De Highlander
MF veteraan
Wat vooraf ging:
Ik heb mijn accu altijd aan een druppelaar staan als ik thuis ben. Dat schijnt beter te zijn voor de accu. Deze druppellader sluit ik aan dmv twee kabelschoentjes. Op mijn accu heb ik twee extra draadjes hiervoor gemonteerd zodat ik er makkelijk bij kan. Deze draadjes hangen altijd los aan de linkerzijde van mijn motor. Ziet er niet uit, maar bij een brik mag het wel.
Twee weken terug heb ik een mooie stekker gekregen die ik op mijn motor kan monteren ipv die kabelschoentjes. En de dag nadat ik die stekker kreeg breekt (toeval of een teken) één van de accudraadjes af. Ik denk: "what the fuck, dan maar ff niet aan de lader".
Gisterochtend:
Lekker weer, dus ik wil met het ouwe ijzer naar mijn werk. (ik rij niet dagelijks.) Motor door de bergingsdeur gevrot, startknop drukken, niks. Motor weer naar binnen, in de auto naar het werk.
Onderweg lopen prakizeren of de dynamo misschien verrot is. Laad hij niet bij en is daarom de accu leeg. Zou hij al die tijd alleen maar opgeladen zijn door de druppellader?
Gisteravond:
Zadel eraf gehaalt om bij de accu te komen. Dit doet auw omdat ik het zadel van onderaf los moet draaien en ik met mijn arm nauwelijks tussen de band en het spatbord in kan komen.
Daarna accu eruit. Wat blijkt: Ik had een droge platen-accu. Dit is wel stoer natuurlijk maar er hoord echt wel vloeistof in te zitten. Geen druppel zat er meer in.
Accu bijgevuld, aangesloten, starten, als een zonnetje.
Nieuw draadje gemonteerd met kabelschoentje. Dit was een mooi moment om die nieuwe stekker aan te sluiten, maar ik miste wat ringetjes. Om toch vandaag wel te rijden dus maar weer de noodoplossing van losse draadjes met kabelschoentjes.
Daarna moest het zadel er weer op. Nu moest mijn arm nog verder tussen het spatbord en de band omdat het begin niet met een sleutel gaat. Krik onder de motor, zodat ik net weer een halve centimeter extra ruimte had. Met veel geweld mijn arm onder het spatbord gedrukt. Bij aaaauuuuwwww moest ik nog twee centimeter verder, maar ik heb het gehaald. Ik voelde me een beetje als een dierenarts die in een koe zat met zijn arm, maar dan een koe die ervan hield om het ruig te doen.
Maar uiteindelijk is het gelukt.
Vandaag:
Lekker met de motor naar mijn werk gereden. Starte als nooit tevoren.
Twee mooie kabeltjes hangen weer naast mijn zadel, en thuis ligt nog een mooie stekker. Binnenkort dus weer het zadel eraf om die aan te sluiten.
Mijn arm heeft een mooie ronde wond in de vorm van mijn spatbord.
Dus wat hebben we weer geleerd uit dit verhaal:
Ik zorg goed voor mijn accu, hij krijgt elke dag stroom.
Mijn accu neemt geen genoegen met alleen stroom, maar wil ook water.
Zadel demonteren doet pijn, maar wie mooi wil zijn moet pijn lijden.
Als ik eerder tijd had gemaakt voor het monteren van mijn stekker, dan had ik al deze problemen niet gehad, en dit verhaal niet hoeven typen.
Ik heb mijn accu altijd aan een druppelaar staan als ik thuis ben. Dat schijnt beter te zijn voor de accu. Deze druppellader sluit ik aan dmv twee kabelschoentjes. Op mijn accu heb ik twee extra draadjes hiervoor gemonteerd zodat ik er makkelijk bij kan. Deze draadjes hangen altijd los aan de linkerzijde van mijn motor. Ziet er niet uit, maar bij een brik mag het wel.
Twee weken terug heb ik een mooie stekker gekregen die ik op mijn motor kan monteren ipv die kabelschoentjes. En de dag nadat ik die stekker kreeg breekt (toeval of een teken) één van de accudraadjes af. Ik denk: "what the fuck, dan maar ff niet aan de lader".
Gisterochtend:
Lekker weer, dus ik wil met het ouwe ijzer naar mijn werk. (ik rij niet dagelijks.) Motor door de bergingsdeur gevrot, startknop drukken, niks. Motor weer naar binnen, in de auto naar het werk.
Onderweg lopen prakizeren of de dynamo misschien verrot is. Laad hij niet bij en is daarom de accu leeg. Zou hij al die tijd alleen maar opgeladen zijn door de druppellader?
Gisteravond:
Zadel eraf gehaalt om bij de accu te komen. Dit doet auw omdat ik het zadel van onderaf los moet draaien en ik met mijn arm nauwelijks tussen de band en het spatbord in kan komen.
Daarna accu eruit. Wat blijkt: Ik had een droge platen-accu. Dit is wel stoer natuurlijk maar er hoord echt wel vloeistof in te zitten. Geen druppel zat er meer in.
Accu bijgevuld, aangesloten, starten, als een zonnetje.
Nieuw draadje gemonteerd met kabelschoentje. Dit was een mooi moment om die nieuwe stekker aan te sluiten, maar ik miste wat ringetjes. Om toch vandaag wel te rijden dus maar weer de noodoplossing van losse draadjes met kabelschoentjes.
Daarna moest het zadel er weer op. Nu moest mijn arm nog verder tussen het spatbord en de band omdat het begin niet met een sleutel gaat. Krik onder de motor, zodat ik net weer een halve centimeter extra ruimte had. Met veel geweld mijn arm onder het spatbord gedrukt. Bij aaaauuuuwwww moest ik nog twee centimeter verder, maar ik heb het gehaald. Ik voelde me een beetje als een dierenarts die in een koe zat met zijn arm, maar dan een koe die ervan hield om het ruig te doen.
Maar uiteindelijk is het gelukt.
Vandaag:
Lekker met de motor naar mijn werk gereden. Starte als nooit tevoren.
Twee mooie kabeltjes hangen weer naast mijn zadel, en thuis ligt nog een mooie stekker. Binnenkort dus weer het zadel eraf om die aan te sluiten.
Mijn arm heeft een mooie ronde wond in de vorm van mijn spatbord.
Dus wat hebben we weer geleerd uit dit verhaal:
Ik zorg goed voor mijn accu, hij krijgt elke dag stroom.
Mijn accu neemt geen genoegen met alleen stroom, maar wil ook water.
Zadel demonteren doet pijn, maar wie mooi wil zijn moet pijn lijden.
Als ik eerder tijd had gemaakt voor het monteren van mijn stekker, dan had ik al deze problemen niet gehad, en dit verhaal niet hoeven typen.
