Die begint weer redelijk in vorm te komen.
Al zien de verwonden er nog niet uit, het voelt nu precies een week weer als mijn eigen arm.
Daarvoor meer als een robot arm of slap aanhangsel.
Nu het (hersenschuddend) koppie nog op orde, alle signalen van buitenaf worden versterkt.
En deze week vier dagen gewerkt, iedere dag vier uur.
Maar geen hond die er dan rekening mee houdt.. je bent er dus goân.
Iedereen praat en vraagt maar raak voor advies/assistentie/problemen oplossen.
Voel me dan wel weer nuttig, dus volgende week vijf halve dagen buffelen.
Morgen misschien een stukje rijden op het nieuwe ijzer want de aanhangers zijn verhuurd.
Shit man. ik hoop dat je snel weer volledig op de been bent, en ook weer goed kunt motorrijden