JuliusXL
Die hard MF'er
Even een stukje recente gebeurtenissen die nodig zijn om mijn huidige blijdschap te begrijpen. Rond april-mei kende ik een dipje in m’n 10-jarige relatie. Dipjes zijn normaal, maar dit was echt op het randje. In een bui van zelfgenoegzaamheid in die periode besloot ik eigenwijs iets te doen wat ik al zo lang wou maar eigenlijk van haar (en van m’n ouders) niet mocht : lessen en examen regelen voor het A-stempeltje. De hoofdargumenten die zij aanhaalden zijn denk ik alom bekend : ‘het is te duur’, ‘je hebt er toch geen tijd voor’ en vooral ‘het is veel te gevaarlijk’. Het feit dat haar moeder en vader net gestopt zijn met motorrijden en me dus ook voor gek verklaarden deed ook niet echt deugd .
Enfin, het dipje klaarde op na een korte periode voor onszelf en wat lange gesprekken. Uiteindelijk zijn we er weer een beetje beter en sterker uitgekomen . Rijschool en rijlessen waren al geregeld, dus daar hield ik aan vast. Lessen gingen goed, examen super. OK, dat A-stempeltje was er dus, maar daar ben je weinig mee zonder bike. Dus ik begin voorzichtig de “ik wil zo graag een motorfiets”-discussie, goed wetende dat ik tegen een muur van onwil zou knallen. Weer samen wat overlegd en tot een niet zo gunstige conclusie gekomen : de prioriteiten liggen elders. We zijn al 10 jaar een koppel en wonen nu bijna 3 jaar samen, dus wordt het mischien wel eens tijd om te denken aan een eigen huisje en over een jaar of twee aan kindjes. Kijk, ik ben niet achterlijk dus ben ik het wat betreft de proiriteiten kan ik het moeilijk oneens zijn met haar. Maar mannen blijven altijd een beetje kind ... en dus wil ik nog altijd graag een bike. Na veel vijven en zessen mocht ik dan een weekje een motor gaan huren.
Dat weekje huren was super ! Toeren dat het een lieve lust is genietende van het mooie zomerweer . Iedere keer als ik de deur uitging met m’n motorpak aan was zij toch wat ongerust. Een motorpak heb ik dus wel al. Ik heb mezelf namelijk de belofte dat ik nooit onbeschermd op een motor kruip, dus ook niet om te lessen, examen af te leggen en op een huurmotor te rijden.
Al met al is de microbe door die huurweek alleen maar erger geworden. Heel voorzichtig ben ik blijven praten over de aanschaf van een motor. En sinds gisteren is er een kleine doorbraak. Vandaar dus mijn blijdschap. Ze beseft dat het een obsessie geworden is voor mij en dat het alleen maar een kwestie van tijd is vooraleer er een motor komt. Ik probeerde gisterenavond dus met wat doorslaggevende argumenten te komen:
* Huren kost uiteindelijk alleen maar een bom geld, 5 keer een week huren = de aanschafprijs van een tweedehands.
* M’n eerste motor hoeft echt niet veel te kosten. Natuurlijk wil ik graag een Fazer of nog beter een VFR, maar het lijkt me verstandiger te beginnen op een relatief goedkope fiets. Budget : 2000-3500 EUR (hou er rekening mee dat ik in België woon).
* Bij de her verkoop na 1 of 2 jaren is de kans reëel dat ik niet veel minder geld terug krijg dan dat ik er voor betaald heb.
* Verzekering kost bijgevolg ook geen stukken van mensen.
* De totale kostprijs = (aankoopprijs – verkoopprijs na 1 of 2 jaren) + verzekering + onderhoud.
* Conclusie : op die manier kost het motorrijden me over twee jaar gespreid niet veel meer dan 5 keer een weekje huren. Grote verschil is dan natuurlijk dat ik twee jaar kan rijden wanneer ik wil en dus niet beperkt ben tot die 5 weekjes.
OK, het zijn plausibele argumenten. Niet helemaal waterdicht, dat geef ik grif toe, maar het zal niet veel ernaast zitten.
Om een lang verhaal kort te maken : begin volgend jaar kijk ik lekker uit naar een tweedehandsje !!!
Jeezes, wat een verhaal weer. Blij dat ik m’n ei kwijt ben
Enfin, het dipje klaarde op na een korte periode voor onszelf en wat lange gesprekken. Uiteindelijk zijn we er weer een beetje beter en sterker uitgekomen . Rijschool en rijlessen waren al geregeld, dus daar hield ik aan vast. Lessen gingen goed, examen super. OK, dat A-stempeltje was er dus, maar daar ben je weinig mee zonder bike. Dus ik begin voorzichtig de “ik wil zo graag een motorfiets”-discussie, goed wetende dat ik tegen een muur van onwil zou knallen. Weer samen wat overlegd en tot een niet zo gunstige conclusie gekomen : de prioriteiten liggen elders. We zijn al 10 jaar een koppel en wonen nu bijna 3 jaar samen, dus wordt het mischien wel eens tijd om te denken aan een eigen huisje en over een jaar of twee aan kindjes. Kijk, ik ben niet achterlijk dus ben ik het wat betreft de proiriteiten kan ik het moeilijk oneens zijn met haar. Maar mannen blijven altijd een beetje kind ... en dus wil ik nog altijd graag een bike. Na veel vijven en zessen mocht ik dan een weekje een motor gaan huren.
Dat weekje huren was super ! Toeren dat het een lieve lust is genietende van het mooie zomerweer . Iedere keer als ik de deur uitging met m’n motorpak aan was zij toch wat ongerust. Een motorpak heb ik dus wel al. Ik heb mezelf namelijk de belofte dat ik nooit onbeschermd op een motor kruip, dus ook niet om te lessen, examen af te leggen en op een huurmotor te rijden.
Al met al is de microbe door die huurweek alleen maar erger geworden. Heel voorzichtig ben ik blijven praten over de aanschaf van een motor. En sinds gisteren is er een kleine doorbraak. Vandaar dus mijn blijdschap. Ze beseft dat het een obsessie geworden is voor mij en dat het alleen maar een kwestie van tijd is vooraleer er een motor komt. Ik probeerde gisterenavond dus met wat doorslaggevende argumenten te komen:
* Huren kost uiteindelijk alleen maar een bom geld, 5 keer een week huren = de aanschafprijs van een tweedehands.
* M’n eerste motor hoeft echt niet veel te kosten. Natuurlijk wil ik graag een Fazer of nog beter een VFR, maar het lijkt me verstandiger te beginnen op een relatief goedkope fiets. Budget : 2000-3500 EUR (hou er rekening mee dat ik in België woon).
* Bij de her verkoop na 1 of 2 jaren is de kans reëel dat ik niet veel minder geld terug krijg dan dat ik er voor betaald heb.
* Verzekering kost bijgevolg ook geen stukken van mensen.
* De totale kostprijs = (aankoopprijs – verkoopprijs na 1 of 2 jaren) + verzekering + onderhoud.
* Conclusie : op die manier kost het motorrijden me over twee jaar gespreid niet veel meer dan 5 keer een weekje huren. Grote verschil is dan natuurlijk dat ik twee jaar kan rijden wanneer ik wil en dus niet beperkt ben tot die 5 weekjes.
OK, het zijn plausibele argumenten. Niet helemaal waterdicht, dat geef ik grif toe, maar het zal niet veel ernaast zitten.
Om een lang verhaal kort te maken : begin volgend jaar kijk ik lekker uit naar een tweedehandsje !!!
Jeezes, wat een verhaal weer. Blij dat ik m’n ei kwijt ben