval is te bekijken via een zigzaggende loopbrug waar best wat werk aan is besteed om deze in elkaar te lassen. De waterval zelf geeft wel een idee met hoeveel geweld water te keer kan gaan, hij raast met volle kracht door een smalle kloof onder de loopbrug. Maar na een klein stukje verder gereden te zijn is er in de rest van de rivier weinig meer te merken van deze grote kracht.
Tijd om het laatste pontje van vandaag te pakken om de 63 naar Geiranger te kunnen vervolgen. Maar ver zullen we hierna niet meer rijden. Onze volgende locatie is immers Camping Solvang. Hier werkt een maat van ons, Hans, een paar maanden deze zomer. Dus een mooie reden om eens bij te buurten en een pilske te gaan pakken! Aangekomen op de camping blijkt deze op een zeer mooie locatie tussen 2 bergen in te liggen. En met het oprijden van de camping zien we de BMW van Hans al naast een caravan staan.
En met het aanhoren komen van onze beesten van motoren heeft hij ons dus ook al snel gevonden! Het duurt natuurlijk niet lang of we zijn onze ervaringen aan het uitwisselen, ook Hans heeft in deze regio al flink wat kilometers gemaakt, en zijn reis naar de camping toe was zoiezo ook al de moeite waard in z’n eentje. Ondertussen zetten wij onze tenten op, ontdoen ons van de motorpakken, en maken eerst wat avond eten klaar! Rond 21.00 gaan we richting de caravan van Hans, een muziekje erbij en flink wat koude pils en wodka! Het wordt een lange en zeer gezellige avond en er wordt meer dan genoeg drank genuttigd om er morgenochtend last van te hebben!
Deel 5
Dag 16: 1 Juli
Vandaag gereden afstand 217km
Zo,vandaag een dagje lekker op het gemak! Het weer is top we eten een klein ontbijtje in het zonnetje, en rond 10.30 hangt alles aan de motor en rijden we richting Trondheim. Voordat we op de doorgaande weg komen moeten we eerst een dik half uur rijden op een zeer slechte kapot gereden weg. Misschien dat dit ooit een asfalt weg is geweest, maar nu in ieders geval verre van! Volgende vakantie gaat mijn motor in ieders geval een stuk minder zwaar beladen worden, want nu is het geen doen om een beetje snelheid te maken op de gravelwagen met dit gewicht achterop…
Maar goed, we rijden wat later Trondheim binnen, we tanken nog even bij een pompstation wat we tegenkomen, duwen nog een hotdog naar binnen en vervolgen onze weg, het centrum van Trondheim in. Voor ons idee parkeren we de motoren op een mooie plek vlak naast een groot plein. We trekken onze motorpakken uit, en gooien alles los op de motor. Zo zijn we het ondertussen gewend in Noorwegen!
In Trondheim is het te merken dat we in een stad met enige geschiedenis rondlopen. De straten zijn gevuld met diverse mooie oude gebouwen, en geven het gevoel in een echte stad rond te lopen, niet wat we tot nu toe gewend zijn geweest, dat 80% van de gebouwen van hout is. We stappen eerst het VVV-kantoor binnen, hier nemen we een foldertje mee van de stad zodat we een klein beetje weten wat alles is. Daarna zien we al snel de grote kathedraal, Nidarosdomen, verschijnen. Een indrukwekkend gebouw, met een zeer gedetailleerde voorgevel.
Achter de kathedraal stappen we een gratis !! (apart in Noorwegen) oorlogsmuseum binnen. Hier wordt vrij uitgebreid aandacht besteed aan de Noorse strijdkrachten en oorlogen door de jaren heen, waarbij ook veel wapentuig, kledingen en documenten zijn tentoongesteld. Zeker een aanrader om even binnen te stappen!
Daarna steken we de Nidelva (rivier) over over een blijkbaar zeer oude brug, maar wij kunnen er weinig bijzonders aan ontdekken buiten de oude huisjes overal. We vervolgen onze weg richting de Kristiansten Festning boven op de berg. Een fort of vesting bezoeken is altijd leuk, maar deze heeft weinig bijzonders te bieden. Behalve een leuk uitzicht over de stad.
Al met al zijn Jaap en ik beide niet echt mensen om een stad te bezoeken. Dus op de terug weg van het fort besluiten we richting de motoren te stappen. Maar eerst zoeken we nog een souvenirwinkeltje om wat Noorse trollen te kopen. Al met al zijn we vrij snel door Trondheim heen gegaan, maar terug gekomen bij de motoren bleek onze parkeerplek toch niet zo perfect als we in eerste instantie dachten…. Bij beide hangt een parkeerboete aan het stuur van 500 kronen… Achja ff slikken en weer doorgaan, dat bedrag kan er nog wel bij op de kosten van de hele vakantie. Achteraf thuis toch maar betaald.
We trekken onze motorpakken weer aan en rijden Trondheim weer uit. We vervolgen onze weg over de 65. De volgende locatie die op de agenda staat wordt de Atlantic Road. Het landschap waar we doorheen rijden is gewoon weer erg mooi. Er is hier weer mooi redelijk wat bebossing, dus een slaapplek zoeken moet niet zo moeilijk zijn vandaag.
Als we na een eindje rijden weer bij een pontje aankomen besluiten we daarna een slaapplek te zoeken. De handigheid hierin wordt steeds beter. Even een blik werpen op de Zumo, er loopt een mooi weggetje het in en de berg op. En na niet heel veel tijd zien we een zandpad als zijweg, na hier een paar 100 meter in gereden te zijn komen we uit op een soort van verlaten werkplek in het bos. Mooi vlak, met een harde bodem. Mijn tent staat zo overeind met m’n rotsharingen, Jaap heeft er wat meer moeite mee, in ipv haringen staat zijn tent nu voor de tweede nacht rechtop met behulp van stenen. Het voedsel bestaat weer uit het normale gebeuren, speklappen, met een zak kant en klaar zooi, een een sixpackje bier. Helaas worden de laatste blikken in de tent opgedronken, aangezien het rond 22.00 al begint te regenen. Aan de vroege kant, maar morgen hebben we een paar leuke dingen op de agenda, de Atlantic Road, Trollstigvegen, en we zullen eindigen op de camping bij het Geiranger fjord.
Dag 17: 2 Juli
Vandaag gereden afstand 245km
Toch blijft het een mooie ervaring, s’ochtends vroeg uit je tentje kruipen ergens midden in het bos. We slapen nu dan wel op een soort oude werkplek, maar als we 25 meter verder lopen staan we in een schitterend dicht bos waar je erg goed van de rust kunt genieten. Gisteravond begonnen we te merken dat we langzaamaan weer wat zuidelijker beginnen te komen, het begint rond middernacht weer een beetje te schemeren. We vervolgen onze weg naar Kristiansund, we bekijken de stad zelf niet, maar rijden meteen de tunnel in richting de Atlantic Road. In de tunnel zien we een soort pizza scootertje stil staan met een berg zooi achterop, veel aandacht besteden we er niet aan want we rijden door, de tunnel uit. Erg apart maar als we de tunnel uit rijden we weer een compleet ander landschap binnen, kaal en uitgestrekt met veel zicht op de zee.
De 64 die we nu volgen beloofd dus weer veel moois! Maar eerst stoppen we op de eerste parkeerplaats die we tegenkomen om een ontbijtje klaar te maken en een bak koffie te zetten. Als we hier een eindje zitten komt de gast op z’n scootertje aangereden. Jaap raakt ermee in gesprek en ik volg het een beetje half aangezien ik niet wil dat m’n ei aanbrand. Maar de kerel is van plan om met zijn pizzascootertje met wat bepakking achterop van Trondheim naar Oslo te rijden…. Toen wij hem in de tunnel passeerde vertelde hij dat hij z’n motor moest laten afkoelen, dus dat kan nog een flink zware trip worden voor z’n scootertje. We rijden verder door het mooie landschap, gelukkig is het weer redelijk lekker weer, want aan het landschap te zien kan het hier goed tekeer gaan.
Dan de Atlantic Road… met de voorbereidingen wilde ik perse deze weg in onze route opnemen, er werd niet voor niets zoveel over geschreven op internet. Maar nu ik er daadwerkelijk overheen ben gereden vind ik het eigenlijk aardig tegenvallen. De steile bruggen achter elkaar zien een leuk gezicht en een mooi staaltje wegenbouw kunst, maar nou niet zo bijzonder om er voor om te moeten rijden. Wel zou het me dan persoonlijk weer veel gaver lijken om hier met een flinke wind overheen te rijden als de golven er tegenaan klappen.
Het komt er dus op neer dat we weinig tijd verdoen bij de Atlantic Road, en rijden verder over de 64 gevolgd door de 63, met later op de 63 uiteraard de Trollstigvegen. Het is te merken dat we langzaam weer het binnenland van Noorwegen in rijden, langs de weg vormen zich weer dichte bossen en flinke bergen waar de weg zich mooi glooiend doorheen snijd. Het mooie in Noorwegen blijft dat bergen zich vaak ineens uit de grond boren, je hebt een dal van maximaal enkele honderden meters breed nagenoeg vlak, en aan de uiteinden schieten de bergen de grond uit.
De borden langs de weg beginnen de Trollstigen en Geiranger aan te geven, en langzaam begint de 63 een wat smallere weg te worden door een dal tussen twee bergruggen, na enkele kilometers doemt de Trollstigen voor ons op, een weg die voorzien van diverse haarspeld bochten mooi tegen de berg omhoog licht. We stoppen op het parkeerterrein onder aan de weg. Hier bekijken we even de informatie borden en schieten uiteraard wat foto’s.
Dan is het toch tijd om naar boven te gaan! Gezien het tijdstip 15.30 is het gelukkig vrij rustig op de weg, dus we kunnen met een leuk tempo naar boven rijden, en hebben de mogelijkheid onderweg nog een aantal auto’s te kunnen passeren. Boven gekomen lopen we een rondje langs de uitkijkpunten, op de toppen van de bergen hangt een dikke mist, wat een erg mooie en speciale sfeer geeft aan het geheel.
In ieder geval kan de Trollstigen nu ook worden afgestreept van m’n to-do lijstje met de motor. Maar na al het mooie wat ik deze vakantie al heb gezien valt het me toch een beetje tegen. Als we verder rijden, over de top van de berg, rijden we door een zeer ruig landschap met overal sneeuwresten, weinig begroeiing en slechts enkele meters boven ons hangt een dikke laag mist, maar o wat mooi! Ook als we langzaam de berg afrijden blijft het landschap zeer mooi. We rijden dan ook één van de meest toeristische regios van Noorwegen in, en mooi is het er zeker, maar het red het niet bij de regio boven in Noorwegen of de Lofoten.
Niet gek veel later rijden we langs de Gudbrandsjuvet ( een waterval). Het uitkijkpunt naar de waterval is te bekijken via een zigzaggende loopbrug waar best wat werk aan is besteed om deze in elkaar te lassen. De waterval zelf geeft wel een idee met hoeveel geweld water te keer kan gaan, hij raast met volle kracht door een smalle kloof onder de loopbrug. Maar na een klein stukje verder gereden te zijn is er in de rest van de rivier weinig meer te merken van deze grote kracht.
Tijd om het laatste pontje van vandaag te pakken om de 63 naar Geiranger te kunnen vervolgen. Maar ver zullen we hierna niet meer rijden. Onze volgende locatie is immers Camping Solvang. Hier werkt een maat van ons, Hans, een paar maanden deze zomer. Dus een mooie reden om eens bij te buurten en een pilske te gaan pakken! Aangekomen op de camping blijkt deze op een zeer mooie locatie tussen 2 bergen in te liggen. En met het oprijden van de camping zien we de BMW van Hans al naast een caravan staan.
En met het aanhoren komen van onze beesten van motoren heeft hij ons dus ook al snel gevonden! Het duurt natuurlijk niet lang of we zijn onze ervaringen aan het uitwisselen, ook Hans heeft in deze regio al flink wat kilometers gemaakt, en zijn reis naar de camping toe was zoiezo ook al de moeite waard in z’n eentje. Ondertussen zetten wij onze tenten op, ontdoen ons van de motorpakken, en maken eerst wat avond eten klaar! Rond 21.00 gaan we richting de caravan van Hans, een muziekje erbij en flink wat koude pils en wodka! Het wordt een lange en zeer gezellige avond en er wordt meer dan genoeg drank genuttigd om er morgenochtend last van te hebben!
Laatst bewerkt:
Het was de moeite van het wachten meer dan waard!!
Treebouncer
Die hard MF'er
- 1 nov 2006
- 715
- 27
Gelukkig is carnaval voorbij ... 
Duurt wel lang hoor die carnaval!
MooieZomerAugurk
MF veteraan
- 24 feb 2005
- 1.165
- 0
Opnieuw een mooi reisverhaal. 
Hopelijk volgt er binnenkort weer een nieuw deeltje.
Hopelijk volgt er binnenkort weer een nieuw deeltje.
Gelukkig, geen carnaval dus!Jaap vd Hooft
MF'er
het mag van mij best wel veer een weekje carnaval zijn. 
SanderRS
MF veteraan
- Onderwerp starter
- #65
En weer een deeltje!
Deel 6
Dag 18 3 Juli
Gereden afstand vandaag 322km
Als we wakker worden hebben we alle drie last van een lichtelijke kater, maar dat hoort erbij na een gezellig avond! Hans rijd vandaag een eind met ons mee in de richting die wij uit willen, richting Lom. Nadat we vandaag alles op ons gemak weer aan de motoren hebben hangen starten we onze drie motoren, en we vervolgen onze weg via wat leuke bochten naar het Geirangerfjord. Ondertussen heb ik al zoveel mooie plekken in Noorwegen gezien dat het Geirangerfjord me eigenlijk lichtelijk tegenvalt. Wel is het mooi om te zien hoe enorme cruiseschepen zich voortbewegen door dit fjord, en de drukte is er enorm, dat zijn we nog niet gewend in Noorwegen.
Als we onze weg weer vervolgen klimmen we al snel naar een redelijke hoogte via diverse haarspeldbochten, en het landschap bovenop de berg bevalt me een stuk beter dan onderin het Geirangerfjord. Hans stelt voor om niet veel verder de Dalsnibba te gaan bekijken, een hoge bergpunt met een uitkijkpunt erop. Hier stemmen we uiteraard mee in, het kost wel wat tol, 100 kronen, maar de weg en het uitzicht zullen ons niet teleurstellen! Als snel zitten we weer op de hoogte dat er hoopjes sneeuw langs de weg liggen, en het asfalt is ook al snel opgehouden, waardoor we op een gravelweg met diverse haarspeldbochten omhoog rijden. Nu blijkt helemaal hoeveel last we hebben van onze bagage als we Hans met een lege motor voor ons uit zien stuiven. Maar goed ook wij komen boven! En kunnen daar genieten van een schitterend uitzicht!
Na boven nog een kop koffie gedronken te hebben vervolgen we onze weg weer verder, eerst moeten we het zelfde gravel weggetje weer door enkele haarspeldbochten slingerend terug de berg af. En daarna rijden we verder over de rv15 richting de rv258 de Gamle Strynefjellsvegen, een nationaal toeristische weg.
De weg begint met een smalle asfalt weg met her en der kleine watervalletjes. De weg slingert door een smal dal tussen 2 bergen in. Al vlug houd het asfalt op en wordt de weg meer een flink aangereden gravelweg. Jaap en Hans voeren de snelheid op en beginnen er langzaamaan een raceje van te te maken. Ik zelf doe het lekker op mijn gemak en stop regelmatig om een foto te maken, ik ben best onder de indruk van dit landschap. Aan beide kanten van de weg steile bergen met weer veel sneeuwresten, een klein snel stromend riviertje dat van meertje naar meertje loopt en af en toe een verlaten huisje in the middle of nowhere, de gravel weg maakt het helemaal af in dit landschap.
Aan het einde gekomen van de 258 komen we weer terug op de rv15 wij gaan hier verder richting Lom. Op de parkeerplaats bij een restaurant licht een wrak van een WOII vliegtuig, maar ik kan niet zeggen dat het echt of een replica is het is in ieders geval alleen de buitenschaal. De rest van de rv15 stelt ons ook niet echt teleur, het is een normale doorgaande weg die ons door een mooi begroeid landschap leid. Onderweg stoppen we bij een flink snelstromend stuk in de rivier naast de rv15 die leid naar een krachtcentrale. Het is ondertussen rond 17.30uur en op deze plek nemen we ook afscheid van Hans, hij gaat terug naar zijn camping en wij vervolgen onze weg weer verder met z’n tweeën. Toch mooi om een tijdje met een andere vriend op te trekken en ervaringen uit te wisselen, toch eventjes weer wat andere praat!
In het eerst volgende dorpje doen we wat boodschappen voor het avondeten. Als we verder richting Lom rijden komen we ook langs een camping waar een hele partij oude oldtimer tractoren staat, met best wat zeldzame exemplaren. Dus we draaien vlug om, om deze wat uitvoeriger te bekijken. Jaap rijd zelf vaak op de tractor dus die is zoiezo geïnteresseerd en ikzelf vind oldtimers altijd mooi!
Als we verder rijden belanden we al snel in het stadje Lom. Op een parkeerplaats staan diverse touringcars uit diverse landen, die zijn hier om de zelfde reden als ons, hier gaan we onze eerste stavkirke (staafkerk) bekijken. En het is ook meteen een mooi exemplaar om te zien. De staafkerk is van een vrij groot formaat, de kerk is omstreeks 1160 gebouwd, maar ook al is hij diverse keren gerestaureerd, is het toch een hele leeftijd voor een compleet hout gebouw!
Dan vervolgen we onze weg over de volgende Nasjonale Turistveger, de RV55 de Sognefjellweg. Deze weg loopt langs het hoogste gebergte van Noorwegen. En ook de weg zelf bereikt nog een redelijke hoogte. Zolang we nog redelijk laag rijden is er geen probleem. Maar als de weg eenmaal begint te klimmen wordt het flink koud en begint het nog te regenen ook. Dit is de eerste keer dat het echt even afzien is in deze vakantie. Mijn wintervoering zit onderin mijn bagage rol, ik heb het koud, maar ben niet van plan al mijn spullen nat te laten regenen om bij mijn voering te kunnen komen. Dan maar verder kou lijden, en weer een les geleerd voor de volgende keer. Het landschap waar we doorheen rijden is wel weer erg mooi en uitgestrekt! De kou is wel te begrijpen overal liggen nog sneeuwresten. Maar de echte hoge toppen kunnen we niet zien door de mist. Wel bereiken we bij een restaurant het hoogste punt van deze weg op 1434meter.
Na een tijdje leid de weg ons weer naar beneden een dal in, gelukkig weer wat warmer en droog! Even de sokken uitwringen want ook mijn laarzen lekken! De tijd om mijn wintervoering erbij te pakken neem ik niet want nu het goed weer is willen we weer snel verder. Maar onze vreugde is al snel over als we de volgende berg weer opklimmen, het weer is weer net als voorheen koud en nat. En nog wat dichtere mist. Maar goed we zijn in Noorwegen, tot nu toe hebben we extreem veel geluk gehad met het weer, we konden ook al een paar weken lang dit weer getroffen hebben.
Dan slaan we een zijweg in van de rv55 de Tindevegen. En weg die alleen met een creditcard toegankelijk is. Het wordt nog dramatischer, de mist wordt dichter, de weg wordt spekglad door de regen en het is nog net zo koud. De weg zou een schitterende route moeten zijn, maar wij zien er weinig van en proberen hem ook op lage snelheid zo snel mogelijk af te rijden zonder foto’s te maken. Op het einde van deze weg gaan we zo snel mogelijk op zoek naar een camping. We hebben honger en zin in een warme douche. Op de eerste camping gekomen is er niemand aanwezig. Maar we zetten vlug onze tent op, douchen kunnen we nog niet want dat werkt weer met van die stomme muntjes…. Dan maar snel wat te eten maken en na het afzien de laatste paar uur genieten van onze welverdiende pilskes. Gelukkig is het gezamelijke keukentje wel open en kunnen we daar deze avond lekker droog binnen zitten met de verwarming aan. We hebben genoeg om over te buurten want we hebben in een relatief korte afstand vandaag veel mooie dingen gezien!
Dag 19 4 juli
Vandaag gereden afstand 286km
Het vrouwtje van de camping is gearriveerd. We rekenen af en regelen wat douchemuntjes. Daar knap je wel van op! Als we onze spullen weer aan de motor hebben hangen rijden we naar onze volgende stopplek. De staafkerk van Borgund. Ons ontbijt bestaat uit een broodje en een bak koffie die we hier in het museum pakken. We kopen toegangskaartjes en doen eerst een rondje door het museum.
Hier wordt wat aandacht besteed aan staafkerken in het algemeen en natuurlijk veel info over de staafkerk van Borgund zelf, en voorwerpen die in en rond de staafkerk zijn gevonden. Van de ooit 1000+ staafkerken in Noorwegen zijn er nu nog maar 28 over, en de Borgund kerk is daar degene van die nog voor het grootste deel bestaat uit de originele bouw. Wel is deze staafkerk ook al diverse manieren gerenoveerd op de authentieke manier met de zelfde materialen als toen gebruikt rond 1150.
De staafkerk zelf is in zeer mooie staat, en ook echt een heel mooi bouwwerk. Met het plannen van de reis thuis wilde ik ook zeker deze staafkerk in onze route opnemen, en daar heb ik geen spijt van. De kerk is voorzien van diverse mooie details van houtsnijwerk en details. Officieel mogen er binnen in de kerk geen foto’s met flits gemaakt worden, maarja Nederlands zijn niet zo goed in lezen … Dit blijkt achteraf de mooiste staafkerk te zijn van al de exemplaren waar we langsrijden.
We vervolgen onze weg met een stukje E16 en gaan dan onze volgende nationaal toeristische route op, de RV243 Aurlandsfjellet, ook wel de sneeuwweg genoemd. De weg begint in een smal bebost dal met her en der een redelijke waterval, maar de weg schiet daarna al snel de berg op en stijgt richting de 1300 meter hoogte. De weg loopt grotendeels boven over een bergrug, en gelukkig is het weer een stuk beter dan gisteren. Normaal liggen hier sneeuwwallen van soms wel 3 meter hoog. Maar dankzij het warme voor jaar liggen er overal nog maar hoopjes sneeuw langs de weg, we moeten moeite doen om echt een plekje te vinden om de motoren met een sneeuwwal op de foto te zetten. Onder ons door de berg loopt de langste tunnel ter wereld van 24.510 meter, maar het landschap boven op de berg trekt ons toch heel wat meer dan zo een eind door een tunnel te gaan rijden.
Richting het einde van de RV243 zakken we weer snel de berg af doormiddel van een serie haarspeldbochten, altijd leuk! Op nog een respectabele hoogt is een uitkijkpunt over het fjord gecreëerd. Dit is een soort loopbrug een eindje de berg af met op het einde een glazen plaat, daardoor lijkt het van een afstandje dat je zo van de brug af kunt lopen en de brug zweeft in het niets. Uiteraard staat deze brug er niet voor niets want hij geeft ons een mooi uitzicht.
We rijden weer verder over de E16, langzaam richting Bergen. De E16 loopt hier onder door een smal dal met aan beide kanten steile bergen, een erg mooi gebied om doorheen te rijden. Als we verder rijden zien we een mooie waterval, en het toeval wil dat we daar vlak bij boven op de berg ook een auto zien rijden. Dat gaan wij dus ook proberen, na even in de navigatie gekeken te hebben loopt er een klein weggetje, Stalheimsvegen, doormiddel van diverse korte haarspeldbochten waarmee je in no-time de berg op en afklimt. Het is zomaar een heel kort weggetje maar zeker leuk om even gereden te hebben.
We vervolgen onze weg over een 80km lang weggetje parallel aan de E16 richting Bergen. Dit weggetje loopt over een berg dus leuker dan de E16. Helaas slaat het noodlot hier wel toe, ons sixpack bier valt van de motor af…. Dat is de grootste tegenvaller van vandaag, de supermarkten zijn al dicht dus we kunnen geen nieuw sixpack kopen… helaas!
Langzaam aan komen we in de buurt van Bergen, en je raad het al, het begint te regenen. We gaan ons best doen om een slaapplek te zoeken. Maar in deze “dichter bevolkte” omgeving is het wat moeilijker om wild te kamperen. En omdat het eigenlijk alleen maar harder begint te regenen besluiten we maar weer richting een camping te rijden, zo dicht mogelijk bij Bergen. Eigenlijk maar goed ook dat we hebben gekozen voor een camping. Het regent de hele avond nog, en ook hier kunnen we de avond droog doorbrengen in een keukentje en weer een douche nemen. Laat wordt het niet deze avond zonder bier, maar dat is ook wel eens lekker om op tijd de slaapzak in te kruipen!
Morgen een tijdje doorbrengen in Bergen!
Deel 6
Dag 18 3 Juli
Gereden afstand vandaag 322km
Als we wakker worden hebben we alle drie last van een lichtelijke kater, maar dat hoort erbij na een gezellig avond! Hans rijd vandaag een eind met ons mee in de richting die wij uit willen, richting Lom. Nadat we vandaag alles op ons gemak weer aan de motoren hebben hangen starten we onze drie motoren, en we vervolgen onze weg via wat leuke bochten naar het Geirangerfjord. Ondertussen heb ik al zoveel mooie plekken in Noorwegen gezien dat het Geirangerfjord me eigenlijk lichtelijk tegenvalt. Wel is het mooi om te zien hoe enorme cruiseschepen zich voortbewegen door dit fjord, en de drukte is er enorm, dat zijn we nog niet gewend in Noorwegen.
Als we onze weg weer vervolgen klimmen we al snel naar een redelijke hoogte via diverse haarspeldbochten, en het landschap bovenop de berg bevalt me een stuk beter dan onderin het Geirangerfjord. Hans stelt voor om niet veel verder de Dalsnibba te gaan bekijken, een hoge bergpunt met een uitkijkpunt erop. Hier stemmen we uiteraard mee in, het kost wel wat tol, 100 kronen, maar de weg en het uitzicht zullen ons niet teleurstellen! Als snel zitten we weer op de hoogte dat er hoopjes sneeuw langs de weg liggen, en het asfalt is ook al snel opgehouden, waardoor we op een gravelweg met diverse haarspeldbochten omhoog rijden. Nu blijkt helemaal hoeveel last we hebben van onze bagage als we Hans met een lege motor voor ons uit zien stuiven. Maar goed ook wij komen boven! En kunnen daar genieten van een schitterend uitzicht!
Na boven nog een kop koffie gedronken te hebben vervolgen we onze weg weer verder, eerst moeten we het zelfde gravel weggetje weer door enkele haarspeldbochten slingerend terug de berg af. En daarna rijden we verder over de rv15 richting de rv258 de Gamle Strynefjellsvegen, een nationaal toeristische weg.
De weg begint met een smalle asfalt weg met her en der kleine watervalletjes. De weg slingert door een smal dal tussen 2 bergen in. Al vlug houd het asfalt op en wordt de weg meer een flink aangereden gravelweg. Jaap en Hans voeren de snelheid op en beginnen er langzaamaan een raceje van te te maken. Ik zelf doe het lekker op mijn gemak en stop regelmatig om een foto te maken, ik ben best onder de indruk van dit landschap. Aan beide kanten van de weg steile bergen met weer veel sneeuwresten, een klein snel stromend riviertje dat van meertje naar meertje loopt en af en toe een verlaten huisje in the middle of nowhere, de gravel weg maakt het helemaal af in dit landschap.
Aan het einde gekomen van de 258 komen we weer terug op de rv15 wij gaan hier verder richting Lom. Op de parkeerplaats bij een restaurant licht een wrak van een WOII vliegtuig, maar ik kan niet zeggen dat het echt of een replica is het is in ieders geval alleen de buitenschaal. De rest van de rv15 stelt ons ook niet echt teleur, het is een normale doorgaande weg die ons door een mooi begroeid landschap leid. Onderweg stoppen we bij een flink snelstromend stuk in de rivier naast de rv15 die leid naar een krachtcentrale. Het is ondertussen rond 17.30uur en op deze plek nemen we ook afscheid van Hans, hij gaat terug naar zijn camping en wij vervolgen onze weg weer verder met z’n tweeën. Toch mooi om een tijdje met een andere vriend op te trekken en ervaringen uit te wisselen, toch eventjes weer wat andere praat!
In het eerst volgende dorpje doen we wat boodschappen voor het avondeten. Als we verder richting Lom rijden komen we ook langs een camping waar een hele partij oude oldtimer tractoren staat, met best wat zeldzame exemplaren. Dus we draaien vlug om, om deze wat uitvoeriger te bekijken. Jaap rijd zelf vaak op de tractor dus die is zoiezo geïnteresseerd en ikzelf vind oldtimers altijd mooi!
Als we verder rijden belanden we al snel in het stadje Lom. Op een parkeerplaats staan diverse touringcars uit diverse landen, die zijn hier om de zelfde reden als ons, hier gaan we onze eerste stavkirke (staafkerk) bekijken. En het is ook meteen een mooi exemplaar om te zien. De staafkerk is van een vrij groot formaat, de kerk is omstreeks 1160 gebouwd, maar ook al is hij diverse keren gerestaureerd, is het toch een hele leeftijd voor een compleet hout gebouw!
Dan vervolgen we onze weg over de volgende Nasjonale Turistveger, de RV55 de Sognefjellweg. Deze weg loopt langs het hoogste gebergte van Noorwegen. En ook de weg zelf bereikt nog een redelijke hoogte. Zolang we nog redelijk laag rijden is er geen probleem. Maar als de weg eenmaal begint te klimmen wordt het flink koud en begint het nog te regenen ook. Dit is de eerste keer dat het echt even afzien is in deze vakantie. Mijn wintervoering zit onderin mijn bagage rol, ik heb het koud, maar ben niet van plan al mijn spullen nat te laten regenen om bij mijn voering te kunnen komen. Dan maar verder kou lijden, en weer een les geleerd voor de volgende keer. Het landschap waar we doorheen rijden is wel weer erg mooi en uitgestrekt! De kou is wel te begrijpen overal liggen nog sneeuwresten. Maar de echte hoge toppen kunnen we niet zien door de mist. Wel bereiken we bij een restaurant het hoogste punt van deze weg op 1434meter.
Na een tijdje leid de weg ons weer naar beneden een dal in, gelukkig weer wat warmer en droog! Even de sokken uitwringen want ook mijn laarzen lekken! De tijd om mijn wintervoering erbij te pakken neem ik niet want nu het goed weer is willen we weer snel verder. Maar onze vreugde is al snel over als we de volgende berg weer opklimmen, het weer is weer net als voorheen koud en nat. En nog wat dichtere mist. Maar goed we zijn in Noorwegen, tot nu toe hebben we extreem veel geluk gehad met het weer, we konden ook al een paar weken lang dit weer getroffen hebben.
Dan slaan we een zijweg in van de rv55 de Tindevegen. En weg die alleen met een creditcard toegankelijk is. Het wordt nog dramatischer, de mist wordt dichter, de weg wordt spekglad door de regen en het is nog net zo koud. De weg zou een schitterende route moeten zijn, maar wij zien er weinig van en proberen hem ook op lage snelheid zo snel mogelijk af te rijden zonder foto’s te maken. Op het einde van deze weg gaan we zo snel mogelijk op zoek naar een camping. We hebben honger en zin in een warme douche. Op de eerste camping gekomen is er niemand aanwezig. Maar we zetten vlug onze tent op, douchen kunnen we nog niet want dat werkt weer met van die stomme muntjes…. Dan maar snel wat te eten maken en na het afzien de laatste paar uur genieten van onze welverdiende pilskes. Gelukkig is het gezamelijke keukentje wel open en kunnen we daar deze avond lekker droog binnen zitten met de verwarming aan. We hebben genoeg om over te buurten want we hebben in een relatief korte afstand vandaag veel mooie dingen gezien!
Dag 19 4 juli
Vandaag gereden afstand 286km
Het vrouwtje van de camping is gearriveerd. We rekenen af en regelen wat douchemuntjes. Daar knap je wel van op! Als we onze spullen weer aan de motor hebben hangen rijden we naar onze volgende stopplek. De staafkerk van Borgund. Ons ontbijt bestaat uit een broodje en een bak koffie die we hier in het museum pakken. We kopen toegangskaartjes en doen eerst een rondje door het museum.
Hier wordt wat aandacht besteed aan staafkerken in het algemeen en natuurlijk veel info over de staafkerk van Borgund zelf, en voorwerpen die in en rond de staafkerk zijn gevonden. Van de ooit 1000+ staafkerken in Noorwegen zijn er nu nog maar 28 over, en de Borgund kerk is daar degene van die nog voor het grootste deel bestaat uit de originele bouw. Wel is deze staafkerk ook al diverse manieren gerenoveerd op de authentieke manier met de zelfde materialen als toen gebruikt rond 1150.
De staafkerk zelf is in zeer mooie staat, en ook echt een heel mooi bouwwerk. Met het plannen van de reis thuis wilde ik ook zeker deze staafkerk in onze route opnemen, en daar heb ik geen spijt van. De kerk is voorzien van diverse mooie details van houtsnijwerk en details. Officieel mogen er binnen in de kerk geen foto’s met flits gemaakt worden, maarja Nederlands zijn niet zo goed in lezen … Dit blijkt achteraf de mooiste staafkerk te zijn van al de exemplaren waar we langsrijden.
We vervolgen onze weg met een stukje E16 en gaan dan onze volgende nationaal toeristische route op, de RV243 Aurlandsfjellet, ook wel de sneeuwweg genoemd. De weg begint in een smal bebost dal met her en der een redelijke waterval, maar de weg schiet daarna al snel de berg op en stijgt richting de 1300 meter hoogte. De weg loopt grotendeels boven over een bergrug, en gelukkig is het weer een stuk beter dan gisteren. Normaal liggen hier sneeuwwallen van soms wel 3 meter hoog. Maar dankzij het warme voor jaar liggen er overal nog maar hoopjes sneeuw langs de weg, we moeten moeite doen om echt een plekje te vinden om de motoren met een sneeuwwal op de foto te zetten. Onder ons door de berg loopt de langste tunnel ter wereld van 24.510 meter, maar het landschap boven op de berg trekt ons toch heel wat meer dan zo een eind door een tunnel te gaan rijden.
Richting het einde van de RV243 zakken we weer snel de berg af doormiddel van een serie haarspeldbochten, altijd leuk! Op nog een respectabele hoogt is een uitkijkpunt over het fjord gecreëerd. Dit is een soort loopbrug een eindje de berg af met op het einde een glazen plaat, daardoor lijkt het van een afstandje dat je zo van de brug af kunt lopen en de brug zweeft in het niets. Uiteraard staat deze brug er niet voor niets want hij geeft ons een mooi uitzicht.
We rijden weer verder over de E16, langzaam richting Bergen. De E16 loopt hier onder door een smal dal met aan beide kanten steile bergen, een erg mooi gebied om doorheen te rijden. Als we verder rijden zien we een mooie waterval, en het toeval wil dat we daar vlak bij boven op de berg ook een auto zien rijden. Dat gaan wij dus ook proberen, na even in de navigatie gekeken te hebben loopt er een klein weggetje, Stalheimsvegen, doormiddel van diverse korte haarspeldbochten waarmee je in no-time de berg op en afklimt. Het is zomaar een heel kort weggetje maar zeker leuk om even gereden te hebben.
We vervolgen onze weg over een 80km lang weggetje parallel aan de E16 richting Bergen. Dit weggetje loopt over een berg dus leuker dan de E16. Helaas slaat het noodlot hier wel toe, ons sixpack bier valt van de motor af…. Dat is de grootste tegenvaller van vandaag, de supermarkten zijn al dicht dus we kunnen geen nieuw sixpack kopen… helaas!
Langzaam aan komen we in de buurt van Bergen, en je raad het al, het begint te regenen. We gaan ons best doen om een slaapplek te zoeken. Maar in deze “dichter bevolkte” omgeving is het wat moeilijker om wild te kamperen. En omdat het eigenlijk alleen maar harder begint te regenen besluiten we maar weer richting een camping te rijden, zo dicht mogelijk bij Bergen. Eigenlijk maar goed ook dat we hebben gekozen voor een camping. Het regent de hele avond nog, en ook hier kunnen we de avond droog doorbrengen in een keukentje en weer een douche nemen. Laat wordt het niet deze avond zonder bier, maar dat is ook wel eens lekker om op tijd de slaapzak in te kruipen!
Morgen een tijdje doorbrengen in Bergen!
Laatst bewerkt:
Paul4all
MF veteraan
Zonde van het bier.
Jaap vd Hooft
MF'er
We hebben echt een mooie vakantie gehad, zijn nu vollop bezig voor aankomend jaar. een rondje balkan
Laatst bewerkt:
Wanneer komt het volgende deel?? 
Of is het carnaval in het buitenland?
Of is het carnaval in het buitenland?
Rondje Balkan is ook gaaf
Hebben wij vorig jaar gedaan en dit jaar gaan we jullie na-apen Oja, mocht je dit jaar wat minder bepakking mee willen zeulen, voor de kosten hoef je geen tent mee op/in de Balkan. Eigenlijk altijd wel iets te vinden om te snurken voor een redelijk bedrag (< €30.-pp incl. ontbijt).
PS. Breng je je collega dit jaar ook weer veilig thuis? Hebben we weer wat te lezen en te kijken nadien
Laatst bewerkt:
Er komt toch nog wel meer??
SanderRS
MF veteraan
- Onderwerp starter
- #74
Er komt zeker nog meer, alleen ff tijd zoeken
nog 3 dagen Noorwegen te gaan, en 1 dag de niet spannende maar wel lange weg naar huis! Rondje Balkan is ook gaaf
Oja, mocht je dit jaar wat minder bepakking mee willen zeulen, voor de kosten hoef je geen tent mee op/in de Balkan. Eigenlijk altijd wel iets te vinden om te snurken voor een redelijk bedrag (< €30.-pp incl. ontbijt).
PS. Breng je je collega dit jaar ook weer veilig thuis? Hebben we weer wat te lezen en te kijken nadien
Ik gok dat er in de Balkan ook wel eens een hotelletje gepakt zal gaan worden.
Maar de tent blijft mee gaan
Vooral op andere spullen is veel ruimte te besparen, door gewoon minder mee te nemen. 
En dit jaar gaan we met drie man, met ondertussen alle drie koffersets, en kunnen we dus ook al het gezamenlijk spul over 3 motoren verdelen. Op mijn motor was één complete koffer gezamenlijk spul ... TheFirefox
Rookie
- 22 apr 2014
- 2
- 0
Super verhaal leuk om te lezen
