Met Jan naar de Balkan

rookie_rm

MF veteraan
Donateur
5 feb 2007
5.078
16
Eibergen
Met Jan naar de Balkan



ywyb.jpg




Dat krijg je! Mijn eerste reisverslag hier op MF en dan meteen een flauwe titel. Maar zo is het geweest en het was goed! Ik heb er even over lopen denken om het verslag in één keer op te schrijven en dan te posten, maar dan zitten we waarschijnlijk al in Sint Petersburg. Iets met "the wrong way up" of zoiets. Want de volgende trip is alweer geboekt! Ik dwaal af. Eerst maar iets vertellen en vooral laten zien(!) van onze trip naar de Balkan.


Wie is wie?

wikt.jpg


Die knappe aan de rechterkant is Jan, beter bekend als Wild Turkey en dat broekie ben ik. Mijn naam is Ryan aka rookie_rm. We kennen elkaar van de voorbereidingen voor een eerdere trip naar Turkije, die voor mij helaas niet door ging. Maar goed, toen eind vorig jaar de uitnodiging van Jan in de MF-postbus viel om eens wat te doen richting de Balkan of zo, was de keus dan ook snel gemaakt. Onder voorbehoud moesten we dat maar eens gaan doen. Jan houdt van afstanden rijden en ik ook, dat gaat vast goed komen.
Het heeft uiteindelijk nog tot juni van dit jaar geduurd voordat het plan echt vorm begon te krijgen maar het ovb-tje was in ieder geval van tafel. Begin augustus hebben we 'even' een bakkie gedaan, in de dagen daarna de route in elkaar gesleuteld, mijn nieuwe brommertje moest zijn 1000K beurt nog hebben, in het laatste weekend nog even een paar kofferbeugels erop sleutelen en "we were good to go"


Het plan: de Balkan!

nkbf.jpg


Ontstaan na het lezen van dit geweldige reisverslag van Hans89: Naar Roemenië en weer terug. Waarvoor dank!! :}

21 route-delen, ongeveer 6 uur per dag sturen volgens MapSource. We hebben er zin in!!
Op naar: Duitsland, Polen, Tsjechië, Slowakije, Hongarije, Roemenië, Servië, Montenegro, Bosnië, Kroatië, Slovenië, Italië, Oostenrijk om via het Duitse Schwarzwald uiteindelijk na bijna 8500 km weer in Nederland te arriveren.

Vertrek maandag 2 september, thuiskomst als de routes 'op' zijn.

Niets staat vast en er is niets geboekt, er kan dus niets misgaan.

...
 
...


------------------------------- maandag 2 september ----------------------------------

Als ik tegen half acht bij Jan aankom staat zijn ervaren BMW R1200 GSA al gepakt en bezakt op het oprit. 2 volle koffers, een roltas en de kampeerspullen stevig vastgesjord op de buddy, op de tank een tas met spullen "voor het grijpen". Mijn 'nieuwe' en nog onervaren KTM 990 ADV is vergelijkbaar bepakt. De meeste troep zit in een topkoffer met daarvoor 2 roltassen die als een stevige bijrijder zorgen voor een heerlijk steuntje in de rug. In de tanktas de eerste levensbehoeften, in mijn geval sigaretten en kauwgom.
We doen een snel bakkie, Jan kust zijn lieftallige vrouw en "off we went"

Al vanaf het begin lijken de routes niet helemaal te kloppen. Dat is natuurlijk geen prettige gewaarwording met nog dik 8000 kilometers in het vooruitzicht. Later komen we erachter dat het waarschijnlijk komt doordat de routes gemaakt zijn op een kaart voor midden en centraal Europa. Gelukkig maar, want daar gaan we naar toe!

We rijden als het ware over het Ruhrgebied richting de Harz, waarna we de Autobahn laten voor wat hij is (saai) en al snel beginnen de eerste leuke bochtjes op de doemen. Helaas geldt dat ook voor de regen. Het tempo zakt een beetje, maar de wegen en de omgeving maken veel goed en we laten we ons natuurlijk niet kisten door een beetje regen. Het is tenslotte vakantie!

zfy.JPG


Niet alleen de motorrijders die ons tegemoet komen geven aan dat we de goede kant op gaan, maar ook de achtergrond van dit mooie riviertje belooft meer leuks.

Ergens in de middag besluiten we dat het tijd wordt voor een bakkie en wat te eten.

5iov.jpg


Zwei Groβe kaffee und ein Brötchen gaan er rap in en ongeveer in hetzelfde tempo zitten we weer op onze fietsen. Het is natuurlijk wel de bedoeling dat we iedere dag een route afwerken en deze moet ons ergens in de buurt van Leipzig brengen en dan moeten we nog even...

Uiteindelijk komen we, via wederom een pontje, uit in het leuke historische Duits dorpje Wettin. Gelegen boven de rook van Halle (Saale) én in de buurt van Leipzig. Laten we maar zeggen dat we voor dag 1 ons doel bereikt hebben. Pension Werner bezorgt ons een droog onderdak.

gxjl.jpg


Voor het eerst gaat alle zooi van de motoren en wordt het, nog een beetje onhandig, de trappen opgesleept richting onze Zweibettzimmer, nemen we een snelle douche en melden ons daarna in de Stube voor een heerlijk koud biertje en ons avondmaal. Daarna slenteren we nog even door het dorpje om op tijd ons nest in te duiken.

0c1w.jpg

usjc.jpg


Op naar dag 2...
 
Laatst bewerkt:
------------------------------- dinsdag 3 september ----------------------------------

Om kwart voor zeven gaat de wekker. Dat betekent niet dat we meteen wakker zijn. Zo blijkt Jan even wat tijd nodig te hebben en moeten er minimaal 2 bakken koffie in. Voor mij dient deze routine aangevuld te worden met een sigaret. Dat alles doen we onder het genot van een heerlijk Duits ontbijtje. Uiteraard rook ik die sigaret buiten op, Jan kan nog genoeg meeroken deze reis.

Tegen half negen starten we onze motoren en wordt er koers gezet richting Tsjechië. Zoals 'het handboek' van Hans89 dicteert ;) kunnen we de omgeving van Leipzig en Dresden beter omzeilen via de snelweg en dat is wat we ook doen. Na iets van 140 kilometer verlaten we de snelweg en duiken we samen met de Elbe een Tsjechisch-Duits Nationaal park in.

i62l.jpg


Voor deze dag stonden er een aantal onverharde routes gepland, maar gezien de regen en het feit dat we beiden niet veel zin hadden om al in de eerste dagen op onze plaat te gaan op de Tsjechische keien slaan we er maar een aantal over. Bovendien blijkt Mapsource zich niets aan te trekken van plaatselijke hekken die er naar alle waarschijnlijkheid zijn neergezet om te voorkomen dat twee Nederlandse rookies de bossen aldaar onveilig maken.

jc4g.jpg


Gelukkig biedt de Zumo ook een alternatieve route zodat we niet al te veel tijd verliezen en bovendien niet echt van het gekozen pad afraken. Omdat we het toch niet helemaal kunnen laten besluiten we, tegen de tijd dat het wat op begint te drogen, even te proeven aan het onverharde en rijden we een leuk met gaten bezaaid paadje op.

d3jg.jpg


Aan het eind treffen we een oud boerderijtje waar de boer op een afgezaagde boomstam zijn vee aan het voeren is, ondertussen genietend van een waterig avondzonnetje. Wij besluiten zijn voorbeeld te volgen en eens te kijken wat de Zumo ons te bieden heeft voor een mogelijke overnachtingsplaats.

q8ht.jpg


Tegen een uur of zes hebben we wat gevonden in één of ander Tsjechisch stadje. Ik ben even kwijt hoe het heet, maar Jan kan me daar vast in aanvullen want hij houdt keurig iedere avond een soort van dagboek bij met de belangrijkste belevingen van die dag. Ik daarentegen moet het hebben van mijn grote duim; wat we niet weten verzinnen we wel :+

37g1.jpg


We besluiten om deze keer in het stadje te gaan eten. Het liefst iets traditioneels om ook nog een beetje van de cultuur te proeven. De pizza smaakte heerlijk! Dus moest het biertje maar traditioneel worden. Iets waar we ons overigens steevast aan hebben gehouden (Jan heeft de foto's ;) ).

Dag 2 is een feit...
 
------------------------------- woensdag 4 september ----------------------------------

Dat kwart voor zeven opstaan bevalt ons prima. Even opfrissen onder de douche, het spul op de motor knopen, een ontbijtje, een peuk en dan rijden wordt de standaard voor komende weken besluiten we met z'n tweeën.

De morgen begint frisjes maar in ieder geval droog. Vandaag kruisen we de grens met Polen om niet veel later Tsjechië weer in te rijden omdat daar, zoals het er naar uitziet, de mooiste weggetjes liggen. Dat het allemaal een beetje anders gaat lopen konden we toen nog niet vermoeden.
Het is droog, alle argumenten om geen bospad te pakken zijn van tafel, dus we rijden niets vermoedend een bospaadje in een bergachtige omgeving op. Na een paar kilometer gravel vraag ik Jan of het allemaal een beetje te doen is, het moet tenslotte wel leuk blijven...

rm5e.jpg


...Geen probleem, zolang het gravel blijft is het goed te doen. Voor de grap zitten we een beetje uit te rekenen met hoeveel kilo we eigenlijk op weg zijn op een voor ons onbekend bospad. Dik 300+ is de conclusie. Nou, we hadden ons de rekensom kunnen besparen want niet veel later konden we het aan den lijve ondervinden.

g3qf.jpg


"Hij valt best mooi" zeg ik tegen Jan. Ik laat 'm dus ook maar even liggen (voor de foto uiteraard) terwijl ik Jan en zijn stalen ros de heuvel op help. De Dunlop Trailmax onder Jan zijn brommer blijken niet erg veel grip te hebben op de kleiige ondergrond. Maar ik moet m'n mond houden, want de mijne gooit me er gewoon af. Wat volgt is een afwisseling van zand, modder, stenen en elkaar meerdere malen helpen om het ding weer op gang te krijgen om de heuvel op te komen. In alle opwinding is Jan vergeten zijn bulletcammetje aan te zetten. Op zich wel jammer, hoewel het laatste deel van de onvermijdelijke afdaling ook wel een goed beeld geeft van de omstandigheden. Ik zal nog eens kijken hoe ik die filmpjes hier krijg.

bxuw.jpg


Op de weg terug komen we een aantal houthakkers tegen die ons aankijken met een blik van "mafkezen!". But hey! We made it!! Het blijkt dat we hier ergens rond hebben lopen crossen.

kfny.jpg


Op het bord komen we er niet helemaal uit hoe we nu precies gereden hebben en het verdwaalde driehoekje in de middle of nowhere op het schermpje van de Zumo maakt ons ook al niet veel wijzer. Een ervaring was het in ieder geval! En een leuke ook! Dat het transport er niet veel schoner van wordt, deert ons niet. Poetsen doen we wel als we thuis zijn...

m0w.JPG

e0qw.jpg


Na zo'n avontuurtje is het wel lekker dat ze ook in Polen heerlijk strak asfalt hebben dat je leid langs prachtige dalen en mooie vergezichten.

t6ju.jpg

iogg.jpg


En zo komt dag 3 aan zijn eind. Tegen de avond rijden we een relatief grote Poolse stad in op zoek naar een hotelletje in wat een gezellig centrum lijkt. Eenmaal daar vragen we ons wel af of het niet een beetje te chique voor twee van die offroaders is. "Je weet het niet totdat je het vraagt", zegt Jan. Even m'n pak rechttrekken, de laatste modder van de laarzen kloppen. Maar het mocht allemaal niet baten. "Fully booked" was het antwoord toen ik met de botsmuts onder de arm bij de receptie kwam. Wij hadden onze twijfels... Niet getreurd, plek zat in een grote stad. Niet veel later kwamen we aan bij onze rustplaats.

khfe.jpg


De motoren konden we mooi uit het zicht van de openbare weg plaatsen en we besloten na een heerlijke douche voor een snelle hap in de stad te gaan. Dat dat uiteindelijk nog wat langer duurde dan gedacht door het ontbreken van cash in de vorm van Zloty's wisten we toen nog niet. Maar ja, je kunt niet alles hebben. Het ergste was nog dat onze biertjes op de toonder moesten blijven staan totdat we met de benodigde pecunia's over tafel kwamen...
 
Laatst bewerkt:
------------------------------- donderdag 5 september ----------------------------------

Vandaag wordt een bijzondere dag. Naast het plan om over de Balkan te toeren hebben we eigenlijk niet veel gepland, buiten de routes dan. Natuurlijk willen we straks de Transfăgărășan van dichtbij bekijken én ervaren (eigenlijk het hoofddoel van onze trip). Maar omdat we besloten hebben om min of meer over het noorden hier naar toe te rijden vonden we beide vooraf dat we minimaal even stil moesten staan bij een belangrijke plaats uit de, goed bekeken nog niet eens zo verre, geschiedenis. Vandaag brengt de route ons naar Oświęcim, bij ons beter bekend als Auschwitz.

Buiten het hotel praten we nog even met een Pool op een nieuwe Triumph 800XC, die gisteravond laat was aangekomen van een tripje door de Alpen. "Goed weer gehad?", vraag je dan als Nederlander. Hij was 1 week op stap geweest en had 1 dag (flink) regen gehad. Dat stemt ons enigszins vrolijk, aangezien wij al 2 dagen regen hebben gehad en 3 weken op pad zijn. Er wachtte ons dus nog 1 dag water (altijd positief blijven denken ;)). We vertellen hem wat onze plannen zijn voor vandaag en hij waarschuwt ons van tevoren: "daar ga je 3 dagen 'last' van houden". Het weerhoudt ons niet van onze plannen en we vertrekken richting het noorden.

De reis er naar toe is niet echt enerverend voor een motorrijder en ik bedenk bij mezelf dat het dat zeker niet is geweest voor al die mensen die er in de oorlog naar toe zijn gedeporteerd. De stemming in mijn hoofd past zich langzaam aan aan de plek die we straks gaan bezoeken. De rest van de ochtend, als ook het bezoek aan Auschwitz I verloopt min of meer zwijgend. "Onvoorstelbaar" en "onbegrijpelijk" zijn woorden die meerdere keren vallen als we de verschillende gebouwen van het kamp bezoeken en de verhalen en foto's bekijken....

tvyk.jpg

0kua.jpg


Als we nog even zitten na te praten met een bak koffie lijkt het weer zich te keren. De dag klaart op en het wordt zelfs warm. Wij zetten koers naar Slowakije. Over vele kronkelige, perfect geasfalteerde, wegen rijden we via de bovenkant van de Tatra Slowakije in. We verbazen ons een beetje over de kwaliteit van leven aan deze kant van Polen en Slowakije, misschien wel het beste te vergelijken met wat we kennen van Oostenrijk, Zwitserland ed.

kyqb.jpg


Oja Jan, ik heb even opgezocht wat "SKLEP" betekent, 't is eigenlijk heel logisch: "Winkel" :)

Na een middagje heerlijk sturen komen we 's avonds aan bij een soort wegrestaurantje annex hotelletje. Van de erg drukke eigenaar (niet dat hij het druk had, hij liep gewoon snel) krijgen we een huisje toegewezen met ruimte voor onze brommers. Kosten 35 euries voor ons tweeën. En we zullen het vaker zeggen deze vakantie: "daar kun je geen tent voor opzetten" :+

zzln.jpg


Na een prima dinertje en een lekker Slowaaks biertje genieten we nog even van het uitzicht voor ons huisje. Een paar opgeschoten jongens met sportmotoren racen nog even voor het donker begint te worden over het superstrakke asfvalt en gebruiken het naastgelegen tankstation als draaipunt. Wij begrijpen niet zo goed waarom ze juist dit recht stuk straat gebruiken en niet de heerlijke bochten van een paar kilometer terug, maar we snappen het wel. De nacht valt en óf het huisje is super geïsoleerd, of de jongens zijn gestopt met hun activiteiten en wij gaan slapen...

20r8.jpg
 
Ik vermoed O-) dat ons tempo daarvoor te hoog lag ;) De weg vroeg er gewoon om })
Haha, ik ben er speciaal voor terug gereden aangezien ik er ook al voorbij voordat ik er erg in had :P Ben wel op de zelfde parkeerplaats gestopt, maar daar was niet zo veel te beleven dus ben naar het dorpje verderop gereden om wat eten te halen.
 
-------------------------------- eerst nog even dit: ----------------------------------

Volgens mij ben ik voor de dag van gisteren nog iets vergeten te vertellen. Het kan overigens net zo goed op deze dag gebeurd zijn :$
Ik ben nogal geneigd dat soort dingen snel te vergeten O-)

Zoals gezegd waren de condities gisteren/vandaag super en dan lust die brommer van mij nog wel een slokje. Net zoals z'n baas zullen we maar zeggen. Het lampje van reserve brandde al geruime tijd en mijn hoofdrekenen is niet zo sterk: 4 liter reserve x 16 en een beetje is ook al weer? En dan komt het onvermijdelijke. Op een snelle afdaling houdt het ineens op. Ik schakel nog een paar keer terug, maar de handel blokkeert. Het is natuurlijk geen carburateurmachine die het op de laatste benzinedampen nog wel even doet :z De elektronica zegt over en uit. Jan komt met zijn "boxertankwagen" naast mij staan en vraagt wat er aan de hand is. Het antwoord is helder. Gelukkig gaat het bergaf en kan ik een eindje verder de brommer veilig op een parkeerplaatsje manoeuvreren om even te overleggen wat te doen. We zien een Slowaaks gezin in een auto stappen en bedenken ons geen twee tellen en vragen in ons beste Slowaaks hoever het nog is naar het dichtstbijzijnde tankstation. Zij weten ons te vertellen dat het bijna een uur of drie is :+ Dan maar eens wijzen naar de tankdop van hun auto. Aha! Nu wordt het duidelijk. Nog een kilometertje alleen maar bergaf. Kijk! Daar kunnen we wat mee. Allerlei ingewikkelde manieren om mijn fietsje van benzine te voorzien worden aan de kant geschoven. Ik laat 'm gewoon van de bult af lopen en dan zien we wel. Zo gezegd, zo gedaan. Zacht zoemend rol ik een eindje voor Jan van de berg af. Wat een heerlijke landen zijn dit toch! Dat je maar zo een kilometertje of 4 kunt rijden zonder dat het ook maar ene rooie cent kost :P Hard gaat het niet, maar we komen er! Onderaan in het dorpje houdt het op met afdalen en ik probeer toch maar even of de KTM zich misschien bedacht heeft (alles beter dan lopen). En ja, hij doet het! Bedachtzaam pruttel ik naar het tankstationnetje zoals aangegeven op de Zumo en stap af alsof er niets aan de hand is *D. 19,48 liter blijkt er in een lege tank te kunnen. Iets om te onthouden voor de volgende keer (niet dat deze wetenschap het rekenen makkelijker maakt, maar goed ;) ). Gelukkig kunnen we er beide om lachen.


------------------------------- vrijdag 6 september ----------------------------------

Heerlijk uitgeslapen en hersteld van de dag van gisteren worden we wakker in ons privé huisje. We knopen de handel op onze motoren en parkeren deze voor het restaurantje waar ze hopelijk iets van een ontbijtje voor ons hebben. Wij vergeten dat nog wel eens te vragen. De twee aanwezige serveersters doen alsof ze ons niet begrijpen, maar schijn bedriegt want even later komen er 2 bakken koffie, het nodige broodbeleg, broodjes en zelfs een paar worstjes op tafel. We laten het ons goed smaken en vragen ons ondertussen af of het bij de prijs in zit? Opstaan en weglopen werkt vaak prima, maar zo zijn we niet opgevoed. We moeten wel afrekenen, iets van een tientje pp. Daar kun je geen honger trek voor hebben.

Vandaag is het de bedoeling om in ieder geval de grens van Roemenië te bereiken. Maar daarvoor moeten we nog wel een eindje door Slowakije en heel Hongarije. Per saldo is dit een beetje een saai gedeelte. We verlaten de Tatra en komen in een glooiend landschap terecht met links en rechts grote akkers met zonnebloemen waar de bloei zo goed als uit is. Doorkruisen een groot aantal dorpjes waarbij de grootste uitdaging de staat van het wegdek is. Op een gegeven moment wordt het toch nog aardig. De weg loopt ineens steil naar beneden en we staan voor een pontje.

5rsq.jpg


Het ding blijkt op de stroming van de rivier over-en-weer te gaan en het duurt nogal een tijdje voordat de overkant ingeladen is en het ding onze kant op drijft. Wel leuk natuurlijk! Eenmaal op het pontje blijkt dat we moeten betalen. Tja, alleen maar euro's op zak en die wil de veerman niet. Gelukkig is er een fietser aan boord die goed Engels en Hongaars spreekt en nadat we plechtig beloven de volgende keer te zorgen voor een biertje voor de veerman mogen we voor niets mee *D

Een eindje voor de Roemeense grens geef ik deze keer maar eens op tijd aan te moeten tanken, net zoals Jan overigens. We vinden ergens bij een smid op het erf een eenzaam benzinepompje. Vanuit het winkeltje iets verderop worden we aandachtig gadegeslagen. Jan vraagt zich af of we hier wel met Euro's dan wel de PINpas uit de voeten kunnen. Eerst tanken(!) en dan vragen werkt meestal wel zeg ik. Als de mijne afgevuld is komt de eigenaar naar ons toe lopen om de stand op te nemen en vraagt mij om af te rekenen. Met handen en voeten maak ik hem duidelijk alleen maar euro's te hebben (zwaaien met een briefje van 50). We gaan naar binnen terwijl Jan rustig staat te wachten op zijn beurt. Ik begrijp niets van dat Hongaars maar het wordt mij langzaam duidelijk dat ze het hebben over een wisselkoers en dat Jan voor het resterende geld van de 50 euro mag tanken. De, toch wel vriendelijke, baas rekent ons dat voor op een papiertje en wij (Jan) kunnen niet anders dan instemmen. Betekent wel dat Jan z'n tank maar half vol zit. Maar ach, waarschijnlijk moet ik straks toch weer achter hem aansluiten met die drinkebroer van mij.

Het leuke van zo'n vakantie is dat je bijna nergens weg komt zonder dat je hebt verteld waar je naar toe gaat. Zo ook hier. Jan maakt m.b.v. zijn wegenkaart duidelijk dat we richting Satu Mare reizen. Prompt worden we in de richting verwezen vanwaar we kwamen. De andere kant op was alleen maar geslinger volgens de beste man. Laat dat nu net zijn waar we aan toe waren! Na wat slingerbewegingen en de duimen omhoog, begon dat ook bij hem te dagen.

We slingeren ons een weg naar de grensovergang met Roemenië. Even met de papieren zwaaien is voldoende en we mogen door. We zijn in het land van bestemming!

Tot aan Satu Mare stelt het nog niet zoveel voor. Recht toe, recht aan. Maar in de verte zien we de eerste heuvels en bergen al.

ukp9.jpg


We volgen de DN19 (Drum Nationale) omhoog. Man, man wat een verschil in wegdek! Het ene moment rij je 90 en het andere moment moet je vol in de ankers omdat de auto Dacia 1300 voor je dat ook doet en ineens besluit om links te gaan rijden. Simpel omdat er rechts gaten in het wegdek zitten waar je met een trialbike nog omheen zou rijden. Het geeft wel een extra dimensie aan het motorrijden, dat wel :) Het duurt ook niet lang of het eerste paard en wagen duikt voor ons op. Iets dat we nog vele malen en in veel verschillende uitvoeringen zullen tegenkomen in dit geweldige land.

7f1i.jpg


We rijden een dorpje door en ineens hoor ik de claxon van Jan achter me. Toch geen problemen? Nee hoor, volgens Jan zit een eindje terug de afslag naar de beroemde begraafplaats van Săpânța. Daar moeten we beslist even kijken!

x84x.jpg


The Merry Cemetery

ypni.jpg


En inderdaad, het heeft iets vrolijks. Helemaal als je leest wat de achterliggende gedachte is geweest. Eigenlijk helemaal niet zo'n gek idee :)

v7v3.jpg


Deze ga ik nog eens keer vertalen ;)

voorkant
4ro6.jpg

achterkant
17b8.jpg


Omdat we wat willen drinken en eigenlijk alleen met Roemeense Lei kunnen betalen is het nog even zoeken hoe we aan die centen kunnen komen. In een cafeetje is een oudere vrouw bereid om 50 euro te wisselen terwijl zij door de aanwezige klanten wordt gewezen op een gunstige koers, tenminste, dat is wat ik er van begrijp. Het blijft altijd afwachten of ze je niet bedonderen. Maar achteraf blijken de Roemenen, anders dan dat wij ze hier kennen, bijzonder eerlijk en oprecht te zijn. Evengoed wordt het toch tijd dat we eens wat van die Lei inslaan, al is het alleen maar voor het gemak. In het eerst volgende stadje voegen we de daad bij het woord. Bovendien wordt het tijd om een slaapplaats op te zoeken en die vinden we in het leuke Stadje Vişeu de Sus aan de DN18. "de Sus" betekent "boven" en "de Jos" "beneden" leren we later. We hobbelen en stuiteren in de zijstraten tussen allerlei oude rommel en onverzorgde huisjes door en komen aan bij wat ten opzichte van al het andere op een paradijsje lijkt.

qh54.jpg


Helaas heeft de aanwezige Duitse eigenaar geen plek voor ons, maar hij heeft nóg een pensionnetje in de stad en daar mogen we ons vervoegen. En ook dat ziet er niet verkeerd uit.

lq8f.jpg


De motoren veilig op de binnenplaats, wij onder de douche en daarna even de stad in om wat te eten. Terwijl we ons tegoed doen aan het eerste Roemeense biertje van deze vakantie zien we in de gauwigheid nog een baal hooi passeren.

ghns.jpg


Bedtijd!
 
Het gedeelte van Roemenië wat je nu hebt gehad, vond ik één van de bijzonderste gedeeltes van de vakantie.
Het is grappig dat je dat zegt. Je merkt vrijwel meteen dat je een ander land in rijdt. Niet te vergelijken met dat wat we tot nu toe hebben gezien. Natuurlijk is het de eerste indruk van een land en misschien dat het daarom het beste blijft hangen. Oude en grauwe huisjes afgewisseld met prachtige kleine kerkjes, langgerekte dorpjes en schitterende natuur.

Hoe vond je overigens de DN18? :+

Die komt in het volgende deeltje ;)
 
------------------------------- zaterdag 7 september ----------------------------------

Een blik vanaf het ieniemienie balkonnetje van Pensiunea Ghenuta belooft ons een mooie dag.

dj9b.jpg


Geen reden om te treuzelen dus en we werken in rap tempo ons ontbijtje naar binnen in het Roemeens ingerichte eetzaaltje. Niet veel later zitten we op de motor en rijden richting Borsa over de beruchte (?) DN18. Voor ons geen reden tot klagen want zoals we gisteren al ervoeren zijn de Roemeense wegwerkers druk bezig met asfalteren van deze mooie weg. Voor ons ligt een perfect gladgestreken biljartlaken van asfalt ('t is dubbelop; ik weet het ;) maar zó glad). Het is wel even oppassen want de werkzaamheden worden niet overal aangekondigd. Wel loopt iedereen keurig in een oranje pakje, dus ze vallen wel op tussen al het groen. Helaas houd het na Borsa zo'n beetje op met de wegwerkzaamheden en zijn we veroordeeld tot een cursus gaten ontwijken waar je "U" tegen zegt. De te overbruggen afstand wordt min of meer verdubbeld door het vele slingeren tussen de gaten door.

up8j.jpg


Hier werd het al beter :). We rijden de Prisloppas op, onze eerste echte ervaring met de Karpaten (of je moet de hoge Tatra ook meerekenen) en gelukkig zeker niet de laatste. Op ongeveer 1400 meter boven de zeespiegel treffen we een prachtig kerkje aan, waarvan we er deze dag nog vele zullen zien.

zdi2.jpg


We treffen hier een Duitser met een Triumph Tiger die net als ons onder de indruk is van het wegdek. Hij wijst ons op het kerkje en zegt dat we zeker even binnen moeten kijken vanwege de renovatie. Binnen is helaas niet veel meer te zien dan de ruwe betonstructuur waaruit het geheel is opgetrokken. Voor een bouwvakker mogelijk heel interessant, voor ons iets minder.
Jan probeert nog even een muts van echt lammerenbont, dat wil de verkoper ons in ieder geval laten geloven. Maar omdat wij meer vertrouwen in onze eigen pletterpetten hebben laten we de koop voor wat hij is. Wij zetten de afdaling in en gelukkig wordt het asfalt langzaam aan beter.

Je verbaast je hier werkelijk over de hoeveelheid kerkjes en kloosters in het relatief dun bevolkte deel van het Noorden van Roemenië. Zo maar een greep van wat we deze morgen zien.

5xrl.jpg

zrt5.jpg

nv9x.jpg


Als we de Prisloppas verlaten slaat het noodlot weer toe. Het uitdagende rijden eist zijn tol. Of misschien moet ik gewoon binnen een wat veiligere range gaan tanken, want ik sta weer eens zonder benzine. Nu echter op een vlakker gedeelte, dus laten rollen zit er niet meer in. Jan heeft gelukkig een stuk touw bij zich (gelukkig moet je als BMW rijder vele vormen van zekerheid inbouwen als je op stap gaat :P }) ) en even later rol ik met horten en stoten achter de BMW van Jan aan.

2qi6.jpg


"Het touw voor sukkels" wordt veilig opgeborgen en ik tank wederom 19,5 liter van het goudgele sap in mijn blauwe brommer, and of we go. Weer een ervaring rijker.

Omdat we richting de Zwarte Zee willen, rijden we de DN17B op. Deze loopt op een gegeven moment parallel aan een mooi kronkelend riviertje. En dat is altijd goed, want dat betekent meestal heerlijke snelle bochten en een prima overzicht van dat wat er voor je gebeurd. We hebben beide nog nooit aan "rivercrossing" gedaan en voor het verhaal en wat stoere foto's gaan we opzoek naar een plek om wat dichter bij het water te komen. En dat lukt.

0lof.jpg

yoq9.jpg


Niet dat we aan de overkant moesten zijn, maar het ziet er wel stoer uit *D Glad is het trouwens wel op die keien.

9acy.jpg


Aan het einde van het riviertje komen we uit bij één van de prachtige binnenmeren die Roemenië rijk is.

e5ps.jpg


Een loslopende hond kijkt aandachtig of we misschien nog iets voor hem achterlaten.

m6zz.jpg


Daarna wordt het qua natuur een beetje minder. Het stuk dat we moeten overbruggen om bij de Zwarte Zee te komen is vrij vlak en de wegen automatisch een stuk rechter (dat is wat anders dan beter ;) ).

6i8h.jpg


Maar Roemenië zou Roemenië niet zijn als je onderweg niet iets zou tegenkomen dat de moeite waard is om op de foto te zetten...

hoeft geen vlaggetje aan, valt zo ook wel op
2mwj.jpg

fj9i.jpg

toch maar even stoppen...
8ukn.jpg


Aan het eind van de dag vinden we aan de rand van een dorpje een leuk hotelletje. Waar, zoals het er naar uit ziet, 's avonds ook nog een feestje is.

k4pv.jpg


De Spaans/Italiaans sprekende eigenaar/ober laat ons de kamer zien. We moeten voor het eerst deze vakantie een bed delen. Aan Jan zijn snurken ben ik inmiddels gewend, dus hoe erg kan het worden. De kosten zijn iets van 120 Lei, omgerekend is dat ongeveer 28 euro. Het wordt ons niet helemaal duidelijk of dat in- of exclusief het ontbijt is, maar het is nog steeds niet genoeg om de tent op te zetten :+. We maken ons nog even zorgen omdat de motoren voor het hotel moeten blijven staan, maar de eigenaar verzekert ons dat er de hele avond en nacht "un chico grande" rondloopt om de boel in de gaten te houden. Tijdens het avondeten zien we wel iemand rondlopen, maar als dat de beveiliger moet zijn lijkt het ons beter om niet al te vast te slapen deze nacht. Gelukkig hebben we zicht op de brommers vanuit onze kamer.

smik.jpg


Het bruidsfeestje, waar overigens een paar zeer mooie vrouwen bij aanwezig waren, duurde tot een uurtje 4. Ook hier weten ze dus wel van feestjes bouwen.
 
Laatst bewerkt:
Terug
Bovenaan Onderaan