Dag MF'ers,
Woensdag 25 september jl. ging ik op voor mijn AVD. 11 uur in de ochtend, dus mij vroeg gemeld bij de rijschool. Een hectische voor-rit, want met nog een kandidaat, zij moest meteen na mij examen doen.
Op de A9, afslag Haarlem. Ik sorteerde vast "keurig" voor ... op de rechterbaan... met nog zéker 2 km te gaan... 100 km waar je 130 mag... Dan hoor ik ineens in m'n oor: Haarlem he, Haarlem!!! Oeps, de afslag is er al. Spiegel, spiegel, schouder, knippertje aan.. .Oeps.. wit busje in m'n dooie hoek. Stuurcorrectie, gas bij, voor de witte bus en een gevoel ... Ok, Haarlemmerweg op. Terug naar CBR. Gezakt. Natuurlijk. Stomme koe!
Ik wilde stoppen, moest janken van frustratie, boos op mijzelf. Zat ik nou echt te dromen? Levens gevaarlijk, tuurlijk ben ik gezakt. Ik kan 't niet. Zie je wel....
. Ik stop er mee. Jammer van alle motorkleding.
Naar buiten, peuk roken, huilen (ik moest verdomme nog een uur wachten totdat volgende kandidaat terug was). Nog meer roken. Komt mijn zus aangelopen. En ik had nog zo gezegd dat ik dat niet wilde... maar, wat wás ik blij met haar knuffel!!!
Ik schaamde me, dat ik niet eens iets in 1 keer kan doen (behalve theorie en AVB dan...). Woorden van zus: joh, als je 7 keer gezakt bent zou je kunnen beginnen met je schamen, maar dit is géén schande. Mjah... misschien niet.
Kandidaat na mij (3e keer) ook gezakt. Slechte dag voor mijn rij-instructeur
.
Op de terugweg naar de rijschool "verloor" ik hem uit m'n spiegeltje (motor van andere kandidaat sloeg telkens af) en ik hoorde niets in m'n oortje, dus ik reed lekker door. Ritje van 4 minuten, maar het heeft mij doen besluiten door te gaan. Dit is gewoon gaaf! Ik wil dit!
Over precies 2 weken weer een poging. Zal ik dan maar wat geld er in pompen en iedere dag een les nemen? Welnee, aldus de rij-instructeur. Je kúnt rijden, maak je niet druk. Maandag en dinsdag een lesje en uurtje voorrijden.
Woensdag 9 oktober, 12.00 uur. Rondje voorrijden. Ging "OK". Ik leek minder nerveus als twee weken daarvoor. Examinator, coole gast. Oogtest ging goed (duh...) en dan de techniek vraagjes. "Wat weet je van de techniek en onderhoud?" Nou eh... dat 't belangrijk is voor de veiligheid enzo... BRAVOK/BORVAS dat soort zaken!
"Ok en wat weet je van de B?" Eh, nou eh... de B van banden? "En wat moet 't profiel zijn?" Nou, ehm, 0,1 promile ... veiliger is natuurlijk 0,2 promile... "Tja, dat is wel érg weinig profiel vind je niet? Als 't om de alcohol in je bloed gaat is 't een ander verhaal... "
Ik kon ter plekke door de grond zakken.
Examinator lachen. Ik bedoel natuurlijk mm, geen promile (hoe dan???). "Ok meid, je hebt net gereden, dus alles doet 't neem ik aan". Kleed je aan en als je er klaar voor bent gaan we".
CBR af, naar rechts. Bij verkeerslichten rechts en direct weer links. Woops, ik merk dat ik toch wat gespannen ben. Bij het tot stilstand komen wat wiebelig. Wat kloten met de koppeling. Wat rommelig. Rechtervoet op de grond, nee... toch maar linker. Of allebei. Shit, groen! Ehm, staat 'ie al in z'n 1? Nee, shit, wiebel wiebel.
Lein, adem in en adem uit: rij je rit!!!
Na 10 minuten bleek ik vergeten te zijn dat ik examen deed, reed op een weg die ik nog niet eerder heb gereden (heerlijk lang dijkweggetje), dorpje door, weilanden langs... Hé, een vliegtuig. Hé, wat een leuke boerderij. Hé, wat een lieve eendjes. Hé, een motorrijder die niet doorheeft dat ik een leerling ben en mij begroet. Hé, de Haarlemmerweg. Hé, naar rechts. Hé..... 't CBR? WTF? Nu al? Weer gezakt? ?????
Motor stoepetje op gereden, motor uit, helm niet afkrijgen, bril in de weg, handen bibberig. Instructeur en examinator lopen voor mij uit. Ik loop 't CBR binnen, inmiddels helm afgekregen, de examen ruimte in, naar tafel 5. "Ga zitten dame"........
Die 3 seconden leken uuuuren te duren. "Jij lijdt aan een sydroom". Huh? Hoe? Wat? Eh..??? "ja, het korte beentjes syndroom"... Lol! Refererend aan het wiebelige begin... Korte beentjes... ik? Ben niet heul lang, maar korte beentjes?
"Het was een wiebelige, maar zeer fijne en vooral veilige rit. Gefeliciteerd!"
Toen heeft 't verdorie nog een week geduurd voor ik 't rijbewijs eindelijk had, maar vanmorgen eindelijk gelukt. Vanmiddag meteen een proefritje gemaakt op de fiets van een collega. Heel anders als mijn lesmotor (Honda CB600) maar God, wat was ik blij... Mijn eerste rit, helemaal solo. Zonder stem in m'n rechter oor.
Mét regen en zelfs hagel op m'n helm en meteen maar een file doorrijden. Allebei nog nooit gedaan tijdens de lessen, dus... je moet wat he. Fan-tas-tisch.
Dat ik de verkeerde weg terug rij (A1 richting Amersfoort), collega bel dat 't prima gaat maar dat ik lichtelijk verdwaald ben en bijna een uur ben weggeweest mag de pret niet drukken.
Nu mijn vraag.. (sorry): Het is een Honda Transalp 600, BJ 1994, 67.000 km, collega kocht hem in 1996. Rijdt nog maar weinig en wil ruimte in de garage.
Motor reed na een paar minuten zeer soepel, schakelen ging prima, geen noemenswaardig getril in m'n armen en een fijn geluidje. Kan redelijk met beide voeten bij de grond.
Vraagprijs: € 900, maar er valt nog wel wat van af te pingelen.
Als eerste motor, voor een jaartje. 1,5 jaar geleden hele grote beurt en zaken vervangen (factuur gezien, rond de € 500). Banden, accu, olie etc. prima voorlopig.
Ik wil er een nachtje over slapen, maar ook jullie mening horen. Voor dat geld kan ik mij natuurlijk geen buil vallen en de technische staat vertrouw ik volledig. De enige "maar" die ik heb is de grootte/zwaarte van de fiets. Ik denk ook dat 't wennen is, maar ik krijg 'm never nooit niet alleen op de bok bijvoorbeeld. Niet dat ik die erg vaak zal gebruiken denk ik.
Kortom: als je het hebt gered tot aan mijn daadwerkelijke vraag, hoop ik op meningen!
Groetjes,
Een blije Lein.
Woensdag 25 september jl. ging ik op voor mijn AVD. 11 uur in de ochtend, dus mij vroeg gemeld bij de rijschool. Een hectische voor-rit, want met nog een kandidaat, zij moest meteen na mij examen doen.
Op de A9, afslag Haarlem. Ik sorteerde vast "keurig" voor ... op de rechterbaan... met nog zéker 2 km te gaan... 100 km waar je 130 mag... Dan hoor ik ineens in m'n oor: Haarlem he, Haarlem!!! Oeps, de afslag is er al. Spiegel, spiegel, schouder, knippertje aan.. .Oeps.. wit busje in m'n dooie hoek. Stuurcorrectie, gas bij, voor de witte bus en een gevoel ... Ok, Haarlemmerweg op. Terug naar CBR. Gezakt. Natuurlijk. Stomme koe!
Ik wilde stoppen, moest janken van frustratie, boos op mijzelf. Zat ik nou echt te dromen? Levens gevaarlijk, tuurlijk ben ik gezakt. Ik kan 't niet. Zie je wel....
. Ik stop er mee. Jammer van alle motorkleding. Naar buiten, peuk roken, huilen (ik moest verdomme nog een uur wachten totdat volgende kandidaat terug was). Nog meer roken. Komt mijn zus aangelopen. En ik had nog zo gezegd dat ik dat niet wilde... maar, wat wás ik blij met haar knuffel!!!
Ik schaamde me, dat ik niet eens iets in 1 keer kan doen (behalve theorie en AVB dan...). Woorden van zus: joh, als je 7 keer gezakt bent zou je kunnen beginnen met je schamen, maar dit is géén schande. Mjah... misschien niet.
Kandidaat na mij (3e keer) ook gezakt. Slechte dag voor mijn rij-instructeur
. Op de terugweg naar de rijschool "verloor" ik hem uit m'n spiegeltje (motor van andere kandidaat sloeg telkens af) en ik hoorde niets in m'n oortje, dus ik reed lekker door. Ritje van 4 minuten, maar het heeft mij doen besluiten door te gaan. Dit is gewoon gaaf! Ik wil dit!
Over precies 2 weken weer een poging. Zal ik dan maar wat geld er in pompen en iedere dag een les nemen? Welnee, aldus de rij-instructeur. Je kúnt rijden, maak je niet druk. Maandag en dinsdag een lesje en uurtje voorrijden.
Woensdag 9 oktober, 12.00 uur. Rondje voorrijden. Ging "OK". Ik leek minder nerveus als twee weken daarvoor. Examinator, coole gast. Oogtest ging goed (duh...) en dan de techniek vraagjes. "Wat weet je van de techniek en onderhoud?" Nou eh... dat 't belangrijk is voor de veiligheid enzo... BRAVOK/BORVAS dat soort zaken!
"Ok en wat weet je van de B?" Eh, nou eh... de B van banden? "En wat moet 't profiel zijn?" Nou, ehm, 0,1 promile ... veiliger is natuurlijk 0,2 promile... "Tja, dat is wel érg weinig profiel vind je niet? Als 't om de alcohol in je bloed gaat is 't een ander verhaal... "
Ik kon ter plekke door de grond zakken. Examinator lachen. Ik bedoel natuurlijk mm, geen promile (hoe dan???). "Ok meid, je hebt net gereden, dus alles doet 't neem ik aan". Kleed je aan en als je er klaar voor bent gaan we".
CBR af, naar rechts. Bij verkeerslichten rechts en direct weer links. Woops, ik merk dat ik toch wat gespannen ben. Bij het tot stilstand komen wat wiebelig. Wat kloten met de koppeling. Wat rommelig. Rechtervoet op de grond, nee... toch maar linker. Of allebei. Shit, groen! Ehm, staat 'ie al in z'n 1? Nee, shit, wiebel wiebel.
Lein, adem in en adem uit: rij je rit!!!
Na 10 minuten bleek ik vergeten te zijn dat ik examen deed, reed op een weg die ik nog niet eerder heb gereden (heerlijk lang dijkweggetje), dorpje door, weilanden langs... Hé, een vliegtuig. Hé, wat een leuke boerderij. Hé, wat een lieve eendjes. Hé, een motorrijder die niet doorheeft dat ik een leerling ben en mij begroet. Hé, de Haarlemmerweg. Hé, naar rechts. Hé..... 't CBR? WTF? Nu al? Weer gezakt? ?????
Motor stoepetje op gereden, motor uit, helm niet afkrijgen, bril in de weg, handen bibberig. Instructeur en examinator lopen voor mij uit. Ik loop 't CBR binnen, inmiddels helm afgekregen, de examen ruimte in, naar tafel 5. "Ga zitten dame"........
Die 3 seconden leken uuuuren te duren. "Jij lijdt aan een sydroom". Huh? Hoe? Wat? Eh..??? "ja, het korte beentjes syndroom"... Lol! Refererend aan het wiebelige begin... Korte beentjes... ik? Ben niet heul lang, maar korte beentjes?
"Het was een wiebelige, maar zeer fijne en vooral veilige rit. Gefeliciteerd!"
Toen heeft 't verdorie nog een week geduurd voor ik 't rijbewijs eindelijk had, maar vanmorgen eindelijk gelukt. Vanmiddag meteen een proefritje gemaakt op de fiets van een collega. Heel anders als mijn lesmotor (Honda CB600) maar God, wat was ik blij... Mijn eerste rit, helemaal solo. Zonder stem in m'n rechter oor.
Mét regen en zelfs hagel op m'n helm en meteen maar een file doorrijden. Allebei nog nooit gedaan tijdens de lessen, dus... je moet wat he. Fan-tas-tisch.
Dat ik de verkeerde weg terug rij (A1 richting Amersfoort), collega bel dat 't prima gaat maar dat ik lichtelijk verdwaald ben en bijna een uur ben weggeweest mag de pret niet drukken.
Nu mijn vraag.. (sorry): Het is een Honda Transalp 600, BJ 1994, 67.000 km, collega kocht hem in 1996. Rijdt nog maar weinig en wil ruimte in de garage.
Motor reed na een paar minuten zeer soepel, schakelen ging prima, geen noemenswaardig getril in m'n armen en een fijn geluidje. Kan redelijk met beide voeten bij de grond.
Vraagprijs: € 900, maar er valt nog wel wat van af te pingelen.
Als eerste motor, voor een jaartje. 1,5 jaar geleden hele grote beurt en zaken vervangen (factuur gezien, rond de € 500). Banden, accu, olie etc. prima voorlopig.
Ik wil er een nachtje over slapen, maar ook jullie mening horen. Voor dat geld kan ik mij natuurlijk geen buil vallen en de technische staat vertrouw ik volledig. De enige "maar" die ik heb is de grootte/zwaarte van de fiets. Ik denk ook dat 't wennen is, maar ik krijg 'm never nooit niet alleen op de bok bijvoorbeeld. Niet dat ik die erg vaak zal gebruiken denk ik.
Kortom: als je het hebt gered tot aan mijn daadwerkelijke vraag, hoop ik op meningen!
Groetjes,
Een blije Lein.
Na 3 weken al weer een andere motor lijkt me nou ook weer zo wat. 
Marjoleine 
![:]](/styles/motor-forum/smilies/crossy.gif "Crossy :]")
het is zeker een leuk verhaal en ook vanaf mijn kant heel erg gefeliciteerd!!! Ik hoop dat je voor de Alp gaat want het klinkt allemaal wel heel erg goed en betrouwbaar. Ik hoop dan ook van harte je snel te mogen feliciteren met je nieuwe fiets!
