Berent_1970
MF'er
Hallo iedereen,
Minstens een keer per dag te hebben gelachen, dan heb je ook deze dag geleefd. Een stukje rij-ervaring delen volgestouwd met humor doet iedereen smilen.
Lang geleden (jawel) toen ik jaar of 6 was, nam mijn opa me altijd mee naar het treinstation in Abcoude. Daar kwamen met regelmaat sneltreinen (en dat waren heuse loks van zwaar kaliber met veel blauwe wagons erachter) met zo'n 120 km per uur langs. Vanwege het razende geluid en windvlagen des treinen, stond ik zó dicht bij de rand van de perron dat mijn opa mij aan mijn broekriem moest vasthouden. Zodra de ene trein voorbij was, rende ik naar de overkant (wel eerst de onderdoorgang doorlopen) en de tweede ronde volgde. Echt hartstikke fijn genieten was dat! Behalve voor mijn opa, want die was ook niet zo jong meer.....hijg, hijg, puf, puf.....
Nu zullen jullie denken: "Wat heeft dat nou te maken met motorrijden?". Even geduld..... het wordt zo duidelijk..... kan niet missen.
Tijdens één van praktijkritten reden we met z'n drieën op gemotoriseerde tweewielers op de snelweg (A200) van Haarlem naar Amsterdam. Het was ergens in de maand oktober, behoorlijk fris en rond 19:45 (net niet donker). Bij Halfweg de afrit genomen en vervolgens onder de snelweg door naar spoorweg overgang. En daar begonnen de slagbomen net te tingelingen. We moesten stoppen, mijn maat als eerste, instructeur als tweede en ik als derde.
Toen kwam de trein van Amsterdam naar Haarlem voorbij razen en ik dacht meteen aan fijne momenten met mijn opa. Alleen..... op dat moment was het niet meer zo'n fijn moment. Als 6-jarige ukkepuk denk je natuurlijk niet aan gevaarte met 120 km per uur, zware massa, veel rijtuigen en weet ik veel wat. Alleen het geluid en windvlagen golden.
Als volwassene denk je daar nu toch anders over. En dat werd mij op dat moment zonder meer duidelijk. Deze trein was een dubbeldekker, vol met mensen en reed met een fucking snelheid van 140 km per uur! Ondanks dat ik een meter of 5 op afstand stond, was het voorbij razende geluid hoger en de windvlaag harder.
Maar ...... de slagbomen bleven omlaag. "Oh God, er komt nog een aan, maar dan van de andere kant!". Deze trein was dezelfde als de eerste, alleen 2,5 meter dichterbij.
Nadat deze trein voorbij was, gebeurde dit:
De slagbomen gingen omhoog, de motorfietsen werden gestart en we waren gereed voor gassen. BAM, de motorfiets van mijn maat sloeg af. Ik was inmiddels dichterbij gekomen. Toen gingen zowel mijn maat als de instructeur vrijwel tegelijk er vandoor. En ikke................. ik gaf gas en BAM, motorfiets afgeslagen............. OP HET SPOOR!!!
Er ging van alles en nog wat door mijn hoofd:
"Oh fuck, fuck, fuck,......... Oh, shit, shit, shit,............ Oh kut, kut, kut..........tegelijk denkend aan me opa en de vele verhalen en berichten over ongelukken op spoorwegovergang........"
Tegelijk naar links en rechts kijkend is het mij eindelijk gelukt de motorfiets te starten en met een loeiende geluid die twee asociale samenzweerderige bijrijders achterna gevlogen.
En dit alles in één seconde......
Aangekomen bij vertreklocatie en na te zijn bijgekomen deed ik mijn verhaal. En een big fucking smile verscheen op het gezicht van mijn instructeur en dat van oor-tot-oor.
Minstens een keer per dag te hebben gelachen, dan heb je ook deze dag geleefd. Een stukje rij-ervaring delen volgestouwd met humor doet iedereen smilen.
Lang geleden (jawel) toen ik jaar of 6 was, nam mijn opa me altijd mee naar het treinstation in Abcoude. Daar kwamen met regelmaat sneltreinen (en dat waren heuse loks van zwaar kaliber met veel blauwe wagons erachter) met zo'n 120 km per uur langs. Vanwege het razende geluid en windvlagen des treinen, stond ik zó dicht bij de rand van de perron dat mijn opa mij aan mijn broekriem moest vasthouden. Zodra de ene trein voorbij was, rende ik naar de overkant (wel eerst de onderdoorgang doorlopen) en de tweede ronde volgde. Echt hartstikke fijn genieten was dat! Behalve voor mijn opa, want die was ook niet zo jong meer.....hijg, hijg, puf, puf.....
Nu zullen jullie denken: "Wat heeft dat nou te maken met motorrijden?". Even geduld..... het wordt zo duidelijk..... kan niet missen.
Tijdens één van praktijkritten reden we met z'n drieën op gemotoriseerde tweewielers op de snelweg (A200) van Haarlem naar Amsterdam. Het was ergens in de maand oktober, behoorlijk fris en rond 19:45 (net niet donker). Bij Halfweg de afrit genomen en vervolgens onder de snelweg door naar spoorweg overgang. En daar begonnen de slagbomen net te tingelingen. We moesten stoppen, mijn maat als eerste, instructeur als tweede en ik als derde.
Toen kwam de trein van Amsterdam naar Haarlem voorbij razen en ik dacht meteen aan fijne momenten met mijn opa. Alleen..... op dat moment was het niet meer zo'n fijn moment. Als 6-jarige ukkepuk denk je natuurlijk niet aan gevaarte met 120 km per uur, zware massa, veel rijtuigen en weet ik veel wat. Alleen het geluid en windvlagen golden.
Als volwassene denk je daar nu toch anders over. En dat werd mij op dat moment zonder meer duidelijk. Deze trein was een dubbeldekker, vol met mensen en reed met een fucking snelheid van 140 km per uur! Ondanks dat ik een meter of 5 op afstand stond, was het voorbij razende geluid hoger en de windvlaag harder.
Maar ...... de slagbomen bleven omlaag. "Oh God, er komt nog een aan, maar dan van de andere kant!". Deze trein was dezelfde als de eerste, alleen 2,5 meter dichterbij.
Nadat deze trein voorbij was, gebeurde dit:
De slagbomen gingen omhoog, de motorfietsen werden gestart en we waren gereed voor gassen. BAM, de motorfiets van mijn maat sloeg af. Ik was inmiddels dichterbij gekomen. Toen gingen zowel mijn maat als de instructeur vrijwel tegelijk er vandoor. En ikke................. ik gaf gas en BAM, motorfiets afgeslagen............. OP HET SPOOR!!!
Er ging van alles en nog wat door mijn hoofd:
"Oh fuck, fuck, fuck,......... Oh, shit, shit, shit,............ Oh kut, kut, kut..........tegelijk denkend aan me opa en de vele verhalen en berichten over ongelukken op spoorwegovergang........"
Tegelijk naar links en rechts kijkend is het mij eindelijk gelukt de motorfiets te starten en met een loeiende geluid die twee asociale samenzweerderige bijrijders achterna gevlogen.
En dit alles in één seconde......
Aangekomen bij vertreklocatie en na te zijn bijgekomen deed ik mijn verhaal. En een big fucking smile verscheen op het gezicht van mijn instructeur en dat van oor-tot-oor.
Het is weer gelukt. Dank.
)
het is dat ik te verbijsterd was om achter die idioot aan te gaan,anders had die echt een
