Politie Gelderland-zuid heeft zelfs een heuse kliklijn
. Een agent in burger ziet jou door rood rijden (bijvoorbeeld) en belt dat door naar de kliklijn.Vervolgens krijg je vanzelf een acceptgirootje toegestuurd
.Juridisch vraagje
- Onderwerp starter Gerhard007
- Startdatum
. Een agent in burger ziet jou door rood rijden (bijvoorbeeld) en belt dat door naar de kliklijn.Vervolgens krijg je vanzelf een acceptgirootje toegestuurd
.
Gerhard007
MF'er
- Onderwerp starter
- #27
Het moet niet gekker worden hier in Nederland. Ga maar wat meer in Duitsland toeren. Daar flisten ze iig alleen van de voorkant 
A
Anoniempje551
Guest
Politie Gelderland-zuid heeft zelfs een heuse kliklijn
Vervolgens krijg je vanzelf een acceptgirootje toegestuurd
Helemaal op de hoogte lees ik
1: Niet alleen Gelderland Zuid heeft de zgn Horkenlijn.
2: Is het bedoeld voor de echt asociale overtredingen en niet omdat jij net door rood reed of 10 km te snel ging. Of het moet een zeer gevaarlijke situatie creëren en dan geef ik ze geen ongelijk.
Loopt wel los met die kliklijn.
1. Waar staat/wie zegt dat dan?Helemaal op de hoogte lees ik
1: Niet alleen Gelderland Zuid heeft de zgn Horkenlijn.
2: Is het bedoeld voor de echt asociale overtredingen en niet omdat jij net door rood reed of 10 km te snel ging. Of het moet een zeer gevaarlijke situatie creëren en dan geef ik ze geen ongelijk.
Loopt wel los met die kliklijn.
2. Door rood rijden is altijd asociaal en gevaarlijk!
Nee, het blijkt wel: jij weet het
.
A
Anoniempje551
Guest
Staat in je eigen post1. Waar staat/wie zegt dat dan?
2. Door rood rijden is altijd asociaal en gevaarlijk!
Nee, het blijkt wel: jij weet het
Kats door rood of net aan door rood zit toch wel verschil in.
Maar uiteindelijk gaat het daar niet om.
Asociaal gedrag moet gewoon worden aangepakt.
Staat in je eigen post
Kats door rood of net aan door rood zit toch wel verschil in.
Maar uiteindelijk gaat het daar niet om.
Asociaal gedrag moet gewoon worden aangepakt.
Daar staat niet dat Politie Gelderland-zuid als enige een kliklijn/horkenlijn/whatever heeft
. Sterker nog: volgens mij zijn ze door een andere regio op het idee gebracht (Politie Gelderland-noord?).Maar de gevolgen kunnen hetzelfde zijn
. Maar daar gaat het inderdaad niet om
.[alle info (C) radio gelderland
].
kilowattknijper
MF veteraan
Een agent mag je snelheid inschatten. Maar dat zal bij een dusdanige snelheid zijn dat iedereen meteen ziet dat je te hard gaat.
En over gras crossen mag niet.
Als er over geluidsoverlast gekaagd wordt en ze grijpen bij je kladden dan testen ze de motor op geluids-productie en ik weet bijna zeker dat die daar niet aan voldoet. Welke motor wel in Nederland.
En over gras crossen mag niet.
Als er over geluidsoverlast gekaagd wordt en ze grijpen bij je kladden dan testen ze de motor op geluids-productie en ik weet bijna zeker dat die daar niet aan voldoet. Welke motor wel in Nederland.
MeanBlueMan
Moderator a la Pastafari
Daar staat niet dat Politie Gelderland-zuid als enige een kliklijn/horkenlijn/whatever heeft
Maar de gevolgen kunnen hetzelfde zijn
Maar daar gaat het inderdaad niet om
[alle info (C) radio gelderland
Gelderland-midden was de eerste met zo'n lijn en vele regio's hebben er inmiddels 1.
Over je eigen gras crossen ging het over...en dan mag het wel
geluidsproductie van de motor maakt dan niet uit, tenminste niet wat het voertuig betyrefd, wel wat millieuwetten betrefd. Neem een crossbaan als voorbeeld...denk je dat een normale corsser zonder kenteken aan geluidseisen voldoet zoals bij een gekentekend voertuig ??
Als jouw definitie van "pas" overeenkomt met "al jaaaaaaren"....dan klopt tJep, agent in vrije tijd mag je gewoon bekeuren.
Nieuwe regel..
Pas in gegaan.
Heb dit zelf onlangs mee gemaakt.
Als jouw definitie van "pas" overeenkomt met "al jaaaaaaren"....dan klopt t
Laatst, en dat is afgelopen 3 maanden, was er wel iets in het nieuws hierover.... Jullie (agenten op het forum of zij met ervaring) vertelden toen (dacht ik) dat het al vaker gebeurde.
Dus niet zo bijdehand doen he
(als ik gelijk had in de eerste alinea 
)
Laatst bewerkt:
KoffieJunk
MF veteraan
- 4 nov 2003
- 3.420
- 0
Jep, agent in vrije tijd mag je gewoon bekeuren.
Nieuwe regel..
Pas in gegaan.
Heb dit zelf onlangs mee gemaakt.
nee hoor, dat mag hij niet.
een agent heeft namelijk geen vrije tijd en is officieel 24/7 overal in nederland in functie!
daarom moet hij ook altijd helpen als er iets in zijn omgeving gebeurt
Soes boef denkt dat de hermandad wel iets mag roepen over je snelheid. Bekeuren mag volgens mij ook niet, dan had hij een van zijn vriendjes moeten bvellen of zoiets die je op de bon zetten. Maar heeft hij jou staande gehouden ? Heeft hij dan ook die 70 kilometer te hard gereden om je te doen stoppen. Dat mag wel in een dienstautootje maar in een eigen auto mag deze vriend natuurlijk niet boven de toegestane snelheid rijden.
k'denk dat het dus nie kan.
k'denk dat het dus nie kan.
Massimiliano
MF veteraan
- 11 jan 2005
- 3.462
- 0
Soes boef denkt dat de hermandad wel iets mag roepen over je snelheid. Bekeuren mag volgens mij ook niet, dan had hij een van zijn vriendjes moeten bvellen of zoiets die je op de bon zetten. Maar heeft hij jou staande gehouden ? Heeft hij dan ook die 70 kilometer te hard gereden om je te doen stoppen. Dat mag wel in een dienstautootje maar in een eigen auto mag deze vriend natuurlijk niet boven de toegestane snelheid rijden.
k'denk dat het dus nie kan.
Ik snap dit soort posts niet. Baksteen, een agent, zegt zelf dat het mag. En jij beweert nu van niet
Ik heb een keer een soortgelijk geval gehad. LANG verhaal (rechtzaken, 3 jaar in totaal) maar ik kan je verzekeren dat een agent in zijn vrije tijd (en in zijn eigen auto) mag bekeuren.
Voorwaarde is wel dat hij zich aan alle regeltjes houdt (klinkt logisch, maar in mijn geval was het niet zo en ik werd 'vrijgesproken') en dat hij, als hij geen bonnenboekje bij zich heeft, direct naar het bureau rijdt om een bekeuring uit te schrijven en naar je op te sturen.
Dat is verplicht. Helaas is dat nooit te controleren...
Voorwaarde is wel dat hij zich aan alle regeltjes houdt (klinkt logisch, maar in mijn geval was het niet zo en ik werd 'vrijgesproken') en dat hij, als hij geen bonnenboekje bij zich heeft, direct naar het bureau rijdt om een bekeuring uit te schrijven en naar je op te sturen.
Dat is verplicht. Helaas is dat nooit te controleren...
Ik snap dit soort posts niet. Baksteen, een agent, zegt zelf dat het mag. En jij beweert nu van niet
Volgens mij zegt Soes Boef dat een dienaar niet in zijn eigen auto in eigen tijd met 170 km. per uur mag rijden waar je honderd mag, alleen om iemand aan te houden.
Klopt dat dan niet ? Ik zou graag willen weten als dat wel mag. Bekeuren mag kennelijk wel mits bepaalde voorwaarden, dat wist ik niet (althans van die snelheid wist ik niet, wel van dat kliklijn gedoe bij roodlicht en andere strafbare feiten).
- 23 jun 2003
- 83.252
- 6
En daar hebben ze de horkenlijn voor bedacht. De agent belt, doet z'n melding en kan daags erna tijdens z'n normale diensturen de bekeuring uitschrijven.
It's just me
MF veteraan
Deze weet ik 100% zeker 
nope mag niet voor snelheidscontrole moet het idd geeikt zijn 
Dus hij mocht je geen bon geven 
Maar kijk uit, sommige dingen mag ie wel 
bon geven voor je mf sticker enzo...
nope mag niet voor snelheidscontrole moet het idd geeikt zijn Dus hij mocht je geen bon geven Maar kijk uit, sommige dingen mag ie wel bon geven voor je mf sticker enzo...
Laatst bewerkt:
Gawaine
MF veteraan
- 12 feb 2005
- 3.912
- 0
Vraag
13. De politie heeft me staande gehouden omdat ik te hard reed, maar ze hebben geen bewijs in de vorm van videobeelden of een flitsfoto. Ik wil beroep instellen, want Justitie kan nooit bewijzen dat ik te hard heb gereden.
Antwoord
Naar het Nederlandse recht is het voldoende dat een beëdigd opsporingsambtenaar de snelheidsoverschrijding heeft geconstateerd. Meestal gebeurt dat via geijkte snelheidsmeters, maar de politie kan in bijzondere gevallen ook een bekeuring uitschrijven na het volgen met een auto met een ongeijkte meter. In zeer uitzonderlijke gevallen kunt u zelfs bekeurd worden doordat die opsporingsambtenaar zelf ziet dat iemand rijdt met een op zijn ervaring als politieagent geschatte snelheid van xx km/h. Dat moet dan wel een veel hogere snelheid zijn dan de ter plaatse geldende maximumsnelheid. Deze situatie komt overigens nauwelijks voor.
Resultaat: als een beëdigd opsporingsambtenaar een proces verbaal van de overtreding heeft opgesteld, is dat voldoende bewijs - aanvullend bewijs zoals een foto is niet nodig. De Officier van Justitie zal het beroep waarschijnlijk ongegrond verklaren.
13. De politie heeft me staande gehouden omdat ik te hard reed, maar ze hebben geen bewijs in de vorm van videobeelden of een flitsfoto. Ik wil beroep instellen, want Justitie kan nooit bewijzen dat ik te hard heb gereden.
Antwoord
Naar het Nederlandse recht is het voldoende dat een beëdigd opsporingsambtenaar de snelheidsoverschrijding heeft geconstateerd. Meestal gebeurt dat via geijkte snelheidsmeters, maar de politie kan in bijzondere gevallen ook een bekeuring uitschrijven na het volgen met een auto met een ongeijkte meter. In zeer uitzonderlijke gevallen kunt u zelfs bekeurd worden doordat die opsporingsambtenaar zelf ziet dat iemand rijdt met een op zijn ervaring als politieagent geschatte snelheid van xx km/h. Dat moet dan wel een veel hogere snelheid zijn dan de ter plaatse geldende maximumsnelheid. Deze situatie komt overigens nauwelijks voor.
Resultaat: als een beëdigd opsporingsambtenaar een proces verbaal van de overtreding heeft opgesteld, is dat voldoende bewijs - aanvullend bewijs zoals een foto is niet nodig. De Officier van Justitie zal het beroep waarschijnlijk ongegrond verklaren.
MeanBlueMan
Moderator a la Pastafari
24 uur in functie...???
Wel 24 uur per dag opsporingsambtenaar
Dis als hij iets ziet wat strafbaar is dan KAN hij overgaan tot "in functie zijn".
Ik snap dit soort posts niet. Baksteen, een agent, zegt zelf dat het mag. En jij beweert nu van niet
En nu moet/mag jij dus gaan kiezen wie je geloofd
Deze weet ik 100% zeker
En ik weet zeker dat t wel mag
en ik geloof mezelf het MAG dus echt!!
Hooligan
MF veteraan
24 uur in functie...???
Wel 24 uur per dag opsporingsambtenaar
Dis als hij iets ziet wat strafbaar is dan KAN hij overgaan tot "in functie zijn".blablaEn ik weet zeker dat t wel mag
het MAG dus echt!!
in functie of uit functie ?????
dat wat een agent kan mag ik ook iemand erop aanspreken.
als een agent iets constateert mag hij bekeuren, niet standehouden en een preek houden daar is hij en ik (burgerman met wel vrijetijd) niet toe bevoegt.
maar er is de dienstkloppper wel een middel in handen gegeven om extremisten te kunnen aanpakken doormiddel van de horkenlijn om de ergenissen top tien aan tepakken.
door et bellen tijdens de constatering en de eerst volgend dienst een handtekening onder de pv te zetten.
en vorvolgens het verder te laten af handelen door de ovj.
maar stande houden en preken mag niet.
daarom is de horkenlijn in het leven geroepen om een middel te hebben die er voor heen niet was.
@ ts je hebt een hinderwet vergunning nodig om te mogen crossen je kan hem altijd aanvragen.
MeanBlueMan
Moderator a la Pastafari
in functie of uit functie ?????
dat wat een agent kan mag ik ook iemand erop aanspreken.
als een agent iets constateert mag hij bekeuren, niet standehouden en een preek houden daar is hij en ik (burgerman met wel vrijetijd) niet toe bevoegt.
maar er is de dienstkloppper wel een middel in handen gegeven om extremisten te kunnen aanpakken doormiddel van de horkenlijn om de ergenissen top tien aan tepakken.
door et bellen tijdens de constatering en de eerst volgend dienst een handtekening onder de pv te zetten.
en vorvolgens het verder te laten af handelen door de ovj.
maar stande houden en preken mag niet.
daarom is de horkenlijn in het leven geroepen om een middel te hebben die er voor heen niet was.
@ ts je hebt een hinderwet vergunning nodig om te mogen crossen je kan hem altijd aanvragen.
Sorry, maar er klopt echt een heleboel niet aan je reply.
Met de komst van de horkenlijk is niets veranderd.
In en uit functie.
Als ik in mijn vrije tijd wat zie gebeuren waar ik op zou willen reageren als opsporingsambtenaar dan mag ik op dat moment de bevoegdheden gebruiken die ik als algemeen opsporingsamnbtenaar heb.
Als het ware kies ik op dat moment er heel even voor om "aan het werk te gaan". Mocht ik een aanranding zie gebeuren (of welk ander misdrijf dan ook) en de verdachte rijdt weg in een auto dan zou ik zelfs in vrije tijd en op eigen motor gebruik mogen maken van de vrijstellingen van het RVV om de verdachte aan te houden, net als wanneer ik aan het werk ben. Alles binnen de normale procedure's natuurlijk.
Ik mag zelfs buiten heterdaad aanhouden volgens dezelfde regels als wanneer ik volgens de geplande uren aan het werk zou zijn, ik mag staandehoudingen verrichten en bekeuringen schrijven. De vraag is alleen of je dat zelf wil in je vrije tijd en wat je werkgever ervan vind als je dat regelmatig zou doen. Echt professioneel is het natuurlijk niet.
Die horkenlijn is wat mij betreft ook overbodig, noteer dan het kenteken, tijdstip en lokatie en schrijf gewoon later een bonnetje uit. Dat is precies hetzelfde, alleen moet je dan zelf wat extra werk doen (schrijven) ipv de gegevens doorbellen die dan door een ander op papier worden gezet en dan later alleen nog maar een handtekening zetten. Een OvJ is daar zowiezo nog nooit aan te pas gekomen , nu niet en vroeger niet
Hooligan
MF veteraan
zo als jij het beschrijft betreft het niet de uitleg van OM
Hooligan
MF veteraan
Twee jaren geleden schreef de betreurde Woordkramer een bijdrage onder de titel :”De horkenlijn. What’s in a name” (VR 2002, p. 182). Het ging om een project van de politieregio Gelderland Midden dat het volgende inhield. Politieambtenaren, of zij nu in dienst waren of niet, konden voortaan ‘uitgesproken lomp verkeersgedrag’ mondeling doorgeven aan een meldcentrum; dat gebeurde dus via de zogenaamde horkenlijn. Medewerkers op het bureau verwerkten de melding daarna in een e-mailbericht dat de betrokken ambtenaar zo snel mogelijk moest controleren en eventueel aanvullen of corrigeren. Daarna volgde verzending naar het CJIB.
Het door de politie gebezigde begrip ‘horkenlijn’ gaf Woordkramer onder meer aanleiding tot enige bespiegelingen van taalkundige aard. Hij vroeg zich verder af of het initiatief in de praktijk van alle dag zal blijken te werken en of we er ooit nog wat van zullen horen en sprak de verwachting uit dat de term ‘horkenlijn’ niet tot het Nederlandse taaleigen zal gaan behoren en de Grote Van Dale dus niet zal halen.
Dat is echter wat anders gelopen, zoals blijkt uit een rapport van de Nationale ombudsman (verder ook No) van 20 januari 2004 (nr 2004/013). Het project heeft kennelijk navolging gevonden. In genoemd rapport heeft de No namelijk verslag gedaan van een full dress-onderzoek naar de aanvaardbaarheid van het gebruik door een (ander) politiekorps van het woord ‘horkenlijn’, zulks naar aanleiding van een klacht van een bekeurde dame.
Wat was het geval? De betrokkene kreeg een kennisgeving van overtreding thuisgestuurd die onder meer inhield:
”De politie in de Regio Brabant Zuid-Oost bindt de strijd aan tegen agressief en/of asociaal verkeersgedrag (...). Zij doet dit door de politiemensen, naast hun eigen politietaak, zowel in als buiten diensttijd te motiveren om normafwijkend verkeersgedrag te signaleren en dit door te geven aan een daartoe ingericht meldpunt, de zogenaamde ‘horkenlijn’. In dit kader is geconstateerd, misschien zonder dat de betreffende politiefunctionaris is opgemerkt, dat met het voertuig (...)”. Verderop in de kennisgeving wordt dan de verkeersovertreding vermeld.
De eerste vraag die opkomt is waarom in zo’n kennisgeving niet wordt volstaan met de gegevens van de - op kenteken geconstateerde - verkeersovertreding. Transparantie is in de mode en is in het algemeen natuurlijk prachtig, maar waarom moet hier melding worden gemaakt van de strijd die de politie aanbindt en de manier waarop zij dat doet? Was verder niet te verwachten dat de hierboven geciteerde tekst escalerend zou kunnen werken?
Hoe dat ook zij, mevrouw pikte het niet en klom in de pen. Zij meende dat zij voor een hork in het verkeer werd aangezien en dat is inderdaad een onverdraaglijke gedachte voor de gemiddelde automobilist, overtuigd als deze is van zijn voortreffelijke eigenschappen als weggebruiker. Zij schreef dat zij zeer verbolgen was over de “handelwijze en woordkeus van deze horkenlijn”. Men notere dat de horkenlijn hier als een handelend persoon wordt opgevoerd; volgens de tekst gaat het om de ‘lijn’ naar het meldcentrum. Woordkramer zette indertijd al vraagtekens bij de ondubbelzinnigheid van de terminologie.
De brief van klaagster werd door het politiekorps telefonisch beantwoord. Een op het oog praktische, in ieder geval tijd besparende, benadering die echter in dit geval verkeerd uitpakte. Want de politie kon nu wel aanvoeren, zoals zij ook deed, dat zij mevrouw toch geen hork had genoemd - en strikt genomen was dat ook zo - betrokkene vond dat verweer niet bevredigend en zocht het hogerop.
Zo kwam zij bij de Nationale ombudsman terecht. Zij besloot haar verzoekschrift met de volgende uitsmijter:
”Als u, geachte ombudsman, op de hoogte was van mijn manier van autorijden, dan was het u waarschijnlijk meteen duidelijk dat uitgerekend ik geen ‘hork in het verkeer’ genoemd wens te worden”.
Nu was de No van die manier van autorijden natuurlijk niet op de hoogte, maar de klaagster - verzoekster in de terminologie van de Wet Nationale ombudsman - werd uiteindelijk wel in het gelijk gesteld in die zin dat de onderzochte gedraging van de politie als niet behoorlijk werd aangemerkt. Er volgde namelijk een onderzoek, waarvan bovengenoemd rapport werd opgemaakt. Hier werd dus niet toegepast art. 14, eerste lid onder c Wet Nationale ombudsman, inhoudende dat een verplichting tot onderzoek voor de No niet bestaat als het belang van de verzoeker of het gewicht van de gedraging kennelijk onvoldoende is. Ook werd niet gebruik gemaakt van de in de praktijk van de No wel gehanteerde mogelijkheid van (telefonische) interventie/bemiddeling. Althans dat blijkt niet uit bovengenoemd rapport.
Zoals het rapport onder het hoofd ‘Achtergrond’ vermeldt gaat dit uit van Van Dale, groot woordenboek der Nederlandse taal, twaalfde druk, waarin het woord ‘hork’ wordt omschreven als ‘stug, lomp, onbeleefd mens’. Nadat de No de bevindingen van het onderzoek met een weergave van de wederzijdse standpunten in een verslag van bevindingen had vastgelegd werd dat aan de betrokkenen, te weten de korpsbeheerder (de burgemeester van Eindhoven) en verzoekster toegestuurd. De burgemeester liet weten zich met dat verslag te kunnen verenigen. De verzoekster had mogelijk de belangstelling voor de zaak verloren; van haar werd in ieder geval niets meer vernomen.
Gelet op de beoordeling door de No maakte het argument van de korpsbeheerder dat de gewraakte benaming betrekking heeft op bepaald verkeersgedrag en niet op de persoon (en dat de klacht dat het korps de klaagster onheus bejegend had, niet opging) kennelijk geen indruk; er wordt in de beslissing tenminste niet nader op ingegaan. De No stelt voorop dat van een bestuursorgaan zakelijk taalgebruik mag worden verwacht, ook als het gaat om het geven van een naam aan een project. Hij overweegt dat het woord ‘hork’ in het algemeen spraakgebruik als een scheldwoord kan worden aangemerkt. De benaming van het project ‘horkenlijn’ voldeed derhalve niet aan het vereiste van professionaliteit, hetgeen de No aanleiding heeft gegeven om de korpsbeheerder op dit punt de nader te noemen aanbeveling te doen. De beoordeling van de klacht zelf mondt uit in de volgende slotsom. Hoewel de No overweegt dat het desbetreffende politiekorps “met het doen van de mededeling dat de geconstateerde overtreding is doorgegeven via de ‘horkenlijn’ wellicht niet de intentie had om verzoekster uit te schelden, is het invoelbaar dat verzoekster deze mededeling als grievend en stigmatiserend heeft ervaren” (curs. toegevoegd). De No verbindt aan de gegrondverklaring van de klacht de aanbeveling aan het desbetreffende politiekorps om het project een naam te geven “met een zakelijke uitstraling”.
Wat van dit alles te denken? Het gaat niet in de eerste plaats om de inhoud van het rapport of de aanbeveling zelf. Hoewel het niet zozeer van belang lijkt dat de naam van het project een zakelijke uitstraling heeft als wel dat de politie in het verkeer met de burger niet aan onzakelijke benamingen refereert, terwijl het verder opmerkelijk is dat de No de mogelijkheid dat de politie de intentie had te ‘schelden’ lijkt open te houden. Wat werkelijk verbazing wekt is dat een dergelijke futiliteit tot zo’n rompslomp heeft geleid. Opvallend is dat de betrokkenen ofwel er niet naar hebben gestreefd ofwel niet geslaagd zijn in het streven het ongemak in de communicatie tussen verzoekster en de politie op een minder omslachtige wijze tot een eind te brengen. Was het vermogen tot relativering, te beginnen bij verzoekster, niet toereikend? Of kon de politie niet toegeven dat haar optreden wel wat tactischer had kunnen en mogen zijn?
Het begon met een wat onhandig opererende politie die vervolgens werd geconfronteerd met een strijdbare, vermoedelijk wat overgevoelige, klaagster. Het gevolg was een onderzoek dat het nodige papier opleverde en de betrokken functionarissen tijd kostte die beter had kunnen worden besteed. Inderdaad, much ado about nothing. Woordkramer krijgt echter alsnog gelijk voorzover hij voorspelde dat de term ‘horkenlijn’ het niet lang zal maken en zeker onze Van Dale niet zal halen. En dat is hoe dan ook winst.
Het door de politie gebezigde begrip ‘horkenlijn’ gaf Woordkramer onder meer aanleiding tot enige bespiegelingen van taalkundige aard. Hij vroeg zich verder af of het initiatief in de praktijk van alle dag zal blijken te werken en of we er ooit nog wat van zullen horen en sprak de verwachting uit dat de term ‘horkenlijn’ niet tot het Nederlandse taaleigen zal gaan behoren en de Grote Van Dale dus niet zal halen.
Dat is echter wat anders gelopen, zoals blijkt uit een rapport van de Nationale ombudsman (verder ook No) van 20 januari 2004 (nr 2004/013). Het project heeft kennelijk navolging gevonden. In genoemd rapport heeft de No namelijk verslag gedaan van een full dress-onderzoek naar de aanvaardbaarheid van het gebruik door een (ander) politiekorps van het woord ‘horkenlijn’, zulks naar aanleiding van een klacht van een bekeurde dame.
Wat was het geval? De betrokkene kreeg een kennisgeving van overtreding thuisgestuurd die onder meer inhield:
”De politie in de Regio Brabant Zuid-Oost bindt de strijd aan tegen agressief en/of asociaal verkeersgedrag (...). Zij doet dit door de politiemensen, naast hun eigen politietaak, zowel in als buiten diensttijd te motiveren om normafwijkend verkeersgedrag te signaleren en dit door te geven aan een daartoe ingericht meldpunt, de zogenaamde ‘horkenlijn’. In dit kader is geconstateerd, misschien zonder dat de betreffende politiefunctionaris is opgemerkt, dat met het voertuig (...)”. Verderop in de kennisgeving wordt dan de verkeersovertreding vermeld.
De eerste vraag die opkomt is waarom in zo’n kennisgeving niet wordt volstaan met de gegevens van de - op kenteken geconstateerde - verkeersovertreding. Transparantie is in de mode en is in het algemeen natuurlijk prachtig, maar waarom moet hier melding worden gemaakt van de strijd die de politie aanbindt en de manier waarop zij dat doet? Was verder niet te verwachten dat de hierboven geciteerde tekst escalerend zou kunnen werken?
Hoe dat ook zij, mevrouw pikte het niet en klom in de pen. Zij meende dat zij voor een hork in het verkeer werd aangezien en dat is inderdaad een onverdraaglijke gedachte voor de gemiddelde automobilist, overtuigd als deze is van zijn voortreffelijke eigenschappen als weggebruiker. Zij schreef dat zij zeer verbolgen was over de “handelwijze en woordkeus van deze horkenlijn”. Men notere dat de horkenlijn hier als een handelend persoon wordt opgevoerd; volgens de tekst gaat het om de ‘lijn’ naar het meldcentrum. Woordkramer zette indertijd al vraagtekens bij de ondubbelzinnigheid van de terminologie.
De brief van klaagster werd door het politiekorps telefonisch beantwoord. Een op het oog praktische, in ieder geval tijd besparende, benadering die echter in dit geval verkeerd uitpakte. Want de politie kon nu wel aanvoeren, zoals zij ook deed, dat zij mevrouw toch geen hork had genoemd - en strikt genomen was dat ook zo - betrokkene vond dat verweer niet bevredigend en zocht het hogerop.
Zo kwam zij bij de Nationale ombudsman terecht. Zij besloot haar verzoekschrift met de volgende uitsmijter:
”Als u, geachte ombudsman, op de hoogte was van mijn manier van autorijden, dan was het u waarschijnlijk meteen duidelijk dat uitgerekend ik geen ‘hork in het verkeer’ genoemd wens te worden”.
Nu was de No van die manier van autorijden natuurlijk niet op de hoogte, maar de klaagster - verzoekster in de terminologie van de Wet Nationale ombudsman - werd uiteindelijk wel in het gelijk gesteld in die zin dat de onderzochte gedraging van de politie als niet behoorlijk werd aangemerkt. Er volgde namelijk een onderzoek, waarvan bovengenoemd rapport werd opgemaakt. Hier werd dus niet toegepast art. 14, eerste lid onder c Wet Nationale ombudsman, inhoudende dat een verplichting tot onderzoek voor de No niet bestaat als het belang van de verzoeker of het gewicht van de gedraging kennelijk onvoldoende is. Ook werd niet gebruik gemaakt van de in de praktijk van de No wel gehanteerde mogelijkheid van (telefonische) interventie/bemiddeling. Althans dat blijkt niet uit bovengenoemd rapport.
Zoals het rapport onder het hoofd ‘Achtergrond’ vermeldt gaat dit uit van Van Dale, groot woordenboek der Nederlandse taal, twaalfde druk, waarin het woord ‘hork’ wordt omschreven als ‘stug, lomp, onbeleefd mens’. Nadat de No de bevindingen van het onderzoek met een weergave van de wederzijdse standpunten in een verslag van bevindingen had vastgelegd werd dat aan de betrokkenen, te weten de korpsbeheerder (de burgemeester van Eindhoven) en verzoekster toegestuurd. De burgemeester liet weten zich met dat verslag te kunnen verenigen. De verzoekster had mogelijk de belangstelling voor de zaak verloren; van haar werd in ieder geval niets meer vernomen.
Gelet op de beoordeling door de No maakte het argument van de korpsbeheerder dat de gewraakte benaming betrekking heeft op bepaald verkeersgedrag en niet op de persoon (en dat de klacht dat het korps de klaagster onheus bejegend had, niet opging) kennelijk geen indruk; er wordt in de beslissing tenminste niet nader op ingegaan. De No stelt voorop dat van een bestuursorgaan zakelijk taalgebruik mag worden verwacht, ook als het gaat om het geven van een naam aan een project. Hij overweegt dat het woord ‘hork’ in het algemeen spraakgebruik als een scheldwoord kan worden aangemerkt. De benaming van het project ‘horkenlijn’ voldeed derhalve niet aan het vereiste van professionaliteit, hetgeen de No aanleiding heeft gegeven om de korpsbeheerder op dit punt de nader te noemen aanbeveling te doen. De beoordeling van de klacht zelf mondt uit in de volgende slotsom. Hoewel de No overweegt dat het desbetreffende politiekorps “met het doen van de mededeling dat de geconstateerde overtreding is doorgegeven via de ‘horkenlijn’ wellicht niet de intentie had om verzoekster uit te schelden, is het invoelbaar dat verzoekster deze mededeling als grievend en stigmatiserend heeft ervaren” (curs. toegevoegd). De No verbindt aan de gegrondverklaring van de klacht de aanbeveling aan het desbetreffende politiekorps om het project een naam te geven “met een zakelijke uitstraling”.
Wat van dit alles te denken? Het gaat niet in de eerste plaats om de inhoud van het rapport of de aanbeveling zelf. Hoewel het niet zozeer van belang lijkt dat de naam van het project een zakelijke uitstraling heeft als wel dat de politie in het verkeer met de burger niet aan onzakelijke benamingen refereert, terwijl het verder opmerkelijk is dat de No de mogelijkheid dat de politie de intentie had te ‘schelden’ lijkt open te houden. Wat werkelijk verbazing wekt is dat een dergelijke futiliteit tot zo’n rompslomp heeft geleid. Opvallend is dat de betrokkenen ofwel er niet naar hebben gestreefd ofwel niet geslaagd zijn in het streven het ongemak in de communicatie tussen verzoekster en de politie op een minder omslachtige wijze tot een eind te brengen. Was het vermogen tot relativering, te beginnen bij verzoekster, niet toereikend? Of kon de politie niet toegeven dat haar optreden wel wat tactischer had kunnen en mogen zijn?
Het begon met een wat onhandig opererende politie die vervolgens werd geconfronteerd met een strijdbare, vermoedelijk wat overgevoelige, klaagster. Het gevolg was een onderzoek dat het nodige papier opleverde en de betrokken functionarissen tijd kostte die beter had kunnen worden besteed. Inderdaad, much ado about nothing. Woordkramer krijgt echter alsnog gelijk voorzover hij voorspelde dat de term ‘horkenlijn’ het niet lang zal maken en zeker onze Van Dale niet zal halen. En dat is hoe dan ook winst.
Hooligan
MF veteraan
Hondsbrutale Onaanvaardbaar Rijdende Klunzen
Horken in het verkeer zijn een bron van ergernis voor de politie en burgerij. De Hondsbrutale Onaanvaardbaar Rijdende Kluns ontsnapt vaak aan een bekeuring, omdat op dat moment iets anders prioriteit heeft, of omdat zijn gegevens op een papiertje gekrabbeld in de broekzak van de agent verdwijnen en bij het opdiepen ervan de details vergeten zijn. De Horkenlijn in Gelderland-Midden biedt een eenvoudige methode om de horken in de kraag te vatten: de agent hoeft de gegevens van de hork alleen maar door te bellen. De unit Verkeer zorgt voor het opstellen van het proces-verbaal.
door Wout Norel
In Gelderland-Midden is verkeer een van de drie prioriteiten. Toch worden nog steeds te veel verkeersovertredingen niet gemeld door de medewerkers van de politie. Sommige bekeuringen arriveren nooit bij de overtreder thuis, bijvoorbeeld omdat er relevante gegevens op het proces-verbaal ontbreken, waardoor het niet doorgestuurd kan worden naar het Centraal Justitieel Incasso Bureau (CJIB). Ook gebeurt het regelmatig dat het kenteken van een agressieve verkeersovertreder wordt genoteerd, waarna het papiertje verdwijnt in de broekzak en op het moment dat de agent het papiertje weer opdiept, is hij de details van de overtreding vergeten. Op die manier gaat de agressieve verkeersovertreder vrijuit.
Voor Gelderland-Midden vormde dit de aanleiding om de Horkenlijn in te voeren, naar een idee van korpschef C.K. Bakker. De Horkenlijn is een project van het Doorbraakteam van de politie Gelderland-Midden. Met de invoering ervan zullen de echte horken in de toekomst sneller en vaker tegen de lamp lopen. Bovendien zien en horen de burgers dat de politie er echt iets aan doet. Maar de belangrijkste reden voor het invoeren van de Horkenlijn is uiteindelijk het streven naar een verkeersveiliger Gelderland-Midden.
Ergernis
Regelmatig worden politiemensen — in diensttijd en daarbuiten — geconfronteerd met horken in het verkeer. Een hork is iemand die maatschappelijk onaanvaardbaar, asociaal verkeersgedrag vertoont. Hij begaat opzettelijk brutale en/of gevaarlijke verkeersovertredingen, zoals genoemd in de Wet Mulder (de Wet administratiefrechtelijke handhaving verkeersvoorschriften), snelheidsovertredingen uitgezonderd. Kortom, de hork is een Hondsbrutale Onaanvaardbaar Rijdende Kluns.
Horken veroorzaken alom ergernis, zowel bij politiemensen als bij de burgers die getuige zijn geweest van extreem gevaarlijk of irritant rijgedrag. De beste reactie op zo’n horkenovertreding is nog altijd het staande houden van de persoon en hem ter plekke een bekeuring te geven. Maar in een aantal gevallen is dat niet mogelijk, bijvoorbeeld omdat op dat moment iets anders prioriteit heeft of omdat de vogel al gevlogen is. Dan biedt de Horkenlijn uitkomst. De Horkenlijn is een speciale telefoonlijn waarop opsporingsambtenaren in dienst van de politie Gelderland-Midden een horkenovertreding kunnen melden.
De Horkenlijn is niet bedoeld als vervanger van de bonnen of het op kenteken bekeuren. Ze is alleen bestemd voor ernstige overtredingen van de horken in het verkeer. De beleving van een horkenovertreding blijft een individueel ‘gevoel’, maar moet wel te toetsen zijn aan de officiële uitgangspunten.
Werkwijze
Als een opsporingsambtenaar een hork in het verkeer tegenkomt en op dat moment niet in staat is deze hork staande te houden, dan kan hij de Horkenlijn bellen. Hij spreekt de meest noodzakelijke gegevens van de horkenovertreding in, die worden verwerkt door de afdeling Tobias van de unit Verkeer. Via de mail wordt een ingevulde ‘elektronische aankondiging van beschikking’ (EAvB) naar de verbalisant verzonden. Na eventuele aanpassing en/of toevoeging van enkele gegevens kan het uitgeprinte formulier ondertekend worden en teruggestuurd naar de afdeling Tobias. Deze afdeling zorgt er via het CJIB vervolgens voor dat de bekeuring bij de verkeersovertreder belandt.
De horken krijgen de overtreding binnen twee weken thuis, omdat hun processen-verbaal voorrang krijgen bij de verwerking in het Tobias-systeem. Via dit lik-op-stukbeleid worden de horken beter aangepakt en dat is nodig ook, want wie horkengedrag vertoont, zal zich niet tot één maal beperken. De pakkans is groter, omdat de drempel tot bekeuren verlaagd wordt. De Horkenlijn is toegankelijk en eenvoudig. Medewerkers die bijna nooit meer een bon uitschrijven, kunnen dat nu op een eenvoudige wijze wel weer doen. Ze hoeven alleen maar de Horkenlijn te bellen, die 24 uur per dag bereikbaar is. Bovendien zijn er op deze manier meer politiemensen en dus meer ‘ogen’ op straat en wordt de operationele effectiviteit vergroot.
Gedragsverandering
Het feit dat de overtreder niet weet of er politie aanwezig is om de overtreding te constateren, zal misschien in de loop der tijd leiden tot gedragsverandering. Als de hork steeds weer een acceptgiro van vele euro’s krijgt van het CJIB vanwege horkenovertredingen, dan heb je kans dat hij zijn rijgedrag uiteindelijk in het verkeer aanpast om meer bekeuringen te voorkomen. Hopelijk verspreidt het initiatief zich als een olievlek onder de burgers, zodat de Horkenlijn alom bekend wordt en de mensen verkeersveiliger gaan rijden.
De auteur is projectleider van de Horkenlijn bij de politie Gelderland
Horken in het verkeer zijn een bron van ergernis voor de politie en burgerij. De Hondsbrutale Onaanvaardbaar Rijdende Kluns ontsnapt vaak aan een bekeuring, omdat op dat moment iets anders prioriteit heeft, of omdat zijn gegevens op een papiertje gekrabbeld in de broekzak van de agent verdwijnen en bij het opdiepen ervan de details vergeten zijn. De Horkenlijn in Gelderland-Midden biedt een eenvoudige methode om de horken in de kraag te vatten: de agent hoeft de gegevens van de hork alleen maar door te bellen. De unit Verkeer zorgt voor het opstellen van het proces-verbaal.
door Wout Norel
In Gelderland-Midden is verkeer een van de drie prioriteiten. Toch worden nog steeds te veel verkeersovertredingen niet gemeld door de medewerkers van de politie. Sommige bekeuringen arriveren nooit bij de overtreder thuis, bijvoorbeeld omdat er relevante gegevens op het proces-verbaal ontbreken, waardoor het niet doorgestuurd kan worden naar het Centraal Justitieel Incasso Bureau (CJIB). Ook gebeurt het regelmatig dat het kenteken van een agressieve verkeersovertreder wordt genoteerd, waarna het papiertje verdwijnt in de broekzak en op het moment dat de agent het papiertje weer opdiept, is hij de details van de overtreding vergeten. Op die manier gaat de agressieve verkeersovertreder vrijuit.
Voor Gelderland-Midden vormde dit de aanleiding om de Horkenlijn in te voeren, naar een idee van korpschef C.K. Bakker. De Horkenlijn is een project van het Doorbraakteam van de politie Gelderland-Midden. Met de invoering ervan zullen de echte horken in de toekomst sneller en vaker tegen de lamp lopen. Bovendien zien en horen de burgers dat de politie er echt iets aan doet. Maar de belangrijkste reden voor het invoeren van de Horkenlijn is uiteindelijk het streven naar een verkeersveiliger Gelderland-Midden.
Ergernis
Regelmatig worden politiemensen — in diensttijd en daarbuiten — geconfronteerd met horken in het verkeer. Een hork is iemand die maatschappelijk onaanvaardbaar, asociaal verkeersgedrag vertoont. Hij begaat opzettelijk brutale en/of gevaarlijke verkeersovertredingen, zoals genoemd in de Wet Mulder (de Wet administratiefrechtelijke handhaving verkeersvoorschriften), snelheidsovertredingen uitgezonderd. Kortom, de hork is een Hondsbrutale Onaanvaardbaar Rijdende Kluns.
Horken veroorzaken alom ergernis, zowel bij politiemensen als bij de burgers die getuige zijn geweest van extreem gevaarlijk of irritant rijgedrag. De beste reactie op zo’n horkenovertreding is nog altijd het staande houden van de persoon en hem ter plekke een bekeuring te geven. Maar in een aantal gevallen is dat niet mogelijk, bijvoorbeeld omdat op dat moment iets anders prioriteit heeft of omdat de vogel al gevlogen is. Dan biedt de Horkenlijn uitkomst. De Horkenlijn is een speciale telefoonlijn waarop opsporingsambtenaren in dienst van de politie Gelderland-Midden een horkenovertreding kunnen melden.
De Horkenlijn is niet bedoeld als vervanger van de bonnen of het op kenteken bekeuren. Ze is alleen bestemd voor ernstige overtredingen van de horken in het verkeer. De beleving van een horkenovertreding blijft een individueel ‘gevoel’, maar moet wel te toetsen zijn aan de officiële uitgangspunten.
Werkwijze
Als een opsporingsambtenaar een hork in het verkeer tegenkomt en op dat moment niet in staat is deze hork staande te houden, dan kan hij de Horkenlijn bellen. Hij spreekt de meest noodzakelijke gegevens van de horkenovertreding in, die worden verwerkt door de afdeling Tobias van de unit Verkeer. Via de mail wordt een ingevulde ‘elektronische aankondiging van beschikking’ (EAvB) naar de verbalisant verzonden. Na eventuele aanpassing en/of toevoeging van enkele gegevens kan het uitgeprinte formulier ondertekend worden en teruggestuurd naar de afdeling Tobias. Deze afdeling zorgt er via het CJIB vervolgens voor dat de bekeuring bij de verkeersovertreder belandt.
De horken krijgen de overtreding binnen twee weken thuis, omdat hun processen-verbaal voorrang krijgen bij de verwerking in het Tobias-systeem. Via dit lik-op-stukbeleid worden de horken beter aangepakt en dat is nodig ook, want wie horkengedrag vertoont, zal zich niet tot één maal beperken. De pakkans is groter, omdat de drempel tot bekeuren verlaagd wordt. De Horkenlijn is toegankelijk en eenvoudig. Medewerkers die bijna nooit meer een bon uitschrijven, kunnen dat nu op een eenvoudige wijze wel weer doen. Ze hoeven alleen maar de Horkenlijn te bellen, die 24 uur per dag bereikbaar is. Bovendien zijn er op deze manier meer politiemensen en dus meer ‘ogen’ op straat en wordt de operationele effectiviteit vergroot.
Gedragsverandering
Het feit dat de overtreder niet weet of er politie aanwezig is om de overtreding te constateren, zal misschien in de loop der tijd leiden tot gedragsverandering. Als de hork steeds weer een acceptgiro van vele euro’s krijgt van het CJIB vanwege horkenovertredingen, dan heb je kans dat hij zijn rijgedrag uiteindelijk in het verkeer aanpast om meer bekeuringen te voorkomen. Hopelijk verspreidt het initiatief zich als een olievlek onder de burgers, zodat de Horkenlijn alom bekend wordt en de mensen verkeersveiliger gaan rijden.
De auteur is projectleider van de Horkenlijn bij de politie Gelderland
Massimiliano
MF veteraan
- 11 jan 2005
- 3.462
- 0
En nu moet/mag jij dus gaan kiezen wie je geloofd
Dat stond al in mijn post, tussen de lijntjes geschreven...
