Met veel plezier lees ik de vele verslagen, maar het is tijd om Noord-Engeland eens in het zonnetje te zetten, letterlijk.
Al vele jaren staat Engeland op mijn lijst om te bezoeken, echter kreeg ik niemand zo gek om die kant op te gaan. Dus al vele jaren elk jaar weer Dolomieten, een supertoer via Tsjechië en Slovenië en dat soort ritten met een leuke groep, wat een narigheid…. Maar niemand vond Engeland een goed idee. Duur, nat, links rijden etc.etc. Vorig jaar heb ik voor het eerst in een klein tentje geslapen, beviel me goed. Dus mijn voornemen dit jaar was, ik ga naar Engeland, met de tent, alleen of met een groep, hoe dan ook. 1 wilde mee, maar moest om goede thuisfrontredenen toch afhaken. Ik heb een mooi gezin met 3 jonge kinderen, maar ben ook wel een einzelganger, dus alleen reizen is geen probleem. Het moet echter ook weer niet te lang worden. De overtocht is al lang geboekt en verder niets geregeld. Ik heb wel vele uren met Basecamp routes aan het tekenen geweest. Een deel van de voorpret. De ronde is getekend, als het meezit een langere lus via Hinckley en we zien het wel. Mijn tiger 800xc is er in ieder geval klaar voor. De trip is van maandag eind middag t/m zondagochtend, de komende tijd zal het verslag hier gezet gaan worden.
Dag 1, 20 mei
135km
Barneveld-Europoort
Het is maandag, en ik moet uiterlijk 19:30 inchecken. De topkoffer en bagagerol liggen thuis klaar dus tijd zat om nog een werkdag te maken. Die is lekker volgepland. De bouwvergadering gaat gelukkig lekker vlot, nog een paar dingen regelen en met de leasebak naar huis. Daar staat mijn gezin en een schaal Lasagne op me te wachten. Die werk ik naar binnen, sprokkel de laatste spulletjes bij elkaar en knoop alles op de mijn tiger. Een collega belt nog met de laatste vraag en ik kap nu echt met werken. De topkoffer klikt er zo op, dan de roltas en de tent. De rockstraps had ik al aan het frame gebonden. Wat een ideale dingen. Binnen no time schuif je alles op zijn plek en span je je boel op. Afscheid nemen, helm op en gaan. En binnen 1 minuut weer terug…. Geprint ticket vergeten en de checklist met de laatste dingetjes die er nog in moesten. Gelukkig verder niets vergeten. Nogmaals zwaaien en nu echt weg. Ik zit midden in de spits en wurm me door wat files heen. Als Barnevelder ben ik altijd onder de indruk van het havengebied, maar het stinkt wel. Het koelt af en aan de kust trekt het dicht. Mmm, had ik toch de wintervoering in de jas moeten laten zitten? Shirt is wel fris. De controles gaan lekker snel en voor ik het weet heb ik de eerste helling van 11 procent al te pakken en sta ik binnen. Een vriendelijke Britse motorrijder helpt met vastzetten, struin even op het dek, daar staan wat jaren 30 auto's en ik zoek mijn kamer. 9131, de eerste bij de lift. Ik drop mijn spullen en loop wat rond. Het is flink mistig geworden en zie dus eigenlijk niks. En de verhalen kloppen, als je als artiest echt niks bereikt hebt, ga dan op een schip jengelen. Al gauw heb ik het gezien en duik mijn mandje in. Morgen vroeg er uit om Engeland te zien.
Dag 2, 21 mei
370km
Kingston upon Hull-Kirkby Stephen
Ik heb redelijk geslapen, de buren hebben roomservice en ik wordt langzaam wakker. Even de benen strekken en het dek op. De zon schijnt, en niet zo'n beetje ook. Helemaal top. Eerst een grote bak koffie en dan klaar om te gaan.
Al vlot kunnen we gaan. Enkele oude harleys worden met moeite aangetrapt en ik duik de ochtenddrukte in met veel rotondes. Het links rijden valt me mee en na een half uur duik ik een landschap in wat Duits aan doet. De kilometers gaan vlot. Ik nader de moors en het wordt al beter. Smalle steile weggetjes langs boerderijen en niemand te bekennen. Hellingen tot 20 procent, dat gaat lekker. Even rijdt ik op een veluwse heide en opeens uitzicht op rotswanden en de zee, dat moet Robin Hoods Bay zijn.
Na een steile wandeling naar beneden eet ik mijn eerste proper englisch breakfast met extra bacon. En koffie natuurlijk. Daarna even een wandelingetje over het strand en weer door.
De York Moors zijn schitterend, het lijken de heidevelden bij Vierhouten, maar dan veel ruiger. 25 procent stijging heb ik al vaak en zelfs al een stukje 30. Ik ben aan het genieten en alleen na het keren na een verkeerde afslag tob ik even met het links rijden.
De verbinding naar de yorkshire dales is ook mooi, veel dorpjes en een kort stukje snelweg. Het wordt mooier en mooier. Ik rijdt tussen de muurtjes of kilometers lang door schitterende gebieden. Tegenliggers zijn er nauwelijks en in te halen auto's ook niet veel en die laten me telkens nadrukkelijk voorbij. Er wordt netjes gereden en zwaai enthousiast naar iedereen die ruimte voor me maakt. Ik kom boven de 500 meter en het stijgen en dalen stopt niet. Een flink stuk ligt er net nieuw grit. Erg vervelend want het rijdt voor geen meter en 20 procent dalend een scherpe bocht nemen is niet ideaal.
Ondertussen raakt de tank al weer leger. Een pomp bij een garage ziet er zo gaar uit dat ik maar even door rijdt. 25km verder na weer een mooi heuvel gepakt te hebben lukt het wel. Het wordt ook tijd een camping op te zoeken. Pennine view in Kirkby Stephen wordt het. Om iets over 5 ben ik er en heb er 370km op zitten. Ik had niet verwacht dag 1 al zo ver te komen. De receptie is dicht. Na het bellen van het goede nummer, dus niet die op de site maar op het briefje op de deur, komt er een dame met zoontje in de buggy aan lopen. Ik check in en zoek een plekje uit. Er staat nog weinig dus zet de tent bij een picknicktafel. Het installeren gaat prima, gooi wat zooi uit de topkoffer en ga naar de coop om in de slaan voor het avondeten. Het wordt pasta carbonara en sla ook in voor de komende dagen. Ook een fles irn bru sla ik in wat ik nog ken van een rondrit Schotland(met een koekblik). Wat was dat ook alweer? Ik pak de kaart er bij en de navi en trek de conclusie dat vanuit hier ik ook de komende route vanuit de camping kan rijden. Ik laat hem lekker staan. Ik moet dan wel wat extra km maken om op de routes te komen maar dat is hier geen straf. Ook het zoeken van een camping, opbouwen en afbreken kost best wat tijd. Tijd voor avondeten. De pasta smaakt prima en ik neem wat irn bru. Oh ja, dat was het, kauwgomballensap. De percolator pruttelt een bakje koffie en ik bel het thuisfront. Ik maak een kort wandelingetje door het dorp. Als projectvoorbereider in de bouw verbaas ik me over de riolering tegen de gevel van een woning, dat wordt hier vaker gedaan. Lelijk, maar past altijd. Ik tik nog even een stukje verslag en ga slapen. Tot morgen.
Al vele jaren staat Engeland op mijn lijst om te bezoeken, echter kreeg ik niemand zo gek om die kant op te gaan. Dus al vele jaren elk jaar weer Dolomieten, een supertoer via Tsjechië en Slovenië en dat soort ritten met een leuke groep, wat een narigheid…. Maar niemand vond Engeland een goed idee. Duur, nat, links rijden etc.etc. Vorig jaar heb ik voor het eerst in een klein tentje geslapen, beviel me goed. Dus mijn voornemen dit jaar was, ik ga naar Engeland, met de tent, alleen of met een groep, hoe dan ook. 1 wilde mee, maar moest om goede thuisfrontredenen toch afhaken. Ik heb een mooi gezin met 3 jonge kinderen, maar ben ook wel een einzelganger, dus alleen reizen is geen probleem. Het moet echter ook weer niet te lang worden. De overtocht is al lang geboekt en verder niets geregeld. Ik heb wel vele uren met Basecamp routes aan het tekenen geweest. Een deel van de voorpret. De ronde is getekend, als het meezit een langere lus via Hinckley en we zien het wel. Mijn tiger 800xc is er in ieder geval klaar voor. De trip is van maandag eind middag t/m zondagochtend, de komende tijd zal het verslag hier gezet gaan worden.
Dag 1, 20 mei
135km
Barneveld-Europoort
Het is maandag, en ik moet uiterlijk 19:30 inchecken. De topkoffer en bagagerol liggen thuis klaar dus tijd zat om nog een werkdag te maken. Die is lekker volgepland. De bouwvergadering gaat gelukkig lekker vlot, nog een paar dingen regelen en met de leasebak naar huis. Daar staat mijn gezin en een schaal Lasagne op me te wachten. Die werk ik naar binnen, sprokkel de laatste spulletjes bij elkaar en knoop alles op de mijn tiger. Een collega belt nog met de laatste vraag en ik kap nu echt met werken. De topkoffer klikt er zo op, dan de roltas en de tent. De rockstraps had ik al aan het frame gebonden. Wat een ideale dingen. Binnen no time schuif je alles op zijn plek en span je je boel op. Afscheid nemen, helm op en gaan. En binnen 1 minuut weer terug…. Geprint ticket vergeten en de checklist met de laatste dingetjes die er nog in moesten. Gelukkig verder niets vergeten. Nogmaals zwaaien en nu echt weg. Ik zit midden in de spits en wurm me door wat files heen. Als Barnevelder ben ik altijd onder de indruk van het havengebied, maar het stinkt wel. Het koelt af en aan de kust trekt het dicht. Mmm, had ik toch de wintervoering in de jas moeten laten zitten? Shirt is wel fris. De controles gaan lekker snel en voor ik het weet heb ik de eerste helling van 11 procent al te pakken en sta ik binnen. Een vriendelijke Britse motorrijder helpt met vastzetten, struin even op het dek, daar staan wat jaren 30 auto's en ik zoek mijn kamer. 9131, de eerste bij de lift. Ik drop mijn spullen en loop wat rond. Het is flink mistig geworden en zie dus eigenlijk niks. En de verhalen kloppen, als je als artiest echt niks bereikt hebt, ga dan op een schip jengelen. Al gauw heb ik het gezien en duik mijn mandje in. Morgen vroeg er uit om Engeland te zien.
Dag 2, 21 mei
370km
Kingston upon Hull-Kirkby Stephen
Ik heb redelijk geslapen, de buren hebben roomservice en ik wordt langzaam wakker. Even de benen strekken en het dek op. De zon schijnt, en niet zo'n beetje ook. Helemaal top. Eerst een grote bak koffie en dan klaar om te gaan.
Al vlot kunnen we gaan. Enkele oude harleys worden met moeite aangetrapt en ik duik de ochtenddrukte in met veel rotondes. Het links rijden valt me mee en na een half uur duik ik een landschap in wat Duits aan doet. De kilometers gaan vlot. Ik nader de moors en het wordt al beter. Smalle steile weggetjes langs boerderijen en niemand te bekennen. Hellingen tot 20 procent, dat gaat lekker. Even rijdt ik op een veluwse heide en opeens uitzicht op rotswanden en de zee, dat moet Robin Hoods Bay zijn.
Na een steile wandeling naar beneden eet ik mijn eerste proper englisch breakfast met extra bacon. En koffie natuurlijk. Daarna even een wandelingetje over het strand en weer door.
De York Moors zijn schitterend, het lijken de heidevelden bij Vierhouten, maar dan veel ruiger. 25 procent stijging heb ik al vaak en zelfs al een stukje 30. Ik ben aan het genieten en alleen na het keren na een verkeerde afslag tob ik even met het links rijden.
De verbinding naar de yorkshire dales is ook mooi, veel dorpjes en een kort stukje snelweg. Het wordt mooier en mooier. Ik rijdt tussen de muurtjes of kilometers lang door schitterende gebieden. Tegenliggers zijn er nauwelijks en in te halen auto's ook niet veel en die laten me telkens nadrukkelijk voorbij. Er wordt netjes gereden en zwaai enthousiast naar iedereen die ruimte voor me maakt. Ik kom boven de 500 meter en het stijgen en dalen stopt niet. Een flink stuk ligt er net nieuw grit. Erg vervelend want het rijdt voor geen meter en 20 procent dalend een scherpe bocht nemen is niet ideaal.
Ondertussen raakt de tank al weer leger. Een pomp bij een garage ziet er zo gaar uit dat ik maar even door rijdt. 25km verder na weer een mooi heuvel gepakt te hebben lukt het wel. Het wordt ook tijd een camping op te zoeken. Pennine view in Kirkby Stephen wordt het. Om iets over 5 ben ik er en heb er 370km op zitten. Ik had niet verwacht dag 1 al zo ver te komen. De receptie is dicht. Na het bellen van het goede nummer, dus niet die op de site maar op het briefje op de deur, komt er een dame met zoontje in de buggy aan lopen. Ik check in en zoek een plekje uit. Er staat nog weinig dus zet de tent bij een picknicktafel. Het installeren gaat prima, gooi wat zooi uit de topkoffer en ga naar de coop om in de slaan voor het avondeten. Het wordt pasta carbonara en sla ook in voor de komende dagen. Ook een fles irn bru sla ik in wat ik nog ken van een rondrit Schotland(met een koekblik). Wat was dat ook alweer? Ik pak de kaart er bij en de navi en trek de conclusie dat vanuit hier ik ook de komende route vanuit de camping kan rijden. Ik laat hem lekker staan. Ik moet dan wel wat extra km maken om op de routes te komen maar dat is hier geen straf. Ook het zoeken van een camping, opbouwen en afbreken kost best wat tijd. Tijd voor avondeten. De pasta smaakt prima en ik neem wat irn bru. Oh ja, dat was het, kauwgomballensap. De percolator pruttelt een bakje koffie en ik bel het thuisfront. Ik maak een kort wandelingetje door het dorp. Als projectvoorbereider in de bouw verbaas ik me over de riolering tegen de gevel van een woning, dat wordt hier vaker gedaan. Lelijk, maar past altijd. Ik tik nog even een stukje verslag en ga slapen. Tot morgen.
Succes met het vervolg!
