eddy0497
MF veteraan
Ooit rij ik terug, dat zijn de woorden van Bram een goede vriend van mij, die door een motorongeluk 11 jaar geleden in een rolstoel terecht kwam. Hij was toen niet in fout.
Een vrachtwagenchauffeur had niet beter gevonden om zijn nachtrust te nemen en zich op de baan te parkeren in een blinde bocht. Bram kwam die bewuste bocht uit, toen hij die nacht van zijn werk naar huis reed, en reed achterop de oplegger.
De gevolgen waren, gebroken rug met verlamming tot aan de borst. Ondertussen zoveel jaren later, na veel leed en pijn maar nog steeds met de microbe van het motorrijden in zijn bloed. Eindelijk een motor, thuis voor de deur. Een hele hoop werk aan aanpassingen aan remmen, schakelmechanismen, zijspan, zadel en zijbeugels voor een vaste zithouding. Dan nog maar te zwijgen van de moeite die het gekost heeft om zijn motorrijbewijs terug te krijgen.
Voor onze Belgische overheidsinstanties was het te ingewikkeld, en hadden zij niet de middelen om dergelijke examens af te leggen. Dan maar naar Nederland waar ze wel vertrouwd waren met heel het gebeuren.
In Nederland goedgekeurd, aanvaard en geslaagd en dankzij het Europees rijbewijs waren ze hier in België dan ook verplicht hem te aanvaarden als volwaardig motorrijder. Nog enkele dagen wachten op de motorplaat en dan eindelijk was ze er en het was één en al vreugde dat hij eindelijk terug kon rijden.
We hebben drie dagen samen met vrienden gereden en de vierde dag kamen we terug van de Ardennen, hij is nog mee tot bij mij thuis gereden, nog ff over de dag nagepraat en vertrokken.
Nog geen minuut later hebben ze mij opgebeld met het nieuws dat ze onze Bram omvergereden hadden. Het eerstvolgende kruispunt, had een auto die linksaf wou en uit de tegenovergestelde richting kwam, en door een onoplettendheid hem niet op tijd gezien, met alle gevolgen.
Bovenbeen versplinterd, kniebol in tweeën gebarsten, gewrichtsbanden gescheurd en nog een hoop materieel en niet te vergeten emotionele schade. Zelfs voor mij blijft het allemaal zo wat door mijn hoofd gaan. Zo van waarom net hij weer, na alles wat hij al doorstaan heeft door een motorongeluk en terug opgebracht heeft om weer te kunnen rijden.
Ik probeer het op deze manier wat van mij af te schrijven op dit forum.
Aangezien er heel veel toffe reacties binnenkomen, ga ik dit allemaal afprinten en in boekvorm overhandigen aan hem. Hij zal er veel steun aan hebben dat motorrijdend Belgie en Nederland met hem meeleeft.
Een vrachtwagenchauffeur had niet beter gevonden om zijn nachtrust te nemen en zich op de baan te parkeren in een blinde bocht. Bram kwam die bewuste bocht uit, toen hij die nacht van zijn werk naar huis reed, en reed achterop de oplegger.
De gevolgen waren, gebroken rug met verlamming tot aan de borst. Ondertussen zoveel jaren later, na veel leed en pijn maar nog steeds met de microbe van het motorrijden in zijn bloed. Eindelijk een motor, thuis voor de deur. Een hele hoop werk aan aanpassingen aan remmen, schakelmechanismen, zijspan, zadel en zijbeugels voor een vaste zithouding. Dan nog maar te zwijgen van de moeite die het gekost heeft om zijn motorrijbewijs terug te krijgen.
Voor onze Belgische overheidsinstanties was het te ingewikkeld, en hadden zij niet de middelen om dergelijke examens af te leggen. Dan maar naar Nederland waar ze wel vertrouwd waren met heel het gebeuren.
In Nederland goedgekeurd, aanvaard en geslaagd en dankzij het Europees rijbewijs waren ze hier in België dan ook verplicht hem te aanvaarden als volwaardig motorrijder. Nog enkele dagen wachten op de motorplaat en dan eindelijk was ze er en het was één en al vreugde dat hij eindelijk terug kon rijden.
We hebben drie dagen samen met vrienden gereden en de vierde dag kamen we terug van de Ardennen, hij is nog mee tot bij mij thuis gereden, nog ff over de dag nagepraat en vertrokken.
Nog geen minuut later hebben ze mij opgebeld met het nieuws dat ze onze Bram omvergereden hadden. Het eerstvolgende kruispunt, had een auto die linksaf wou en uit de tegenovergestelde richting kwam, en door een onoplettendheid hem niet op tijd gezien, met alle gevolgen.
Bovenbeen versplinterd, kniebol in tweeën gebarsten, gewrichtsbanden gescheurd en nog een hoop materieel en niet te vergeten emotionele schade. Zelfs voor mij blijft het allemaal zo wat door mijn hoofd gaan. Zo van waarom net hij weer, na alles wat hij al doorstaan heeft door een motorongeluk en terug opgebracht heeft om weer te kunnen rijden.
Ik probeer het op deze manier wat van mij af te schrijven op dit forum.
Aangezien er heel veel toffe reacties binnenkomen, ga ik dit allemaal afprinten en in boekvorm overhandigen aan hem. Hij zal er veel steun aan hebben dat motorrijdend Belgie en Nederland met hem meeleeft.
Laatst bewerkt:
sterkte ermee. 
... veel sterkte voor hem
