's Morgens de spulletjes bij elkaar gezocht om de route Hell's Highway uit het motorboek te rijden. Het moet wel veilig vanwege COVID19 dus brander en koffie gaat mee, bammetjes voor onderweg gesmeerd. Waterflessen gevuld en het geheel in de zijkoffers gepakt. Uiteindelijk rij ik om half negen de deur uit. De route start in Lommel België, maar dat gaat niet natuurlijk niet. Dus ik rij naar Budel dat is het eerste plaatsje in Nederland. Het is fris maar mijn motorjas beschermt mij tegen de koude. Rond 10:00 uur kom ik in Budel aan start met eerst met een bakje koffie.
Er komt een man op de fiets een praatje maken. Ik zou hem ook een bakkie aan willen bieden helaas heb ik maar één beker bij me. Het bakje smaakt goed, ik neem nog de intro voor een filmpje op. Dan berg de spulletjes snel op en rij in noordelijke richting. Route gaat oost om Eindhoven via smalle landwegen. Wat me opvalt is de snelheidsbeperking, 30 Km door dorpjes, dan val je nog net niet van je motorfiets en 60 km op landweggetjes. Nu hoeft het niet hard te gaan, je hebt alle tijd om je heen te kijken. De omgeving is mooi en ik geniet met volle teugen.
Ik ben deze keer alleen op pad, dat komt eigenlijk nooit voor, van ene kant mis de gezelligheid van de andere kant is het ook wel lekker dat je gewoon kan doen wat je wil. Als je wil stoppen om een foto te nemen of aan de camera te rommelen is er niemand die daar last van heeft. Tussen Son en Veghel kijk of er nog iets van de strijd te zien is die daar in september 1944 heeft gewoed, dit is Hell's Highway. Maar helaas, of misschien gelukkig maar is daar niets meer van te zien. Rond het middag uur is het tijd voor de lunch. Ik spot weer een picknick tafel en dat is weer een perfecte plek. Eigenlijk zie je dat veel te weinig, in de flevopolder waar ik woon zijn ze er wel maar zijn vaak onbereikbaar voor motorfietsen aan fietspaden. Ik zet water op voor koffie en een bakje bouillon en heb niet zomaar bammetjes gemaakt, maar van lekker maisbrood belegd met cranberry paté en verse roomkaas met pepertjes. Het smaakt me heerlijk en de koffie en soep warmen me op. Van de actioncam is helaas de batterij leeg en ik ben de powerbank vergeten. Beetje jammer dus van de tweede deel geen beelden. Ik vraag me af of dat door de temperatuur komt, ik heb slechts een uur of drie de camera op de helm.
Nadat ik opgeruimd heb, is weer tijd om op te stappen. Ik inspecteer de omgeving nog even of ik niets vergeten ben. Ik volg de route richting Grave. Rijd toch wel goed met een gevulde buik. Ik speur nog steeds de omgeving af maar pas bij de John Thompson brug in Grave staat er een bunker met een beschrijving. Er is ook een zuil waar je luisteren naar het verhaal van de verovering van de brug. Ik neem de tijd om een aantal foto's te maken.
Vanuit de bunker gaat in westelijke richting naar Groesbeek. Geen tijd meer om de Waco glider te rijden maar bij het bevrijdingsmuseum stop ik toch even voor een foto, het bezoek moet maar wachten op een regenachtige dag. Groesbeek weer uit kom je bij Berg en Dal, zeer mooie omgeving om te rijden.
En dat gaat het op richting Nijmegen, daar zit kennelijk een foutje in de route want ik wordt aangehouden door en handhaver dat de weg alleen voor aanwonenden is. Ik verontschuldig me en zeg dat ik kennelijk een bord gemist heb. De handhaver toonde begrip en vroeg me om deze weg niet meer te rijden. Het is nog maar een klein stukje tot het eind van de weg, ik hoef van hem niet te keren. Hij wenst mij een fijne voortzetting van de rit en ik ga weer verder. Nijmegen is het oppassen geblazen het is druk. Daarna wordt het weer landelijk en kom je in land van Maas en Waal. Na het vastlopen van de operatie Market Garden ontstaat in dit gebied een stellingen oorlog. De burgers vluchten er blijven enkel mannen om haard en haven te bewaken. De Duitse troepen verdedigen hardnekkig om dat zij bang zijn dat de geallieerden dan direct naar Duitsland kunnen doorsteken.
Het kapelletje is na de oorlog gebouwd als plek van bezinning, en daar wordt het nog steeds voor gebruikt getuige het schriftje dat in de kapel ligt waar bezoekers soms hun hart hebben uitgestort. Terwijl ik foto's maak in de omgeving komt een stel een kaarsje aansteken. Op dit moment is ook de batterij van de telefoon leeg en daarmee geen mogelijkheid meer om te vloggen, maar ik heb zojuist gezien dat ergere dingen in het leven zijn dus stap ik weer op Xena en even later rij ik op de rijndijk. Bij Driel is er nog een monument op de dijk.
Het gaat inmiddels tegen vijf uur dus snel maar weer verder. Ik schat in dat ik niet de hele route kan afmaken en rij dus snel weer verder. In Arnhem is natuurlijk de John Frost brug, maar ik besluit verder te rijden. In Oosterbeek stop ik bij de oude kerk om foto's te maken. De Kerk deed tijdens de Operatie Market Garden dienst als hospitaal en circa 250 Britse militairen zijn hier verzorgd.
Van dit punt besluit ik om het restant van de route niet meer te rijden en rechtstreeks weer richting huis te rijden, zijn tenslotte ook nog een kleine honderd kilometer. Bij de boogjes stop ik nog even voor een burger en voor een tankstop. Met het laatste licht van deze dag duw ik rond 19:00 uur de motor weer in de mancave. Was weer een goeie.
Er komt een man op de fiets een praatje maken. Ik zou hem ook een bakkie aan willen bieden helaas heb ik maar één beker bij me. Het bakje smaakt goed, ik neem nog de intro voor een filmpje op. Dan berg de spulletjes snel op en rij in noordelijke richting. Route gaat oost om Eindhoven via smalle landwegen. Wat me opvalt is de snelheidsbeperking, 30 Km door dorpjes, dan val je nog net niet van je motorfiets en 60 km op landweggetjes. Nu hoeft het niet hard te gaan, je hebt alle tijd om je heen te kijken. De omgeving is mooi en ik geniet met volle teugen.
Ik ben deze keer alleen op pad, dat komt eigenlijk nooit voor, van ene kant mis de gezelligheid van de andere kant is het ook wel lekker dat je gewoon kan doen wat je wil. Als je wil stoppen om een foto te nemen of aan de camera te rommelen is er niemand die daar last van heeft. Tussen Son en Veghel kijk of er nog iets van de strijd te zien is die daar in september 1944 heeft gewoed, dit is Hell's Highway. Maar helaas, of misschien gelukkig maar is daar niets meer van te zien. Rond het middag uur is het tijd voor de lunch. Ik spot weer een picknick tafel en dat is weer een perfecte plek. Eigenlijk zie je dat veel te weinig, in de flevopolder waar ik woon zijn ze er wel maar zijn vaak onbereikbaar voor motorfietsen aan fietspaden. Ik zet water op voor koffie en een bakje bouillon en heb niet zomaar bammetjes gemaakt, maar van lekker maisbrood belegd met cranberry paté en verse roomkaas met pepertjes. Het smaakt me heerlijk en de koffie en soep warmen me op. Van de actioncam is helaas de batterij leeg en ik ben de powerbank vergeten. Beetje jammer dus van de tweede deel geen beelden. Ik vraag me af of dat door de temperatuur komt, ik heb slechts een uur of drie de camera op de helm.
Nadat ik opgeruimd heb, is weer tijd om op te stappen. Ik inspecteer de omgeving nog even of ik niets vergeten ben. Ik volg de route richting Grave. Rijd toch wel goed met een gevulde buik. Ik speur nog steeds de omgeving af maar pas bij de John Thompson brug in Grave staat er een bunker met een beschrijving. Er is ook een zuil waar je luisteren naar het verhaal van de verovering van de brug. Ik neem de tijd om een aantal foto's te maken.
Vanuit de bunker gaat in westelijke richting naar Groesbeek. Geen tijd meer om de Waco glider te rijden maar bij het bevrijdingsmuseum stop ik toch even voor een foto, het bezoek moet maar wachten op een regenachtige dag. Groesbeek weer uit kom je bij Berg en Dal, zeer mooie omgeving om te rijden.
En dat gaat het op richting Nijmegen, daar zit kennelijk een foutje in de route want ik wordt aangehouden door en handhaver dat de weg alleen voor aanwonenden is. Ik verontschuldig me en zeg dat ik kennelijk een bord gemist heb. De handhaver toonde begrip en vroeg me om deze weg niet meer te rijden. Het is nog maar een klein stukje tot het eind van de weg, ik hoef van hem niet te keren. Hij wenst mij een fijne voortzetting van de rit en ik ga weer verder. Nijmegen is het oppassen geblazen het is druk. Daarna wordt het weer landelijk en kom je in land van Maas en Waal. Na het vastlopen van de operatie Market Garden ontstaat in dit gebied een stellingen oorlog. De burgers vluchten er blijven enkel mannen om haard en haven te bewaken. De Duitse troepen verdedigen hardnekkig om dat zij bang zijn dat de geallieerden dan direct naar Duitsland kunnen doorsteken.
Het kapelletje is na de oorlog gebouwd als plek van bezinning, en daar wordt het nog steeds voor gebruikt getuige het schriftje dat in de kapel ligt waar bezoekers soms hun hart hebben uitgestort. Terwijl ik foto's maak in de omgeving komt een stel een kaarsje aansteken. Op dit moment is ook de batterij van de telefoon leeg en daarmee geen mogelijkheid meer om te vloggen, maar ik heb zojuist gezien dat ergere dingen in het leven zijn dus stap ik weer op Xena en even later rij ik op de rijndijk. Bij Driel is er nog een monument op de dijk.
Het gaat inmiddels tegen vijf uur dus snel maar weer verder. Ik schat in dat ik niet de hele route kan afmaken en rij dus snel weer verder. In Arnhem is natuurlijk de John Frost brug, maar ik besluit verder te rijden. In Oosterbeek stop ik bij de oude kerk om foto's te maken. De Kerk deed tijdens de Operatie Market Garden dienst als hospitaal en circa 250 Britse militairen zijn hier verzorgd.
Van dit punt besluit ik om het restant van de route niet meer te rijden en rechtstreeks weer richting huis te rijden, zijn tenslotte ook nog een kleine honderd kilometer. Bij de boogjes stop ik nog even voor een burger en voor een tankstop. Met het laatste licht van deze dag duw ik rond 19:00 uur de motor weer in de mancave. Was weer een goeie.