Keep calm, drive LEFT, 2015, Schotland, (N) Ierland, Wales

[SanderRS]

De vakantie periode is weer ver voorbij, en het begint weer te kriebelen om alles uit 2015 weer eens op papier te zetten, en ook met jullie te delen op deze manier. Hopelijk vermaken jullie je weer met mijn reisverslag en wie weet kunnen jullie er nog wat tips voor jezelf uit halen.

Na de twee avonturen in Noorwegen, en de Balkan landen is het tijd voor de volgende vakantie op de tweewieler, hieronder twee links naar de vorige reisverslagen.

Noorwegen 2013

Balkan 2014

Goed, een jaar is weer voorbij gevlogen na onze vorige vakantie in de Balkan landen. Toen is al ter sprake gekomen, wat gaat de rit in 2015 worden?? Persoonlijk heb ik Schotland al heel lang op mijn lijstje staan, al voordat ik er een paar jaar geleden in de zomer met de motor opuit trok was het de bedoeling hier met een stel vrienden eens heen te gaan. Maar ok, dat is verleden tijd, we bevinden ons nu nog in de Balkan, er worden diverse dingen door ons drieën geroepen, Alpen, Polen, Baltische staten, terug naar het Noorden wordt nog eens geroepen, uiteraard wordt de UK genoemd en zo nog diverse locaties in Europa. Ergens rond november 2014 valt het besluit op de UK en wordt er langzaam aan wat informatie gezocht en plannen bedacht om er weer een mooie vakantie van te maken.

We zijn er al snel uit dat het totaal plaatje aan gereden kilometer in 2015 weer lager zal zijn dan de vorige twee vakanties. Punt één in Schotland Ierland Wales liggen nu niet echt bizar veel snelwegen (waar we uiteraard graag ver bij vandaan blijven), punt 2 we willen wel wat meer dingen bezichtigen dan afgelopen jaar, en het derde puntje iets relaxter reizen/rijden is ook wel lekker. Dus wat minder jagen per dag om je x-aantal kilometers per dag te moeten halen om rond te komen. We gaan dus gemiddeld zitten op 250-350 km per dag te gaan rijden, dat houd dus kort gezegd in tussen de vijf en acht uur op de motor zitten over binnendoor wegen.

Eerste plan is volledig Schotland rond te rijden beide kusten en binnenland van boven tot onder enz, afzakken door Engeland via het Lake District en diverse andere locaties. Dan wordt plan 2 geopperd, is het niet mooi om Schotland en Ierland te doen, de Wild Atlantic Way, maar na wat puzzelen in Basecamp komen hier eigenlijk teveel km’s uit. John o' Groats, het uiterste puntje van Schotland en Lands End in Engeland stonden namelijk ook op de planning wat dus extra veel km’s zou kosten. Zo zijn er nog diverse routewijzigingen geweest, en wat het uiteindelijk precies geworden is zal uit de rest van dit reisverslag blijken…

Waar we in 2014 met drie man zijn vertrokken Jaap, Maurice en ik (Sander) pakt het begin 2015 onder de voorbereidingen wat anders uit. Maurice doet een wat groter dan normale financiële uitgave (koopt een huis) en de planning is dat de sleutel precies in onze vastgezette vakantie weken komt. Voor hem een voordeel om het huis in orde te krijgen, maar een ritje aan de andere kant van de Noordzee zit er dus helaas niet in voor Maurice. Jammer dat we niet met drieën op pad kunnen, maar begrijpelijk dat zulke zaken voor gaan.

Het gaat dus aankomen op de twee 600cc sterke Transalpjes om weer een leuk aantal kilometers op de klok te gaan zetten. Na het “afhaken” van onze reisgenoot worden de routeplan avondjes nog steeds voortgezet met z’n drieën met over het algemeen kijken naar YouTube video’s die niks met de UK te maken hebben vergezeld van de nodige pilsjes. En er wordt gezocht naar offroad wegen die niet gevonden worden...
Zo komt het er dus uiteindelijk op neer dat ik een kleine drie weken voor de vakantie iedere avond dat ik tijd heb mijn eigen stort op Google en Basecamp om toch een route voor een dag of twintig in elkaar te zetten… De instelling is deze vakantie zoveel mogelijk te wildkamperen, dus met campings hoef ik al geen rekening te houden met de route uit te zetten.

Dus na toch weer redelijk wat last minute werk worden de twee Alpjes op 10 juli weer volgepakt. Na ondertussen enkele jaren ervaring gaat dit steeds makkelijker, en is er ondertussen ook wat compacter materiaal aangeschaft. Maar plek te kort blijft er altijd… of blijven we nog steeds teveel meenemen…

En dan voor de foto liefhebbers, van dit voortraject zijn er geen foto’s… Dus zal er op het volgende deeltje moeten worden gewacht!

Een plaatje van de ongeveer totaal gereden route zal ik jullie dan weer niet weerhouden. Kortom zelfs dat ziet er niet spannend uit.

 

[Paul4all]

Ik zit er iig klaar voor

 

[Frazer]

Heb de voorgaande edities met plezier gelezen, dus deze ga ik ook zeker volgen! Afgelopen zomer zelf ook in Schotland geweest dus er zal vast veel herkenbaars voorbij komen.

 

[Nulkommavierbar]

Leuk, ik ben benieuwd

 

[Kees Den Haag]

 

[Beekberger]

Can't wait , kannie wachte

 

[Paul4all]

Kom er maar in

 

[SanderRS]

Dag 1 11 juli
135 km

Een rustig dagje voor de boeg vandaag. Nog even voor een makkelijk pannetje naar de Action. De laatste spullen worden daarna op de motor gebonden. Waarschijnlijk zullen we wel weer spullen bij hebben die niet gebruikt gaan worden, maar met het Engelse klimaat is het toch altijd fijn een tweede extra droge set kleding bij te hebben. Dan nog een bak koffie met mijn ouders, nog even buurten over de vakantie wat we ervan gaan verwachten.

Dan is het zover rond 13.00 uur stappen we op en beginnen aan onze volgende vakantie en voor vandaag het ritje naar de boot in IJmuiden. Dit houd voor vandaag in een 130km over de snelweg richting de terminal in IJmuiden waar we vanaf 15.00 uur kunnen inchecken.

Het eerste stuk onderweg gaat er altijd door je hoofd ben ik echt niets vergeten mee te nemen, nu kan ik eventueel nog omdraaien of eventueel dubbel checken. Achja ik zal alles wel bijhebben is daarna de gedachte die overheerst. Dit jaar weer een beetje geïnvesteerd in de kampeeruitrusting. In plaats van een 10cm selfinflatable matje is dit jaar gekozen voor een redelijk compact luchtbed, wat een stuk makkelijker is mee te nemen. De Coleman brander die dienst weigerde is vervangen door een MSR Whisperlite. Verder is er weinig verandert.
Rond 14.45 uur arriveren we na een rustig stukje snelweg rijden op de terminal in IJmuiden, vrij vroeg dat was te verwachten met de vertrektijd. We kunnen meteen opstellen naast de boot. De BOOT, wat een enorm schip is dit. Al diverse keren met ferry’s meegegaan maar die waren allemaal flink kleiner dan deze gigant. Het belangrijkste is dat we naar de overkant van het water worden gebracht.

Het is nog even wachten voor we de boot op mogen. Wat doe je dan, juist even de andere motoren bekijken. Diverse nationaliteiten met deels de zelfde liefde, de BMW GS, bijzonder om te zien hoeveel van deze slagschepen je overal blijft tegen komen.
Rond kwart voor vier wordt het sein gegeven dat we de boot op mogen waarna we de motoren zelf vast moeten zetten. Mooi dat sommige dit in recordtijd voor elkaar krijgen en anderen nog nooit een spanband in hun handen hebben gehad.

Als onze twee Alpjes staan vastgesnoerd nemen we wat normale kleding mee en gaan eerst eens op zoek naar onze hut. Dan merk je pas echt hoe groot de boot van binnen is. Het hutje wordt gevonden, stelt redelijk weinig voor, twee bedden en een klein badkamertje we hoeven er dan ook alleen maar te slapen. We kleden ons om en gaan dan opzoek naar een pilsje en wachten tot de boot gaat vertrekken. Om 17.30 uur vertrekt de boot en varen met een mooi zonnetje richting Engeland.

De eerste tijd wordt buiten op het dek doorgebracht totdat we om 20.15 bij het dinerbuffet kunnen aansluiten. Dit dinerbuffet kan ik iedereen aanbevelen die deze overtocht maakt. Zeer veel keus en echt lekker eten, de komende weken moeten we het zelf weer voor elkaar zien te krijgen op onze benzinebrandertjes. Na het eten pakken we nog een aantal pilsjes in de Navigators Pub waar een aardig goede gitarist wat staat te spelen en zingen. Er zal vast op de boot wel ergens een gezelliger tentje zitten maar op het gemak een pilsje pakken en wat buurten past ons op dit moment beter. Rond twaalf uur zoeken we onze hut op. In de ochtend zijn we als het goed is kort bij onze bestemming.

Dag 2 12 juli
336km

Rond 8.00 wordt er door de intercom gemeld dat de boot op schema aan zal komen. Aan een soort van wekker is dus ook gedacht… We trekken de motorpakken alvast aan en gaan opzoek naar een ontbijtje. Na een bak koffie en wat broodjes stappen we buiten het dek op. Ondertussen zitten we al erg kort bij de kust en niet veel later varen we Newcastle binnen.

We bekijken hoe het aanmeren van de boot gaat, zoeken daarna onze spullen op en lopen richting de motoren. De Alpjes staan nog mooi rechtop, ik had ook niet anders verwacht. De spulletjes terug op de motor en dan wachten tot de deuren open gaan. Dit duurt gelukkig niet heel lang en we kunnen de boot af. Nog even een korte legitimatie check en dan zijn we Engeland binnen!

Nu gaat het beginnen, links rijden! Links, links, links gaat het in mijn hoofd. En alle borden langs de wegen bevestigen deze gedachte. En toch vlieg ik de tweede rotonde gewoon “normaal, zoals in Nederland” over… Gelukkig geen verkeer op de rotonde dus ik breng het er zonder brokken en met een lach vanaf. Extra opletten is dus gewenst. Maar de eerst volgende kilometers gaat alles goed. We rijden via de doorgaande weg Newcastle zo snel mogelijk uit en vervolgen onze weg over de A69 even vlug wat kilometertjes maken. Enkele dorpjes verder stoppen we om wat Ponden uit de muur te trekken zodat we wat cashgeld op zak hebben. We gooien de benzinetanks ook vol en bij het wegrijden van de pomp gaat het ook weer even mis, we rijden beide aan de rechtse kant van de weg, het blijft even een kwestie van wennen. Ook ons gaat het lukken.
Op naar ons eerste uitstapje, Vindolanda. De restanten van een Romeins fort en dorp met daarbij een museum. Eerst doen we een rondje door het museum. Erg mooi te zien wat er allemaal in de buurt gevonden is en vooral nog over is na zo een lange tijd onder de grond.

Hierna lopen we naar buiten richting de opgravingen, wat we er van moeten verwachten weten we niet maar interessant is het altijd. Het blijkt een zeer grote opgraving te zijn. Waar vooral de fundamenten en de eerste paar rijen stenen goed te zien zijn. Hierdoor en door de diverse info borden krijg je een goed beeld hoe het er toen der tijd uit heeft moeten zien. Hier stappen we wel een tijdje rond en laten het goed op ons inwerken.

Hadrian’s Wall stond hierna ook nog op het programma, maar deze hebben we gemist. De dame bij het museum had gezegd dat we langs de weg wel bordjes hebben gezien, nou wij niet dus.
We vervolgen onze weg over wat kleinere binnendoor wegen, nu kunnen we goed wennen aan het links rijden en worden er ook geen foutjes meer gemaakt. Dat links rijden valt dus alles mee. Met een aardige omweg hopen we vanavond in Edinburgh, Schotland aan te komen. Onderweg doen we nog even wat boodschappen voor ons avond eten zodat we ons daar niet meer druk over hoeven te maken. Op de route die we rijden komen we diverse kastelen tegen, waarvan er twee wel uitspringen.

Alnwick Castle

Bamburgh Castle

Bezoeken doen we al deze kastelen geen van allen, mooi om te zien blijft het wel al deze bouwwerken. Nadat we Bamburgh Castle zijn gepasseerd rijden we al snel de Schotse grens over. In Schotland zullen we enkele dagen gaan rondtoeren.

Onderweg schieten we nog even een plaatje van Melrose abbey en rijden dan snel door naar Edinburgh, het is ondertussen al half zeven dus echt vroeg zullen we niet op de camping aankomen. Rond half acht hebben we uiteindelijk ons plekje geregeld op The Caravan Club Edinburg. Een camping die tegen de stad aanligt. Voor morgenochtend hebben we een taxi de stad in geregeld om een dagje in het centrum door te brengen.
De tenten worden voor de eerste keer weer opgezet, en we maken wat te eten klaar. Een pilsje erbij en we komen onze avond wel door, vooral pratend over onze eerste ervaringen.

 

[deurieder]

Vind ik leuk.

 

[Robertehv]

Ik ook.

 

[Artemecion]

Ha, mooi leesvoer!
Zeker gezien de plannen voor het volgende jaar.

 

[SanderRS]

Al Bedankt voor de eerste reacties
Eventjes wachten tot in het weekend voor de volgende update... iets met een kapot Ziggo modem enzo ...

 

[SwordsDance]

tvp

 

[Tomcat_]

O kijk, dit ga ik weer volgen!

 

[SanderRS]

Dag 3 13 juli
0 km

Goed geslapen de eerste nacht in het tentje. Wel worden we deze ochtend meteen met de neus op de feiten gedrukt, het Engelse weer, regen. Het schilt dat we deze dag niet gaan rijden, maar een dagje doorbrengen in het centrum van Edinburgh.
Eerst maar even een warme douche en een bakje koffie zetten, verder ontbijten doen we in de stad wel. Om 9.30 uur staat het taxi busje klaar op de camping om ons in de stad af te zetten en zal ons vanavond om 21.30 uur weer ophalen.

In de stad aangekomen is het eerste wat opvalt het gigantische kasteel wat boven de stad uittorent, hier wordt later vandaag zeker nog een bezoekje aan gebracht. Vanaf de taxistopplaats lopen we richting het kasteel, hieraan ligt de Royal Mile, en de rest van het centrum.
Op de Royal Mile aangekomen begint rond 10.00 uur het centrum net een beetje vol te lopen met toeristen. Eerst maar een eindje de straat door lopen, aan mooie gebouwen kom je op de Royal Mile niets te kort.

Ondertussen wordt het hoog tijd eens wat te gaan eten, op een bak koffie gaan we niet heel de dag doorkomen. We stappen een klein eettentje binnen, hier maken we de keuze voor een broodje hamburger “Schotse stijl”. Dan kunnen we er in ieders geval weer een aantal uur tegen aan.

Dan wordt het tijd om op zoek te gaan naar de Auld Reekie Tours. Thuis hierover al diverse verhalen gehoord, en als we dan toch in Edinburgh zijn, moeten ook wij dit gaan bekijken. Kort gezegd is dit een “ghosttour” door een deel van de beruchte catacomben in de stad. Schijnbaar gebeuren hier nog al eens onverklaarbare zaken, zoals ook een vriend van ons vertelde.
We vinden het kleine kantoortje van Auld Reekie Tours, hier binnen lijkt het meer de entree van een goedkoop spookhuis, de twee kaartjes voor de eerste toer vandaag worden gekocht en we worden verteld om 12.00 uur op de Royal Mile te verzamelen bij hun reclame bord. De toer laat in de avond is langer en zou spannender zijn, maar helaas zijn we dan al terug naar de camping. We hebben nog even de tijd tot de toer begint dus pakken ons eerste pilsje maar in een pubje in de buurt.

Aangekomen bij het bord van Auld Reekie’s worden we opgewacht door een medewerkster, die op haar beurt weer verteld dat de gids zo zal komen. We zijn maar met een klein groepje mensen die meedoet aan de toer, maar Jaap en ik zijn toch wel erg benieuwd.
Als de gids aankomt is het eerst even snel wennen aan het pittig Schotse accent van haar. Bovengronds krijgen we eerst een beknopte uitleg over de historie van Edinburgh, alleen dit vind ik al erg interessant. Daarna is het tijd hun deel van de catacomben onder de stad in te gaan.
Ook hier krijgen we eerst weer een stukje historie verteld en gaan dan verder de gangen in. Veel meer ga ik er niet over schrijven, om de ervaring voor mensen die er zelf heen willen niet te verpesten.
Wel vinden Jaap en ik het zeker de moeite waard heen te gaan, bij ons is er niets bijzonders gebeurd, en wat er evt wel zou kunnen laten we in het midden. Het is sowieso al een mooie manier om wat meer over de donkere historie van Edinburg op een leuke manier te weten te komen.

Nadat we Auld Reekie’s achter ons hebben gelaten is het weer tijd voor een Schotse pub, Deacon Brodie’s Tavern, de mensen hangen hier met de benen buiten, dus het zal wel een goed adresje zijn. Er hangt een zeer goede sfeer en de pub. Het is hier bijzonder te zien hoe rustig het barpersoneel is, dit kan ook niet anders omdat al het bier maar met een pisstraaltje uit de kraan komt. Onder het pilsje besluiten we dadelijk naar het kasteel te lopen om dit eens te bekijken. In een mooi kasteel ben ik altijd geïnteresseerd.

Als je de Royal Mile op loopt kun je nergens anders uitkomen dan recht voor de poort van het kasteel, veel makkelijker kan het dus niet worden. De entree is op zijn Nederlands niet goedkoop te noemen, 17,50 pond, maar we verwachten dan ook wel wat van dit kasteel, ook proberen ze nog een audiotour en wat andere zaken aan te smeren maar hier zeg ik nee tegen. Door de poort heen gestapt is al meteen te zien hoe groot bouwwerk dit kasteel is, het is eigenlijk een klein dorpje boven op de berg, met rondom een ver uitzicht over de stad om toentertijd ieder gevaar ruim op tijd te zien aankomen.

Er is genoeg te zien in het kasteel en diverse vertrekken zijn mooi aangekleed, en ook zit het Schotse oorlogsmuseum in het kasteel. Vrij veel gebouwen en kamers zijn toegankelijk, maar waarschijnlijk zijn er tientallen meer waar geen toegang toe wordt gegeven. Uiteindelijk de entreeprijs echt wel waard en we vermaken ons eigen goed, had ik al geschreven dat het de hele middag in het kasteel regenden, nee? Ok bij deze…

Ook nog wel leuk om even te noemen, Mons Meg. Een bizar groot kanon, als gift gegeven aan de Schotse koning. Toen een wapen van massa destructie, het kon een stenen kogel tot bijna 3 kilometer ver weg schieten.

Na het kasteel van binnen en buiten goed bekeken te hebben gaan we maar weer een pilsje pakken, na wat zoeken belanden we in The World’s End pub. Een pub die de gids van Auld Reekie’s noemde als een leuk pubje, met als bijkomstigheid dat het op fundamenten van de oude stadsmuur staat, en in de kelder zou het ook moeten spoken. Het is inderdaad een gezellig pubje, mooi om te zien nu rond een uur of vijf zijn toch vooral gewoon Schotse mensen die binnenstappen, wat te eten pakken met een biertje en weer opstappen. Ook wij stappen na een paar biertjes weer op en willen eigenlijk nog even een supermarkt op zoeken, om wat te drinken voor vanavond later op de camping te halen.

Na ondertussen verder te hebben gelopen dan de bedoeling was trekken we de conclusie dat een supermarkt zoeken nagenoeg in het centrum van een (middeleeuwse) stad misschien niet het meest logische plan is. Wel pakken we nog even het Scott Monument mee. Ook een indrukwekkend bouwwerk wat we heel de dag al in onze ooghoeken zien. Je moet toch wel iets betekend hebben wil er zo een imposante toren voor je worden gebouwd.

We geven de moed op om een supermarkt en stappen terug richting de Royal Mile, onderweg zie komen we nog diverse mooie gebouwen tegen, samen met de Royal Mile een beetje de middeleeuwse skyline van Edingburg, gebouwen tot acht verdiepingen hoog stonden ook niet op iedere straathoek in die tijd. Terug op de “Mile” uitgekomen komen we er niet onderuit om in een “dure” drankhandel wat flessen bier te kopen om mee naar de camping te nemen. Duur vooral om dat in een vitrine flessen whisky staan van vele honderden ponden per fles(je).
Dan moet er nog wat gegeten worden, het ziet erna uit dat alle eettentjes rond dit tijdstip ver vol zitten. We komen uit bij een grilltent, en gaan hier aan de lekkere vette spareribs met dikke friet. Niet echt Schots maar wel lekker, achteraf jammer dat we niet een lokaal recept op hebben.
Na het eten nog en pilsje of twee in Deacon Brodie’s Tavern en dan wordt het tijd om te zoeken naar de plek waar onze taxi ons heeft afgezet. Met de hulp van een kaartje dat we in de stad hebben gekregen blijkt dit gelukkig niet een al te groot probleem te zijn, waarna de taxi mooi op tijd aankomt.
Terug op de camping klappen we de campingstoeltjes nog even uit, na de pilsjes die we gekocht hebben is het weer de hoogste tijd de slaapzakken in te kruipen. Morgen wordt het hoog tijd weer op de motor te stappen en Schotland te gaan verkennen!

Dag 4 14 juli
388km

Op tijd wakker, veel later dan 6.30 uur is het niet. Nog even een goede (gratis) douche op deze camping, de instelling is regelmatig wild te kamperen op deze vakantie, zeker in Schotland aangezien dit hier is toegestaan, een douche zit er niet iedere ochtend bij inbegrepen . Hierna kunnen de spullen voor de eerste keer weer ingepakt worden en terug op de motor. Daarna even uitchecken op de camping dan is het tijd om de weg weer op te gaan.

Rond 10.00 uur zitten we weer op de motor, het doel voor vandaag is bij het veel genoemde Loch Ness uit te komen. Tot voorbij Stirling pakken we de snelweg en duiken dan de wat meer binnendoor wegen op. Ook wordt het tijd om ons ontbijt/middag eten te gaan scoren. Volgens de Garmin is er een supermarkt een aantal dorpjes verderop. Na het aangegeven dorpje twee keer doorgereden te zijn is er niets dat op een supermarkt lijkt. Dan nog maar een derde keer voor de zekerheid op het gemak, en ja hoor, aan een rijtje woonhuizen hangt een bord village store. De motoren worden voor de deur geparkeerd en we lopen binnen.

We worden netjes begroet en gaan op zoek naar iets te eten. Heel veel keus hebben we niet, we komen uit op een vleespakketje met worstjes, spek en bloedworst, wat broodjes en een fles jus. Aan de kassa vragen we aan de eigenaar wat het weer de komende dagen zal gaan doen. Hier krijgen we onze eerste top Schotse wijsheid plat Schots uitgesproken: Ya càànt seeh thee mountaeins its raeining, if ya cààn seeh thee mountaeins its gòeing da raein, kortom verwacht gewoon regen.
Even na het dorpje slaan we Dukes Pass op door Queen Elizabeth Forest Park, onze eerst echt mooie weg in Schotland, een voorproefje op wat we gaan krijgen hopen we. Nu beginnen we echt het gevoel te krijgen in Schotland te zijn, weg uit de druktes van de grotere steden, en meer het mooie deel van Schotland in. Lekker slingeren en genieten van de eerste mooie stukken natuur. Halverwege de weg stoppen we op een mooi plekje om ons middag eten klaar te maken..

Gelijk mijn eerste kans om de MSR brander goed uit te proberen. Komt er kort op neer, even wennen dit ding stookt als een gek. Als we hier zitten stopt er een Honda Deauville bij ons. Dit blijkt ook een Nederlander te zijn (misschien iemand van MF?) Hij is bezig op zijn weg terug, vertelt over wat ervaringen en een schuivertje van zichzelf. Waarna hij weer verder rijd. De eerste maaltijd op m’n brandertje is aardig gelukt, alleen de bloedworst eindigt in de berm. We doen na het eten snel een “afwasje” en maken ons ook weer klaar verder te gaan.

Na Dukes Pass pakken we weer een stukje “doorgaande” weg. Hier in Schotland heb je niet de grootste keuze aan kleine binnendoor weggetjes, en veel lijken er op de kaart ook dood te lopen. Na niet al te lang rijden slaan we toch weer het volgende veelbelovende kleine weggetje in, dit vind ik toch een voordeel aan de route zo ver als mogelijk thuis voor te bereiden dan pak je toch in ieders geval wel de kleinste doorgaande wegen mee die er liggen. Na één dag echt op de weg in Schotland zijn we er al achter dat de wegen met waarschuwingsborden niet in wintercondities begaanbaar de leuke weggetjes zijn.

Naast dat we weten dat die borden leuke weggetjes betekenen weten we ondertussen ook dat we goed op moeten letten met veel grind in de bochten, daardoor kunnen we niet volledig rijden op deze wegen zoals we willen. Goed, iets langzamer kunnen we wel wat meer de mooie omgeving bekijken en dat is ook geen straf. Mooi is dat vrijwel op het einde van dit weggetje een Schot met zijn auto mij net niet van de weg af rijd om even te melden hoe mooi het hier is, en aanraad iets verderop links te gaan ipv rechts. Links geeft aan doodlopend maar loopt gewoon door en is zeker zo mooi als hier zegt hij. Verderop kijken we even op de kaart, maar de weg links is niet bekend, dus we nemen het risico niet links te gaan om niet te ver van ons doel af te wijken.

Rond 16.00 uur weer op een normale doorgaande weg gaan we opzoek naar een supermarkt, we hebben onderweg gezien dat The Co-Operative eruit zien als normale supermarkten, zo snel als we deze dus tegenkomen doen we inkopen voor de avond, en volgende ochtend. Hierna is het tijd voor onze laatste “etappe” richting Loch Ness. Vanaf de A9 slaan we weer een klein mooi weggetje op. Door een mooi uitgestrekt heide landschap. Het idee wordt al geopperd hier te kamperen, maar als we afstappen en het landschap inlopen is dit niet het beste idee, het stikt van de beenbrekende gaten en wie weet wat hier gebeurd als het echt gaat regenen. Mooi is het hier wel dus wat foto’s worden er wel gemaakt.

Na dit binnendoor stukje komen we uit op de B851 die ons weer leid naar de B862 al vrij kort bij Loch Ness. Langs deze weg ziet Jaap een ideaal kampeerplekje, maar wel zeer kort bij woonhuizen. We staan te twijfelen wel of geen toestemming te vragen, ondertussen komt er van een winkeltje een auto naar ons gereden. De vrouw spreekt Jaap aan, waarop Jaap vraagt naar een kampeerplek hintend naar het stukje grasland. De vrouw zal de hint vast wel begrepen hebben maar verteld dat er regelmatig gekampeerd wordt op twee plekken hier vlakbij langs Loch Ness. We besluiten verder te rijden naar wat we denken dat één van deze plekken is.
We komen uit op meer een soort picknick plekje langs Loch Ness, diverse mensen lopen hier rond en we vragen ons af of hier normaal gekampeerd mag worden… We zetten de motoren neer en kijken een beetje rond. We kunnen naar onderen naar het meer toe, maar onze tenten kunnen daar niet staan, we hebben sowieso haringen nodig, en er liggen daar alleen vuistgrote kiezels. We zullen dus gewoon boven langs de weg bij de picknicktafels moeten kamperen.

Zoals te zien op de foto is het flink grauw weer geworden en de eerste regendruppels hebben we al gevoeld. Het is ondertussen iets na 19.00 uur en de meeste mensen beginnen op te stappen. Waarna wij onze tenten opzetten en beginnen aan onze macaroni maaltijd klaar te maken.
Dit is nu het derde jaar dat we op vakantie gaan, jaar 1 had ik het geluk een gesneuvelde bak koffiepoeder en een gesneuveld potje zout in mijn koffer te hebben, jaar 2 was Maurice de gelukkige met een lekkende waterzak en een gesneuveld potje zout in zijn topkoffer, dus het kan niet anders dat nu jaar 3 ik weer last heb van een gesneuveld potje zout in mijn topkoffer, wat zeker in combinatie met in de regen schoonmaken niet optimaal is. Oja, die multitool ernaast van de Action uit het MF topic heeft het ook niet meer dan 5 dagen uitgehouden.

Onder het eten krijgen we langzaam aan meer last van kleine vliegende beestjes, muggen of zoiets denken we, zouden dit dan de alom bekende midges zijn? Een klein half uurtje later na het eten/afwassen en zonder branders aan gokken we het erop dat het inderdaad om de gehate midges gaat. Echt steken of wat ze doen, doen ze (nog) niet, maar irritant zijn ze absoluut ze slingeren met honderden tegelijk om ons heen. Totdat het zover komt dat we alle kookspullen vlug inladen en snel ieder z’n tent in duiken om van deze beestjes af te zijn. Dan de laatste pilsjes maar in de tent en wat harder naar elkaar roepen om met elkaar te praten… Schilt wel dat we weer iets eerder slapen deze avond, de eerste echte mooie kilometers zijn een feit na vandaag.

 

[Jaap vd Hooft]

wat zijn dat drama beesten.
en dan zn klamboe ding thuis in de kast hebben liggen van eerdere vakantie uit zweden

 

[Frazer]

Midges zijn echt ellendige klotebeesten... Het is niet dat je heel veel last van die steken hebt, maar je wordt gewoon gestoord als ze om je kop vliegen.

Hoop dat jullie beter weer krijgen, het regent echt niet altijd in Schotland, ik heb daar 2 weken stralend weer gehad.

Mooie keuken inventaris heb je bij je trouwens

 

[Kees Den Haag]

Gaaf verslag!

 

[SanderRS]

Dag 5 15 juli
401 km

Weer lekker vroeg wakker, dat “hoort” ook een beetje bij wildkamperen, proberen weg te zijn voor je gezeik kunt krijgen, en zeker nu we niet echt op de meest afgelegen en waarschijnlijk best wel veel bezochte stopplaats staan. Zo staan we dus allebei vroeg buiten de tent, en tot onze ergernis stikt het meteen weer van de midges rondom ons, ik heb over het algemeen weinig last van stekende midges/muggen maar ik heb een gruwelijke hekel aan die irritante beestjes rond mijn kop, zeker als het er zo belachelijk veel zijn. Jaap moet en zal toch eens een keer Loch Ness inspringen, maar na enkele secondes in het water is hij er ook zo weer uit. Ik waag het er niet op omdat ik al genoeg heb van al die rot vliegjes om m’n kop en blij ben als we op de motor zullen zitten. Daarom besluiten we snel onze spullen in te pakken om daarna te zoeken naar een insectenvrij plekje voor ons ontbijtje.
Dit plekje vinden we op een picknickplaats net voorbij het uiterste puntje van Loch Ness. Dit is waarschijnlijk de tweede “kampeerplek” die de vrouw van gister bedoelde, hier hadden we ook veel beter gestaan dan waar we afgelopen nacht hebben overnacht. Op grotere afstand van de doorgaande weg, en in iedersgeval de tijd dat we er nu hebben gezeten tot onze opluchting geen last van midges gehad.

Voor de fijnproevers onder ons, wij nemen voortaan altijd een fles Red Hot Boss saus mee, voorheen heette dit goedje Real Man sauce. Spul smaak bijzonder goed op alles, en ook vlees bakken in deze saus zorgt voor een erg lekkere maaltijd! Dat was de culinaire tip voor vandaag dan weer! Na een blik erwtensoep en een broodje hamburger met saus hebben we weer goed ontbeten.
We bakken een aantal extra hamburgers en laten deze afkoelen waarna we ze verpakken in wat aluminium folie, om later vandaag, op wat broodjes die we nog bij hebben, op te eten. Dit zagen we van wat andere motorrijders onderweg, dus zullen ook wij eens proberen. Na ons ontbijt is het weer tijd om verder Schotland in te rijden.
Eerst eens opzoek naar een tankstation het is tijd voor onze eerste tankstop vandaag in Fort Augustus omdat onze toch al zuinige Alpjes niet op alleen de buitenlucht lopen maar ook nog enkele liters benzine verbruiken.
Daarna volgen we de A82 langs Loch Ness, zoals we gisteren eigenlijk al hadden gezien draait het bij dit “loch” meer om de naam dan om de omgeving, bijzonder mooi is het hier niet, wat we tot nog toe hebben gezien is een groot meer met wat heuvels er rondom dat is tenminste onze mening. Zelfs plekken voor mooie fotomomentjes zijn er niet.
Al snel komen we langs Urqhart Castle, hier hebben we gisteren precies tegenover geslapen, aan de andere kant van het meer konden we deze ruïne al zien staan. De entree prijs voor een ruïne vinden we aardig hoog. En van boven af ziet het geheel er niet heel veel belovend uit. Dus knippen we een plaatje vanaf de parkeerplaats, waarna we weer opstappen en verder rijden. Als we weer eens terug naar Schotland komen moeten we ook nog iets te bezoeken overhouden.

Weer wat verder op de zelfde weg komen we langs een “must see” van Jaap, het Loch Ness Centre. Thuis had hij het hier al over dat we er wel langs zouden komen en dan maar even moesten gaan kijken, de rest maakte hem niet zoveel uit als ik er maar een mooie vakantie van zou maken (kwa route betreft), dat komt over t algemeen wel goed...
Zodoende stappen we nu dit museum binnen, waarvan we beide niet precies weten wat we moeten verwachten. Het zijn een vijf of zestal kamers waarin via film een deel van het ontstaan van Schotland wordt uitgelegd, de historie van Loch Ness, en hoe kan het ook anders de zoektocht naar het wereldwijd bekende monster van Loch Ness. Vooral bijzonder om te zien hoeveel onderzoek naar het monster is gedaan, zelfs het leger heeft er oefeningen gehouden met hun sonarapparatuur, wel als trainingsoefening, maar een glimp van het monster opvangen zou zeer welkom zijn geweest.
Als we het museum verlaten, via een giftshop zo groot als het halve museum, zitten we weer vol wijsheid over Loch Ness en alles wat ermee te maken heeft, tijd om dit weer van ons af te gaan rijden.
Ondertussen is het alweer even na de middag, en sowieso hoog tijd om nog wat kilometers te gaan maken voor vandaag dus!

Niet veel later slaan we een kilometer of vijftien voor Inverness via een moeilijk bochtje vanaf de druk bezochte toeristische A82 een klein weggetje in onder andere langs Loch Laide zo gauw als we dit weggetje inslaan laten we de drukte van Loch Ness achter ons en dat bevalt ons heel wat beter. Een leuk klein weggetje dat ons via wat slingeren op de A833 brengt. Ik had thuis dit weggetje en verder via de A862, B9163, B9176 richting de A836 in de route opgenomen om de eventuele drukte rond Inverness te meiden. De B9176 binnendoor heeft in Basecamp deze naam en in Google Maps gewoon de A836 dus wat het nu precies is mag je zelf uitmaken, maar het belangrijkste is dat dit wel weer een erg mooie weg is die we nu rijden. We stoppen op een parkeerplaats, Dornoch Firth Vieuwpoint, met dus ook een uitzicht locatie om weer even de benen te strekken.

Hier eten we ook onze voorgebakken koude broodjes hamburgers, met Red Hot Boss saus, smaakt goed genoeg, dus wat mij betreft een goede tip, en bespaart heel wat tijd om op een tussenstop wat hamburgers te bakken en alles wat er bij komt kijken voor je weer weg bent.
Hierna nog even over wat te drukke wegen en daarna slaan we de A838 op langs Loch Shin, vanaf hier begint het feest voor vandaag!

Dit is één van de redenen waarom we naar Schotland zijn gekomen. Een schitterende singetrack weg langs diverse lochs met een lekker Schots zonnetje dat ons vergezeld puur genieten dus. Nu zien we ook dat het niet gek is dat mensen het Schotse landschap regelmatig vergelijken met Noorwegen zeker op een plek als deze. Een rustige weg omringt door diverse kale bergen en diverse meren met her en der eens een huisje doet ons inderdaad wel een beetje terug denken aan het mooie Noorwegen.

Maar goed, nu zitten we dus in Schotland, in Noorwegen weten we dat een soortgelijk of mooier landschap je één of meerdere dagen lang rijplezier kan bieden eens zien hoe lang we nog van dit landschap in Schotland mogen genieten. De bovenstaande foto’s zijn genomen langs Loch nan Ealachan en Loch Stack, de moeite waard al zeg ik het zelf.
De singletrack wegen zijn zoals de naam al doet vermoeden gewoon breed genoeg voor één auto, met op de paar honderd meter een passeerplaats. Zoiets kan ik me in Nederland niet heel goed voorstellen, maar het is vooral hier mooi te zien hoe goed mensen vooruit kijken, eventueel al vroeg staat te wachten op tegemoet komend verkeer, en als ze je niet hebben zien aankomen op de motor zelfs netjes voor je achteruit rijden naar hun vorige passeerplaats om je er langs te kunnen laten.

We hebben besloten het verdere noordelijke deel van Schotland niet mee te pakken en gaan dus na Laxford Bridge verder over de A894, hiermee komen we dus ook al snel dichter bij de kust.
Onderweg nemen we nog wat boodschappen mee in een klein Spar winkeltje wat we tegenkomen, wederom met weinig bijzondere artikelen. Maar we vinden een blik soep, wat rijst, nep kip of zoiets en belangrijk de benodigde pilsjes voor vanavond.

De A894 is ook weer een schitterende weg. Gelukkig dat je af en toe de zee ruikt en ziet, want je krijgt bijna het gevoel door de toppen van een hoog gebergte te rijden. Weinig begroeiing en veel kale bergtoppen, maar hier zitten we zo’n beetje tussen de 10 en 100 meter boven zee niveau, terwijl het lijkt dat we veel hoger in de bergen zitten.

Bij Loch Assynt slaan we linksaf de A837 op en komen langs Ardvreck Castle, tenminste de ruïne (paar muren) hiervan, met een aantal oudere ruïnes erom heen. Een mooi fotogeniek plekje, wat ook er ook nog eens uitziet als een ideale wildkamper spot. Langs het water in de schaduw van een 16de -eeuwse ruïne met een schitterende omgeving. Nu, later thuis, kom ik er ook nog eens achter dat er hier twee spoken zouden rondspoken. Dit maakt het plaatje alleen maar meer compleet.

Na hier wat meer rond te kijken nemen we toch, achteraf helaas, het besluit om nog een tijdje verder te rijden en dan een kampeerplek te zoeken. Het is nu pas net 16.00 uur geweest en er is ook nog genoeg tijd over om vandaag wat meer kilometers te maken. Terug op het zadel dus en maar kijken hoever we vandaag gaan komen.
Niet veel verder slaan we bij Ledmore de A835 op de weg wordt langzaam wat minder spectaculair, of het moet zijn dat ik nu al begin te wennen aan het landschap of er kan natuurlijk wat vermoeidheid om de hoek kome kijken, maar ik blijf toch bij het eerste idee.
In Ullapool doen we bij de haven even een tankstop met een ijsco, waarna we ook een beetje gaan uitkijken naar een kampeerplek. En rijden voorlopig dus rustig verder over dezelfde weg

Al snel vormen zich diverse regenbuien rondom ons, die ontstaan hier in de kortste tijd en kunnen ook zomaar over zijn daar zijn we na een paar dagen al wel achter. Helaas treffen we nu diverse fikse regenbuien achter elkaar, we rijden liever door dan in de regen al ons kampeerspul op te zetten en te moeten koken. Dus maar lekker verder rammelen op de Alpjes en hopen op in ieders geval wat droog weer.
Mijn ruim vijf jaar oude Macna Gator met bijbehorende Macna broek, beide voorzien van het waterdichte raintex membraan hebben ook beide ondertussen de geest gegeven. Van waterdichtheid is niet meer te spreken. Afgelopen jaar in de Balkan begon het pak na een flinke bui op sommige plekken iets of wat te lekken. Nu kan ik ondertussen net zo goed het membraan eruit laten, waterdichtheid is ver te zoeken na een aardig buitje regen.
Maar als we eenmaal de berg om zijn, een enkele kilometers op de A832 gereden hebben wordt het gelukkig droog, en begint het volgende traject, proberen het pak en onderpak droog te laten waaien voordat we een slaapplek hebben gevonden zodat ik morgen niet met een compleet nat pak zit. Helaas is het membraan naast niet meer waterdicht nog wel nagenoeg winddicht waardoor alleen de buitenkant wat opdroogt, beter dan niks!

Na nog een mooi stukje weg zonder kampeerplekjes te zien dankzij de kilometers lange hekwerken langs de weg en op de plekken zonder hek de zeer slechte ondergrond waar geen tent op te zetten valt gaan we uiteindelijk toch de Zumo raadplegen om ons naar een camping te wijzen. Deze geeft ons een welkom antwoord, nog enkele kilometers naar Kinlochewe waar een camping zou moeten zijn.
Na even staan we bij de camping voor de deur rond 20.00 uur. De receptie is gesloten, en een telefoonnr hangt aan de deur. Maar even netjes een belletje doen om ons aan te melden. Via de telefoon krijg ik een plekje gewezen, we kunnen voor 20 pond totaal samen overnachten met gratis gebruik van sanitair etc, en binnen een uurtje zullen ze even langs komen om gegevens te noteren.
De keuze valt dus op deze camping aangezien we wel toe zijn aan wat eten en rust.
Even een kort rondje over de camping, ideaal! Ze hebben hier een droogkamer voor kleding van wandelaars, daar zullen onze spullen ook vast wel mogen hangen om de nacht te drogen.
Na het natte spul kwijt te zijn worden de tenten worden opgezet, daarna even snel mijn ver versleten ketting spannen/losser zetten, in ieders geval zo dat hij niet al te veel meer tekeer gaat. Mijn ketting was ver versleten voor we thuis vertrokken, met de gok de vakantie wel door te komen. Doorkomen gaat wel lukken maar de ketting is ondertussen echt op zijn eindje…

Na wat sleutelen kunnen we nu eerst even wat koken. Onze nepkip met rijst gebakken in Red Hot Boss saus komt neer op een zeer goed te eten maaltijd, zoiets kunnen we de komende dagen wel vaker klaar maken. Ondertussen is iemand van de camping langs geweest om even af te rekenen en merkt op dat er een hele zwerm midges rondom ons hangt. Tot nog toe hebben we er weinig last van gehad, het lijkt wel dat de branders ze op net genoeg afstand houden. Maar na het eten, dus zonder branders is het weer feest… Klote beesten!
De afwas kunnen we hier mooi in een washok doen, en weet je wat, het mooiste is dat dit hok een deur heeft. En die deur houd midges tegen! Kort gezegd hier brengen we de rest van de avond door, na onze afwas.

En dat brengt weer langzaam een einde aan deze dag. Wat een dag is geweest waar we echt over schitterende wegen gereden hebben hebben genoten van het mooie van Schotland. Een paar pilsjes later is het tijd om de tenten weer in te duiken, op naar de volgende dag.

 

[Jaap vd Hooft]

Op de camping hadden ze iets tegen die leuke mugjes. Het beste wat ik de vakantie heb gekocht. Een klamboe ding.

 

[mean-machine]

Mooi daar in Schotland! Echter op die midges, daar heb ik het niet zo op!

 

[Lv87]

Mooi verhaal, heel herkenbaar ook. Ben er dit jaar geweest in Juli, gelukkig geen last gehad van midges behalve op de bergtop die we hadden beklommen.

 

[SanderRS]

Na een redelijke stilte weer eens tijd voor een updateje!
Een mooie dag was dit

Dag 6 16 juli
329 km

Na een nacht lang zonder enig gezoem van midges rond mijn hoofd is het deze ochtend weer tijd mijn geluk te testen. Met goeie moed rol ik de tent uit en even denk ik ja!.... maar nee helaas na enkelen minuten zit er alweer een zwerm midges rond mijn hoofd. Zo ook bij Jaap als hij de tent uit komt. Veel hebben we niet meer te zoeken op de camping dus des te eerder kunnen we van dit onheil afzijn. De spullen worden ingepakt, en de ondertussen droge motorpakken worden uit het drooghok gehaald, toch wel erg makkelijk.
Jaap vraagt bij de receptie nog even om een plekje waar we in de buurt kunnen ontbijten, schijnbaar zit een paar straatjes verder op een goed eettentje. Ook komt hij terug met twee insectennetten om over ons hoofd te kunnen trekken, als we de komende dagen echt zouden breken door het irritante gedoe van de midges.
Een paar straten verder bereiken we inderdaad een eettentje dat eruit ziet als een uitgebouwd tuinhuisje. Binnen worden we begroet door een bijna uit een film komende Schotse vrouw, een goede 120 kilo schoon aan de haak, rood haar, een grote schort en een flink plat Schots accent. Kortom, in het eten hebben we wel vertrouwen. We bestellen een ontbijt zoals je het verwacht, ei, spek, worst, bloedworst en wat toast. Hierbij een grote mok koffie en we hebben weer genoeg power om er een aantal uur tegenaan te kunnen!

Na dit stevige ontbijt is het tijd om weer wat kilometers te gaan maken. Vandaag is het schiereiland Applecross aan de buurt. In ieder reisverslag, op iedere toeristische website en iedereen die eens in Schotland is geweest praat over dit stukje land. Als een van de mooiere plekken van Schotland met natuurlijk daardoor lopend de weg Bealach na Ba, de mooiste weg van Schotland?
Aangezien de mens ook maar een kuddedier is kunnen wij dit stukje Schotland natuurlijk ook niet overslaan. Eens zien wat wij ervan vinden.
Via de A896 gaan we op pad richtin Tornapress waar Bealach na Ba begint. Net zoals gisteren valt de huidige omgeving ons al niks tegen en zou alleen maar beter moeten worden, het is goed toeren door het Schotse land.

En na een klein uurtje rijden inclusief enkele fotostops komen we aan bij waarschijnlijk één van de meest gefotografeerde verkeersborden van Schotland het begin van Bealach Na Ba, wat pad van het vee betekend. De eerdere ervaringen met zulk soort bochten trakteerde ons op mooie wegen tot nu toe, we verwachten nu niet veel anders

Ja de weg is mooi, erg mooi. Vergelijkbaar met een hoge bergpas, maar dan enkele honderden meters boven zeeniveau op zijn hoogste punt 626 meter om precies te zijn. Je hebt het gevoel erg hoog in de bergen te rijden met een soortgelijk landschap als een mooi Alpenpas. De bergen zijn ruig en kaal met mooie vergezichten tussen de bergen door. De single track weg slingert zich door dit schitterende landschap heen, en wij volgen de kronkels van deze weg maar al te graag richting het einde.

Na Bealach Na Ba rijden we het rondje rechtsom over Applecross. Iets minder spectaculair maar nog steeds mooi, met het merendeel van de tijd de zee aan onze linkerzijde en een lekker zonnetje op onze bol is het puur genieten op deze weg. Het enige nadeel… we rijden achter een oud Volkswagen T2 busje dat nagenoeg de hele weg niet voorbij te komen is door al het slingeren van de weg. Als we dit busje eindelijk voorbij komen hebben we maar enkele minuten vrij baan totdat we weer achter een grote camper aan hobbelen richting het einde van het Applecross hoofdstuk.

Na Applecross is Skye het volgende agendapunt. Nog zo’n veel genoemde mooie plek in Schotland, deze laten we dus ook niet links liggen. Via de A87 rijden we Skye op, de weg zelf is niet bijzonder, maar de omgeving maakt dit weer goed. Bijzonder mooi is het tot op heden niet. Daardoor komt het erop neer dat we in nagenoeg één ruk richting The Storr rijden. Ook het landschap gaat er weer een tikkie op vooruit en dat is nooit verkeerd. In Portree stoppen we even om de nodige boodschappen voor het avondeten en ontbijt alvast in te slaan, zodat we ons daar in ieders geval niet mee foppen. Waarna we onze weg vervolgen over de A855

Langs deze weg bereiken we ook The Storr, een rotsformatie op het eiland Skye. Ter plekke nemen we het besluit om niet de berg op te wandelen, maar gewoon op ons gemakje door te rijden naar de volgende locatie, Kilt Rock. Een aantal klippen langs de kust waarin je een kilt zou moeten zien.
Met een beetje fantasie is deze vorm er wel in te zien. Het is vooral gewoon een erg mooi uitzichtpunt!

Enkele kilometers na Kilt Rock slaan we linksaf net voorbij Staffin. Hier slaan we uiteindelijk Quiriang Pass op. Een moeilijke naam, voor een schitterend mooi stukje Skye en weer een leuk te rijden singletrack weg. De leuke slingerende weg met krappe bochten stuurt ons naar de andere kant van deze punt van Skye, naar Uig om precies te zijn. Een weggetje wat ik iedereen aan kan raden.

Waarna we weer gaan over de A87, voor heel eventjes we hebben eerst namelijk nog een locatie aan te doen, The Fairy Glen. Thuis gevonden, maar niet bijzonder veel info over kunnen vinden, we zitten er nu toch vlakbij en het schilt maar enkele kilometers rijden. We slaan een doodlopend weggetje in en zien wel wat ons te wachten staat.

Na een kilometer of twee rijden over dit weggetje komen we weer in een wat mooier stukje landschap, en zien we een aantal auto’s geparkeerd staan en wat mensen lopen. Hier zou het volgens de navigatie ook ongeveer moeten zijn. We parkeren de motoren en lopen het laatste stukje de berg op.
We komen uit in een soort valleitje met wat rotsachtige heuvels met in het midden een ruige rots die als een toren midden in het landschap staat. Een erg mooi plekje, even de rots op klimmen voor een wat beter overzicht en wat foto’s maken. Het zou een mooie plek zijn om vannacht te kamperen maar beide zien we in dat het een hele klus zou zijn onze motoren hier te krijgen, en andere mensen daar ook niet gelukkig mee zouden maken als wij hier het pad omhoog gebaggerd komen.

Na even de benen gestrekt te hebben wordt het weer tijd verder te rijden, terug naar de A87 die we volgen tot aan de afslag met de A850 richting Dunvegan, met daarbij Dunvegan Castle, dat helaas gesloten is rond de tijd dat wij aankomen, het is ondertussen ook al rond 19.00 uur. Ik hoopte nog een glimp van dit kasteel op te kunnen vangen, maar het is compleet achter de bossen verscholen.
Het wordt tijd om een slaapplek te gaan zoeken, we kunnen kiezen voor een camping, maar het eind van dit stuk route in de Garmin is Neist Point. We nemen de gok, rijden nog een eindje verder en gokken het erop dat we ergens bij Neist Point kunnen (wild)kamperen.

Op Neist Point aangekomen kunnen we niet anders concluderen dat we een goede keuze hebben gemaakt. Wat een mooi plekje is dit. Op diverse plekken staan meerdere tentjes, dus de onze kunnen hier vast nog wel ergens bij staan.

Toevallig staat er vlak naast ons op de klif een groepje Nederlands met een jongeren reis die ook op deze klif de nacht doorbrengen. Echt veel gebuurt wordt er niet dus wij trekken ons eigen plan. We zetten eerst even onze tentjes op en lopen dan de klif naar beneden richting de vuurtoren.

Na een pittige wandeling verder berg op en berg af komen we weer terug op onze kampeerplek. Tijd om wat eten klaar te gaan maken. De wind begint wat op te zetten en er valt wat regen uit de lucht, het hoort wel een beetje bij zo een locatie. En hier houden we wel van net als op onze andere reizen, uiterste puntjes op zoeken.
We zoeken wat beschutting achter wat rotsen en beginnen onze maaltijd klaar te maken onder het genot van een lekker pilsje. Ondertussen wordt de lucht grauwer, met meer regen en wind dus het regenpak gaat weer eens aan. Zo kan ik het nog wel even uithouden!

De wind blijft harder en harder worden, dus ik check eens even bij mijn motor die een paar meter boven ons vol in de wind staat. De wind is zo hard dat de motor regelmatig van zijn standaard wordt gelift, dus toch maar even veilig weg zetten op de kleine parkeerplaats achter een busje. Zodat ik morgen ochtend niet mijn motor op de zijkant aantref.
Rond 23.30 vinden we het wel mooi geweest en kruipen onze tenten in. Al gauw wordt duidelijk dat slapen een flinke opgave zal gaan worden omdat de wind flink tekeer gaat op onze tenten met alle extra herrie die daarbij komt kijken.
Eenmaal net op het punt dat ik in slaap begin te sukkelen komt er een kreet van Jaap z’n kant, lekker weer klaarwakker! Maar hij roept of ik buiten ff kan komen helpen. Buiten gekomen schiet ik eerst hard in de lach en ga eerst terug m’n tent in om het fototoestel te zoeken.

Jaap z’n tent heeft het ver begeven deze nacht met de extreem harde wind en waait nog net niet van de grond af. Ook zien we dat de groep Nederlands hun tenten heeft platgelegd en er bij hun één tent helemaal kapot gewaaid is. Hun overnachten verder in de busjes die ze bij hebben. Wij hebben deze luxe niet. Zover mogelijk fatsoeneren we Jaap z’n tent wat niet erg veel uithaalt en proberen daarna nog een paar uur slaap te pakken. Gelukkig staat mijn tent net iets beter in de wind gericht!