Maandag 23/05/11:
Om 06h30 vertrokken, volgetankt en de nodige basiscontroles gedaan (nogmaals),
beetje nerveus (weinig kunnen eten als ontbijt), maar vol goeie moed!
Vlot verkeer tot in Aalst, maar dan in de file tot voorbij Zaventem.
Gelukkig kunnen wij tussen de file doorrijden, bestuurders gaan zelfs opzij (behoudens die verstrooide die met vanalles bezig is behalve het verkeer). Ook dikwijls plaats gemaakt voor de "vlottere" rijders, er zijn er bij die een pittig tempo aanhouden zo tussen de wagens. Ik hield het op traag.
Mijn eerste pauze/tankbeurt zou na Luik zijn, maar iets na Leuven moest en zou ik plassen, mijn koffie van deze morgen begon te werken,
dus maar een eerdere plaspauze ingelast
En na Luik dan de eerste tankbeurt, meest om te zien wat die autostrade kilometers (en de volgepakte motor) aan verbruik geven: 159,3Km en 7.35l = 4,72l/100 dus. Weet ik ook alweer. Moet er ook bijvertellen dat de ganse reis, welke autostrade dan ook, ik mijn snelheid steeds rond de 120Km/h hield, naar mijn aanvoelen loopt de motor dan soepelst. Moeilijk te omschrijven, maar ik voelde me er het best bij.
In Eupen dan de autostrade af en aan een zijstraatje kreeg ik zowaar voorrang van een Guzzi Griso
Verder naar Monschau, daar ben ik enkel gestopt om wat te drinken en de GPS richting Poltersdorf te zetten.
Mooie streek om te doorkruisen,
rustig ook.
Wat ik prachtig vind is dat laatste stuk waar je op een gegeven moment een heuvelrug boven bent en links in de diepte Cochem ziet liggen,
daar is ook een halteplaats, die stond toch wel vol zeker,
terug rijden dan maar, geen foto,
wel had ik de pech achter een vrachtwagen aan te tsjokken tegen 30km/h, de bochten naar beneden zijn zo krap dat ik het echt niet zag zitten om hem in te halen.
Dan kom je beneden in Cochem en daar zijn grote wegenwerken bezig, eigenlijk wou ik tanken daar, maar dan moest ik eerst de werken door,
om na de tankbeurt de file in omgekeerde richting te trotseren. En amper een 7-tal Km was mijn geplande visite in Poltersdorf bij "onze" wijnboer Willi Fett. Dus, daar naartoe.
Start - Weingut Willi Fett
Het weerzien was heel hartelijk maar na een paar tassen koffie en wat koekjes vond ik het tijd om de reis verder te zetten,
het is heerlijk rijden langs de oevers van de Moezel
en omdat het nog geen toeristisch hoogseizoen is, is het er rustig.
Rond Senhals kreeg ik het gezelschap van een .... jawel, weer een Griso,
maar een kilometer of zo verder mocht ik links de Moezel oversteken en hij/zij ging zijn/haar weg.
Na 212Km, in Kirchberg kon ik eindelijk tanken (9.07liter = 4,3l/100) en wat eten, het was ondertussen al na 13h00.
Camping Azur in Gerbach, mijn eindpunt voor vandaag was niet zo ver meer,
maar het was een goed uurtje pittig bochtenwerk, met soms prachtige vergezichten.
Ik kon niet iedere keer stoppen om foto's te nemen,
anders was ik nog niet thuis,
nee, rijden en genieten.
Iets voor 15h kwam ik dan aan aan de camping.
Ik had me iets gans anders voorgesteld, op internet zag de camping er "groter" en moderner uit.
Alles is wel aanwezig, maar afgeleefd.
Ingeschreven, broodjes besteld voor 'sanderendaags
en ik mocht mijn tent aan't meer zetten, daar waar ik het het mooist vond:
ik was er zowaar de enige trekker. Het eigenlijke seizoen start pas vanaf de eerste Juni, met als gevolg dat het winkeltje niks te eten had.
Niet getreurd, ik had noodrantsoen bij voor zulke gevallen.
Ik had geen zin meer om een paar dorpen verder nog inkopen te doen,
Ik was al van deze morgen 06h30 onderweg, met 441.9Km onder de banden, het was genoeg geweest.
dat zou ik morgen wel doen.
Nu enkel nog wat wandelen in de mooie streek,
een nieuwschierig hertje tegengekomen
prettig détail, de berg naast de camping noemt de Kahlenberg, niet dezelfde schrijfwijze van mijn naam, maar de uitspraak is dezelfde.
(ook de reden waarom ik die camping koos)
Douchke
en slaapzak binnen.
Bovenop de berg staan grote windturbines
awel, 'snachts hoor je die wieken een soort van "whoesh -whoesh -whoesh" lawaai maken.
eerst irritant, maar omdat het een zeer eentonig geluid was viel ik er wel door in slaap.
Dinsdag 24/05/11:
Man, wat was het koud vannacht, als daar in de heuvels de zon onderging koelde het flink af,
maar in de nacht werd het berekoud. Mijn slaapzak is duidelijk een zomer-exemplaar. Met de motorvest over me heen te trekken kon ik de kou buitenhouden. Al bij al toch een goede nachtrust gehad.
Om 06h30 priemde de zon over de heuvel in de tent, en ik was klaarwakker.
Om 08h pas kon ik om de bestelde koffiekoeken gaan, dus tijd om eerst een lekkere kop hete chocomelk te zetten.
Dan de tent opruimen: alles wat ik niet meer nodig had opvouwen en wegbergen op de moto,
nog wat genieten van de zon
ontbijt
tent en kookgerei opruimen
motor laden
en om 09h00 kon ik terug de baan op, gps ingesteld op camping Kirnbergsee Braunlingen via alles behalve autostrades.
Meteen werd ik getrakteerd op het vervolg van de slingerbaantjes van gisteren,
omhoog,
omlaag,
dichtschroevende haarspelden,
prachtige vergezichten tot in Winnweiler
vandaar stuurde de GPS mij op Bundesstrasse 48 (een soort autobahn, een verbeterde provincieweg) los door Pfâlzer Wald,
drukker qua verkeer, je kan er goed snelheid maken (functioneel rijden) maar je ziet nog wat.
Tot tegen Karlsruhe waar ik de Rijn kon oversteken. Daar zit ook een punt met Frankrijk.
In Ettlingen de autobahn af om in Neu-Malsch te tanken na 215.2Km sedert de laatste tankbeurt (9.46liter = 4,39 l/100).
Daar stuurde de gps mij terug een soort provincieweg op, naar Rastatt en vandaar de 462 ook genaamd de Schwarzwalder Tälerstrasse.
Schitterend gewoon
tijdens een pauze wat foto's genomen,
terug zo'n streek, uiterst bochtrijk waar je na elke bocht foto's kan maken, en dus geen meter opschiet.
Relatief traag erdoor en genieten van het landschap en het mooie weer.
En mooi was het, onder in de dalen was het rond de middag reeds boven de 25 graden,
maar eens je een berg op moest was het daarboven amper 18graden. wat een verschil!!!
Echt zo'n baan waar je niet anders kan dan je banden mooi rond rijden.
Tot mijn grote vreugde handelde de kleine V7 zeer goed met volle bepakking, mooi stabiel en voorspelbaar in de bochten,
zelfs in de omhoogkrullende haarspelden nog lekker veel kracht (koppel) om soepel weg te komen.
Geen bakken overschot, maar zeker geen tekort aan kracht gehad, op geen enkel moment. Hulde!
In Schramberg was het uit met de pret,
het landschap werd wat vlakker en de bochten normaler,
vandaar ging het via L177 en L188 naar de camping,
in Braunlingen toch nog maar eens getankt na 141,3km, was ie direct vol voor de volgende dag (= 5,72l => 4.05l/100!!! mijn laagste verbruik ooit)
Camping Kirnbergsee:
camping-kirnbergsee.de
eerst wat afkoelen in het voortreffelijke restaurant/eethuis en op krachten komen met een heerlijk kannetje koffie en een pannekoek met veel suiker.
Daarna tentje gezet,
niet aan de waterkant van het grote meer, maar iets bovenaan zodat ik een zeer mooi panorama had vanuit de tent.
Zeg nu zelf, wie wil er nu niet wakker worden met zo'n zicht?
zelfs via hun webcam kan je je een beetje voorbereiden op een eventuele reis ernaartoe:
Webcam Kirnbergsee
Wandeling gemaakt rond het meer, ik kon wel wat beweging gebruiken na een dag stilzitten op een motorfiets.
Ik moet zeggen dat het echt goed vertoeven is in het zadel (met schaapwol overtrokken) van de kleine V7,
de kitbag is een goeie rugsteun en op snelweg/autobahn is de tanktas ook een steun als ik wat voorover leunde om weg te duiken achter het schermpje).
De kleine V7 is wat mij betreft een reismoto, zeker weten.
Dagtotaal vandaag: 296,9Km, waarvan ong. 200Km puur bochtengenot.
Na de wandeling
en een opfrisbeurt in het sanitair blok eens een flinke hap gegeten
dat sanitair blok: als je je inschrijft krijg je er de sleutel van,
je leest het goed elke kampeerder heeft er een sleutel van,
dus als de eigenaar er een zooitje vindt kan het enkel van een van de gasten zijn geweest. Het resultaat is dat het sanitair steeds in onberispelijke staat is. Daarom alleen al is dit een zeer aan te raden camping (oa ook omdat je daar maar een kleine 40Km van zowel de Zwitserse als de Oostenrijkse grens zit, meer bepaald de Bodensee en voor de vrouwtjes het bloemeneiland Mainau)
Woensdag 25/05/11
Zonder een wekker te hebben gezet trok ik om 06h30 de eerste keer mijn ogen open om te kijken hoe laat het al was,
een zeer goede nachtrust gehad, ik denk ook mede dank zij de prima Lafuma-slaapmat,
dit keer gene last van de kou gehad want ik had al meteen mijn motorvest als extra deken ingeschakeld,
Zoals op de vorige camping eerst een lekkere warme chocomelk gezet
en daarna weerom de tent opgeruimd,
in tegenstelling tot gisteren waar de tent toch wat nat stond van de dauw,
deze morgen een perfekt droge tent, dus die werd meteen opgevouwen,
dan wat sanitair gedoe
de bestelde boterkoeken opgehaald
en met kookgerei en al verhuisd naar de waterkant, om op een grote platte steen in't zonneke mijn koeken en een nieuwe chocomelk te nuttigen. Terwijl ik daar zo zat te genieten van't goei leven passeerde de campinguitbater met zijn hond, en hij lachte toen hij mij daar zo zag zitten.
Ik riep hem toe in mijn gebroken duits: "es gibt nicht besser dan dis!!!"
Dat kon hij enkel beamen.
Om 08h30 ging de receptie open en kon ik afrekenen (voor hen die het interresseert: in Gerbach betaalde ik 13€ voor 1 nacht, Kirnbergsee 12,90€).
En wijle were weg, richting Luxueil-Les-Bains
De weg start met een rondje rond de camping, richting Löffingen, in één van die bochten schuddebuikte de kleine V7 eens,
mijn gedacht was dat-ie nog koud stond, dus deed het verder rustig aan.
Iets verder kom je dan op de B31, richting Freiburg, weer zo'n provinciebaan die een waar bochtengenot geeft
zou moeten gegeven hebben
want plots schuddebuikte de kleine V7 weerom, maar hij bleef maar op één cilinder verder lopen,
ik had niet direct een stopplaats, dus tegen een traag tempo bleef ik zo'n kleine Km verder rijden tot ik veilig langs de kant kon.
Damn, het ging nu zo goed.
De primavera-problemen in gedachten was mijn eerste werk de computer loshalen en in de aansluitfiche WD40 spuiten,
want, slecht kontakt weerom, zo meende ik.
Geen resultaat, dan maar de verbinding met de injecteur
ook niks
Daar sta je dan, volgens de GPS in Friedenweiler langs de B31 waar de ochtendspits goed op gang begon te komen.
Goed, VAB bellen, ik had die bijstand niet voor niks betaald.
dat madammeke aan de telefoon wist me te vertellen dat ik enkel voor de Benelux had betaald.
op mijn vraag of ze hoe-dan-ook niks kon regelen was het antwoord negatief.
Dubbel damn.
Ik zei haar dat er dan maar één ding meer opzat en dat was ADAC bellen, dat telefoonnummer kon ze me wel geven, en ze wenste me een prettige dag verder. Beleefd was ze wel,...
ADAC dus, in m'n gebroken duits toch kunnen vertellen wat er loos was
en men ging een dépaneur sturen, ik moest me enkel goed zichtbaar opstellen. Geen probleem, ik stond daar mooi te kijk.
De vele motorrijders die daar passeerden, passeerden daar dus,
genen enkelen die stopte,
ik stond daar, met afgeladen bagage op een dienstweg, duidelijk geen plas- rookpauze. Een paar hebben wel collegiaal gezwaaid,
was ik vet mee.
Plots viel me te binnen, dat ik VRA kon bellen, zij konden op hun PC zoeken waar in de buurt een Guzzi-dealer te vinden was,
en dat bleek in Freiburg-im-breisgau te zijn
korica.ua — Coming Soon
Toen kwam de dépaneur met aanhanger aangereden,
ik vertelde hem welke testen ik allemaal had gedaan,
waarop hij zei dat hij niets méér kon doen,
op mijn vraag op ie mij naar de dealer, zo'n 40Km verderop wou takelen was zijn antwoord dat hij eerst de centrale moest bellen.
Toen hij uit zijn wagen terugkwam was het antwoord "ja" maar "250€ cash in de hand".
Welke keus had ik?
Hij was zelfs zo vriendelijk om in het eerstvolgende dorp te stoppen om in een bank geld te "tanken".
Waarna we dus koers zetten richting Freiburg.
het is een triestig zicht zo'n Guust op een trailer:
Het is nog veel triestiger als vanuit een wagen het ongelooflijke panorama aan je ziet voorbijgaan.
Om 09h viel ik in panne
om 12h05 werd ik bij de garage afgezet.
Die waren natuurlijk in lunchpauze,
maar toch mocht ik mijn verhaal doen en kreeg ik een grote tas koffie.
Mijn motooke werd wel als eerste onder handen genomen om te kijken wat er loos was,
ik vertelde de mechanieker wat ik allemaal al had überprüft, maar hij deed nogmaals de volledige checks.
Van een splinternieuwe V7racer werd zelfs een injecteur uitgebouwd, enkel maar om uit te sluiten dat de mijne defekt was.
Na de zoveelste probeer-start draaide de motor zowaar weer op 2 cilinders.
Maar de mechanieker geloofde er niet in, hij zei dat ie niks gerepareerd had, dus zei hij: "een toevalstreffer".
maar goed, alles werd weer goed gemonteerd en klaargemaakt voor een proefrit.
De motor werd gestart, en liep goed, als laatste werd het zadel er opgeklikt en spontaan liep hij weer op 1 cilinder.
"Zie je wel" riep den duits,
zadel eraf en terug alles normaal.
Ik kom aan de kabel van brandstof pomp en terug 1 cilinder,
den duits begon dan met een pincettang aan draadje per draadje te trekken, en met één draadje kon hij de motor op 1 of 2 cilinders laten draaien.
Motor stil
batterij eruit
en dat draadje gevolgd tot in de kabelboom, isolatie van de kabelboom voorzichtig losgesneden,
en dat draadje kwam nogmaals in een met toile omwikkeld bundeltje terecht, en toen ie die tape lossneed zagen we hetvolgende:
een "koude" soldering, met als gevolg een slechte verbinding waar dat draadje dat hij aan het volgen was bij het losmaken van de tape spontaan kwam uitgesprongen.
Den dader van alle problemen was eindelijk gevonden!
het slechte stuk ervantussen geknipt
en met een "lood" de draden opniew aan elkaar gezet en dat dan toegesmolten met verse soldeer.
Alles weer gemonteerd, en de motor liep van den eerste tik perfekt op 2 cilinders.
De technieker heeft dan een proefrit gemaakt en alles OK bevonden,...
na drie (3) uur zoeken!
Na 206€ betaald te hebben kon ik om 17h00 de dealer verlaten.
Dilemma,
mijn dag was al om zeep, dus wat kon ik nog doen?
Ik besloot nog een paar uur verder te rijden, huiswaarts,
dus de "5" op richting karlsruhe, avondspits natuurlijk,
en wegens wegenwerken een gigantische file, maar zelfs in Duitsland beginnen de auto's opzij te gaan als een motorrijder tussen 2de en 3de vak probeert vooruit te komen.
Na Karlsruhe getankt en wat gegeten, en aan de praat geslagen met een Duitse mottard, die raadde me aan om iets verder de "61" te nemen, richting Koblenz, daar zou ik geen files meer tegenkomen, de "5" was dees dagen een ramp.
Ik maakte een tijdsrekening, rond 20h00 kon ik, als ik mijn tempo aanhield, terug in Gerbach zijn, dat ligt op amper een 5-tal Km van de autostrade iets voorbij Worms.
Mijn timing was perfekt, alleen, de camping was gesloten, met hekwerk,
niet getreurd, op de gps gezocht naar een hotel/gasthuis
en er een paar geprobeerd, maar ik kreeg te horen:"sorry, volzet"
en een lege parking,...
Enfin, ik begon het vermoeden te krijgen dat ze niet zo op mottards gesteld waren.
En het drastische besluit genomen om linea recta huiswaarts te keren,
ik had een zeer goede nachtrust gehad, een ganse dag niks moeten doen dan lummelen in een garage, de GPS vertelde me dat ik nog 440Km van huis was, ik zag het volledig zitten.
Het enige wat me wat zorgen baarde was dat ik in het donker op de autostrade zou moeten rijden,
en zoals geweten zijn die niet verlicht in Duitsland. Ik zou wel zien, ...
Al bij al had ik met het zoeken naar een slaapplaats toch flink wat tijd verloren, zodat ik in het schemerduister pas terug op de autostrade zat, zo rond 22h00 dus.
Mijn tempo op zo'n 120Km/h gezet, en gestaag zag ik de kilometers naar huis minderen,
rond Wittlich de E42 op, en daar kwam Luttich al op de borden te staan,
maar rond 23h (ben de plaats op de autostrade vergeten) begon mijn reservelampje te branden, 250Km sedert de laatste tankbeurt,
autostrade af en in het eerste dorp een een voorbijganger gevraagd waar een "tankstelle" was. Amper 7 km verder, maar ik moest wel voor 24h tanken want dan sloot alles.
Geen probleem (niet genoteerd waar en hoeveel getankt, het interesseerde me niet meer)
Terug de autostrade op,
potverdorie, geen 10Km verder was een "tankstelle" op de autostrade, dus eigenlijk te vroeg de route verlaten en dus weer tijd verloren,
alhoewel, ondertussen rust je toch wat.
In België staan de tankstations toch dichter bijeen hoor, en beter aangeduid,
daarom had de kleine V7 een iets grotere tank gehad, het was beter geweest, alhoewel, met een actieradius op de autostrade van zo'n 300Km zou je eigenlijk nooit in de problemen mogen komen
dan rond Luik weer getankt
en door naar Groot-Bijgaarden om te tanken
en tot slot naar huis.
Om exakt 03h00 in de veel te vroege morgen zette ik de motor stil op de oprit van m'n huisje.
Ondertussen had ik het respekt en het vertrouwen in de kleine Guust volledig teruggewonnen, de ganse 700Km van Freiburg naar huis heeft-ie geen tik verkeerd gegeven,
de koplamp doet het in het donkere Duitsland goed, niet super, maar ik voelde me veilig en zeker genoeg om de rit af te werken.
Nogmaals, de kleine V7 heeft het voortreffelijk gedaan, lekker stabiel in de bochten en op de autostrade.
Achteraf bekeken had ik een paar dingen misschien anders gedaan,
maar dat is achteraf-praat, op het moment zelf vond ik het goed.
Al bij al kijk ik met zeer plezierige gevoelens terug op m'n reisje,
het is niet echt verlopen zoals gepland, maar ik heb er weer uit geleerd, en zeer genoten van de eerste twee dagen.
en ik weet nu een zeer goede Guzzi-dealer zitten voor als ik nog eens die kanten uitga (al hoop ik hem niet meer te zien ivm een defekte motor)
een reisje om niet gauw te vergeten.
Christiaan
Om 06h30 vertrokken, volgetankt en de nodige basiscontroles gedaan (nogmaals),
beetje nerveus (weinig kunnen eten als ontbijt), maar vol goeie moed!
Vlot verkeer tot in Aalst, maar dan in de file tot voorbij Zaventem.
Gelukkig kunnen wij tussen de file doorrijden, bestuurders gaan zelfs opzij (behoudens die verstrooide die met vanalles bezig is behalve het verkeer). Ook dikwijls plaats gemaakt voor de "vlottere" rijders, er zijn er bij die een pittig tempo aanhouden zo tussen de wagens. Ik hield het op traag.
Mijn eerste pauze/tankbeurt zou na Luik zijn, maar iets na Leuven moest en zou ik plassen, mijn koffie van deze morgen begon te werken,
dus maar een eerdere plaspauze ingelast
En na Luik dan de eerste tankbeurt, meest om te zien wat die autostrade kilometers (en de volgepakte motor) aan verbruik geven: 159,3Km en 7.35l = 4,72l/100 dus. Weet ik ook alweer. Moet er ook bijvertellen dat de ganse reis, welke autostrade dan ook, ik mijn snelheid steeds rond de 120Km/h hield, naar mijn aanvoelen loopt de motor dan soepelst. Moeilijk te omschrijven, maar ik voelde me er het best bij.
In Eupen dan de autostrade af en aan een zijstraatje kreeg ik zowaar voorrang van een Guzzi Griso
Verder naar Monschau, daar ben ik enkel gestopt om wat te drinken en de GPS richting Poltersdorf te zetten.
Mooie streek om te doorkruisen,
rustig ook.
Wat ik prachtig vind is dat laatste stuk waar je op een gegeven moment een heuvelrug boven bent en links in de diepte Cochem ziet liggen,
daar is ook een halteplaats, die stond toch wel vol zeker,
terug rijden dan maar, geen foto,
wel had ik de pech achter een vrachtwagen aan te tsjokken tegen 30km/h, de bochten naar beneden zijn zo krap dat ik het echt niet zag zitten om hem in te halen.
Dan kom je beneden in Cochem en daar zijn grote wegenwerken bezig, eigenlijk wou ik tanken daar, maar dan moest ik eerst de werken door,
om na de tankbeurt de file in omgekeerde richting te trotseren. En amper een 7-tal Km was mijn geplande visite in Poltersdorf bij "onze" wijnboer Willi Fett. Dus, daar naartoe.
Start - Weingut Willi Fett
Het weerzien was heel hartelijk maar na een paar tassen koffie en wat koekjes vond ik het tijd om de reis verder te zetten,
het is heerlijk rijden langs de oevers van de Moezel
en omdat het nog geen toeristisch hoogseizoen is, is het er rustig.
Rond Senhals kreeg ik het gezelschap van een .... jawel, weer een Griso,
maar een kilometer of zo verder mocht ik links de Moezel oversteken en hij/zij ging zijn/haar weg.
Na 212Km, in Kirchberg kon ik eindelijk tanken (9.07liter = 4,3l/100) en wat eten, het was ondertussen al na 13h00.
Camping Azur in Gerbach, mijn eindpunt voor vandaag was niet zo ver meer,
maar het was een goed uurtje pittig bochtenwerk, met soms prachtige vergezichten.
Ik kon niet iedere keer stoppen om foto's te nemen,
anders was ik nog niet thuis,
nee, rijden en genieten.
Iets voor 15h kwam ik dan aan aan de camping.
Ik had me iets gans anders voorgesteld, op internet zag de camping er "groter" en moderner uit.
Alles is wel aanwezig, maar afgeleefd.
Ingeschreven, broodjes besteld voor 'sanderendaags
en ik mocht mijn tent aan't meer zetten, daar waar ik het het mooist vond:
ik was er zowaar de enige trekker. Het eigenlijke seizoen start pas vanaf de eerste Juni, met als gevolg dat het winkeltje niks te eten had.
Niet getreurd, ik had noodrantsoen bij voor zulke gevallen.
Ik had geen zin meer om een paar dorpen verder nog inkopen te doen,
Ik was al van deze morgen 06h30 onderweg, met 441.9Km onder de banden, het was genoeg geweest.
dat zou ik morgen wel doen.
Nu enkel nog wat wandelen in de mooie streek,
een nieuwschierig hertje tegengekomen
prettig détail, de berg naast de camping noemt de Kahlenberg, niet dezelfde schrijfwijze van mijn naam, maar de uitspraak is dezelfde.
(ook de reden waarom ik die camping koos)
Douchke
en slaapzak binnen.
Bovenop de berg staan grote windturbines
awel, 'snachts hoor je die wieken een soort van "whoesh -whoesh -whoesh" lawaai maken.
eerst irritant, maar omdat het een zeer eentonig geluid was viel ik er wel door in slaap.
Dinsdag 24/05/11:
Man, wat was het koud vannacht, als daar in de heuvels de zon onderging koelde het flink af,
maar in de nacht werd het berekoud. Mijn slaapzak is duidelijk een zomer-exemplaar. Met de motorvest over me heen te trekken kon ik de kou buitenhouden. Al bij al toch een goede nachtrust gehad.
Om 06h30 priemde de zon over de heuvel in de tent, en ik was klaarwakker.
Om 08h pas kon ik om de bestelde koffiekoeken gaan, dus tijd om eerst een lekkere kop hete chocomelk te zetten.
Dan de tent opruimen: alles wat ik niet meer nodig had opvouwen en wegbergen op de moto,
nog wat genieten van de zon
ontbijt
tent en kookgerei opruimen
motor laden
en om 09h00 kon ik terug de baan op, gps ingesteld op camping Kirnbergsee Braunlingen via alles behalve autostrades.
Meteen werd ik getrakteerd op het vervolg van de slingerbaantjes van gisteren,
omhoog,
omlaag,
dichtschroevende haarspelden,
prachtige vergezichten tot in Winnweiler
vandaar stuurde de GPS mij op Bundesstrasse 48 (een soort autobahn, een verbeterde provincieweg) los door Pfâlzer Wald,
drukker qua verkeer, je kan er goed snelheid maken (functioneel rijden) maar je ziet nog wat.
Tot tegen Karlsruhe waar ik de Rijn kon oversteken. Daar zit ook een punt met Frankrijk.
In Ettlingen de autobahn af om in Neu-Malsch te tanken na 215.2Km sedert de laatste tankbeurt (9.46liter = 4,39 l/100).
Daar stuurde de gps mij terug een soort provincieweg op, naar Rastatt en vandaar de 462 ook genaamd de Schwarzwalder Tälerstrasse.
Schitterend gewoon
tijdens een pauze wat foto's genomen,
terug zo'n streek, uiterst bochtrijk waar je na elke bocht foto's kan maken, en dus geen meter opschiet.
Relatief traag erdoor en genieten van het landschap en het mooie weer.
En mooi was het, onder in de dalen was het rond de middag reeds boven de 25 graden,
maar eens je een berg op moest was het daarboven amper 18graden. wat een verschil!!!
Echt zo'n baan waar je niet anders kan dan je banden mooi rond rijden.
Tot mijn grote vreugde handelde de kleine V7 zeer goed met volle bepakking, mooi stabiel en voorspelbaar in de bochten,
zelfs in de omhoogkrullende haarspelden nog lekker veel kracht (koppel) om soepel weg te komen.
Geen bakken overschot, maar zeker geen tekort aan kracht gehad, op geen enkel moment. Hulde!
In Schramberg was het uit met de pret,
het landschap werd wat vlakker en de bochten normaler,
vandaar ging het via L177 en L188 naar de camping,
in Braunlingen toch nog maar eens getankt na 141,3km, was ie direct vol voor de volgende dag (= 5,72l => 4.05l/100!!! mijn laagste verbruik ooit)
Camping Kirnbergsee:
camping-kirnbergsee.de
eerst wat afkoelen in het voortreffelijke restaurant/eethuis en op krachten komen met een heerlijk kannetje koffie en een pannekoek met veel suiker.
Daarna tentje gezet,
niet aan de waterkant van het grote meer, maar iets bovenaan zodat ik een zeer mooi panorama had vanuit de tent.
Zeg nu zelf, wie wil er nu niet wakker worden met zo'n zicht?
zelfs via hun webcam kan je je een beetje voorbereiden op een eventuele reis ernaartoe:
Webcam Kirnbergsee
Wandeling gemaakt rond het meer, ik kon wel wat beweging gebruiken na een dag stilzitten op een motorfiets.
Ik moet zeggen dat het echt goed vertoeven is in het zadel (met schaapwol overtrokken) van de kleine V7,
de kitbag is een goeie rugsteun en op snelweg/autobahn is de tanktas ook een steun als ik wat voorover leunde om weg te duiken achter het schermpje).
De kleine V7 is wat mij betreft een reismoto, zeker weten.
Dagtotaal vandaag: 296,9Km, waarvan ong. 200Km puur bochtengenot.
Na de wandeling
en een opfrisbeurt in het sanitair blok eens een flinke hap gegeten
dat sanitair blok: als je je inschrijft krijg je er de sleutel van,
je leest het goed elke kampeerder heeft er een sleutel van,
dus als de eigenaar er een zooitje vindt kan het enkel van een van de gasten zijn geweest. Het resultaat is dat het sanitair steeds in onberispelijke staat is. Daarom alleen al is dit een zeer aan te raden camping (oa ook omdat je daar maar een kleine 40Km van zowel de Zwitserse als de Oostenrijkse grens zit, meer bepaald de Bodensee en voor de vrouwtjes het bloemeneiland Mainau)
Woensdag 25/05/11
Zonder een wekker te hebben gezet trok ik om 06h30 de eerste keer mijn ogen open om te kijken hoe laat het al was,
een zeer goede nachtrust gehad, ik denk ook mede dank zij de prima Lafuma-slaapmat,
dit keer gene last van de kou gehad want ik had al meteen mijn motorvest als extra deken ingeschakeld,
Zoals op de vorige camping eerst een lekkere warme chocomelk gezet
en daarna weerom de tent opgeruimd,
in tegenstelling tot gisteren waar de tent toch wat nat stond van de dauw,
deze morgen een perfekt droge tent, dus die werd meteen opgevouwen,
dan wat sanitair gedoe
de bestelde boterkoeken opgehaald
en met kookgerei en al verhuisd naar de waterkant, om op een grote platte steen in't zonneke mijn koeken en een nieuwe chocomelk te nuttigen. Terwijl ik daar zo zat te genieten van't goei leven passeerde de campinguitbater met zijn hond, en hij lachte toen hij mij daar zo zag zitten.
Ik riep hem toe in mijn gebroken duits: "es gibt nicht besser dan dis!!!"
Dat kon hij enkel beamen.
Om 08h30 ging de receptie open en kon ik afrekenen (voor hen die het interresseert: in Gerbach betaalde ik 13€ voor 1 nacht, Kirnbergsee 12,90€).
En wijle were weg, richting Luxueil-Les-Bains
De weg start met een rondje rond de camping, richting Löffingen, in één van die bochten schuddebuikte de kleine V7 eens,
mijn gedacht was dat-ie nog koud stond, dus deed het verder rustig aan.
Iets verder kom je dan op de B31, richting Freiburg, weer zo'n provinciebaan die een waar bochtengenot geeft
zou moeten gegeven hebben
want plots schuddebuikte de kleine V7 weerom, maar hij bleef maar op één cilinder verder lopen,
ik had niet direct een stopplaats, dus tegen een traag tempo bleef ik zo'n kleine Km verder rijden tot ik veilig langs de kant kon.
Damn, het ging nu zo goed.
De primavera-problemen in gedachten was mijn eerste werk de computer loshalen en in de aansluitfiche WD40 spuiten,
want, slecht kontakt weerom, zo meende ik.
Geen resultaat, dan maar de verbinding met de injecteur
ook niks
Daar sta je dan, volgens de GPS in Friedenweiler langs de B31 waar de ochtendspits goed op gang begon te komen.
Goed, VAB bellen, ik had die bijstand niet voor niks betaald.
dat madammeke aan de telefoon wist me te vertellen dat ik enkel voor de Benelux had betaald.
op mijn vraag of ze hoe-dan-ook niks kon regelen was het antwoord negatief.
Dubbel damn.
Ik zei haar dat er dan maar één ding meer opzat en dat was ADAC bellen, dat telefoonnummer kon ze me wel geven, en ze wenste me een prettige dag verder. Beleefd was ze wel,...
ADAC dus, in m'n gebroken duits toch kunnen vertellen wat er loos was
en men ging een dépaneur sturen, ik moest me enkel goed zichtbaar opstellen. Geen probleem, ik stond daar mooi te kijk.
De vele motorrijders die daar passeerden, passeerden daar dus,
genen enkelen die stopte,
ik stond daar, met afgeladen bagage op een dienstweg, duidelijk geen plas- rookpauze. Een paar hebben wel collegiaal gezwaaid,
was ik vet mee.
Plots viel me te binnen, dat ik VRA kon bellen, zij konden op hun PC zoeken waar in de buurt een Guzzi-dealer te vinden was,
en dat bleek in Freiburg-im-breisgau te zijn
korica.ua — Coming Soon
Toen kwam de dépaneur met aanhanger aangereden,
ik vertelde hem welke testen ik allemaal had gedaan,
waarop hij zei dat hij niets méér kon doen,
op mijn vraag op ie mij naar de dealer, zo'n 40Km verderop wou takelen was zijn antwoord dat hij eerst de centrale moest bellen.
Toen hij uit zijn wagen terugkwam was het antwoord "ja" maar "250€ cash in de hand".
Welke keus had ik?
Hij was zelfs zo vriendelijk om in het eerstvolgende dorp te stoppen om in een bank geld te "tanken".
Waarna we dus koers zetten richting Freiburg.
het is een triestig zicht zo'n Guust op een trailer:
Het is nog veel triestiger als vanuit een wagen het ongelooflijke panorama aan je ziet voorbijgaan.
Om 09h viel ik in panne
om 12h05 werd ik bij de garage afgezet.
Die waren natuurlijk in lunchpauze,
maar toch mocht ik mijn verhaal doen en kreeg ik een grote tas koffie.
Mijn motooke werd wel als eerste onder handen genomen om te kijken wat er loos was,
ik vertelde de mechanieker wat ik allemaal al had überprüft, maar hij deed nogmaals de volledige checks.
Van een splinternieuwe V7racer werd zelfs een injecteur uitgebouwd, enkel maar om uit te sluiten dat de mijne defekt was.
Na de zoveelste probeer-start draaide de motor zowaar weer op 2 cilinders.
Maar de mechanieker geloofde er niet in, hij zei dat ie niks gerepareerd had, dus zei hij: "een toevalstreffer".
maar goed, alles werd weer goed gemonteerd en klaargemaakt voor een proefrit.
De motor werd gestart, en liep goed, als laatste werd het zadel er opgeklikt en spontaan liep hij weer op 1 cilinder.
"Zie je wel" riep den duits,
zadel eraf en terug alles normaal.
Ik kom aan de kabel van brandstof pomp en terug 1 cilinder,
den duits begon dan met een pincettang aan draadje per draadje te trekken, en met één draadje kon hij de motor op 1 of 2 cilinders laten draaien.
Motor stil
batterij eruit
en dat draadje gevolgd tot in de kabelboom, isolatie van de kabelboom voorzichtig losgesneden,
en dat draadje kwam nogmaals in een met toile omwikkeld bundeltje terecht, en toen ie die tape lossneed zagen we hetvolgende:
een "koude" soldering, met als gevolg een slechte verbinding waar dat draadje dat hij aan het volgen was bij het losmaken van de tape spontaan kwam uitgesprongen.
Den dader van alle problemen was eindelijk gevonden!
het slechte stuk ervantussen geknipt
en met een "lood" de draden opniew aan elkaar gezet en dat dan toegesmolten met verse soldeer.
Alles weer gemonteerd, en de motor liep van den eerste tik perfekt op 2 cilinders.
De technieker heeft dan een proefrit gemaakt en alles OK bevonden,...
na drie (3) uur zoeken!
Na 206€ betaald te hebben kon ik om 17h00 de dealer verlaten.
Dilemma,
mijn dag was al om zeep, dus wat kon ik nog doen?
Ik besloot nog een paar uur verder te rijden, huiswaarts,
dus de "5" op richting karlsruhe, avondspits natuurlijk,
en wegens wegenwerken een gigantische file, maar zelfs in Duitsland beginnen de auto's opzij te gaan als een motorrijder tussen 2de en 3de vak probeert vooruit te komen.
Na Karlsruhe getankt en wat gegeten, en aan de praat geslagen met een Duitse mottard, die raadde me aan om iets verder de "61" te nemen, richting Koblenz, daar zou ik geen files meer tegenkomen, de "5" was dees dagen een ramp.
Ik maakte een tijdsrekening, rond 20h00 kon ik, als ik mijn tempo aanhield, terug in Gerbach zijn, dat ligt op amper een 5-tal Km van de autostrade iets voorbij Worms.
Mijn timing was perfekt, alleen, de camping was gesloten, met hekwerk,
niet getreurd, op de gps gezocht naar een hotel/gasthuis
en er een paar geprobeerd, maar ik kreeg te horen:"sorry, volzet"
en een lege parking,...
Enfin, ik begon het vermoeden te krijgen dat ze niet zo op mottards gesteld waren.
En het drastische besluit genomen om linea recta huiswaarts te keren,
ik had een zeer goede nachtrust gehad, een ganse dag niks moeten doen dan lummelen in een garage, de GPS vertelde me dat ik nog 440Km van huis was, ik zag het volledig zitten.
Het enige wat me wat zorgen baarde was dat ik in het donker op de autostrade zou moeten rijden,
en zoals geweten zijn die niet verlicht in Duitsland. Ik zou wel zien, ...
Al bij al had ik met het zoeken naar een slaapplaats toch flink wat tijd verloren, zodat ik in het schemerduister pas terug op de autostrade zat, zo rond 22h00 dus.
Mijn tempo op zo'n 120Km/h gezet, en gestaag zag ik de kilometers naar huis minderen,
rond Wittlich de E42 op, en daar kwam Luttich al op de borden te staan,
maar rond 23h (ben de plaats op de autostrade vergeten) begon mijn reservelampje te branden, 250Km sedert de laatste tankbeurt,
autostrade af en in het eerste dorp een een voorbijganger gevraagd waar een "tankstelle" was. Amper 7 km verder, maar ik moest wel voor 24h tanken want dan sloot alles.
Geen probleem (niet genoteerd waar en hoeveel getankt, het interesseerde me niet meer)
Terug de autostrade op,
potverdorie, geen 10Km verder was een "tankstelle" op de autostrade, dus eigenlijk te vroeg de route verlaten en dus weer tijd verloren,
alhoewel, ondertussen rust je toch wat.
In België staan de tankstations toch dichter bijeen hoor, en beter aangeduid,
daarom had de kleine V7 een iets grotere tank gehad, het was beter geweest, alhoewel, met een actieradius op de autostrade van zo'n 300Km zou je eigenlijk nooit in de problemen mogen komen
dan rond Luik weer getankt
en door naar Groot-Bijgaarden om te tanken
en tot slot naar huis.
Om exakt 03h00 in de veel te vroege morgen zette ik de motor stil op de oprit van m'n huisje.
Ondertussen had ik het respekt en het vertrouwen in de kleine Guust volledig teruggewonnen, de ganse 700Km van Freiburg naar huis heeft-ie geen tik verkeerd gegeven,
de koplamp doet het in het donkere Duitsland goed, niet super, maar ik voelde me veilig en zeker genoeg om de rit af te werken.
Nogmaals, de kleine V7 heeft het voortreffelijk gedaan, lekker stabiel in de bochten en op de autostrade.
Achteraf bekeken had ik een paar dingen misschien anders gedaan,
maar dat is achteraf-praat, op het moment zelf vond ik het goed.
Al bij al kijk ik met zeer plezierige gevoelens terug op m'n reisje,
het is niet echt verlopen zoals gepland, maar ik heb er weer uit geleerd, en zeer genoten van de eerste twee dagen.
en ik weet nu een zeer goede Guzzi-dealer zitten voor als ik nog eens die kanten uitga (al hoop ik hem niet meer te zien ivm een defekte motor)
een reisje om niet gauw te vergeten.
Christiaan
volgende keer beer je best doen 
