trauma's krijg je meestal snel en goedkoop, kost veel en gaat lang duren om er weer vanaf te zijn.Ik zal het verhaal hier vast wel eens eerder hebben verteld maar;
Reed toen op mn eerste. Honda CBR600F uit 1993.
Geinig ding, maar veel gezeik mee gehad, technisch gezien.
Meneer werd alleen even toegesproken door de organisatie. En dat was nadat mijn ex daar de boel op stelten had gezet omdat er niks mee gedaan werd
Zoals mick zei, soms heb je het idee dat de organisatie er zit voor de centen en niet de mensen op het circuit.
Meneer mocht gewoon doorrijden, hij en z'n vrienden vonden het erg grappig blijkbaar en maar gezeur. Het was mijn fout, had ik maar moeten doorrijdenOrganisatie vond dat het na het toespreken van meneer afgedaan was.
Ik heb toen nog een aantal rondes met een instructeur alleen gereden. Dat was op zich nog wel fijn en leuk. Maar mn vertrouwen was weg en de angst voor mensen die achter me rijden was geboren
Reden waarom ik nu nog steeds liever niet met mensen achter me rij die ik niet ken. Dus of ik rij achteraan, of ik rij liever niet in een groep.
Ik vind het wel jammer. Ik kan nooit meer zo vrij rijden als dat ik daarvoor deed.
Dit volgende klinkt waarschijnlijk heel sneu, maar dat boeit me vrij weinig. En de mensen die liever enkel en alleen over Voorne putten en motorrijden willen lezen moeten maar even elders kijkenik wil alleen maar meegeven wat dat nu nog steeds met me doet en dat terwijl het al heel wat jaren geleden gebeurt is op het circuit.
2 jaar geleden gingen we de Stelvio pas rijden. Ik wilde dat echt mega graag vanwege het uitzicht en omdat het er wel 1tje is om van het lijstje af te strepen.
Onderaan de pas klapte ik dicht. Volledig in paniek omdat ik niet wist hoe druk het was op de pas.
In mijn hoofd ging alleen maar "Stel je voor dat er mensen zijn die mij te langzaam vinden rijden, me inhalen en iets geks doen en het gaat fout" wat compleet een irreeele angst is, dat weet ik maar zeg dat maar tegen je brein die overuren draait op zo'n moment.
Afin, uiteindelijk tranen weggeveegd, m'n helm opgezet na een plaspauze, 10x diep adem gehaald en knop om en gaan.
Enkel en alleen focussen op de bochten.
Halverwege kwam de bewustwording dat het niet zo druk was op de pas en we dus redelijk het rijk voor ons alleen hadden.
Eenmaal boven een verademing en megatrots op mezelf. Want voor mij was dat echt een overwinning. Niet omdat de pas zo moeilijk is om te rijden, maar omdat ik m'n angst voor even uit kon schakelen
Dus denk alsjeblieft vooral ook aan anderen vwb regels. Ze zijn er niet alleen voor jou maar ook voor een ander. En je kan iemand echt met iets levenslangs opzadelen (mentaal en/of fysiek)
Dus de Stelvio, da's in dat licht helemaal super
(net als iedereen denk ik zo momenteel). Die foto's 
wat klopt hier niet? 
