Hoe zal ik hiermee om moeten gaan?

Sterkte ermee ,
Wat ik wil meegeven . Ik heb altijd gezegd ik ga geen motor aanschaffen voor dat ik acht waar ik me bezig ben.
Toch wat gegroeid volwassenen geworden en ben mijn rijbewijs gaan halen.
Doe wat je moet doen.
 
ten eerste gecondoleerd!

plezier zit in de kleine dingen wat JIJ leuk vindt om te doen. Het leven is te kort om te stoppen met dingen wat je leuk vind.

Als motorrijden, al tijdens het lessen, plezier geeft vind ik dat je je avb en avd moet gaan halen. tenslotte was je al bereidt om het te gaan halen.

nadat je je roze plastic card met een A'tje hebt gehaald, kun je zelf bepalen of je daadwerkelijk wilt stoppen met rijden of dat het na paar maanden weer gaat kriebelen om te gaan rijden.
 
Laatst bewerkt:
Bedankt voor alle reacties!
Werkelijk hartverwarmend om in zo'n korte tijd zoveel reacties te krijgen. Het zijn er helaas teveel om op alles individueel in te gaan, maar ze hebben mij wel allemaal stof tot nadenken gegeven.

Het is inmiddels enigszins geland, al gaat de echte klap vrijdag pas komen. Er zit nog wel veel boosheid in mij en dat moet ook bezinken. Alles moet een plekje krijgen. Mijn baas zei vandaag: "laat die paar dagen ook echt k*tdagen zijn, anders heb je er later spijt van"" .

Praktisch gezien, ik heb overleg gehad met de rijinstructeur en die was resoluut: als jij nog met zo'n ongeluk in je hoofd zit, dan gaan we morgen niet op de motor lessen. Denk dat dat toch wel een verstandige keuze is. Ik wil ook niet zo op de motor stappen en de gedachten aan mijn neef weg moeten drukken om geconcentreerd te kunnen rijden. Heb besloten om het in elk geval tot na de vakantie uit te stellen. Dan heb ik wel meteen AVB, maar daar maak ik me niet zo druk over. Haal ik het niet, dan haal ik het maar niet. Eerst maar het plezier terug zien te krijgen. Dat ben ik nu kwijt, maar ik wil het wel de kans geven terug te laten komen. Vroeg of laat...

Bedankt wederom!
 
Altijd naar om te horen zo een verhaal, en het is begrijpelijker dat het dichtbij komt als het een bekende of familielid is.
Maar zo kennen de meeste wel iemand die is verongelukt, invalide geraakt of wat dan ook.
Vindt het persoonlijk ook verschrikkelijk om te lezen dat aan het begin van het motor seizoen weer motorrijders om het leven komen.
Maar je loopt inderdaad met vele dingen een risico en dat weerhoud je er niet van om het niet te doen.
Vele banen kunnen al dodelijk zijn......
Denk dat je jezelf moet gaan afvragen of je nog wel met vol zelfvertrouwen op de motor kan stappen, dit is toch wel een belangrijk onderdeel van het motor rijden.
Zijn genoeg mensen die angstig in auto's rijden (kijk maar in een tunnel hoeveel mensen daar bang voor zijn), en die angst kan voor gevaarlijke situaties zorgen, voor jouw of je medeweggebruiker, en dat is op een motor helemaal een probleem.
 
Beste Arnoud, het is nogal wat als je zo'n bericht krijgt. Logisch dat je van slag bent. Ik zou mezelf ook afvragen waar ik goed aan zou doen. Motorrijden is inderdaad gevaarlijker dan autorijden. Het is een hobby met een risico. Maar wel een hobby. Autorijden gaat om het vervoer, motorrijden is gevoel.
De risico's kun je wel beperken. Als je je voortdurend bewust bent van je kwetsbaarheid (en dat is er nu bij jou keihard ingepeperd, helaas ten koste van je neef), dan maak je het voor jezelf al een stuk veiliger. De meeste dodelijke ongelukken met de motor komen door snelheid. Omdat het een kick geeft en we bijna allemaal van snelheid houden die je alleen op een motor zo kan beleven. Maar als je leert jezelf op cruciale momenten in te houden en altijd tegen jezelf zegt: 'Bij twijfel niet doen' verlaag je het risico al flink. Denk eens aan professionele motorrijders, zoals motoragenten. Zouden zij dat vak kunnen doen als het risico onaanvaardbaar hoog zou zijn? Zij hebben geleerd anderen in te schatten en zichzelf uit de problemen te houden qua rijden. Dat is naast rijvaardigheid ook een mindset. Die kun jij jezelf ook eigen maken. Hou altijd je kop erbij. Dan is de kans dat je in leven blijft nog altijd veel en veel groter dan de kans dat het slecht afloopt. Sterkte, en wijsheid in je overwegingen :)

Met die "hobby" verplaats ik me wel iedere dag naar mijn werk ;)

Verder,TS praat eens met je instructeur,daarna zie je nog wel of je wil lessen.
Het is koffiedik kijken of je dan nog durft te rijden,laat het eerst wat zakken
 
Gecondoleerd.
Het ligt vooral aan je eigen mindset.
Ik ben geheel ongelovig maar ik ben wel van mening dat als het mijn tijd is om te gaan dan ga ik en is het niet op de motor terwijl ik plezier heb dan struikel ik wel over een losse stoeptegel en breek m'n nek of krijg een ziekte die me fataal wordt.
Ik ga het lot niet uitdagen vanwege deze instelling maar het maakt het leven wel een stuk aangenamer en makkelijker.
 
Gecondoleerd, heftig hoor!

Ik hoop dat je je realiseert dat de enige overeenkomst is, dat hij ook op een motor zat. Het zegt niets over of dit jou ook gaat overkomen!
Hooguit is het een hele harde les dat je bochten nooit harder moet nemen dan je gegarandeerd aankan en dat je defensief moet rijden.....

NB misschien niet helemaal ter zake doende maar ik heb nooit begrepen waarom ze die achterlijke klinkertjes daar in de bocht in het wegdek hebben gelegd. Zoiets kan zo je focus even wegnemen...in mijn beleving is het daar bepaald niet veiliger door geworden.
 
Laatst bewerkt:
Gecondoleerd en veel sterkte komende periode.

Ik denk dat je eerst zelf alles moet verwerken/accepteren en daarna met zelfvertrouwen je lessen moet afmaken, tenzij je gevoel anders zegt. Onbegrip vanuit je familie zal er zijn (maar dat is ook logisch denk ik?) en heeft tijd nodig.

Ik ben vanmiddag ook aanwezig omdat ik je neef ken.
 
Tja....,

Ik heb vele risico's genomen in de jaren dat ik in de motorsport actief was. En ik heb het met vallen en opstaan moeten leren. Vooral tijdens het motorcrossen, flattrack en supermotard. En mijn topper was op de veenslang, met circuitfiets op topsnelheid, iemand met de voorremhevel op de elleboog raken en ................
Pijn jonge !! Motor accordeon... en een deuk in mijn ego van kom eens kijken.
Maar goed, het hielp niets. Ik stapte toch weer op, en binnen niet al te lange tijd was ik het alweer vergeten.
Maar dan, dan ben je zonder bewust risico thuis aan het klussen . En doet het krak, en lig je vier meter lager op een betonvloer dood te gaan. Gelukkig stond mijn horoscoop goed die dag, want ik kwam wel weer bij bewustzijn met een schedelbreuk en a4tje vol fracturen en snijwonden.


Weet je ? Ik rij nog steeds motor, maar ik heb mij voorgenomen om nooit meer te klussen :+
 
Laatst bewerkt:
Met die "hobby" verplaats ik me wel iedere dag naar mijn werk ;)

Verder,TS praat eens met je instructeur,daarna zie je nog wel of je wil lessen.
Het is koffiedik kijken of je dan nog durft te rijden,laat het eerst wat zakken

Plezier en praktisch gebruik gaan wel vaker prima samen :) Zeker op de motor. Het woord hobby is misschien niet zo goed gekozen, maar je begrijpt wat ik bedoel. Als het ook geen liefhebberij zou zijn, zouden we waarschijnlijk niet eens op een forum actief zijn.
 
Gast, gecondoleerd!

Het zal niet de laatste keer zijn dat een tragisch ongeval een motorrijder noodlottig wordt; dat is een fact of life. Then again, een ongeluk ligt altijd in een klein hoekje en dat hoekje wordt maar een klein beetje groter van motorrijden en je krijgt er een hoop voor terug. (Ik vernaggel hier het spreekwoord wat maar je begrijpt wat ik bedoel :) )

Bedenk ook dat je door te leren motorrijden wel meteen een beter geïnformeerde en getrainde verkeersdeelnemer bent dan 99% (ruwe inschatting :D ) van de rest van de B- en Am-bezitters. Je loopt meer risico maar je bent wel weer beter in staat om dat risico ook weer zelf te minimaliseren en op gedrag (en van vooral de fouten) van anderen te anticiperen.

Succes met de verwerking en wat je lessen betreft: als het nu effe niet gaat dan gaat het niet, verstandig besluit. Maar uiteindelijk ga jij ook vrolijk op twee wielen net als wij allemaal. Welkom! *O*
 
Laatst bewerkt:
Eerst gecondoleerd. Hij had op zoveel manieren kunnen sterven, laat dat niet je eigen interesses beinvloeden.
 
Motorrijden is een passie. Voor mij althans. Gaat veel verder dan een hobby en ik zou er dus nooit mee stoppen. Ik heb helaas ook wel eens iemand zien verongelukken, ik was erbij zelfs, maar geen seconde heb ik overwogen te stoppen. Wat ik wel gedaan heb is zijn "fout" goed in de oren knopen en als ik in de situatie kom dan denk ik aan hem en neem een andere, betere beslissing. Dat kun jij ook doen; achterhaal wat er mis ging en neem jezelf voor anders te handelen. Nee de motorrijder is niet altijd de veroorzaker maar er zijn altijd dingen te verzinnen die je anders had kunnen doen om de situatie te voorkomen. Dan denk je aan je neef en doe je het anders. Snap je me? Zo blijft de persoon ook bij je. Mooi toch?
 
Terug
Bovenaan Onderaan