*O* de vreugde van het motorrijden

Ik was vanmorgen opde A9 niet zo blij dat ik de buitenlucht kon ruiken hoor....
(Op het moment dat ik achter een diesel reet waarvan de roetpluim uit de auto groter was dan de SUV waar het uit kwam.... Uiteraard heeft dat niet lang geduurd)
Maar op dat moment was je ook niet blij. Toen je achter die stinkbak weg was kwam de vreugde weer terug, dus de stelling is bij deze bewezen :)
 
Motorrijden dwingt alle gedachten in je hoofd in de slaapstand. Zeker als je op leuke bochtige weggetjes rijdt moet je je kop erbij houden en wordt je één met de motor waar je op rijdt, je bestuurd de motor niet meer door middel van nadenken, maar intuïtief, op je gevoel.
Geen enkel ander voertuig kun je zo op je gevoel besturen, geen ander voertuig reageert alsof het een deel van jezelf is. Je "voelt" de weg onder je omdat de motor heel direct reageert op de ondergrondgesteldheid, je kunt met je evenwicht en je zit de motor heel excact de bochten in sturen, waar jij naar kijkt, rijdt de motor naartoe.

Zo intens zit motorrijden met je gevoel en menselijke reflexgedrag verbonden dat het op dat soort momenten, als alles even klikt, het verleden en de toekomst laat wegvallen, je hoofd leegmaakt en alle focus inzet op het NU, de enige vaste factor in je bestaan.

In het nu zijn heel even alle variabelen gestold tot een tastbare realiteit. En deze realiteit beseffen we eigenlijk nooit echt, we zijn altijd bezig met toekomst en verleden, maken ons druk om angsten, geloofsovertuiging, ziekten, geld, promotie, trauma's en belevingen enz, maar nooit, behalve dan, ben je je volledig bewust van het "NU"

Op die mooie ritten valt alles weg, je zorgen en verdriet, je wensen, je besef van bezittingen en tijd, aanzien en status, alles.
Je bent alleen nog maar en je leeft enkel op basis van je gevoel als reactie op het nu.
Heel puur, heel ongecompliceert..

Zo ervaar ik het een beetje als het allemaal even precies goed zit..


Amen! :} :}
 
Geinig. Ik heb dat zelf ook wel eens dat je je zo gelukkig voelt op de motor. Ik ben beslist geen thril-seeker en heb een hekel aan 8-banen e.d. Ik geniet als ik door de file rijd. Dat deed ik vanaf het begin (al tijdens het lessen). Maar dat was dan ook voor mij de reden om motor te gaan rijden. :Y
Dat geluksgevoel komt meestal juist als ik uit de file kom en weer gas kan geven. Tijdens het filerijden ben ik te geconcentreerd. Daarna geniet ik juist weer van de vrijheid, de buitenlucht en de controle. Ik denk dat dat een heel sterke combinatie is. :]
Wellicht ook het gevoel dat je al die koekblikkers achter je gelaten hebt ook daartoe bijdraagt. })
 
Maar op dat moment was je ook niet blij. Toen je achter die stinkbak weg was kwam de vreugde weer terug, dus de stelling is bij deze bewezen :)

Toegegeven: vanaf het moment dat ik dacht: "Stik, hier blijf ik dus echt niet achter rijden" en hem tussen die bak en de vrachtwagen rechts naar voren schoot om gewoon een paar auto's voor hem te gaan rijden, voelde ik me inderdaad weer heerser van alles op m'n fietsje...

Met de motor heb je toch een stuk meer controle over de situatie dan in een blik.. In een blik kan je "opgesloten" zotten tussen het overige verkeer, op de motor is altijd wel een gaatje te vinden.. In het blik wordt je gereden (door het overige verkeer of een chauffeur;)), op de motor rijd je zelf.

@evdkieft: Inderdaad wel een verdachte typo... :X
 
Laatst bewerkt:
Geen idee, maar soms kom ik er gewoon met een big smile af. Meestal als 'k flink heb doorgereden O-). Gewoon na een lange dag ff flink lostrekken, heerlijk :Y.
 
Sommige dingen herken ik wel andere weer niet
Ik ben dol op buiten zijn maar het ruiken van de buitenlucht is maar een betrekkelijk aspect van het motorrijden.
Ik ruik namelijk meer buitenlucht als ik in mijn cabriootje zit zonder helm op, met een t shirtje aan, daar kan ik ook eufoor van worden, maar het is geen motorrijden. Op racefietsen ben ik ook gek en dat doe ik ook veel, daarentegen valt me op dat het de grootste moeite kost in de winter als het slecht weer is, om het ding op de rollenbank te zetten en de conditie op peil te houden. Maar ook fietsen is geen motorrijden...
Motorrijden heeft toch iets heel aparts en dat komt denk ik meer door het evenwichtsaspect en de adrenaline. Toch iets van: elke bocht kan je laatste zijn. Ik rij overigens al heel lang en best veel. tussen de 15 en 25 k per jaar en vrijwel alleen pret kilometers, gelukkig heb ik nog nooit een echt ongeluk of valpartij beleefd.
Als ik met de auto in een file terecht kom, kan ik me altijd wel voor mijn kop slaan dat ik niet op de motor was gegaan.
Vooral sinds ik de GS A van BMW heb is het rijden ongeveer een levensbehoefte geworden.
Ik kan nu al genieten van de gedachten aan de vakanties die gepland staan van de zomer (bijelkaar goed voor 10k km.)
 
Naast al het eerdergenoemde denk ik dat passie de grootste rol speelt. :]
Mensen die een passie voor paarden hebben, zullen een boel overeenkomsten hebben met motorrijders (gevoel van vrijheid, controle over een ' beest' met veel power, snelheid, frisse lucht, adrenaline etc.), maar zullen die euforie niet voelen op een motor, zoals ik dat niet heb op een paard.
 
En dit soort vergelijkingen gaan ook op bij:

* paardrijden (motor van vlees en bloed)
* bergbeklimmen (pure concentratie; zoals vliegende baksteen zegt: je zit dan in het NU)
* andere extreme dingen (parachute springen, bungee, achtbanen ook een beetje)
* diepzeeduiken

Maar zelfs fietsen door de natuur, wandelen of zelfs uitwaaien op het strand wekken het gevoel op.

Persoonlijk vind ik dat hele fijne momenten. Het zijn de momenten dat je nergens aan denkt, maar puur geniet van de indrukken om je heen. Geen zorgen, alleen positieve natuurinvloeden.

Daarom denk ik ook dat je van nature gelukkig bent (kijk naar kinderen of mentaal gehandicapten). Maar dan maken we het onszelf mentaal moeilijk: baan, verantwoordelijkheid, geld, vrouw, kinderen, etc... Op het moment dat dat weer wegvalt door een bezigheid val je terug naar wat je zou moeten zijn: gelukkig.

Geluk is dus ook iets wat je niet kan najagen. Je kan niet gelukkig worden, dat ben je al. Je kan helaas wel heel makkelijk jezelf ongelukkig maken. En krijg het dan maar voor mekaar die zorgen kwijt te raken. Gelukkig kan het af en toe, bijvoorbeeld door onder andere... ...motorrijden.

Motorrijden is voor mij inderdaad de makkelijkste manier van ontspannen en teruggaan naar de 'natuurlijke staat': heeeeeerlijk!

edit: Grappig dat er twee mensen tegelijk over paarden beginnen :)
 
Laatst bewerkt:
Motorrijden ............................
.............................
......................

Zo ervaar ik het een beetje als het allemaal even precies goed zit..

Mee eens :Y

Maar voor mij is wat ik hoor ook belangrijk, daarom rijdt ik Ducati...
Daar kan geen gejank van een japanner tegenop...

Ik probeer hier echt niet de ducati fan-boy uit te hangen....
Maar ik krijg soms gewoon kippenvel ( niet van de kou :9 ) van het geluid, V-Twin, open dempers... :] :}

Vrijheid, controle, trots op mijn nieuwe eerste motor, dat mensen naar me kijken wanneer ik voorbij kom bulderen....heerlijk!!
Wanneer me Duc geparkeerd staat dat mensen stil blijven staan om er naar te kijken...Heeft weinig met rijden te maken, maar vind dat wel fijn...
 
Ondanks de regen, de automobilist, de onderdelen die verrot gingen, de natte sokken en alle andere elementen die je moet overwinnen als motorrijder blijft het gevoel van vrijheid, snelheid en wheelybaarheid superieur 8-)
 
Net toen ik een ritje door de regen had gemaakt, en ik aankwam bij een rotonde dacht ik, daarom zit ik op een motor. heerlijk, de buitenlucht (het wind in de haren gevoel, maar dan met helm op en vizier open) en het zicht zoals eerder genoemd. je kijkt makkelijker om je heen, het gebeuren om je heen is makkelijker om in je op te nemen.

motorrijden is gewoon leuk lekker gaaf fijn en allerlei andere krachttermen.

motorrijden is *O* :] :] :] *O*


edit:
en ik kan niets anders zeggen dat ik het hier uiteraard helemaal mee eens ben. bijna perfect omschreven. als iemand vraagt wat motorrijden is is dat wel erg mooi omschreven:

Motorrijden dwingt alle gedachten in je hoofd in de slaapstand. Zeker als je op leuke bochtige weggetjes rijdt moet je je kop erbij houden en wordt je één met de motor waar je op rijdt, je bestuurd de motor niet meer door middel van nadenken, maar intuïtief, op je gevoel.
Geen enkel ander voertuig kun je zo op je gevoel besturen, geen ander voertuig reageert alsof het een deel van jezelf is. Je "voelt" de weg onder je omdat de motor heel direct reageert op de ondergrondgesteldheid, je kunt met je evenwicht en je zit de motor heel excact de bochten in sturen, waar jij naar kijkt, rijdt de motor naartoe.

Zo intens zit motorrijden met je gevoel en menselijke reflexgedrag verbonden dat het op dat soort momenten, als alles even klikt, het verleden en de toekomst laat wegvallen, je hoofd leegmaakt en alle focus inzet op het NU, de enige vaste factor in je bestaan.

In het nu zijn heel even alle variabelen gestold tot een tastbare realiteit. En deze realiteit beseffen we eigenlijk nooit echt, we zijn altijd bezig met toekomst en verleden, maken ons druk om angsten, geloofsovertuiging, ziekten, geld, promotie, trauma's en belevingen enz, maar nooit, behalve dan, ben je je volledig bewust van het "NU"

Op die mooie ritten valt alles weg, je zorgen en verdriet, je wensen, je besef van bezittingen en tijd, aanzien en status, alles.
Je bent alleen nog maar en je leeft enkel op basis van je gevoel als reactie op het nu.
Heel puur, heel ongecompliceert..

Zo ervaar ik het een beetje als het allemaal even precies goed zit..
 
Laatst bewerkt:
Het zijn die kleine dingen... Als je volgas ergens overheen knalt om vervolgens op een rustig stukje even van de motor af te stappen en naar het lekkere weer/ de mooie omgeving te kijken. Om daarna weer volgas verder te knallen...

Niets is lekkerder dan na een zware werkdag eventjes de spieren te ontspannen om een paar uurtjes de avondzon tegemoet te rijden :]
 
Laatst bewerkt:
Ik weet niet of het nou is omdat je geen tijd hebt voor andere zaken als je aan het rijden bent of omdat je totaal niet bezig bent met andere zaken. Het moment dat bij mij die butsmuts opgaat denk ik maar aan één ding en dat is rijden en dat doe ik dan ook. :]

...
:stupid:
 
....

Persoonlijk vind ik dat hele fijne momenten. Het zijn de momenten dat je nergens aan denkt, maar puur geniet van de indrukken om je heen. Geen zorgen, alleen positieve natuurinvloeden.

Daarom denk ik ook dat je van nature gelukkig bent (kijk naar kinderen of mentaal gehandicapten). Maar dan maken we het onszelf mentaal moeilijk: baan, verantwoordelijkheid, geld, vrouw, kinderen, etc... Op het moment dat dat weer wegvalt door een bezigheid val je terug naar wat je zou moeten zijn: gelukkig.

Geluk is dus ook iets wat je niet kan najagen. Je kan niet gelukkig worden, dat ben je al. Je kan helaas wel heel makkelijk jezelf ongelukkig maken. En krijg het dan maar voor mekaar die zorgen kwijt te raken. Gelukkig kan het af en toe, bijvoorbeeld door onder andere... ...motorrijden.

....

:^ Wat hij zegt

en

Mee eens :Y

Maar voor mij is wat ik hoor ook belangrijk, daarom rijdt ik Ducati...
Daar kan geen gejank van een japanner tegenop...

Ik probeer hier echt niet de ducati fan-boy uit te hangen....
Maar ik krijg soms gewoon kippenvel ( niet van de kou :9 ) van het geluid, V-Twin, open dempers... :] :}

Vrijheid, controle, trots op mijn nieuwe eerste motor, dat mensen naar me kijken wanneer ik voorbij kom bulderen....heerlijk!!
Wanneer me Duc geparkeerd staat dat mensen stil blijven staan om er naar te kijken...Heeft weinig met rijden te maken, maar vind dat wel fijn...

:^ en wat hij zegt

V-Twin :9 en dat mensen al over hun schouder naar achter kijken van waar komt dat geluid vandaan *O*
 
Mensen, bedankt voor de reacties!

Dit is een mooi topic aan het worden, bijna op het lyrische af, een soort ode aan het motorrijden!

*O*
 
Nu ja, nat worden en kou lijden voor je plezier... Onderuitgaan op allerlei viezigheid op de weg.....
Ik rij motor omdat ik te lui ben voor fietsen, en geen geld heb voor een koekblik.
Plezier, watisdat.....
Goed, genoeg flauwekul.
Ja, het is leuk. Je kunt overal langs, je kunt steeds je eigen grenzen bezoeken , en dan soms toch nog schrikken, alleen al je kleding straalt een image uit (Leren jas, helm, bril, motorbroek, handschoenen, als ik ´s avonds naar huis ga (ritje van 30 km, eitje) is er altijd wel een collega die z´n verbazing erover uitspreekt dat je met dit weer nog op de motor stapt.....
Ja, het blijft leuk. Soms in de zon , soms in de regen, als je erg veel geluk hebt zelfs nog met natte sneeuw of hagel....
En dan op een vrije dag weer eens die rotweggetjes in de Ardennen doen, je weet van te voren dat het wegdek slecht is precies op de ideale lijn, want dat was het vorige week ook, en toch ga je er deze keer net een beetje harder doorheen, en je schrikt je weer rot (Hoezo, dat wist je toch) en je komt er weer heel uit....
Dan even afkicken met een witbier of een koffie, en ten slotte wat rustiger naar huis rijden want die laatste km´s van Luik naar Born zijn niet echt spannend meer, en je weet dat je komend weekend je motormaatje gaat meeslepen in die rotbochtjes op die rotweggetjes....
En misschien heeft zij er minder moeite mee dan ik, dan heeft ze ofwel een betere techniek, ofwel betere banden, ofwel een betere motor, misschien gaat het haar ook moeilijk af, dan gaan we samen verderop uitblazen met een pilsje.....
De vreugde van het motorrijden, dit en nog veel meer!
Groeten,
Eduard.
 
Mooi geschreven !!

Alles even vergeten!!!

en...het gevoel dat een kleine beweging in je rechterpols teweeg kan brengen en je kan bijna doet torperderen .. Heerlijk !!
 
Terug
Bovenaan Onderaan