sav
MF veteraan
Vroegah....
Toen het waterorgel nog een dagelijkse verschijning was, reed ik een sportieve fiets. Dwz: je kocht een toerfiets, een kuipje, een setje clip-ons en een brulpijp en je had een sportfiets. "Honda" stond er in trotse letters op de bordeauxrode tank.
Maar vrouwtjes zijn ook interressant en bij "huisje, boompje, beestje" hoort eigenlijk ook een gezinsbak.
Gezinsbak friet en gezinsbak Toyota.
Zoals bij veel forummers hier kriebelde het motorvirus bij mij ook vrolijk verder en na enige jaren motorfiets-onthouding kocht ik weer een motor. Nou ja, motor.... Ik kocht een Savage omdat het een betaalbaar fietsje was waar mijn vrouw ook wel op zou willen rijden.
Ik dacht toen: beter iets dan helemaal niets.
Inmiddels heb ik het Savje een kleine vijftien jaar en ik ben gewend aan het bromtufje. Natuurlijk rijdt de eerste de beste 500cc lesmotor mij compleet zoek en ook het bochtgedrag is wel wat erg "HD-achtig". Snel rijden is een buikspiertraining en een aanslag op de inhoud van het tankje. Het is geen pretje om de maximale snelheid van 130 km/uur lang vol te houden, omdat je met de buikspieren het bovenlijf overeind moet houden. Dus, toen ik een mooie brommer voor weinig kon kopen dacht ik dat de Savage in de schuur zou vastroesten.
Omdat tweedehands Savages nauwelijks geld zal opbrengen heb ik zelfs niet de moeite genomen mijn Savage te koop aan te bieden. Of het tweedehandsje nu 19 of 20 jaar oud is, dat maakt dan ook niets meer uit.
Het gevolg is nu dat er twee brommers in mijn schuur staan. Een Suzuki Savage uit 1987 en een Suzuki GS500 uit 2002.
Als je kijkt naar het rijden op deze twee brommers, dan heb je het over een wereld van verschil. De GS500 rijdt zuiniger, is sneller, heeft een betere wegligging, stuurt scherper en is stiller. Het rijdt als een ideale fiets, handelbaar tot en met.
Maar toch rij ik nog regelmatig op de Savage. En waarom?
Ik rij op een fiets die ik door en door ken. Ik kan door het motorgedrag vrij nauwkeurig voorspellen (ongeveer 10 km van tevoren) wanneer de benzine op is. Op het linkerpootje voor het stoplicht in zijn vrij staan en toch gewoon wegrijden zonder het rechterpootje te gebruiken, dat soort trucjes lukt gewoon met het Savje. Ook kan je het blokje bij relatief lage toerentallen al gebruiken, zonder gebok of schokkend draaien. En bij het afremmen op de motor weet je precies hoeveel remmend effect je van die ene zuiger mag verwachten.
Goed, tijdens de 0 naar 100-acceleratie kan je wel een paar sudoku's oplossen en bij pogingen aan ernstig bochtenwerk te doen val je zeer snel door de mand. Rechtuit, dat doet ie en niets anders.
Maar de plof (bijnaam dankzij mijn schoonmoeder...) heeft echt zijn charmes. Met klappen die de buurt beter wakker maken dan die gedrochtjes van de Hema knal ik 's morgens door het dorp.
Bij de lokale bandenboer sta ik bovenaan op het vrekkige motorrijders-lijstje met een voorband in 15 jaar. En dankzij een gewicht van zo'n 160 kg zet ik hem overal neer waar een andere motorrijder loopt te tobben.
Dus, die mooie naakte fiets heeft het plot nog niet zomaar gewonnen. Zeker binnen de zeer beperkte ruimte die Koos Spee met zijn kabouters ons tegenwoordig gunt is de Savage een zeer fijne motorfiets gebleken. Goed, op den duur raak ik waarschijnlijk verslaafd aan de GS500 en zal ik steeds minder op de Savage gaan rijden. Maar vooralsnog is de Savage als de oude, afgetrapte sloffen, het voelt nog veel te vertrouwd aan om zo maar weg te doen.
Nog even een paar plaatjes van mijn brommertjes:
Toen het waterorgel nog een dagelijkse verschijning was, reed ik een sportieve fiets. Dwz: je kocht een toerfiets, een kuipje, een setje clip-ons en een brulpijp en je had een sportfiets. "Honda" stond er in trotse letters op de bordeauxrode tank.
Maar vrouwtjes zijn ook interressant en bij "huisje, boompje, beestje" hoort eigenlijk ook een gezinsbak.
Gezinsbak friet en gezinsbak Toyota.
Zoals bij veel forummers hier kriebelde het motorvirus bij mij ook vrolijk verder en na enige jaren motorfiets-onthouding kocht ik weer een motor. Nou ja, motor.... Ik kocht een Savage omdat het een betaalbaar fietsje was waar mijn vrouw ook wel op zou willen rijden.
Ik dacht toen: beter iets dan helemaal niets.
Inmiddels heb ik het Savje een kleine vijftien jaar en ik ben gewend aan het bromtufje. Natuurlijk rijdt de eerste de beste 500cc lesmotor mij compleet zoek en ook het bochtgedrag is wel wat erg "HD-achtig". Snel rijden is een buikspiertraining en een aanslag op de inhoud van het tankje. Het is geen pretje om de maximale snelheid van 130 km/uur lang vol te houden, omdat je met de buikspieren het bovenlijf overeind moet houden. Dus, toen ik een mooie brommer voor weinig kon kopen dacht ik dat de Savage in de schuur zou vastroesten.
Omdat tweedehands Savages nauwelijks geld zal opbrengen heb ik zelfs niet de moeite genomen mijn Savage te koop aan te bieden. Of het tweedehandsje nu 19 of 20 jaar oud is, dat maakt dan ook niets meer uit.
Het gevolg is nu dat er twee brommers in mijn schuur staan. Een Suzuki Savage uit 1987 en een Suzuki GS500 uit 2002.
Als je kijkt naar het rijden op deze twee brommers, dan heb je het over een wereld van verschil. De GS500 rijdt zuiniger, is sneller, heeft een betere wegligging, stuurt scherper en is stiller. Het rijdt als een ideale fiets, handelbaar tot en met.
Maar toch rij ik nog regelmatig op de Savage. En waarom?
Ik rij op een fiets die ik door en door ken. Ik kan door het motorgedrag vrij nauwkeurig voorspellen (ongeveer 10 km van tevoren) wanneer de benzine op is. Op het linkerpootje voor het stoplicht in zijn vrij staan en toch gewoon wegrijden zonder het rechterpootje te gebruiken, dat soort trucjes lukt gewoon met het Savje. Ook kan je het blokje bij relatief lage toerentallen al gebruiken, zonder gebok of schokkend draaien. En bij het afremmen op de motor weet je precies hoeveel remmend effect je van die ene zuiger mag verwachten.
Goed, tijdens de 0 naar 100-acceleratie kan je wel een paar sudoku's oplossen en bij pogingen aan ernstig bochtenwerk te doen val je zeer snel door de mand. Rechtuit, dat doet ie en niets anders.
Maar de plof (bijnaam dankzij mijn schoonmoeder...) heeft echt zijn charmes. Met klappen die de buurt beter wakker maken dan die gedrochtjes van de Hema knal ik 's morgens door het dorp.
Bij de lokale bandenboer sta ik bovenaan op het vrekkige motorrijders-lijstje met een voorband in 15 jaar. En dankzij een gewicht van zo'n 160 kg zet ik hem overal neer waar een andere motorrijder loopt te tobben.
Dus, die mooie naakte fiets heeft het plot nog niet zomaar gewonnen. Zeker binnen de zeer beperkte ruimte die Koos Spee met zijn kabouters ons tegenwoordig gunt is de Savage een zeer fijne motorfiets gebleken. Goed, op den duur raak ik waarschijnlijk verslaafd aan de GS500 en zal ik steeds minder op de Savage gaan rijden. Maar vooralsnog is de Savage als de oude, afgetrapte sloffen, het voelt nog veel te vertrouwd aan om zo maar weg te doen.
Nog even een paar plaatjes van mijn brommertjes:
![:]](/styles/motor-forum/smilies/crossy.gif "Crossy :]")
